Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2013r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Marek Szymanowski (spr.)

Sędziowie: SA Dorota Elżbieta Zarzecka

SO del. Piotr Prusinowski

Protokolant: Agnieszka Charkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2013 r. w B.

sprawy z odwołania E. P. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

na skutek skargi E. P. (1)

o wznowienie postępowania

zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 28 grudnia 2011 r. sygn. akt IV U 2849/11 oraz prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 26 czerwca 2012 r. sygn. akt III AUa 265/12

oddala skargę.

Sygn. akt III A Ua206/13

UZASADNIENIE

E. P. (1) wniosła o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 26 czerwca 2012 r. wydanym w sprawie sygn. akt III A Ua265/12. Jako podstawę wznowienia wskazała art. 401 ¹ k.p.c. powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. opublikowany w Dzienniku Ustaw z 22 listopada 2012 r. pod pozycją 1285, mocą którego Trybunał Konstytucyjny stwierdził niekonstytucyjność art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw. Skarżąca domagała się, aby w wyniku wznowienia postępowania dokonać zmiany zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 26 czerwca 2012 r. i Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 28 grudnia 2011 r. wydanego w sprawie IV U 2849/11 oraz poprzedzającej te wyroki decyzji organu rentowego w taki sposób, aby wznowić jej prawo do świadczenia od dnia 1 października 2011 r. wraz z należnymi odsetkami za okres opóźnienia.

Organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. nie zajął stanowiska w przedmiocie wniesionej skargi o wznowienia postępowania.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył co następuje .

Skarga o wznowienie postępowania nie jest zasadna.

Bezspornym było, iż E. P. (2) decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. z dnia 30 czerwca 2008 r. nabyła prawo do emerytury od dnia 1 czerwca 2008 r. Wypłatę tejże emerytury tą samą decyzją jednak zawieszono z uwagi na fakt, iż wnioskodawczyni kontynuowała zatrudnienie u pracodawcy, u którego pracowała bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury tj. w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr (...) im. C. N. w O. (k. 31-33 akt rentowych). Decyzją z dnia 22 kwietnia 2009 r. (k. 77) organ rentowy podjął wypłatę emerytury od dnia 1 kwietnia 2009 r. w związku z zmianą stanu prawnego i rezygnacją przez ustawodawcę ( jak się okazało później czasową rezygnacją) z warunku rozwiązania stosunku pracy jako przesłanki do wypłaty świadczenia emerytalnego.

Wobec ponownego wprowadzenia warunku rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego świadczono pracę bezpośrednio przed nabyciem prawa do emerytury - decyzją z dnia 7 października 2011 r. (k 199 a.r.) wstrzymano wypłatę emerytury wnioskodawczyni z uwagi kontynuację zatrudnia u pracodawcy , u którego pracowała ona przed dniem nabycia prawa do emerytury – na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) z uwagi właśnie na fakt nierozwiązania stosunku pracy . Wniesione odwołanie od tej decyzji zostało oddalone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 28 grudnia 2011 r. (k. 11 akt III U 772/11), a apelację od tego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 26 czerwca 2012 r. (k. akt III A Ua 265/12). Właśnie tych wyroków dotyczy skarga o wznowienia postępowania.

Jak wiadomo wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. (K 2/12 OTK-A 2012/10/121) opublikowanym w Dzienniku Ustaw pod pozycją 1285 z dnia 22 listopada 2012 r. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z 2010 r. Nr 40, poz. 224, Nr 134, poz. 903, Nr 205, poz. 1365, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149, poz. 887, Nr 168, poz. 1001, Nr 187, poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203 oraz z 2012 r. poz. 118 i 251), dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 r., w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Dla przypomnienia wyjaśnić wypada, iż przedmiotowa ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 , Nr 257 poz. 1726 ) w swoim art. 6 dokonała zmiany w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń

Społecznych między innymi właśnie poprzez dodanie art. 103a. zgodnie z którym - prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Skutki zakresowej niekonstytucyjności przedmiotowego art. 28 są takie, iż z chwilą ogłoszenia sentencji wyroku w Dzienniku Ustaw utracił on moc w zakresie, w jakim przewiduje stosowanie art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Oznacza to, że obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą - jako warunek realizacji nabytego prawa do emerytury - nie będzie miał zastosowania do osób, które nabyły to prawo w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. Natomiast przepis ten pozostaje nadal w obrocie prawnym i znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury w momencie jego wejścia w życie i później, tj. od 1 stycznia 2011 r. lub przed 8 stycznia 2009 r. Bezspornym w świetle powyższych ustaleń faktycznych zgodnych z ustaleniami dokonanymi w sprawie IV U 2849/11 winno być, iż wnioskodawczyni nie należy do kręgu osób, które prawo do emerytury nabyły właśnie w przedziale czasowym od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. kiedy to nie było obowiązku rozwiązywania stosunku pracy. Wnioskodawczyni nabyła prawo do emerytury decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. z dnia 30 czerwca 2008 r. od dnia 1 czerwca 2008 r.(k. 31-33 akt rentowych). Miało to zatem miejsce w sytuacji, kiedy istniał obowiązek rozwiązania stosunku pracy przez osobę pozostającą w zatrudnianiu, która ubiegała się o świadczenia emerytalne. Stosownie bowiem do obowiązującego w okresie od 1 lipca 2000 r. do 07 stycznia 2009 r. przepisu art. 103 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z zm.) - 2a. - prawo do emerytury ulegało zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Argumenty zatem Trybunału Konstytucyjnego przytoczone w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 listopada 2012 r. , które zadecydowały o stwierdzeniu zakresowej niekonstytucyjności art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – nie przystają do sytuacji prawnej wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni bowiem przechodząc na emeryturę z dniem 1 czerwca 2008 r. była świadoma tego , że emerytura jej przyznana zostanie zawieszona, jeżeli nie rozwiąże stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą. Już w decyzji przyznającej tę emeryturę zawieszoną jej wypłatę z tego właśnie tytułu.

W tej sytuacji zapadły w dniu 13 listopada 2012 r. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. (K 2/12 OTK-A 2012/10/121) opublikowany w Dzienniku Ustaw pod pozycją 1285 z dnia 22 listopada 2012 r.- nie ma zastosowania do sytuacji prawnej wnioskodawczyni, a w szczególności nie stanowi on wystarczającej podstawy w rozumieniu 401 ^{( 1) ( )} k.p.c. do wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 26 czerwca 2012 r. wydanym w sprawie III A Ua 265/12 (k.41 ).

W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny wniesioną skargą na zasadzie art. 412 § 2 k.p.c. oddalił.