Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI RCa 82/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Błesińska (spr.)

Sędziowie: SO Elżbieta Schubert

SR del do SO Marek Maculewicz

protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Greifenberg-Krupa

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2016 roku w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego M. T. reprezentowanego przez matkę K. S.

przeciwko S. T.

o alimenty

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 25 lutego 2016 roku

sygn. akt III RC 519/15

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie I w ten sposób, że ustalone tam alimenty obniża do kwoty po 350 zł (trzysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie;

II.  w pozostałej części apelację oddala;

III.  koszty procesu za instancję odwoławczą wzajemnie znosi.

Sygn. akt VI RCa 82/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z 25 lutego 2016r. w sprawie III RC 519/15 zasądził od pozwanego S. T. na rzecz małoletniego powoda M. T. alimenty w wysokości 600 zł miesięcznie i zobowiązał go do przekazywania ich matce powoda K. S. do 10 dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od 10 grudnia 2015r. przy ustaleniu, że na poczet zasądzonej kwoty podlegają wszelkie kwoty wyegzekwowane bądź uiszczone dobrowolnie przez pozwanego tytułem wykonania prawomocnego postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia z 10 grudnia 2015r. Sąd umorzył postępowanie w części roszczenia wykraczającego ponad kwotę 1000 zł miesięcznie, oddalił powództwo w pozostałej części obejmującej żądanie ustalenia alimentów na poziomie 1500 zł miesięcznie.

Sąd uzasadnił decyzję podając, że wskazane przez powoda koszty jego utrzymania są wygórowane, nadto pozwany uczestniczy w jego życiu nie tylko w zakresie finansowym. Sąd dostrzegł komfortowy standard życia pozwanego, co wskazuje na uzyskiwanie wysokich dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Uznał więc, że pozwany jest w stanie przekazywać na utrzymanie powoda kwotę 600 zł miesięcznie.

Apelację od tego wyroku złożył pozwany. Zarzucił pozwanemu naruszenie przepisów prawa procesowego – art. 233§1 i 2 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że pozwany uznał roszczenie do wysokości 600 zł miesięcznie, uzyskuje dochód miesięczny w wysokości 5 000 zł, a dziecko mieszka z matką. Zarzucił również naruszenie przepisów art. 232 poprzez błędne jego zastosowanie, niesłuszne niezastosowanie ar. 6§2 k.c. i art. 135§2 k.r.o.

Wniósł w konsekwencji o zamianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa.

Uzasadnił swoje stanowisko podając, że nigdy nie zaakceptował powództwa w wysokości 600 zł, albowiem konsekwentnie wnosił o ustalenie miejsca pobytu dziecka przy nim. Akceptował alimenty w takiej wysokości na czas postępowania. Wskazał, że dziecko aktualnie zamieszkuje z matką, jednak nastąpiło to wskutek arbitralnej decyzji matki. Podkreślił, że miejscem zamieszkania dziecka jest jego miejsce zamieszkania. Zakwestionował osiąganie dochodów w wysokości 5000 zł miesięcznie. Podał, że prowadzi działalność gospodarczą i jego dochód wynosi 5 000 zł miesięcznie, jednak nie jest to stała kwota. Podkreślił ponoszenie znacznych kosztów, w tym np. opłacanie kredytu za mieszkanie matki powoda. Podał, że w znacznym zakresie finansuje koszt utrzymania syna, dlatego też nie jest w stanie zaakceptować wskazanych przez powoda kosztów jego utrzymania ponoszonych przez jego matkę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd odwoławczy podziela ustalenia Sądu I instancji dotyczące zakresu sprawowania opieki nad synem, przyjęcia, że miejscem jego zamieszkania jest miejsce zamieszkania matki, a w konsekwencji przyjęcie, że pozwany winien przekazywać matce powoda alimenty na jego utrzymanie.

Przeprowadzone postępowanie wykazało, że powód zamieszkuje z matką, zaś pozwany stan ten toleruje. Domaga się natomiast akceptowania jego kontaktów z synem. Pozwany wielokrotnie w toku postępowania wskazywał na oczekiwanie umożliwienia mu widywania się z synem, kontaktowania się z nim, odbierania go ze szkoły. Postawa pozwanego jest jednoznaczna. Zgodne z dobrem dziecka jest zorganizowanie mu jednego miejsca zamieszkania, dlatego też nie jest możliwe zaakceptowanie wniosku pozwanego w zakresie umożliwienia dziecku zamieszkiwania swobodnie w miejscu zamieszkania matki i miejscu zamieszkania ojca. W konsekwencji przyjęcie przez Sąd Rejonowy, że powód zamieszkuje z matką odzwierciedla przeprowadzone dowody.

Konsekwencją tego ustalenia jest rozstrzygnięcie o kosztach utrzymania powoda. Z racji zamieszkiwania z matką przyjąć należy, że jest ona w większym zakresie obciążona wykonywaniem obowiązków wynikających ze sprawowania opieki nad nim. W konsekwencji, zgodnie z art. 135§2 k.r.o., pozwany winien w większym zakresie finansować koszt utrzymania powoda.

W ocenie Sądu odwoławczego koszt zabezpieczenia usprawiedliwionych potrzeb powoda wiąże się z wydatkowaniem kwoty 1000 zł miesięcznie. Powód nie wymaga wydatków ponadstandardowych. Taka kwota natomiast jest wystarczająca do zabezpieczenia potrzeb podstawowych, jak wyżywienie, ubranie, okazjonalnie leczenie, jak i innych usprawiedliwionych, jak wsparcie edukacyjne, rozwijanie zainteresowań, organizację czasu wolnego, rozsądne rozrywki.

Pozwany w znacznym zakresie zabezpiecza potrzeby powoda dobrowolnie poprzez samodzielnie dokonywane na jego rzecz opłaty i zakupy. Pozwany opłaca zajęcia popołudniowe powoda, zabezpiecza jego potrzeby w czasie wspólnego spędzania czasu, dokonuje zakupu potrzebnych mu rzeczy. Te okoliczności stanowią realizację obowiązku alimentacyjnego. Pozwany, w ocenie Sądu odwoławczego, przeznacza na zabezpieczenie usprawiedliwionych potrzeb powoda kwotę około 400 zł miesięcznie. Powinien jednak partycypować w innych wydatkach ponoszonych na jego utrzymanie. Z tego względu Sąd przyjął, że pozwany powinien przekazywać matce powoda kwotę 350 zł miesięcznie na ich zabezpieczenie. Taka kwota pozwoli matce powoda przy uwzględnieniu jej odpowiedniego wkładu na zorganizowanie wydatków innych niż ponoszone przez pozwanego. W ocenie Sądu odwoławczego zaliczają się do nich wydatki na zakup środków higienicznych i kosmetycznych, transportu, udziału w kosztach utrzymania mieszkania, doraźnych niezaplanowanych wydatków. Matka powoda, jako sprawująca nad powodem stałą opiekę podejmuje bieżące decyzje finansowe. Uprawniona jest do otrzymywania w tym zakresie wsparcia od pozwanego. Sąd uznał, że taka kwota alimentów od pozwanego przeznaczona na zabezpieczenie potrzeb powoda realizowanych przez jego matkę jest odpowiednia do sytuacji i odzwierciedla możliwości finansowe pozwanego. Pozwany ponosi znaczne koszty i wydatki, wspiera w utrzymaniu powoda i jego matkę. Sąd okoliczności te dostrzegł i uwzględnił w rozstrzygnięciu. Pozwany zatem, w ocenie Sądu odwoławczego, nie powinien być obciążony alimentowaniem powoda w zakresie wyższym niż 350 zł miesięcznie. Taką kwotę jest w stanie przekazywać na utrzymanie powoda. W pozostałym natomiast zakresie kosztami utrzymania powoda obciążona będzie jego matka. Uwzględnienie jednak zakresu dobrowolnego udziału pozwanego w kosztach utrzymania powoda oraz kwoty alimentów przekazywanych przez powoda wskazuje, że obciążenie finansowe matki powoda będzie nieznaczne.

Sąd odwoławczy zatem na podstawie art. 386§1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok poprzez obniżenie alimentów do poziomu 350 zł miesięcznie. Na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. znosząc je wzajemnie między stronami.