Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt I C 588/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Brzeziny, dnia 28 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodnicząca:SSR Violetta Olborska

Protokolant:starszy sekretarz sądowy Jolanta Ostrowska

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 r. w Brzezinach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z/s w G.

przeciwko E. R.

o zapłatę

oddala powództwo

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 12 czerwca 2015r. wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie powód E. 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. wniósł o zasądzenie od pozwanej E. R. kwoty 2675,99zł. z odsetkami ustawowymi od kwoty 2165,47zł. od dnia 25 października 2013r. do dnia zapłaty, z odsetkami ustawowymi od kwoty 336,99zł. od dnia 12 czerwca 2015r. do dnia zapłaty, oraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 173,53zł. od dnia 12 czerwca 2015r. oraz o zasądzenie kosztów .

Na uzasadnienie swego żądania podał, że pozwana w dniu 19 grudnia 2008r. zawarła z wierzycielem pierwotnym (...) SA umowę o kartę kredytową o numerze (...) i nie zaspokoiła należności, które w wyniku zawartej umowy powstały wobec (...) SA. Powód wskazał, że roszczenie stało się wymagalne dnia 2 stycznia 2013r. w związku z rozwiązaniem umowy wobec opóźnienia pozwanej w spłatach.

Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przekazał sprawę Sadowi Rejonowemu w Brzezinach uznając, że brak podstaw do wydania nakazu zapłaty.

/postanowienie – k. 8/

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa. E. R. podniosła zarzut przedawnienia długu oraz wskazała, że korzystała z karty jedynie w latach 2008 – 2009r. Pozwana wskazała, że nawet gdyby przyjąć, że dochodzone roszczenie stało się wymagalne w dniu 2 stycznia 2013r. to dwuletni okres przedawnienia upłynął przed złożeniem pozwu tj. dnia 12 stycznia 2015r. W razie nieuwzględniania zarzutu przedawnienia pozwana wniosła o rozłożenie należności na raty z uwagi na trudną sytuację rodzinną, zdrowotną i materialną.

/protokół z rozprawy - k. 78 – 78 verte, pismo – k. 80/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 18 grudnia 2008r. pozwana zawarła z (...) Bank SA w W. reprezentowanym przez (...) SA w L. umowę kredytu na zakup towarów, przyznania limitu kredytowego i wydania karty kredytowej V. E. (...)– umowa (k. 17 -18)

Integralną częścią umowy o przyznanie limitu kredytowej i wydanie karty kredytowej stanowiły Decyzja o przyznaniu limitu kredytowego wraz z Regulaminem Kart Kredytowych V. E. (...)i Komunikatem określającym wysokość oprocentowania i warunki jego zmiany, wysokość opłat i prowizji, zasady i terminy spłaty. Zgodnie z zapisem ust. 7 pkt IV umowy nr (...) umowa karty została zawarta na okres 36 miesięcy od dnia zawarcia umowy. Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty zadłużenia na zasadach zawartych w umowie i Regulaminie Karty.

/dowód: umowy nr (...) pkt IV –k. 18/

Zgodnie z zapisem ogólnych warunków umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty V. E. (...) przyczyny wypowiedzenia umowy wskazane są w jej Regulaminie.

Nadto przedłużenie umowy karty mogło nastąpić bez konieczności zawierania aneksu na zasadach określonych w Regulaminie.

Zgodnie z zapisem umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty spłata limitu kredytowego następować będzie w okresach miesięcznych poprzez dokonywanie przez Kredytobiorcę spłat, których wysokość i termin określone będą w wyciągu z rachunku karty wysyłanym do Kredytobiorcy po każdym cyklu rozliczeniowym.

/dowód: umowa – k. 20/

W dniu 24 października 2013r. pomiędzy Bankiem (...) SA (następcą prawnym (...) Bank SA) a powodem została zawarta umowa cesji.

/dowód: umowa – k. 25 – 46/

Powód przedstawił wyciąg do umowy cesji, w których wskazano, że Bank (...) SA posiadał wierzytelność od pozwanej na kwotę 2690,99zł. z tym, że tytułem należności głównej w kwocie 2165,47zł., tytułem odsetek umownych w kwocie 334,99zł., tytułem odsetek karnych w wysokości 173,53 zł. z tytułu kosztów w wysokości 318zł.

/dowód: załącznik –k . 60/

W dniu 15 stycznia 2014r. wygenerowano wezwanie do zapłaty na kwotę 3108,91zł. (2165,47zł. należność główna, 336,99zł. odsetki umowne, 249,12 zł. odsetki karne, 318 zł. koszt naliczone przez poprzedniego wierzyciela), odsetki ustawowe naliczone od dnia 23 listopada 2013r. – 39, 33zł.

/dowód: wezwanie do zapłaty – k. 22 – 23/

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów, które nie były kwestionowane.

Sąd zważył co następuje :

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód nie wykazał, że pozwana jest mu winna dochodzoną kwotę należności wynikającą z umowy nr (...) o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej zawartą z (...) SA z dnia 19 grudnia 2008r.

Zgodnie z art. 509 §2 k.c. wraz z wierzytelnością na nabywcę przechodzą wszelkie związane z nią prawa. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami. Dotychczasowy wierzyciel przestaje być wierzycielem - zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązanego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Skutki przelewu polegają na tym, że zmieniają się jedynie osoby stosunku zobowiązaniowego a poza tym dotychczasowy stosunek prawny pozostaje taki sam, jaki istniał przed dokonaniem przelewu. Nabywca wierzytelności w przypadku przelewu wierzytelności nie tylko powinien udowodnić, że nabył wierzytelność, ale że nabył ją skutecznie i że wierzytelność jest wymagalna. Powód w niniejszym postępowaniu nie wykazał że przysługuje mu wobec pozwanej wymagalna wierzytelność.

Powód nie przedstawił dowodów świadczących o powstaniu wierzytelności w dochodzonej wysokości.

Brak jest nie tylko załączników do umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej stanowiących jej integralną część określających zasady umowy i Regulaminu kartu ale i samej Decyzji o przyznaniu limitu kredytowego, czy też dokumentów/wyciągów z rachunku karty określających wysokość i termin spłat dotyczących umowy łączącej pierwotnego wierzyciela z pozwaną. Powołane przez powoda jako dowód dokumenty załączone do pozwu tj. umowa wraz z ogólnymi warunkami (k.17 – 21), wezwanie do zapłaty z dnia 15 stycznia 2014r. (po przelewie – k. 23) , zawiadomienie o zmianie wierzyciela (k.24), umowa sprzedaży wierzytelności wraz z załącznikami (k.25 – 64) o powyższym nie przesądzają.

Z przedłożonych dokumentów – umowy nr (...), ogólnych warunków umowy – nie wynika, w jakiej kwocie limit do karty został udzielony i jak dokonywano stosownych rozliczeń. Powód wskazał, że strona pozwana zobowiązała się do zwrotu wykorzystanego limitu kredytowego wobec „precyzyjnie ustalonych warunków kontraktu”, ale ich w ocenie Sądu nie wykazała. Strona powodowa nie przedstawiła dokumentów źródłowych w postaci miesięcznych zestawień transakcji, operacji z których można by wyprowadzić wnioski, co do wysokości zadłużenia i daty jego wymagalności.

Brak wiedzy co do cyklu rozliczeniowego. Nie wiadomo kiedy pozwana zaprzestała wpłacać minimalną kwotę zadłużenia, które wskazane powinno być w doręczanych wyciągach bankowych.

Bez wiedzy o treści w/w brakujących dokumentów nie ma możliwości ustalenia, czy rzeczywiście pozwana pozostawała wobec pierwotnego wierzyciela w zwłoce i co do jakiej kwoty.

Nie wiadomo też jak doszło do rozwiązania z pozwaną umowy i co było podstawą tego rozwiązania.

Z ogólnych warunków o przyznanie limitu kredytowego i wydania karty kredytowej (k.20), wynika, że umowa karty zostaje zawarta na okres 36 miesięcy. Przyjmując ten czasookres można przyjąć, że umowa z dnia 18 grudnia 2008r. obowiązywała do dnia 18 grudnia 2011r., o ile wcześniej nie została wypowiedziana. Powód nie wykazał, że umowa o przyznanie limitu kredytowego została przedłużona na dalszy okres (po upływie 36 miesięcy) a sama pozwana faktu obowiązywania umowy przez okres dalszy nie potwierdziła.

W myśl przepisu art. 6 k.c. wynika, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Z kolei przepis art. 232 k.p.c. stanowi, że strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Stwierdzić należy, że strona powodowa nie wykazała dochodzonego w niniejszym postępowaniu zobowiązania.

Brak jest dowodów, którym można dać wiarę na to, że dochodzone roszczenie istnieje i jest w takiej wysokości jak wynika z żądania. Tym bardziej, że powód jest profesjonalnym podmiotem rynku finansowego i był reprezentowany przez fachowego pełnomocnika, i nie był żadnych powodów, dla których nie mógł udowodnić swego roszczenia jeżeli by ono rzeczywiście istniało w takiej wysokości jak dochodził.

Podnieść należy, że nawet, jeśli przyjąć zgodnie z twierdzeniem powoda, iż dochodzona wierzytelność stała się wymagalna w całości z dniem 2 stycznia 2013r. to Sąd oddaliłby powództwo uwzględniając zgłoszony przez pozwaną zarzut przedawnienia.

Karta kredytowa wydana pozwanej stanowiła elektroniczny instrument płatniczy. Z treści przepisu art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz.1036) wynika, że do przedawnienia roszczeń z tytułu umów o elektroniczny instrument płatniczy, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i nieprzedawnionych do tego czasu, stosuje się przepisy dotychczasowe. Przepisami dotychczasowymi są przepisy ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 1232), a w art. 6 tej ustawy wskazano, że roszczenia z tytułu umowy o elektroniczny instrument płatniczy przedawniają się z upływem 2 lat. Tym samym jak słusznie podniosła strona pozwana w piśmie z dnia 14 kwietnia 2016r. powód złożył pozew w dniu 12 czerwca 2015r. czyli po upływie dwuletniego terminu przedawnienia.

Na marginesie należy zauważyć, iż z przedstawionych przez powoda dokumentów jedyną pewną datą wymagalności roszczenia jest upływ 3-letniego terminu, na który umowa została zawarta, tj. 18 grudnia 2011 r. Licząc więc termin przedawnienia od tej daty, roszczenie uległo przedawnieniu przed datą wytoczenia powództwa.

Wobec powyższego Sąd na podstawie łączącej strony umowy oraz cytowanych wyżej przepisów oddalił powództwo jako nieudowodnione, a także przedawnione.