Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 596/16

WYROK
z dnia 29 kwietnia 2016 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Magdalena Rams
Protokolant: Wojciech Świdwa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2016 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 19 kwietnia 2016 r. przez
wykonawcę J. I. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą OMEGA – Zakład
Sieci Wodno – Kanalizacyjnych J. I.
w postępowaniu prowadzonym przez Sinevia sp. z o.o., z siedzibą w Nowym Dworze
Mazowieckim
przy udziale wykonawcy Wod – Bud sp. z o.o., z siedzibą w Kraśniku zgłaszającego
przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego,

orzeka:

1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża J. I. prowadzącego działalność gospodarczą pod
firmą OMEGA – Zakład Sieci Wodno – Kanalizacyjnych J. I. i:
2.1 zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 10 000 zł 00 gr
(słownie: dziesięć tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę J.
I. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą OMEGA – Zakład
Sieci Wodno – Kanalizacyjnych J. I. tytułem wpisu od odwołania.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 z późn. zm.) na niniejszy wyrok – w terminie
7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.



Przewodniczący: ……………………………


























Sygn. akt: KIO 596/16

UZASADNIENIE


W dniu 19 kwietnia 2016 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wykonawcy J. I. działającego pod firmą: OMEGA - Zakład Sieci Wodno-Kanalizacyjnych J. I.
(dalej „Odwołujący”) zarzucając zamawiającego SINEVIA sp. z o.o., z siedzibą w Nowym
Dworze Mazowieckim (dalej „Zamawiający”):

1) naruszeniu art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp, poprzez błędne przyjęcie, że do kwoty
minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego w oparciu o powyżej powołaną
regulację, należy doliczyć dodatkowe koszty pracodawcy, jakie ponosi on z tytułu
zatrudnienia osób na podstawie stosunku pracy, podczas, gdy z literalnego
brzmienia art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp nie wynika, by były ku temu podstawy;
2) naruszeniu art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 3 ustawy Pzp, poprzez jego
niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji odrzucenie oferty złożonej przez
Odwołującego - OMEGA - Zakład Sieci Wodno-Kanalizacyjnych J. I., mimo że
oferta Odwołującego nie zawiera rażąco niskiej ceny w stosunku do przedmiotu
zamówienia;
3) naruszeniu art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 ustawy Pzp, poprzez zaniechanie
wyboru oferty Odwołującego, która, jako najkorzystniejsza spośród wszystkich
ofert złożonych w postępowaniu, powinna zostać wybrana zgodnie z przepisami
ustawy Pzp;
4) naruszeniu art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp polegającym na ogólnikowym oraz
niepełnym uzasadnieniu faktycznym przyczyn odrzucenia oferty Odwołującego,
poprzez brak odniesienia się do treści kosztorysu załączonego do oferty
Odwołującego, a także wyjaśnień Odwołującego z dnia 14 kwietnia 2016 roku,
które odnosiły się do tego kosztorysu.

W związku podniesionymi zarzutami Odwołujący wniósł o: (i) uwzględnienie odwołania; (ii)
nakazanie Zamawiającemu unieważnienia decyzji o wyborze oferty najkorzystniejszej oraz
decyzji o odrzuceniu oferty Odwołującego; (iii) nakazanie Zamawiającemu powtórzenia
czynności wyboru najkorzystniejszej oferty z uwzględnieniem oferty Odwołującego; (iv)
dopuszczenie dowodów z dokumentów wymienionych w treści niniejszego odwołania; (v)
obciążenie w całości Zamawiającego kosztami postępowania, tj. zasądzenie od
Zamawiającego na rzecz Odwołującego kosztów wpisu w wysokości 10.000,00 zł (słownie:
dziesięć tysięcy złotych 00/100) wraz z ewentualnymi pozostałymi kosztami przedstawionymi
w wykazie podczas rozprawy, w tym ewentualnymi kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podniesionych zarzutów Odwołujący wskazał, że w dniu 8 marca 2016 r.
Zamawiający wszczął postępowanie w sprawie zamówienia publicznego prowadzone w
trybie przetargu nieograniczonym pn.: „SVA Jarosław: Remont dróg i chodników oraz
wymiana sieci podziemnych wod.- kan. w kompleksie wojskowym JW. 4228 w Krakowie przy
ul. Montelupich 3”, oznaczone nr: SVA/J/4620/30/2016, publikując w Biuletynie Zamówień
Publicznych stosowne ogłoszenie o zamówieniu nr: 51052 - 2016. Jak wynika z treści pkt
11.1.4) powyższego ogłoszenia „Przedmiotem zamówienia jest remont dróg i chodników
oraz wymiana sieci podziemnych wod.- kan. w kompleksie wojskowym JW. 4228 w Krakowie
przy ul. Montelupich 3. Szczegółowy zakres robót zawarty został w dokumentacji technicznej
stanowiącej załącznik nr 11 do SIWZ. Do SIWZ został załączony przedmiar robót - załącznik
nr 12 do SIWZ, który należy traktować jako dokument pomocniczy, ułatwiający
przygotowanie oferty cenowej’. W postępowaniu tym, zachowując termin składania ofert,
ofertę złożył Odwołujący, który zobowiązał się wykonać przedmiot zamówienia za cenę netto
2.908.966,44 złoty, co stanowi kwotę brutto w wysokości 3.578.028,72 złote, a także udzielić
gwarancji jakości na okres 60 miesięcy.

Odwołujący wskazał, że Zamawiający wezwał w dniu 6 kwietnia 2016 roku Odwołującego, na
podstawie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, do udzielenia wyjaśnień, w tym złożenia dowodów,
dotyczących elementów oferty mających wpływ na wysokości ceny, w szczególności w
zakresie: 1) oszczędności metody wykonania zamówienia, wybranych rozwiązań
technicznych, wyjątkowo sprzyjających warunków wykonywania zamówienia dostępnych dla
wykonawcy, oryginalności projektu wykonawcy, kosztów pracy, których wartość przyjęta do
ustalenia ceny nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na
podstawię art. 2 ust. 3-5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu
za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z późn. zm.); 2) pomocy publicznej udzielonej na
podstawie, odrębnych przepisów. Odwołujący, w odpowiedzi na powyższe wezwanie
Zamawiającego, złożył wyczerpujące wyjaśnienia w dniu 8 kwietnia 2016 roku.

Odwołujący wskazał, że Zamawiający ponowił w dniu 13 kwietnia 2016 roku wezwanie o
wyjaśnienia rażąco niskiej ceny, tym razem skupiając się na oświadczeniu Odwołującego, że
wynagrodzenie każdego z jego pracowników jest wyższe od minimalnego wynagrodzenia za
pracę ustalonego na podstawie obowiązujących przepisów. Swoje wątpliwości Zamawiający
wyjaśniał poprzez wskazanie stosownych wyliczeń, z których wynikało, że zgodnie z
przepisami prawa, stawka roboczogodziny, przy założeniu średniej ilości godzin do
przepracowania w miesiącu w wysokości 168, wynosi około 11,01 zł na godzinę - bez
kosztów ponoszonych przez pracodawcę, a z tymi kosztami 13,80 zł za godzinę. Biorąc pod

uwagę powyższe, Zamawiający wezwał Odwołującego do udzielenia wyjaśnień, dotyczących
rozbieżności pomiędzy ww. informacjami a zaoferowaną stawką kalkulacyjną
roboczogodziny w ofercie Odwołującego, która zdaniem Zamawiającego wynosiła 9,00
złotych. W odpowiedzi na powyższe wezwanie, Odwołujący wskazał wyraźnie, iż do stawki
netto za roboczogodzinę w wysokości 9,00 złotych należy doliczyć przyjęte koszty pośrednie
i zysk, a w dalszej kolejności - również narzuty wynikające z przepisów podatkowych.
Ostatecznie Odwołujący wyjaśnił, że faktyczna cena roboczogodziny wynosi ponad 14
złotych. Ponadto, Odwołujący ponownie oświadczył, że wynagrodzenie każdego z jego
pracowników jest i będzie wyższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na
podstawie obowiązujących przepisów prawa.

Odwołujący wskazał, że Zamawiający informacją z dnia 14 kwietnia 2016 roku poinformował
Odwołującego, że jego oferta został odrzucona z postępowania oraz że dokonano "wyboru
oferty wykonawcy konsorcjum firm: 1) WOD-BUD Sp. z o.o. - Lider, 2) TAR-MAX T. Rz., 3)
„FAMIKO-BUD” sp. z o.o., jako najkorzystniejszej.

Odwołujący wskazał, że w uzasadnieniu odrzucenia oferty Odwołującego, Zamawiający
poprzestał jedynie na powtórzeniu jego wyliczeń zawartych w wezwaniu z dnia 13 kwietnia
2016 roku oraz wskazaniu, że w jego ocenie wyjaśnienia złożone przez Odwołującego są
ogólnikowe, nie wykazują na konkretne argumenty mogące wskazywać na zaoferowania tak
niskiej ceny. Ponadto, Zamawiający podkreślił, że nie jest wystarczające złożenie
jakichkolwiek wyjaśnień, ale wyjaśnień odpowiednio umotywowanych, przekonywujących, że
zaproponowana cena nie jest rażąco niska. Jak wskazał Zamawiający, na Odwołującym
spoczywał obowiązek udowodnienia prawdziwości swoich twierdzeń, zaś Zamawiający
uznał, że Odwołujący nie usunął wątpliwości co do wysokości zaoferowanej ceny i nie
udowodnił, że jego cena nie jest ceną rażąco niską.

Odwołujący wskazał, że zgodnie ż art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp jeżeli cena oferty wydaje
się rażąco niska w stosunku do przedmiotu zamówienia i budzi wątpliwości zamawiającego
co do możliwości wykonania przedmiotu zamówienia zgodnie z wymaganiami określonymi
przez zamawiającego lub wynikającymi z odrębnych przepisów, w szczególności jest niższa
o 30% od wartości zamówienia lub średniej arytmetycznej cen wszystkich złożonych ofert,
zamawiający zwraca się o udzielenie wyjaśnień, w tym złożenie dowodów, dotyczących
elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny, w szczególności w zakresie
oszczędności metody wykonania zamówienia, wybranych rozwiązań technicznych,
wyjątkowo sprzyjających warunków wykonywania zamówienia dostępnych dla wykonawcy,
oryginalności projektu wykonawcy, kosztów pracy, których wartość przyjęta do ustalenia

ceny nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia za prace ustalonego na podstawie
art. 2 ust. 3-5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za prace
(Dz. U. Nr 200. poz. 1679, z późn. zm.). Aktualnie, tj. od 1 stycznia 2016 roku, minimalne
wynagrodzenie za pracę zostało ustalone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 11
września 2015 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2016 r.
(Dz.U. poz. 1385) w wysokości 1850 złotych.

Na powyższą kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę zwrócił uwagę również
Zamawiający w treści swojego wezwania z dnia 13 kwietnia 2016 roku. Dokonał on także
wyliczeń stawki za jedną godzinę, biorąc pod uwagę średnią ilość godzin do przepracowania
w miesiącu w wysokości 168, uzyskując wynik 11,01 złotych za godzinę. Zdaniem
Zmawiającego do powyższej, stawki za godzinę należy doliczyć również koszty ponoszone
przez pracodawcę, co łącznie jego zdaniem daje kwotę 13,80 zł za godzinę pracy.
Odwołujący wskazał, że nie wiadomym jest jednak w jaki sposób Zamawiający uzyskał
powyższy wynik, skoro kwota wynagrodzenia minimalnego, po dodaniu wszelkich kosztów
zatrudnienia (obciążeń pracodawcy), wynosi 2.231,29 złotych. Dzieląc wskazaną kwotę o
średnią ilość godzin pracy w miesiącu, otrzymuje się stawkę godzinową w wysokości 13,28
złotych, a nie jak sugeruje Zmawiający - 13,80 złotych.

