Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy w Wydziale VIII Gospodarczym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Marcin Królikowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Marzena Lewandowska

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2016 r. w B. na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą

w W.

przeciwko M. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 854,00 zł (jeden tysiąc osiemset pięćdziesiąt cztery złote) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

a)  618,00 zł od dnia 14 września 2012 roku do dnia zapłaty

b)  618,00 zł od dnia 14 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty

c)  618,00 zł od dnia 14 marca 2013 roku do dnia zapłaty

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 47,00 zł ( czterdzieści siedem

złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Marcin Królikowski

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 27 kwietnia 2015 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) S.A. w W. domagał się zasądzenia od pozwanej M. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą (...) w B. zasądzenia kwoty 1854,00 zł z ustawowymi odsetkami od kwot:

a)  618,00 zł od dnia 14 września 2012 r. do dnia zapłaty;

b)  618,00 zł od dnia 14 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty;

c)  618,00 zł od dnia 14 marzec 2013 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że zawarł z pozwaną umie ubezpieczenia na okres od 16 czerwca 2012 r. do 15 czerwca 2013 r. za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdu marki M. o nr rej (...). Powód podał, że składka ubezpieczeniowa w sypkości 2.473,00 zł miała być zapłacona w 4 ratach, jednakże w związku z brakiem zapłaty przez pozwaną pełnej kwoty składki powód wezwał ją do zapłaty czego pozwana nie uczyniła.

Nakazem zapłaty z dnia 5 maja 2015 r. w sprawie o sygn. akt (...)w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy (...) orzekł zgodnie z żądaniem wyrażonym w pozwie.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana przyznała, że zawarła umowę ubezpieczenia samochodu. Pozwana wskazała, że powód podaje, że umowa została zwarta w dniu 16 czerwca 2012 r., natomiast składka ubezpieczeniowa w kwocie 619 zł została zapłacona w dniu 14 czerwca 2012 r. W ocenie pozwanej niespójność dat może sugerować, że powód dochodzi roszczeń, które zostały uregulowane.

Powód uzupełnił pozew, podnosząc jak dotychczas, natomiast pozwana w uzupełnieniu sprzeciwu podniosła zarzut nie udowodnienia istnienia roszczenia.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że wydruk z (...) nie może być traktowany jako dowód zawarcia umowy. Pozwana wskazała również, że powód nie przedstawił wezwania do zapłaty spornej należności bowiem nie przedstawił potwierdzenia odbioru wezwania do dobrowolnej zapłaty.

Sąd ustalił, co następuje:

Strony zawarły umowę ubezpieczenia komunikacyjnego, w związku z czym powód wystawił polisę (...) o numerze (...). Ubezpieczenie obowiązywało od 16 czerwca 2012 r. do 15 czerwca 2013 r. Umowa (polisa) określała m.in. przedmiot i zakres ubezpieczenia, składka za ubezpieczenia AC wynosiła 2.473,00 zł płatna w 4 ratach, pierwsza do 14.06.2012 r., (w wysokości 619 zł została zapłacona przez pozwaną) druga w wysokości 618 zł płatna do 13.09.2012 r., trzecia w wysokości 618 zł płatna do 13.12.2012 r. oraz czwarta w wysokości 618 zł płatna do 13.03.2013 r. Umowa została podpisana przez pozwaną jak i przez przedstawiciela powoda.

Dowód: polisa nr (...) – k. 70-73 akt, potwierdzona z oryginałem na rozprawie w dniu 10.05.2016r. – k. 78 akt.

Powód wezwał pozwaną do zapłaty nieopłaconych składek w wysokości 1.854,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami w terminie 3 dni od dnia otrzymania wezwania.

Dowód:. przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 31 akt potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego – k. 29 – 30 akt)

Powyższy stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił w oparciu o wyżej wymienione dowody z dokumentów prywatnych znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwość, autentyczność i moc dowodowa nie budziły jego wątpliwości.

Zaznaczyć tu należało, że przy ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd miał na uwadze treść art. 233 § 1 k.p.c., zgodnie, z którym Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

Sąd zważył, co następuje:

W myśl art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie zaś z art. 353 § 1 k.c. zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Uprawnienie wierzyciela określa się terminem wierzytelności.

Umowa ubezpieczenia należy do umów kauzalnych (przyczynowych), ważność jej zależy od istnienia odpowiedniej podstawy świadczeń nią określonych. Ubezpieczający w zamian za opłaconą składkę uzyskuje od ubezpieczyciela ochronę przed wystąpieniem określonego wypadku, natomiast ubezpieczyciel spełnia świadczenie, w celu zwolnienia się z ciążącego na nim zobowiązania. Umowa ubezpieczenia jest również umową konsensualną, co oznacza, iż zawarcie jej następuje przez złożenie zgodnego oświadczenia woli przez strony i do skuteczności jej zawarcia nie jest wymagane wydanie dokumentu, na przykład polisy, lub zapłacenie składki przez ubezpieczającego.

Datę początkową odpowiedzialności ubezpieczyciela określa zazwyczaj umowa ubezpieczenia. W braku stosownego postanowienia umownego odpowiedzialność ta rozpoczyna się od dnia następującego po zawarciu umowy, nie wcześniej jednak niż dnia następnego po zapłaceniu składki lub jej pierwszej raty (art. 814 § 1 k.c.).

Podstawowym obowiązkiem ubezpieczającego w umowie ubezpieczenia jest uiszczanie składki. Składkę oblicza się za czas trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela, przy czym w praktyce wysokość składki zależy także od innych okoliczności, w szczególności zakresu ubezpieczonego ryzyka, wartości przedmiotu ubezpieczenia, wysokości sumy ubezpieczenia, długości wcześniejszych okresów ubezpieczenia i ich bezszkodowego przebiegu itp. Wysokość składki wskazana jest najczęściej w samej polisie lub innym dokumencie ubezpieczenia.

Sąd zważył także, iż w procesie cywilnym ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania i to one są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.). Innymi słowy ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo (żąda czegoś od innej osoby) obowiązany jest udowodnić fakty (okoliczności faktyczne) uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu (czyli neguje uprawnienie żądającego) obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje. W myśl ogólnych zasad procesowych, to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1997 r., II CKN 531/97, LEX nr 496544), a na stronie pozwanej spoczywa obowiązek wykazania, że powodowi jego żądanie nie przysługuje (por. wyrok SN z dnia 20 grudnia 2006 r., IV CSK 299/06).

W niniejszej sprawie pozwana w pierwszej kolejności wskazywała, że zapłaciła składkę ubezpieczeniową. Następnie zarzuciła, iż powód nie udowodnił istnienia roszczenia. Pozwana wskazał również, że powód nie przedstawił potwierdzenia odbioru wezwania do dobrowolnej zapłaty.

W ocenie Sądu zarzuty pozwanej były bezpodstawne. Powód wykazał, że strony zawarły polisę nr (...), za który pozwana powinna była zapłacić składkę w łącznej kwocie 2.473,00 zł za ubezpieczenie AC. Powyższe fakty zostały wykazane przez powoda, a pozwana nie złożył żadnych wniosków oraz innych zarzutów, które zniweczyłyby zasadność roszczenia powoda. Rozkład ciężaru dowodu (art. 6 k.c.) i jego procesowy odpowiednik (art. 232 k.p.c.) nie może być rozumiany w ten sposób, że ciężar dowodu zawsze spoczywa na powodzie. W razie sprostania przez powoda ciążącym na nim obowiązkom dowodowym, na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających - jej zdaniem - oddalenie powództwa ( Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 29 maja 2014 r. III APa 10/14). Pozwana ograniczyła się jedynie do gołosłownych twierdzeń podważających walory dowodów przedstawionych przez powoda, a podkreślić należy, że samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą, co wynika z przepisu art. 232 k.p.c. (wyrok Sądu Najwyższego z 22 listopada 2001 roku, I PKN 660/00 Wokanda 2002/7-8/44).

W konsekwencji, pozwana powinna wykazać, iż strony nie łączył stosunek obligacyjny lub, że zapłaciła powodowi wszystkie należne składki z tytułu w/w polisy.

Ponieważ pozwana nie zapłaciła powodowi składek za świadczenie przez powoda ochrony ubezpieczeniowej, więc popadł w zwłokę ze spełnieniem tego świadczenia (art. 476 k.c.). Powód miał, więc prawo domagać się od pozwanego zapłaty składki wraz z odsetkami za zwłokę (art. 481 § 1 k.c.).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 805 § 1 i 2 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.854,00 zł. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 99 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. W myśl tej zasady strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

W niniejszej sprawie, koszty poniesione przez powoda wyniosły 47,00 zł. W powyższej kwocie mieściła się kwota 17,00 zł stanowiąca opłatę skarbową od pełnomocnictwa oraz kwota 30,00 zł tytułem opłaty od pozwu. Ponieważ pełnomocnik powoda nie był ani radcą prawnym ani adwokatem, więc Sąd nie mógł przyznać powodowi kosztów wynagrodzenia pełnomocnika procesowego.

SSR Marcin Królikowski