Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych
II Oddział w Ł. stwierdził, że M. D. nie podlega w okresie od dnia 1 września 2014 r. do 11 listopada 2014 r. ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik zatrudniony u płatnika składek – firmie (...) J. Z. w Ł., podnosząc pozorność zawartej umowy o pracę dokonanej jedynie w celu uzyskania przez wnioskodawczynię pracowniczego tytułu do ubezpieczeń społecznych i skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego w związku z niezdolnością do pracy. (decyzja k. 1-7 akt ZUS)

Od powyższej decyzji ubezpieczona M. D. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika złożyła odwołanie w dniu 13 kwietnia 2015 r. do Sądu Okręgowego w Łodzi wnosząc o jej zmianę poprzez ustalenie, że podlega ona obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym w spornym okresie a nadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Skarżąca wskazała, że faktycznie świadczyła pracę na rzecz płatnika składek w okresie od dnia 1 września 2014 r. do 11 listopada 2014 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na co wskazuje przedłożona umowa o pracę, listy płac, listy obecności. Odwołująca jednocześnie podkreśliła też, że okoliczności w postaci braku szkolenia i stosownego badania lekarskiego nie niweczą stosunku pracy jeśli osoba faktycznie wykonywała pracę jako pracownik, co w niniejszej sprawie w jej ocenie miało miejsce. Wnioskodawczyni podniosła, że w świetle orzecznictwa sądowego krótkotrwałe wykonywanie pracy, nawet za stosunkowo wysokim wynagrodzeniem, nie może stanowić podstawy do uznania zawartej umowy o pracę za nieważną i prowadzić do uznania, że brak jest podstaw do objęcia pracownika ubezpieczeniem społecznym. Ubezpieczona podkreśliła też, że została zatrudniona w związku z próbą reaktywacji działalności przez pracodawcę. (odwołanie k. 2 - 7)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji. (odpowiedź na odwołanie k. 32 - 33)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił co następuje:

Wnioskodawczyni M. D. legitymuje się wyższym wykształceniem licencjackim w zakresie pedagogiki. Studia w systemie zaocznym ukończyła ona w 2000 r. Od 1993 r. świadczyła pracę początkowo w Zakładach (...) jako pracownik kadr a następnie w hipermarkecie (...) w dziale kas jako kasjer przez okres około 9-10 lat. (zeznania wnioskodawczyni k. 55)

Zainteresowany J. Z. od 2005 r. prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą w postaci Solarium. Solarium mieściło się przy ul. (...) w Ł.. Było ono otwarte w godzinach od 9.00 do 21.00. Solarium było wyposażone w cztery łóżka. (zeznania wnioskodawczyni k. 55, zeznania zainteresowanego k. 56)

Wnioskodawczyni była zatrudniona na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w firmie (...) J. Z. w Ł. w okresach od 17.03.2008 r. do 22.06.2010 r. i od 13.01.2014 r. do 30.04.2014 r. z wynagrodzeniem minimalnym na stanowisku pracownika do „obsługi urządzeń solaryjnych”. ( zeznania wnioskodawczyni k. 55, świadectwa pracy k. 75 – 77 akt ZUS)

M. D. w firmie płatnika dziennie miała w 2013 r. około 40 – 50 klientów solarium. Zabieg opalania trwał od 5 minut do 20 minut. Wnioskodawczyni ustawiała czas zabiegu a klient sam włączał sobie urządzenie przyciskiem „start”. Ubezpieczona pracowała w okresie otwarcia solarium, najczęściej rozpoczynała pracę o godzinie 9.00 a kończyła o godzinie 17.00, do końca otwarcia salonu zmieniał ją właściciel. Czasami także zostawała ona dłużej w sytuacji, gdy właściciel się spóźniał. Zdarzało się że pracowała ona w innych godzinach gdy trzeba było dopasować godziny pracy z pracodawcą. ( zeznania wnioskodawczyni k. 55 – 56, zeznania zainteresowanego k. 56 – 57, zeznania świadka A. D. (1) k. 57 - 58)

Od kwietnia do września 2014 r. zainteresowany faktycznie nie prowadził działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni podpisała trzecią umowę o pracę z zainteresowanym tuż po ponownym podjęciu przez niego działalności gospodarczej. ( zeznania wnioskodawczyni k. 55, zeznania zainteresowanego k. 56 - 57)

W dniu 1 września 2014 r. M. D. zawarła z J. Z. właścicielem firmy (...) w Ł. umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia 01.09.2014 r. na stanowisku pracownika do obsługi urządzeń solarium w pełnym wymiarze czasu pracy, z minimalnym wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 1.680 zł brutto. (umowa o pracę k. 71, zeznania wnioskodawczyni k. 55)

Przed przystąpieniem do pracy na podstawie umowy o pracę z dnia 01.09.2014 r. ubezpieczona nie odbyła wstępnego szkolenia BHP oraz nie przedłożyła zaświadczenia lekarskiego o zdolności do pracy na stanowisku pracownika do obsługi urządzeń solarium wystawionego przez lekarza medycyny pracy. Płatnik nie założył dla wnioskodawczyni teczki osobowej. (bezsporne, a nadto zeznania zainteresowanego k. 57)

Płatnik składek dokonał zgłoszenia wnioskodawczyni do ubezpieczenia emerytalnego, rentowego, chorobowego, wypadkowego oraz zdrowotnego z tytułu zawartej umowy o pracę od dnia 1 września 2014 r. (okoliczność bezsporna)

Zakres obowiązków pracowniczych wnioskodawczyni na podstawie spornej umowy nie miał różnić się niczym od wcześniejszego zakresu jej prac u tego pracodawcy. Do zadań wnioskodawczyni miała należeć jak we wcześniejszych okresach zatrudnienia, obsługa klientów oraz solarium. Zakres obowiązków był przekazany ustnie. ( zeznania wnioskodawczyni k. 55, zeznania zainteresowanego k. 56 - 57)

W okresie od marca do sierpnia 2014 r. wnioskodawczyni była niezdolna do pracy z powodów neurologicznych. We wcześniejszym okresie leczyła się ona z powodu schorzenia kręgosłupa. W okresie luty – sierpień 2014 r. stan chorobowy wnioskodawczyni utrzymywał się na tym samym poziomie. W latach 2012-2013 ubezpieczona przebywała w szpitalu z powodu uszkodzenia błędnika. Wcześniej także korzystała ona z długotrwałych zwolnień lekarskich, było to przez okres około pół roku w 2012 r. i 2013 r. W latach 2008-2011 wnioskodawczyni nie korzystała z dłuższych zwolnień lekarskich. Od października 2014 r. ubezpieczona u płatnika stała się niezdolna do pracy z powodu choroby kręgosłupa. ( zeznania wnioskodawczyni k. 55 – 56, zeznania świadka A. D. (1) k. 57 – 58, historia choroby k. 85 - 129, zaświadczenia lekarskie k. 74 – 79, karty informacyjne leczenia szpitalnego k. 81 - 82 )

W okresie usprawiedliwionej nieobecności w pracy M. D. płatnik nie zatrudnił nikogo na jej miejsce. Umowa o pracę została rozwiązana w listopadzie 2014 r. z uwagi na likwidację stanowiska pracy. Od grudnia 2014 r. ubezpieczona jest osobą bezrobotną. ( zeznania wnioskodawczyni k. 55, zeznania zainteresowanego k. 56 – 57, oświadczenie wnioskodawczyni 00:02:46)

W maju 2015 r. J. Z. zlikwidował prowadzoną działalność gospodarczą. (zeznania zainteresowanego k. 57)

W 2014 r. firma (...) J. Z. w Ł. uzyskała następujące przychody:

- styczeń 648 zł;

- luty – 983 zł;

- marzec – 85 zł;

- wrzesień – 1094 zł. (wykaz kwot przychodu k. 45 – 51)

Na skutek przeprowadzonej kontroli w siedzibie płatnika decyzją z dnia 9 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. stwierdził, że M. D. nie podlega w okresie od dnia 1 września 2014 r. do 11 listopada 2014 r. ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik zatrudniony u płatnika składek – firmie (...) J. Z. w Ł., podnosząc pozorność zawartej umowy o pracę dokonanej jedynie w celu uzyskania przez wnioskodawczynię pracowniczego tytułu do ubezpieczeń społecznych i skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego w związku z niezdolnością do pracy. (decyzja k. 1-7 akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o dokumenty zawarte w aktach sprawy oraz w załączonych do akt sprawy aktach ZUS z przebiegu kontroli doraźnej u płatnika składek - firmie (...) J. Z. w Ł..

Sąd odmówił wiary zeznaniom wnioskodawczyni M. D. oraz zainteresowanego J. Z. na okoliczność faktycznego świadczenia pracy przez ubezpieczoną w ramach stosunku pracy w okresie od dnia 1 września do 11 listopada 2014 r., nie znajdują, one bowiem żadnego poparcia w zebranym w sprawie materiale dowodowym.

W niniejszym postępowaniu na okoliczność, że wnioskodawczyni faktycznie świadczyła pracę w spornym okresie u płatnika w ramach stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy zgodnie z zawartą umową nie zostały przedstawione żadne obiektywne i bezdyskusyjne dowody.

Do obowiązków pracowniczych wnioskodawczyni w spornym okresie miała należeć obsługa klientów i solarium. Tymczasem w przedmiotowym postępowaniu zgłoszono jako świadka tylko jednego klienta (...) – A. D. (2), która potwierdziła jedynie, że wnioskodawczyni pracowała w (...) płatnika, co nie było przez żadną ze stron kwestionowane, gdyż ubezpieczona świadczyła tam pracę we wcześniejszych okresach, tzn. na podstawie umowy o pracę z dnia 17.03.2008 r. i z dnia 13.01.2014 r. Natomiast świadek nie potwierdził, że wnioskodawczyni faktycznie wykonywała pracę w spornym okresie, tj. od września do listopada 2014 r. A. D. (2) przyznała, że nie pamięta, czy była klientką solarium akurat jesienią 2014 r. Wyżej wymieniona pamiętała zaś, że wnioskodawczyni miała długie okresy przerw w zatrudnieniu u płatnika.

Zatem w przedmiotowym postępowaniu nie zgłoszono świadka, który mógłby obiektywnie potwierdzić, że ubezpieczona faktycznie obsługiwała klientów w spornym okresie i który to świadek w sposób pewny i nie budzący wątpliwości odróżniłby ten okres jej pracy od wcześniejszych, gdy ubezpieczona miała ona analogiczny zakres obowiązków pracowniczych.

W niniejszym postępowaniu nie przedstawiono nawet zaświadczenia lekarskiego o zdolności do pracy wystawionego przez lekarza medycyny pracy ani zaświadczenia o odbytym wstępnym szkoleniu BHP a płatnik przyznał, że nie prowadził akt osobowych dla wnioskodawczyni.

Przedstawione zaś protokoły kontroli Państwowego Powiatowego Inspektoratu Sanitarnego w Ł. nie dotyczą spornego okresu a jedynie wcześniejszych okresów zatrudnienia, więc nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Także dokumenty w postaci: umowy o pracę z dnia 1.09.2014 r., listy płac, czy listy obecności nie stanowią dowodów faktycznego wykonywania przez ubezpieczoną pracy w spornym okresie oraz w wymiarze pełnego etatu a jedynie są potwierdzeniem ich formalnego sporządzenia. Fakt formalnego sporządzenia wskazanej wyżej dokumentacji miał na celu skonstruowanie okoliczności faktycznych świadczących o pozostawianiu ubezpieczonej w stosunku pracy z tą firmą płatnika, a w konsekwencji o podleganiu pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu.

Na marginesie wskazać należy, że płatnik nie wykonał zarządzenia sądu z dnia 25.01.2016 r. a pełnomocnik wnioskodawczyni nie wnosił o zobowiązanie do złożenia określonych tam dokumentów wraz z nałożeniem grzywny, jeżeli dowody te miały znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni M. D. nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i art. 11 ust. 1 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 121 t.j. ze zmianami) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

O uznaniu stosunku łączącego dwie osoby za stosunek pracy rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Według art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy (tekst jednolity Dz. U z 2014 r., poz. 1502), przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju a rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem".

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste (nie może on wyręczyć się w pracy inną osobą) i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Dla stwierdzenia cechy podporządkowania typu pracowniczego z reguły wskazuje się na takie elementy jak: określony czas pracy i określone miejsce wykonywania czynności, podporządkowanie pracownika regulaminowi pracy oraz poleceniom kierownictwa co do miejsca czasu i sposobu wykonywania pracy, obowiązek wykonywania poleceń przełożonych.

Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 roku o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

W przedmiotowej sprawie organ rentowy stanął na stanowisku, że umowa
o pracę z dnia 1 września 2014 r. zawarta między M. D., a J. Z. właścicielem firmy (...) w Ł., jest nieważna, bowiem została zawarta dla pozoru. Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują, łącznie, następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi, a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie stron na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z 14 marca 2001 roku (opubl. OSNAP 2002/21527, nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

Sąd Okręgowy w Łodzi podziela również pogląd Sądu Najwyższego (wyrok
z dnia 25 stycznia 2005 roku, II UK 141/04, OSNP 2005/15/235), w którym stwierdza się, że stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy, jeżeli w okolicznościach sprawy, zatrudnienie było rzeczywiste, wynikające3 z potrzeby pracodawcy. (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p).

Nadto nadmienić należy, że w niniejszej sprawie na organie rentowym spoczywał ciężar dowodu, że strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli, a więc, że nie miały zamiaru wywołania żadnych skutków prawnych, gdyż pracownik nie podjął wykonywania pracy na podstawie umowy o pracę, a pracodawca świadczenia tego nie przyjmował. Z tych bowiem faktów organ rentowy wywodzi skutki prawne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 roku, I UK 269/2006, LEX nr 328015). Przy czym, organ rentowy może przywoływać wszelkie dowody zadaniem których jest podważenia domniemania istnienia stosunku pracy.

Przekładając powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że organ rentowy wykazał, że M. D. i J. Z. łączyła pozorna umowa o pracę.

W ocenie Sądu o pozorności umowy o pracę świadczą już same okoliczności jej zawarcia. Podkreślić należy przede wszystkim, że przed datą zawarcia spornej umowy o pracę wnioskodawczyni miała rozwiązaną drugą umowę o pracę z płatnikiem i przebywała na długotrwałym zwolnieniu lekarskim (w okresie od marca do sierpnia 2014 r.) z powodów neurologicznych. Także we wcześniejszym okresie leczyła się ona z powodu schorzenia kręgosłupa. Z przedłożonej historii choroby wynika, że w okresie luty – sierpień 2014 r. stan chorobowy wnioskodawczyni utrzymywał się na tym samym poziomie a więc nadal była ona niezdolna do pracy. Fakt niezdolności do pracy wnioskodawczyni w dacie zawarcia umowy o pracę potwierdza też brak zaświadczenia lekarskiego lekarza medycyny pracy.

W tej sytuacji pracodawca zawierając kolejną umowę o pracę we wrześniu 2014 r. z całą pewnością wiedział o chorobie ubezpieczonej, która wykluczała podjęcie ponownego jej zatrudnienia. Ponadto bezpośrednio przed zatrudnieniem ubezpieczonej, tj. w okresie od kwietnia do września 2014 r. zainteresowany nie prowadził działalności gospodarczej, co świadczy o tym, że prowadził on działalność tylko w okresach zatrudnienia ubezpieczonej, czego strona odwołująca się wystarczająco skutecznie nie zakwestionowała.

Według Sądu, stan zdrowia wnioskodawczyni całkowicie wykluczał możliwość faktycznego wykonywania obowiązków pracowniczych.

O pozorności umowy o pracę w spornym okresie świadczy, także brak pisemnego zakresu obowiązków, ewentualnie ustne wyznaczenie tych obowiązków co utrudnia weryfikację dokonywanych przez wnioskodawczynię w pracy czynności. Wprawdzie można powiedzieć, ze rzeczywiście wnioskodawczyni kolejny raz miałaby wykonywać te same czynności, przez co można byłoby przyjąć, że taki zakres nie był niezbędny, choć formalnie powinien powstać.

Wnioskodawczyni miała zajmować się obsługą klientów oraz solarium.

Jednak brak jest w przedmiotowym postępowaniu dowodów, że ubezpieczona w spornym okresie faktycznie wykonywała jakiekolwiek czynności. Brak świadków, którzy potwierdziliby, że wnioskodawczyni rzeczywiście zajmowała się obsługą ich oraz solarium.

Wszystkie przedstawione dowody, w tym także zeznania świadka, nie dotyczą spornego okresu lecz wcześniejszych umów o pracę zawartych między wnioskodawczynią a tym płatnikiem. Brak jest nawet tak podstawowych dokumentów jak zaświadczenie lekarskie o zdolności do pracy wystawionego przez lekarza medycyny pracy ani zaświadczenia o odbytym wstępnym szkoleniu BHP. Dla ubezpieczonej nie były nawet prowadzone akta osobowe w spornym okresie, co jest obowiązkiem pracodawcy. Oczywiście można powiedzieć, że to sprawa płatnika a niewywiązanie się przez niego z nałożonych obowiązków nie powinno obciążać ubezpieczonej. Z drugiej jednak strony, wnioskodawczyni nie zmobilizowała płatnika do przedstawienia dowodów dla niej korzystnych, choć brak jest informacji z jej strony o problemach w kontaktach z byłym pracodawcą.

Co jednak najistotniejsze (obok stanu zdrowia ubezpieczonej), to fakt, że zatrudnienie wnioskodawczyni nie było z całą pewnością uzasadnione rzeczywistymi potrzebami pracodawcy.

W okresie usprawiedliwionej nieobecności ubezpieczonej w pracy płatnik nie zatrudnił nowego pracownika na jej stanowisko. Nikt nie przejął obowiązków ubezpieczonej.

Przychody pracodawcy także nie uzasadniały zatrudnienia pracownika na umowę o pracę. W 2014 r. firma (...) J. Z. w Ł. uzyskała następujące przychody: styczeń 648 zł, luty – 983 zł, marzec – 85 zł, wrzesień – 1094 zł. Jeżeli kwoty te pomniejszymy o koszty (płace, media doprowadzone do zakładu i ich zużycie i inne) to widać, że firma nie miała dochodów a raczej straty. Zauważyć należy, że do spornego okresu możemy zaliczyć ewentualne obroty tylko z września 2014 r. Jednakże wykazanie obrotów za pierwszy kwartał 2014 roku i dopiero za wrzesień 2014 roku mogą sugerować, że działalność, nawet dla jednej osoby (płatnika) była nieopłacalna. Znikome obroty prowadziły więc do zawieszania wykonywania działalności. Po okresie zawieszenia i uprzednim rozwiązaniu umowy o prace z ubezpieczoną (która z tego powodu formalnie mogła nabyć prawo do zasiłku chorobowego) w drugim kwartale 2015 roku następuje całkowita likwidacja działalności. Dodać też należy, że poprzednie zatrudnienia były krótkotrwałe i kończyły się pobieraniem przez ubezpieczoną zasiłku chorobowego, który był kontynuowany po zakończeniu zatrudnienia.

W świetle powyższych okoliczności, zatrudnienie pracownika stanowiło działania całkowicie nieracjonalne. Celem racjonalnego pracodawcy jest bowiem osiągnięcie zysku z działalności gospodarczej, dochodów finansowych, by mieć się z czego utrzymywać i żeby firma funkcjonowała i mogła się rozwijać.

Ponadto we wcześniejszych okresach zainteresowany zaprzestawał prowadzenia działalności gospodarczej i ostatecznie w maju 2015 r. przedmiotowa działalność została zlikwidowana.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu, istniała nierentowność zatrudnienia M. D. na podstawie umowy o pracę na stanowisku pracownika do obsługi urządzeń w solarium w pełnym wymiarze czasu pracy od 1 września 2014 r., gdyż ani posiadane przez pracodawcę zasoby finansowe, jak i również jego realne potrzeby tego absolutnie nie uzasadniały. Płatnika nie było stać nawet na wypłatę niewysokiego wynagrodzenia za pracę ubezpieczonej.

W świetle wskazanych okoliczności przyjąć należy, zgodnie z twierdzeniem organu rentowego, że przedmiotowa umowa o pracę z dnia 1 września 2014 r. była pozorną umową o pracę. Pozorność jej polegała na tym, że strony sporządziły umowę wyłącznie w celu objęcia wnioskodawczyni ubezpieczeniem pracowniczym, a w konsekwencji zapewnienia świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Nie zostało bowiem wykazane, by fakt zatrudnienia M. D. wynikał z rzeczywistej potrzeby pracodawcy oraz nie wykazano również, że w spornym okresie faktycznie świadczyła ona pracę w ramach stosunku pracy, jak również, że płatnik zamierzał rzeczywiście prowadzić działalność usługową a nie podejmował ją na krótki okres dla innego celu niż zarobkowy.

Okoliczność, że ubezpieczona została zatrudniona, ale faktycznie nie wykonywała czynności, świadczy o tym, że nie pracowała i to nie z powodu zakładu pracy, który tej pracy jej nie dał, lecz dlatego, że jej nie miał dla wnioskodawczyni. Trudno bowiem przyjąć, że płatnik, mając bardzo słabe wyniki finansowe, znając trudną sytuację zdrowotną pracownicy, zatrudnią ją bez zaświadczenia lekarskiego o przydatności na określonym stanowisku pracy. Zresztą zaraz wnioskodawczyni, z tych samych powodów zdrowotnych staje się niezdolna do pracy.

W sytuacji gdy pracownica jest zatrudniana na podstawie kilku kolejnych umów o pracę i w sytuacji gdy w tych okresach wnioskodawczyni długotrwale staje się niezdolna do pracy, to w czasie postępowania sądowego zobowiązana jest przedstawić wystarczająco obiektywne dowody które pozwoliłyby rozróżnić okresy niesporne od okresów spornych. Bowiem sądy ubezpieczeń społecznych opierają swoje rozstrzygnięcia na podstawie dowodów dostarczonych przez strony, aby można było wywnioskować, że określona osoba została zatrudniona w celu zawodowym i że wykonywane czynności zawodowe nie miały na celu w wytworzyć w odczuciu opinii społecznej przeświadczenia o zatrudnieniu, mimo, że rzeczywistym celem było zabezpieczenie swoich przyszłych interesów procesowych.

Tym samym przedmiotowa umowa jako pozorna jest nieważna w świetle art. 83 § 1 k.c. i nie wywołuje skutku w postaci objęcia M. D. obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi.

Mając powyższe na uwadze Sąd w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie uznając tym samym prawidłowość wydanej w dniu 9 marca 2015 r., decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł..

Zarządzenie : odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.