Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 20 stycznia 2016 r. sygn. akt II K 771/15.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony P. K. zatrudniony jest F. M. w G. i pracuje tam jako operator obrabiarki numerycznej, a miesięcznie zarabia 1.700 zł. Pracę tą oskarżony wykonuje w systemie zmianowym.

W dniu 12.02.2015 r. oskarżony miał wykonywać prace na III zmianie. W związku z tym przedpołudnie spędzał w domu. Około godziny 12.00 zażył porcję amfetaminy. Oskarżony zażywając porcję amfetaminę w pełni zdawał sobie sprawę z tego, że jej zażycie wywołuje w organizmie człowieka skutki przez 12 godzin. Pomimo tej wiedzy oskarżony około godziny 19.00 zdecydował się pojechać samochodem do kolegi aby oddać mu dysk z nagranymi filmami. Gdy oskarżony wsiadł do swojego samochodu marki F. (...) nr rej. (...) i około godziny 19:30 kierował nim w ruchu lądowym jadąc ulicą (...) w T. został zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol policji.

Następnie policjanci z patrolu: R. M. i B. G. przystąpili do rutynowej kontroli i w jej trakcie stwierdzili, że oskarżony: zachowywał się nerwowo, miał mętny wzrok, a jego źrenice nie reagowały na światło. W związku z tym został on poddany badaniu stanu trzeźwości urządzeniem alcoblow, które to badanie nie wskazywało, aby znajdował się w stanie nietrzeźwości.

W trakcie kontroli drogowej w samochodzie kierowanym przez oskarżanego policjanci ujawnili jednak saszetkę, w której znajdował się woreczek strunowy wypełniony substancją chemiczną koloru białego, co do której policjanci podjęli podejrzenia, że jest to amfetamina. Mając to na uwadze policjanci doszli do wniosku, że zachowanie oskarżanego wskazuje, iż kieruje on samochodem będąc pod wpływem środka odurzającego i w związku z tym przewieźli go do Szpitala w T., gdzie o godz. 20:05 do ampułki nr (...)- (...) pobrano od niego krew do badań.

Tego samego dnia dokonano również przeszukania mieszkania oraz pomieszczeń piwnicznych oskarżonego. W czasie przeszukania pomieszczenia piwnicznego oskarżonego, do którego kluczami dysponował wyłącznie oskarżony, policjanci ujawnili substancję chemiczną koloru białego przypominającą amfetaminę.

Ujawniona w samochodzie oskarżonego substancja chemiczna kolorado białego w wyniku badań laboratoryjnych okazał się amfetaminą o masie 2,68 grama – masa netto. Podobnie amfetaminą okazał się w wyniku badań laboratoryjnych substancja chemiczna koloru białego ujawniona w pomieszczeniu piwnicznym oskarżonego, a jej masa została ustalona na 0,86 grama – masa netto.

Krew pobrana w dniu 12.02.2015 r. o godz. 20:05 od oskarżonego, a zabezpieczona do ampułki nr (...)- (...) został poddana badaniom metodą immunoenzymosorpcyjną ( (...)) przez Instytut Ekspertyz Sądowych w K.. W wyniku tego badania w krwi pobranej od oskarżonego stwierdzono obecność amfetaminy w stężeniu 730 ng/ml. Wyznaczone stężenia amfetaminy w badanej krwi oskarżanego jest wysokie i znajduje się w zakresie stężeń toksycznych tego związku, a więc w stężeniu silnie wpływającym na organizm ludzki i silnie upośledzającym sprawność psychomotoryczna (200 – 1.000 ng/ml).

W nocy z 26 na 27 lutego 2015 r. oskarżony był u swoich znajomych na spotkaniu towarzyskim gdzie po północy 27.02.2015 r. zażył porcję amfetaminy. Oskarżony zażywając porcję amfetaminę w pełni zdawał sobie sprawę z tego, że wywołuje ona skutki w organizmie człowieka przez 12 godzin. Pomimo tego w godzinach rannych w dniu 27.02.2015 r. oskarżony razem ze swoją żoną jeździł samochodem marki F. (...) nr rej. (...) po T. w celu znalezienia miejsca na zorganizowanie przyjęcia komunijnego swojej córki. W czasie tych poszukiwań samochodem kierował oskarżany. Gdy oskarżany wracał już do domu ulicą (...), a następnie ulicą (...) około godz. 11:50 jego pojazd z uwagi na dziwną technikę jazdy zwrócił uwagę patrolu policji, który jechał ulicą (...). W związku z tym policjanci podjechali policyjnym radiowozem pod parkujący na ulicy (...) samochód kierowany przez oskarżonego i zatrzymali się tuż za nim.

Następnie policjanci z patrolu: R. M., B. G. i A. T. przystąpili do rutynowej kontroli, w trakcie której stwierdzili, że oskarżony zachowywał się nerwowo, miał nieskoordynowane ruchy, nie odpowiadał na ich pytania i wymachiwał rekami. W związku z tym został on poddany badaniu stanu trzeźwości urządzeniem alcoblow, które to badanie nie wskazywało, aby znajdował się on w stanie nietrzeźwości.

Policjanci R. M. i B. G. rozpoznali jednak oskarżonego, jako osobę wobec której dwa tygodnie temu podejmowali identyczną interwencje, w trakcie której w kierowanym przez niego pojeździe zaleziono amfetaminę. Mając to na uwadze policjanci doszli do wniosku, że zachowanie oskarżanego wskazuje, iż samochodem kierował on będąc pod wpływem środka odurzającego, co spowodowało, że przewieźli go do Szpitala w T., gdzie o godz. 12:20 do ampułki nr (...)- (...) pobrano od niego krew do badań.

W trakcie pobierania krwi od oskarżanego policjantka B. G. zauważyła, że do sznurka od kaptura bluzy P. K. przyczepione jest zawiniątko, w którym po sprawdzeniu ujawniła dwa woreczki strunowe z substancją chemiczną koloru białego przypominającą amfetaminę.

Ujawniona przez policjantów w bluzie oskarżonego substancja chemiczna koloru białego w wyniku badań laboratoryjnych okazał się amfetaminą o masie 5,18 grama.

Krew pobrana w dniu 27.02.2015 r. o godz. 20:05 od oskarżonego, a zabezpieczona do ampułki nr (...)- (...) został poddana badaniom metoda immunoenzymosorpcyjną ( (...)) przez Instytut Ekspertyz Sądowych w K.. W wyniku tego badania w krwi pobranej od oskarżonego stwierdzono obecność amfetaminy w stężeniu 987 ng/ml. Wyznaczone stężenia amfetaminy w badanej krwi oskarżanego jest wysokie i znajduje się w zakresie stężeń toksycznych tego związku, a więc w stężeniu silnie wpływającym na organizm ludzki i silnie upośledzającym sprawność psychomotoryczna (200 – 1.000 ng/ml).

Biegły opiniujący imieniem Instytutu Ekspertyz Sądowych w K. w swoich opiniach toksykologicznych wskazał przy tym, że amfetamina działa pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy, znosi uczucie głodu i zwiększa wydolność fizyczną. Jak podał biegły w opiniach objawami działania toksycznego amfetaminy na ośrodkowy układa nerwowy są m.in.: bóle i zawroty głowy, bezsenność, rozszerzenie źrenic, drżenie i pobudzenie psychoruchowe i halucynacje. Ponadto biegły wskazał, że do objawów występujących następnego dnia po przyjęciu należy zaliczyć uczucie zmęczenia, senność, zmienność nastroju, drażliwość oraz nadpobudliwość. Wreszcie biegły kategorycznie zaopiniował, że w myśl przepisów ustawy z dnia 29.07.2015 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, amfetamina zaliczona jest do substancji psychoaktywnych grupy II - P, a zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 16.07.2014 r. w sprawie wykazu środków podobnie działających do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie, amfetamina zaliczana jest do środków podobnie działających do alkoholu. Zgodnie z aktualnym stanem wiedzy oraz w oparciu o badania epidemiologiczne biegły zaopiniował również, że amfetamina została zaliczona do grupy związków tzw. „wysokiego ryzyka”, co oznacza, że wywołuje zaburzenia psychomotoryczne skutkujące wzrostem ryzyka doznania ciężkich obrażeń ciała lub poniesieniem śmierci porównywalne do tego, które występuje podczas prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu etylowego w zakresie stężeń 0,8 ‰ – 1,2 ‰.

Oskarżony R. R. posiada prawo jazdy kat. B nr (...), nr druku (...), wydane w dniu 02.02.2000 r. przez Starostę (...), które zostało mu zatrzymane w dniu 06.11.2015 r.

Oskarżony w związku ze swoimi problemami związanymi z zażywaniem amfetaminy w dniu 10.03.2015 r. zgłosił się od Przychodni (...) w T. gdzie w dniach 21.04.2015 r. do 01.09.2015 r. podjął leczenie odwykowe, które realizował w ramach Podstawowego Programu Psychoterapii Uzależnienia od Substancji Psychoaktywnych w (...) od Substancji Psychoaktywnych. Oskarżony po ukończeniu terapii w ramach podstawowego programu psychoterapii w ramach kolejnego programu kontynuuje leczenie odwykowe w Przychodni (...) w T..

Oskarżony P. K. wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu z dnia 04.12.2015 r. w sprawie II K 561/15 został uznany winnym popełnienia trzech przestępstw z 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07. (...). o przeciwdziałaniu narkomanii, czyli posiadania amfetaminy: w dniu 12.02.2015 r. w pomieszczeniu piwnicznym w ilości 0,86 grama – masa netto, w dniu 12.02. (...). w kierowanym przez siebie samochodzie marki F. (...) nr rej. (...) w ilości 2,86 grama – masa netto oraz w dniu 27.02.2015 r. w ilości 5,18 grama. Sąd przy przyjęciu, że wszystkich tych trzech czynów oskarżony dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw określonym w art. 91 § 1 kk skazał go wówczas za te występki na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz na karę grzywny w wymiarze 180 stawek dziennych po 10 zł jedna stawka. Na poczet kary grzywny zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 12.02.2015 r. godz. 19:30 do dnia 13.02.2015 r. godz. 17:15. Wyrokiem tym Sąd tytułem środka probacyjnego zobowiązał oskarżonego od powstrzymania się używania innych środków odurzających oraz zobowiązał P. K. do poddania się rehabilitacji w Wojewódzkim Ośrodku (...) ZOZ S., jak i oddał go pod dozór kuratora sądowego. Wreszcie wyrokiem tym Sąd orzekł przepadek szeregu dowodów rzeczowych zabezpieczonych w sprawie i częściowo zasądził od P. K. koszty sądowe w łącznej kwocie 1860 zł. Wyrok ten uprawomocnił się z dniem 12.12.2015 r.

W toku postępowania przygotowawczego ze względu na leczenie się odwykowe oskarżonego będące efektem przyjmowania przez niego środków odurzających została wydana opinia sądowo-psychiatryczna, w której biegli stwierdzili, iż P. K. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo i nie był takim w czasie popełnienia zarzucanych mu czynów. Biegli stwierdzili co prawda u oskarżonego innego rodzaju zakłócenia czynności psychicznych pod postacią zespołu uzależnienia od środków psychoaktywnych mieszanego – alkohol oraz amfetamina, jednakże zgodnie przyznali, że zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanych mu czynów w czasie krytycznym i zdolność pokierowania swoim postępowaniem oskarżony miał zachowaną, a warunki określone w art. 31 § 1 i § 2 kk wobec niego nie zachodzą.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków: B. G. (k. 1-2 Zbioru C) i R. M. (k. 4-5 Zbioru C); protokołu pobrani krwi (k. 30); opinii toksykologicznej z dnia 15.07.2015 r. (k. 31-34), protokołu pobrani krwi (k. 36); opinii toksykologicznej z dnia 15.07.2015 r. (k. 37-40), zaświadczeń z Wojewódzkiego Ośrodka (...) w S. z dnia 17.04.2015 r. oraz z dnia 01.09.2015 r. (k. 58 i 84); dokumentacji medycznej oskarżonego (k. 74-82); opinii sądowo – psychiatrycznej z dnia 05.10.2015 r. (k. 91 – 93); odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu z dnia 04.12.2015 r. w sprawie II K 561/15 (k. 135-136); a także w oparciu o wyjaśnienia samego oskarżonego (k. 137v.-138).

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznawał się jedynie do pierwszego z zarzucanych mu czynów negując popełnienia drugiego. W roku przewodu sądowego oskarżony przyznał się jednak do popełnienia obu zarzucanych mu czynów.

Odnośnie pierwszego zarzucanego mu czynu P. K. wyjaśnił, że 12.02.2015 r. do pracy udawał się na trzecią zmianę i gdy spędzał przedpołudnie w domu około godz. 12-tej zażył porcję amfetaminy. Oskarżony wyjaśnił również, że pomimo, iż miał świadomość, że porcja amfetaminy ma istotny wpływ na organizm człowieka przez 12 godzin około godz. 19-tej zdecydował się pojechać do swojego kolegi, po czym wsiadł do swojego samochodu marki F. (...) nr rej. (...). Oskarżony w swoich wyjaśnieniach opisał, że gdy jechał do kolegi samochodem ulicą (...) w T. został zatrzymany przez policję do kontroli drogowej, w trakcie której policjanci mając przypuszczenia, że jest nietrzeźwy podali go sprawdzeniu stanu trzeźwości, który pokazał, że nie był pod wpływem alkoholu. Oskarżony wyjaśnił również, że w czasie kontroli przeszukano jego samochód i w trakcie tej czynności ujawniono w samochodzie amfetaminę, co spowodowało, że został przewieziony przez policję do szpitala, gdzie pobrano od niego krew do badań. Wreszcie oskarżony odnośnie tego czynu dodał, że tego dnia przeszukano również jego pomieszczenie piwniczne, w którym znaleziono amfetaminę.

Odnośnie drugiego zdarzenia z 27.02.2015 r. oskarżony wyjaśnił, że w nocy z 26 na 27 lutego 2015 r. był na spotkaniu towarzyskim, podczas którego po północy, a więc już 27.02.2015 r. zażył porcję amfetaminy, a następnie rano pomimo świadomości, że zażycie porcji amfetaminy ma wpływ na człowieka przez 12 godzin od jej zażycia pojechał z żoną ich samochodem szukać lokalu do wynajęcia na zorganizowanie przyjęcia komunijnego ich córki. Oskarżony wyjaśnił przy tym, że gdy około godziny 12.00 dojeżdżał kierowanym przez siebie samochodem pod swój blok został zatrzymany do kontroli przez policję. Oskarżony kategorycznie przy tym potwierdził, że to on wówczas kierował samochodem. Ponadto P. K. wyjaśnił, że i podczas tej kontroli policja sprawdzała stan jego trzeźwości, która nie wykazała aby znajdował się w stanie nietrzeźwości, po której to czynności przewieziono go do szpitala gdzie pobrano od niego krew do badania. Wreszcie oskarżony potwierdził, że w czasie pobierania od niego krwi w szpitalu policja znalazła przy mnie woreczek z amfetaminą.

Końcowo oskarżony wyjaśnił, że w związku z powyższymi zdarzeniami podjął leczenie w Poradni od Uzależnień Psychoaktywnych w T., w ramach którego ukończył 6-miesięczną terapie, a obecnie leczenie odwykowe kontynuuje w ramach kolejnego programu. Oskarżony podkreślił również w swoich wyjaśnieniach, że od 27.02.2015 r. nie przyjmuję żadnych narkotyków.

Wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę.

Oceniając całokształt wyjaśnień oskarżonego stwierdzić należy, iż nie budzą one wątpliwości Sądu. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego nie tylko, że są spójne, logiczne i konsekwentne, to przede wszystkim w pełni korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, jak: zeznania wszystkich świadków, czy treścią dwóch opinii toksykologicznych z dnia 15.07.2015 r. potwierdzających, że zarówno 12.02.2015 r., jak i 27.02.2015 r. kierował on samochodem znajdując się pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy w stężeniach: 730 ng/ml oraz 987 ng/ml. W wyjaśnieniach złożonych na rozprawie przed Sądem oskarżony jednoznacznie przy tym potwierdził, że zarówno 12.02.2015 r., jak i 27.02.2015 r. to on kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki F. (...) nr rej. (...) i przed obiema jazdami tym samochodem zażywał amfetaminę. Co prawda na pytania swojego obrońcy oskarżony nieco wymijająco, a wręcz „mgliście” próbował wyjaśnić, że 27.02.2015 r. nie do końca spodziewał się, że kieruje samochodem pod wpływem amfetaminy, jednakże ostatecznie sam potwierdził, iż porcje amfetaminę zażył 27.02.2015 r. po północy, a do kontroli drogowej został zatrzymany przed upływem 12 godzin od jej zażycia. Ma to o tyle znacznie, że oskarżony sam zadeklarował w swoich wyjaśnieniach, że wiadomym mu jest, iż zażycie amfetaminy wywołuje skutki w organizmie człowiek przez 12 godzin. Tym samym Sąd jest w pełni legitymowany do stwierdzenia, że nieudolna próby obrońcy mające na celu wykazanie braku świadomości oskarżonego w kierowaniu samochodem w ruchu lądowym pod wpływem środka odurzającego okazała się całkowicie chybiona. Nie bez znaczenia dla takich ustaleń Sądu jest wreszcie treść opinii toksykologicznej z dnia 15.07.2015 r. (k. 37 – 40), która jednoznacznie wskazuje nie tylko na to, że oskarżony dwukrotnie kierował samochodem w ruchu lądowym znajdując się pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy, ale dobitnie potwierdza, że stężenie amfetaminy w jego krwi było wówczas bardzo wysokie, sięgając górnych wartości tej stopniowalnej okoliczności i wynosiło 730 ng/ml i 987 ng/ml przy dopuszczalnych 1.000 ng/ml !

Odnosząc się do pozostałej części wyjaśnień oskarżonego należy z całą stanowczością podkreślić, że w ocenie Sądu logicznie potwierdził on, że w czasie obu kontroli drogowych czy to w jego samochodzie, czy w jego pomieszczeniu piwnicznym, czy w jego odzieży policja ujawniała amfetaminę, a okoliczności ta znalazły swój epilog w wyroku skazującym jaki został wobec niego wydany przez tut. Sąd w dniu 04.12.2015 r. w sprawie II K 561/15 (k. 135-137).

Wreszcie wyjaśnienia oskarżonego odnośnie podjęcia i kontynuowania przez niego leczenia odwykowego od uzależnia od amfetaminy zasługują na pełną wiarygodność, albowiem znalazło to odzwierciedlenie w zaświadczeniach z Wojewódzkiego Ośrodka (...) w S. z 17.04.2015 r. oraz z 01.09.2015 r. (k. 58 i 84).

Reasumując, Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w całej rozciągłości. Oceniając bowiem całokształt sytuacji związanej z zarzucanymi oskarżonemu czynami stwierdzić należy, że był on w pełni świadomy, że znajdując się pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy, do którego sam się doprowadził zażywając amfetaminę przed kierowaniem samochodem, dwukrotnie prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym i to jednymi z głównych arterii T..

Za miarodajne dla ustalenia stanu faktycznego Sąd przyjął zeznania B. G. (k. 1-2 Zbioru C) i R. M. (k. 4-5 Zbioru C), którzy zarówno w dniu 12.02.2015 r., jak i w dniu 27.02.2015 r. pełniąc służby patrolowe dokonali kontroli drogowych z udziałem oskarżonego, w trakcie których przeprowadzili urządzeniem alcoblow badania stanu jego trzeźwości, a następnie z uwagi na uzasadnione podejrzenia co do tego, że P. K. kieruje pojazdem mechanicznym znajdując się pod wpływem środka odurzającego doprowadzali oskarżonego do Szpitala w T., gdzie w celu zweryfikowanie tych przypuszczeń dwukrotnie pobierano mu krew do badania. Zeznania obojga tych świadków należy ocenić łącznie, gdyż są one bardzo zbieżne i potwierdzają te same fakty, których byli oni świadkami.

Oceniając zeznania świadków B. G. i R. M. na wstępie należy podkreślić, że co prawda przypadek sprawił, iż wykonali oni obie kontrole z udziałem oskarżonego tj. zarówno tą z 12.02.2015 r., jak i tą z 27.02.2015 r., jednak ich zeznania okazały się przed wszystkim miarodajne dla poczynienia na ich podstawie ustaleń co do przebiegu drugiej kontroli drogowej przeprowadzonej z udziałem oskarżonego 27.02.2015 r. Wynika to bowiem z faktu, że oskarżony od samego początku postępowania nie kwestionował swojego sprawstwa co do pierwszego zarzucanego mu czynu, którego dopuścił się w dniu 12.02.2015 r., zaś kwestią sporną pozostawało jedynie jego zachowanie z dnia 27.02.2015 r.

B. G. i R. M. w swoich zeznaniach spójnie, konsekwentnie i logicznie opisali nie tylko sam fakt zatrzymania oskarżonego do kontroli drogowej w dniu 27.02.2015 r., ale również precyzyjnie wskazując jej powód zeznali, że było to spowodowane tym, iż dyżurny K. w T. otrzymał zgłoszenie, że na ulicy (...) w T. porusza się samochód F. (...) o nr rej. (...), którego tor jazdy wskazuje, iż kierujący nim może znajdować się w stanie nietrzeźwości. Świadkowie niezwykle miarodajnie relacjonując przebieg interwencji opisali, że po tym jak zostali skierowani na miejsce wskazywane przez zgłaszającego jadąc ulicą (...), razem z będącą z nimi w patrolu trzecią policjantką A. T., dostrzegli jak z ulicy (...) na parking położony między Aleją (...), a blokiem przy ul. (...) podjeżdża opisywany w zgłoszeniu pojazd F. (...) o nr. rej. (...) w związku z czym nie tracąc z nim kontaktu wzrokowe podjechali do niego na parkingu. Policjanci bez cienia wątpliwości miarodajnie dla Sądu wskazali przy tym, że jak zobaczyli samochód F. (...) o nr. rej. (...) był on w ruchu, a za jego kierownicą siedział oskarżony, którego rozpoznali jako mężczyznę z interwencji z przed 2 tygodni. Świadkowie spójnie wskazali przy tym, że po podjęciu interwencji z uwagi na fakt, że oskarżony nie odpowiadał na ich pytania, zachowywał się nerwowo i miał nieskoordynowane ruchy, przejawiające się m.in. wymachiwaniem rękami, jak i mając w pamięci interwencje z udziałem oskarżonego z przed 2 tygodni, w trakcie której ujawniono przy nim amfetaminę, doszli do przekonania, że kierował on samochodem będąc pod wpływem środka odurzającego. Zeznania te okazały się również niezwykle miarodajne dla ustalenia, że świadkowie w celu upewniania się czy oskarżony znajduje się w stanie nietrzeźwości w pierwszej kolejności poddali sprawdzeniu stan jego trzeźwości urządzeniem alcoblow, a po wyniku wskazującym, że jest trzeźwy od razu zdecydowali na przewiezienie się P. K. do (...) szpitala, gdzie porano od niego krew do badania. Wreszcie zeznania te okazały się miarodajne dla ustalenia, że w trakcie wykonywania czynności związanych z pobieraniem krwi od oskarżonego na sznurku kaptura jego bluzy ujawnili zawiniątko zawierające dwa woreczki strunowe wypełnione substancją chemiczną koloru białego przypominającą wyglądem amfetaminę.

Zeznania w/w świadków okazały się więc niezwykle miarodajne dla ustalenia czterech zasadniczych kwestii: po pierwsze, że to oskarżony w dniu 27.02.2015 r. kierował samochodem F. (...) o nr. rej. (...) na ulicach (...); po drugie, że samochód ten był wówczas w ruchu; po trzecie, że nerwowe i nieskoordynowane zachowanie oskarżonego w czasie wykonywania z jego udziałem czynności wskazywało na to, że kierował on pojazdem mechanicznym znajdując się pod wpływem środka odurzającego, w efekcie czego w celu zweryfikowania tej okoliczności pobrano od niego krew do badań oraz po czwarte, że w trakcie pobierania od oskarżonego krwi do badań w szpitalu ujawniono przy nim woreczki strunowe wypełnione substancją chemiczną koloru białego przypominającą wyglądem amfetaminę. Tym samym zarówno wszystkie podawane przez świadków poszczególne elementy interwencji z udziałem oskarżonego, jak i jej kolejne nakreślane przez nich fazy w sposób niezwykle istotny wpłynęły na rzetelny, dokładny i skrupulatny obraz przeprowadzonych z P. K. czynności, w tym badań urządzeniem alcoblow, czy pobraniem od niego krwi do badań i zabezpieczeniem przy nim amfetaminy, co sprawia, że zeznaniom tych świadków należy przyznać wysoką wartość dowodową. Należy również dodać, że zeznania te w pełni korespondują zarówno ze sobą, będąc wzajemnym uzupełnieniem i logicznym potwierdzeniem, jak i z pozostałym materiałem dowodowym w tym z wnioskami pełniącymi z dwóch opinii toksykologicznych, a ponadto w pełni korelują z wyjaśnieniami oskarżonego złożonymi w toku przewodu sądowego.

Szczególnie jednak istotne dla ustalenia przez Sąd przedmiotowego stanu faktycznego, okazały się dowody nieosobowe zgromadzone w przedmiotowej sprawie.

Niezwykle miarodajne dla ustalenia, iż oskarżonemu bezpośrednio po podjętych z jego udziałem kontrolach drogowych w czasie kierowania samochodem w ruchu lądowym w dniach: 12.02.2015 r. oraz 27.02.2015 r. pobrano krew do badań okazały się protokoły pobrania tej krwi z 12.02.2015 r. (k. 30) oraz z 27.02.2015 r. (k. 36). Duże znaczenie dla przedmiotowej sprawy mają treści całych protokołów. Z treści protokołów w sposób nie pozostawiający żadnych wątpliwości wynika bowiem, że oskarżony w trakcie przeprowadzonych przez policjantów z jego udziałem kontroli drogowej został zaraz po zatrzymaniu w dniu 12.02.2015 r. o godz. 20:05 oraz w dniu 27.02.2015 r. o godz. 12:20 poddany pobraniu krwi do badania z powodu podejrzeń, iż może być pod wpływem substancji odurzających, a pobrana od niego krew został prawidłowo zabezpieczona do fiolek opatrzonych numerami: (...) oraz (...).

Obydwa powyższe protokoły ostatecznie i definitywnie potwierdziły więc dwie zasadnicze kwestie, po pierwsze, że kontroli drogowej oskarżonego dokonywano dwukrotnie tj. w dniach: 12.02.2015 r. oraz 27.02.2015 r. i po drugie, że w ich trakcie z uwagi na podejrzenia policjantów je przeprowadzające, iż kierowca – oskarżony może być pod wpływem substancji odurzających pobrano od niego krew do badań w celu zweryfikowania tej okoliczności. Nadto, co szczególnie istotne, przedmiotowe protokoły, po uprzednim wypełnieniu ich przez upoważnionych pracowników Szpitala w T., zostały dane do podpisania oskarżonemu, który podpisał je bez żadnych zastrzeżeń, co do prawidłowości wykonanej z jego udziałem czynności pobrania krwi. Wreszcie protokoły te są pełnym potwierdzeniem zeznań świadków B. G. i R. M. oraz wyjaśnień samego oskarżonego.

Kapitalne znaczenie dla ustalenia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy, mają natomiast dwie pisemne opinie toksykologiczne (k. 31-34 i 37-40) wydane przez Instytut Ekspertyz Sądowych w K.. Sąd uznał, że opinie te zasługują na wysoką ocenę ze względu na możliwość ustalenia na ich podstawie, że oskarżony w trakcie prowadzenia samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...) w ruchu lądowym znajdował się pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy w stężeniu w dniu 12.02.2015 r. wynoszącym 730 ng/ml we krwi, a w dniu 27.02.2015 r. wynoszącym 987 ng/ml we krwi. Biegł z (...) wskazał również w opiniach, że oba wyznaczone stężenia amfetaminy w badanej krwi oskarżonego zabezpieczonej od niego w dniach 12.02.2015 r. oraz 27.02.2015 r. są wysokie i znajdują się w zakresie stężeń toksycznych tego związku, a więc w stężeniu silnie wpływającym na organizm ludzki i silnie upośledzającym sprawność psychomotoryczną (200 – 1.000 ng/ml). Biegły w swoich opiniach toksykologicznych wskazał przy tym, że amfetamina działa pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy, znosi uczucie głodu i zwiększa wydolność fizyczną. Jak podał biegły w opiniach objawami działania toksycznego amfetaminy na ośrodkowy układa nerwowy są m.in.: bóle i zawroty głowy, bezsenność, rozszerzenie źrenic, drżenie i pobudzenie psychoruchowe i halucynacje. Ponadto biegły wskazał, że do objawów występujących następnego dnia po przyjęciu należy zaliczyć uczucie zmęczenia, senność, zmienność nastroju, drażliwość oraz nadpobudliwość. Biegły kategorycznie przy tym zaopiniował, że w myśl przepisów ustawy z dnia 29.07.2015 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, amfetamina zaliczona jest do substancji psychoaktywnych grupy II - P, a zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 16.07.2014 r. w sprawie wykazu środków podobnie działających do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie, amfetamina zaliczana jest do środków podobnie działających do alkoholu. Wreszcie co ma szczególne znaczenie dla dokonywania ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie i przyjęcia, że oskarżony swoim zachowaniem dwukrotnie zrealizował znamiona występku określonego w art. 178a § 1 kk, a nie wykroczenia z art. 87 § 1 kw jest wniosek biegłego oparty na aktualnym stanie wiedzy oraz badaniach epidemiologicznych, zgodnie z którym jednoznacznie zaopiniował on, że amfetamina została zaliczona do grupy związków tzw. „wysokiego ryzyka”, co oznacza, że wywołuje zaburzenia psychomotoryczne skutkujące wzrostem ryzyka doznania ciężkich obrażeń ciała lub poniesieniem śmierci porównywalne do tego, które występuje podczas prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu etylowego w zakresie stężeń 0,8 ‰ – 1,2 ‰.

Opinie biegłego z (...) w K. pozwoliły więc Sądowi ustalić tak stężenie amfetaminy we krwi oskarżonego w momentach, kiedy został zatrzymany, a więc kiedy prowadził samochód oraz ocenić stopnia oddziaływania stwierdzonego stężenia amfetaminy we krwi na ośrodkowy układ nerwowy, co stało się podstawą poczynienia ustaleń w zakresie tego, że oskarżonemu należy przypisać sprawstwo dwóch występków z art. 178 § 1 kk, a nie dwóch wykroczeń z art. 87 § 1 kw. Opinie tę należy, więc wysoko ocenić przez pryzmat tego, że sporządził je wysokiej klasy fachowiec z Instytutu Ekspertyz Sądowych w K., posiadający dużą wiedzę w tym zakresie, a każdą z przyjętych przez siebie tez należycie i przekonująco uzasadnił.

