Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Cz 169/16

POSTANOWIENIE

Dnia 8 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędziowie: SO Barbara Braziewicz

SR del. Joanna Łukasińska - Kanty

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2016 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa H. Ż.

przeciwko E. W.

o ochronę naruszonego posiadania

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 11 września 2015 r., sygn. akt I C 530/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSR del. Joanna Łukasińska - Kanty SSO Leszek Dąbek SSO Barbara Braziewicz

Sygn. akt III Cz 169/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Żorach w postanowieniu z dnia 11 09 2015r. zabezpieczył powództwo H. Ż. przeciwko E. W. o ochronę naruszonego posiadania przez nakazanie pozwanemu zaniechania naruszeń posiadania powódki
na czas trwania postępowania, w szczególności zakazanie prowadzenie jakichkolwiek prac, w tym prac budowlanych i niwelacyjnych wykonywanych ciężkim sprzętem,
w stosunku do części nieruchomości położonej w Ż. przy ul. (...)
(...), oznaczonej jako działka nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Żorach Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), oznaczonej
na stanowiącym załącznik do niniejszego postanowienia wyrysie z mapy zasadniczej pod nr 1, tj. klina znajdującego się pomiędzy sąsiadującymi nieruchomościami oznaczonymi jako działki nr (...), przylegającego swoją krótszą granicą do ul. (...) w Ż., którego powierzchnia wynosi 0,00095 ha.

W uzasadnieniu orzeczenia uznał, że wobec uprawdopodobnienia roszczenia wniosek powódki zasługiwał na uwzględnienie, a przyjęty sposób zabezpieczenia zapewni powódce należytą ochronę prawną, zaś pozwanego nie obciąży ponad miarę.

Orzeczenie zaskarżył pozwany E. W., który wnosił o jego zmianę poprzez oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia.

Podnosiłm że pisemnie zwracał się do powódki o potwierdzenie swoich praw zarówno do ogrodzenia jaki porzuconych rzeczy. Powódka nie wskazała,
że którekolwiek z tych elementów są jej własnością. Ponadto powódka od dłuższego czasu nie użytkuje już działki, na co wskazywał także porzucony na niej gruz oraz stare deski, prawdopodobnie pochodzące z remontu jej domu. W miejscowym planie zagospodarowania przedmiotowa działka stanowi drogę publiczną, jest też jedyną drogą do budynku (...) przy ul. (...). Na terenie działki obecnie nie są prowadzone żadne prace, więc zabezpieczenie jest zbędne.

W odpowiedzi na zażalenie powódka H. Ż. wnosiła o oddalenie zażalenia oraz zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podnosiła m.in., iż pozwany co prawda jest właścicielem tej działki jednak nie był w jej posiadaniu. Zaprzeczyła jakoby dojazd przez działkę był jedynym dojazdem do domu pozwanego. Powódka wraz z mężem traktowali działkę jako własny ogródek, a także składowali tam własne sprzęty.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Stosownie do regulacji art. 730¹ § 1 k.p.c. w związku z art. 755 § 1 pkt 1 k.p.c. udzielenie zabezpieczenia jest uzależnione od uprawdopodobnienia dochodzonego roszczenia oraz posiadania interesu prawnego w udzieleniu żądanego zabezpieczenia.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna tego zagadnienia jest prawidłowa i Sąd odwoławczy ją w całości podziela.

W szczególności z twierdzeń pozwu oraz z załączonych do niego dokumentów wynika, że dochodzone przez powódkę roszczenie zostało uprawdopodobnione w rozumieniu wskazanej regulacji prawnej.

Sporna nieruchomość była bowiem zagospodarowana i użytkowana przez powódkę

Powódka z działki korzystała i przechowywała na niej swoje rzeczy, co potwierdza także skarżący, negując jedynie wskazany przez powódkę sposób użytkowania działki.

Pozwany dokonał zniszczenia i rozebrania płotu rozgraniczającego, czym niewątpliwie dopuścił się naruszenia jej posiadania.

Dlatego Sąd Rejonowy trafnie ocenił, że w materiale sprawy zrealizowały się wskazane na wstępie przesłanki udzielenia powódce żądanego zabezpieczenia.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym postanowieniu i zażalenie jest bezzasadne.

Resumując zaskarżone postanowienie jest prawidłowe i dlatego zażalenie jako bezzasadne oddalono na mocy regulacji art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.

SSR del. Joanna Łukasińska – Kanty SSO Leszek Dąbek SSO Barbara Braziewicz

III Cz 169/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE