Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 października 2014 roku numer (...)109/D Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że J. S. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu, jako pracownik u płatnika składek Z. T. od dnia 1 lipca 2013 roku do dnia 31 stycznia 2014 roku.

Decyzja została wydana na podstawie art.83 ust.1 punkt 1 i 2, ust.2, art.38, art.41 ust.7b punkt 1, art.47 ust.3 i ust.3b, art.68 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1997 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2013 roku, poz.1442 ze zm.).

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż umowa o pracę jest pozorna. Celem umowy nie było rzeczywiste świadczenie pracy, a uzyskanie przez J. S. prawa do świadczenia przedemerytalnego.

W odwołaniu od powyższej decyzji J. S. wniosła o jej zmianę.

Wyjaśniła, iż została zatrudniona przez Z. T. jako pomoc jubilera w pełnym wymiarze czasu pracy. Wykonywała pracę w Z. w siedzibie firmy przy ul. (...). Stosunek pracy został rozwiązany z powodu likwidacji stanowiska pracy z zachowaniem okresu wypowiedzenia.

Pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

Zainteresowany Z. T. przyłączył się do odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. T. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Firma (...) Z. T. w Z. przy ul. (...). (okoliczność bezsporna)

Ubezpieczona J. S. do 30 czerwca 2013 roku prowadziła działalność gospodarczą – sklep jubilerski (...) w A.. Działalność została wyrejestrowana z dniem 1 lipca 2013 roku. (wydruk z (...) akta osobowe, k.60)

Od 28 maja do 30 czerwca 2013 roku ubezpieczona była niezdolna do pracy. (dokumentacja medyczna – k.159)

W dniu 3 czerwca 2013 roku ubezpieczona złożyła zawiadomienie dokonanym na niej w dniu 28 maja 2013 roku rozboju i przywłaszczenia biżuterii w wysokości około 100.000 zł. (zawiadomienie – k.23)

Postanowieniem z dnia 22 października 2013 roku postępowanie zostało umorzone z powodu niewykrycia sprawców. (postanowienie – k.26-27)

Ubezpieczona została polecona do pracy u Z. T. przez byłego męża M. S., który prowadzi sklep jubilerski. W 2012 i 2013 roku płatnik dokonywał sprzedaży i zakupów w firmie (...). (faktury – k.92-107, zeznania ubezpieczonej min.00:06:06 protokół z 21.08.2015 r. w zw. z min.00:02:33 protokół z 24.02.2016 r., zeznania płatnika – min.00:14:06 protokół z 21.08.2015 r.)

W dniu 1 lipca 2013 roku Z. T. zawarł z ubezpieczoną J. S. umowę o pracę na czas nieokreślony. Ubezpieczona została zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pomoc jubilera za wynagrodzeniem 1.600 zł. Ubezpieczona miała wykonywać pracę w Z. przy ul. (...). Ubezpieczona otrzymała zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy oraz obyła szkolenie BHP. (umowa, zaświadczenie lekarskie, karta szkolenia – akta osobowe, k.60)

Ubezpieczoną obowiązywał 40 godzinny tydzień pracy i 8 godzinny dzień pracy. (informacja o warunkach zatrudnienia – akta osobowe, k.60)

4 lipca 2013 roku ubezpieczona została zgłoszona do ubezpieczenia społecznego. (zgłoszenie – akta osobowe, k.60)

Ubezpieczona jako pomoc jubilera miała czyścić biżuterię, metkować, pracować na woskarce. (zeznania ubezpieczonej min.00:06:06 protokół z 21.08.2015 r. w zw. z min.00:02:33 protokół z 24.02.2016 r., zeznania płatnika – min.00:14:06 protokół z 21.08.2015 r.)

W dniu 30 grudnia 2013 roku Z. T. wypowiedział umowę o pracę ubezpieczonej wskazując jako przyczynę likwidację stanowiska pracy z powodów ekonomicznych, zmniejszenie zatrudnienia. Umowa o pracę rozwiązała się w dniu 31 stycznia 2014 roku. (wypowiedzenie, świadectwo pracy – akta osobowe, k.60)

W okresie od 1 stycznia 2013 roku do 31 grudnia 2014 roku płatnik zatrudniał 7 pracowników. Jako osoba współpracująca była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych W. T.. 5 pracowników było zatrudnionych na stanowisku pomoc jubilera za wynagrodzeniem 1.600 zł.

W dniu 30 września 2013 roku ustał stosunek pracy z T. T. a w dniu 31 października 2014 roku z M. R.. (zestawienie, k.60)

W dniach: od 12 sierpnia 2013 roku do 29 sierpnia 2013 roku, od 24 do 31 grudnia 2013 roku i od 27 do 28 stycznia 2014 roku ubezpieczona nie pracowała. W ewidencji czasu pracy płatnik wykazał ten okres jako urlop. (ewidencja – k.60)

Ubezpieczona potwierdzała otrzymanie wynagrodzenia podpisując listę płac. (listy płac, k.60)

W 2013 roku dochód płatnika (pomniejszony o składki na ubezpieczenia społeczne i podatek dochodowy niepomniejszony o składkę na ubezpieczenie zdrowotne) wyniósł 24.168,62 zł. (zaświadczenie – k.60)

Przychód płatnika wynosił w 2013 roku:

-

w styczniu 23.248,29 zł,

-

w lutym 42.406,67 zł,

-

w marcu 21.238,92 zł,

-

w kwietniu 57.242,74 zł,

-

w maju 36.448,94 zł,

-

w czerwcu 61.418,15 zł,

-

w lipcu 53.456,71 zł,

-

w sierpniu 0 zł,

-

we wrześniu 53.396,01 zł,

-

w październiku 48.169,18 zł,

-

w listopadzie 70.684,13 zł,

-

w grudniu 36.096,85 zł,

zaś w 2014 roku:

-

w styczniu 25.098,24 zł,

-

w lutym 15.269,32 zł,

-

w marcu 54.269,98 zł,

-

w kwietniu 21.469 zł,

-

w maju 30.219,69 zł,

-

w czerwcu 46.181,31 zł.

(zestawienie – k.30, 31)

W dniu 14 sierpnia 2014 roku ubezpieczona złożyła wniosek o świadczenie przedemerytalne, po rozpoznaniu którego, decyzją z dnia 29 października 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wydał decyzję odmowną. (decyzja – k.8)

Przychody firmy są cykliczne, na początku roku są niewielkie, wzrastają w okresie letnim i następnie w grudniu. (zeznania płatnika – min.00:14:06 protokół z 21.08.2015 r. w zw. z min.00:22:22 protokół z 24.02.2016 r.)

Od maja 2015 roku płatnik uruchomił sklep w G.. (zeznania płatnika – min.00:14:06 protokół z 21.08.2015 r.)

W sierpniu każdego roku pracownicy zainteresowanego korzystają z urlopów. (zeznania płatnika – min.00:14:06 protokół z 21.08.2015 r., zeznania świadka M. K. (1) – k.83 odwrót)

W firmie zainteresowanego pracownicy pracują od godziny 7:00 do godziny 15:00. (zeznania świadka M. K. (1)- k.83 odwrót)

Po zwolnieniu ubezpieczonej płatnik nie zatrudnił innej osoby na stanowisko pomocy jubilera.

W okresie zatrudnienia ubezpieczona dokonywała zakupów kartą płatniczą w czasie pracy:

-

19 września 2013 roku o godzinie 11:30 w A.,

-

3 października 2013 roku o godzinie 11:40 dokonała wypłaty z bankomatu w Ł. przy ul. (...),

