Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII U 1474/15

POSTANOWIENIE

Dnia 20 czerwca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

na posiedzeniu jawnym

w składzie: Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant sądowy Wioleta Skobel

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2016 roku

sprawy z odwołań A. D. z udziałem zainteresowanego płatnika (...) K S.C. K. S., M. S., K. S. (2) i M. S. (2) oraz A. K. (...)lar - (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o ustalenia podlegania ubezpieczeniom społecznym

w związku z odwołaniami A. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 19 czerwca 2015 roku numer (...)

z dnia 19 czerwca 2015 roku numer (...)

postanawia:

odwołania odrzucić

Sygn. akt VII U 1474/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 czerwca 2015 roku, nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1442 ze zm.) oraz art. 83 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 roku, poz. 121 ze zm.), stwierdził, że A. D. jako pracownik u płatnika składek (...) K S.C. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 5 stycznia 2015 roku. (decyzja – k. 76 – 79 akt Zakładu dot. płatnika składek (...) K S.C.)

W odwołaniu z dnia 4 sierpnia 2015 roku od decyzji z dnia 19 czerwca 2015 roku, nr (...), A. D. wnosiła o nieodrzucanie odwołania wskazując, że przekroczenie terminu nie było nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującej się. W uzasadnieniu wskazała, że zaskarżona decyzja faktycznie została jej przekazana dopiero najwcześniej w dniu 7 lipca 2015 roku z uwagi na okoliczność jej wysłania przez organ rentowy na adres pod którym już nie zamieszkuje, tj. na ul. (...), (...)-(...) K.. Podniosła, że nie ma wiedzy w jakim dniu na wskazany adres doręczanie nastąpiło oraz że o aktualnym adresie Zakład został uprzednio poinformowany poprzez zgłoszenie telefoniczne na infolinii Zakładu i zgodnie z informacją udzielona przez pracownika organu rentowego zmiana adresu została dokonana w systemie. Nadto skarżącą podniosła, że organ rentowy dysponował jej aktualnym adresem wskazanym w dokumentach kadrowych oraz aktualnych zwolnieniach lekarskich skarżącej, przekazywanych do organu rentowego przed wydaniem zaskarżonej decyzji. W wiedzy organu rentowego co do aktualnego adresu zamieszkania zdaniem skarżącej świadczyła okoliczność doręczenia decyzji z dnia8, 9 i 20 lipca właśnie na ten adres. Dodatkowo ubezpieczona podniosła, że w okresie od dnia 28 czerwca 2015 roku do dnia 4 lipca 2015 roku przebywała na Oddziale(...) Wojewódzkiego Szpitala (...) z uwagi na przebyty poród córki i nawet, gdyby wiedziała o doręczeniu korespondencji nie była by w stanie odebrać jej z K. w terminie umożliwiającym wniesienie odwołania od decyzji w terminie. Powołane okoliczności zdaniem skarżącej wskazują na przyjęcie wniosku o tym, że przekroczenie terminu do wniesienia odwołania nie było nadmierne i nastąpiło z przyczyn całkowicie niezależnych od skarżącej, przy zachowaniu należytej staranności względem organu rentowego. (odwołanie – k. 2 – 3 akt sądowych)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego odrzucenie powołując się na przepis art. 199 k.p.c. (odpowiedź na odwołanie – k. 16 – 16v. a.s.)

Decyzją z dnia 19 czerwca 2015 roku, nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1442 ze zm.) oraz art. 83 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 roku, poz. 121 ze zm.), stwierdził, że A. D. jako pracownik u płatnika składek (...) A. K. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 2 lutego 2015 roku. (decyzja – k. 51 – 54 akt Zakładu dot. płatnika składek (...) A. K.)

W odwołaniu z dnia 4 sierpnia 2015 roku A. D. w pierwszym rzędzie wnosiła o nieodrzucanie odwołania podnosząc okoliczności jak w odwołaniu od decyzji nr (...). (odwołanie – k. 59 – 60 a.s.)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego odrzucenie powołując się na przepis art. 199 k.p.c. (odpowiedź na odwołanie – k. 72 – 72v. a.s.)

Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2015 roku Sąd postanowił połączyć sprawę z odwołania od decyzji z dnia 19 czerwca 2015 roku, nr (...) o sygn. akt VII U 1486/15 o ustalenie podleganiu ubezpieczeniom społecznym, ze sprawą o sygn. akt VII U 1474/15 o podleganie ubezpieczeniom społecznym do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia. (postanowienie – k. 88v. a.s.)

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 19 czerwca 2015 roku organ rentowy wydał zaskarżone decyzje, które zostały wysłane na adres stałego zameldowania A. D., tj. ul. (...), (...)-(...) K., domu rodzinnego skarżącej pod którym faktycznie nie zamieszkuje od około 10 lat. W domu w K. mieszka natomiast matka ubezpieczonej E. D., ojciec K. D. oraz brat. Wskazany adres zameldowania na pobyt stały został podany przez ubezpieczoną jako adres również do doręczeń i jako taki został na druku ZUS P ZUA przesłany przez płatnika składek (...) K S.C. w deklaracji zgłoszeniowej do organu rentowego w dniu 7 stycznia 2015 roku. Również płatnik składek (...) A. K. na druku ZUS P ZUA w deklaracji zgłoszeniowej w dniu 10 lutego 2015 roku adres zameldowania skarżącej wskazał jako adres również do doręczeń. Wskazany adres w oparciu o dokumenty rozliczeniowe był w Kompleksowym Systemie Informatycznym Zakładu w dniu wydania zaskarżonych decyzji adresem do doręczeń. Przed dniem wydania zaskarżonych decyzji a po wystąpieniu przez skarżącą z wnioskiem o wypłatę zasiłku chorobowego organ rentowy skutecznie doręczał korespondencję na adres wskazany w deklaracjach zgłoszeniowych co do toczącego się postępowania wyjaśniającego o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczeń społecznych, którą odebrał brat skarżącej Ł. D.. Również przed wydaniem zaskarżonych decyzji płatnik składek (...) K S.C. przesyłał do organu rentowego zaświadczenia lekarskie ZUS ZLA poświadczające czasową niezdolność do pracy w których wpisywany był adres ul. (...), (...)-(...) M., pod którym skarżąca stale zamieszkuje.

Przesłaną na adres zameldowania – adres do doręczeń korespondencję zawierającą zaskarżone decyzje w dniu 24 czerwca 2015 roku odebrała matka ubezpieczonej, upoważniona do odbioru korespondencji przez skarżącą. Praktyka co do odbioru korespondencji adresowanej do skarżącej na adres zameldowania polegała na tym, że w przypadku jej odbioru matka telefonicznie informowała ubezpieczoną o takim fakcie, a następnie skarżąca przyjeżdżała do K. i odbierała korespondencję. Taka sytuacja miała miejsce również w odniesieniu korespondencji zawierającej zaskarżone decyzje. Miało to miejsce przed dniem 28 czerwca 2015 roku w czasie w którym skarżąca przebywała jako osoba niezdolna do pracy na zwolnieniu lekarskim, faktycznie korzystając z wypoczynku i z tego powodu nie mogła przyjechać do K.. Matka skarżącej telefonicznie próbowała przekazać treść decyzji jednak z uwagi na ich obszerność nie udało się to, jednakże skarżąca miała świadomość charakteru nadesłanych pism.

W okresie po wydaniu i doręczeniu zaskarżonych decyzji, tj. od dnia 28 czerwca 2015 roku do dnia 4 lipca 2015 roku skarżąca przebywała na Oddziale(...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w L. w związku z porodem, który miał miejsce w dniu (...)roku. Po wyjściu ze szpitala w dniu 4 lipca 2015 roku skarżąca sama przebywała w miejscu zamieszkania i opiekowała się dzieckiem. Natomiast w okresie od dnia 17 czerwca 2015 roku do dnia 29 lipca 2015 roku ojciec skarżącej był hospitalizowany w (...) Publicznym Szpitalu (...) w L. II Klinice (...) z rozpoznaniem ograniczonych zaburzeń afektywnych. W tym czasie matka skarżącej przyjeżdżała do L., opiekowała się mężem. Ubezpieczona pojechała po korespondencję do K. po 2, 3 tygodniach licząc od dnia wyjścia ze szpitala, tj. około 4 lipca 2015 roku. Po odebraniu zaskarżonych decyzji ubezpieczona przekazała je osobie trzeciej celem sporządzenia odwołania, które trwało kilka dni i zostało przekazane do podpisania i wysłania skarżącej na przełomie lipca i sierpnia 2015 roku.

