Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym: Przewodniczący SSO Juliusz Ciejek

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2016 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa Hoist I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K.

przeciwko H. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 121.389 zł 85 gr (sto dwadzieścia jeden tysięcy trzysta osiemdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie obliczonymi od kwoty 121.124 zł 35 gr (sto dwadzieścia jeden tysięcy sto dwadzieścia cztery złote trzydzieści pięć groszy) od dnia 2 marca 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.217 (osiem tysięcy dwieście siedemnaście) zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7.217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 243/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. w dniu 1 marca 2016 r. wniósł pozew, domagając się zasądzenia od pozwanego H. W. kwoty 121.389,85 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 121.124,35 zł od dnia następnego po dniu wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż w dniu 1 grudnia 2014 r. nabył od banku wierzytelność wobec pozwanego z tytułu niespłaconej należności z umowy o kredyt gotówkowy z dnia 18 lutego 2009 r., zawartej pomiędzy pozwanym a (...) Bank S.A. w G. (k. 7-10).

Pozwany H. W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu nie zakwestionował wzięcia kredytu, natomiast podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej (k. 6 i 94-95).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 lutego 2009 r. pozwany H. W. zawarł z (...) Bank S.A. w G. umowę o kredyt gotówkowy w kwocie 69.184,97 zł o nr (...). Powyższa należność miała być spłacana w systemie ratalnym przez okres 7 lat, począwszy od marca 2009 r.

(dowód: umowa k. 20-23, harmonogram spłat k. 25-26).

W Wyniku połączenia w 2009 r. (...) Bank S.A. w G., został przejęty przez Bank (...) S.A. w K..

(bezsporne)

Pozwany zaprzestał wywiązywania się z obowiązku spłaty kredytu. Z uwagi na brak reakcji na wezwania do polubownej spłaty zaległości, kredytodawca wypowiedział mu umowę pismem z dnia 6 lipca 2010 r.

(niezaprzeczone)

W dniu 7 września 2010 r. Bank (...) S.A. w K. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) na kwotę 69.722,50 zł. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Olsztynie postanowieniem z dnia 15 września 2010 r. w sprawie X Co 6448/10 nadał klauzulę wykonalność bankowemu tytułowi egzekucyjnego co do kwoty 63.888,06 zł wraz z odsetkami i kosztami wynikającym z tego tytułu, lecz nie więcej niż do kwoty 138.369,94 zł, do której dłużnik poddał się egzekucji. W dniu 29 października 2010 r. tytuł opatrzono klauzulą i wydano pełnomocnikowi wierzyciela

(dowód: BTE nr (...) k. 27, postanowienie z dnia 15 września 20110 r. o nadaniu klauzuli wykonalności BTE k. 75-76,)

Wierzyciel zwrócił się do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Działdowie T. K. o wszczęcie egzekucji, która toczyła się pod sygnaturą Km 5347/10. Postanowieniem z dnia 30 maja 2012 r. postępowanie egzekucyjne umorzono wobec bezskuteczności egzekucji.

(niezaprzeczone k. 72)

Kolejny wniosek egzekucyjny został skierowany przez wierzyciela do Komornika przy Sądzie Rejonowym w Olsztynie J. B. w dniu 29 czerwca 2012 r. Sprawę wszczęto pod sygnaturą Km 1335/12. Postanowieniem z dnia 31 grudnia 2014 r. i ta egzekucja została umorzona wobec jej bezskuteczności.

(dowód; akta Km 1335/12).

W dniu 1 grudnia 2014 r. Bank (...) S.A. w K. zawarł z powodem umowę sprzedaży wierzytelności. W ramach umowy Bank zapewnił, że przysługują mu bezsporne i wymagalne wierzytelności wynikające z tytułu czynności bankowych, określone w załączniku do umowy wierzytelności. W załączniku do umowy pod pozycją 1037 figuruje wierzytelność z umowy nr (...) wobec H. W. w łącznej kwocie 114,756,77zł, obejmująca: kapitał, odsetki, opłaty i koszty.

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności k. 33-38, wyciąg z załącznika k. 40-41)

Powód, pismami z dnia 1 grudnia 2015 r. zawiadomił pozwanego o umowie cesji i wezwał go do zapłaty zadłużenia w kwocie 120.487,27 zł. Do dnia wniesienia pozwu pozwany nie uiścił żądanej kwoty.

(niezaprzeczone: zawiadomienie i wezwanie do zapłaty k. 42-43)

Na dzień wytoczenia powództwa zadłużenie pozwanego wynosiło 121.389,85 zł i obejmowało: kapitał - 61.809,11 zł, odsetki umowne – 53.290,12 zł, obliczone od dania 20 czerwca 2009 do dnia cesji, odsetki ustawowe za opóźnienie obliczone od dnia cesji - 6.025,12 zł, koszty i prowizje wynikające z umowy kredytu -265,50zł.

(niezaprzeczone k.9)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Dokonując powyższego rozstrzygnięcia Sąd oparł się na przedłożonych dokumentach, których autentyczności nie kwestionowano i w przypadku, których również Sąd nie znalazł podstaw do innej ich oceny.

Na wstępie analizując zasadność roszczenia wskazać należy, że zgodnie z art. 509 k.c. w wyniku przelewu wierzytelności cesjonariusz nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim istniała w chwili zawarcia umowy o jej przeniesienie. Jak podkreśla się w orzecznictwie, w wyniku przelewu wierzytelności, przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela (por. m.in. wyrok SN z dnia 5 września 2001 r., I CKN 379/00, Lex nr 52661).

W pierwszej kolejności należało odnieść się do jedynego zarzutu podniesionego przez stronę pozwaną, a mianowicie zarzutu przedawnienia.

Wskazać należy, że zgodnie art. 117 § 2 k.c., przedawnienie uwzględnia się tylko w razie zgłoszenia takiego zarzut. Stosownie zaś do art. 6 k.c. ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających uwzględnienie zarzutu spoczywa na stronie, która taki zarzut zgłosiła. Pismo procesowe pełnomocna pozwanego ogranicza się do zgłoszenia zarzuty przedawnienia. Jego pełnomocnik nie podniósł żadnych innych okoliczności uzasadniających brak zasadności żądania powoda.

Oczywiście dochodzone roszczenie, stwierdzone bankowym tytułem egzekucyjnym, zaopatrzonym w klauzulę wykonalności na rzecz banku, nie jest prawomocnym orzeczeniem sądu, tym bardziej jakimkolwiek innym tytułem wskazanym w art. 125 § 1 k.c. Zatem roszczenie wierzyciela z tytułu kredytu względem kredytobiorcy ulega przedawnieniu z chwilą upływu 3 letniego terminu. Do tej wierzytelności zastosowanie znajdzie art. 118 k.c. w części regulującej przedawnienie roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dodać trzeba, że zawarta przez pozwanego umowa była umową kredytu a nie rachunku bankowego. Znajduje ona swoje normatywne uregulowanie w art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe. Zgodnie z tym przepisem przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Roszczenie banku, który niewątpliwie prowadzi działalność gospodarczą, jest roszczeniem, które przedawnia się właśnie z upływem tego okresu. Termin ten został przeniesiony na następcę prawnego, jakim jest powód.

Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 i art. 124 § 2 k.c. skuteczne złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji przerwało bieg przedawnienia i roszczeń objętych bankowym tytułem egzekucyjnym i do daty prawomocnego zakończenia postepowania egzekucyjnego wszczętego na jego podstawie nie mogło rozpocząć biegu na nowo. Należy tu zaznaczyć, że ponieważ egzekucję umarzono z uwagi na jej bezskuteczność, a nie cofnięcie wniosku przez wierzyciela to te postępowania skutecznie przerywały bieg przedawnienia. Tego skutku nie wywołuje jedynie wniosek cofnięty (patrz: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2015 r. III CZP 103/14).