Dowody z zaświadczeń z Wojewódzkiego Ośrodka (...) w S. z dnia 17.04.2015 r. oraz z dnia 01.09.2015 r. (k. 58 i 84) okazały się miarodajne dla Sądu dla ustalenia, że oskarżony w związku ze swoimi problemami związanymi z zażywaniem amfetaminy w dniu 10.03.2015 r. zgłosił się od Przychodni (...) w T., gdzie w dniach 21.04.2015 r. do 01.09.2015 r. podjął leczenie odwykowe, które realizował w ramach Podstawowego Programu Psychoterapii Uzależnienia od Substancji Psychoaktywnych w (...) od Substancji Psychoaktywnych. Dowody te są przy tym logicznym potwierdzeniem wyjaśnień składanych w tym zakresie przez oskarżonego.

Odpis prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu z dnia 04.12.2015 r. w sprawie II K 561/15 (k. 135-136) pozwolił Sądowi na przyjęcie, że P. K. został uznany winnym popełnienia trzech przestępstw z 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07. (...). o przeciwdziałaniu narkomanii, czyli posiadania amfetaminy: w dniu 12.02.2015 r. w pomieszczeniu piwnicznym w ilości 0,86 grama – masa netto, w dniu 12.02. (...). w kierowanym przez siebie samochodzie marki F. (...) nr rej. (...) w ilości 2,86 grama – masa netto oraz w dniu 27.02.2015 r. w ilości 5,18 grama i Sąd przy przyjęciu, że wszystkich tych trzech czynów dopuścił się on w warunkach ciągu przestępstw określonym w art. 91 § 1 kk skazał go za te występki na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz na karę grzywny w wymiarze 180 stawek dziennych po 10 zł jedna stawka, na poczet której zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 12.02.2015 r. godz. 19:30 do dnia 13.02.2015 r. godz. 17:15. Wreszcie odpis tego wyroku pozwolił Sądowi na ustalenie, że Sąd tytułem środka probacyjnego zobowiązał oskarżonego od powstrzymania się używania innych środków odurzających, a także zobowiązał P. K. do poddania się rehabilitacji w Wojewódzkim Ośrodku (...) ZOZ S., oddając go jednocześnie pod dozór kuratora sądowego.

Za miarodajną dla ustalenia stanu faktycznego w zakresie stanu zdrowia psychicznego P. K. i jego poczytalności w chwili czynu, Sąd przyjął specjalistyczną opinię sporządzoną przez biegłych psychiatrów w toku postępowania przygotowawczego (k. 91-93) oraz dokumentację medyczną z procesu jego leczenia (k. 74-82), będącą pomocną biegłym do poczynienie prawidłowych ocen tego stanu zdrowia. Biegli psychiatrzy w opinii z dnia 05.10.2015 r. stwierdzili jednoznacznie, że P. K. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo i nie był takim w czasie popełnienia zarzucanych mu czynów. Biegli stwierdzili co prawda u oskarżonego innego rodzaju zakłócenia czynności psychicznych pod postacią zespołu uzależnienia od środków psychoaktywnych mieszanego – alkohol oraz amfetamina, jednakże zgodnie przyznali, że zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanych mu czynów w czasie krytycznym i zdolność pokierowania swoim postępowaniem oskarżony miał zachowaną, a warunki określone w art. 31 § 1 i § 2 kk wobec niego nie zachodzą. Opinia ta ma duży walor dowodowy nie tylko dlatego, że została sporządzona przez fachowców posiadających bogatą wiedzę medyczną na ten temat, ale również dlatego, że została poprzedzona bezpośrednim kontaktem biegłych i oskarżonego, w czasie którego został on wnikliwie przebadany.

Mając na uwadze wszystkie powyższe dowody, należy uznać, że istnieje całkowita zgodność tych dowodów i wobec tego trzeba uznać, iż stan faktyczny nie budzi wątpliwości. Zeznania świadków są spójne oraz korespondują w pełni z dowodowym materiałem nieosobowym. Nadto wszystkie omówione dowody będąc w pełni miarodajne tworzą logiczną całość, stanowiąc nawzajem uzupełnienie i potwierdzenie dla siebie. Z zestawienia zeznań świadków oraz nieosobowych źródeł dowodowych rysuje się kompletny stan faktyczny, dający podstawę do rzetelnej oceny i poprawnych wniosków. Z powyższych dowodów wyłonił się pełny obraz dwukrotnego kierowania przez oskarżonego w ruchu lądowym - ulicą (...) w T. oraz ulicami (...) w T. samochodem osobowym pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy w dniu 12.02.2015 r. w stężeniu 730 ng/ml oraz w dniu 27.02.2015 r. w stężeniu 987 ng/ml. Całokształt powyższych okoliczności i ustaleń pozwolił zaś Sądowi przy zastosowania zasad logicznego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego wykluczyć jakikolwiek przypadek lub zbieg okoliczności przy dokonywaniu niekorzystnych dla P. K. ustaleń.

W oparciu o całokształt powyższych ustaleń, Sąd uznał winę oskarżonego P. K. i przyjął, że swoim zachowaniem w dniu 12.02.2015 r. wyczerpał on znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk, a w dniu 27.02.2015 r. wyczerpał on znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk, przy przyjęciu, że oba te przestępstwa zostały popełnione w ciągu przestępstw określonym w art. 91 § 1 kk.

Przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk jest przestępstwem formalnym i polega na samym już prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Sam fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą odpowiedzialność z tego przepisu, chociażby pojazd był prowadzony prawidłowo i kierujący nie sprowadziłby konkretnego niebezpieczeństwa (por. wyrok SN z 24.11.1960 r., VK 556/60 – nadal aktualny). Zachowanie przestępcze sprawcy polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego z stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, co oznacza m.in. kierowanie nim. Zgodnie zaś z jednolitym orzecznictwem Sądu Najwyższego (por. wyrok SN z 04.02.1993 r., III KRN 254/02) pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym w nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower – co nie budzi żadnej wątpliwości, że jest nim także samochód marki F. (...). Przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk może być zaś popełnione w każdym miejscu gdzie odbywa się ruch pojazdów, a więc w jakiejkolwiek strefie ruchu.

W tym miejscu należy jeszcze wyraźnie podkreślić, że w znaczeniu przepisu art. 178a § 1 kk pojęcie „środki odurzające” należy rozumieć szeroko, albowiem określenie to obejmuje też substancje psychotropowe. Identycznie w tym zakresie wypowiedział się w jednym ze swoich orzeczeń Sąd Najwyższy (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27.02.2007 r., I KZP 36/06). Ponieważ jednak ustawodawca nie posłużył się ostrym kryterium, co należy rozumieć poprzez prowadzanie pojazdu pod wpływem środków odurzających należy każdorazowo ustalić, czy środek ten miał realny wpływ na sprawność psychomotoryczną kierującego pojazdem w stopniu podobnym, jak w sytuacji znajdowania się w stanie nietrzeźwości. Stanem pod wpływem środka odurzającego jest więc taki stan, który wywołuje - w zakresie oddziaływania na ośrodkowy układ nerwowy, zwłaszcza zakłócenia czynności psychomotorycznych - takie same skutki jak spożycie alkoholu powodujące stan nietrzeźwości (por. wyrok Sądu Najwyższego z 07.02.2007r., V KK 128/06). Zważywszy więc na wysokie stężenie amfetaminy we krwi oskarżonego podkreślane w obu opiniach toksykologicznych biegłego z (...) w K. należy stwierdzić, że substancja ta zarówno w dniu 12.02.2015 r., jak i w dniu 27.02.2015 r. wywołały u oskarżonego zaburzenia psychosomatyczne porównywalne do tych, które występują podczas prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości o wartościach stężeń alkoholu we krwi w granicach 0,8 ‰– 1,2 ‰ (k. 33-34 i 39-40). Wnioski takie wypływają niezbicie z Opinii Instytutu Ekspertyz Sądowych w K. i zważywszy na wysokie kwalifikacje osób wydających opinię w imieniu Instytutu, doświadczenie i wiedzę Sąd nie znalazł podstaw, by wnioski te kwestionować. Zestawienie powyższych argumentów jednoznacznie w ocenie Sądu wskazuje natomiast na to, że oskarżony zarówno swym zachowaniem z dnia 12.02.2015 r., jak i z dnia 27.02.2015 r. wypełnił znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk. Do takich wniosków upoważnia również analiza zeznań policjantów wykonujących kontrole drogowe z udziałem, oskarżonego, co do których zgodnie relacjonowali oni, że zachowywał się on w ich trakcie bardzo nerwowo, miał nieskoordynowane ruchy i wymachiwał rękami nic przy tym nie mówiąc.

W związku z powyższym oraz w świetle zgromadzonych dowodów uwzględniwszy, iż P. K. w dniu 12.02.2015 r. prowadził samochód marki F. (...) nr rej. (...), jadąc ulicą (...) w T. znajdując się pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy w stężeniu 730 ng/ml Sąd przyjął, że swoim zachowaniem zrealizował on wówczas znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 178a § 1 kk. Kolejnego identycznego w kwalifikacji prawnej przestępstwa, a stypizowanego w art. 178a § 1 kk oskarżony dopuścił się w dniu 27.02.2015 r., kiedy to prowadził samochód marki F. (...) nr rej. (...), jadąc ulicami (...), a następnie (...) w T. znajdując się pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy w stężeniu 987 ng/ml. Należy bowiem podkreślić, że po wnikliwej analizie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym zeznań świadków B. G. i R. M. posiadających istotne wiadomości w tej sprawie, jak i w oparciu o treść obu opinii toksykologicznych z dnia 15.07.2015 r. niepodobna wręcz zaprzeczyć, aby oskarżony nie zrealizował dwóch zarzucanego mu występków prowadzenia samochodu osobowego w ruchu lądowym pod wpływem środka odurzającego.

Z uwagi na fakt, że przestępstwa z art. 178a § 1 kk popełnione zostały przez P. K. w dniach 12.02.2015 r. oraz 27.02.2015 r. stwierdzić należy, że oskarżony dopuścił się ich na przestrzeni kilkunastu dni. Dwukrotne zachowanie oskarżonego polegające na prowadzeniu samochodu osobowego w ruchu lądowym pod wpływem środka odurzającego w identyczny sposób, pozwala więc na przyjęcie, że działał on w warunkach opisanych w art. 91 § 1 kk. Treść art. 91 § 1 kk nie wymagając bowiem jednego z góry powziętego zamiaru sprawcy sprawia, że każde z przestępstw może być realizowane w wyniku nowego zamiaru. Istotne natomiast jest by przestępstwa te były popełnione w podobny sposób i podlegały pod tą samą kwalifikację prawną. Przyjęcie więc, że oskarżony popełnił przestępstwa w dniach 12.02.2015 r. oraz 27.02.2015 r. z art. 178a § 1 kk i zrealizował je w podobny sposób pozwala uznać, że dopuścił się ich w ciągu przestępstw określonym w art. 91 § 1 kk. Takie zaś stanowisko pozwala w konsekwencji na orzeczenie wobec sprawcy jednej kary za oba kryminogenne zachowania.

Uwzględniwszy całokształt powyższych ustaleń Sąd uznał winę oskarżonego co do obu występków stypizowanych w art. 178a § 1 kk, ale nie podzielił argumentów Prokuratora, co do kwalifikacji prawnej czynów zawartych w akcie oskarżenia. Przewód sądowy po pierwsze bezspornie bowiem wykazał, że oskarżony poprzez swoje zachowania w dniu 12.02.2015 r. oraz w dniu 27.02.2015 r. zrealizowali każdego dnia odrębny czyn zabroniony określony w art. 178a § 1 kk, a po drugie dopiero uznanie, że dwa czyny zabronione w postaci prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym pod wpływem środka odurzającego popełnione zostały w warunkach ciągu przestępstw, dało pełny obraz kryminogenny zachowania P. K..

W oparciu o powyższe Sąd przyjął, że oskarżony P. K. swoimi zachowaniami w dniu 12.02.2015 r. wyczerpał znamiona z art. 178a § 1 kk, a w dniu w dniu 27.02.2015 r. wyczerpał znamiona z art. 178a § 1 kk i oba te przestępstwa popełnił w warunkach ciągu przestępstw określonym w art. 91 § 1 kk.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił:

Jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę fakt, że oskarżony dopuścił się aż dwóch identycznych występków polegających na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym znajdując się pod wpływem środka odurzającego i uczynił to na przestrzeni bardzo krótkiego, bo dwutygodniowego odstępu czasu. Okolicznością szczególnie przemawiającą na niekorzyść oskarżonego jest i to, że po pierwszym zatrzymaniu do kontroli drogowej w dniu 12.02.2015 r. oskarżony mając wiedzę jakie konsekwencje wiążą się z prowadzeniem pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym pod wpływem środka oraz wiedząc, że ma już o taki czyn prowadzone postępowanie karne zlekceważył obowiązujący porządek prawny nie zawahał się ponownie w takim stanie wsiąść do samochodu i kierować nim kilkanaście dni później. W ocenie Sądu świadczy to o dalece posuniętej ignorancji oskarżonego wobec prawa, jak i lekceważącym stosunku wobec całego wymiaru sprawiedliwości. Ponadto okolicznością przemawiającą na niekorzyść oskarżonego jest i o to, że w obu przypadkach prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym pod wpływem środka odurzającego, jako kierowca znajdował się on w bardzo wysokim stężeniu amfetaminy wynoszącym 12.02.2015 r. – 730 ng/ml, a 27.02.2015 r. – 987 ng/ml, co plasuje go w górnym przedziale stopniowalnej okoliczności wynoszącym wg. Instytutu (...) w K. od 200 do 1.000 ng/ml (k. 33 i 39). Zażyta przez z niego uprzednio amfetamina osłabiła zaś procesy myślowe, refleks, obniżyła zdolności psychomotoryczne i rozluźnił hamulce moralne, powodując nieuzasadnioną pewność siebie w czasie dwukrotnego prowadzenia pojazdu mechanicznego. Jako okoliczności obciążające P. K. Sąd wziął pod uwagę także fakt, że dopuścił się on zarzucanych mu czynów w sposób niezwykle zuchwały. O zuchwałości w działaniu sprawcy i cechującej go pewności oraz poczuciu bezkarności świadczy dobitnie to, że oskarżony zarzucanych mu czynów dokonał w centrum T., jadąc bardzo uczęszczanymi ulicami tego miasta. Szczególnie uwidoczniło się to w dniu 27.02.2015 r. kiedy to oskarżony poruszał się jedną z głównych ulic (...) w bardzo statystycznie niebezpiecznej porze dnia jeśli chodzi o powstawanie wypadków komunikacyjnych tj. w godzinach południowych – w dzień powszedni (piątek), kiedy to na ulicach (...) panuje szczyt komunikacyjny. Okolicznością przemawiająca na niekorzyść oskarżonego jest także całkowity brak krytycyzmu ze strony P. K. wobec własnego zachowania, który bez względu na porę dnia, czy nocy, jak i tego jakie w najbliższej perspektywie czekają go obowiązki zawodowe lub rodzinne (12.02.2015 r. miał przecież iść do pracy, a 27.02.2015 r. planował szukać z żoną lokal do zorganizowania przyjęcia komunijnego swojego dziecka) zażywa amfetaminę, a następnie pozbawiony jakichkolwiek hamulców moralnych, czy wręcz instynktu samozachowawczego wsiada do samochodu decydując się na jego prowadzenie. Wreszcie na uwzględnienie zasługuje nagminność tego typu przestępstw, nie tylko na tutejszym terenie, ale w skali całego kraju. Mimo ciągłych apeli powielanych przez Sądy, policję i media w dalszym ciągu na polskich drogach jeździ wielu kierowców znajdujących się pod wpływem środka odurzającego, całkowicie bagatelizujących zakazy ustanawiane przez ustawodawcę i stwarzających swoim zachowaniem zagrożenie dla pozostałych uczestników ruchu.

Jako okoliczności na korzyść oskarżonego Sąd wziął pod uwagę to, że w datach popełnianych czynów nie był on karany za przestępstwo (k. 52), choć Sąd dostrzega, że w dacie wyrokowania doszło już do skazania P. K. przez tut. Sad w sprawie II K 561/15 (k. 135-137). Okolicznością przemawiającą na korzyść oskarżonego jest również fakt, że ostatecznie w toku przewodu sądowego przyznał się on do popełnienia obu zarzucanych mu czynów i złożył szczere wyjaśnienia, przyczyniając się tym samym w znacznej mierze do ustalenia okoliczności popełnienia zarzucanych mu przestępstw. Ponadto oskarżony wykazał skruchę przed Sądem, żałując swojego zachowania (k. 138) dającym tym dowód, że zrozumiał naganność swojego postępowania. Na korzyść oskarżonego Sąd uwzględnił również i to, że w związku ze swoimi problemami zwianymi z zażywaniem amfetaminy zgłosił się od Przychodni (...) w T. gdzie w dniach 21.04.2015 r. do 01.09.2015 r. przeszedł leczenie odwykowe w ramach podstawowego programu psychoterapii, a obecnie kontynuuje tą terapie w ramach kolejnego programu, stroniąc przy tym od 27.02.2015 r. od narkotyków. Okolicznością przemawiającą na korzyść oskarżonego jest także fakt, że posiada on zgodną rodzinę, stara się należycie wychować dwoje małoletnich dzieci i prowadzi ustabilizowany tryb życia. Wreszcie na korzyść oskarżonego Sąd uwzględnił i to, że posiada on stałą pracę, z dochodów której zapewnia utrzymanie sobie oraz rodzinie, będąc z uwagi na pozostawanie żony bez pracy, jej jedynym żywicielem (k. 137 i 138).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że oskarżony zarzucanych mu występków dopuścił się w dniach: 12.02.2015 r. oraz 27.02.2015 r., a więc przed datą 18.05.2015 r., kiedy to w życie weszła ustawa z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, zasadniczo zaostrzająca politykę karania sprawców występków określonych w art. 178a § 1 kk w zakresie wydłużenia okresów na jakie orzeka się zakazy prowadzenia pojazdów, czy nakładająca konieczność obligatoryjnego orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; oraz przed datą 01.07.2015 r., kiedy to w życie weszła ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, zaostrzająca politykę karania m.in. w zakresie możliwości warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności, czy podnosząca górną granicę wymiaru stawek dziennych grzywny wymierzanej sprawcy na podstawie art. 71 § 1 kk. Powyższe okoliczności spowodowały, że Sąd zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 4 § 1 kk z uwagi na to, że w czasie orzekania obowiązywała ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstw, w przedmiotowej sprawie w stosunku do oskarżonego, zdecydował się stosować przepisy ustawy z dnia 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia przez P. K. przestępstw, jako względniejsze dla sprawcy. Stosując w prawidłowy sposób art. 4 § 1 kk w postępowaniu jurysdykcyjnym, Sąd rozważając „względność” ustaw przy porównaniu stanu normatywnego z daty orzekania w przedmiocie wydania wyroku oraz stanu normatywnego z czasu popełnienia każdego z przestępstw wchodzących w skład zbiegu doszedł bowiem do przekonania, że przepisy ustawy z dnia 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia przez P. K. przestępstw są dla niego względniejsze. (...) ta znalazła zaś odzwierciedlenie w wyroku przy powoływaniu normy art. 4 § 1 kk w poszczególnych punktach wyrokach, albowiem Sąd w ten sposób dano wyraźny wyraz temu, że wobec oskarżonego stosowana jest ustawa obowiązująca poprzednio tj. w datach popełnienia przez niego czynów jako względniejsza dla sprawcy.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego winnym zarzucanych mu dwóch czynów stypizowanych w art. 178a § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i na podstawie art. 178a § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności zawieszając warunkowo jej wykonanie na okres próby 3 lat, zaś na podstawie art. 71 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzekł wobec niego karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł.

Sąd przy wymiarze kary, w oparciu o dyrektywy przewidziane w art. 53 kk, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu uznał, że cele kary w zakresie społecznego oddziaływania i cele zapobiegawcze wobec oskarżonego zostaną osiągnięte tylko przez wymierzenie mu 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 3 lat. Wymierzając taką karę Sąd miał na uwadze głównie cel wychowawczego oddziaływania wobec oskarżonego, w szczególności zaś fakt, iż kara ta spowoduje, że oskarżony w przyszłości nie dopuści się popełnienia przestępstwa.

Porównanie okoliczności za i przeciw wskazuje większość okoliczności na niekorzyść oskarżonego. Uwzględniając to, Sąd wymierzył karę, która uwzględnia stopień winy i wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów, o którym świadczy sposób i okoliczności popełniania przestępstw. Rodzaj i rozmiar orzeczonej kary spowoduje, iż kara ta wpłynie zapobiegawczo wobec oskarżonego. Kara ta powinna także czynić zadość prewencji ogólnej, a nadto nie przekracza ona pod względem swojej dolegliwości stopnia zawinienia. Nadto orzeczona kara ma na celu uświadomienie sobie przez oskarżonego swojego nagannego zachowania i zmuszenie go do refleksji nad dalszym korzystaniem z ruchu lądowego. W ocenie Sądu pomimo wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności z równoczesnym jej zawieszeniem na okres próby, spełni wszelkie funkcje kary. Mimo przewagi okoliczności na niekorzyść oskarżonego Sąd wziął pod rozwagę jednak to, że dotychczas P. K. był osobą niekaraną i prowadził ustabilizowany tryb życia i dlatego wymierzył karę w dolnych granicach ustawowego zagrożenia przewidzianego za ten rodzaj przestępstw. W ocenie Sądu pomimo wymierzenia oskarżonemu tak niskiej kary z równoczesnym zawieszeniem jej na stosunkowo krótki okres próby, uwzględniając jego dotychczasową postawę życiową i moralną, spełni ona wszystkie funkcje kary.

Z uwagi na zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności, aby zwiększyć dolegliwość kary, której wykonanie zawieszono i pozwolić pełniej osiągnąć cele kary, Sąd na mocy art. 71 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych. W oparciu zaś o ogólne zasady Sąd określił wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł, uwzględniając przy tym dochody sprawcy, jej warunki osobiste i rodzinne, stan majątkowy i możliwości zarobkowe.

Przy wymiarze kary Sąd miał również na uwadze fakt, że oskarżony dwukrotnie kierował samochodem w bardzo wysokim stężeniu amfetaminy, czyniąc to w różnych porach dnia, w tym w porach kiedy ruchu samochodowy i pieszych jest wzmożony.

W punkcie IV wyroku Sąd na mocy art. 42 § 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Ustawodawca kodyfikacją karną wprowadzoną w dniu 15 grudnia 2000 r. wyraźnie wypowiedział kategoryczną i bezwzględną walkę z nietrzeźwym kierowcom i kierowcom prowadzącym pojazdy mechaniczne pod wpływem środka odurzającego, w tym w postaci amfetaminy. Pomimo zwiększenia represji karnych za te czyny i wprowadzenia obligatoryjnych środków karnych, ilość przestępstw drogowych nie maleje. W świetle tych okoliczności i poczynionych ustaleń Sąd uznał, że tylko 3 letni okres zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zrealizuje wymogi wychowawczego oddziaływania na oskarżonego, będąc odpowiednią przestrogą także w jego środowisku i spełni oczekiwania społeczeństwa na adekwatną reakcje wymiaru sprawiedliwości. Nadto 3 letni okres zakazu jest w pełni skorelowany z bardzo wysokim stężeniem amfetaminy (12.02.2015 r. – 730 ng/ml, a 25.02.2015 r. – 987 ng/ml), w jakim prowadził samochód osobowy oskarżony. Okres orzeczonego zakazu uwzględnia przy tym i to, że oskarżony występku z art. 178a § 1 kk dopuścił się dwukrotnie i jest mu on wymierzany przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk. Zgodnie bowiem z jednolitym w tym zakresie orzecznictwem w razie skazania za przestępstwa składające się na ciąg przestępstw, przewidziany w art. 91 § 1 kk, zawarta w tym przepisie dyrektywa nakazująca wymierzenie jednej kary za te wszystkie przestępstwa ma odpowiednie zastosowanie do orzekania środków karnych tego samego rodzaju (por. uchwała Sądu Najwyższego z 26.09.2002 r., I KZP 21/02 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego z Ł. z 18.11.2014 r., II AKa 246/14). Orzekając taki okres zakazu Sąd miał również na uwadze pory dnia tj. godz. 19:30 i 11:50, w jakich oskarżony prowadził samochód głównymi ulicami (...). Godziny, w których kierował on pojazdem, zwłaszcza 11:50 w dzień powszedni jest porą o szczególnie dużym natężeniu ruchu samochodów oraz pieszych. Doświadczenie życiowe wskazuje bowiem, że właśnie o tej porze dnia spora grupa dorosłych załatwia swoje sprawy zawodowe, czy osobiste, a młodzież wraca w tym czasie do domów z zajęć lekcyjnych. Jazda więc drogą publiczną o takiej porze dnia, w tak wysokim stanie odurzenia narkotycznego może okazać się brzemienna w skutkach. Podobnie należy ocenić kierowanie pojazdem w warunkach wieczornych o godzinie 19:30, kiedy to z uwagi na wcześnie zapadający w lutym zmrok kierowca zawsze ma utrudnianą obserwacje warunków drogowych. Przy uwzględnieniu tych okoliczność Sąd wymierzając 3 letni okres zakazu uczynił to poniżej środkowego przedziału przewidzianego przez ustawę. Przedmiotowy zakaz Sąd orzekł na wszelkie pojazdy mechaniczne, albowiem nie dopatrzył się w sytuacji zawodowej lub rodzinnej oskarżonego szczególnych okoliczności uzasadniających orzeczenie zakazu tylko określonego rodzaju pojazdów. Oskarżony dwukrotnie kierując pojazdem mechanicznym znajdując się pod wpływem środka odurzającego - amfetaminy w ocenie Sądu sam skutecznie wyeliminował się z grona kierowców jakichkolwiek pojazdów mechanicznych. Orzeczony zakaz musiał więc być orzeczony w takiej formie, aby wpłynąć na oskarżonego otrzeźwiająco i zmusić go w tym okresie do zdania sobie sprawy ze swojego niewłaściwego zachowania oraz skłonić do refleksji nad przyszłym postępowaniem w zakresie prowadzenia jakiegokolwiek pojazdu.

Wreszcie odnośnie orzeczonych wobec oskarżonego kary, jak i środka karnego należy jeszcze podnieść, że praktyka orzecznicza wskazuje, iż to właśnie kierowcy będący pod wpływem środków odurzających w wielu przypadkach są sprawcami najpoważniejszych przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w których życie tracą niewinne ofiary i skoro wprowadzenie do Kodeksu karnego występku określonego w art. 178a § 1 kk w dniu 15.07.2000 r. nie spowodowało zmniejszenia na polskich drogach liczby kierowców prowadzących pojazdy mechaniczne pod wpływem środków odurzających przez ponad 15 lat stosowania tego przepisu, a wręcz liczba takich kierowców wzrasta, to zdaniem Sądu tylko zdecydowana polityka karania sprawców występków z art. 178a § 1 kk i orzekanie wobec nich relatywnie dolegliwych zakazów prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych może doprowadzić do pożądanych efektów i wyeliminowania sprawców tych występków z ruchu lądowego. W innej bowiem sytuacji w dalszym ciągu przy okazji dni wolnych, a szczególnie tzw. „długich weekendów” polskie społeczeństwo będzie zasypywane zatrważającymi statystykami, co do liczby zatrzymanych nietrzeźwych kierowców lub osób kierujących pojazdami mechanicznymi pod wpływem środków odurzających oraz liczby spowodowanych przez nich wypadków komunikacyjnych i co najbardziej dotkliwe wysokiej liczby ofiar śmiertelnych będących konsekwencją tych wypadków.

Z uwagi na fakt złożenia przez oskarżonego i jego obrońcę wniosku o wydanie wobec niego wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego i uznania przez Sąd, że okoliczności popełnienia zarzucanych mu przestępstw i wina nie budzą wątpliwości zaś cele postępowania karnego zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzania rozprawy w całości, Sąd wydał wyrok skazujący zgodnie z wnioskiem oskarżonego i jego obrońcy, tym bardziej, że obecny na rozprawie Prokurator nie sprzeciwił się temu wnioskowi.

Wobec tego, że oskarżony ma zatrzymane prawo jazdy Sąd (k. 100) zaliczył mu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy począwszy od 06.11.2015 r. zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 63 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk – pkt. V wyroku.

Zasądzenie od oskarżonego opłaty opiera się na ogólnej zasadzie, że każdy, kto przez swój czyn spowodował postępowanie karne zobowiązany jest do ponoszenia wszystkich wydatków z tym postępowaniem związanych i dlatego w oparciu o treść art. 626 § 1 kpk i art. 627 kpk oraz art. 2 ust 1 pkt 3 i art. 3 ust 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 280 zł.

Wobec tego, że w ocenie Sądu uiszczenie przez oskarżonego kosztów sądowych w całości byłoby jednak dla niego zbyt uciążliwe ze względu na jego ciężką sytuację materialną, osobistą i rodzinną – jedyny żywiciel rodziny posiadający na utrzymaniu bezrobotną żonę oraz dwoje małoletnich dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym, a nadto uwzględniając, że osiąga on stosunkowo niewysokie zarobki w kwocie 1.700 zł. (k. 137), a także biorąc pod uwagę jego postawę w toku całego postępowania, Sąd w oparciu o dyspozycję i dobrodziejstwo art. 624 § 1 kpk w tym konkretnym przypadku wydatkami wyłożonymi w toku postępowania karnego obciążył Skarb Państwa. Powyższe okoliczności sprawiły, bowiem, że oskarżony w ocenie Sądu nie ma środków finansowych pozwalających na realizację w całości należności sądowych i w związku z tym w oparciu o zasadę słuszności zasługuje na dobrodziejstwo przewidziane w art. 624 § 1 kpk w części dotyczącej wydatków poniesionych przez Skarb Państwa - pkt. VI wyroku.

Przewodniczący:

SSR Maciej Olechowski.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego adw. K. H..

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć oskarżonemu P. K..

Sędzia: