Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 czerwca 2016r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Kubica

Protokolant Katarzyna Acela

po rozpoznaniu w dniu 01 czerwca 2016r. w Gdańsku

sprawy z powództwa małol. M. P. (1) zast. przez matkę M. W.

przeciwko M. P. (2)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. P. (2) na rzecz małoletniego powoda M. P. (1) ur. (...) w G. alimenty w kwocie po 750 (siedemset pięćdziesiąt) zł miesięcznie, płatne z góry do 10-go dnia każdego miesiąca do rąk matki małoletniego powoda M. W. z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 03 grudnia 2015r.

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala

III.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego M. P. (2) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów sądowych

V.  zasądza od pozwanego M. P. (2) na rzecz małoletniego powoda M. P. (1) do rąk matki powoda M. W. kwotę 1217 (jeden tysiąc dwieście siedemnaście) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 grudnia 2015 roku małoletni M. P. (1) reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową M. W. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. P. (2) alimentów w wysokości 1.500 zł miesięcznie wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności każdej raty. Jednocześnie strona powodowa złożyła wniosek o zabezpieczenie powództwa na czas trwania postępowania poprzez nakazanie pozwanemu płacenia małoletniemu powodowi kwoty 1.500 zł miesięcznie z ustawowymi odsetkami, poczynając od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu wskazano, że małoletni M. P. (1) ur. (...) pochodzi ze związku (...) oraz M. W.. Do lutego 2012 roku małoletni mieszkał z obojgiem rodziców. W tym okresie pozwany poznał inną kobietę, z którą ostatecznie ożenił się. Matka małoletniego z synem zamieszkała u swoich rodziców. Aktualnie matka małoletniego straciła zatrudnienie, nie wykonuje żadnej pracy. Poszukuje pracy, jest zarejestrowana w PUP jako bezrobotna. Wszelkich środków do życia dostarczają jej rodzice oraz siostra. Pozwany nie partycypuje w kosztach utrzymania syna. Sytuacja materialna pozwanego jest dobra. Pobiera uposażenie w przeciętnej miesięcznej wysokości 3.500 zł, pracuje jako funkcjonariusz Policji. Nie posiada nikogo na utrzymaniu, wraz z żoną zajmuje przestronne mieszkanie, korzysta z samochodu, spędza wakacje zagranicą. Pozwany nie interesuje się małoletnim, nie wspiera finansowo jego matki nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Aktualnie powód zamieszkuje wraz z matką w mieszkaniu dziadków, a jego miesięczne koszty utrzymania wynoszą 3.000 zł, na co składają się wyżywienie - 480 zł, środki czystości - 152 zł, kultura -15 zł, sport - 250 zł, zajęcia dodatkowe - 460 zł, kieszonkowe (w tym tel. kom.) - 65 zł, wydatki szkolne - 93 zł, opłaty mieszkaniowe - 415 zł, medycyna - 70 zł, odzież - 190 zł, komputer - 209 zł, usługi - 22 zł, wakacje letnie - 108 zł, wakacje zimowe - 16 zł, święta - 33 zł, uroczystości - 16 zł, wycieczka szkolna - 25 zł, sprzęt sportowy - 141 zł, naczynia kuchenne - 4 zł, wyposażenie pokoju - 109 zł, pies - 60 zł. W najbliższym czasie konieczne będzie podjecie leczenia ortodontycznego (jednorazowy koszt to 3.500 zł). Jak wskazano, małoletni zgodnie z zaleceniami powinien uczęszczać na basen oraz gimnastykę korekcyjno-kompensacyjną.

Postanowieniem z dnia 8 grudnia Sąd oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia.

Ponadto postanowieniem z dnia 8 grudnia 2015 roku Sąd skierował sprawę do mediacji. Strony jednak nie doszły do porozumienia.

Vide: postanowienie – k. 20-23, 24; protokół z mediacji – k. 33

Na rozprawie w dniu 1 czerwca 2016 roku pozwany uznał powództwo do kwoty po 500 zł miesięcznie na rzecz małoletniego powoda.

Vide: protokół – k. 93

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. P. (1) ur. (...) jest synem M. P. (2) oraz M. W.. Powód ma obecnie prawie 12 lat, uczęszcza do V klasy szkoły podstawowej.

Małoletni jest uzdolniony sportowo, w 2012 roku małoletni uczęszczał raz w tygodniu na zajęcia gimnastyczne, opłata za nie wynosiła wówczas 87 zł miesięcznie. Obecnie powód trenuje piłkę ręczną w szkole, wyjeżdża na zawody. Małoletni trenuje także kickboxing.

Małoletni wymaga leczenia ortodontycznego. Pod opieką poradni ortodontycznej jest od grudnia 2011 roku. Od lipca 2012 roku leczony jest aparatem. Konieczny jest zakup aparatu stałego, co kosztuje ok. 3.500 zł. Ponadto małoletni z uwagi na asymetrię w postawie ciała – lewy bark i łopatka wyżej, niewielki wał lędźwiowy lewostronny – powinien uczęszczać na gimnastykę korekcyjno – kompensacyjną.

/dowód: odpis skrócony aktu urodzenia – k. 11; zaświadczenie lekarskie – k. 17; wyniki badań „zdrowy uczeń” – k. 19; zeznania M. W. – k. 94-96/

W skład kosztów utrzymania małoletniego wchodzi proporcjonalna część opłat mieszkaniowych (1/4) związana z takimi opłatami jak: energia – ok. 25 zł miesięcznie, gaz – ok. 8 zł miesięcznie (ok. 42 zł na 6 miesięcy) , czynsz – ok. 160 zł. Małoletni wraz z matką mieszka u rodziców M. W., przy czym część czasu, głównie w weekendy, spędza u partnera matki.

Powód w przeszłości miał dodatkowe lekcje z j. angielskiego, aktualnie takich lekcji nie pobiera z braku środków. Potrzeby powoda w tym zakresie należy szacować na ok. 160 zł miesięcznie.

Ponadto na koszty utrzymania małoletniego składają się wydatki na wyżywienie ok. 400 zł, odzież i obuwie ok. 150 zł, wydatki szkolne (podręczniki, pomoce szkolne, wyjścia) ok. 90 zł, środki czystości i higieny ok. 50 zł miesięcznie. Do usprawiedliwionych potrzeb powoda należy zaliczyć także wydatki na leki w razie choroby, wyjście do kina, wyjazdy wakacyjne, wycieczki szkolne itp. W tym roku powód wyjeżdża na obóz sportowy, co kosztuje ok. 1000 zł. Pozwany do kosztów obozu się nie dołożył. Wszystkie usprawiedliwione potrzeby powoda należy szacować obecnie na kwotę rzędu 1100-1200 zł miesięcznie.

/dowód: faktura – k. 50-52, informacja ze wspólnoty mieszkaniowej – k. 53; decyzja w sprawie podatku od nieruchomości – k. 54; potwierdzenie zapłaty – k. 64v, 71; podsumowanie zamówienia – k. 66; deklaracja udziału w zajęciach – k. 66v; zeznania M. W. – k. 94-96/

M. W. ma 37 lat. Z zawodu jest kosmetyczką, prowadziła własną działalność gospodarczą w tym zakresie do 15 października 2012 roku, osiągała wówczas dochody na poziomie ok. 2.000 zł miesięcznie. Matka powoda jest zarejestrowana jako bezrobotna. W dniu 29 stycznia 2016 roku ukończyła szkolenie – zorganizowane przez Powiatowy Urząd Pracy w G. - „Trening umiejętności osobistych” z zakresu umiejętności poszukiwania pracy.

W dniu 16 maja 2016 roku M. W. zawarła z firmą (...) Sp. z.o.o. umowę zlecenia na okres od 14 maja 2016 roku do 22 maja 2016 roku. W ramach umowy otrzymywać miała wynagrodzenie wysokości 25 zł netto za odwiedzenie i realizację zleconej usługi w jednej lokalizacji wskazanej przez zleceniodawcę (usługa merchandising’u – zapewnienie dostępności produktów na wyznaczonych miejscach ekspozycyjnych).

