Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

J., dnia 19 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSO Agnieszka Wiercińska-Bałaga

Protokolant:Magdalena Szlachtowicz

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2015 r. w Jeleniej Górze

sprawy z powództwa A. S. (1)

przeciwko Z. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3.617 złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 759/15

UZASADNIENIE

Powód A. S. (1) domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej Z. K. kwoty 123.700 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 czerwca 2012 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu żądania powód przytoczył, że pozwana prowadzi w Z. przy ul. (...) parking strzeżony. W dniach od 25 do 27 czerwca 2012 r. zawarł z pozwaną umowę przechowania samochodu marki (...)o nr rej. (...). W chwili zawarcia umowy wartość rynkowa pojazdu wynosiła 177.800 zł. W czasie trwania umowy w nocy z 26 na 27 czerwca 2012 r. kiedy pojazd ten był zaparkowany na parkingu pozwanej został podpalony przez nieznanego sprawcę, w wyniku czego samochód uległ zniszczeniu. Postępowanie karne prowadzone w tej sprawie zostało umorzone wobec niewykrycia sprawcy. Wartość spalonego pojazdu wyniosła 54.100 zł. Zdaniem powoda odpowiedzialność pozwanej za szkodę spowodowaną nienależytym wykonaniem umowy przechowania wynika z art.835 kc. W dalszej kolejności powód wskazał, że kwestia odpowiedzialność pozwanej była przedmiotem badania Sądu Okręgowego w J.w sprawie sygn. akt I C (...), gdzie powództwo J. I. zostało oddalone z uwagi na brak legitymacji czynnej, bo nie zawierała ona umowy przechowania. Powód wzywał pozwaną do zapłaty należności dochodzonej pozwem, ale bezskutecznie, wobec czego powód liczy odsetki od daty zakończenia umowy przechowania tj. 28.06.2012 r.

W odpowiedzi na pozew pozwana Z. K. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zarzuciła, że powództwo jest bezzasadne wobec oparcia go na jedynym zgłoszonym przez powoda dowodzie tj. dowodzie z akt Sądu Okręgowego w J.sygn. I C (...), a który to środek dowodowy jest niedopuszczalny z uwagi na zasadę bezpośredniości. Następnie podniosła, że warunkiem odpowiedzialności przechowawcy za skutek w postaci zniszczenia rzeczy oddanej na przechowanie jest możliwość przypisania mu winy, zaś w tym wypadku do uszkodzenia pojazdu doszło na skutek podpalenia go przez nieznanego sprawcę, a z nieznanych pozwanej przyczyn system alarmowy pojazdu nie zadziałał, choć ingerencja w substancję pojazdu winna skutkować jego włączeniem. Zdaniem pozwanej alarm najprawdopodobniej nie był włączony, co pozostaje w sprzeczności z zapisami regulaminu parkingu, a wyjaśnienia powoda z protokołu oględzin co do tego, że pojazd nie posiadał alarmu pozostają w sprzeczności z treścią kalkulacji naprawy sporządzonej przez D. G., z której wynika, że samochód posiada instalację alarmową, co według niej wskazuje na celowe wyłączenie alarmu w okresie kiedy auto było pozostawione na parkingu pozwanej, a tym samym przyczynienie się powoda do powstania szkody. W ocenie pozwanej prawidłowo wykonywała obowiązki wynikające z zawartej umowy, sprawowała dozór w sposób właściwy, a zatem szkoda powstała w następstwie okoliczności, za które pozwana nie ponosi odpowiedzialności, gdyż jej przyczyną było wyłączne działanie osób trzecich. W dalszej kolejności pozwana zarzuciła, że powód rażąco zawyżył koszt naprawy samochodu, który jej zdaniem nie przekracza kwoty 95.000 zł. Nadto pozwana podniosła, że powód nie udowodnił, iż na skutek rzekomego nienależytego wykonania przez nią umowy w jego majątku powstała jakakolwiek szkoda majątkowa, gdyż o ile ona powstała, to wyłącznie w majątku J. I.. Powód zaś nie wykazała, aby to on naprawił szkodę w tym pojeździe, a którego korzystał za zgodą matki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana Z. K. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...). Parking usytuowany jest przy ul. (...) w Z.. Teren parkingu jest ogrodzony stalową siatką o wysokości około 150 cm. Wjazd na teren parkingu usytuowany jest od strony ul. (...) przy budynku stróżówki. Teren parkingu jest oświetlony lampami oświetlenia ulicznego, które znajdują się w każdym rogu parkingu bezpośrednio za ogrodzeniem parkingu. Nie posiada monitoringu. Budka strażnicza jest murowana, nie jest w całości przeszklona, posiada okna od strony parkingu. Przez okno budki strażniczej widoczny jest cały teren parkingu. Parking dozorowany jest przez jedną osobę. Przy zajmowaniu przez osobę dozorującą miejsca siedzącego wewnątrz stróżówki na wprost okna pojazd zajmujący miejsce w rzędzie na wprost budki strażniczej w szeregu za zaparkowanymi innymi pojazdami nie jest widoczny w całości, nie widać jego przedniej części i kół. Osoba dozorująca obchodziła teren parkingu wraz z psem raz na pół godziny – godzinę. Z uwagi na skargi okolicznych mieszkańców korzystający z parkingu proszeni są o wyłączanie alarmów w samochodach. O miejscu ustawienia samochodu na parkingu decyduje pracownik zmiany. Pracownicy dozorujący parking pracowali w systemie zmianowym, zmiana trwała 12 godzin.