Wnioskodawczyni w dniu 31.03.2016 r. zgłosiła się do(...) (...), gdzie wpisano rozpoznanie zaburzenia depresyjne, obserwacja w kier. F 33 (k. 131).

(kopie druku ZUS P ZUA – k. 67 – kopia potwierdzenia odbioru przesyłki – k. 75 a.ZUS dot. płatnika składek (...) K S.C.; kopia potwierdzenia odbioru pisma – k. 1 – 1v., kopia pisma organu rentowego – k. 2, kopie druku ZUS P ZUA – k. 5, potwierdzenie odbioru – k. 50 a.ZUS dot. płatnika składek (...) A. K.; kopia zaświadczenia lekarskiego – k. 14 a.s.; kopie pism płatnika składek (...) K S.C., kopie zaświadczeń ZS ZLA – k. 31 a.s.; kopia karty informacyjnej – k. 106 – 110 a.s.; zaświadczenie lekarskie – k. 124 a.s.; dokumentacja medyczna – k. 131 a.s.; zeznania ubezpieczonej A. D. – k. 45v. – 46v., 112v. – 113 a.s.; zeznania świadka E. D. – k. 111v. – 112 a.s.)

Stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów. Ich autentyczność w toku procesu nie była kwestionowana przez strony. Ich forma oraz treść nie wzbudziła ponadto wątpliwości co do ich autentyczności z urzędu, wobec czego zostały one uznane za wiarygodne w całości i jako takie stanowiły pełnowartościowe źródło informacji o okolicznościach faktycznych w sprawie. Nadto Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o zeznania ubezpieczonej A. D. oraz świadka E. D., którym dał wiarę w zakresie poczynionych ustaleń. W tym bowiem zakresie ich zeznania są spontaniczne, logiczne, wzajemnie się uzupełniają oraz korelują z treścią dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy i aktach organu rentowego.

Sąd nie dał wiary zeznaniom skarżącej w zakresie w jakim twierdziła, że kontaktując się przy wykorzystaniu infolinii Zakładu w dniach 8, 10 i 18 czerwca 2015 roku, podczas rozmów z pracownikiem organu rentowego przedstawiła informację o innym adresie do doręczeń, z uwagi na rozbieżności w ich treści występujące. Na posiedzeniu w dniu 4 grudnia 2015 roku skarżąca zeznała, że okoliczność zawiadomienia organu rentowego o zmianie adresu do doręczeń „umknęła jej” na usprawiedliwienie czego odwołała się do okoliczności przesłania informacji w tym zakresie Zakładowi przez płatnika składek w związku z przesyłaniem do organu rentowego zwolnień lekarskich. Natomiast na kolejnym posiedzeniu skarżąca podała zupełnie inną wersję wskazując, że chciała poinformować organ rentowy o aktualnym adresie do doręczeń i że miała w tym zakresie dobre zamiary i w tym celu w czasie rozmowy prowadzonej z pracownikiem organu rentowego powiedziała o aktualnym adresie. Jednakże ubezpieczona nie była w stanie w logiczny sposób wyjaśnić zachodzących sprzeczności. Tym samym o ocenie Sądu za wiarygodne należało uznać pierwsze, spontaniczne zeznania skarżącej w czasie których na usprawiedliwianie braku aktywności w zakresie informowania Zakładu o innym adresie do doręczeń niż wskazany przez płatników składek w oparciu o informacje przez nią wskazane, podnosiła okoliczność powiadomienia Zakładu o innym adresie do doręczeń niż wynikający z dokumentacji zgłoszeniowej właśnie przez jednego z płatników składek w związku ze składaniem zaświadczeń lekarskich potwierdzających niezdolności do pracy skarżącej. W ich trakcie skarżącą natomiast nie odwołała się w najmniejszym stopniu do okoliczności kontaktów telefonicznych z pracownikiem Zakładu w tej sprawie. Z tego względu jako mało wiarygodne należało uznać zeznania skarżącej odnośnie wyjaśnienia kilkukrotnych rozmów telefonicznych z pracownikiem Zakładu, jako mających na celu upewnienie się w kwestii dokonania aktualizacji adresu do doręczeń, a nie mających żadnego związku z dochodzonymi przez skarżącą zasiłkami chorobowymi.

W żadnej mierze dowodu na okoliczność wiedzy organu rentowego w dniu wydania zaskarżonych decyzji, tj. 19 czerwca 2015 roku o obowiązującym innym adresie do doręczeń niż wskazany w deklaracjach zgłoszeniowych przesłanych przez płatników składek nie stanowi przedłożone przez pełnomocnika skarżącej zaświadczenie lekarskie z dnia 4 grudnia 2015 roku oraz z dnia 7 grudnia 2015 roku. Potwierdzają one jedynie okoliczności wskazane w treści pisma procesowego, tj. że skarżącą korzystając z opieki zdrowotnej posługiwała się adresem miejsca faktycznego zamieszkania w M.. Nie ma jednak usprawiedliwienia dla stanowiska strony skarżącej, że jedną z instytucji znających ten adres jako adres do doręczeń był Zakład. Co innego wynika bowiem z treści deklaracji zgłoszeniowych do ubezpieczeń społecznych przesłanych przez płatników składek do organu rentowego, których treść oparta została na danych wskazanych przez samą ubezpieczoną.

Odwołanie A. D. podlega odrzuceniu.

Stosowanie do art. 4779 § 3 k.p.c. sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się. Zgodnie z przywołanym przepisem uchybienie terminowi wniesienia odwołania powoduje jego odrzucenie, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się. Wskazane przesłanki muszą być spełnione łącznie, a ciężar wykazania tych warunków spoczywa na wnoszącym odwołanie. (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 września 2012 roku, sygn. III AUz 73/12; postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 7 sierpnia 2012 roku, sygn. III AUz 174/12; postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 27 marca 2012 roku, sygn. III AUz 77/12) W orzecznictwie podkreśla się, że dokonanie oceny, czy przekroczenie terminu było nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się, pozostawione jest uznaniu sądu. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2006 roku, sygn. III UK 168/05 oraz postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 26 lutego 2014 roku, sygn. III AUz 12/14)

Dokonując oceny ziszczenia się drugiego z warunków, tj. czy przekroczenie terminu do wniesienia odwołania, które nie było nadmierne, nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującej się, należy wskazać, zgodnie z poglądami wyrażonymi w nauce przedmiotu i orzecznictwie, że użyte w art. 4779 § 3 k.p.c. pojęcie "przyczyny niezależne" jest szersze od pojęcia "brak winy" w rozumieniu art. 168 § 1 k.p.c. W konsekwencji niektóre zachowania zawinione (w okolicznościach danej sprawy np. nieznajomość przepisów - zob. J. Gudowski (w:) T. Ereciński (red.), Kodeks postępowania cywilnego..., t. II, s. 723) nie wyłączają uznania przekroczenia terminu do złożenia odwołania za niezależne od wnoszącego odwołanie. (uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 lutego 1996 roku, sygn. II URN 63/95) Jednakże w ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie wskazany pogląd nie znajduje zastosowania, bowiem ubezpieczona nie powoła żadnych okoliczności, które mogłyby uzasadniać uznanie przekroczenia terminu do wniesienia odwołania za mające miejsce z przyczyn niezależnych od skarżącej.

