Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: III C 1594/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w III Wydziale Cywilnym w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Szymon Stępień

Protokolant: sekr. sądowy Agnieszka Dunaj

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki akcyjnej w W.

przeciwko P. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. P. na rzecz powoda (...) Spółki akcyjnej w W. kwotę 173,24 zł (sto siedemdziesiąt trzy złote dwadzieścia cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty od dnia 17 września 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego P. P. na rzecz powoda (...) Spółki akcyjnej w W. kwotę 43,13 zł (czterdzieści trzy złote trzynaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 1594/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 maja 2016 roku

wydanego w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 17 września 2013 roku powód (...) Spółka akcyjna w W. zażądał zasądzenia od pozwanego P. P. na swoją rzecz kwoty 888,96 złotych z odsetkami ustawowymi oraz rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

W uzasadnieniu podał, że strony zawarły umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Podał, że w toku świadczenia usług pozwany nie zapłaciła na rzecz wierzyciela kwoty dochodzonej pozwem, na którą składają się wynagrodzenie za świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz kara umowna za przedterminowe rozwiązanie umowy.

Nakazem zapłaty z dnia 30 grudnia 2013 roku, wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie orzekł o obowiązku zapłacenia przez pozwanego na rzecz powoda kwoty 888,96 złotych wraz z odsetkami oraz kosztami postępowania.

Powyższemu nakazowi zapłaty pozwany sprzeciwił się, co doprowadziło do utraty mocy przez ten nakaz zapłaty. W sprzeciwie podniósł, że należność nie istnieje.

W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 15 marca 2011 roku powód (...) Spółka akcyjna w W. zawarł z pozwanym P. P. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na okres 36 miesięcy. Dotyczyła ona numeru końcowego abonenta (...). Umowa została zawarta w ramach promocji P_BC_ (...)_RATY_69_V_36. W związku z zawarciem umowy pozwany uzyskał ulgę w wysokości 4.525,46 złotych. Jednocześnie strony ustaliły, że w tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta przed upływem terminu ustalonego w umowie przysługiwać będzie powodowi kara umowna w wysokości 700 złotych. Zgodnie z warunkami oferty promocyjnej opłata abonamentowa za usługę blueconnect wynosiła 68,50 złotych miesięcznie oraz za usługę Data 0,50 złotych miesięcznie.

W regulaminie świadczenia usług telekomunikacyjnych ustalono, że w przypadku rozwiązania przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta umowy przed ustalonym w niej terminem, operatorowi przysługuje w stosunku do abonenta roszczenie w wysokości określonej w umowie lub warunkach oferty promocyjnej.

Okoliczność bezsporna, a nadto:

-

umowa, k. 56, 106;

-

warunki oferty promocyjnej, k. 57-58;

-

regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych, k. 59;

Dnia 21 listopada 2011 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...), w której stwierdził zobowiązanie pozwanego w wysokości 69 złotych z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych w okresie od 21 listopada do 20 grudnia 2011 roku. Dług miał być płatny do 5 grudnia 2011 roku. Dnia 21 grudnia 2011 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...), w której stwierdził zobowiązanie pozwanego w wysokości 69 złotych z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych w okresie od 21 grudnia 2011 roku do 20 stycznia 2012 roku. Dług miał być płatny do 4 stycznia 2012 roku. Dnia 21 stycznia 2012 roku powód wystawił fakturę VAT nr (...), w której stwierdził zobowiązanie pozwanego w wysokości 69 złotych z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych w okresie od 21 stycznia do 20 lutego 2012 roku. Dług miał być płatny do 4 lutego 2012 roku.

Dowód:

-

faktury, k. 67-72;

Pismem z dnia 28 lutego 2012 roku powód poinformował pozwanego o możliwości kontynuowania umowy po dokonaniu zapłaty należności z faktur wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 142,45 złotych. Innym pismem z tego dnia powód poinformował pozwanego o zadłużeniu i jednocześnie złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Także tego samego dnia powód sporządził zestawienie należności pozwanego, w którym stwierdził jego zadłużenie w wysokości 842,45 złotych, w tym 142,45 złotych z tytułu opłat abonamentowych i 700 złotych z tytułu kary umownej za rozwiązanie umowy przed wskazanym w niej terminem.

Dowód:

-

pisma z dnia 28 lutego 2012 roku, k. 61, 63;

-

zestawienie, k. 64;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo uzasadnione.

Powództwo zostało oparte na dyspozycji wynikającej z art. 471 k.c. oraz art. 483 § 1 k.c. Zgodnie pierwszym z nich dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie z drugim można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

W przedmiotowej sprawie powód dochodził spełnienia przez pozwaną zobowiązania wynikającego z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a także kary umownej z tytułu rozwiązania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych przed upływem terminu, na jaki została zawarta. W takiej sytuacji winien był wykazać, że doszło do zawarcia takiej umowy oraz wysokości należności pozwanego, które z niej wynikają, jak również rozwiązania umowy przed upływem terminu oraz wysokości kary umownej z tego tytułu.

Sąd uznał, że powód udowodnił, że strony zawarły umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Okoliczność ta wynika z przedstawionej przez powoda umowy. Znajdują się niej podpisy stron, w tym pozwanego. Zgodnie z treścią art. 245 k.p.c. dowód z dokumentu prywatnego stanowi dowód tego, że osoba, której podpis się na nim znajduje składa oświadczenia o wskazanej w nim treści. Skoro umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych podpisał także pozwany, przeto złożył oświadczenie co do istotnych jej warunków, a zatem doszło do zawarcia umowy. Z treści umowy wynika, że została ona zawarta na okres 36 miesięcy od 15 marca 2011 roku, a zatem łączyła ona strony także od 21 listopada 2011 roku do 20 lutego 2012 roku. Została zawarta w promocji P_BC_ (...)_RATY_69_V_36. Z warunków oferty promocyjnej wynika zaś, że opłaty abonamentowe: z tytułu usługi blueconnect wynoszą 68,50 złotych miesięcznie a za usługę Data wynoszą 0,50 złotych. Wprawdzie z samej umowy nie wynika, który plan taryfowy obowiązywał strony, lecz wynika to zastrzeżenia wysokości kary umownej na kwotę 700 złotych. Z pkt III warunków ofert promocyjnej wynika, że taka kwota została zastrzeżona dla opcji z limitem danych 5GB, a zatem dla planu blueconnect 69. Mając to na uwadze przyjąć należało, że zobowiązanie pozwanego w okresie od 21 listopada 2011 roku do 20 lutego 2012 roku wynosiło co najmniej 207 złotych. W tym zakresie żądanie powoda wynosiło 142,45 złotych, a zatem mieściło się w wysokości zobowiązania pozwanego. Pozwany nie przedstawił żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że spełnił swoje świadczenie, zaś zgodnie z treścią art. 6 k.c. to na nim spoczywał ciężar udowodnienia tego faktu.

W ocenie sądu zasadne było także żądanie z tytułu opóźnienia. Zgodnie z treścią art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Łączna wysokość odsetek skapitalizowanych na dzień 16 września 2013 roku, liczona od dat płatności poszczególnych opłat abonamentowych wskazanych wyżej wyniosła 30,79 złotych.

W odniesieniu do żądania wynikającego z kary umownej za rozwiązanie umowy przed upływem wskazanego w nim terminu sąd uznał, że żądanie to nie zostało udowodnione. Co prawda z umowy wynikało zarówno to, że kara umowna należy się powodowi na skutek rozwiązania umowy przez wskazanym w niej terminem przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta. Wskazana została także jej wysokość, tj. 700 złotych. Z pisma z dnia 28 lutego 2012 roku wynika oświadczenie powoda o wypowiedzeniu umowy na skutek opóźnienia pozwanego w zapłacie opłat abonamentowych. Zgodnie z § 15 ust. 3 regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych operatorowi przysługuje uprawnienie do rozwiązania umowy m.in. w przypadku zaniechania ponoszenia przez abonenta opłat. W takiej sytuacji złożenie oświadczenia o rozwiązaniu umowy co do zasady było dopuszczalne. Niemniej jednak należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 61 § 1 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Powód nie udowodnił, by wprowadził oświadczenia wyrażone w pismach z dnia 28 lutego 2012 roku w taki sposób, by pozwany miał możliwość zapoznania się z ich treścią przynajmniej w okresie wskazanym w umowie. Na tę okoliczność przedstawił dowody w postaci zbiorowych potwierdzeń nadania listów poleconych (...). Niemniej jednak z potwierdzenia nr (...) nie wynika, by jakakolwiek przesyłka została nadana, gdyż pod tym potwierdzeniem nie ma żadnego podpisu, bądź jakiejkolwiek innej adnotacji o faktycznym nadaniu przesyłki. W odniesieniu do potwierdzenia nr (...) znajduje się pieczęć pocztowa, lecz nie sposób z niego wywnioskować jakiej przesyłki to dotyczy. Inne numery potwierdzeń uniemożliwiają ocenę, by dotyczyły one tej samej przesyłki. W takim stanie rzeczy nie sposób uznać, by powód w istocie rozwiązał umowę z pozwanym przed upływem okresu, na jaki została zawarta. W takiej sytuacji nie udowodnił, by zaistniały okoliczności, od których zależy istnienie zobowiązania pozwanego z tytułu kary umownej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 173,24 złotych, na którą składały się: 142,45 złotych z tytułu opłat abonamentowych w przywołanym wyżej okresie oraz 30,79 złotych z tytułu skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w ich zapłacie liczonych od dnia wymagalności do dnia poprzedzającego złożenie pozwu. W takim stanie rzeczy orzeczono jak w pkt I sentencji. O żądaniu odsetkowym za dalszy okres orzeczono odpowiednio do treści art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 482 § 1 k.c., z którego wynika, że odsetki od odsetek należą się powodowi dopiero od dnia wytoczenia powództwa o nie.

Zważywszy na to, że w pozostałym zakresie żądanie powoda nie zostało udowodnione, sąd winien je oddalić, o czym orzekł jak w pkt II sentencji.

O kosztach procesu orzeczono odpowiednio do treści art. 100 k.p.c. przyjmując, że powód wygrał proces w 19%. Na poniesione przez niego koszty procesu składały się: opłata sądowa w wysokości 30 złotych, zastępstwo procesowe w wysokości 180 złotych oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych, a zatem łącznie 227 złotych. Mając na uwadze zakres wygranej sąd zasądził od pozwanego na jego rzecz 19% tej kwoty, o czym orzekł jak w pkt III sentencji.