W ocenie Odwołującego z literalnego brzmienia art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp nie wynika,
aby uprawnionym było doliczenie do kwoty wynagrodzenia minimalnego za pracę ustalonego
na podstawie art. 2 ust. 3-5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z późn. zm.), jakichkolwiek kosztów
zatrudnienia pracodawcy (tak m.in. w wyroku KIO 1104/15).

W ocenie Odwołującego biorąc pod uwagę powyższe twierdzenia Zamawiającego, jakoby
dla ustalenia, czy oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny w zakresie kosztów pracy, bierze się
pod uwagę aktualną kwotę minimalnego wynagrodzenia wraz z wszelkimi innymi kosztami
pracodawcy, jakie ponosi on z tytułu zatrudnienia osób na podstawie; stosunku pracy,
stanowi niewątpliwe naruszenie art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp.

Dalej Odwołujący wskazał, że w treści swoich wyjaśnień z dnia 14 kwietnia 2016 roku,
wskazał wyraźnie, iż do stawki netto za robociznę w wysokości 9,00 złotych należy doliczyć
przyjęte koszty pośrednie oraz zysk. Do tak wyliczonej kwoty, biorąc pod uwagę, iż stanowi
kwotę netto, należy doliczyć kwotę podatku VAT w wysokości 23%. Dla uzasadnienia
konieczności doliczenia podatku VAT do stawki netto wskazanej w kosztorysie, podnieść
należy, iż z brzmienia art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp wynika, że celem postępowania

wyjaśniającego, o którym mowa w art. 90 ustawy Pzp, jest ustalenie czy cena oferty jest
rażąco niska w „stosunku do przedmiotu zamówienia". W ocenie Odwołującego badany jest
zatem stosunek ceny ofertowej do danej roboty, której opis zamieszczono w SIWZ i którą
wykonawcy mają wykonać za zaoferowaną cenę. Skoro zgodnie z obowiązującymi
przepisami dana robota obłożona jest podatkiem VAT, to badanie ceny ofertowej brutto, w
tym także każdej stawki wskazanej w kosztorysie, musi odnosić się do szacowanego
wynagrodzenia wykonawcy także obejmującego ten podatek (por. wyrok KIO z dnia 27
marca 2015 roku, KIO 500/15).

W świetle powyższego, z przedłożonego przez Odwołującego kosztorysu do oferty,
stanowiącego integralną część oferty z dnia 23 marca 2016 roku (strony: 70, 74 i 78 tej
oferty), wynika, iż podstawowa stawka za roboczogodzinę wynosi 9,00 złotych netto. Dla tej
stawki przewidziano narzuty w postaci: kosztów pośrednich stanowiących 25% tej stawki
(25,00%R+25,00%S) oraz zysk stanowiący 5% stawki po dodaniu kosztów pośrednich
(5,00%R+5,b0%S+5,00%Kp(R)+5,00%Kp(S)), gdzie R to są koszty robocizny bezpośredniej,
S - koszty pracy sprzętu oraz środków transportu technologicznego, Kp - koszty pośrednie.
Wyliczając więc faktyczną stawkę netto za jedną roboczogodzinę, która bezpośrednio wynika
z kosztorysu ofertowego Odwołującego, należy dokonać następujących wyliczeń:
1) do kwoty 9,00 złotych netto należy dodać 25,00% x 9,00 złotych, co daje wynik 11,25
złotych netto za jedną roboczogodzinę,
2) następnie do kwoty 11,25 złotych netto, o której mowa w pkt 1, należy dodać 5,00% x
11,25 złotych, co daje wynik 11,81 złotych netto.

W ocenie Odwołującego powyższa stawka za jedną roboczogodzinę netto, po wskazanych w
kosztorysie narzutach, jest wyższa od minimalnej stawki za jedną godzinę pracy, która
wynosi 11,01 złotych. Odwołujący zauważył, że stawka 11,81 złotych stanowi kwotę netto,
koniecznym staje się doliczenie jeszcze podatku VAT, który w niniejszym wypadku wynosi
23%. W ostateczności więc, stawka brutto za roboczogodzinę zaproponowana przez
Odwołującego w jego i ofercie, wynosi ok 14,53 złotych, co stanowi wartość wyższą nawet
od minimalnej stawki wynagrodzenia za jedną godzinę pracy po dodaniu wszelkich kosztów
pracodawcy, a nawet od błędnie wyliczonej przez Zamawiającego stawki w wysokości 13,80
złotych za godzinę pracy.

Odwołujący wskazał, że dla zobrazowania powyższych wyliczeń, biorąc pod uwagę
minimalną kwotę wynagrodzenia ustaloną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 11
września 2015 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2016 r. (Dz.
U. poz. 1385), koszty pracy wynikające z kosztorysu ofertowego Odwołującego, kształtują

się na poziomie ok. 2.441,04 złotych brutto, co stanowi kwotę wyższą o: 591,04 złotych od
minimalnego wynagrodzenia za pracę, 209,75 złotych od minimalnego wynagrodzenia za
pracę wraz z wszelkimi kosztami pracodawcy.

W ocenie Odwołującego nawet przyjmując koszty netto pracy wynikające z kosztorysu
ofertowego Odwołującego, które kształtują się na poziomie 1.984,08 zł netto, to i tak kwota ta
jest wyższa o 134,08 złotych od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Ponadto Odwołujący
wskazał, że stawkę roboczogodziny zaoferowaną przez Odwołujący Zamawiający mógł
wyliczyć samodzielnie, na podstawie samej tylko treści kosztorysu ofertowego
Odwołującego. W tym stanie rzeczy, za wystarczające należy uznać wyjaśnienia
Odwołującego z dnia 14 kwietnia 2016 roku, będące odpowiedzią na wezwanie
Zamawiającego z dnia 13 kwietnia 2016 roku, zawierające jedynie oświadczenia dotyczące
sposobu wyliczenia stawki za roboczogodzinę, opierając się na informacjach zawartych
bezpośrednio w kosztorysie ofertowym, oraz oświadczenie potwierdzające, że
wynagrodzenie każdego z jego pracowników jest i będzie wyższe od minimalnego
wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie obowiązujących przepisów prawa.
Powyższe potwierdza stanowisko wyrażone przez KIO w wyroku z dnia 5 lutego 2015 roku,
KIO 132/15.

