Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Karol Skocki

Protokolant: st. sekr. sąd. Irena Bąk

po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2016 r.

przy udziale oskarżyciela -

sprawy L. O.

obwinionego z art. 124 § 1 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Koninie

z dnia 2 marca 2016 r. sygn. akt II W 1709/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  na podstawie art. 39 § 1 k.w. odstępuje od wymierzenia obwinionemu kary za przypisane mu wykroczenia w pkt. I,

b)  uchyla środek karny orzeczony w pkt. II,

1.  utrzymuje w mocy wyrok w pozostałej części,

2.  zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w tym od opłaty za obie instancje.

SSO Karol Skocki

Sygn. akt II Ka 105/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Koninie wyrokiem z dnia 2 marca 2016 r. w sprawie II W 1709/15 uznał L. O., za winnego wykroczeń:

–

z art.124 § 1 k.w., popełnionego w ten sposób, że w dniu 13.05.2015 r. o godzinie 14.20 w Ś. na terenie OW (...) umyślnie dokonał uszkodzenia siatki ogrodzeniowej, poprzez jej wycięcie i zdemontowanie czym spowodował szkodę wartości 74,95 zł, na rzecz OW (...) w Ś.;

–

z art. 124 § 1 k.w., popełnionego w ten sposób, że w dniu 13.05.2015 r. o godzinie 17.00 w Ś. na terenie OW (...) umyślnie dokonał uszkodzenia siatki ogrodzeniowej, poprzez jej wycięcie i zdemontowanie czym spowodował szkodę wartości 74,95 zł, na rzecz OW (...) w Ś.;

–

z art.124 § 1 k.w., popełnionego w ten sposób, że w dniu 15.05.2015 r. o godzinie 10.30 w Ś. na terenie OW (...) umyślnie dokonał uszkodzenia łańcucha stalowego, którym były połączone elementy metalowe powodując szkodę o wartości 33,95 zł, na rzecz OW (...) w Ś. i za to na podstawie art. 124 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300 zł oraz na podstawie art. 28 § 4 k.w. w zw. z art. 124 § 4 k.w. orzekł obowiązek zapłaty kwoty 183,85 zł przez obwinionego na rzecz OW (...) w Ś. tytułem zwrotu równowartości zniszczonego mienia.

Wyrok ten zaskarżył obwiniony L. O., w całości zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, poprzez przyjęcie, że siatka została dwukrotnie umyślnie uszkodzona wbrew wyjaśnieniom obwinionego oraz przyjęcie, że zagrodzony teren stanowi własność ośrodka, a także przyjęcie, że obwiniony dokonał uszkodzenia łańcucha, podczas gdy zostały przecięte tylko dwa ogniwa tego łańcucha.

Podnosząc te zarzuty obwiniony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie go od zarzucanych mu czynów, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się celowa i w dużej części uzasadniona, choć zawarte w niej wnioski były zbyt daleko idące.

Na wstępie należy podkreślić, że obwiniony zarzuty swoje sprawdza do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych noszącego cechę tzw. błędu „dowolności”. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym zarzut taki jest tylko wtedy słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, z tym że dla swej skuteczności wymaga on od apelującego wykazania jakich konkretnych uchybień, w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, dopuścił się sąd w dokonanej ocenie materiału dowodowego, a nie tylko dokonania własnej oceny tych dowodów.

Obwiniony negując swoje sprawstwo i odnosząc się do dokonanych ustaleń sądu I instancji, w zasadzie koncentruje się na kwestionowaniu wysokości szkody spowodowanej swoim działaniem i nieprawidłowym postępowaniem spółki (...).

Zaznaczyć należy, że przedmiotem ochrony określonym w art. 124 § 1 k.w. jest cudza rzecz przed jej zniszczeniem, uszkodzeniem lub uczynieniem niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia.

Sąd I instancji dokonał właściwych ustaleń w zakresie podstaw dokonanej subsumpcji. Sąd ten prawidłowo ustalił, że zarówno siatka jak i łańcuch należały do pokrzywdzonej spółki (...). Podobnie prawidłowo ustalił, że uszkodzeń tych rzeczy dokonał obwiniony, czego w sumie L. O. nie kwestionował, zaprzeczając jedynie poczynionym ustaleniom co do powstałej szkody.

W zakresie ustalania szkody sąd I instancji oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadków E. K. i A. K., pracowników dokonujących montażu ogrodzenia, które korespondowały z zeznaniami świadka W. J.. Poczynione ustalenia na podstawie wskazanych dowodów sąd ten odniósł do faktur. z których wynikały koszty zakupu materiałów.

Zdaniem sądu odwoławczego ustalenia te zostały dokonane prawidłowo, a przeprowadzona ocena dowodów przez sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku we wskazanym zakresie nie budzi wątpliwości.

Sąd I instancji zwracał uwagę w uzasadnieniu wyroku, że stan prawny spornej drogi nie jest dotychczas uregulowany i podkreślał, że ustalania w tym zakresie przekraczają granice postępowania sprawy o wykroczenia.

Należy zgodzić się z sądem I instancji, że w aktualnej sytuacji zdemontowanie siatki przez obwinionego było bezprawne, gdyż działanie jego nie miało żadnej uzasadnionej podstawy prawnej.

Zdaniem sądu odwoławczego jednak fakt toczącego się postępowania cywilnego i administracyjnego i prezentowane tam odmienne racje zainteresowanych osób, nie może pozostać bez wpływu na ocenę działania obwinionego. Już w toku prowadzonego postępowania sąd I instancji powinien uwzględnić wynikające problemy związane z korzystania ze spornej drogi i brak jej uregulowania prawnego, jako okoliczność mającą wpływ na ocenę szkodliwości społecznej czynów obwinionego.

Nową okolicznością zgłoszoną przez obwinionego w toku postępowania odwoławczego był fakt nabycia przez P. J. reprezentującego Firmę Usługowo–Produkcyjną (...) z siedzibą w R. od spółki Centrum (...) w K. jej majątku położonego w Ś., w szczególności nieruchomości, której dotyczyły przedmiotowe zdarzenia. Przesłuchany na rozprawie nowy właściciel ośrodka, „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” zapewnił, że wykorzysta przedmioty, tj., siatkę i łańcuch do dalszej eksploatacji.

Okoliczności te, w szczególności nieuregulowany status prawny nieruchomości, niewielka wysokość ustalonej szkody, wyeliminowanie podłoża nieporozumień przez zmianę posiadacza terenu, pozwoliły ocenić działanie obwinionego jako zasługujące na szczególne uwzględnienie w rozumieniu art. 39 § 1 k.w. Umożliwiło to, przy uwzględnieniu właściwości i warunków osobistych obwinionego, na odstąpienie od wymierzenia mu kary za te czyny.

W sytuacji zmiany właściciela „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” uzasadnionym było również uchylenie na rzecz spółki (...) obowiązku naprawienia szkody, bezpośrednio wiążącej się z majątkiem na tym terenie.

Mając to wszystko na uwadze, uznając częściową zasadność zarzutów apelacyjnych, sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok we wskazanym zakresie stosownie do art. 437 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 3 i 4 k.p.k. w zw. z art. 109 k.p.k.

O kosztach sądowych orzeczono stosownie do art. 624 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w., wobec uwzględnienia apelacji obwinionego w przeważającej jej części, kierując się zasadą słuszności.

SSO Karol Skocki