Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Cz 621/13

POSTANOWIENIE

Dnia 22 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział IV Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Jolanta Deniziuk (spr.)

Sędziowie SO: Andrzej Jastrzębski , Henryk Rudy

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2013 r. w Słupsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi F. O.

przeciwko Gminie M. S.

o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem przez Sąd Rejonowy w Słupsku prawomocnego wyroku z dnia 26.10.2010r. sygn. akt IC 182/08

na skutek zażalenia skarżącego na postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 23sierpnia 2013r., sygn. akt I C 2207/12

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie.

IV Cz 621/13

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 23.08.2013r. Sąd Rejonowy odrzucił skargę F. O. , a w punkcie drugim zasądził od skarżącego na rzecz pozwanej Gminy M. S. 3600 zł tytułem zawrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazując iż w przedmiotowej sprawie nie występują przesłanki o jakich mowa w art. 403§2 kpc. Skarżący F. O. wiedział w toku postępowania w sprawie o sygn. akt I C 182/08, o istnieniu dokumentów, na których opierał swój wniosek o wznowienie postępowania. Miał również możliwość powoływania się na nie w tamtym czasie. Wynikało to jednoznacznie z pisma F. O. z dnia 6.01.2010r. (k. 100 akt I C 182/08), w którym wnosił, by Sąd zwrócił się do Starostwa Powiatowego o udostępnienie rejestrów nadania nieruchomości przy ulicy (...) w S. za mienie zabużańskie J. S.. Powyższy wniosek skarżący wycofał na rozprawie w dniu 4.03.2010r. (k. 147 akt sprawy I C 182/08). Nadto powoływanie się na oświadczenia świadków nie stanowi podstawy wznowienia postępowania.

Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury dla uznania, że skarga opiera się na ustawowej podstawie wznowienia nie jest wystarczające samo sformułowanie podstawy wznowienia w taki sposób, ażeby odpowiadało ono treści przepisów określających podstawę wznowieni art. tj. art.401-403 kpc. Z kolei skarga o wznowienie postępowania, w której wprawdzie wskazano podstawy wznowienia w sposób odpowiadającej ustawie, ale przytoczone w niej twierdzenia, co do faktów mających usprawiedliwić żądanie wznowienia postępowania, nie obejmują okoliczności hipotetycznie określonych w art. 401-403 kpc, podlega odrzuceniu jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia.

Mając powyższe na względzie Sąd Rejonowy w powołaniu się na art. 410§1 kpc odrzucił skargę o wznowienie postępowania. O kosztach orzeczono na podstawie art.98 , 99 kpc oraz § 6pkt6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawych (…).

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył F. O.. Nie zgodził się z przytoczoną przez Sąd Rejonowy argumentacją która legła u podstaw odrzucenia skargi . Nie pamiętał jakie dokumenty ostatecznie zostały złożone lub zawnioskowane do sprawy II Ko 217/96. Nie wiedział wcześniej o istnieniu dokumentów ,które mają potwierdzić zasadność jego żądania. Również wcześniej nie powołać świadków , bo to były osoby wiekowe i nieinteresowani się sprawami gospodarowania nieruchomościami.

Sąd Okręgowy zważył co następuje

Bezspornie w sprawie IC 182/08, wznowienia którego domaga się skarżący F. O., wpłynęła apelacja do Sądu Okręgowego i w dniu 20 maja 2011r. została ona oddalona.

Zgodnie zaś z art. 405 kpc, do wznowienia postępowania z przyczyn nieważności oraz na podstawie przewidzianej w art. 401¹ właściwy jest sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie, a jeżeli zaskarżono orzeczenia sądów różnych instancji, właściwy jest sąd instancji wyższej. Do wznowienia postępowania na innej podstawie właściwy jest sąd, który ostatnio orzekał co do istoty sprawy.

Komentowany przepis wskazuje właściwość rzeczową w zakresie rozpoznania skargi o wznowienie postępowania, przy czym rozgranicza dwa rodzaje podstaw: nieważność i przyczyny restytucyjne. W razie nieważności sądem właściwym jest ten sąd orzekający w tej instancji ,w której miały miejsce przesłanki tej nieważności. W odniesieniu zaś do przyczyn restytucyjnych właściwy jest zawsze sąd ,który w sprawie orzekał ostatni, choćby w niej orzekał także sąd wyższej instancji . Pogląd, że sąd drugiej instancji jest właściwy do rozpoznania skargi o wznowienie z przyczyn restytucyjnych (art. 403 § 2 kpc) jedynie wtedy, gdy zmienił zaskarżony wyrok i orzekł co do istoty sprawy, a nie gdy oddalił środek zaskarżenia (art. 405 kpc) (zob. post. SN z 14.1.1999 r., II UKN 417/98, OSNP 2000) stracił na znaczeniu. Sąd drugiej instancji, który oddalił apelację, jest sądem orzekającym ostatnio co do istoty sprawy w rozumieniu art. 405 zd. 2, właściwym do wznowienia postępowania na podstawach określonych w art. 403 KPC (uchwała SN z 3.4.2007 r., III CZP 137/06, post. SN z 18.4.2011 r., III PZ 1/11, niepubl.). Stanowisko to jest bezpośrednią konsekwencją stwierdzenia, że orzeczenie sądu drugiej instancji oddalające apelację jest orzeczeniem co do istoty sprawy (art. 405 zd. 2 kpc) (post. SN z 21.4.2004 r., III CZP 11/04). Okoliczność, iż do postępowania za skargi o wznowienie postępowania stosuje się przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji (art. 406 kpc), nie zmienia faktu, iż jeżeli skargę o wznowienie postępowania rozpoznaje sąd odwoławczy, działa on jako sąd drugiej instancji, od którego orzeczeń nie przysługuje zwykły środek odwoławczy (zob. post. SN z 8.5.1981 r., I PZ 17/81).

W tym stanie zaskarżone postanawianie należało , na podstawie art.379 ustęp 4 w zw. z art. 397 kpc, uchylić.

IV Cz 621/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE