Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IX W 817/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Kottik

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

bez obecności oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniach 22 kwietnia i 01 czerwca 2016 r. sprawy

T. K.

syna L. i E. z domu K.

ur. (...) w N.

obwinionego o to, że:

w dniu 11 lutego 2016 r., ok. godz. 18 45 w O. na skrzyżowaniu ulic (...) kierując samochodem m-ki S. o nr rej. (...) nie dostosował prędkości do warunków ruchu, najechał na poprzedzający go samochód m-ki V. o nr rej. (...), który siłą uderzenia przemieścił się i uderzył w poprzedzający samochód m-ki O. o nr rej. (...), czym spowodował uszkodzenie pojazdów oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, po czym oddalił się pieszo z miejsca zdarzenia pozostawiając pojazd, a ponadto kierował w/w pojazdem będąc w stanie po użyciu alkoholu oraz nie zastosował się do obowiązku używania wymaganych przepisami świateł w czasie od zmierzchu do świtu

- tj. za wykroczenia z art. 86 § 2 kw, art. 97 kw, art. 87 § 1 kw i art. 88 kw w zw. z art. 19 ust. 1, art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1 pkt 1, art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I.  obwinionego T. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 86 § 2 kw, art. 97 kw, art. 87 § 1 kw i art. 88 kw w zw. z art. 19 ust. 1, art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1 pkt 1, art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 87 § 1 kw w zw. z art. 9 § 1 kw i art. 9 § 2 kw skazuje go na karę 1500,- (jeden tysiąc pięćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 87 § 3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 13 (trzynastu) miesięcy;

III.  na podstawie art. 29 § 4 kw zalicza na poczet orzeczonego środka okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 15 lutego 2016 r.;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Obwiniony T. K. pracuje w (...) jako (...). Osiąga wynagrodzenie w kwocie (...) złotych brutto, jest kawalerem. Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Według oświadczenia w przeszłości był karany za wykroczenia w ruchu drogowym.

(dane osobopoznawcze k. 43, wydruk z (...) k. 29 )

W dniu 11 lutego 2016 roku ok. godz. 18:40 T. K. kierował samochodem marki S. o nr rej. (...). Jechał ul. (...) lewym pasem ruchu od ul. (...). Poruszał się bez włączonych świateł. W samochodzie nie było innych pasażerów. Jak deklarował miał jechać wówczas z pracy tj. (...) do domu.

Na ulicy (...), na lewym pasie ruchu przeznaczonym do skrętu w lewo w ulicę (...) na czerwonym świetle, stały dwa pojazdy tj. pojazd m-ki V. o nr rej. (...), kierowany przez K. K. (2) oraz pojazd m-ki O. o nr rej. (...), kierowany przez M. R. (1). W pojeździe m-ki V. pasażerem była córka kierującego tj. A. K., zaś w pojeździe m-ki O. żona kierującego tj. A. R. (1).

Obwiniony zbliżając się do skrzyżowania ulicy (...) z ulicą (...) poruszał się początkowo środkowym pasem ruchu niestabilnym torem jazdy, a następnie zmienił pas ruchu na lewy i nie hamując przodem pojazdu uderzył w tył samochodu go poprzedzającego tj. pojazdu m-ki V. (...) nr rej. (...), który to z powodu siły uderzenia przemieścił się i następnie uderzył w samochód go poprzedzający tj. pojazd m-ki O. (...) o nr rej. (...). Swoim zachowaniem obwiniony spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Kierowcy wysiedli z pojazdów, a następnie zaczęli dyskutować. Kierowca pojazdu V. tj. K. K. (2) po chwili zorientował się, że obwiniony jest pod wpływem alkoholu więc wyjął kluczyki ze stacyjki jego pojazdu. T. K. poprosił kierowców obydwu pojazdów o niezawiadamianie Policji.

Po chwili obwiniony wykorzystując nieuwagę pozostałych kierujących oddalił się od pojazdu. Pozostali kierujący zawiadomili Policję. Na miejsce zdarzenia przybył patrol w składzie st. post. A. S. oraz mł. asp. M. G.. Funkcjonariusze dokonali oględzin pojazdów. W pojeździe V. (...) o nr rej. (...) stwierdzili – pogięty przedni zderzak, połamana kratownica wlotu powierza, zerwana z zaczepów i pogięta przednia tablica rejestracyjna, pogięty tylny zderzak, pogięta pokrywa komory bagażnika, pogięte błotniki tylne.

W pojeździe marki O. (...) o nr rej. (...) stwierdzono – połamany tylny zderzak, pogięta pokrywa komory bagażnika.