(dowód: protokół oględzin k 67-68; zeznania świadka T. N. e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:14:31-00:25:40; zeznania pozwanej Z. K. e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:45:08- 01:03:15; protokół oględzin miejsca k 6-8 akt sprawy sygn. RSD (...)Komendy Powiatowej Policji w Z.; dokumentacja fotograficzna k 26-27, 47-49 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.; zaświadczenie o zmianie we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej k 44 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.; regulamin parkingu k 45-46 akt sygn. I C (...) Sądu Okręgowego w J.; protokół przesłuchania świadka Z. K. k 10-11 akt sprawy sygn. RSD (...)Komendy Powiatowej Policji w Z.; zeznania świadka P. B. e-protokół z 8.04.2013 r. 00:21:49-00:28:44 w aktach sprawy sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.)

J. I. była właścicielką samochodu osobowego marki (...)o nr rej. (...) rok produkcji 2011 r., koloru czarnego. Samochód został zakupiony na terenie Niemiec w dniu 10.05.2012 r. jako auto używane za cenę 29.800 euro. W dacie zakupu pojazd ten był uszkodzony (tylne drzwi i tylny błotnik od strony pasażera), został naprawiony na zlecenie J. I. przez powoda A. S. (1). Naprawy dokonano w warsztacie (...)w Z.. Poza dokonaniem naprawy samochodu powód mógł za zgodą J. I. swobodnie z niego korzystać, tj. jeździć nim.

(dowód: rachunek wraz z tłumaczeniem k 98, 115 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w (...); zeznania świadka J. I. e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:25:49-00:35:20; zeznania powoda A. S. (1) e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:36:46-00:45:05; zeznania świadka A. S. (1) e-protokół z 8.04.2013r. 00:28:44-00:45:41 w aktach sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.)

W dniu 25 czerwca 2012 r. powód A. S. (1) zostawił auto na parkingu strzeżonym przy ul. (...) w Z.. Zgodnie ze wskazówkami pracownika parkingu, A. S. (1) zaparkował pojazd obok budki strażniczej. Następnego dnia, tj. 26 czerwca 2012 r. samochód zabrał z parkingu i ponownie tam pozostawił w tym samym dniu w godzinach wieczornych – około godziny 22.00. A. S. (1) zaparkował samochód w tym samym miejscu, co poprzednio, to jest w bezpośredniej bliskości budki strażniczej. Pozwana Z. K., która w tym dniu pełniła dyżur na stróżówce, poleciła powodowi przestawienie auta w inne miejsce – oddalone od budki strażniczej o około 22-25 metrów, 10 i 9 metrów od ogrodzenia, w centralnej części placu, na ostatnie miejsce w środkowym szeregu zaparkowanych pojazdów. A. S. (1) zastosował się do tych wskazówek i przestawił auto na miejsce wskazane przez pozwaną.

(dowód: protokół oględzin k 67-68; protokół oględzin miejsca k 6-8 akt sprawy sygn. RSD (...)Komendy Powiatowej Policji w Z.; dokumentacja fotograficzna k 26-27, 47-49 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.; zeznania świadka P. B. e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:08:39-00:14:30; zeznania powoda A. S. (1) e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:36:46-00:45:05; zeznania pozwanej Z. K. e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:45:08- 01:03:15; zeznania świadka P. B. e-protokół z 8.04.2013 r. 00:21:49-00:28:44 w aktach sprawy sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.; zeznania świadka A. S. (1) e-protokół z 8.04.2013 r. 00:28:44-00:45:41 w aktach sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.)

W nocy z 26 na 27 czerwca 2012 r. samochód osobowy marki (...)o nr rej. (...) w czasie, gdy zgodnie z zawartą przez strony umową przechowania był zaparkowany na parkingu przy ul. (...) w Z., został popalony przez nieznanego sprawcę, w wyniku czego uległ częściowemu uszkodzeniu. Pozwana Z. K. nie zauważyła sprawcy podpalenia, który dostał się na teren parkingu, nie widziała również przedsięwziętych przez niego czynności w celu podpalenia auta. Zobaczyła dopiero palący się samochód, co nastąpiło około godz. 1.00 w nocy. Wówczas wezwała straż pożarną, która ugasiła pożar, co zapobiegło całkowitemu spaleniu pojazdu.

(dowód: karta zdarzenia z 27.06.2012 r. Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Z. wraz z informacją o zdarzeniu i protokołem przekazania terenu k 46-48; zeznania powoda A. S. (1) e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:36:46-00:45:05; zeznania pozwanej Z. K. e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:45:08- 01:03:15; protokół oględzin miejsca k 6-8 akt sprawy sygn. RSD (...)Komendy Powiatowej Policji w Z.; dokumentacja fotograficzna k 26-27, 47-49 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.; opinia wstępna k 27-28 akt sygn. RSD (...)KPP w Z.; dokumenty w aktach sprawy RSD (...)Komendy Powiatowej Policji w Z. - protokół ustnego zawiadomienia k 2-3, protokół przesłuchania świadka Z. K. k 10-11; zeznania świadka Ł. C. k. 222-222 verte akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.; zeznania świadka Ł. M. k 222 verte-223 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.; zeznania świadka M. L. k 223 verte akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.; zeznania świadka J. S. k 245 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.; opinia E. S. k 50-61 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.)

Dochodzenie prowadzone w sprawie podpalenia przedmiotowego pojazdu prowadzone przez Komendę Powiatową Policji w Z. zostało umorzone postanowieniem z 27.08.2012 r. w sprawie sygn. akt RSD (...), z powodu niewykrycia sprawcy przestępstwa.

(dowód: postanowienie KPP w Z. z 27.08.2012 r. k 45 akt sygn. RSD (...)KPP w Z.)

Wartość rynkowa samochodu marki (...) nr rej. (...), rok produkcji 2011, na dzień 27 czerwca 2012 r. wynosiła 177.800 zł.

(dowód: opinia biegłego T. K. k 177-187 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.)

Wartość tego pojazdu po uszkodzeniu na skutek podpalenia w dacie wystąpienia szkody wynosiła 54.100 zł.

(dowód: opinia uzupełniająca biegłego T. K. k 292-296 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.

(...) S.A. w W., u którego pozwana miała wykupioną polisę OC, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, nie znalazł podstaw do wypłacenia odszkodowania uznając, że właściciel parkingu dochował należytej staranności w wykonaniu umowy przechowania. W trakcie postępowania szkodowego ustalono, że przyczyną uszkodzenia pojazdu było podpalenie – oblanie przodu pojazdu łatwopalna cieczą, która następnie została zapalona.

(dowód: polisa ubezpieczenia OC pozwanej k 34-36; pismo (...) S.A. w W. z 15.11.2012 r. k. 37-38; opinia E. S. k 50-61 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.)

W dniu 11.11.2012 r. J. I. sprzedała uszkodzony samochód, nie dokonując jego naprawy za cenę 8.000 euro.

(dowód: umowa sprzedaży wraz z tłumaczeniem k 98, 116 akt sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.)

Pismem z 23 marca 2015 r. A. S. (1) wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 144.200 zł wraz z odsetkami liczonymi od 27.06.2012 r. w terminie 7 dni od daty doręczenia pisma, wskazując, że 25.06.2012 r. zawarł z nią umowę przechowania samochodu marki (...) nr rej. (...), w czasie trwania której pojazd ten został zniszczony na parkingu pozwanej w wyniku podpalenia przez nieznanego sprawcę. Wysokość żądanej przez niego kwoty stanowiła różnicę między wartością rynkową pojazdu w kwocie 177.800 zł ustaloną przez biegłego w sprawie sygn. I C (...)Sądu Okręgowego w J.a kwotą 33.600 zł stanowiącą równowartość ceny 8000 euro, za którą pojazd został sprzedany w uszkodzonym stanie.

