Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekretarka Katarzyna Słaba

po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2015r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: P. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 15 listopada 2013r., znak:(...)

w sprawie: P. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu P. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie przepisu art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227)

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 12.11.2013 r. ubezpieczony został uznany za osobę zdolną do pracy zarobkowej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż aktualny stan jego zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony P. S. z zawodu malarz, w dniu 24.09.2013 roku złożył w pozwanym organie rentowym wniosek o przyznanie prawa do renty. Organ rentowy poddał go badaniu przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, które w wydanych orzeczeniach nie uznały ubezpieczonego za osobę niezdolną do wykonywania zatrudnienia.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania orzeczeń wydanych przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: ortopedy, internisty i neurologa.

Biegli lekarze sądowi w wydanej opinii w dniu 28.08.2014 roku rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

1)  przebyte w 2011r. złamanie krętarza większego lewej kości udowej – wygojone – bez ograniczenia ruchomości w stawie biodrowym;

2)  zmiany wytwórcze w obrębie stawu obojczykowo – barkowego prawego bez ograniczenia ruchomości;

3)  zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z dyskopatią L4-L5-S1 z zajęciem zachyłków bocznych z okresowym zespołem bólowym;

4)  nadciśnienie tętnicze;

5)  przepuklinę brzuszną po leczeniu operacyjnym w marcu 2013r.

Zdaniem biegłych lekarzy sądowych, stan zdrowia ubezpieczonego nie czyni go aktualnie niezdolnym do wykonywania zatrudnienia zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Biegli orzekli tak na podstawie przeprowadzonego badania podmiotowego i przedmiotowego, materiału lekarskiego znajdującego się w aktach i wyników badań ubezpieczonego. Biegli wskazali, że przebyte w 2011r. złamanie krętarza większego kości udowej lewej jest wygojone bez ograniczenia ruchomości w stawie biodrowym, pełna ruchomość w stawie obojczykowo-barkowym prawym po doznanym urazie, nadciśnienie tętnicze jest wyrównane a zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa są bez objawów korzeniowych i ubytkowych.

-dowód; opinia biegłych k. 13-14 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, ubezpieczony stwierdził, że nie zgadza się z opinią bo kuleje i nie może znaleźć zatrudnienia w zawodzie a ponadto powołał się na uraz jakiego doznał we wrześniu 2014r., ponadto zarzucił, że biegli nie zapoznali się z wynikami jego badań RM .

Sąd zlecił biegłym wydanie opinii uzupełniającej.

W opinii z dnia 19.03.2015r. biegli, po ponownym badaniu ubezpieczonego, analizie dokumentacji medycznej i wyniku rezonansu magnetycznego podtrzymali dotychczasowe stanowisko.

-dowód; opinia biegłych k. 52 akt sądowych

Ubezpieczony w piśmie procesowym z dnia 30.04.2015 r. złożył zastrzeżenia do opinii uzupełniającej, powołując się na dolegliwości bólowe kręgosłupa, biodra i głowy.

W kolejnej opinii uzupełniającej biegli stwierdzili, że zgłaszane przez badanego bóle kręgosłupa nie mają potwierdzenia w badaniu przedmiotowym, ponieważ: sprawność ruchowa jego kręgosłupa szyjnego dobra, odległość brody od mostka 1 cm, objawy korzeniowe ujemne. Odruchy z kończyn górnych równe, siła mięśniowa dobra. Kręgosłup L-S ruchomy we wszystkie strony, odległość palce od podłogi 20 cm Objaw Laseque,a ujemny, odruchy kolanowe i skokowe obecne. Ograniczenia ruchomości w stawie biodrowym lewym nie stwierdza się. Przebyte w 2011r. złamanie krętarza większego kości udowej lewej jest wygojone. Chód dwunożny, naprzemienny, lekko utykający na kończynę dolną lewą. Biegły neurochirurg badał ubezpieczonego i nie stwierdził wskazań do zabiegu operacyjnego.

Biegli ponownie stwierdzili brak podstaw do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy i podtrzymali orzeczenie lekarskie wydane w dniu 28.08.2014r.

W zastrzeżeniach do tej opinii ubezpieczony zawarł zastrzeżenia do opinii biegłych, polemizując z ustaleniami i wnioskami opinii biegłych oraz opisując ponownie swoje dolegliwości oraz kwestionując fakt ponownego badania przez tego samego biegłego.

Uznając, że ubezpieczony nie przedstawił zarzutów merytorycznych do opinii biegłych a jedynie polemizował z ich stanowiskiem. Sąd podzielił wydaną opinię przez biegłych i uznał ją za wyczerpującą, poddającą wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych.

Biegli opisali w opinii wszystkie schorzenia ubezpieczonego, dokonali oceny zebranej w sprawie dokumentacji lekarskiej a swoje orzeczenie wydali po dwukrotnym zbadaniu ubezpieczonego. W tej sytuacji, skoro ubezpieczony nie zgłosił do opinii zastrzeżeń merytorycznych a jedynie powołał się na swoje subiektywne odczucia odnośnie dolegliwości, wnioski zawarte w opinii nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności i brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy i aktach rentowych ZUS, których prawdziwości i wiarygodności strony nie kwestionowały w toku procesu, a także na podstawie opinii zespołu biegłych lekarzy sądowych oraz opinii uzupełniającej wśród których znajdował się także specjalista neurolog-specjalista rehabilitacji medycznej. Dowód z opinii biegłych, jak podkreśla się w orzecznictwie, podlega ocenie Sądu przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c., na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków (zob. uzasadnienie postanowienia SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64; uzasadnienie wyroku SN z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1354/00, Lex nr 77046). Biorąc pod uwagę przedstawione kryteria należy stwierdzić, że przeprowadzony dowód z opinii biegłych jest w pełni przydatny dla ustalenia stanu faktycznego sprawy. Biegli wchodzący w skład szerokiego zespołu wydali opinię po gruntownej analizie akt sprawy, uwzględniając całą dostępną dokumentację lekarską i wywiad z ubezpieczonym, a przede wszystkim dokonali badania przedmiotowego. Wnioski opinii omówiono szeroko, sformułowane zostały w sposób jasny i precyzyjny, a końcowe stanowisko zostało szczegółowo, przekonująco i logicznie uzasadnione. Przedstawione konkluzje są kategoryczne, a ich uzasadnienie przedstawione zostało w sposób przystępny i zrozumiały. Biegli są doświadczonymi specjalistami z dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego, a poziom ich wiedzy i sposób umotywowania orzeczenia powoduje, iż Sąd Okręgowy uznaje przeprowadzoną w sprawie opinię za w pełni trafną.

Wskazać należy, iż ubezpieczony w toku postępowania zgłosił wątpliwości co do opinii biegłych sądowych, wskazując że utrzymują się u niego dolegliwości bólowe po złamaniu krętarza większego lewej kości udowej. Złamanie, zdaniem biegłych, jest jednak wygojone, bez ograniczenia ruchomości w stawie biodrowym lewym. Zgłaszane przez ubezpieczonego dolegliwości bólowe kręgosłupa nie znalazły potwierdzenia w badaniu przedmiotowym. Ubezpieczony nie zgłosił, w ocenie Sadu, zastrzeżeń merytorycznych do wniosków opinii, potwierdzając, że została ona wydana na podstawie zgromadzonej dokumentacji lekarskiej. Ubezpieczony przedstawił jedynie własną subiektywną ocenę stanu zdrowia, co samoistnie nie mogło skutkować powołaniem w sprawie nowego zespołu biegłych. Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii uzupełniającej, dlatego powtórnego badania ubezpieczonego dokonał ten sam biegły, co niezasadnie zarzucił w swoich zastrzeżeniach ubezpieczony. Nie budzi wątpliwości, iż ocena niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy wymaga z reguły wiadomości specjalnych. Jednakże ostateczna ocena, czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy całkowicie czy też częściowo musi uwzględniać także inne elementy, o których mowa będzie poniżej, niezwiązane ze stanem zdrowia. Ocena taka ma charakter prawny i może jej dokonać wyłącznie sąd a nie biegły, stąd też nie było już konieczności dalszego dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej, albowiem zastrzeżenia ubezpieczonego nie dotyczyły konieczności wyjaśnienia kwestii medycznych, co do których biegli nie zajęliby przekonującego stanowiska (por. wyrok SN z dnia 8 maja 2008 r., I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238). Należy także podnieść, iż stosownie do art. 286 k.p.c. Sąd może zażądać ustnego wyjaśnienia opinii złożonej na piśmie, może też w razie potrzeby zażądać dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych. Tak w piśmiennictwie jak i w judykaturze wskazuje się, że nie ma dowolności w powoływaniu kolejnych biegłych, a u podstaw takiej decyzji leżeć powinny racjonalne argumenty takie np. jak niejasność, niezupełność czy sprzeczności występujące w opiniach (por. np. T. Ereciński [w:] Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego, tom I, Warszawa 2002, str. 567-568; czy wyroki SN z dnia 24 czerwca 2008 r., I UK 373/07, Lex nr 496398; z dnia 1 września 2009 r., I PK 83/09, Lex nr 550988; z dnia 16 września 2009 r., I UK 102/09, Lex nr 537027). Należy przyjąć, że wykazywanie okoliczności uzasadniających powołanie opinii uzupełniającej, czy kolejnego biegłego pozostaje w gestii strony. To właśnie strona winna wykazać się niezbędną aktywnością i wykazać błędy, sprzeczności lub inne wady w opiniach biegłych, które dyskwalifikują istniejące opinie, ewentualnie uzasadniają powołanie opinii dodatkowych. Takich okoliczności ubezpieczony, po złożeniu opinii przez zespół biegłych nie przedstawił, poprzestając na negowaniu opinii biegłych, z powołaniem się na własną, odmienną interpretację stanu swego zdrowia, co jednakże uznać należy za niewystarczające dla jej skutecznego podważenia.

Zdaniem biegłych lekarzy sądowych, aktualny stan zdrowia ubezpieczonego czyni go zdolnym do pracy, w związku z czym zespół biegłych podzielił orzeczenie Lekarza Orzecznika i Komisji Lekarskiej ZUS.

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art.12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie, i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

SSO Ewa Milczarek