W ocenie Odwołującego wobec powyższego, informacje zwarte w kosztorysie ofertowym
Odwołującego, w zakresie stawki za roboczogodzinę, podparte wyczerpującymi
wyjaśnieniami Odwołującego z dnia 8 kwietnia 2016 roku oraz z dnia 14 kwietnia 2016 roku,
niewątpliwie potwierdzają, że oferta Odwołującego nie zawiera rażąco niskiej ceny w
stosunku do przedmiotu zamówienia, w tym przyjęte koszty pracy nie stanowią kwoty niższej
niż minimalne wynagrodzenia za pracę. Tym samym Zamawiający odrzucając ofertę
Odwołującego z postępowania, po nieuzasadnionym stwierdzeniu, że cena oferty
Odwołującego jest rażąco niska, dopuścił się naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90
ust. 3 ustawy Pzp.

Dalej Odwołujący wskazał, iż przedmiotowym postępowaniu Zamawiający wskazał dwa
kryteria wyboru ofert, tj. cena brutto oferty - waga: 90%, oraz długość okresu gwarancji -
waga 10%. Zważywszy, iż oferta Odwołująca została nieprawidłowo odrzucona z niniejszego
postępowania, winna ona być rozpatrywana wraz za powstałymi ofertami niepodlegającymi
odrzuceniu, z uwzględnieniem powyższych kryteriów. W takiej sytuacji, oferta Odwołującego
otrzymałaby najwyższą z możliwych punktacji, tj. 100,00 pkt, bowiem zawierała najniższą
cenę, co oznacza, że otrzymałaby 90,00 pkt, a także wskazywała maksymalny okres
gwarancji jakości dla przedmiotu zamówienia, tj. 60 miesięcy, więc otrzymałaby dodatkowe

10,00 pkt. Pomimo powyższych okoliczności Zamawiający zaniechał wyboru oferty
Odwołującego, która, jako najkorzystniejsza spośród wszystkich ofert złożonych w
postępowaniu, powinna zostać wybrana zgodnie z przepisami ustawy Pzp, czym
niewątpliwie dopuścił się naruszenia art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 3 ustawy Pzp.

Odwołujący wskazał również, że zgodnie z art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp niezwłocznie po
wyborze najkorzystniejszej oferty zamawiający jednocześnie zawiadamia wykonawców,
którzy złożyli oferty, m. in. o wykonawcach, których oferty zostały odrzucone, podając
uzasadnienie faktyczne i prawne. W ocenie Odwołującego Zamawiający nie podołał
wymogom prawidłowego, tj. odpowiadającego przepisom prawa, sporządzenia uzasadnienia
faktycznego i prawnego odrzucenia oferty Odwołującego. Argumentem dla powyższego jest
fakt, iż Zamawiający w swoim uzasadnieniu odrzucenia oferty Odwołującego w pierwszej
kolejności przedstawił swój wywód dotyczący wysokości minimalnego wynagrodzenia za
pracę, stawki za jedną godzinę za pracę obliczoną w oparciu o kwotę minimalną tego
wynagrodzenia, a także wyliczył swoją stawkę za godzinę pracy, która jego zdaniem jest
realna i powinna znaleźć zastosowanie przy ocenie, czy wskazane w kosztorysie ofertowym
przez Odwołującego koszty pracy przedstawiają wartość rażąco niską. Następnie wskazał,
że w jego ocenie wyjaśnienia złożone przez Odwołującego są ogólnikowe, nie wykazują na
konkretne argumenty mogące wskazywać na zaoferowania tak niskiej ceny. Ponadto,
Zamawiający podkreślił, że nie jest wystarczające złożenie jakichkolwiek wyjaśnień, ale
wyjaśnień odpowiednio umotywowanych, przekonywujących, że zaproponowana cena nie
jest rażąco niska. Jak wskazał Zamawiający, na Odwołującym spoczywał obowiązek
udowodnienia prawdziwości swoich twierdzeń, zaś Zamawiający uznał, że Odwołujący nie
usunął wątpliwości co do wysokości zaoferowanej ceny i nie udowodnił, że jego cena nie jest
ceną rażąco niską.

Odwołujący wskazał, że w żaden jednak sposób Zamawiający nie odniósł się do wyjaśnień
Odwołującego z dnia 14 kwietnia 2016 roku, które wskazują w jaki sposób należy wyliczyć
ostateczną stawkę za roboczogodzinę, korzystając z informacji zawartych bezpośrednio w
kosztorysie ofertowym Odwołującego. Nie uwzględnił on również kolejnego już oświadczenia
Odwołującego, że wynagrodzenie każdego z jego pracowników jest i będzie wyższe od
minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie obowiązujących przepisów
prawa. Zatem, tak sporządzone przez Zamawiającego uzasadnienie odrzucenia oferty
Odwołującego, nie daje temu drugiemu szansy na zrozumienie faktycznych działań
Zamawiającego, a w konsekwencji uniemożliwia ewentualne odniesienie się do wszystkich
okoliczności odrzucenia oferty przy wnoszeniu odwołania.

Izba ustaliła co następuje:

Izba postanowiła dopuścić w poczet materiału dowodowego następujące dokumenty: (i)
specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia (dalej „SIWZ”) oraz Ogłoszenie o zamówieniu
z dnia 8 marca 2016 r., nr ogłoszenia: 51052 — 2016 na okoliczność ustalenia przedmiotu
zamówienia oraz warunków udziału w postępowaniu; (ii) protokół postępowania
przetargowego na okoliczność ustalenia przebiegu postępowania przetargowego; (iii) ofertą
Odwołującego na okoliczność ustalenia jej treści; (iv) wezwanie Zamawiającego z dnia 6
kwietnia 2016 roku oraz 13 kwietnia 2016 r. skierowane do Odwołującego oraz złożone
przez Odwołującego wyjaśnienia z dnia 8 i 14 kwietnia 2016 roku na okoliczność ustalenia
treści wezwania oraz złożonych wyjaśnień i dokumentów; (v) informację o wyborze oferty
najkorzystniejszej z dnia 14 kwietnia 2016 r. na okoliczność ustalenia wyników postępowania
oraz przyczyn odrzucenia oferty Odwołującego.

Na podstawie powyższych dokumentów Izba ustaliła, że Zamawiający prowadzi
postępowanie w trybie przetargu nieograniczonego pn.: „Remont dróg i chodników oraz
wymiana sieci podziemnych wod.- kan. w kompleksie wojskowym JW. 4228 w Krakowie przy
ul. Montelupich 3”, oznaczone nr: SVA/J/4620/30/2016, publikując w Biuletynie Zamówień
Publicznych stosowne ogłoszenie o zamówieniu nr: 51052 - 2016. Jak wynika z treści pkt
11.1.4) powyższego ogłoszenia „Przedmiotem zamówienia jest remont dróg i chodników
oraz wymiana sieci podziemnych wod.-kan. w kompleksie wojskowym JW. 4228 w Krakowie
przy ul. Montelupich 3. Szczegółowy zakres robót zawarty został w dokumentacji technicznej
stanowiącej załącznik nr 11 do SIWZ. Do SIWZ został załączony przedmiar robót - załącznik
nr 12 do SIWZ. Wartość zamówienia została ustalona na kwotę 8.598.485,18 zł
Bezpośrednio przed otwarciem ofert Zamawiający określił sumę jaką zamierza wydać na
realizację zamówienia w wysokości 10.038.629,47 zł brutto. Kryteria oceny ofert stanowiły:
cena brutto oferty – 90 pkt; długość okresu gwarancji – 10 pkt. W postępowaniu oferty złożył
7 wykonawców. Cenę najniższą zaproponował Odwołujący – 3.578.028,72 zł oraz 60
miesięcy okresu gwarancji. Cena najwyższa wynosiła 9.851.465,33 zł. Średnia wartość ofert
wyniosła 6.569.462,28 złotych. Cena za wykonanie zamówienia zaproponowana przez
Odwołującego była więc o 46% niższa od średniej arytmetycznej wszystkich ofert złożonych
w postępowaniu. Z kolei cena zaproponowana przez Odwołującego była o 64% niższa od
kwoty jaką Zamawiający zamierzał przeznaczyć na realizację zamówienia.

Izba ustaliła, że pismem z dnia 6 kwietnia 2016 r. Zamawiający wezwał Odwołującego do
złożenia wyjaśnień dotyczących elementów oferty mających wpływ na wysokość
zaoferowanej ceny wraz z dowodami potwierdzającymi takie okoliczności. Pismem z dnia 11

kwietnia 2016 r. Odwołujący złożył wyjaśnienia. Zamawiający ponownie pismem z dnia 13
kwietnia 2016 r. wezwał Odwołującego do złożenia wyjaśnień w zakresie sposobu kalkulacji
stawki roboczogodziny wskazanej w załączonym do oferty Odwołującego kosztorysie.
Pismem z dnia 14 kwietnia 2016 r. Odwołujący złożył wyjaśnienia.

Pismem z dnia 14 kwietnia 2016 r. Zamawiający poinformował wykonawców o wyborze
oferty najkorzystniejszej, za która została uznana oferta wykonawcy Sinevia sp. z o.o. Oferta
Odwołującego została odrzucona.

Zamawiający w dniu 28 kwietnia 2016 r. złożył odpowiedź na odwołanie, wnosząc o
oddalenie podniesionych zarzutów.

Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych i wpis od niego został uiszczony –
podlegało rozpoznaniu przez Izbę.

Izba zważyła, co następuje:

Na wstępie Izba ustaliła, że Odwołujący − jako wykonawca, którego oferta, w przypadku
potwierdzenia się zarzutów odwołania, może zostać wybrana jako najkorzystniejsza −
spełnia określone w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp przesłanki korzystania ze środków ochrony
prawnej, tj. ma interes w uzyskaniu zamówienia, a naruszenie przez Zamawiającego
przepisów ustawy Pzp może spowodować poniesienie przez niego szkody, polegającej
nieuzyskaniu zamówienia.
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Izby nie potwierdził się zarzut
naruszenia przez Zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 1 i 3 ustawy Pzp.
Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, jeżeli i cena oferty wydaje się rażąco niska w stosunku
do przedmiotu zamówienia i budzi wątpliwości zamawiającego co do możliwości wykonania
przedmiotu zamówienia zgodnie z wymaganiami określonymi przez zamawiającego lub
wynikającymi z odrębnych przepisów, w szczególności jest niższa o 30% od wartości
zamówienia lub średniej arytmetycznej cen wszystkich złożonych ofert, zamawiający zwraca
się o udzielenie wyjaśnień, w tym złożenie dowodów, dotyczących elementów oferty
mających wpływ na wysokość ceny, w szczególności w zakresie: oszczędności metody
wykonania zamówienia, wybranych rozwiązań technicznych, wyjątkowo sprzyjających
warunków wykonywania zamówienia dostępnych dla wykonawcy, oryginalności projektu
wykonawcy, kosztów pracy, których wartość przyjęta do ustalenia ceny nie może być niższa
od minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz pomocy publicznej udzielonej na podstawie

odrębnych przepisów. Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy Pzp obowiązek wykazania, że oferta
nie zawiera rażąco niskiej ceny spoczywa na wykonawcy. Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy
Pzp Zamawiający odrzuca ofertę wykonawcy, który nie złożył wyjaśnień lub jeżeli dokonana
ocena wyjaśnień wraz z dostarczonymi dowodami potwierdza, że oferta zawiera rażąco
niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia.
Podkreślić należy, że rozstrzygając sprawę w kontekście przywołanych wyżej przepisów Izba
bada nie tyle samą cenę oferty, co czynność Zamawiającego polegającą na ocenie
złożonych przez wykonawcę wyjaśnień i prawidłowość zaniechania odrzucenia oferty tego
wykonawcy. Przedmiotem odwołania może być bowiem czynność lub zaniechanie
zamawiającego (art. 180 ust. 1 ustawy Pzp). Zatem rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy
wymagało odpowiedzi na pytanie, czy na podstawie przedmiotowych wyjaśnień Zamawiający
był uprawniony do wniosku, że cena zaoferowana przez Odwołującego nie jest rażąco niska.
W ocenie Izby ww. wykonawca w złożonych wyjaśnieniach nie wykazał prawidłowości
zaoferowanej ceny.
W związku z tym, że cena oferty Odwołującego była niższa o więcej niż 30% od średniej
arytmetycznej ceny wszystkich ofert złożonych w postępowaniu, Zamawiający wezwał ww.
wykonawcę do złożenia wyjaśnień. Wezwanie wskazywało na konieczność wykazania przez
wykonawcę, że cena nie jest rażąco niska oraz na obowiązek złożenia stosownych
dowodów. Odwołujący powołał w wyjaśnieniach w sposób ogólny na okoliczności, które
miały świadczyć o możliwości obniżenia ceny oferty, okoliczności te jednak – wbrew
obowiązkowi wynikającymi z art. 90 ust. 1 i 2 oraz wbrew treści wezwania – nie zostały
poparte żadnymi dowodami.
W odniesieniu do obowiązku przedstawienia dowodów Izba wskazuje, że obowiązek ten
spoczywa na wykonawcy w każdej sytuacji powołania się na okoliczności, w przypadku
których możliwe jest przedłożenie dowodów. Poprzestanie w takiej sytuacji na oświadczeniu
własnym wykonawcy jest niewystarczające i czyni wyjaśnienia gołosłownymi. Mogą
oczywiście pojawić się w wyjaśnieniach takie okoliczności, w przypadku których złożenie
dodatkowych dowodów nie jest niezbędne, a samo oświadczenie wykonawcy pokazuje
prawidłowość kalkulacji ceny. Jeżeli jednak wykonawca powołuje się na takie okoliczności
jak szczególnie niskie koszty zakupu materiałów/środków potrzebnych do wykonania
zamówienia, innowacyjną politykę czy dysponowanie własnym sprzętem może i powinien
załączyć do wyjaśnień stosowne umowy, oferty, dokumenty wewnętrzne firmy, które
potwierdzą powyższe okoliczność.
W treści złożonych wyjaśnień Odwołujący wskazał po pierwsze, że na innych podobnych
przetargach w Polsce wskaźnik wartości złożonych ofert z najniższą ceną do wartości

kosztorysu inwestorskiego oscyluje obecnie około 30 – 40%. O ile zgodzić się należy z
Odwołującym, że niejednokrotnie szacowana wartość zamówienia wyceniana na podstawie
kosztorysu inwestorskiego może odbiegać od średniej wartości ofert złożonych przez
wykonawców w postępowaniu, jednakże okoliczność ta sama w sobie nie może przesądzać
o zaoferowaniu ceny realnej przez danego wykonawcę. Szacunkową wartość zamówienia
odnieść bowiem należy do wszystkich ofert złożonych przez wykonawców w danym
postępowaniu. W omawianym zaś stanie faktycznym oferta Odwołującego odbiegała o
ponad 40% od szacunków Zamawiającego. Druga z kolei oferta z najniższą ceną była o 2
miliony złotych droższa od oferty Odwołującego. Oznacza to, że wyłącznie oferta
Odwołującego odbiegała w tak zasadniczy sposób od szacunków dokonanych przez
Zamawiającego. Co więcej Odwołujący nie kwestionował na wcześniejszym etapie
postępowania szacunkowej wyceny wartości zamówienia dokonanej przez Zamawiającego i
nie wskazał również w treści złożonych wyjaśnień, gdzie należałoby dopatrywać się błędu w
oszacowaniu wartości zamówienia dokonanej przez Zamawiającego. O ile dopuszczalne są
pewne odchylenia procentowe pomiędzy wyceną ofert poszczególnych wykonawców a
szacunkami dokonanymi przez Zamawiającego, o tyle tak znaczące odchylenia wiązać się
muszą bądź to z błędem popełnionym przez Zamawiającego przy szacowaniu wartości
przedmiotu zamówienia bądź też z wyjątkowymi okolicznościami istniejącymi po stronie
danego wykonawcy, które umożliwiają mu obniżenie ceny o ponad 40%. Skoro Odwołujący
nie wskazał na żaden błąd Zamawiający popełniany przy szacowaniu wartości zamówienia,
to jego zadaniem było wykazanie i udowodnienie istnienia właśnie tych szczególnych
okoliczności, czego w ocenie Izby Odwołujący nie uczynił.

W ocenie Izby poprzez złożone wyjaśnienia Odwołujący nie wykazał istnienia po jego stronie
szczególnych okoliczności uzasadniających zaoferowanie tak niskiej ceny za realizację
zamówienia. Odwołujący ograniczył się do ogólnych stwierdzeń dotyczących m.in.
innowacyjnej polityki w zakresie kalkulowania marży i znajomości wydatków w przypadku
porównywalnych zamówień, posiadaniu wykwalifikowanej kadry, głębokiej analizie
przedmiotu zamówienia, dysponowaniu własnym sprzętem i własną kadrą kierowniczą,
posiadaniem własnej kopalni kruszywa łamanego i wytwórni mas bitumicznych, bliską
lokalizacją firmy od miejsca realizacji przedmiotu zamówienia, korzystnymi rabatami od
dostawców. Odwołujący jednakże nie przedstawił Zamawiającemu żadnej analizy w jakim
stopniu każda z przywołanych okoliczności umożliwia mu obniżenie ceny za realizację
zamówienia i jakiego rzędu oszczędności osiąga on z tytułu wskazanych okoliczności.
Podkreślić ponadto należy, że szereg z okoliczności na które powołał się Odwołujący są
powszechnie dostępne wykonawcom operującym w branży wodno – kanalizacyjnej, w tym

obejmującej przebudowę dróg (np. własne maszyny, wykwalifikowana kadra, doświadczenia,
korzystne umowy z dostawcami), zaś Odwołujący nie wykazał w jaki sposób w tym
konkretnym postępowaniu przetargowym umożliwią mu one tak drastyczne zaniżenie
kosztów. Jak wskazał SO w Warszawie w wyroku z 5.1.2007 r. (V Ca 2214/06, niepubl.), nie
można powoływać się na stosowanie niższych marż, zaopatrywanie się bezpośrednio u
producentów czy posiadanie stałego kręgu kontrahentów, gdyż tego typu czynniki są
dostępne dla każdego z wykonawców. Nie są więc obiektywnie właściwe i wyjątkowe tylko
dla wykonawcy proponującego niską cenę. Podkreślić również należy, że Odwołujący nie
przedłożył żadnego dowodu na wykazanie jakiejkolwiek z okoliczności, na które się
powoływał. Dowody takie winny być przedłożone, chociażby w zakresie korzystnych umów z
dostawcami, rzekomej innowacyjnej polityki, zakresu posiadanych maszyn. Bez
przedstawienia stosownych dowodów twierdzenia Odwołującego są jedynie gołosłownym
oświadczeniem. Odwołujący nie zadał sobie trudu przedłożenia jakiejkolwiek kalkulacji, w
której uwzględniony byłby wypływ powoływanych przez niego okoliczności na wysokość
zaaferowanej ceny w ujęciu powszechnie dostępnych cen rynkowych. Tym samym
Odwołujący nie udźwignął ciężaru dowodu wykazania realności zaoferowanej za realizację
zamówienia ceny.
Podkreślić dalej należy, że w złożonych wyjaśnieniach w zakresie sposobu obliczenia stawki
roboczogodziny w wysokości 9 zł Odwołujący wskazał, że do stawki tej należy doliczyć
koszty pośrednie oraz zysk, co daje w ostateczności wartość roboczogodziny w wysokości
14 zł., a w konsekwencji nie skutkuje naruszeniem przepisów o minimalnym wynagrodzeniu
za pracę ustalonym na podstawie obwiązujących przepisów. Wskazać należy, że art. 90 ust.
1 ustawy Pzp zobowiązuje zamawiającego do wezwania wykonawcy do złożenia wyjaśnień
w zakresie zaoferowanej ceny za realizację zamówienia, w szczególności w zakresie m.in.
kosztów pracy, których wartość przyjęta do ustalenia ceny nie może być niższa od
minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie art. 2 ust. 3 – 5 ustawy z
dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. nr 200, poz.
1679, z późn. zm.). Od stycznia 2016 r. minimalne wynagrodzenie za pracę zostało ustalone
na poziomie 1850 złotych. Wskazać należy, że ustawodawca w art. 90 ust. 1 ustawy Pzp nie
zawarł definicji „kosztów pracy”. Powszechnie przyjmuje się, że koszty pracy to ogół
wydatków, jakie ponosi przedsiębiorca w związku z pozyskaniem, utrzymaniem,
przekwalifikowaniem i doskonaleniem pracowników. Wchodzą w to również koszty z tytułu
obligatoryjnych składek na ubezpieczenia społeczne. Przyjmuje się, że koszty pracy składają
się z dwóch części. Pierwszą z nich są koszty pozapłacowe, do których zaliczamy wszystkie
składki oraz koszty pracy, jakie ponosi przedsiębiorca poza wynagrodzeniem bezpośrednim.
Z kolei ta druga grupa to koszty płacowe, w których skład wchodzą wynagrodzenia osobowe,

dodatki oraz nagrody i premie. Powyższe znajduje potwierdzenie w Rozporządzeniu Ministra
Infrastruktury w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu
inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych
kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno – użytkowym z dnia 18
maja 2004 r. (Dz. U. nr 130, poz. 1389) (dalej „Rozporządzenie”). Zgodnie z §6
Rozporządzenia, wśród obligatoryjnych elementów, które należy wziąć pod uwagę przy
ustalaniu stawki roboczogodziny ustawodawca wymienia: (i) płace zasadnicze; (ii) premie
regulaminowe; (iii) płace dodatkowe (dodatki stażowe, inne dodatki regulaminowe); (iv) płace
uzupełniające; (v) obligatoryjne obciążenia płac; (vi) odpisy na zakładowy fundusz świadczeń
socjalnych.
W analizowanym stanie faktycznym Odwołujący na stronie 70, 74 oraz 78 oferty określił
wysokość roboczogodziny na kwotę 9 zł. Wskazał również na narzuty: koszty pośrednie oraz
zysk, wskazując sposób ich obliczenia. W złożonych zaś wyjaśnieniach z dnia 13 kwietnia
2016 r. wskazał, że do stawki 9 zł za roboczogodzinę doliczyć należy koszty pośrednie oraz
zysk, wskazując ponadto, że stawka 9 zł jest stawką netto, przez co ostatecznie jest ona
stawką wyższą (łącznie z uwzględnieniem narzutów) i łącznie daje kwotę ponad 14 zł.
Powyższe wyjaśnienia nie były, w ocenie Izby, wystarczające do uznania, że wykonawca w
sposób prawidłowy dokonał kalkulacji kosztów wykonania zamówienia, uwzględniając
wytyczne ustawodawcy w zakresie obowiązku uwzględnienia kosztów pracy, których wartość
nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Po pierwsze z treści
złożonych wyjaśnień nie wynika, gdzie zostały uwzględnione obligatoryjne elementy
składające się na koszty pracy, w tym m.in. koszty roboczogodziny określone w treści
Rozporządzenia. Odwołujący podczas rozprawy wyjaśnił, że wszystkie koszty pracy zostały
ujęte w kosztach pośrednich, odwołując się do definicji kosztów pośrednich zawartych w
Rozporządzeniu. Wskazać jednak należy, że w treści złożonych wyjaśnień informacja ta nie
została zawarta. Po drugie, definicja kosztów pośrednich zawarta w Rozporządzeniu, na
którą powołał się Odwołujący, określa koszty pośrednie jako składniki kalkulacyjne wartości
kosztorysowej, uwzględniające nieujęte w kosztach bezpośrednich koszty zaliczane zgodnie
z odrębnymi przepisami do kosztów uzyskania przychodów, w szczególności koszty ogólne
budowy oraz koszty zarządu. Tym samym Odwołujący winien wykazać w złożonych
wyjaśnieniach, które składniki składające się na koszty pracy zostały ujęte w kosztorysie jako
koszty bezpośrednie i w jaki sposób została obliczona ich wartość. Po drugie winien
wskazać, które z kosztów pracy, nieujęte w kosztach bezpośrednich, a mogące być
zaliczone na podstawie odrębnych przepisów do kosztów uzyskania przychodu zostały ujęte
w kosztach pośrednich i w jaki sposób poszczególne pozycje zaliczone do tych kosztów
zostały wyliczone. W ocenie Izby tylko bowiem tak precyzyjne rozpisanie poszczególnych

