Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2016r.

Sąd Rejonowy w Jaśle I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Myśliwiec

Protokolant: st. sekr. sądowy Stanisława Synowiec

po rozpoznaniu 28 kwietnia 2016 r. w J.

przy udziale

sprawy z powództwa (...) Państwowych S.A. z siedzibą w W.

przeciwko J. T.

o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. kosztami postępowania obciąża powoda uznając je za uiszczone w całości.

Sygn. akt I C 659/15

Uzasadnienie wyroku z dnia 12 maja 2016 r.

W pozwie z 9 września 2015 r. powód (...) Państwowe S.A. z siedzibą w W. domagały się zasądzenia od pozwanego J. T. kwoty 309,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19.05.2015 r. do dnia zapłaty – tytułem kary umownej za opóźnienie w przekazaniu przez pozwanego dzierżawionej nieruchomości.

Nadto, powód wnosił o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, że dochodzona kara została naliczona w oparciu o § 5 ust. 10 umowy dzierżawy nieruchomości zawartej w dniu 20.02.2008 r. i obejmuje odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości powoda za okres od 1 do 30 kwietnia 2015 r.

W odpowiedzi na pozew, pozwany wnosił o oddalenie powództwa, wskazując, że zawarta z powodem umowa dzierżawy wygasła dawno temu, a on opuścił działkę w 2011 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony w przeszłości łączyła umowa dzierżawy części działki o nr (...), położonej w J. z przeznaczeniem na działkę ogrodniczą, o powierzchni 912 m kw. Umowę zawarto na czas określony od dnia 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2010 r. Przewidywała ona m.in, że po zakończeniu okresu dzierżawy, dzierżawca obowiązany będzie rozliczyć się z wydzierżawiającym i opuścić przedmiot dzierżawy, oddając go w stanie niepogorszonym. Z czynności zwrotu strony miały spisać protokół. Za opóźnienie w oddaniu działki, dzierżawca zobowiązany był do uiszczenia opłaty w wysokości do 10-krotności miesięcznego czynszu za każdy miesiąc bezumownego korzystania, nie mniej niż w wysokości 1-miesiecznego czynszu ( dowód: kserokopia umowy dzierżawy o nr (...) – k.34-36). Umowa zawiera w swej treści rozbieżności co do określenia wysokości czynszu, albowiem wskazuje, że czynsz kwartalny wynosił będzie 70 zł netto za kwartał, a w dalszej treści, że wynosił będzie 45 zł netto. Umowa, pomimo, iż jako datę zawarcia wskazuje 20.02.2008 r. stanowi, że zawarta jest na okres od 1 stycznia 2008 r, Jednoczenie protokół przekazania działki w dzierżawę podpisany jest w dniu 17 marca 2008 r. W treści protokołu zawarte są kolejne wykluczające się stwierdzenia tj., że w dniu spisania protokołu następuje przekazanie działki dzierżawcy, a w dalszej części jego treści, że dzierżawca korzysta z działki od 1 stycznia 2008 r. (dowód: kserokopia protokołu zdawczo-odbiorczego – k.37).

W 2012 r. toczyły się między stronami negocjacje, co do przedłużenia innej umowy dzierżawy – o nr 33N-5a/ (...) – na dzierżawę terenu pod garaż, o pow. 11,50 m kw. W tym przedmiocie powód skierował do pozwanego w dniu 26.03.2012 r. pismo wyjaśniające jego stanowisko, z którego wynika, że nie zgadza się na przedłużenie umów. Poruszona jest w nim również kwestia przedłużenia umowy dzierżawy części działki o nr (...), o powierzchni 912 m kw, na podstawie umowy o nr (...) z informacją, że powód takiej możliwości nie przewiduje. W kolejnym piśmie do pozwanego z daty 24.04.2012 r. powód wskazuje, że w związku z niezawarciem nowych umów dzierżawy, od dnia 15.04.2012 naliczać będzie kary z tytułu bezumownego korzystania, a w tym z tytułu korzystania z działki, o jakiej mowa w umowie o nr (...), wygasłej w dniu 31.12.2010 r. (kserokopie pism powoda wraz z kserokopią dowodów nadania– k.38-41).

W dniu 4 maja 2015 r. powód wystawił na rzecz pozwanego - jako nabywcy - notę księgową na kwotę 309,40 zł tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości powoda za okres od 1 do 30 kwietnia 2015 r. (nota księgowa o nr (...) – k.42), a kolejno pismem z dnia 24.08.2015 r. wezwał pozwanego do zapłaty.

Tymczasem pozwany opuścił działkę, dzierżawioną na podstawie umowy o nr (...) w 2011 r. zabierając z niej wszystkie należące do niego przedmioty, w tym budkę narzędziową. Podejmował też próby nawiązania kontaktu z przedstawicielami pozwanego celem podpisania protokołu zdawczo – odbiorczego, jednak bezskutecznie ( dowód: przesłuchanie pozwanego – k. 47 v. 2 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych w treści uzasadnienia dowodów, w tym przesłuchania pozwanego. Pomiędzy stronami nie było sporu co do faktu, że strony łączyła w.w. umowa dzierżawy gruntu, spór sprowadzał się natomiast do kwestii wywiązania się przez pozwanego z obowiązku zwrotu przedmiotu dzierżawy, a w konsekwencji co do zasadności żądania kary umownej i jej wysokości. W tym zakresie Sąd dał wiarę twierdzeniom pozwanego, wskazującym, że doszło do oddania przedmiotu dzierżawy. W sytuacji, gdy powód nie wykazał okoliczności przeciwnej tj. ażeby pozwany, w okresie, za jaki żąda kary umownej ,pozostawał w zwłoce, twierdzenia pozwanego zasługiwały w pełni na uznanie. Żadne dodatkowe okoliczności, ponad stan faktyczny wyżej ustalony, wbrew obowiązkowi ciążącemu na powodzie z mocy art. 6 k.c. i 232 k.p.c. nie zostały wykazane. W szczególności Sąd nie uznał za dowód istnienia wymagalnego zobowiązania przedłożonej przez powoda noty księgowej. Dokument taki nie dowodzi samoistnie istnienia zobowiązania, a wobec faktu, że pozwany zaprzeczył roszczeniu powoda co do zasady, jak i co do wysokości, to powód, zgodnie z art. 6 k.c. ponosił skutki nieudowodnienia przesłanek warunkujących naliczenie kary.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda, jako niezasadne, podlega oddaleniu w całości.

Dochodzona kwota 309,40 zł, ujęta w nocie księgowej z dnia 4.05.2015 r. obejmuje odszkodowanie za bezumowne korzystanie z działki powoda w okresie od 1 do 30 kwietnia 2015 r. Materiał dowodowy, zgromadzony w sprawie w żadnym zakresie nie daje podstaw do uznania, że pozwany w kwietniu 2015 r. dysponował działką powoda bezumownie.

Pisma powoda wzywające pozwanego do uregulowania należności czynszowych i oddania działki pochodzą z roku 2012 r. i brak jest jakichkolwiek informacji o dalszym losie spornej części gruntu, do kwietnia 2015 r. włącznie. Powód nie wykazał w żaden sposób, ażeby pozwany w dalszym ciągu był posiadaczem dzierżawionej kiedyś działki, a jednocześnie z oświadczeń pozwanego wynika, że opuścił on teren dzierżawy. Oddanie przedmiotu dzierżawy nie znalazło dotąd potwierdzenia w pisemnym protokole zdawczo – odbiorczym z uwagi na brak współdziałania powoda w tym zakresie. Mając na uwadze praktykę powoda – sporządzania takich protokołów w dowolnym czasie, nieadekwatnym do faktycznej chwili obejmowania gruntów w posiadanie ( wskazuje na to chociażby protokół spisany w dniu 17.03.2008 r. ) nie ma podstaw, ażeby te twierdzenia pozwanego kwestionować, tym bardziej, że powód nie podjął inicjatywy dowodowej w tym zakresie.

W szczególności powód nie wykazał, w jakim terminie umowa wygasła - wiadomo, że po 31.12.2010 r. między stronami toczyły się negocjacje co do przedłużenia umowy, a korespondencja wskazuje, że odszkodowanie miało być naliczane od 15.04.2012 r. Nakazywałoby to przyjąć, że powód do daty 15.04.2012 r. akceptował dalsze dzierżenie działki. Jednakże już w treści pisma z dn. 24.04.2012 r. wskazuje, że umowa wygasła z dniem 31.12.2010 r. Wątpliwości tych powód nie usuwa właściwymi środkami dowodowymi, ale niezależnie od tego, nie wykazuje kluczowej przesłanki jaką jest ustalenie faktu dysponowania działką powoda przez pozwanego w kwietniu 2015 r.

Jednocześnie roszczenie powoda nie zostało udowodnione także co do wysokości. Jak słusznie zarzuca pozwany, zgodnie z umową kara za każdy miesiąc bezumownego korzystania miała wynosić maksymalnie 10-krotność czynszu miesięcznego, a tymczasem ujęta w nocie kwota nie odpowiada umówionej krotności czynszu dzierżawnego. Należy też zauważyć, że stanowiący podstawę roszczenia powoda zapis umowny § 5 pkt. 6 przewiduje – po zakończeniu dzierżawy – obowiązek rozliczenia się dzierżawcy i opuszczenia przedmiotu dzierżawy w stanie niepogorszonym. Miarodajne jest tu zatem samo oddanie działki, a nie następcze spisanie protokołu, które wymaga współdziałania obu stron i wszystko wskazuje, że tego współdziałania nie było (przesłuchanie pozwanego).

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 693 k.c. w zw. z art. 6 k.c. orzeczono jak w pkt. I wyroku.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.