Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2016 r. w Szczecinie

sprawy J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o przyznanie emerytury

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wlkp. VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 11 maja 2015 r. sygn. akt VI U 920/14

oddala apelację.

SSA Beata Górska SSA Barbara Białecka SSA Jolanta Hawryszko

Sygn. akt III AUa 529/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z 11.09.2014 odmówił J. M. przyznania prawa do emerytury argumentując, że nie udowodnił wymaganego 15 letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy nie uwzględnił jako pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia w Zakładach (...) w G. 23.09.1969 /16.01.1971 oraz w Zakładach (...) w G. 21.06.1972/ 20.08.1990,

W odwołaniu ubezpieczony wniósł o przyznanie prawa do emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z 11.05.2015 Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim zmienił decyzję organu rentowego i przyznał J. M. prawo do emerytury począwszy od 1.04.2014.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że ubezpieczony, ur. (...) posiada wykształcenie podstawowe. W roku 1978 ukończył kurs spawacza. W okresie 23.09.1969/ 16.01.1971 pracował w Zakładach (...) w G. na stanowisku aparatowego procesów polimeryzacji. W okresie 18.02.1971/ 16.12.1971 odbywał służbę wojskową. W okresie 4.02.1972/6.06.1972 pracował w Przedsiębiorstwie (...) w Z. Zakładzie w G. na stanowisku ładowacza. W okresie 21.06.1972/ 20.08.1990 zatrudniony był w Zakładach (...) w G. na stanowiskach: - robotnik transportu - od 21 czerwca 1972 r. do 30 września 1972 r. w dziale składalni,

- nastawiacz maszyn włókienniczych – 1.10.1972 /30.04.1973,

- nawijacz – 1.05.1973 /31.01.1975,

- nastawiacz maszyn włókienniczych – 1.02.1975 /31.03.1978,

- spawacz – 1.04.1978 /22.01.1989 r. na wydziale mechanicznym.

Sąd okręgowy ustalił, że praca w charakterze robotnika transportu polegała na podjeżdżaniu ręcznym wózkiem pod maszynę brakarki, wkładaniu sztangi w belę, kładzeniu jej na wózek i wiezieniem dalej na nawijarki. Jedna bela zawierała około 1000 metrów materiału i 140 centymetrów szerokości. Odległość od maszyny brakarki do nawijarki wynosiła około 20 metrów. Wszystko to odbywało się na jednej dużej hali, na której znajdowały się maszyny: brakarki, dwojarki, nawijarki i pakowarki. Ubezpieczony pracował na dwojarkach i nawijarkach oraz pakowarce mechanicznej. Praca na pakowarce mechanicznej polegała na zatapianiu materiału w folię – materiał owijany był mechanicznie folią, następnie wkładany do pieca gdzie następował proces zatapiania w folię. Ubezpieczony dowoził wózkiem materiał. Do obowiązków nawijacza należało zaś zakładanie na tył maszyny beli z materiałami, które następnie przekładano przez wszystkie wałki i nawijano do zaznaczonego miejsca i odcinano. Nawinięty materiał odkładało się na tuleje. Był to wyrób gotowy. Zdarzało się, że ubezpieczony pracował jednego dnia na dwóch różnych maszynach. Jako spawacz ubezpieczony pracował w systemie trzyzmianowym. Spawał miedź, aluminium, stal. Stal ciął palnikiem gazowym, inne materiały ciął również gilotyną i nożycami.

W okresie 23.01.1989/ 20.08.1990 ubezpieczony korzystał z urlopu bezpłatnego, w trakcie którego pracował w NRD na stanowisku spawacza CO2 na podstawie umowy o pracę zawartej z (...) W. (24.01.1989 /30.06.1990). W okresie 18.01.1991 /9.09.1991 zarejestrowany był jako bezrobotny w Powiatowym Urzędzie Pracy w G.. W okresie 11.04.1991 /14.01.1993 prowadził własną działalność gospodarczą – gastronomię. W okresie 21.01.1993/19.03.1997 ponownie zarejestrowany był jako bezrobotny w Powiatowym Urzędzie Pracy w G..

W oparciu o art. 184 w związku z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 1440 ze zm., dalej: ustawa emerytalna) sąd okręgowy uwzględnił odwołanie. Sąd okręgowy uwzględnił ubezpieczonemu okres jego zatrudnienia w Zakładach (...) w G. (23.09.1969 /16.01.1971) uznając, że prace na stanowisku operatora procesów polimeryzacji wykonywane były w szczególnych warunkach. Podkreślił, że choć w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. dział IV poz. 22 pkt. wskazane zostało stanowisko operatora, a nie operatora procesów polimeryzacji, to ubezpieczony wykonywał w (...) prace w szczególnych warunkach przy włóknach, takie bowiem prace przy włóknach chemicznych wykonywało się wówczas w zakładzie pracy ubezpieczonego. Sąd okręgowy uznał, że J. M. przez okres ponad 15 lat wykonywał pracę w szczególnych warunkach. Na dzień złożenia wniosku nie był członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, posiada wymaganą minimalną 25 letnią liczbę okresów składkowych i nieskładkowych.

Apelację od wyroku złożył organ rentowy zarzucając błąd w ustaleniach przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na uznaniu, że ubezpieczony w okresie 1.10.1972/ 30.04.1973 oraz 11.02.1975/ 31.03.1978 pracował w warunkach szczególnych i w pełnym wymiarze czasu pracy, pomimo iż przeprowadzone postępowanie dowodowe tych okoliczności nie potwierdziło, a także naruszenie art. 233 k.p.c. przez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Na tej podstawie wnioskowano o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd apelacyjny rozważył apelację i uznał, że nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd okręgowy dokonał w sprawie prawidłowych ustaleń, adekwatnych do zgromadzonych dowodów, nie naruszając przy tym zasad procedury cywilnej, w szczególności art. 233 § 1 k.p.c. Ustalenia sądu okręgowego zostały poparte wiarygodnymi dowodami, jak również poprzedzone spójną analizą dowodów i jako takie nie są dowolne. Sąd apelacyjny w całości podzielił zarówno ustalenia sądu pierwszej instancji, jak i dokonaną ocenę prawną. W szczególności, w ocenie sądu apelacyjnego nie ma podstaw faktycznych do zakwestionowania ustaleń co do charakteru pracy ubezpieczonego w okresach 1.10.1972/ 30.04.1973 oraz 11.02.1975/ 31.03.1978 w Zakładach (...) na stanowisku nastawiacz maszyn, na którym zajmował się zakładaniem bel materiału na maszyny. Trafnie sąd pierwszej instancji argumentował, że z dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych ubezpieczonego wprost wynika, że na wyżej wymienionym stanowisku J. M. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (k. 18 akt osobowych oraz dokumenty w kopercie). Okoliczność tę nadto potwierdzili zeznający w sprawie świadkowie: I. J., K. R. i K. B.. Fakt, że świadkowie nie byli w stanie wykazać się pamięcią w zakresie dokładnych okresów pracy ubezpieczonego, jak też wszystkich wykonywanych czynności pracowniczych nie dyskwalifikował zeznań świadków zważywszy, że opisywane zdarzenia miały miejsce przeszło 30 lat wstecz.

W ocenie sądu apelacyjnego ubezpieczony udowodnił, że w spornym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy świadczył pracę w warunkach szczególnych pracując na stanowisku nastawiacza maszyn, a więc stanowisku zgodnym działem XIV poz. 24 wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wszystkie stanowiska wymienione w świadectwie pracy (k.18 akt osobowych) wykazywały charakter pracy w warunkach szczególnych, zaś świadkowie opisali konkretne obowiązki wykonywane przez ubezpieczonego. Sąd apelacyjny zatem nie zgodził się z apelującym, jakoby z materiału dowodowego nie wynikało dostatecznie jasno, w jakim okresie ubezpieczony świadczył pracę na stanowisku nastawiacza maszyn.

Mając na względzie przedstawioną ocenę prawną, sąd apelacyjny na postawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

SSA Beata Górska SSA Barbara Białecka SSA Jolanta Hawryszko