Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 408/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wołominie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Matusik

Protokolant: Anna Banasiak, Dominika Witkowska, Konrad Czopek

Przy udziale oskarżyciela publicznego: Piotra Zalewskiego, Kaliny Ciaś-Ważny

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 8 kwietnia 2015 r., 4 września 2015 r., 27 stycznia 2016 r., 16 marca 2016 r.

sprawy M. B.

urodzonej w dniu (...) w W., córki S. i T. z d. K.

oskarżonej o to, że:

w dniu 23 września 2011 roku w W., woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez posłużenie się danymi personalnymi Z. K., a następnie podrobieniem jego podpisu na umowie o świadczenie usług nr (...) datowanej na dzień 21 września 2011 roku, wprowadzając w błąd co do zamiaru regulowania opłat z tytułu abonamentu doprowadziła (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2 853,00 złotych,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 1 kk

orzeka

I.  Oskarżoną M. B. uznaje za winną tego, że w dniu 23 września 2011 roku w W., woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez posłużenie się danymi personalnymi Z. K., a następnie podrobienie jego podpisu na umowie o świadczenie usług nr (...), datowanej na dzień 21 września 2011 roku, wprowadzając w błąd co do zamiaru regulowania opłat z tytułu abonamentu doprowadziła (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1 298,00 złotych i za tak opisany czyn, wypełniający dyspozycję art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 1 kk skazuje ją, zaś na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 44 § 1 kk orzeka przepadek dowodu rzeczowego wymienionego w wykazie dowodów rzeczowych nr I/439/12 pod poz. 1 na karcie 76 akt sprawy, na podstawie art. 195 k.k.w. pozostawiając go w aktach sprawy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. R. kwotę 708,48 zł (siedemset osiem złotych i 48/100), w tym należny podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za udzielenie oskarżonej pomocy prawnej z urzędu;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonej, na rzecz adw. P. D., pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. z/s w W. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem wynagrodzenia za reprezentację pokrzywdzonego, zaś na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżoną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym od opłaty, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa;

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 marca 2016 roku

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 21 września 2011 r M. B., posługując się danymi personalnymi Z. K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej zawarła z firmą (...) z o.o. z siedzibą w W. umowę na odległość o świadczenie usług wprowadzając w/w w błąd co do zamiaru regulowania opłat z tytułu abonamentu

Doręczenie zestawu sprzętowego w postaci dekodera nbox (...) recorder o nr (...) nr karty (...) nastąpiło w dniu 23 września 2011 r (...) Sp z o.o. to powierzyła firmie kurierskiej (...) (nr listu przewozowego (...)). Przesyłkę skierowano pod wskazany podczas zawierania umowy adres, tj (...) (...)-(...) W. Doręczenie nastąpiło do rąk M. B., która podczas odbioru przesyłki podrobiła podpis Z. K. poprzez złożenie go własnoręcznie na umowie o świadczenie usług z firmą (...) __z_g.o. \

W dniu 10 października 2012 r Z. K., przebywając w miejscu zamieszkania w Z. przy ul (...), odebrał korespondencję od firmy (...) z o.o z siedzibą w W. w postaci noty obciążeniowej o nr (...)ryginał z dnia 30 września 2012 r wystawionej na kwotę 2853,00 zł (dwa tysiące osiemset pięćdziesiąt trzy złote) na nazwisko Z. K.

Wynikający z zawartej w/w umowy obowiązek uregulowania abonamentu nigdy nie został spełniony Dokonana została jedynie wpłata w kwocie 49 zł (czterdziestu dziewięciu złotych) tytułem opłaty aktywacyjnej.

Opłaty dokonała M. B. bezpośrednio do rąk kuriera przy odbiorze zestawu dekodującego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie (k. 1 - 3), zeznań świadka T. S. (k. 40 - 41, 395 - 396), świadka Z. K. (k 378 - 380) wyjaśnień oskarżonej (k. 184 - 186, k. 246 - 248), ustnej opinii biegłego (k. 380 - 381) oraz dokumentów w postaci: noty obciążeniowej (k. 6), pisma (...) z dnia 21 listopada 2012 r. (k. 21, 53, 254, 258, 286, 350 - 366), umowa o świadczenie usług (k. 23), protokołu pobrania materiału porównawczego (k. 57- 58), opmu biegłego ds. kryminalistycznych badań dokumentów (k. 62-70, 107- 113), karty karnej (k 129 - 130, 284 - 285, 385 - 386), pisma pełnomocnika pokrzywdzonego Ck 139), pisma (...) Centrum (...) w Z. (k. 252), informacji o dochodach oskarżonej (k. 268 - 269), odpisu wyroku w sprawie o sygn .. akt: II K 3/13 (k. 280), odpisu wyroku w sprawie o sygn. akt: II K 1165/12 (k. 282-282v), odpisu wyroku w sprawie o sygn .. akt: II K 1266/01 (k. 335), dokumentacji medycznej Z. K. (289 - 325), wydruku z aukcji internetowych (k. 389 - 393).

Podczas prowadzonego w sprawie postępowania przygotowawczego M. B. przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu oraz odmówiła składania wyjaśnień.

Na rozprawie głównej M. B., zmieniła stanowisko, nie przyznała się do dokonania zarzucanego jej przestępstwa składając wyjaśnienia, ze jest autorką podpisu złożonego na umowie ale dlatego że Z. K. ją o to poprosił.

Sąd zważył, co następuje.

W ocenie Sądu, zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwalał na rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności karnej oskarżonej M. M. ten w pełni pozwalał na ustalenie, że oskarżona dopuściła się przypisanego jej czynu.

Oskarżona w trakcie postępowania przygotowawczego przyznała się do popełnienia zarzucanego jej przestępstwa i odmówiła składania wyjaśnień W toku prowadzonego postępowania sądowego M. B. nie przyznała się do zarzucanego jej czynu W toku rozprawy wskazała, że to Z. K. poprosił ją o odebranie dekodera i podpisanie się za niego na umowie. Wyjaśniła również, iz to kurier nakazał jej przy odbiorze dekodera podpisać się nazwiskiem (...).

Sąd me dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej złożonym podczas rozprawy głównej W. należy, iż me były one logiczne, jak również me korespondowały z pozostałym, zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Wobec wiarygodnych zeznań Z. K., ale także T. S. stwierdzić zaś trzeba, iż wersję zdarzeń, zgodnie z którą oskarżona działała na wyraźne polecenie oraz na rzecz innych członków swojej rodziny, uznać należy jedynie za gołosłowną, przyjętą na potrzeby prowadzonego postępowania, linię obrony Zaznaczyć należy w szczególności, iż ze zgromadzonych w sprawie dowodów wyłania się jednoznaczny obraz poczucia krzywdy, jakie względem oskarżonej przejawiają inni członkowie rodziny - nie sposób uznać wobec powyższego, by osoby te, pomimo iż wskazują, że niejednokrotnie były oszukiwane przez M. B. oraz ponoszą finansowe konsekwencje jej zachowań, powierzały JeJ zawieranie na swoją rzecz jakichkolwiek długoterminowych zobowiązań Jednocześnie Sąd me dopatrzył się w zeznaniach tych świadków okoliczności , które mogłyby zdeprecjonować ich depozycje na temat sprawstwa oskarżonej Trzeba bowiem wskazać, że żaden z tych świadków nie wskazał w sposób bezpośredni - wprost, ze to oskarżona dokonała zarzuconego jej czynu, wszak jak oświadczyli nie widzieli tego i nie byli bezpośrednimi świadkami działań oskarżonej w tym zakresie

W ocenie Sądu na wiarę zasługiwały natomiast te wyjaśnienia, które oskarżona złożyła podczas postępowania przygotowawczego, kiedy przyznała się do popełnienia czynu albowiem znalazły one potwierdzenie w materiale dowodowym ujawnionym w toku rozprawy głównej, w tym przede

wszystkim w opinii biegłego ds. kryminalistycznych badań dokumentów (k. 62-70, 107-113), która potwierdziła kwestię podpisu na umowie o świadczenie usług złożonego przez oskarżoną podającą się niejako za świadka Z. K.

W toku postępowania ustalono ponadto, że w ramach umowy zawartej na odległość dekoder został dostarczony pod wskazany przy zawieraniu umowy adres za pośrednictwem firmy kurierskiej. Doręczenie dekodera nastąpiło w dniu 23 września 2011 r. na adres: W., ul. (...). Adres ten, jak wynika ze zgromadzonych w sprawie dowodów wiąże się z osobą M. B., która w tym okresie zamieszkiwała (wynajmowała mieszkanie) pod adresem dostawy sprzętu. Zdaniem Sądu me budzi przy tym wątpliwości fakt, iż oskarżona złożyła swój podpis pod umową o świadczenie usług zawartą z (...) sp. z o.o. - powyższe wynika ponad wszelką wątpliwość nie tylko ze złożonych przez M. B. wyjaśnień, ale także z opinii powołanego w sprawie biegłego (o czym niżej).

Przymiotem wiarygodności Sąd obdarzył zeznania Z. K. oraz T. W. należy, że ww świadkowie w sposób spójny, jednoznaczny i konsekwentny opisali przebieg zdarzenia, zaś ich depozycje w zasadniczych kwestiach korespondowały nie tylko ze sobą, ale także z pozostałym zgromadzonym, pozytywnie zweryfikowanym przez Sąd materiałem dowodowym (w postaci m.in. opinii powołanego w sprawie biegłego z zakresu badania pisma ręcznego).

Oceniając zeznania złożone przez świadka Z. K. Sąd przyznał im walor wiarygodności w części, w zakresie w jakim podał on, że me podpisywał żadnej umowy i przypuszcza, że mogła tego dokonać M. B., gdyż powziął wiadomość, ze do domu jej matki został przywieziony dekoder. W swojej relacji na rozprawie świadek ponownie wskazał, że nie podpisywał żadnej umowy ani na żadnej umowie me ma jego podpisu. Dodatkowo wskazał, że osobą która prawdopodobnie mogła posłużyć się jego dowodem osobistym była M. B. gdyż była już uprzednio karana za tego typu zachowanie, jak również miała

dostęp do jego dokumentu tożsamości. Te zeznania Sąd uznał nie tylko za spójne, logiczne i konsekwentne, ale także szczere. Odnotowania wymaga, iż na pytanie Sądu świadek odpowiedział, że podczas jego pobytu na oddziale szpitala psychiatrycznego w Z., jego dowód osobisty pozostał w mieszkaniu w Z. przy ul. (...)oraz zeznał, że podczas jego nieobecności w mieszkaniu, w pokoju świadka, przez dwa miesiące przebywała oskarżona M. B.. Wprawdzie Sąd ustalił na podstawie informacji (...) Centrum (...) .D." w Z., iż w dniu 21 września 2011 r Z. K. me przebywał w szpitalu (k. 252) co potwierdziła też dokumentacja medyczna Z. K. (k 289 - 352), to jednak ten watek nie miał decydującego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albowiem przedmiotowa umowa zawarta została na odległość, a więc przy wpisywaniu danych usługobiorcy wystarczyło jedynie podać dane (nie okazywano dokumentu tożsamości) , które to dane posiadała oskarżona i mogła wejść w ich posiadanie w dowolnym czasie zwłaszcza, że jak wynika z dowodów zgromadzonych w sprawie już wcześniej dokonywała innych czynności prawnych związanych ze świadkiem Z. Z. należy przy tym, iż nieprecyzyjność zeznań świadka, składanych na okoliczność konkretnych dat jego pobytu w szpitalu psychiatrycznym nie mogła stać się przyczyną zanegowania całej ich treści. W. wszak trzeba, iz Z. K. jest osobą wielokrotnie hospitalizowaną, w toku osobistego kontaktu ze świadkiem na sali rozpraw dało się także zauważyć towarzyszące świadkowi zdenerwowanie stres, spowodowane sytuacją, która niewątpliwie była dla mego trudna psychicznie Wobec powyższego me sposób, w ocenie Sądu, czynić zarzutu, iż świadek podał nieprawdę co do konkretnych dat hospitalizacji, przyjąć zaś należy, iz wskazana rozbieżność jest efektem usprawiedliwionej w sytuacji przesłuchania omyłki świadka.

Jednocześnie należy ponownie wskazać, o czym napisano już wyżej, że świadek Z. K. nie twierdził, ze widział jak oskarżona popełnia czyn zabroniony stanowiący przedmiot niniejszej sprawy, a jedynie, ze są to jego przypuszczenia

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka T. S., uznając, iz są one jasne, spójne, logiczne i adekwatne do udziału w sprawie. Świadek nie posiadała istotnej wiedzy dotyczącej samych okoliczności zdarzenia Za polegające na prawdzie Sąd uznał jednak jej depozycje, które odnosiły się do zanegowania faktu podpisania umowy przez Z. K., a także wskazania, ze wraz z Z. K. nigdy nie korzystali i nie korzystają z usług telewizji satelitarnej. Wypowiedzi świadka były w tym zakresie logiczne, spójne i konsekwentne, jak również - zdaniem Sądu - szczere. W toku prowadzonego w sprawie postępowania nie ujawniły się także żadne okoliczności, pozwalające na podważenie zeznań w/w Zaznaczyć należy także, iż w szczególności T. S., pomimo iż w swoich zeznaniach przejawiała wyraźny zal w stosunku do córki, w wyraźni sposób oddzielała własne opinie i poglądy od znanych jej faktów, pomimo rodzinnego konfliktu i uprzedzeń starała się wypowiadać w sposób obiektywny, wskazywała również, ze próbuje utrzymywać, choć sporadyczne, kontakty z córką

Czyniąc ustalenia faktyczne w mniejszej sprawie w Sąd - w odniesieniu do zeznań świadka Z. K. - wykorzystał ustną opinią biegłego psychologa J. W., przedstawioną w toku rozprawy głównej, z której wynika ze świadek Z. K. co prawda cierpi na schizofrenię paranoidalną, lecz anóliza psychologiczna jego zeznań wskazuje, że jego funkcje poznawcze nie odbiegają od normy w sposób istotny. Jest zdolny do zapamiętywania i odtwarzania zapamiętanego materiału dlatego z psychologicznego punktu widzenia zeznania świadka Z. K. mogą stanowić dowód w sprawie W odniesieniu do w/w opinii biegłego wskazać należy, iż została ona rzetelnie przedstawiona przez uprawnioną do tego osobę, posiadającą wymagane wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe. Opinia była jasna i pełna, nie zawierała wewnętrznej sprzeczności Również z tych względów Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom Z. K., opinia biegłego me ujawniła bowiem żadnych okoliczności, które z psychologicznego punktu widzenia podważyłyby treść depozycji ww. świadka.

Istotnymi dowodami w niniejszej sprawie, który również legł u podstaw poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych, dotyczących sprawstwa i winy oskarżonej, były opinie biegłego sądowego ds, (...) pierwszej opinii (k 63 - 70) wynika, że podpis złożony na dokumencie "Umowa o świadczenie usług" zawartej dnia 21 września 2011 r pomiędzy (...) Sp. z o.o. a Z. K. nie został złozony przez Z. K.. W kolejnej opinii (k. 107 - 113) biegły podał, ze podpis złozony na w/w umowie został nakreślony przez M. B.. W. trzeba, iż również rzetelność ww. opinii me budziła (z przyczyn analogicznych do wskazanych wyżej) wątpliwości Sądu.

Sąd jako w pełni wiarygodne uznał wszystkie dowody z dokumentów ujawnione i zgromadzone w toku postępowania, zostały one bowiem sporządzone przez osoby uprawnione, żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności ani wiarygodności do czego również Sąd nie znalazł podstaw.

Wszystkie powyższe okoliczności stały się podstawą przypisania oskarżonej M. B. tego, ze w dniu 23 września 2011 roku w W., woj. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez posłużenie się danymi personalnymi Z. K., a następnie podrobieniem jego podpisu na umowie o świadczenie usług datowanej na dzień 21 września 2011 roku, wprowadzając w błąd co do zamiaru regulowania opłat z tytułu abonentu, doprowadziła (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1 298,00 złotych, tj. czynu z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k.

Przestępstwo oszustwa polega na tym, że sprawca w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę fizyczną lub prawną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd co do należytego pojmowania przedsiębranego działania, przy czym osoba oszukana dobrowolnie oddaje mienie sprawcy. Aby mówić o przestępstwie oszustwa musi istnieć związek przyczynowy między niekorzystnym rozporządzeniem mieniem a wprowadzeniem w błąd, to znaczy takimi zabiegami sprawcy, które doprowadzają pokrzywdzonego do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy.

Wobec powyższego Sąd uznał, że oskarżona M. B. swoim działaniem wypełniła wszystkie znamiona zarzucanego jej czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k Działania oskarżonej nie przybierały szczególnych form podstępu. Wystarczyło, że jej działanie wywarło pozory, na podstawie których pokrzywdzony dokonał błędnej oceny fragmentu istniejącej rzeczywistości, który miał wpływ na podjęcie decyzji majątkowej, tj. zawarcia umowy z oskarżoną W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż M. B. wprowadziła w błąd spółkę (...) co do zamiaru wywiązania się zawartej umowy Zaznaczyć przy tym należy, że oskarżona od samego początku nie miała takiego zamiaru, a jedynym celem jakim jej przyświecał była chęć uzyskania korzyści majątkowej.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z formą oszustwa czynnego, w którym to sprawca jest aktywny Aktywność oskarżonej sprowadziła się w mniejszej sprawie do wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do tożsamości osoby zawierającej umowę na skutek podrobienia podpisu Z. K., który tylko pozornie miał stanowić dowód stosunku prawnego, tj. czynu z art. 270 § 1 k.k. Istotne jest, że jej działanie nadało przedmiotowej umowie pozór autentycznego dokumentu, pochodzącego od innej osoby, niż miało to miejsce w rzeczywistości M. B., kreśląc na papierze podpis Z. K. wiedziała, że zostaną nań naniesione dane, które niewątpliwie będą w stanie wywołać określone skutki prawne Z tych względów Sąd uznał, że oskarżona M. B. swoim działaniem wypełniła także znamiona zarzucanego jej czynu zabronionego z art. 270 § 1 k.k.

Sprawstwo oskarżonej znajduje potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Z. bowiem trzeba, iż oskarżona niewątpliwie była świadoma zachowania, jakiego się dopuściła, jak również wszystkich jego skutków faktycznych i prawnych.

Ustalając wartość wyrządzonej przestępstwem szkody, Sąd miał na uwadze fakt, iz w piśmie (...) z dnia 19 maja 2015 r. (k. 254) spółka wskazała, że w związku z zawarciem przedmiotowej umowy szkoda (...) wyniosła 2853,00 zł, na co złożyło się 298,00 zł. zaległości abonamentowej, 1555,00 zł tytułem kary za rozwiązanie umowy podczas okresu oznaczonego oraz 1000,00 zł. tytułem kary za brak zwrotu udostępnionego dekodera. Niemniej jednak Sąd zważył na to, iz obowiązująca ustawa karna nie pozwalała na zaliczenie opłat z tytułu kary umownej do wartości wyrządzonej przestępstwem szkody Ww opłaty stanowią bowiem jedynie przyjęte konsekwencje niewykonania umowy cywilnoprawnej, me znajdują zaś odzwierciedlenia w uszczupleniu mienia podmiotu pokrzywdzonego ani też przyroście aktywów oskarżonej, nie stanowią zatem szkody w rozumieniu karnoprawnym Z tego względu Sąd, ustalając wartość szkody, pominął wskazaną przez spółkę (...) kwotę w wysokości 1555,00 zł.

W toku postępowania wartość dekodera (...) turboBox +/ (...) ustalono na kwotę 1000 zł. bowiem taką kwotę wskazał pokrzywdzony, tj. (...) Odnotowania wymaga, że Sąd przyjął tak ustaloną wartość rzeczy, pomimo iz w toku rozprawy głównej obrona podnosiła, iz podobne dekodery na aukcjach internetowych osiągają wartość nie wyższą niz 300 zł. Sąd nie kwestionuje tego faktu, zważyć jednak należy, że zawarcie umowy ze spółką (...) było wyrazem podjętej przez oskarżoną dobrowolnej decyzji, która dzięki zasadzie swobody umów i swobody w wyborze kontrahenta, w tym przypadku dostawcy usług telewizyjnych, miała prawo wyboru innej, ewentualnie tańszej firmy (...) w/w umowę oskarżona niejako godziła się z ustalonymi przez firmę warunkami świadczenia usług, w tym wszelkimi cennikami usług, opłat abonamentowych, jak również z ustaloną wartością dekodera. Oskarżona miała świadomość tego, że dekoder został wydany jej na zasadzie najmu w ramach umowy z dnia 21 września 2011 r. oraz że po jej zakończeniu będzie musiała go zwrócić. Reasumując powyższe stwierdzić należy, że wartość dekodera została ustalona według cennika

obowiązującego w dniu zawarcia umowy, z którego w sposób jednoznaczny wynikała także jego cena.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności Sąd uznał, że wina i sprawstwo oskarżonej me budzą wątpliwości, wobec czego Sąd uznając winę M. B. skazał ją i wymierzył jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Sąd uznał, iż taka kara w świetle art. 53 § 1 i 2 k.k. będzie karą sprawiedliwą i wyważoną z punktu widzenia stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia oskarżonej. Sąd orzekając powyższą karę wziął pod uwagę wszystkie ujawnione w toku postępowania okoliczności obciążające oskarżoną, nie dopatrując się względem M. B. jakichkolwiek okoliczności łagodzących jej odpowiedzialność karną,

Sąd me mógł wziąć pod uwagę, jako okoliczności łagodzącej, faktu iż w postępowaniu przygotowawczym M. B. przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu W. bowiem trzeba, iż na późniejszym etapie postępowania oskarżona zmodyfikowała swoje wyjaśnienia w tym zakresie, co było postawą oczywiście uprawnioną, stanowiącą realizację przysługującego jej prawa do obrony, która jednak nie pozwala przyjąć jakiegokolwiek krytycyzmu w odniesieniu do własnego, przestępczego zachowania Okoliczność obciążającą M. B. stanowił zaś fakt, iż oskarżona była dotychczas już trzykrotnie karana za podobne rodzajowo przestępstwa. Na wymiar kary wpłynęła również postać zamiaru z jakim działała oskarżona, M. B. dopuściła się bowiem oszustwa w zamiarze bezpośrednim i kierunkowym, a sposób jej działania był w pełni świadomy i przemyślany. Oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, dlatego przy ustaleniu postaci jej zamiaru Sąd uwzględnił całokształt okoliczności sprawy, na podstawie których mógł wyprowadzić tego rodzaju wniosek. Nadto M. B. me wyraziła skruchy z powodu swojego postępowania, me zadeklarowała przy tym naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego, a także w sposób godny potępienia po raz kolejny wykorzystała naiwność i

nieporadność członka swojej rodziny, osoby chorej, niezdolnej w wystarczającym stopniu do ochrony własnych 'interesów.

W ocenie Sądu w przypadku oskarżonej jedynie kara 1 (jednego) roku pozbawienia wolności będzie w stanie spełnić cele wychowawcze i zapobiegawcze i przyczynić się do kształtowania społecznie pożądanych postaw oskarżonej, w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego i tym samym powstrzymania się od powrotu do przestępstwa. Sąd miał na uwadze, ze w toku postępowania przygotowawczego oskarżona przyznała się do zarzucanego jej czynu jednak podczas rozprawy wycofała swoje wcześniejsze wyjaśnienia, ponadto w żadnym stopniu me wiązała swojego negatywnego zachowania z zaistniałą sytuacją Postawa oskarżonej me wskazuje, aby wyciągnęła wnioski ze swojego negatywnego zachowania, jak również zrozumiała naganność swojego czynu Oskarżona miała zamiar osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez świadome i celowe posłużenie się dowodem osobistym Z. K.. Tłumaczenie oskarżonej, że to Z. K. poprosił ją o odbiór dekodera i złożenie podpisu razi, zdaniem Sądu, rialwnośerą

Mając na uwadze dotychczasowe zachowanie oskarżonej uznać należy, iż jedynie kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania jest wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, pozwoli oskarżonej w pełni zrozumieć karygodność swojego zachowania, jak również wyciągnąć właściwe wnioski na przyszłość. W przekonaniu Sądu w przypadku oskarżonej nie można mówić o pozytywnej prognozie kryminalistycznej. W. należy, iż w dniu 23 kwietnia 2013 r Sąd Rejonowy w W., II Wydział Karny wydał wyrok w którym skazał M. B. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata, uznając ją winną tego, że działając w dniu 27 lipca 2006 r. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła (...) Bank SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarła umowę kredytu na zakup mebli, wprowadzając w błąd pracownika salonu co do

zamiaru wywiązania się z umowy i porabiając dokument w postaci w/w umowy poprzez złożenie na nim podpisu jako kredytobiorcy Z. K.. W związku z powyższym w przypadku oskarżonej me można mówić o incydentalności jej zachowania będącego przedmiotem mniejszego postępowania bowiem w przeszłości oskarżona realizowała juz wypracowany przez siebie model postępowania polegający na podrobieniu podpisu Z. K. i mający doprowadzić ją do osiągnięcia korzyści majątkowej.

Kolejną kwestią, którą Sąd brał pod uwagę przy wymiarze kary były konsekwencje zachowania M. B., które bardzo dotkliwie odczuł Z. N. mieć na uwadze, iż jest on osobą chorą psychicznie, kilkukrotnie przebywającą na oddziale szpitala psychiatrycznego, który na skutek własnej naiwności i ograniczenia poznawczego wynikającego ze schizofrenii paranoidalnej, po raz kolejny padł ofiarą swojej łatwowierności.

Z tych względów w ocenie Sądu jedynie kara 1 (jednego) roku pozbawienia wolności w przypadku oskarżonej będzie karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżoną, jak również spełni swoje cele w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej. Nadto jedynie taka kara uczyni zadość poczuciu sprawiedliwości społecznej.

Na podstawie art. 44 § 1 k.k. Sąd orzekł przepadek dowodu rzeczowego wymienionego w wykazie dowodów rzeczowych nr 1/439/12 pod poz 1 na karcie 76 akt sprawy, tj umowy o świadczenie usług nr (...) z dnia 21 września 2011 r i na podstawie art 195 k.k.w pozostawił go w aktach sprawy albowiem w/w umowa stanowiła dowód pochodzący bezpośrednio z przestępstwa.

Rozstrzygnięcie o kosztach z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej M. B. z urzędu uzasadnione jest treścią § 14 ust. 2 pkt I oraz 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz U z 2002 r., Nr 163 poz. 1348).

' Sąd odstąpił od obciążania oskarżonej kosztami postępowania, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa. Analiza sytuacji osobistej i finansowej oskarżonej, a w szczególności perspektywa odbycia przez mą orzeczonej kary pozbawienia wolności, skłoniła Sąd do przekonania, iż zasadne będzie zwolnienie M. B. od ww kosztów Jednocześnie podkreślić należy, iż - jak trafnie wskazał Sąd Apelacyjny w K. - zwolnienie oskarżonego przez Sąd od ponoszenia kosztów sądowych nie uwalnia go jednocześnie od konieczności wyrównania oskarżycielowi posiłkowemu poniesionych przez niego uzasadnionych wydatków w sprawie (por postanowienie SA w Katowicach z 30 9 2009 r, II AKZ 646/09, OSA w K. 2009, Nr 4, poz. 36) Przepis art 627 k.p k wskazuje wszak jednoznacznie, iż oskarżycielowi posiłkowemu przysługuje zwrot kosztów zastępstwa procesowego od oskarżonego, co do którego wydany został wyrok skazujący (por. także uchwała SN z 10.9.1970 r., VI KZP 20/70, OSNKW 1970, Nr 12, poz. 167). Wobec powyższego kosztami ustanowienia przez oskarżyciela posiłkowego pełnomocnika obciążono oskarżoną, przyjmując za podstawę ich obliczenia przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (por. postanowienie SA w Katowicach z 5.6.2009 r., II AKA 61/09, KZS 2009, Nr 9, poz. 100, z glosą K. Dąbkiewicz, OSP 2010, Nr 11, s. 114)

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku