Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Maria Ołtarzewska

Protokolant: stażysta Justyna Łącka

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2016 r. w Gdańsku

sprawy M. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania M. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 29 stycznia 2016 r. nr (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 533/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 stycznia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu M. N. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, przewidzianych przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.), dalej: ustawa emerytalna, z uwagi na nie udokumentowanie 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych (k. 34 akt emerytalnych).

Odwołanie z dnia 29 lutego 2016 r. od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości stawki maksymalnej, dopuszczenie dowodu z załączonych do odwołania dokumentów tj. kserokopii książeczki wojskowej, świadectwa pracy z dnia 05 lutego 1993 r. oraz pisma Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) Sp. z o.o. z dnia 07 lipca 1988 r. oraz o dopuszczenie dowodu z przesłuchania wnioskodawcy. W ocenie odwołującego do ogólnego stażu pracy uwzględniony winien być przez pozwanego okres: od 02 do 29 grudnia 1978 r. tj. okres od zwolnienia ze służby wojskowej do dnia podjęcia pracy z zachowaniem 30 dniowego ustawowego terminu na powrót do macierzystego zakładu pracy (skarżący powołał się w tym zakresie na stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale Składu Siedmiu Sędziów z dnia 19 października 2013 r. sygn. II UZP 6/2013) oraz okres od 01 lipca 1988 r. do 29 sierpnia 1988 r. tj. okres korzystania z płatnego urlopu wypoczynkowego, do którego nabył prawo z tytułu pracy na budowie eksportowej (k. 2-8 akt sprawy).

W odpowiedzi z dnia 30 marca 2016 r. na odwołanie ubezpieczonego pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Nadto pozwany wskazał, iż brak jest podstaw do uwzględnienia do ogólnego stażu ubezpieczeniowego wnioskowanych przez ubezpieczonego okresów, bowiem okresy te nie zostały wymienione w art. 6 i 7 ustawy emerytalnej (k. 9 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. N., urodzony dnia (...), z zawodu technik mechanik samochodowy, w dniu 13 stycznia 2016 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniosek o emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach.

Poprzednio ubezpieczony wnioskował o przyznanie mu prawa do emerytury w obniżonym wieku dnia 24 września 2015 r. Pozwany jednakże odmówił mu prawa do przedmiotowego świadczenia, bowiem nie wykazał on 25 – letniego stażu ogólnego oraz nie osiągnął wymaganego wieku 60 lat.

Ubezpieczony nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, wymagany wiek 60 lat ukończył w dniu 24 grudnia 2015 r.

Na dzień 1 stycznia 1999 r. organ rentowy uznał za udowodniony przez ubezpieczonego łączny okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 24 lat, 11 miesięcy i 23 dni oraz staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 23 lat i 8 miesięcy.

okoliczności bezsporne, vide akta emerytalne: wniosek ubezpieczonego o emeryturę z 13 stycznia 2016 r. – k. 22-29, wniosek o emeryturę z 24 września 2015 r. – k. 1 – 8; odmowna decyzja pozwanego z 04 listopada 2015 r. – k.21; karta przebiegu zatrudnienia - k. 33; wykaz wprowadzonych okresów ubezpieczonego – k. nienumerowane cz. kapitałowej;

Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 29 stycznia 2016 r. pozwany organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach, z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, tj. nie udokumentowanie 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Dowód: zaskarżona decyzja z 29 stycznia 2016 r. - k. 34 akt emerytalnych;

Wnioskodawca w okresie od dnia 28 kwietnia 1978 r. do 01 grudnia 1978 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Do pracy powrócił w dniu 30 grudnia 1978 r.

Okoliczności bezsporne, a nadto: świadectwo pracy z 31 grudnia 2015 r. z (...) Budownictwo Sp. z o.o. – k. 30 akt emerytalnych; kopia książeczki wojskowej k. 4 akt emerytalnych cz. kapitałowej;

W okresie od 09 marca 1987 r. do 30 czerwca 1988 r. zatrudniony był na budowie eksportowej w Niemczech.

Z tytułu pracy na budowie eksportowej wnioskodawcy przysługiwało 22 dni - od 01 lipca 1988 r. do 11 sierpnia 1988 r. - urlopu wypoczynkowego za 1987 r. i 13 dni za 1988 r. oraz 34 dni tj. od 12 sierpnia 1988 r. do 20 września 1988 r. dni wolnych z tytułu różnicy czasu pracy.

Faktycznie wnioskodawca korzystał z urlopu wypoczynkowego w okresie od 01 lipca 1988 r. do 29 sierpnia 1988 r., do którego nabył prawo z tytułu pracy na budowie eksportowej Wówczas korzystał u macierzystego pracodawcy - obecnie (...) Budownictwo Sp. z o.o. - z bezpłatnego urlopu. Pracę w macierzystym zakładzie pracy ubezpieczony podjął od dnia 30 sierpnia 1988r.

Okoliczności bezsporne, a nadto: świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 24 września 2015 r. – k. 9 akt emerytalnych; świadectwo pracy z 05 lutego 1993 r. – k. 10 akt emerytalnych; pismo (...) z 07 lipca 1988 r. – k. 32 akt emerytalnych; pismo (...) S. A. z 11 lipca 2007 r. – k. 44 akt emerytalnych cz. kapitałowej;

W wyniku rozpoznania odwołania ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w G. z dnia 27 lutego 2007 r. w przedmiocie ustalenia wysokości kapitału początkowego wnioskodawcy, tut. Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 30 listopada 2007 r. w sprawie VII U 12701/07 oddalił odwołanie wnioskodawcy w zakresie nieuwzględnienia jako okresu składkowego okresu od 01 lipca 1988 r. do 11 sierpnia 1988 r.; w pozostałym części umorzył postępowanie w sprawie.

Okoliczności bezsporne, a nadto vide akta sprawy VII U 12701/07, w szczególności odwołanie wnioskodawcy z 24 kwietnia 2007 r.- k . 2-3; odpowiedź pozwanego na odwołanie z 15 maja 2007 r. – k. 10-11; wyrok z dnia 30 listopada 2007 r. – k. 41:

Powyższy, niesporny w istocie stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy, aktach sprawy VII U 12701/07 tut. Sądu oraz w aktach rentowych pozwanego organu, których prawdziwość i rzetelność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia jej wiarygodności z urzędu.

Rozpoznając przedmiotową sprawę Sąd oddalił wniosek dowodowy ubezpieczonego o jego przesłuchanie w charakterze strony, gdyż okoliczności jakie miałby on potwierdzić wynikały z dokumentów, a nadto nie były przez strony kwestionowane. Stąd też przeprowadzenie dowodu z zeznań ubezpieczonego było zbędne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie skarżącego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Wyniki przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego wykazały, że wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym 25 – letnim stażem okresów składkowych i nieskładkowych.

Ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po 1948 r. zostały uregulowane w treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2015, 748 ) zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, którzy spełniają łącznie następujące warunki na dzień 01 stycznia 1999 r. :

1)  legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat - dla mężczyzn, 60 dla kobiet,

2)  mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej: 25 lat dla mężczyzn, 20 dla kobiet,

3)  nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Aktem wykonawczym, do którego odsyła ustawa, jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Bezspornym jest, iż ubezpieczony nie jest członkiem OFE, wymagany wiek 60 lat osiągnął dnia 24 grudnia 2015 r. Na dzień 1 stycznia 1999 r. udowodnił ponad 15 – letni okres pracy w szczególnych warunkach, jednakże nie udokumentował wymaganego 25 – letniego okresu składkowego i nieskładkowego, a wyłącznie 24 lata, 11 miesięcy i 23 dni.

Wobec bezspornego stanu faktycznego sprawy, istotą rozstrzygnięcia Sądu było wyłącznie to, czy zachodzą podstawy prawne do uwzględnienia skarżącemu do ogólnego stażu ubezpieczeniowego wnioskowanych przez niego okresów: od zwolnienia ze służby wojskowej do dnia podjęcia pracy u dotychczasowego pracodawcy oraz korzystania z urlopu wypoczynkowego należnego z tytułu pracy na eksporcie, tj. przy jednoczesnym korzystaniu w tym czasie z bezpłatnego urlopu u macierzystego pracodawcy w kraju.

Istotna w świetle rozpoznawanej sprawy okazuje się treść przepisów ustawy emerytalnej, w szczególności art. 6 i 7 precyzujące, które z okresów są okresami składkowymi (art. 6), a które okresami nieskładkowymi (art. 7). Uznając za zbędne przywoływanie obszernej treści w/w regulacji, wskazywać tylko wypada, iż nie zostały w tychże przepisach wymienione okresy odpowiadające okresom wnioskowanym przez ubezpieczonego.

Dokonując oceny pierwszego ze spornych okresów, podać należy, iż z ugruntowanego stanowiska judykatury wynika, iż obowiązujący w czasie odbywania służby wojskowej przez ubezpieczonego (tj. od 28 kwietnia 1978 r. do 01 grudnia 1978 r.) art. 108 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 44, poz. 220 z późn. zm.), zgodnie z którym (w treści obowiązującej od 01.10.1975 r.) czas odbywania zasadniczej służby wojskowej lub okresowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli po odbyciu tej służby podjął on zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby – nie stanowi podstawy prawnej do zaliczenia okresu przerwy między ukończeniem służby wojskowej, a ponownym podjęciem pracy, jako okresu składkowego w myśl przepisów ubezpieczeniowych; trzydziestodniowy okres, w którym pracownik miał zgłosić powrót do pracy u pracodawcy zatrudniającego go przed służbą wojskową, nie jest ani okresem pracy, ani okresem służby wojskowej i nie podlega zaliczeniu do okresu zatrudnienia (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2012 r. sygn. II UK 125/11; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 20 października 2005 r. sygn. III AUa1336/04 odnoszący się do art. 120 cyt. ustawy).

Jakkolwiek okres faktycznego odbywania służby wojskowej podlega uwzględnieniu jako okres składkowy wymieniony w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy emerytalnej, to bez wątpienia takiego statusu nie ma okres pomiędzy zwolnieniem ze służby wojskowej, a zgłoszeniem powrotu do zakładu pracy w celu kontynuowania zatrudnienia. Ten ostatni posiada tylko swego rodzaju funkcję gwarancyjną – pozwala pracownikowi, przy zachowaniu warunku powrotu do pracodawcy w ściśle określonym 30 – dniowym terminie od zwolnienia ze służby wojskowej, na zachowanie dotychczasowych uprawnień pracowniczych, rodząc tym samym po stronie pracodawcy zobowiązanie do zatrudnienia pracownika na dotychczasowych warunkach pracy i płacy jakie obowiązywały wobec niego przed powołaniem do służby wojskowej.

Powołana zatem w odwołaniu od decyzji uchwała składu siedmiu Sędziów z dnia 19 października 2013 r. sygn. II UZP 6/2013, nie znajduje odniesienia do realiów sprawy niniejszej, analizowanej pod kątem spełnienia przez wnioskodawcę warunku ogólnego stażu pracy, nie zaś stażu pracy w szczególnych warunkach i możliwości doliczenia okresu służby wojskowej wraz z okresem poprzedzającym podjęcie dalszego zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy.

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę, zgadza się z dotychczasowym ugruntowanym stanowiskiem judykatury w całej rozciągłości (w szczególności wyrażonymi w przywołanych wyżej wyrokach) uznając, iż nie zachodzi potrzeba dokonywania dalszej oceny prawnej w omawianym zakresie.