-

11 października 2013 roku o godzinie 10:52 w A.,

-

15 października 2013 roku o godzinie 10:18 w A.,

-

6 listopada 2013 roku o godzinie 8:41 w A. dokonała wypłaty z bankomatu,

-

27 listopada 2013 roku o godzinie 8:28 w A. dokonała wypłaty z bankomatu,

-

11 grudnia 2013 roku o godzinie 8:20 w A. dokonała wypłaty z bankomatu,

-

12 grudnia 2013 roku o godzinie 13:32 w A. (historia rachunku – k.111-119)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z ww. dokumentów, których strony nie kwestionowały.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom ubezpieczonej, że pracowała codziennie od godziny 7:00 do godziny 15:00. Z historii rachunku bankowego ubezpieczonej wynika, że w godzinach pracy ubezpieczona dokonywała zakupów w A. oraz wypłacała gotówkę z bankomatu, w tym raz w Ł.. Zeznania ubezpieczonej, iż zakupów przy użyciu jej karty płatniczej dokonywała jej mama, stanowią jedynie próbę usprawiedliwienia dokonywania tych transakcji w czasie pracy. Nadto zeznania ubezpieczonej w tym zakresie są niespójne. Poza twierdzeniami, że z karty korzystała mama ubezpieczona zeznała również, że czasem rozpoczynała pracę o godzinie 9:00. Twierdzenia te pojawiły się jednak dopiero po złożeniu historii rachunku. Wyjaśniając informacyjnie ubezpieczona nie podała, że zdarzało jej się zaczynać pracę później.

Za niewiarygodne co do czasu pracy ubezpieczonej Sąd uznał także zeznania płatnika. Początkowo zainteresowany zeznał, że ubezpieczona pracowała od godziny 7:00 do godziny 15:00. Zeznania te, podobnie jak zeznania ubezpieczonej zostały zmienione w toku postępowania. Z zeznań płatnika wynika, że miał elastyczne podejście do czasu pracy oraz że ubezpieczona była wysyłana do Ł. po zakupy. Ani ubezpieczona ani zainteresowany nie przedstawili żadnego dokumentu na potwierdzenie polecenia wyjazdu służbowego. Nie ma również dowodów wskazujących na sposób rozliczenia kosztów tego wyjazdu. Trudno przyjąć, że ubezpieczona otrzymując wynagrodzenie minimalne sama pokrywała koszty tych ewentualnych podróży służbowych. Co do czasu pracy zainteresowany zeznał również, że ubezpieczona miała czas pracy stały jak i zadaniowy.

Niespójne są zeznania płatnika co do świadczenia pracy przez ubezpieczoną w sierpniu 2013 roku. Z zeznań świadka M. K. (1) wynika, że w sierpniu pracownicy korzystają z urlopów. Także zainteresowany wskazał, iż w sierpniu firma nie pracowała. Natomiast z ewidencji czasu pracy wynika, że sierpniu 2013 roku była ubezpieczona. Jeżeli w sierpniu firma nie działała (co potwierdza zestawienie przychodów, z którego wynika, iż przychód w sierpniu wyniósł 0 zł) to obecność ubezpieczonej jako pomocy jubilera, zatrudnionej w celu czyszczenia biżuterii, woskowania, metkowania, sprzątania była zbędna.

Świadek M. K. (1) nie pracował w sierpniu 2013 roku, zatem nie może potwierdzić czy w tym czasie ubezpieczona pracowała. Zeznania świadka co do wykonywania przez ubezpieczoną pracy są niespójne. Świadek podał czym zajmowała się ubezpieczona (zeznał, że robiła formy woskowe, czyściła biżuterię, sprzątała) a jednocześnie zeznał, że sam pracował na dole i nie wie czym zajmują się dziewczyny pracujące na górze, bo nie miał potrzeby tam wchodzić. W ocenie Sądu na treść zeznań świadka może mieć wpływ okoliczność, że jest pracownikiem płatnika.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 punkt 1, art.8 ust.1 i art.11 ust.1 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2015 roku, poz.121 ze zm.) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Definicja pracownika na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych została zawarta w przepisie art.8 ust.1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. Pojęcie stosunku pracy o jakim mowa w art.8 ust.1 ww. ustawy jest równoznaczne z pojęciem stosunku pracy definiowanym przez art. 22 k.p. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2005 roku, I UK 296/04, OSNP 2006/9-10/157).

Stosownie do treści art.22§1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Stosunek pracy posiada szczególne cechy, które pozwalają na jego odróżnienie od innych stosunków prawnych do niego zbliżonych.

Stosunek pracy wyróżnia się:

1)  koniecznością osobistego wykonania pracy,

2)  podporządkowaniem pracownika pracodawcy,

3)  wykonywaniem pracy na rzecz pracodawcy

4)  i na jego ryzyko,

5)  a ponadto odpłatnością pracy.

W razie ustalenia, że w łączącym strony stosunku prawnym występowały elementy obce stosunkowi pracy nie jest możliwa ocena, że zawarta została umowa o pracę.

Nawiązanie stosunku pracy skutkuje równoległym powstaniem stosunku ubezpieczenia. Obydwa te stosunki, jakkolwiek mają inne cele, to wzajemnie się uzupełniają i zabezpieczają pracownika materialnie - pierwszy na co dzień, drugi na wypadek zdarzeń losowych. Stosunek ubezpieczenia społecznego pracowniczego jest konsekwencją stosunku pracy i jako taki ma charakter wtórny. Ubezpieczenie społeczne nie może bowiem istnieć bez stosunku pracy. Uruchomienie stosunku ubezpieczeniowego może odnosić się wyłącznie do ważnego stosunku pracy, a więc takiego, który stanowi wyraz woli obu stron realizowania celów, którym umowa ma służyć. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Legalis nr 88987). Sam fakt, że oświadczenia stron umowy o pracę zawierają określone w art.22 k.p. formalne elementy umowy o pracę nie oznacza, że umowa taka jest ważna.

Sąd podziela pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 stycznia 2005 roku (II UK 141/04, OSNP 2005/15/235), w którym stwierdzono, iż stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art.58§1 k.c. w zw. z art.300 k.p.). Ocena taka nie odnosi się jednak do sytuacji gdy podejmowane czynności w ramach zawartej umowy o pracę nie mają na celu rzeczywistej realizacji tej umowy, a jedynie uwiarygodnienie jej świadczenia – innymi słowy są czynnościami pozornymi, fikcyjnymi - pracownik udaje, że wykonuje jakieś czynności jedynie po to, aby stworzyć dowody jej świadczenia. Nawiązanie umowy o pracę może bowiem wynikać z czynności faktycznych wyrażających się z jednej strony zobowiązaniem pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, z drugiej zobowiązaniem pracodawcy do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art.22§1 k.p.).

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do ustalenia, czy ubezpieczona J. S. faktycznie świadczył pracę na rzecz Z. T., czy też strony zawarły kwestionowaną umowę o pracę wyłącznie w celu wyłudzenia świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a więc dla pozoru, ewentualnie czy czynność ta nie zmierzała do obejścia prawa i nie była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

W ocenie Sądu analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że ubezpieczona nie wykonywała pracy na rzecz Z. T. na podstawie umowy o pracę.

Ocena realizacji zwartej przez ubezpieczonej i płatnika umowy o pracę wskazuje na to, że strony zawarły umowę o pracę, której nie miały zamiaru realizować. O pozorności umowy o pracę wnioskować należy z całokształtu okoliczności dotyczących momentu zawarcia umowy, jak i przez pryzmat zdarzeń późniejszych.

Ubezpieczona zakończyła działalność gospodarczą z dniem 30 czerwca 2013 roku. Do tego dnia była również niezdolna do pracy. Zakończenie działalności było związane z rozbojem dokonanym w maju 2013 roku i kradzieżą biżuterii w sklepie ubezpieczonej na kwotę około 100.000 zł. Zainteresowany współpracował z mężem ubezpieczonej i z tego względu ubezpieczona została zatrudniona. Zainteresowany nie poszukiwał pracownika na stanowisko pomocy jubilera. Trudno również przyjąć racjonalność zatrudnienia od 1 lipca 2013 roku, jeżeli w sierpniu 2013 roku firma nie prowadzi działalności z powodu urlopów. Ubezpieczona w krótkim okresie od zatrudnienia w grudniu 2013 roku została zwolniona z pracy z powodu likwidacji stanowiska pracy.

Zainteresowany nie wykazał, że w okresie od 1 lipca 2013 roku nastąpiło zwiększenie zamówień, które powodowałoby konieczność zwiększenia zatrudnienia. Na znaczące zwiększenie zamówień nie wskazuje również wykaz przychodów. Przychody firmy utrzymywały się na podobnym poziomie, a jak wynika z zeznań zainteresowanego charakteryzuje je w skali roku pewna cykliczność. W 2013 roku płatnik nie zwalniał pracowników z powodu spadku dochodów w styczniu.

W ocenie Sądu nie ma żadnych dowodów potwierdzających wykonywanie przez ubezpieczoną pracy. Dowodu takiego nie stanowią ani zeznania ubezpieczonej i zainteresowanego jako osób zainteresowanych rozstrzygnięciem sprawy na korzyść ubezpieczonej ani zeznania świadka M. K. (2). Zeznania te są bowiem niespójne i tym samym nie stanowią wiarygodnego dowodu.

Nawet jeśli przyjąć, że ubezpieczona wykonywała czynności na rzecz Z. T. to w wykonywaniu i organizacji pracy (w zakresie czasu pracy) występowały elementy obce stosunkowi pracy – brak podporządkowania co do czasu pracy. Ubezpieczona miała pracować w godzinach od 7:00 do 15:00, jednak z historii rachunku bankowego wynika, iż w czasie pracy dokonywał zakupów czy też wpłacała pieniądze z bankomatu, w tym raz w Ł.. Również płatnik nie wyjaśnił precyzyjnie jaki system czasu pracy obowiązywał ubezpieczoną – zeznał, że miał elastyczne podejście do czasu pracy oraz że ubezpieczona pracowała w zadaniowym czasie pracy. Ubezpieczona mogła zatem swobodnie dysponować swoim czasem pracy. Ubezpieczona nie rozliczała również kosztów ewentualnych wyjazdów służbowych, wykonywanych w czasie pracy.

Z względów nie można uznać, że ubezpieczona był pracownikiem Z. T. i tym samym jako podlega ubezpieczeniom społecznym, stosownie do treści art.6 ust.1 punkt 1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zawarta umowa o pracę jest zatem pozorna.

Zgodnie z art.83§1 k.c. w zw. z art.300 k.p. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują łącznie, następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie przez strony na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z 14 marca 2001 roku (sygn. akt III UKN 258/00, OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art.58§1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

W wyroku z dnia 2 lipca 2008 roku (II UK 334/07, Lex nr 531865) Sąd Najwyższy wskazał, iż w sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa Ocena taka nie odnosi się jednak do sytuacji gdy podejmowane czynności w ramach zawartej umowy o pracę nie mają na celu rzeczywistej realizacji tej umowy, a jedynie uwiarygodnienie jej świadczenia – innymi słowy są czynnościami pozornymi, fikcyjnymi - pracownik udaje, że wykonuje jakieś czynności jedynie po to, aby stworzyć dowody jej świadczenia.

Celem podjętych przez ubezpieczoną działań było uzyskanie w przyszłości świadczenia przedemerytalnego. Nawet jeżeli nie można zarzucić ubezpieczonej takiego działania, to z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż umowa o pracę nie była wykonywana. Wprawdzie płatnik składek założył akta osobowe, skierował ubezpieczoną na badania lekarskie i szkolenie bhp, ubezpieczona podpisywała listy płac, to jednak w ocenie Sądu dokumenty te nie świadczą o wykonywaniu pracy. Stworzenie tej dokumentacji miało jedynie uprawdopodobnić świadczenie pracy. Do ustalenia, że doszło do powstania między stronami stosunku pracy nie jest wystarczające spełnienie warunków formalnych zatrudnienia, a konieczne jest ustalenie, że strony miały zamiar wykonywać obowiązki stron stosunku pracy, wynikające z umowy o pracę i to czyniły.

Przedstawione wyżej rozważania jednoznacznie wskazują, iż zawarta umowa o pracę i sposób jej realizacji nie odpowiada treści art.22 k.p., a w przypadku uznania, iż doszło do wykonywania pracy sporna umowa o pracę jest nieważna przede wszystkim z uwagi na jej pozorność (art.83§1 k.c.).

Wobec powyższego Sąd uznał, że zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalająca niepodleganie przez J. S. od dnia 1 lipca 2013 roku do dnia 31 stycznia 2013 roku ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w firmie (...) odpowiada prawu i na podstawie art.477 ¹§1 k.p.c. oddalił odwołanie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. zasądzając od ubezpieczonej na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kwotę po 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Od 1 stycznia 2016 roku obowiązuje rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz.1805). Zgodnie z treścią §21 ww. rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego należy zatem ustalić na podstawie §11 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz.U. 2013.490), przy uwzględnieniu treści §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2015 roku, poz.1078).

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ubezpieczonej.

27 czerwca 2016 r.