W 2014 roku osiągnęła dochód w wysokości 1.974,05 zł. W 2015 roku M. W. nie wykazała żadnego dochodu w zeznaniu podatkowym.

Matka małoletniego pozostaje pod stałą opieką urologa (w związku z wodonerczem prawostronnym na tle kamicy połączenia miedniczkowo-moczowodowego po stronie prawej), a także ginekologa (z powodu zaburzeń hormonalnych). W 2014 roku matka powoda poważnie chorowała, miała operacje nerki, chorowała na sepsę, po wyjściu ze szpitala ważyła 34 kg. Obecnie M. W. jest w 5 miesiącu ciąży.

/dowód: zeznanie podatkowe – k. 12-16; karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 40-42; zaświadczenie lekarskie – k. 43-44; decyzja – k. 45; zaświadczenie o ukończeniu szkolenia – k. 46-47; wezwanie – k. 43; wydruk z (...) k. 74; umowa zlecenie – k. 90; zaświadczenie – k. 91 zeznania M. W. – k. 94-96/

Pozwany M. P. (2) ma 34 lata, pozostaje w związku małżeńskim. Zamieszkuje wraz z żoną w mieszkaniu (...). Zatrudniony jest w Komendzie Miejskiej Policji w G.. Osiąga wynagrodzenie w wysokości ok. 3.400 zł miesięcznie (uposażenie zasadnicze 2.360 zł, wysługa 283 zł, dodatek służbowy 570 zł plus zmienny dodatek za stopień – w granicach od 835 zł do 1441 zł). W grudniu 2015 roku pozwany otrzymał nagrodę w wysokości 246 zł netto, zaś w lutym 2016 roku nagrodę roczną 3332,37 zł netto. Pozwany otrzymuje także tzw. mundurówkę oraz świadczenia socjalne (tzw. „wczasy pod gruszą”). Pozwany obecnie nie jest właścicielem żadnego samochodu, podobnie jego żona. Pozwany użytkuje samochód marki V., którego właścicielką jest jego siostra. W przeszłości pozwany był właścicielem samochodu marki J., który sprzedał w stanie uszkodzonym w 2013 roku za cenę w granicach 13-15 tys. zł.

W 2014 roku pozwany osiągnął dochód w wysokości 54.532,49 zł, w 2015 roku zaś 53.924,29 zł.

Pozwany obciążony jest kredytem hipotecznym zaciągniętym w A. Banku w maju 2015 roku na kwotę 143.416,67 zł – rata kredytu wynosi 779,53 zł oraz kredytem zaciągniętym w Banku (...) w styczniu 2016 roku na kwotę 49.792,47 zł – rata kredytu wynosi 658,04 zł. Środki z kredytów pozwany przeznaczył na spłatę zadłużenia, w tym z tytułu czynszu (ok. 8.000 zł) oraz na spłatę wcześniejszych kredytów. Pozwany nie wskazał przeznaczenia pozostałych środków uzyskanych ze wspomnianych kredytów.

Koszty eksploatacyjne w mieszkaniu pozowanego wynoszą: energia – ok. 140 zł co dwa miesiące, czynsz – ok. 795 zł miesięcznie.

Pozwany poza powodem nie ma innych dzieci. Pozwany spotyka się z małoletnim powodem średnio kilka razy w miesiącu. Obowiązek alimentacyjny pozwanego nie był wcześniej uregulowany. Nie przekazywał on dobrowolnie pieniędzy na utrzymanie powoda, dokonywał sporadycznych zakupów w postaci obuwia, odzieży, kupił synowi rękawice i strój do uprawiania kickboxingu.

/dowód: faktura – k. 82; zawiadomienie o zmianie opłat – k. 83; harmonogram spłat kredytu – k. 84-86; zaświadczenie – k. 87; zeznanie podatkowe – k. 88-89; zeznania M. W. – k. 94-96; zeznania M. P. (2) – k. 96/

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na postawie złożonych przez strony do akt dokumentów, których wiarygodność nie była przez strony kwestionowana, nie budziła także wątpliwości Sądu. Sąd odmówił jedynie wiarygodności dokumentom w postaci paragonów, które zostały przedłożone przez powoda. Należy wskazać, że nie były to rachunki imienne, wobec czego nie wiadomo, kto dokonał zakupu wymienionych w nich rzeczy, ani dla kogo zakupione przedmioty rzeczywiście zostały przeznaczone.

Sąd oparł swoje ustalenia również na dowodzie z przesłuchania stron – przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda M. W. oraz pozwanego M. P. (2), słuchanych w trybie art. 303 k.p.c. i art. 304 k.p.c. Sąd stwierdził, że przedmiotowe zeznania pozostają co do zasady zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. W zdecydowanej części zeznania ze sobą wzajemnie korespondują, znajdują również potwierdzenie w dokumentach, które na skutek inicjatywy obu stron procesu zostały w aktach sprawy zgromadzone. W tym zakresie Sąd uznał je za wiarygodne źródła dowodowe oraz poczynił podstawą wydanego rozstrzygnięcia. Sąd odmówił wiary zeznaniom stron w takiej ich części, która – zakwestionowana przez stronę przeciwną – nie została potwierdzona innym dowodem, o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia.

Żądanie powoda zasługuje na uwzględnienie w części.

Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.).

Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności. Współzależność między usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego a możliwościami zarobkowymi i majątkowymi zobowiązanego wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokajane w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 roku w sprawie o sygn. akt III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15)

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego zakres potrzeb dziecka, które powinny być zaspokajane przez rodziców, wyznacza treść art. 96 k.r.o. Stosownie do dyrektywy zawartej w tym przepisie, rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych, jak i duchowych, a także środki wychowania według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie zawodowe i podstawowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji. Najszerszy zakres usprawiedliwionych potrzeb przysługuje dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Przyjmuje się, że ten zakres powinien być ustalony w taki sposób, aby w razie zaspokojenia stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców. Sąd Najwyższy podkreślił, że zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich sami żyją.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, a także od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Możliwości zarobkowe zobowiązanego nie zawsze jednak mogą być utożsamiane z faktycznie osiąganymi zarobkami. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swego majątku, lecz te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

W niniejszej sprawie jest bezsporne, że pozwanego obciąża obowiązek alimentacyjny wobec syna. Powód jest bowiem osobą małoletnią i nie posiada własnych dochodów ani majątku.

Celem obowiązku alimentacyjnego jest zapewnienie osobom, które własnymi siłami i środkami nie mogą zaspokoić swoich potrzeb bytowych, niezbędnej pomocy ze strony bliskich krewnych.

Matka małoletniego powoda M. W. w toku sprawy oceniała koszty utrzymania powoda na kwotę ok. 3.000 zł. Wskazanie to potwierdziła słuchana na rozprawie w dniu 1 czerwca 2016 roku. W ocenie Sądu wyliczenie to jest rażąco wygórowane i sprzeczne tak z zasadą tzw. równej stopy życiowej dziecka i rodziców, jak i z zasadami doświadczenia życiowego. W ocenie Sądu przedstawione w toku procesu dowody prowadzą do wniosku, że usprawiedliwione potrzeby powoda należy szacować na kwotę rzędu 1100-1200 zł miesięcznie.

Bezspornym jest, że do usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda należy wliczyć koszty wyżywienia, środków higieny i czystości, odzieży oraz edukacji, a także jego udział w opłatach mieszkaniowych w zajmowanym przez powoda mieszkaniu. Pozwany nie udowodnił podnoszonego przez siebie zarzutu, jakoby powód w rzeczywistości nie mieszkał u rodziców M. W., a u jej partnera. Matka powoda słuchana jako strona temu zaprzeczyła wyjaśniając, że małoletni bywa u jej partnera, ale tylko czasowo, głównie weekendy. Okoliczność ta nakazuje uznać, że potrzeby mieszkaniowe powoda są zaspokajane w mieszkaniu jego dziadków.

Małoletni M. P. (1) nie cierpi na żądne przewlekłe choroby, jest dzieckiem ogólnie zdrowym. Jedynie ze względu na wadę postawy zalecono, aby brał udział w zajęciach korekcyjnych, a także ze względu na wadę zgryzu zaleca się założenie stałego aparatu ortodontycznego. Koszty leczenia ortodontycznego to jednorazowy wydatek rzędu 3.500 zł na zakup aparatu oraz miesięczne wizyty u lekarza - 80 -100 zł. Należy podkreślić, że Sąd decydując o wysokości alimentów odnosi się do aktualnych, bieżących potrzeb małoletniego, w tym także tych niezaspokajanych z powodu braku środków. Nie sposób przyjąć, by wysyłanie powoda raz w roku na obóz czy na kolonie było wydatkiem zbytkownym i nie mieszczącym się w potrzebach powoda. Sąd zauważa przy tym, że – co zeznał M. P. (2) – pozwany otrzymuje co roku świadczenia socjalne w formie tzw. „wczasów pod gruszą”, także na syna, co pozwoliłoby w całości lub w znacznej części na pokrycie kosztów wyjazdu wakacyjnego powoda bez znaczącego uszczerbku finansowego dla pozwanego. Podobnie do usprawiedliwionych potrzeb powoda Sąd zaliczył wydatki na opłacenie mu dodatkowych lekcji j. angielskiego – 160 zł w skali miesiąca (4 lekcje po 40 zł), choć obecnie zajęć takich powód nie ma z uwagi na brak środków.

O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują – jak już wskazano – nie tylko potrzeby uprawnionego, ale również możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanych – w tym przypadku obojga rodziców powoda. Matka powoda w początkowej fazie procesu była osobą bezrobotną, z uwagi na różnego rodzaju schorzenia od dłuższego czasu nie podejmowała zatrudnienia. W październiku 2012 roku zamknęła prowadzoną przez siebie działalność – z której osiągała dochód w wysokości ok. 2.000 zł miesięcznie. M. W. w toku postępowania zatrudnia byłą na umowę zlecenie od 14 do 22 maja 2016 roku, z wynagrodzeniem trudnym do oszacowania, gdyż zależnym od wykonanej pracy – ilości odwiedzonych punktów sklepowych. W ocenie Sądu M. W. nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych i wskazać należy, że wykonując swój wyuczony zawód jest w stanie zarabiać co najmniej 2.000 zł miesięcznie.

Bezspornym jest, że małoletni powód zamieszkuje obecnie z matką. M. W. nad małoletnim powodem sprawuje osobistą opiekę. Co prawda matka małoletniego pomieszkuje także u swojego obecnego partnera, z którym jest w ciąży, zaś małoletni pozostaje wówczas pod opieką dziadków, jednakże w przeważającej mierze małoletni znajduje się pod opieką matki, która to sprawuje wówczas osobistą opiekę nad dzieckiem. To matka małoletniego jest zaangażowana w jego sprawy codzienne, szkolne, organizuje mu czas wolny, wyjazdy wakacyjne, dba o zaopatrzenie go we wszystkie niezbędne przedmioty, a także o rozrywki.

Obowiązek alimentacyjny obciąża oboje rodziców. Jednak stosownie do art. 135 § 2 k.r.o. wykonanie obowiązku względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (…) może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Zatem matka powoda w dużej mierze realizuje spoczywający na niej obowiązek alimentacyjny poprzez sprawowanie osobistej opieki nad małoletnim.

Odnośnie możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego należy wskazać, że zamieszkuje on wraz z żoną w mieszkaniu typu (...). Pozwany jest funkcjonariuszem Policji w Komendzie Miejskiej Policji w G.. Osiąga on wynagrodzenie w wysokości ok. 3.400 zł miesięcznie netto wraz z dodatkami. Okresowo otrzymuje świadczenia takie jak nagrody, w tym co roku nagroda roczna, a także tzw. „mundurówkę”. Niemniej wskazać należy, iż pozwany należycie wykorzystuje swoje możliwości majątkowe, z uwagi na prace w Policji nie ma on możliwości podjęcia innego zatrudnienia, podjęcie jakiegokolwiek dodatkowego zajęcia wymagałoby zgody przełożonego pozwanego.

Pozwany ponosi wysokie koszty utrzymania mieszkania, które zajmuje wraz z żoną. Okoliczność ta byłą także istotna z perspektywy oceny możliwości zarobkowych pozwanego przez Sąd. Odnośnie kredytów, które pozwany spłaca, wskazać należy, iż nie jest to okoliczność, która w znaczący sposób może wpływać na ocenę jego możliwości zarobkowych. Zaciągając tego rodzaju zobowiązania pozwany powinien mieć na uwadze, że ma na utrzymaniu małoletnie dziecko. Pozwany także nie był w stanie do końca wytłumaczyć, na jakie cele były te kredyty zaciągnięte, a kwota kredytów w porównaniu do zeznania, że pozwany spłacił z tych środków ok. 8.000 zł zadłużenia za mieszkanie, wskazuje, że pozwany ukrywa przed Sądem rzeczywiste przeznaczenie zaciągniętych pożyczek. Sąd zauważa przy tym, że umowa kredytu jest umowa wzajemną, mocą które w zamian za oprocentowanie kredytobiorca otrzymuje do swojej dyspozycji środku z tytułu tej umowy. Obowiązek alimentacji dzieci przez rodziców ma swoje źródło w więzi rodzinnej stron i w żadnej mierze nie powinien być uzależniany od stanu stosunków majątkowych wiążących zobowiązanego z osobami trzecimi. Zobowiązany do alimentacji nie może w szczególności tłumaczyć się faktem istnienia zobowiązań (tu: kredytów), które uniemożliwiają mu spełnienie obowiązku alimentacyjnego w zakresie równym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego do alimentacji (vide: wyrok SN z 14 kwietnia 1978 roku, III CRN 46/78, LEX nr 8093).

Wskazać także należy, iż chociaż pozwany widuje się z synem, jednak do tej pory nie uczestniczył w sposób regularny w utrzymaniu powoda. Pozwany ogranicza się do kupowania odzieży dla powoda. Nawet jeśli pozwany przekazywał jakieś kwoty małoletniemu powodowi – były to kwoty raczej drobne, przeznaczane przez powoda na jego własne drobne wydatki.

Przy takich okolicznościach faktycznych Sąd uznał, że suma środków pieniężnych pozostała pozwanemu po zaspokojeniu wszystkich potrzeb rodziny jest wystarczająca do łożenia alimentów na rzecz małoletniego powoda w zasądzonej kwocie. Osiągane przez pozwanego zarobki są na tyle wysokie, że umożliwiają mu łożenie kwoty po 750 zł na rzecz M. P. (1). Sąd miał także na uwadze, że poza powodem pozwany nie ma innych dzieci na utrzymaniu. Treść cyt. wyżej art. 135 § 2 kro uzasadnia ustalenie wyższego udziału pozwanego w utrzymaniu powoda w porównaniu do matki małoletniego. Stąd też na podstawie art. 133 § 1 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. Sąd orzekł jak w pkt I wyroku, oddalając powództwo w pkt II w pozostałej części jako wygórowane. O alimentach orzeczono od daty złożenia pozwu.

W pkt III wyroku Sąd na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. z urzędu nadał wyrokowi w pkt I rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie IV i V wyroku w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu, stosownie do art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., mając na uwadze, że strona powodowa z mocy ustawy była od kosztów sądowych zwolniona.

Na tej samej zasadzie Sąd w pkt V zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kwotę 1.217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, przy uwzględnieniu wysokości tych kosztów ustalonych obowiązującym na datę orzekania § 6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. j. Dz. U. z 2013 roku, poz. 461 z późn. zm.) oraz z uwzględnieniem opłaty od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.