Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 4191/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 października 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił A. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 października 2014 r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy. Wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja – k. 37 plik I akt ZUS)

Od decyzji ZUS odwołanie w dniu 21 listopada 2014 r. złożyła wnioskodawczyni A. W. i wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wskazała, że na skutek wypadku komunikacyjnego doznała uszczerbku na zdrowiu w postaci wieloodłamowego złamania kości piszczelowej oraz złamania wyrostka poprzecznego kręgu C6. Podała, że na chwilę obecną ma problemy z poruszaniem się, ciągle odczuwa zmęczenie, dolegliwości bólowe prawej nogi, kręgosłupa, promieniujące od kręgosłupa bóle głowy.

(odwołanie – k. 2)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 11)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni A. W. urodziła się (...) Ubezpieczona posiada wykształcenie średnie. Ukończyła liceum Ogólnokształcące. Ostatnio pracowała jako pomoc przy przejściu dla pieszych.

(okoliczności bezsporne)

Ubezpieczona pobierała rentę z tytułu niezdolności do pracy od 24 sierpnia 2013 r. do 31 października 2014 r.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 16 września 2014 r. ubezpieczona złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek – k. 34 akt ZUS)

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 8 października 2014 r. rozpoznano u ubezpieczonej stan po złamaniu wiloodłamowym trzonu kości piszczelowej prawej leczony zespoleniem śródszpikowym (02.2012) oraz po uszkodzeniu więzozrostu piszczelowo – strzałkowego prawego leczony operacyjnie (02.2012) z rezydualną niewielką dysfunkcją prawego stawu skokowego. Stan po złamaniu łuku i wyrostka kolczystego kręgu C6 (02.2012) bez uszkodzenia rdzenia kręgowego, dyskopatię kręgosłupa szyjnego z nawracającym zespołem bólowym szyjno – barkowym prawostronnym, zaburzenia nastroju w wywiadzie, nadciśnienie tętnicze zredukowane, niedoczynność tarczycy w wywiadzie, żylaki kkd.

W ocenie lekarza orzecznika ZUS wnioskodawczyni jest zdolna do pracy.

(orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 34 plik I akt ZUS, opinia lekarska – k. 34 dokumentacji medycznej)

Ubezpieczona w dniu 8 października 2014 r. złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

(sprzeciw – k. 35 dokumentacji medycznej)

Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonej przebyte złamanie wieloodłamowe goleni prawej wygojone po leczeniu operacyjnym bez istotnego upośledzenia, przebyte złamania łuku C6, organiczne zaburzenia nastroju i osobowości. Wnioskodawczyni jest wydolna krążeniowo. W badaniu neurologicznym ubezpieczona podała osłabienie czucia na prawej kończynie dolnej, prawy odruch skokowy osłabiony, bez objawów rozciągowych. Podczas badania zachowania teatralne. Blizny pooperacyjne goleni prawej. Niewielkie ograniczenie ruchomości stawu skokowego prawego. Ruchomość kręgosłupa i kończyn górnych prawidłowe. Z przedstawionej dokumentacji PZP wynika, że badana leczona jest z powodu zaburzeń nastroju i osobowości - schemat leczenia ustalony – od dawna niezmieniony. Na prośbę badanej wystawiono skierowanie do Oddziału Pobytu Dziennego. Komisja w podsumowaniu orzekła, że badana przy istniejącym naruszeniu sprawności nie jest osobą długotrwale niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy rentowej.

(orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 36 plik I akt ZUS, opinia lekarska – k. 40 dokumentacji medycznej)

W konsekwencji powyższego orzeczenia organ rentowy decyzją z dnia 28 października 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił A. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 października 2014 r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy. Wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja – k. 37 plik I akt ZUS)

U A. W. rozpoznano przebyte złamanie łuku i wyrostka kolczystego kręgu C5 z okresowym zespołem bólowym bez powikłań korzeniowych, okresowe napięcie bóle głowy głównie w przebiegu nadciśnienia tętniczego. W badaniu neurologicznym nie stwierdzono u wnioskodawczyni objawów uszkodzenia układu nerwowego. W trakcie badania nie stwierdzono objawów korzeniowych i oponowych, nerwy czaszkowe bez zmian. Z neurologicznego punktu widzenia brak podstaw do orzekania dalszej długotrwałej niezdolności badanej do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

(opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu neurologii dr n. med. J. Z. – k. 40 – 41)

U wnioskodawczyni stwierdzono wygojone złamanie obustronne łuków C5 z niewielkim upośledzeniem funkcji, wygojone dwumiejscowe złamanie trzonu kości piszczelowej prawej i podgłowowe kości strzałkowej prawej, bez upośledzenia funkcji kończyny z zespołem bólowym, dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa na poziomie L4/L5 i L5/S1 z zespołem bólowym. Zapisy w historii choroby z poradni ortopedycznej po dniu badania przez biegłego świadczą o niewielkich zmianach zwyrodnieniowych stawów biodrowych i dolegliwościach bólowych biodra prawego i palca III ręki prawej.

W rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS z dnia 17 grudnia 1998 r. wnioskodawczyni nie utraciła w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z ortopedycznego punktu widzenia ubezpieczona jest zdolna do pracy.

(opinia lekarza biegłego sądowego w zakresie ortopedii M. S. – k. 43 – 46, pisemna opinia uzupełniająca – k. 81)

U wnioskodawczyni stwierdzono nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane lekami, bez powikłań ze strony serca, stan po urazowym złamaniu łuku wyrostka poprzecznego lewego kręgu C6 z objawowym zespołem bólowym o typie rwy karkowej obustronnej, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa L/S z objawowym zespołem bólowym, żylaki obu podudzi, labilność emocjonalną znacznego stopnia. U badanej nie stwierdzono objawów niewydolności serca (tachykardii, obrzęków, zastoju w płucach, powiększenia wątroby), nie stwierdzono również niewydolności oddechowej. W obrazie chorobowym dominują objawy bólowe ze strony układu kostno – stawowego oraz nasilone objawy nerwicowe.

(opinia lekarza biegłego sądowego specjalisty chorób wewnętrznych prof. Dr hab. N. med. L. P. – k. 92 – 95)

U A. W. rozpoznano zaburzenia adaptacyjne w postaci reakcji depresyjno – lękowej u osoby z zaburzeniami osobowości i organiczną chwiejność afektywną. Badana leczy się psychiatrycznie od 26 stycznia 2007 r. z przerwami. Zmieniła się psychicznie w związku u problemami jakie miała z powodu rozwodu. Wtedy była leczona ambulatoryjnie. W maju 2007 r. ubezpieczona była badana psychologicznie i stwierdzono u niej zmiany organiczne i funkcjonalne w oun, proces postępujący. W 2007 r. była leczona w oddziale psychiatrycznym stacjonarnym z rozpoznaniem zaburzenia adaptacyjne, zaburzenia osobowości, potem była leczona dwukrotnie w oddziale dziennym w 2008 r. z rozpoznaniem zaburzenia depresyjno-lękowe. Nie uznano jej za niezdolną do pracy z przyczyn psychiatrycznych. Po leczeniu uzyskano poprawę i badana wróciła do pracy, ukończyła szkołę średnią. Ze względu na wypadek w dniu 28 lutego 2012 r. wznowiła leczenie psychiatryczne od 2013 r. po pięcioletniej przerwie. Leczona z rozpoznaniem organiczne zaburzenia nastroju i osobowości, brała leki. W czasie ostatniej hospitalizacji psychiatrycznej w oddziale dziennym rozpoznano u wnioskodawczyni zaburzenia adaptacyjne oraz organiczne zaburzenia osobowości i organiczną chwiejność afektywną. Nie potwierdzono organicznych zaburzeń nastroju. Badanie psychologiczne potwierdziło dyskretne zmiany organiczne w oun oraz zaburzenia osobowości i zaburzenia adaptacyjne. Obecnie w badaniu psychiatrycznym nie stwierdza się u badanej głębszych objawów depresyjnych psychotycznych, otępiennych. U wnioskodawczyni przeważa skłonność do reakcji adaptacyjyjnych oraz objawy organicznej chwiejności emocjonalnej. Badana wykazuje tendencje do nasilania objawów chorobowych. Wymaga ona nadal leczenia farmakologicznego oraz psychoterapii. Zaburzenia psychiczne występujące u badanej nie powodują znacznego ograniczenia zdolności do pracy. Z psychiatrycznego punktu widzenia ubezpieczona jest do zdolna pracy.

(opinia lekarza biegłego sądowego specjalisty psychiatry H. K. – k. 109 – 111)

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych neurologa, psychiatry, internisty, ortopedy.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawczyni. Biegli rozpoznali u ubezpieczonej przebyte złamanie łuku i wyrostka kolczystego kręgu C5 z okresowym zespołem bólowym bez powikłań korzeniowych, okresowe napięcie bóle głowy głównie w przebiegu nadciśnienia tętniczego, złamanie obustronne łuków C5 z niewielkim upośledzeniem funkcji, wygojone dwumiejscowe złamanie trzonu kości piszczelowej prawej i podgłowowe kości strzałkowej prawej, bez upośledzenia funkcji kończyny z zespołem bólowym, dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa na poziomie L4/L5 i L5/S1 z zespołem bólowym, nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane lekami, bez powikłań ze strony serca, żylaki obu podudzi, labilność emocjonalną znacznego stopnia, zaburzenia adaptacyjne w postaci reakcji depresyjno – lękowej u osoby z zaburzeniami osobowości i organiczną chwiejność afektywną.

Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009 r. Nr 153 , poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że nie jest ona niezdolna do pracy.

U skarżącej stwierdzono przebyte złamanie łuku i wyrostka kolczystego kręgu C5 z okresowym zespołem bólowym bez powikłań korzeniowych, okresowe napięcie bóle głowy głównie w przebiegu nadciśnienia tętniczego, złamanie obustronne łuków C5 z niewielkim upośledzeniem funkcji, wygojone dwumiejscowe złamanie trzonu kości piszczelowej prawej i podgłowowe kości strzałkowej prawej, bez upośledzenia funkcji kończyny z zespołem bólowym, dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa na poziomie L4/L5 i L5/S1 z zespołem bólowym, nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane lekami, bez powikłań ze strony serca, żylaki obu podudzi, labilność emocjonalną znacznego stopnia, zaburzenia adaptacyjne w postaci reakcji depresyjno – lękowej u osoby z zaburzeniami osobowości i organiczną chwiejność afektywną.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno organowi rentowemu jak i wnioskodawczyni z zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich i złożenia ewentualnych pytań do biegłych.

W ocenie Sądu biegli wyjaśnili bardzo szczegółowo dlaczego w sposób w taki właśnie sposób ocenili wyniki badań wnioskodawczyni. Podali, że schorzenia ubezpieczonej mają taki charakter i występują z takim nasileniem, że nie przekładają się na zdolność świadczenia przez nią pracy. Brak było przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawczyni zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawczyni i wpływu dolegliwości na jej zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie pisemne biegłych uznając, iż są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Reasumując biegli w swoich wnioskach końcowych zgodnie i precyzyjnie uzasadnili tezę, zgodnie z którą wnioskodawczyni jest, w obecnym stanie zdrowia, osobą zdolną do pracy.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 14 §1 kpc.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni.