Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Marcin Wojciechowski

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 14 lipca 2015r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy J. K. prawo do emerytury od dnia 25 czerwca 2015 roku.

Sygn. akt VU 773/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 lipca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - Oddział w T. odmówił wnioskodawcy J. K. prawa do emerytury.

Wnioskodawca J. K. pismem z dnia 30 lipca 2015 roku wniósł odwołanie od powyższej decyzji podnosząc, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych błędnie nie zaliczył do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu od 20 czerwca 1977 roku do 10 września 1988 roku – zatrudnienia w Zakładzie (...) w P., gdzie pracował jako kierowca samochodu ciężarowego o masie całkowitej powyżej 3,5 tony.

ZUS w odpowiedzi na odwołanie z dnia 5 marca 2015 roku wnosił o oddalenie odwołania podnosząc, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

W toku postępowania wnioskodawca podniósł, iż ubiega się o emeryturę jako kierowca samochodu ciężarowego o masie całkowitej powyżej 3,5 tony.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

J. K. urodzony w dniu (...) złożył w dniu 25 czerwca 2015 roku wniosek emeryturę.

- okoliczność bezsporna -

Na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący udowodnił staż pracy wynoszący ponad 25 lat. ZUS do okresów pracy w szczególnych warunkach zaliczył wnioskodawcy okresy zatrudnienia w (...) w P. w okresach 18.12.1989 r. – 31.10.1991 r. – na stanowisku maszynisty ładowarki i 1.11.1991 r. – 31.05.1995 r. Łączny okres pracy w warunkach szczególnych uznany przez ZUS wyniósł 5 lat, 5 miesięcy i 24 dni.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zaliczył do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia wnioskodawcy w Zakładzie (...) w P. od dnia 20 czerwca 1977 roku do dni 10 września 1988 roku na stanowisku kierowcy, kierowcy – konwojenta.

- okoliczności bezsporne -

Wnioskodawca w dniu 1 lipca 1972 roku został zatrudniony w Zakładzie (...) w P..

Początkowo był zatrudniony jako samodzielny robotnik magazynowy w dziale branżowym, a od 20 czerwca 1977 roku powierzono wnioskodawcy obowiązki kierowcy – konwojenta, a ostatnio kierowcy do dnia 4 września 1988 roku.

- okoliczności bezsporne –

W trakcie zatrudnienia jako kierowca w Zakładzie (...) w P., wnioskodawca wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki kierowcy (...).

Wnioskodawca rozwoził do sklepów (...) towary przemysłowe takiej jak odzież, obuwie. Jeździł po Polsce po towary dla sklepów.

Pracę tą wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy.

Obowiązki konwojenta wskazane w angażu polegały na wydawaniu i odbiorze dokumentacji związanej z dostawami towarów do sklepów (...).

- dowód: zeznania wnioskodawcy – rozprawa w dniu 13.04. 2016r. – 00.11 – 00.13.

zeznania świadka W. K. – rozprawa w dniu 13.04.2016r. – 00.03 – 00.07;

zeznania świadka H. R. – rozprawa w dniu 13.04.2016r. – 00.07 – 00.11.

Przy zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych wnioskodawcy okresu zatrudnienia od dnia 20 czerwca 1977 roku do dni 10 września 1988 roku, staż pracy wnioskodawcy w takich warunkach wynosi ponad 15 lat.

- okoliczność bezsporna -

Sąd Okręgowy zważył i ocenił co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 (tj. poniżej 65 lat dla mężczyzn). Ustęp 4 art. 32 stanowi zaś, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Stosownie do art. 184 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy, w brzemieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia). Należy dodać, że warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale wykonuje prace o jakich mowa w rozporządzeniu (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Brak takiego świadectwa nie wyklucza jednak dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego. Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239 stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.), obecnie rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412), dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Spór pomiędzy stronami ograniczał się do faktu, czy wnioskodawca ma 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach (spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, w dniu (...) 2015 roku ukończył 60 lat i nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Organ rentowy uznał, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki zatrudnienia w warunkach szczególnych co najmniej przez 15 lat. Wnioskodawca twierdził zaś, że legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych, albowiem pracował w takich warunkach w okresie od dnia 20 czerwca 1977 roku do dni 10 września 1988 roku ku na stanowisku kierowca w Zakładzie (...) w P., kierując wyłącznie pojazdem ciężarowym o masie całkowitej powyżej 3.5 tony – S. (...).

Dokonując ustaleń w zakresie rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę w spornym okresie Sąd oparł się na zeznaniach świadków W. K. i H. R., na zeznaniach wnioskodawcy oraz na dowodach w postaci dokumentów załączonych do akt sprawy, w tym akt osobowych wnioskodawcy. Dowody z zeznań świadków oraz wnioskodawcy zasługują na wiarę, gdyż są spójne, logiczne, tożsame i korespondują zarówno między sobą jak i z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie, w tym dokumentami znajdującymi w aktach osobowych wnioskodawcy.

Podkreślić przy należy, iż organ rentowy nie przedstawił w toku postępowania żadnych dowodów, które pozwoliłyby na podważenie wiarygodności wskazanych wyżej dowodów.

W świetle zebranego materiału dowodowego, należało zatem uznać, że w spornym okresie okresach wnioskodawca wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od od dnia 20 czerwca 1977 roku do dni 10 września 1988 roku prace kierowcy samochodu ciężarowego o masie całkowitej powyższej 3.5 tony – pracę w szczególnych warunkach przy pracach określonych w wykazie A: dział VIII - Prace w transporcie i łączności, pozycja 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze ( Dz.U. z 18.02.1983r nr 8. Poz. 43 ze zm. )

Biorąc pod uwagę materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie nie było zatem przeszkód, aby okres zatrudnienia od dnia 20 czerwca 1977 roku do dni 10 września 1988 roku zaliczyć do stażu pracy w warunkach szczególnych.

Przy zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych spornego okresu zatrudnienia, staż pracy wnioskodawcy w takich warunkach wynosi ponad 15 lat. W związku z tym stwierdzić należało, że wnioskodawca spełnia wszystkie wymagane prawem warunki do uzyskania prawa do emerytury zgodnie z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.