(dowód: pismo powoda z 23.03.2015 r. wraz z potwierdzeniami nadania i odbioru k 18-20)

J. I. nie rości żadnych pretensji do powoda w związku z korzystaniem przez niego ze stanowiącego jej własność samochodu marki (...) nr rej. (...) w okresie od 25 do 27 czerwca 2012 r. A. S. (1) w żaden sposób nie zadośćuczynił jej w związku z uszkodzeniem pojazdu na skutek podpalenia przez nieznanego sprawcę w czasie, gdy był on zaparkowany na parkingu pozwanej w nocy z 26 na 27 czerwca 2012 r.

(dowód: zeznania świadka J. I. e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:25:49-00:35:20; zeznania powoda A. S. (1) e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:36:46-00:45:05

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie poza sporem było, że powód A. S. (1) zawarł w dniu 25 czerwca 2012 r. z pozwaną Z. K., prowadzącą działalność gospodarczą w postaci parkingu strzeżonego przy ul. (...) w Z. umowę przechowania pojazdu marki (...)o nr rej. (...). Samochód miał być tam przechowywany w nocy z 25 na 26 czerwca oraz z 26 na 27 czerwca 2012r. Poza sporem pozostawał także fakt, że opisany wyżej pojazd w nocy z 26/27 czerwca 2012 r. został uszkodzony, w wyniku podpalenia przez nieustalonego sprawcę.

Stosownie do treści przepisu art.835 kc przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. W art. 837 kc określone zostały obowiązki przechowawcy, który powinien przechowywać rzecz w taki sposób, do jakiego się zobowiązał, a w braku umowy w tym względzie, w taki sposób, jaki wynika z właściwości przechowywanej rzeczy i z okoliczności. Umowę tę zalicza się do zobowiązań starannego działania, a nie zobowiązań rezultatu, co oznacza, że odpowiedzialność kontraktowa przyjmującego zlecenie z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art.471 kc w zw. z art.487§1 kc) powstanie tylko wówczas, gdy przy wykonaniu zlecenia nie zachował on wymaganej staranności, niezależnie od tego, czy oczekiwany przez dającego zlecenie rezultat nastąpił, czy też nie. Przy czym należytą staranność zleceniobiorcy należy oceniać przez pryzmat art.355 kc. Cytowany przepis w §1 art.355 kc określa należytą staranność dłużnika jako staranność ogólnie wymaganą w stosunkach danego rodzaju, zaś zgodnie z §2 art.355 kc w zakresie prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej staranność tę określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Chodzi zatem o pewien wzorzec zachowania dłużnika w zakresie jego zaangażowania i dbałości o wykonanie zobowiązania, przy czym w myśl art.355 kc nie ma jednego, powszechnie obowiązującego wzorca, lecz należy go każdorazowo określić przy uwzględnieniu kryteriów o charakterze obiektywnym, tj. stosowaniu mierników staranności dla typowych sytuacji, przy uwzględnieniu strony podmiotowej danego stosunku zobowiązaniowego, jego treści i przedmiotu zobowiązania. Dla stosunków, o których stanowi §2 art.355 kc przyjąć należy, że profesjonalizm dłużnika winien przejawiać się w dwóch podstawowych cechach jego zachowania: postępowaniu zgodnym z regułami fachowej wiedzy oraz sumienności. Wzorzec należytej staranności w tym wypadku musi zatem uwzględniać zwiększone oczekiwania co do zawodowych kwalifikacji dłużnika- profesjonalisty, co do jego wiedzy i praktycznych umiejętności skorzystania z niej, a także zwiększonego zaangażowania w podjęte działania przygotowujące i realizujące świadczenie.

Przy czym z przepisu art. 471 kc wynika, że przewidziana w nim odpowiedzialność wchodzi w rachubę, jeżeli spełnione są następujące przesłanki: po pierwsze - istnienie szkody w znaczeniu uszczerbku majątkowego, po drugie - chodzi o szkodę wyrządzoną przez dłużnika wierzycielowi, po trzecie - między niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania a szkodą musi istnieć związek przyczynowy w takim znaczeniu, jakie temu pojęciu nadaje art. 361 § 1 kc, po czwarte - szkoda musi być następstwem okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2009 r., sygn. IV CSK 523/08, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2006 r. V CSK 85/06, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 2005 r. III CK 586/04, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20 października 1995 r. I ACr 493/95, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1987 r. III CZP 82/86). Przy czym zgodnie z art.6 kc obowiązek wykazania istnienia wszystkich wskazanych powyżej przesłanek warunkujących uznanie za zasadne roszczenia opartego na podstawie art.471 kc obciąża poszkodowanego, a więc w niniejszym przypadku powoda.

Z treści przepisu art.361§2 kc wynika, że szkoda majątkowa może wystąpić w dwóch postaciach, a mianowicie strat, które poszkodowany poniósł (damnum emergens), tj. rzeczywistej zmianie stanu majątkowego wyrażoną wielkością uszczerbku doznanego w majątku istniejącym przed zdarzeniem wyrządzającym szkodę i ewentualnych dalszych uszczerbkach, będących normalnym następstwem zdarzenia wywołującego szkodę (strata ta oznacza zmniejszenie aktywów w majątku poszkodowanego) oraz utraty korzyści, które mógłby osiągnąć (lucrum cessans), tj. udaremnieniu zwiększenia się majątku, które mogłoby nastąpić, gdyby nie zdarzenie wywołujące szkodę (np. nieosiągnięcie oczekiwanego zysku).

W ocenie Sądu w oparciu o wyniki postępowania dowodowego należy stwierdzić, że powód pomimo obciążającego go w tym zakresie zgodnie z art.6 kc nie wykazał, aby w istocie poniósł jakąkolwiek szkodę majątkową w rozumieniu art.361§2 kc. W szczególności wskazać należy, że pojazd, którego dotyczy żądanie pozwu bezspornie nie stanowił własności A. S. (1), który w okresie trwania między stronami umowy przechowania jedynie użytkował go na podstawie umowy zbliżonej treścią do umowy użyczenia z właścicielką samochodu tj. matką powoda J. I.. Zatem uszczerbek majątkowy określany przez powoda w pozwie jako różnica między wartością rynkową pojazdu wynoszącą w dniu zdarzenia 177.800 zł a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym po podpaleniu przez nieustalonego sprawcę wynoszącą według powoda 54.100 zł powstał niewątpliwie nie w majątku A. S. (2), lecz w majątku właścicielki samochodu marki (...) nr rej. (...)- tj. J. I.. Z zeznań powoda (e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:43:05-00:45:05) wprost zaś wynika, że w żaden sposób nie zadośćuczynił właścicielce pojazdu w związku z tą szkodą.

Zdaniem Sądu w majątku powoda nie istnieje także uszczerbek majątkowy związany z ewentualną jego odpowiedzialnością jako osoby biorącej pojazd w użyczenie od jego właściciela za niewłaściwe wywiązanie się z umowy użyczenia. Jak stanowi bowiem przepis art.714 kc biorący do używania jest odpowiedzialny za uszkodzenie rzeczy, jeśli jej używa w sposób sprzeczny z umową albo właściwościami lub przeznaczeniem rzeczy, albo gdy nie będąc do tego upoważniony przez umowę ani zmuszony przez okoliczności powierza rzecz innej osobie, a rzecz nie byłaby uległa uszkodzeniu, gdyby jej używał w sposób właściwy albo gdyby ją zachował u siebie. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie zaś wynika, że podczas trwania stosunku użyczenia to wyłącznie powód korzystał z pojazdu, ponadto czynił to w sposób zgodny z umową, tj. dokonał naprawy pojazdu i korzystał z niego w sposób swobodny zgodnie z jego przeznaczeniem i właściwościami. Co więcej jak wynika z relacji świadka J. I. nie rości ona żadnych pretensji do powoda co do sposobu korzystania przez niego z jej pojazdu (e- protokół rozprawy z 19.11.2015 r. 00:32:20-00:34:40). Nie istnieją zatem podstawy do przyjęcia ewentualnej odpowiedzialności powoda wobec właścicielki samochodu na podstawie art.714 kc, a które ewentualnie mogłyby wskazywać na istnienie uszczerbku majątkowego u powoda.

Mając zatem na uwadze, że powód nie wykazał istnienia szkody, powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art.98§1 i 3 kpc, zasądzając na rzecz pozwanej kwotę 3617 zł, w tym 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz wynagrodzenie rady prawnego w kwocie 3600 zł, które ustalono na podstawie §6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. jedn. Dz. U. z 2014 r poz. 490).