pozycji składających się na koszty pracy dawałoby Zamawiającymi możliwość rzetelnej
weryfikacji i oceny zgodności zaproponowanej stawki roboczogodziny z obowiązującymi
przepisami. Ponadto podkreślić należy, że skoro, jak twierdził Odwołujący, przy wyliczeniu
kosztów wykonania zamówienia, w tym stawki roboczogodziny kierował się treścią
Rozporządzenia, to w zaproponowanej stawce roboczogodziny w wysokości 9 zł ujęte winny
zostać wszystkie elementy wskazane w § 6 Rozporządzenia. Ujęcie zaś wszystkich kosztów
pracy wskazanych w § 6 w stawce 9 zł naruszałoby obowiązujące przepisy o minimalnym
wynagrodzeniu za pracę.
Nie sposób również zgodzić się z Odwołującym, iż do obliczenia kosztów pracy, o których
mowa w art. 90 ust. 1 ustawy Pzp winien zostać wliczony przewidywany zysk wykonawcy
oraz podatek VAT. Bez wątpienia elementy te stanowią element ceny, jednakże nie została
wskazana Izbie żadna argumentacja uzasadniająca zaliczenia do kosztów pracy powyższych
elementów. Nie wiadomo również czy zysk oraz VAT miały stanowić bezpośrednie koszty
pracy czy pośrednie i na jakiej podstawie prawnej elementy te mogłoby być w ogóle
zaliczone do kosztów pracy. Próba zrekompensowania zaniżonej wartości kosztów pracy
innymi elementami cenotwórczymi jest w ocenie Izby nieuprawniona.
Izba nie podziela również poglądu Odwołującego jakoby Zamawiający nie miał prawa
badania jednostkowych cen zawartych w kosztorysie. Uprawnienie takie wynika wprost z art.
90 ust.1 ustawy Pzp. To ustawodawca zobligował Zamawiającego właśnie do badania
poszczególnych cenotwórczych aspektów oferty danego wykonawcy, w tym sposobu
obliczenia kosztów pracy. Ograniczenie badania wyłącznie do ceny końcowej, globalnej
(która notabene jest rażąco niska w stosunku do przedmiotu zamówienia) mogłoby bowiem
w wielu wypadkach prowadzić do niezasadnego przerzucenia kosztów przez wykonawców,
ze szkodą dla pracowników i ochrony ich praw, które ustawodawca zagwarantował im w
obowiązujących przepisach prawa.
Wobec powyższego Izba stwierdziła, że złożone przez Odwołującego wyjaśnienia dotyczące
ceny były ogólne i niepoparte dowodami, a zatem wykonawca nie wywiązał się ze
spoczywającego na nim ciężaru wykazania, że cena nie jest rażąco niska. Tym samym
Zamawiający zasadnie odrzucił ofertę Odwołującego.




Zarzut naruszenia art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp

W ocenie Izby powyższy zarzut nie potwierdził się. Zgodnie z art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp
Zamawiający niezwłocznie po wyborze oferty najkorzystniejszej zawiadamia wykonawców,
którzy złożyli oferty o wykonawcach, których oferty zostały odrzucone podając uzasadnienie
faktyczne i prawne. Obowiązkowi temu Zamawiający w przedmiotowym postępowaniu
przetargowym uczynił, co pośrednio potwierdził sam Odwołujący składając niniejsze
odwołanie. W ocenie Izby w decyzji o odrzuceniu oferty Odwołującego Zamawiającego
wskazał przyczyny odrzucenia oraz podstawę prawną. Zamawiający wskazał, że przyjęta
stawka roboczogodziny narusza obowiązujące przepisy o minimalnym wynagrodzeniu za
pracę oraz, że złożone wyjaśnienia są ogólnikowe i nie wykazują realności zaproponowanej
za realizację zamówienia ceny. Składając niniejsze odwołanie oraz przedstawiając
stosowaną argumentację w zakresie niezasadnego odrzucenia oferty, Odwołujący
potwierdził, iż miał pełną świadomość przyczyn odrzucenia złożonej oferty, a tym samym
potwierdził, że podane przez Zamawiającego uzasadnienie faktyczne i prawne odrzucenia
oferty Odwołującego było prawidłowe.

W związku z brakiem stwierdzenia naruszenia przez Zamawiającego przepisów art. 89 ust. 1
pkt 4, art. 90 ust. 1 i 3 oraz art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, odwołanie podlegało oddaleniu.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy
Pzp oraz w oparciu o przepisy § 3 pkt 1 i 2 lit. a i b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz
rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41,
poz. 238).


Przewodniczący: …………………………….