W pojeździe S. (...) o nr rej. (...) ujawnili: pogiętą pokrywę komory silnika, połamaną kratownicę wlotu powietrza, połamany zderzak przedni, pogiętą przednią tablicę rejestracyjną, wyciek płynów eksploatacyjnych.

Warunki drogowe w dniu zdarzenia były dobre, zachmurzenie średnie, nawierzchnia asfaltowa sucha, średni ruch na drodze, pora nocna, droga oświetlona.

Następnego dnia tj. 12.02.2016 r., w godzinach popołudniowych, po pracy T. K. zgłosił się do (...) Szpitala Wojewódzkiego w O. z powodu urazu głowy przebytego w dniu wcześniejszym.

W dniu 11.02.2016 roku o godz. 20:10 sierż. szt. D. D. i sierż. szt. B. B. z polecenia dyżurnego KPP N. udali się do miejsca stałego zameldowania obwinionego tj. miejscowości (...) celem sprawdzenia adresu właściciela pojazdu marki S. (...), którego właścicielem był obwiniony. Funkcjonariusze na miejscu zastali matkę obwinionego, która poinformowała ich, że obwiniony wraz z dziewczyną wynajmują mieszkanie w O..

Obwiniony zgłosił się na Policję w kolejnym dniu tj. 13 lutego 2016 r. okazując dokumentację z wizyty w szpitalu.

(dowody: notatka urzędowa z 11.02.2016 r. k. 3, szkic miejsca zdarzenia k. 4, protokół oględzin pojazdu V. (...) o nr rej. (...) k. 5, protokół oględzin pojazdu O. (...) o nr rej (...) k.6, protokół oględzin pojazdu S. (...) o nr rej. (...) k. 7, notatka urzędowa z 11.02.2016 r k. 8, komunikat z 11.02.2016 r k. 9, notatka urzędowa z 11.02.2016 r. k. 10, protokół odtworzenia utrwalonych zapisów k. 18, notatka urzędowa z 13.02.2016 r. k. 24, karta informacyjna ze szpitalnego oddziału ratunkowego k. 26, k. 27, kserokopia dowodu osobistego k. 28, płyta (...) k.41, opinia z zakładu pracy k. 50, informacje o powierzeniu dodatkowych obowiązków obwinionemu z 30.12.2011 r. k. 51, karta charakterystyki zimowego płynu do spryskiwaczy k. 73-78, kopia karty charakterystyki zimowego płynu do spryskiwaczy k. 84-89, płyta(...)z k. 4 akt (...), częściowo wyjaśnienia obwinionego k. 79-79v, zeznania świadka K. K. (2) k. 79v -80, zeznania A. R. (2) k. 80v, zeznania K. B. k. 80v-81, zeznania M. C. k. 81, zeznania A. R. (1) k. 81 – 81v, zeznania świadka M. R. (1) k. 81v – 82, zeznania A. K. k. 90v)

Wobec powyższego obwiniony T. K. został obwiniony o popełnienie wykroczeń z art. 86 § 2 kw, art. 97 kw, art. 87 § 1 kw i art. 88 kw w zw. z art. 19 ust. 1, art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1 pkt 1, art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Obwiniony przyznał się częściowo do popełnienia zarzucanych mu czynów. Przyznał, że wjechał w pojazd jadący przed nim tj. pojazd m-ki V. (...), jednakże kategorycznie zaprzeczył, aby był w tym czasie pod wpływem alkoholu. Obwiniony wyjaśnił, że przyczyną zderzenia był fakt zagapienia się przez niego. Twierdził, iż z powodu uderzenia w głowę nie wie, co stało się dalej. Wskazał, że woń alkoholu, wyczuta przez pozostałych kierowców biorących udział w zdarzeniu musiała wynikać z wcześniejszego oblania się przez niego płynem do spryskiwaczy zawierającym alkohol. Dodał również, że zgłosił się na pogotowie do szpitala, jak również na posterunek policji. Na posterunku policjantka zabrała mu prawo jazdy za pokwitowaniem.

(wyjaśnienia obwinionego – k. 79-79v)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego zasługują na wiarę jedynie w części dotyczącej miejsca, czasu zdarzenia, kierunku poruszania się pojazdów i faktu zderzenia z pojazdem go poprzedzającym. W tym zakresie znajdują one potwierdzenie w dość obszernie zgromadzonym w niniejszej sprawie materiale dowodowym.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w części dotyczącej okoliczności i przyczyn zdarzenia, w szczególności co do tego, że poruszał się pojazdem nie będąc pod wpływem alkoholu. Sąd uznał te wyjaśnienia za wyraz przyjętej przez obwinionego linii obrony zmierzającej w kierunku uniknięcia odpowiedzialności. Tym wyjaśnieniom przeczą przede wszystkim logiczne, spójne i konsekwentne zeznania świadków, jak i pozostałe materiały dowodowe zgromadzone w sprawie.

Obwiniony wskazywał w swoich wyjaśnieniach, że przed przedmiotowym zdarzeniem podczas nalewania do zbiorniczka samochodu płynu do spryskiwaczy, przez nieuwagę wylał go na ubranie tj. spodnie. Z tego też powodu zapach alkoholu mógł być wyczuwany przez innych uczestników zdarzenia. Jego wyjaśnienia w tym zakresie mają potwierdzać przedłożone na rozprawie dowody w postaci kart charakterystyk płynów do spryskiwaczy firmy (...) i innej firmy. Jednakże mimo, że z dokumentów tych wynika, że faktycznie opisywany w nich płyn do spryskiwaczy zawiera 20-30 % alkoholu (...) i poniżej 3% alkoholu (...) to jednak nie ma żadnej pewności, że jeśli faktycznie obwiniony wylał na siebie płyn do spryskiwaczy to był to faktycznie ten płyn. Na rynku dostępnych jest wiele płynów do spryskiwaczy różnych firm i nie wszystkie są na bazie alkoholu, niektóre z nich są na bazie innych środków chemicznych np. (...). Ponadto nawet ten wskazywane przez obronę płyny zawierają także specyficzne środki zapachowe, które mają maskować zapach alkoholu. Nawet gdyby obwiniony faktycznie wylał sobie na spodnie taki wskazywany płyn, to od tego momentu do momentu kontaktu z pokrzywdzonymi po zderzeniu upłynęło sporo czasu, co najmniej pól godziny, a zatem zapach ten miał wszelkie powody, żeby wywietrzeć. Co również bardzo istotne zarówno K. K. jak i M. R. nie tylko stwierdzili, że czuli zapach alkoholu od obwinionego to dodatkowo wskazywali na zachowanie obwinionego jednoznacznie wskazujące, ze jest on pod wpływem alkoholu (sposób mowy, użyte argumenty aby nie wzywać Policji, ucieczka z miejsca zdarzenia).

Obwiniony wprawdzie twierdził, że nie pamięta dokładnie, co się zdarzyło bezpośrednio po zdarzeniu z pojazdami jednak te jego zapewnienia w świetle opisu świadków brzmią niewiarygodnie. Wskazał również, że udał się do lekarza z powodu bólu głowy na drugi dzień. Uczynił to jednak dopiero następnego dnia po spędzeniu całego dnia w pracy, gdzie wykonywał swoje obowiązki polegające również na pracy fizycznej. Badanie w szpitalu nie uwidoczniło zmian ogniskowych w obrębie mózgu i móżdżku obwinionego. Struktury kostne obwinionego pozostały bez zmian (k. 71). Nie wykazano także krwawienia wewnątrzczaszkowego. Wystąpił prawidłowy obraz TK mózgowia. Należy zatem zaznaczyć, że obrażenia obwinionego nie były na tyle uciążliwe, aby obwiniony nie mógł pójść do pracy. Poza tym po wykonaniu badań w (...) i obserwacji klinicznej wypisano do domu w stanie ogólnym dobrym jeszcze tego samego dnia. Dopiero następnego dnia, mimo, że już od rana wiedział, że szuka go Policja zgłosił się do Komendy Miejskiej Policji w O.. Dopiero wówczas (a więc prawie po dwóch dobach od zdarzenia został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, które wykazało, że był trzeźwy) Takie zachowanie może być jasno odczytane jako przemyślaną postawę mającą na celu uzyskanie pewności, że w jego organizmie nie ma już alkoholu.

Świadkowie, tj. K. K. (2), A. K., M. R. (1) i A. R. (1) zgodnie zeznali, że do zdarzenia doszło na skrzyżowaniu ulic (...) w O..

K. K. (2), M. R. (1) i A. R. (1) podali, że uderzenie było mocne i odczuwalne. Podkreślili, że obwiniony mówił bełkotliwie. K. K. i M. R., którzy mieli najdłuższy kontakt z obwinionym odczuli wrażenie, że był on pijany. Wyraźnie wyczuli od niego woń alkoholu. Podali, także że obwiniony namawiał ich do zaniechania informowania policji, a następnie zbiegł z miejsca z miejsca zdarzenia. Świadek K. K. widząc zachowanie obwinionego, które jednoznacznie ocenił jako stan nietrzeźwości zdecydował się zabrać kluczyki z jego pojazdu aby uniemożliwić mu dalszą jazdę.

Nawet świadek A. R. która jako jedyna stwierdziła, że nie czuła od obwinionego zapachu alkoholu stwierdziła jednocześnie, że zachowywał się on na tyle dziwnie, że ona odebrała jego zachowanie jako znajdowanie się pod wpływem narkotyków, wskazując na bełkotliwą mowę i chwianie się. Podkreśliła również, że miała krótki kontakt z obwinionym.

Wszyscy ci świadkowie wskazywali zgodnie, że nie widzieli aby obwiniony miał jakieś widoczne obrażenia ani aby skarżył się na jakiekolwiek urazy, w tym głowy.

W ocenie Sądu zeznania tych świadków w pełni zasługują na wiarę i mogą stanowić bazę do ustaleń stanu faktycznego. Są to osoby całkowicie obce do obwinionego, mające z nim tego feralnego dnia pierwszy kontakt w życiu i wbrew stanowisku obrony wcale niezainteresowane tym aby akurat wskazywać na nietrzeźwość obwinionego w momencie zdarzenia. Sąd stykając się z tymi osobami osobiście na rozprawie nie dostrzegł w ich relacjach żadnych cech dyskredytujących wartość dowodową ich relacji. Wypowiadali się rzeczowo i konkretnie i jak każdy dorosły człowiek posiadają wystarczające rozeznanie aby prawidłowo ocenić prostą kwestię, czy ktoś znajduje się pod wpływem alkoholu, czy też nie.

Świadkowie A. R. (2), K. B., M. C. podali, iż widzieli obwinionego w dniu 11 lutego 2016 roku. Wskazali, że w tym dniu nie wyczuli od T. K. alkoholu. Dodali, że w dniu następnym obwiniony skarżył się na ból głowy.

Sąd nie dał wiary relacjom w/w świadków, w szczególności w stosunku do najważniejszego w sprawie aspektu jakim jest znajdowanie się obwinionego pod wpływem alkoholu, gdyż pozostają one w sprzeczności z omówionym materiałem dowodowym, a w szczególności z zeznaniami K. K. (2), M. R. (1), A. K. i A. R. (1). W przeciwieństwie do nich świadkowie ci to znajomi obwinionego, jego koledzy z pracy i w imię źle rozumianej solidarności koleżeńskiej składali zeznania, które w ich ocenie miały uchronić obwinionego przed surowszą odpowiedzialnością

Jednym z ważniejszych dowodów w sprawie jest nagranie z monitoringu z kamery (...), na którym to wyraźnie widać, jak pojazd obwinionego jedzie niestabilnym torem ruchu ul. (...), bez włączonych świateł, zbliża się do skrzyżowania ulic (...), po czym nagle zmienia pas ruchu i nie hamując uderza w pojazd stojący jako drugi, przed sygnalizatorem, który to następnie przemieszcza się i uderza w pierwszy pojazd. Na nagraniu widoczny jest wyraźny ruch obu uderzonych pojazdów. Z obu uderzonych pojazdów wysiedli kierujący. Następnie jeden z uczestników odchodzi od pojazdów, przechodzi na drugą stronę ulicy i wchodzi poza obszar obejmowany przez kamerę. Nagranie to wyraźnie potwierdza, że sposób jazdy pojazdu kierowanego przez obwinionego nie jest właściwy dla osoby trzeźwej i wyraźnie może wskazywać, że kierujący nim nie panuje nad nim w pełni. Nie ma żadnych racjonalnych podstaw aby kwestionować wiarygodność tego dowodu.

Sąd ocenił jako również wiarygodne pozostałe dowody z dokumentów zgromadzone w toku postępowania, w tym również te przedłożone przez obrońcę obwinionego.

W związku z powyższym T. K. został uznany za winnego tego, że w dniu 11 lutego 2016 r., ok. godz. 18:45 w O. na skrzyżowaniu ulic (...) kierując samochodem m-ki S. o nr rej. (...) nie dostosował prędkości do warunków ruchu, najechał na poprzedzający go samochód m-ki V. o nr rej. (...), który siłą uderzenia przemieścił się i uderzył w poprzedzający samochód m-ki O. o nr rej (...), czym spowodował uszkodzenie pojazdów oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, po czym oddalił się pieszo z miejsca zdarzenia pozostawiając pojazd, a ponadto kierował w/w pojazdem będąc w stanie po użyciu alkoholu oraz nie zastosował się do obowiązku używania wymaganych przepisami świateł w czasie od zmierzchu do świtu.

Swoim zachowaniem wyczerpał znamiona z art. 86 § 2 kw, art. 97 kw, art. 87 § 1 kw i art. 88 kw w zw. z art. 19 ust. 1, art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1 pkt 1, art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Przedmiotem ochrony określonym w dyspozycji art. 86 jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym zagrożone przez niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym (§ 1) lub przez niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, gdy sprawca znajduje się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka (§ 2)

Opierając się na wskazanych okolicznościach, które Sąd uznał za udowodnione na podstawie powołanego materiału dowodowego przyjął, że obwiniony T. K. prowadził pojazd znajdując się, co najmniej w stanie po spożyciu alkoholu. Zgodnie, bowiem z utrwalonym orzecznictwem, ustalenie stanu nietrzeźwości oraz faktu znajdowania się w stanie po użyciu alkoholu może być dokonane także w oparciu o zeznania świadków (zob. wyrok SN z 20 lutego 1998 r., sygn. akt (...), nie publ.). Podobnie przyjął Sąd Apelacyjny w Rzeszowie w wyroku z 3 kwietnia 2003 r. (sygn. akt(...) wskazując, że: „Niemożność precyzyjnego ustalenia stopnia nietrzeźwości oskarżonego wobec braku pomiaru zawartości alkoholu we krwi lub w wydychanym powietrzu, pozwala sądowi orzekającemu, na podstawie innych dowodów […] dokonać ustalenia, że oskarżony znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadził pojazd mechaniczny”. Sąd Rejonowy wobec niemożności ustalenia dokładnego poziomu alkoholu we krwi lub wydychanym powietrzu obwinionego w momencie kierowania pojazdem (z uwagi na brak wystarczającego materiału dowodowego w tym zakresie), przyjął koncepcję względniejszą dla sprawcy, kwalifikując jego czyn jako prowadzenie pojazdu w stanie po użyciu alkoholu, tj. wykroczenie opisane w przepisie art. 87 § 1 kw, zamiast kwalifikacji jako przestępstwa z przepisu art. 178a § 1 kk (tj. gdyby kierujący znajdował się w stanie nietrzeźwości). Sąd ma świadomość, że obwiniony, bezpośrednio po zdarzeniu nie był poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, jednak było to wynikiem postawy obwinionego, ucieczki z miejsca zdarzenia w reakcji na informację pokrzywdzonego, że wzywa on policję.

Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie wysoki stopień szkodliwości społecznej czynów obwinionego, w szczególności fakt jazdy przez obwinionego pod wpływem alkoholu, zagrożenie dla innych użytkowników drogi, fakt zbiegnięcia obwinionego z miejsca zdarzenia, ignorowanie przez obwinionego elementarnych zasad obowiązujących w ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz jego uprzednią karalność.

Jako jedyną okoliczność łagodzącą Sąd uznał częściowe przyznanie się do winy obwinionego.

Dlatego też w ocenie Sądu, w świetle przedstawionych wyżej okoliczności orzeczona kara grzywny w wysokości 1500 złotych jest adekwatna do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości czynu mu zarzucanego. Tak orzeczona kara zmotywuje go do rozważnej jazdy a przede wszystkim do respektowania obowiązujących przepisów z zakresu ruchu drogowego, jak również będzie stanowić przestrogę na przyszłość i powstrzymywać obwinionego od dalszych pozaprawnych zachowań.

Na mocy przepisu art. 87 § 3 kw Sąd był zobligowany orzec wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, wyznaczając czas jego obowiązywania na 13 miesięcy. Przy wymiarze tego środka Sąd miał na względzie, że zachowanie obwinionego dobitnie świadczy, że wyeliminowanie go z grona kierujących pojazdami na taki okres jest niezbędne, a swoim skrajnie nieodpowiedzialnym zachowaniem stworzył on nie tylko potencjalne, ale realne zagrożenie nie tylko dla siebie, ale i innych użytkowników ruchu Na poczet wskazanego środka karnego, na podstawie przepisu art. 29 § 4 kw Sąd zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy obwinionego od dnia 15 lutego 2016 r.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwolnił obwinionego od uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa opłaty i zryczałtowanych wydatków postępowania, uznając, iż ich uiszczenie byłoby dla niego nadmiernym ciężarem.