Analiza stanu sprawy w kontekście obowiązujących przepisów, nie dawała również podstaw do uwzględnienia skarżącemu do stażu ogólnego drugiego z wnioskowanych przez niego okresów, czyli okresu korzystania z urlopu wypoczynkowego z tytułu pracy na budowie eksportowej, przy jednoczesnym pozostawaniu na urlopie bezpłatnym u macierzystego pracodawcy w kraju.

Godzi się w tym miejscu przywołać obowiązujące w czasie realizacji kontraktów zagranicznych przez ubezpieczonego regulacje zawarte w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (Dz. U. z 1986 r., Nr 19, poz. 101), dalej: rozporządzenie – wydanego na podstawie art. 298 k.p. nieobowiązującego jednakże od 01 stycznia 2004 r. - dwukrotnie opublikowane w jednolitym tekście: Dz.U. z 1986 r. Nr 9, poz. 101 i Dz.U. z 1990 r. Nr 44, poz. 259 – przywołanym w niniejszej sprawie.

Stosownie do § 4 ust. 1, macierzysty zakład pracy udzielał pracownikowi urlopu bezpłatnego na okres skierowania do pracy za granicą. Okres urlopu bezpłatnego, o którym mowa w § 4 ust. 1, a także przypadający bezpośrednio po zakończeniu tego urlopu okres niezdolności do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną wliczane były do okresu pracy, od którego zależały uprawnienia pracownicze, jeżeli pracownik podjął zatrudnienie w macierzystym zakładzie pracy w terminie 14 dni od dnia zakończenia pracy za granicą, a w razie niezdolności do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną lub z innych ważnych przyczyn niezależnych od pracownika - bezzwłocznie po ustaniu tych przyczyn.

Bez wątpienia, wyliczenie powyższe ma charakter wyczerpujący i nie obejmuje swym zakresem okresu przedłużonego urlopu bezpłatnego w związku z wykorzystaniem przez pracownika urlopu wypoczynkowego, czy dni wolnych z tytułu różnicy czasu przy pracy na eksporcie.

W razie niezachowania w/w 14 dniowego terminu lub rozwiązania umowy o pracę przez jednostkę kierującą bez wypowiedzenia z winy pracownika, a także w razie porzucenia pracy, umowa o pracę w macierzystym zakładzie wygasała (§ 4 ust. 3-5 rozporządzenia). Umowa o pracę na budowie eksportowej zawierana z tzw. jednostką kierującą na czas określony, nawet wówczas gdy ulegała przedłużeniu za zgodą macierzystego zakładu pracy, rozwiązywała się z chwilą zakończenia pracy za granicą (por. § 2 ust. 4 rozporządzenia). Czas pracy w czasie zatrudnienia na budowie eksportowej - jak stanowił § 10 ust. 1- 4 rozporządzenia - ustalała jednostka kierująca odpowiednio do warunków istniejących w kraju realizacji budowy, w ramach 8-godzinnej normy dziennej i 46-godzinnej normy tygodniowej. Jeżeli czas pracy na budowie eksportowej był dłuższy od 42 godzin w tygodniu, pracownikowi przysługiwał czas wolny od pracy w wymiarze stanowiącym różnicę między obowiązującym go wyższym tygodniowym wymiarem czasu pracy a czasem 42-godzinnym (§ 10 ust. 1 i 2 rozporządzenia). Stosownie do § 10 ust. 4 rozporządzenia, urlop bezpłatny w macierzystym zakładzie pracy ulegał przedłużeniu o czas odpowiedni do wymiaru nieudzielonego za granicą czasu wolnego od pracy.

Po powrocie z pracy na budowie eksportowej pracownicy związani byli jednym stosunkiem pracy, z macierzystym zakładem pracy, regulowanym przepisami Kodeksu pracy. Jeżeli wykorzystywali wówczas nieudzielone podczas pracy za granicą dni wolne w naturze i byli zwolnieni z obowiązku świadczenia pracy u macierzystego pracodawcy, uzyskiwali urlop bezpłatny w wymiarze odpowiadającym liczbie "odbieranych" dni wolnych na zasadach przewidzianych w art. 174 § 2 k.p., uwzględniających, że urlop bezpłatny nie jest wliczany do stażu mającego wpływ na uprawnienia pracownicze. Nie ma przepisu szczególnego, nakazującego lub tylko dozwalającego na odmienne traktowanie urlopu udzielanego na podstawie § 10 ust. 4 rozporządzenia. Co więcej, w przepisach rozporządzenia nie przewidziano, że o okres urlopu bezpłatnego udzielonego przez macierzystego pracodawcę w wymiarze nieudzielonych dni wolnych z tytułu pracy za granicą przedłuża się okres urlopu bezpłatnego wliczanego do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Przeciwnie, okres, od którego zależą uprawnienia pracownicze, to tylko ten okres, o którym mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia, czyli okres urlopu bezpłatnego udzielonego na czas skierowania do pracy za granicą i przypadający bezpośrednio po nim okres niezdolności do pracy. Tylko te okresy objęte były regulacją stanowiącą lex specialis wobec art. 174 k.p. Ze względu na spójność terminologiczną, zasadę jednolitości prawa, zwłaszcza w ramach jednej gałęzi, oraz zakres upoważnienia Rady Ministrów w art. 298 k.p., urlop ten nie może być traktowany jako urlop bezpłatny szczególnego rodzaju. Trwanie stosunku pracy w czasie urlopu bezpłatnego udzielanego przez pracodawcę w związku ze szczególnymi potrzebami pracownika, będącego przerwą w realizacji pracowniczego obowiązku świadczenia pracy nie zostało potraktowane odmiennie niż w art. 174 § 2 k.p. (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 18 września 2014 r. sygn. III AUa 2811/13).

Wobec powyższego, jako że urlop udzielany po okresie pracy za granicą, w pewnym sensie funkcjonalnie powiązany był z pracą za granicą, nie miał znaczenia w zakresie stażu pracy u macierzystego pracodawcy wpływającego na uprawnienia pracownicze. Okres ten w zakresie ubezpieczenia społecznego nie był okresem składkowym ani nieskładkowym; Dlatego też nie miał wpływu na uprawnienia wynikające z ubezpieczenia społecznego. Wykładnia rozszerzająca natomiast przywołanych przepisów wykonawczych jest wyłączona.

Co więcej, uwzględnienie urlopu bezpłatnego u macierzystego pracodawcy po ustaniu zatrudnienia za granicą, udzielonego na podstawie dawnych przepisów, dokonywana w świetle przepisów obowiązujących w chwili zgłoszenia wniosku znajduje potwierdzenie w uchwale składu powiększonego Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 2013 r., III UZP 1/13 r., z której wynika jednoznacznie, że okres urlopu bezpłatnego udzielonego pracownikowi w macierzystym zakładzie pracy w wymiarze równym liczbie nieudzielonych w czasie zatrudnienia za granicą dni wolnych od pracy, przewidziany w § 9 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicę w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (jednolity tekst: Dz.U. z 1986 r. Nr 19, poz. 101 ze zm., od dnia 10 lipca 1990 r. § 10 ust. 4 tego rozporządzenia, jednolity tekst: Dz.U. z 1990 r. Nr 44, poz. 259 ze zm.), nie stanowi okresu składkowego przewidzianego w art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Z powyższych przyczyn, wnioskowane przez ubezpieczonego okresy nie mogły zostać uwzględnione do ogólnego stażu ubezpieczeniowego, co w konsekwencji stanowi o braku wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych do przyznania emerytury w obniżonym wieku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami oddalił odwołanie nie znajdując podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

SSO Maria Ołtarzewska