Sąd Okręgowy podziela argumentację zawartą w cytowanej wyższej uchwale co do postępowań wszczętych i umorzonych na skutek cofnięcia wniosku przez wierzyciela bez podejmowania rzeczywistych czynności egzekucyjnych. Nie ma ona jednak zastosowania w przypadku zakończenia egzekucji na sutek wyegzekwowania chociaż części należności lub bezskuteczności egzekucji i w rezultacie tego cofnięcia wniosku.

Kredyt wypowiedziano pismem z dnia 6 lipca 2010 r. W dniu 7 września 2010 r. Bank (...) S.A. w K. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny. Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Olsztynie postanowieniem z dnia 15 września 2010 r nadał klauzulę wykonalność bankowemu tytułowi egzekucyjnego. Sąd Rejonowy w Olsztynie orzeczenie w tym przedmiocie opatrzył klauzulą wykonalności w dniu 29 października 2010 r. Tak więc, dopiero z tą datą zaczął biec ponownie termin przedawnienia (art. 123 § 1 pkt. 1 w zw. z art. 124 § 1 i § 2 k.p.c.). Ponieważ wierzyciel zwrócił się do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Działdowie o wszczęcie egzekucji, która została zakończona postanowieniem z dnia 30 maja 2012 r. o umorzeniu postępowania egzekucyjne wobec jej bezskuteczności, ponownie przerwało to bieg terminu przedawnienia do czasu umorzenia egzekucji. Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 i art. 124 § 2 k.c. skuteczne złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji przerwało bieg przedawnienia i roszczeń objętych bankowym tytułem egzekucyjnym i do daty prawomocnego zakończenia postepowania egzekucyjnego wszczętego na jego podstawie przedawnienie nie mogło rozpocząć biegu na nowo. Należy tu jeszcze raz zaznaczyć, że ponieważ egzekucję umorzono z uwagi na jej bezskuteczność, a nie cofnięcie wniosku przez wierzyciela to to postępowanie skutecznie przerwało bieg przedawnienia.

Kolejny wniosek egzekucyjny został skierowany przez wierzyciela do Komornika przy Sądzie Rejonowym w Olsztynie J. B. w dniu 29 czerwca 2012 r. Przerwał bieg przedawnienia do dnia 31 grudnia 2014 r. kiedy i ta egzekucja została umorzona wobec jej bezskuteczności.

Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w dniu 1 marca 2016 r. a więc w 14 miesięcy po rozpoczęciu kolejnego biegu przedawnienia. W tej sytuacji uznać należy, że złożenie pozwu przeciwko pozwanemu skutecznie przerwało bieg przedawnienia.

Mając na uwadze przywołane wyżej okoliczności, zarzut pozwanego dotyczący przedawnienia roszczeń nie mógł zostać uwzględniony. Ustawodawca w art. 6 k.c. nakłada ciężar udowodnienia faktu na osobę, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strony, zatem są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 zd. 1 k.p.c.). Tym samym pozwany nie wskazał żadnego dowodu, który uzasadniałby jego zarzut, wobec czego należy uznać, że nie sprostał obowiązkowi nałożonemu przez ustawodawcę. Z tej przyczyny jego zarzut nie mógł prowadzić do obezwładnienia roszczenia powoda.

Powód wykazał zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia, a pozwany nie podważał jego wyliczeń i przyznał fakt zawarcia umowy kredytowej. Dlatego, na podstawie w art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe w zw. z art. 471 i art. 509 § 1 k.c. uwzględniono jego roszczenie w całości.

W związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2016 r. ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, zmieniającej m.in. art. 481 § 2 k.c., zasądzono powodowi odsetki ustawowe za opóźnienia zgodnie z żądaniem to jest od dnia następnego po wniesieniu pozwu.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 k.p.c. Powód wygrał proces w całości, zatem zasądzeniu na jego rzecz podlegała całość poniesionych kosztów to jest kwota 5.242 zł, na którą składały się: uiszczona opłata od pozwu w wysokości 1.000 zł i koszty zastępstwa procesowego w wysokości 7.217 zł.