Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2016 r. w G.

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

przeciwko Gminie M. G.

o ustalenie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego

I.  ustala, że zaktualizowana opłata roczna za użytkowanie wieczyste gruntu położonego w G. przy ul. (...), oznaczonego na karcie mapy 13 jako działka nr (...) obszaru 161 m ² wynosi od 1 stycznia 2012r. 1185 zł (tysiąc sto osiemdziesiąt pięć złotych);

II.  zasądza od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na rzecz pozwanej Gminy M. G. kwotę 809,20 zł (osiemset dziewięć złotych 20/100) tytułem kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 441,80 zł tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa Sąd Rejonowy w Gdyni;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanej Gminy M. G. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 189,33 zł (sto osiemdziesiąt dziewięć złotych 33/100) tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa Sąd Rejonowy w Gdyni.

Sygnatura akt: I C 282/15

UZASADNIENIE

We wniosku z dnia 4 stycznia 2012r. skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. (SKO) powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagała się ustalenia, iż aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Gminy M. G. położonego w G. przy ul. (...), oznaczonego na KM 13 jako działka nr (...) obszaru 161 m ² jest nieuzasadniona.

W uzasadnieniu wniosku powód zakwestionował zasadność podniesienia wysokości opłaty z tytułu użytkowania ww. gruntu, wskazując na uchybienia w sporządzeniu operatu szacunkowego, będącego podstawą wyceny przedmiotowej działki. Powód zarzucił niewłaściwy dobór nieruchomości porównawczych, w tym pominięcie transakcji z 2011 oraz transakcji z okresu co najmniej trzech lat poprzedzających okres hossy na rynku nieruchomości. Zdaniem powoda operat nie zawiera też analizy jak zachowywały się ceny nieruchomości w G. w tym okresie. Nadto, powód wskazał, iż rzeczoznawca niewłaściwie określił lokalizację i przeznaczenie nieruchomości porównawczych. Powód podniósł, że działka nr (...) znajduje się w uciążliwej strefie w sąsiedztwie ciągów garaży samochodowych. Powód zauważył również, iż w operacie rzeczoznawca nie ujawnił, że odcinek drogi od działki do O. T. nie podlega zabudowie mieszkaniowej, ponieważ na tym odcinku we wcześniejszym okresie znajdowało się wysypisko śmieci i do chwili obecnej, poza kontenerami MOPS, nie ma żadnych budynków mieszkalnych. Powód zarzucił również wadliwą analizę rynku z powodu całkowitego braku transakcji porównawczych dla nieruchomości położonych po stronie szacowanego terenu w ciągu ostatnich dziesięciu lat, co zdaniem powoda, uniemożliwia określenie cen rynkowych w 2011r. Błędny – w ocenie powoda – był również sposób obliczeń oraz charakterystyka nieruchomości.

(pozew k. 3-4)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda zwrotu kosztów postępowania.

Zdaniem pozwanego przy sporządzeniu operatu zostały zachowane wszystkie elementy procedury i zarzuty powoda dotyczące „niepodobnej” lokalizacji porównawczej, powierzchni oraz innych cech porównawczych nieruchomości nie znajdują uzasadnienia. Jak wskazał pozwany przyjęcie przez rzeczoznawcę do porównań nieruchomości podobnych nie oznacza, że muszą być one identyczne z wycenianą. W ocenie pozwanego rzeczoznawca prawidłowo określił rynek nieruchomości gruntowych przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe oraz mieszkaniowo–usługowe, do których zalicza się wyceniana działka.Obszar analizowanego rynku obejmuje tereny położone w obrębie C., w którym znajduje się także działka (...). Chybiony jest – zdaniem pozwanego – zarzut, że nieruchomości porównawcze znajdują się w odległości 2 – 2,5 km od wycenianej, albowiem taka odległość wskazuje na bezpośrednie sąsiedztwo. Nadto, pozwany zauważył, że rzeczoznawca prawidłowo wskazał na zróżnicowanie cenowe działek podobnych w zależności od ich powierzchni i innych okoliczności, a następnie obliczył średnią wartość nieruchomości z uwzględnieniem współczynników korygujących (biorąc pod uwagę położenie, przeznaczenie, otoczenie, wielkość, dostępność oraz fakt, że budynek posadowiony na wycenianej działce znajduje się na terenie byłego wysypiska śmieci), co dało najbardziej prawdopodobną wartość prawa własności wycenianej działki. W związku z powyższym pozwany stwierdził, że operat został sporządzony w sposób rzetelny i prawidłowy.

(odpowiedź na pozew k. 28-30)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana Gmina M. G. jest właścicielem nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), oznaczonej na karcie mapy nr 13 jako działka nr (...) o powierzchni 161 m ², dla której Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą nr (...). Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. jest użytkownikiem wieczystym tej działki.

(okoliczności bezsporne)

Pismem z dnia 30 listopada 2011r. Prezydent Miasta G. działając w imieniu Gminy M. G. wypowiedział powodowi dotychczasową wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego wyżej opisanego gruntu i zaproponował ustalenie nowej wysokości opłaty rocznej za działkę nr (...) w kwocie 1.116,72 zł w 2012r., 1.395,36 zł w 2013r. oraz w kwocie 1.674 zł począwszy od 2014r. (zamiast dotychczasowej opłaty w wysokości 558,36 zł).

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wypowiedzenie k. 38 akt postępowania administracyjnego)

Na dzień wypowiedzenia opłat tj. na dzień 30 listopada 2011r. wartość rynkowa działki nr (...) wynosiła 39.500 zł.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości J. Ś. k. 60-95 wraz z pisemną opinią uzupełniającą k. 109-110)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, w tym wypowiedzenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, oraz dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości J. Ś..

W ocenie Sądu orzekającego brak było jakichkolwiek podstaw do odmowy ww. dokumentom wiarygodności i mocy dowodowej, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, ani też nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod tymi pismami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

Za wiarygodny dowód w sprawie Sąd uznał również pisemną opinię biegłego sądowego do spraw szacowania nieruchomości J. Ś.. W ocenie Sądu opinia złożona przez biegłego została sporządzona w sposób rzetelny, wysoce profesjonalny i z zachowaniem należytych standardów, w konsekwencji stanowi ona w pełni przydatny środek dowodowy do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Co równie istotne, opinia w formie operatu szacunkowego została sporządzona zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przepisami wykonawczymi do tej ustawy. Przedstawiona opinia nie budzi również żadnych wątpliwości w świetle zasad logicznego rozumowania oraz zasad doświadczenia życiowego, a nadto biegły odniósł się w sposób przekonujący do wszystkich podniesionych przez strony zarzutów. Z uwagi na fakt, że opinia przedstawiona przez biegłego jest zupełna i nie pozostawia żadnych wątpliwości co do wartości rynkowej nieruchomości – na mocy art. 217 k.p.c. – Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego do wyceny nieruchomości, albowiem okoliczności na jakie miałaby zostać wykonana taka opinia zostały już dostatecznie wyjaśnione przez biegłego J. Ś..

W niniejszej sprawie powód domagał się ustalenia, że aktualizacja opłaty rocznej za wskazaną w pozwie działkę gruntu nr (...), dokonana wypowiedzeniem złożonym w dniu 30 listopada 2011r. jest nieuzasadniona. Powództwo zostało zatem oparte na przepisie art. 78 ust. 2 w zw. z art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz.U.2015.1774 ze zm.) w myśl których użytkownik wieczysty może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, zwanego dalej "kolegium", wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości. Natomiast w razie wniesienia sprzeciwu orzeczenie traci moc, a kolegium przekazuje właściwemu sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem. Wniosek, o którym mowa w art. 78 ust. 2, zastępuje pozew. Sąd miał także na względzie treść przepisu art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, obowiązującego w chwili dokonywania wypowiedzenia, z którego wynika, że wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być aktualizowana, nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie, zaś co do zasady zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty, oraz art. 77 ust. 3 który stanowi, że aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się z urzędu lub na wniosek, na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego.

Przechodząc do szczegółowych rozważań wskazać należy, iż kwestią sporną pomiędzy stronami była wartość rynkowa przedmiotowej działki gruntu nr (...). Prezydent Miasta G. z urzędu dokonał aktualizacji opłaty rocznej w oparciu o operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego, który został w całości zakwestionowany przez stronę powodową. Wobec powyższego Sąd przeprowadził na wniosek strony pozwanej dowód z opinii innego biegłego sądowego do spraw szacowania nieruchomości w celu ustalenia wartości rynkowej spornej nieruchomości dla aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, a w konsekwencji ustalenia czy wypowiedzenie dokonane przez pozwanego w dniu 30 listopada 2011r. było uzasadnione i ewentualnie w jakiej wysokości. W przedłożonej Sądowi opinii biegły J. Ś. wskazał, że na ww. dzień wartość rynkowa spornej działki wynosiła 39.500 zł. Strony wniosły liczne zarzuty do opinii biegłego. Strona pozwana zwróciła uwagę, że ustalając wartość nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste rzeczoznawca majątkowy powinien kierować się celem na jaki przeznaczono nieruchomość w akcie ustanawiającym to prawo. W związku z tym – w ocenie pozwanego – operat sporządzony przez biegłego Ś. winien określać wartość spornej nieruchomości jak nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę domem mieszkalnym. Ponadto, pozwany podniósł, że zadaniem biegłego było określenie wartości nieruchomości na dzień wypowiedzenia wysokości opłaty tj. na dzień 30 listopada 2011r., tymczasem w opinii zostały uwzględnione transakcje wybiegające poza tę datę, a biegły nie wyjaśnił czy miało to wpływ na wartość przedmiotu wyceny. Wreszcie, pozwany zauważył, że cena metra kwadratowego została sprowadzona do daty wypowiedzenia wysokości opłaty, jednakże trend czasowy został ustalony dla przedziału od 10 marca 2010r. do 26 września 2012r. W ocenie pozwanego wyznaczenie trendu dla takiego zakresu nie daje wiarygodnego wyniku, gdyż wybiega poza datę, na którą powinna zostać określona wartość przedmiotu wyceny. Powód z kolei zarzucił, że sporna działka nie jest przeznaczona pod budynki mieszkalne położone w strefie ochronnej oddzielonej od uciążliwych dróg ekranem akustycznym, a w sąsiedztwie działki znajduje się jedynie budynek MOPS, zaś tereny zabudowy mieszkalnej i usługowej, na które wskazuje biegły, znajdują się po drugiej stronie ulicy i są oddzielone od niej ekranami dźwiękochłonnymi. Nadto, sporny teren nie podlega zabudowie mieszkaniowej z uwagi na to, że wcześniej znajdowało się tam wysypisko śmieci. Powód wskazał też, że aktualne ceny nieruchomości są niższe i wciąż spadają, czego doskonałym porównaniem jest systematyczny spadek cen złota. Wobec zarzutów podniesionych przez strony Sąd zobowiązał biegłego do sporządzenia opinii uzupełniającej. W odpowiedzi na zarzuty pozwanego biegły zwrócił uwagę, że cel, na jaki nieruchomość została oddana nie jest jedynym kryterium doboru nieruchomości do porównań w procesie wyceny i w tym zakresie powołał się na treść § 28 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego. Nadto, biegły zauważył, że w dziale I-Sp księgi wieczystej ujawniono, że sporna działka została przeznaczona pod zabudowę domem mieszkalnym, jednak realizacja tego celu nie jest możliwa z uwagi na uwarunkowania planistyczne występujące w dacie wypowiedzenia wysokości opłaty. J. Ś. wskazał bowiem, że sporna działka w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została oznaczona jako tereny urządzeń transportu samochodowego (17 KS). Ustosunkowując się natomiast do drugiego z zarzutów pozwanego biegły wyjaśnił, iż na rynku (...) zanotowano niewiele transakcji dotyczących nieruchomości o przeznaczeniu komunikacji i transportu samochodowego. Zgodnie zaś z notami interpretacyjnymi wchodzącymi w skład (...) jeżeli z przepisów prawa wynika potrzeba określenia wartości nieruchomości na datę wcześniejszą niż data sporządzenia wyceny, to do porównań mogą być przyjęte ceny transakcyjne, jakie występowały na rynku przed i po dacie, na którą wycenę się sporządza. Wobec powyższego w swojej opinii biegły uwzględnił transakcje kupna i sprzedaży z okresu 24 miesięcy poprzedzających datę wypowiedzenia opłaty oraz 12 miesięcy następujących po tej dacie. Biegły zaprzeczył również, że trend czasowy, obliczony z przyjętej przez niego próbki transakcji, został w jakikolwiek sposób zniekształcony, gdyż w dacie 12 miesięcy następujących po dacie wypowiedzenia nie nastąpiły żadne dynamiczne zmiany na rynku nieruchomości. W świetle wyjaśnień złożonych przez biegłego bezzasadne okazały się również zarzuty powoda. Zważyć bowiem należy, że w procesie wyceny biegły uwzględnił przeznaczenie spornej nieruchomości na tereny urządzeń transportu samochodowego, a nie jak utrzymuje powód pod budownictwo mieszkaniowe lub usługi. Nadto, biegły uwzględnił fakt dotyczący lokalizacji tj. wcześniejszej lokalizacji na tym terenie wysypiska śmieci i w związku z tym zastosował współczynnik korygujący 0,95. Biegły wyjaśnił również, że wbrew twierdzeniom powoda, ceny złota nie są wyznacznikiem trendu zmian na rynku nieruchomości. Nadto, biegły podkreślił, że w opinii uwzględnił trend spadkowy na rynku nieruchomości w wysokości – 2,98 % w skali roku. W ocenie Sądu biegły w sposób kompleksowy odniósł się do wszystkich zarzutów podniesionych przez strony, przekonująco wyjaśnił wszelkie wątpliwości dotyczące sposobu wyceny. Wyjaśnienia biegłego w tym zakresie nie budzą żadnych wątpliwości w świetle zasad logicznego rozumowania, wiedzy powszechnej czy doświadczenia życiowego. Sąd również nie dopatrzył się żadnych uchybień w przedłożonym operacie szacunkowym, który został sporządzony zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przepisami wykonawczymi do tej ustawy. W tym miejscu wskazać należy, iż ustawa o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego zawiera szczegółowe uregulowania w jaki sposób wycena nieruchomości ma nastąpić. Zgodnie z art. 152 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy wycena nieruchomości dokonuje się przy zastosowaniu podejść: porównawczego, dochodowego lub kosztowego, albo mieszanego, zawierającego elementy podejść poprzednich. W myśl zaś art. 154 ust. 1 wyboru właściwego podejścia oraz metody i techniki szacowania nieruchomości dokonuje rzeczoznawca majątkowy, uwzględniając w szczególności cel wyceny, rodzaj i położenie nieruchomości, przeznaczenie w planie miejscowym, stan nieruchomości oraz dostępne dane o cenach, dochodach i cechach nieruchomości podobnych. Zgodnie z § 28 ust. 1 i 4 ww. rozporządzenia na potrzeby ustalenia ceny nieruchomości gruntowej oddawanej w użytkowanie wieczyste oraz aktualizacji opłat z tego tytułu określa się jej wartość jako przedmiotu prawa własności, stosując podejście porównawcze. Co więcej stosuje się ceny transakcyjne sprzedaży nieruchomości gruntowych niezabudowanych, niezależnie od tego, czy nieruchomość oddana w użytkowanie wieczyste jest zabudowana, czy nie. W niniejszej sprawie biegły J. Ś. zgodnie w powyższymi przepisami zastosował podejście porównawcze i metodę korygowania ceny średniej, która polega na określeniu wartości nieruchomości przy założeniu, że wartość ta odpowiada cenom, jakie uzyskano za nieruchomości podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego. Ceny te koryguje się ze względu na cechy różniące nieruchomości podobne od nieruchomości wycenianej oraz uwzględnia się zmiany poziomu cen wskutek upływu czasu. Podejście porównawcze stosuje się, jeżeli są znane ceny i cechy nieruchomości podobnych do nieruchomości wycenianej (art. 153 ust. 1). Do porównania biegły przyjął nieruchomości przeznaczone pod komunikację i urządzenia transportu samochodowego położone w G. w obrębie C. (str. 16 opinii) o małej i średniej powierzchni. Ze względu na specyfikę procedury wyceny, zastosowane podejście porównawcze oraz ilość transakcji zanotowanych na rynku lokalnym wykorzystał dane transakcyjne z okresu od 10 marca 2010r. do 26 września 2012r. Dokonując analizy rynku biegły ustalił, iż wpływ na cenę zbywanych nieruchomości gruntowych niezabudowanych miały takie cechy jak: położenie, otoczenie, wielkość działki, kształt działki i uzbrojenie. Zgodnie z art. 154 ust. 2 ww. ustawy biegły uwzględnił przeznaczenie nieruchomości w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego miasta G. części dzielnicy C., rejon węzła C., ul. (...) i jej przedłużenia w kierunku południowo – zachodnim zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta G. z dnia 23 lutego 2011r., który obowiązywał na dzień wypowiedzenia opłaty rocznej. Wskazać również należy, iż w myśl art. 77 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty. Stosownie zaś do § 28 ust. 5 ww. rozporządzenia wartość nieruchomości określa się według stanu nieruchomości i cen na dzień oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste albo według stanu nieruchomości i cen na dzień aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego. W konsekwencji biegły zobowiązany był ustalić wartość nieruchomości na dzień wypowiedzenia, czyli aktualizacji opłaty tj. na dzień 30 listopada 2011r. W ocenie Sądu biegły sporządzając przedmiotową opinię w formie operatu szacunkowego dochował procedury określonej w przywołanych powyżej przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami. Biegły dokonał również prawidłowego doboru nieruchomości podobnych, precyzyjnie opisał cechy nieruchomości i dokonał prawidłowej ich oceny, nadto różnice występujące pomiędzy wycenianą nieruchomością a nieruchomościami podobnymi zostały skorygowane za pomocą odpowiednich współczynników korygujących.

Mając na uwadze wszystkie podniesione powyżej okoliczności Sąd uznał opinię sporządzoną przez biegłego J. Ś. za w pełni wiarygodny dowód w niniejszej sprawie i na jego podstawie ustalił, że wartość rynkowa działki nr (...) wynosi 39.500 zł. Biorąc pod uwagę cel na jaki działka została oddana powodowi w użytkowanie wieczyste - zgodnie z treścią przepisów art. 72 ust. 1 i ust. 3 pkt. 5 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami – opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego ww. działki gruntu wynosić powinna 3% wartości gruntu tj. kwotę 1.185 zł. Sąd podziela pogląd prawny wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2012r. III CSK 62/12, Legalis nr 637537, iż art. 77 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) nie dotyczy ustalania zaktualizowanej opłaty rocznej, a reguluje wykonanie zobowiązania z tytułu zaktualizowanej opłaty rocznej, jeżeli jej wysokość przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty. Wobec powyższego, na mocy przepisów art. 77, 78, 79 i 80 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 72 ust. 1 i ust. 3 pkt. 5 ww. ustawy i w zw. z art. 189 k.p.c., należało orzec jak w punkcie I. sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 2 i § 6 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (D.U.2013.490). Zważyć bowiem należało, iż powód wygrał niniejszą sprawę w 70 %, zaś pozwany w 30 % (opłata ustalona w wypowiedzeniu wynosiła 1.674 zł, zaś ustalona przez Sąd stanowi 70 % tej kwoty) i w takim stosunku stronom należy się zwrot kosztów od przeciwnika. Strona powodowa poniosła koszty w postaci opłaty sądowej od pozwu (56 zł), z czego należy się jej zwrot kwoty 16,80 zł. Z kolei pozwany poniósł koszty zastępstwa procesowego w wysokości 180 zł oraz zaliczki na poczet opinii biegłych sądowych (1.000 zł), przy czym należy mu się od powoda kwota 826 zł. Po skompensowaniu należności należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 809,20 zł.

Nadto, na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 3, art. 8 ust.1 i art. 83 i 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U.2010.90.594 z późn. zm.) Sąd nakazał ściągnąć od stron w stosunku w jakim przegrały niniejszą sprawę koszty wyłożone tymczasowo ze Skarbu Państwa na pokrycie wynagrodzenia biegłego w kwocie 631,13 zł. W związku z tym nakazał ściągnąć od powoda 70 % tej kwoty tj. kwotę 441,80 zł, a od pozwanego 30 % ww. kwoty tj. 189,33 zł.