W pierwszym rzędzie należy podnieść, że doręczenie zaskarżonych decyzji z dnia 19 czerwca 2015 roku na adres stałego zameldowania A. D., tj. ul. (...), (...)-(...) K. nastąpiło w sposób skuteczny. Nie ma bowiem racji skarżąca twierdzą, że już w dniu wydania zaskarżonych decyzji, tj. 19 czerwca 2015 roku Zakład miał wiedzę na temat faktycznego adresu do doręczeń, innego niż wynikający ze złożonych przez płatników składek deklaracji zgłoszeniowych, na których treść ostatecznie skarżąca miał wpływ. O niej bowiem decydowały dane przez skarżącą przekazane, nie zaś sami płatnicy składek. Natomiast bez znaczenia w sprawie pozostaje okoliczność, że organ rentowy przed wydaniem zaskarżonych decyzji miał wiedzę co do miejsca zamieszkania skarżącej. Choć z przesłanych do Zakładu przez płatnika składek (...) K S.C. zaświadczeń lekarskich (...), poświadczających czasową niezdolność do pracy, był wpisany adres ul. (...), (...)-(...) M., pod którym skarżąca stale zamieszkuje, to jednak w żaden sposób nie można wyprowadzić z tego wniosku, że okoliczność ta sama w sobie stanowiła wniosek skarżącej o zmianę danych w tym zakresie. Potwierdzają to również realiach kontaktów skarżącej z organem rentowym mających miejsce przed wydaniem zaskarżonych decyzji, z których wynika, że przed dniem 19 czerwca 2015 roku, a po wystąpieniu przez skarżącą z wnioskiem o wypłatę zasiłku chorobowego Zakład skutecznie doręczał korespondencję na adres wskazany w deklaracjach zgłoszeniowych co do toczącego się postępowania wyjaśniającego o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczeń społecznych. Natomiast skarżącą w niniejszym postępowaniu nie udowodniła, że podjęła próby poinformowania Zakładu o zmianie adresu do doręczeń odnośnie kontaktów telefonicznych z pracownikiem Zakładu w tym miesiącu, o czy była mowa w części uzasadnienia dotyczącej oceny dowodów.

Tym samym zasadnym jest przyjęcie wniosku o tym, że wskazany przez płatników składek adres do doręczeń, co istotne w oparciu o dokumenty rozliczeniowe, był właściwym adresem do doręczeń o którym zadecydowała sama ubezpieczona. A zatem doręczenie dokonane do rąk matki skarżącej w dniu 24 czerwca 2015 roku należało uznać za skuteczne i w tym dniu powodujące rozpoczęcie biegu 30 – dniowego terminu do wniesienia odwołania. Co istotne skarżąca pomimo braku fizycznego posiadania zaskarżonych decyzji miała pełną świadomość tożsamości jej nadawcy.

Nie budzi żadnych wątpliwości, iż dla stwierdzenia, czy przewidziany w cytowanym na wstępie art. 4779 § 1 k.p.c. termin do wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego został zachowany, podstawowe znaczenie ma ustalenie daty doręczenia decyzji odwołującemu się. W tym zakresie kierować się należy regułami ustanowionymi w postępowaniu administracyjnym, ponieważ faza poprzedzająca postępowanie sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter postępowania administracyjnego.

Fakt doręczenia pisma określonej osobie fizycznej w oznaczonym czasie i miejscu może być stwierdzony wtedy, kiedy jest pewne, że otrzymała je właściwa osoba (doręczenie nastąpiło bezpośrednio do rąk adresata – art. 42 k.p.a., tzw. doręczenie właściwe), lub kiedy spełnione zostały warunki określone w art. 43 i 44 k.p.a. (tzw. doręczenie zastępcze). Według powołanych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy (art. 42 § 1 k.p.a.), a w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu - pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi (art. 43 zdanie pierwsze k.p.a.).

Co równie istotne, w sytuacji, kiedy nastąpił skutek procesowy doręczenia, późniejsze ponowne doręczenie pisma stronie nie może być uznane jako ponowne doręczenie, albowiem doręczenie pisma w toku postępowania administracyjnego może nastąpić tylko raz. Skutki procesowe Kodeks postępowania administracyjnego łączy przy tym z doręczeniem w formie prawem przewidzianej, a nie z zapoznaniem się z treścią pisma przez stronę, jak i z faktycznym otrzymaniem tego pisma przez stronę (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lipca 2013 r., II FSK 2028/12, LEX nr1342085U).

Zaskarżone decyzje zostały doręczone dorosłemu domownikowi – matce wnioskodawczyni, która podjęła się oddania pisma adresatowi w dniu 24.06.2015 r., a okoliczność kiedy skarżąca zapoznała się z ich treścią nie ma znaczenia dla biegu terminu do złożenia odwołania i wynika tylko ze sposobu prowadzenia swoich spraw przez ubezpieczoną.

Natomiast podnoszone przez skarżącą okoliczności dotyczące jej stanu zdrowia przed porodem, pobyt w szpitalu, stan zdrowia dziecka po dniu (...)roku, choroba ojca i związane z tym dodatkowe obowiązki matki skarżącej związane z opieką nad chorym oraz powierzenie sporządzenia odwołania przez ubezpieczoną osobie trzeciej w ocenie Sądu w żadnej mierze nie usprawiedliwiają zachowania skarżącej w zakresie niezachowania terminu do wniesienia odwołania, które powinno być oceniane przy uwzględnieniu wymaganej od skarżącej należytej dbałości o własne interesy.

Tym samym wnioskodawczyni w żaden sposób nie wykazała aby stan zdrowia jej czy dziecka przez cały okres płynący do złożenia odwołania, uniemożliwiał jej skuteczne zaskarżenie decyzji. Z treści jej zeznań złożonych na rozprawie 4.12.2015 r., wynika, iż dziecko w szpitalu miało podawany antybiotyk, a po wypisaniu ze szpitala stan zdrowia ubezpieczonej i jej dziecka był dobry (k. 46v). Braku możliwości złożenia odwołania nie wynika również z treści złożonego zaświadczenia lekarskiego z 31.03.2016 r. o rozpoznaniu zaburzeń depresyjnych (k. 124). Z dołączonej historii choroby (k. 131) wynika, iż zostało ono wydane na podstawie jednorazowej wizyty w dniu 31.03.2016 r., gdzie zanotowano m.in. wywiad od ubezpieczonej. Z dokumentacji tej z marca 2016 r. w żaden sposób nie wynika aby w okresie czerwca – lipca 2015 r. istniały przyczyny zdrowotne po stronie skarżącej umożliwiające złożenie odwołania w tamtym okresie. Znamienne jest również, iż wynika z niej, iż ubezpieczona nie kontynuowała wizyt lekarskich.

Stan zdrowia ojca również nie stanowi przyczyny usprawiedliwiającej złożenie odwołania, gdyż, z zeznań E. D. wynika, iż to ona sprawowała opiekę nad chorym, a w pewnym okresie przebywał on w szpitalu. Natomiast powierzenie osobie trzeciej sporządzenia odwołania i oczekiwanie na zwrot pisma, stanowił wybór wnioskodawczyni dot. prowadzenia swoich spraw.

Tym samym, zdaniem Sądu, złożenie odwołania po terminie nie nastąpiło z przyczyn niezależnych od ubezpieczonej o braku staranności w sposobie prowadzenia swoich spraw przez skarżącą świadczy również okoliczność, iż odwołanie dotyczące odmowy prawa do zasiłku macierzyńskiego również wnioskodawczyni złożyła po terminie. Symptomatyczne dla podejścia skarżącej jest twierdzenie, iż nie jechała po zaskarżoną decyzję celem zapoznania się z jej treścią, z tego powodu, że była na wakacjach tzn. leżała pod gruszą na kocyku, odpoczywała – k. 46.

Należy podkreślić, iż od osoby tak aktywnej zawodowo jak wnioskodawczyni (działalność zawodowa przy jednoczesnych trzech innych tytułach ubezpieczenia z tytułu umów o pracę) należałoby oczekiwać chociaż zwykłej staranności w prowadzeniu spraw.

Wobec ustalenia, że nie ziściły się przesłanki wymienione w art. 4779 § 3 k.p.c. sąd odrzuca odwołania. (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 12 października 2012 roku, sygn. III AUz 215/12).

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 4779 § 3 k.p.c. orzekł jak w postanowieniu.