Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Chojnicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Drobińska

Protokolant: staż. sąd. Paulina Feder

Prokurator Jadwiga Jabłońska- Kozek

po rozpoznaniu w na rozprawie w dniu 29 października 2015 r., 16 grudnia 2015 r., 26 stycznia 2016 r.

L. S. (S.)

syna S. i K. z domu K., urodzonego (...) w miejscowości P.

oskarżonego o to, że:

w nocy z dnia 25/26 listopada 2011 r. w C., wspólnie i w porozumieniu, działając w sposób umyślny, uszkodzili zaparkowany na ul. (...), samochód marki O. (...) o nr rej. (...) poprzez podpalenie powyższego pojazdu, czym spowodowali straty w kwocie 3000 złotych, na szkodę Ł. S. (1),

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

orzeka

1.  oskarżonego L. S. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia z tym ustaleniem, że popełnił ten czyn działając wspólnie i w porozumieniu z P. R. (1) oraz, że wyrządzona pokrzywdzonemu szkoda wyniosła co najmniej 6.000 zł, tj. przestępstwa zart.288§1 kk i za to na podstawie tego przepisu skazuje go na karę 4 (cztery) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art.69§1 i 2 kk w zw. z art.4§1 kk i art.70§1 pkt.1 kk w zw. z art.4§1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,

3.  na podstawie art. 71§1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł (dziesięć złotych),

4.  zasądza od oskarżonego opłatę w wysokości 170 zł (sto siedemdziesiąt złotych) oraz pozostałe koszty sądowe.

Sygn. akt II K 96/15

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2011 roku, około godz. 22-iej, pokrzywdzony Ł. S. (1) zaparkował swój pojazd marki O. (...) o nr rej. (...), w C., przy ul. (...). Tej samej nocy P. R. (2) wraz z oskarżonym L. S. udali się na miejsce zaparkowania wymienionego pojazdu. L. S. zabrał ze sobą w siatce butelkę benzyny wraz z materiałem. Na miejscu oskarżony S. podpalił siatkę z materiałem, którą wcześniej oblał cieczą z butelki. Potem podłożył ten materiał pod silnikiem samochodu pokrzywdzonego (zeznania P. R. (1) (k.38v,66v,202-202v), K. S. (k.95v,203v).

Pojazd Ł. S. (1) został poważnie uszkodzony. Poniósł on koszty związane z jego naprawą w wysokości co najmniej 6.000 zł (zeznania Ł. S. (1) (k.6-7,67-67v,203-203v).

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o dowody już wcześniej wymienione oraz pozostałe dowody zgromadzone w sprawie tj. : protokół oględzin (k.2-3), dokumentacja zdjęciowa (k.16), karta karna (k.36-37,199-201), zeznania M. O. (k.25v,68v,202v-203), Ł. R. (k.96), D. L. (k.117v), T. K. (k.96v) i T. F. (k.117v).

Oskarżony L. S. (k.32v) w swoich wyjaśnieniach złożonych w toku postępowania przygotowawczego oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd Rejonowy uznał, że postawa oskarżonego stanowi przyjętą przez niego linię obrony, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności. Stanowisko oskarżonego L. S. pozostaje w całkowitej sprzeczności z materiałem dowodowym, zgromadzonym w niniejszej sprawie. Przede wszystkim z oświadczeniami procesowymi P. R. (1).

P. R. (2) (k.38v,66v,202-202v) składając wyjaśnienia w charakterze podejrzanego oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w listopadzie 2011 roku został pobity przez pokrzywdzonego Ł. S. (1). Po paru tygodniach, chłopak jego matki- oskarżony L. S. powiedział mu, aby za to pobicie podpalili samochód Ł. S. (1). Dodał, że wiedział, jaki samochód należy do S.. Przedstawioną wersję wydarzeń P. R. (2) podtrzymał również na rozprawie, składając wyjaśnienia w charakterze oskarżonego oraz jako świadek w niniejszym postępowaniu.

Sąd nie miał żadnych wątpliwości, co do prawdziwości wypowiedzi P. R. (1). Jego wszystkie oświadczenia są spójne i brak w nich sprzeczności. Przy ocenie zeznań tego świadka, Sąd Rejonowy wziął pod uwagę fakt, że P. R. (2) w ciągu całego postepowaniu występował w dwóch rolach –najpierw podejrzanego i oskarżonego, a obecnie jako świadka. Jego sytuacja ulegała zatem istotnym zmianom. Przy czym w wypowiedziach P. R. (1) nie można na dostrzec żadnej zmiany dotyczącej opisu popełnienia przestępstwa oraz udziału w nim oskarżonego L. S.. W tym zakresie wypowiedzi P. R. (1) pozostają konsekwentne i logiczne. Jego wypowiedzi Sąd ocenił również jako szczere, ponieważ w okresie składania oświadczeń przez P. R. (1) nie pozostawał on w żadnym stosunku zależności od oskarżonego L. S.. Ich drogi rozeszły się wskutek rozstania się z oskarżonego z M. O.. Nadto Sąd nie dopatrzył się żadnego logicznie uzasadnionego interesu w tym, aby P. R. (2) miał w sposób celowy i nieprawdziwy obciążać siebie i oskarżonego. Z uwagi na powyższe, Sąd uczynił oświadczenia P. R. (1) podstawą dla dokonywania ustaleń w przedmiotowej sprawie.

Wypowiedzi P. R. (1) znalazły swoje potwierdzenie w zeznaniach M. O. (k.25v,68v,202v-203). Potwierdziła ona, że oskarżony L. S. pozostawał z nią w konkubinacie przez kilka lat. Rozpoznała również na okazanym materiale poglądowym zabezpieczonym na miejscu pożaru, fragmenty zabranej z jej mieszkania pościeli. Kwestię zabieranej polecieli z mieszkania w swoich zeznaniach przytłoczył również świadek Ł. R. (k.96).

Sąd uznał, zeznania wymienionych świadków za szczere i spontaniczne. Nie zawierają one żadnych sprzeczności. Nadto brak jest jakichkolwiek elementów mogących wskazywać na to, ze świadkowie ci uzgadniali miedzy sobą wersję wydarzeń.

Wersja wydarzeń przedstawiona przez P. R. (1) została również w sposób pośredni potwierdzona przez zeznania świadka K. S. (k.95v,203v). Zeznał on bowiem, że widział oskarżonego L. S., który kręcił się obok samochodu Ł. S. (1). Dodał przy tym, że nie znał wówczas oskarżonego z nazwiska.

Zeznania świadka S. potwierdziła również jego była dziewczyna- D. L. (k.117v). Przy czym w swoich zeznaniach opisała dodatkowo, że P. R. (2) przyznał się do podpalenia samochodu razem z L. S.. Nadto wskazała, że obecnie nie mieszka już z pokrzywdzonym Ł. S. (1).

W ocenie Sądu, zeznania tego świadka w kontekście pozostałych zeznań świadków, w tym P. R. (1), zasługują na wiarę.

Pokrzywdzony Ł. S. (1) (k.6-7,67-67v,203-203v) w swoich pierwszych zeznaniach wyjaśnił, że zaparkował swój pojazd przed blokiem przy ul. (...) w C.. W kolejnych zeznaniach szczegółowo podał informacje związane z naprawą tego pojazdu. Podał wówczas, że samochód O. (...) był z 2000 roku. Pokrzywdzony zakupił go w 2007 roku za kwotę 20 tys. zł. Silnik był benzynowy, z instalacją gazową. Po pożarze dokonywał w nim wielu napraw, aby pojazd był zdatny do użytku. Naprawiał pojazd u elektryka T. K., któremu zapłacił 2.500 zł, T. F. 1.000 zł, a blacharzowi 2.500 zł. W ocenie pokrzywdzonego, kwota jaką zapłacił za remont wyniosła 6.000- 7.000 zł.

Sąd dał wiarę tym zeznaniom, ponieważ są szczere i logiczne. T. K. (k.96v) i T. F. (k.117v), w swoich zeznaniach złożonych przed Sądem, również potwierdzili otrzymane od oskarżonego kwoty za robociznę. Z uwagi na fakt, że zeznania tych osób korelują ze sobą, Sąd nie miał wątpliwości co do ich prawdziwości.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka L. W. (k.68v). Wskazała ona, że pozostaje obecnie w związku konkubenckim z L. S. i wie o tym, ze pokrzywdzony Ł. S. (1) mówił oskarżonemu, że znajdzie sobie świadka który widział na miejscu zdarzenia L. S..

W ocenie Sądu zeznania świadka nie zasługują na przymiot wiarygodności. Sa one nielogiczne z uwagi na treść zeznań P. R. (1), który brał udział w przestępstwie i opisał udział własny oraz L. S.. Nadto świadek L. W. jest osobą bliską dla oskarżonego S. i ma bezpośredni interes w tym, aby oczyścić go z zarzutu popełnienia przestępstwa.

Wobec braku podstaw do kwestionowania Sąd uznał za wiarygodne pozostały dowody zgromadzone w sprawie tj.: protokół oględzin (k.2-3), dokumentacja zdjęciowa (k.16), karta karna (k.36-37,199-201).

W tym stanie sprawy wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości i polegała na tym, że w dniu 25/26 listopada 2011 roku w C. działając wspólnie i w porozumieniu z P. R. (1) w sposób umyślny uszkodził zaparkowany na ulicy (...) samochód marki O. (...) o nr rej. (...) poprzez podpalenie powyższego pojazdu, czym spowodowali straty w kwocie co najmniej 6.000 zł na szkodę Ł. S. (1), czym wypełnił znamiona występku z art.288§1 kk.

W wymienionym przepisie określona została odpowiedzialność za przestępstwo niszczenia cudzej rzeczy. Zgromadzony w sprawie materiał dowody, wbrew stanowisku oskarżonego L. S., pozwolił na przypisanie mu winy popełnienia zarzuconego czynu.

Sąd Rejonowy ustalił, że o umyślnym działaniu oskarżonego świadczą nie tylko konsekwentne oświadczenia procesowe P. R. (1), ale również korelujące z nimi zeznania M. O., Ł. R. oraz K. S.. W wypowiedziach tych osób Sąd nie dopatrzył się żadnych elementów mogących wskazywać na celowe uzgadnianie przedstawionych faktów.

Mając na względzie również zeznania pokrzywdzonego Ł. S. (1), Sąd Rejonowy ustalił, że szkoda przez niego poniesiona w związku z naprawą pojazdu wyniosła kwotę co najmniej 6.000 zł. Wedle szczegółowych zeznań pokrzywdzonego, złożonych przed Sądem, na kwotę tę składają się koszty wypłacone przez niego blacharzowi, lakiernikowi oraz elektrykowi. Należy w tym miejscu również wskazać, że Sąd dokonał przesłuchania na powyższe okoliczności świadków, którzy potwierdzili otrzymanie wymienionych kwot.

Na koszty te nie składają się natomiast poniesione przez pokrzywdzonego wydatki związane z zakupem zamontowanych, nowych części w pojeździe. Ł. S. (1) podał, że nie zbierał żadnych faktur na zakup tych części i nie ma w związku z tym możliwości udokumentowania ich zakupu i wskazania konkretnych kwot. W związku z powyższym, Sąd Rejonowy uznał, że wartość szkody poniesiona przez pokrzywdzonego Ł. S. (1) wyniosła co najmniej 6.000 zł.

Za popełnienie czynu z art.288§1 kk Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art.69§1 i 2 kk w zw. z art.4§1 kk i art.70§1 pkt.1 kk w zw. z art.4§1 kk wykonanie orzeczonej kary Sąd warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata. Na podstawie art. 71§1 kk w zw. z art.4§1 kk Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł.

Sąd Rejonowy uznał, że istnieje pozytywna prognoza kryminalistyczna, która uzasadnia zastosowanie wobec L. S. dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Oskarżony pozostaje w związku konkubenckim, podejmuje prace dorywcze dla zaspokojenia potrzeb życiowych. Stara się również, co wynika z jego pism, unikać kontraktu ze środowiskiem, który mógłby być dla niego źródłem konfliktu.

Przy czym należy podkreślić, że podstawową przesłaną zawieszenia wykonania kary są wynikające z dotychczasowego postępowania oskarżonego, dające się uzasadnić w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego przypuszczenia, co do przewidywanego sposobu życia, dotyczy to przede wszystkim przestrzegania przez niego porządku prawnego. Wśród wskazanych w art.69§2 kk przesłanek prognozowania nie istnieje priorytet którejkolwiek z nich (wyrok SN z dnia 19.01.1973 r., OSNPG 1973/7/91, wyrok SN z dnia 23.02.1979 r., OSNKW 1979/5/54). L. S. był w przeszłości karany. Ostatni raz został skazany przez Sąd Rejonowy w Chojnicach wyrokiem z dnia 19 listopada 2014 roku, w sprawie o sygn. akt II K 716/14. Sąd potraktował to jako okoliczność obciążającą. Jednakże z uwagi na fakt, że dwa ostatnie wyroki, jakie zapadły wobec oskarżonego, dotyczyły kary ograniczenia wolności, Sąd uznał, że kara która może wpłynąć wychowawczo na oskarżonego jest kara pozbawienia wolności. Przy czym Sąd uznał, że oskarżony zasługuje na zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Oskarżony L. S. jest osobą dojrzałą, ma obecnie 44 lata. Zna normy społeczne oraz konsekwencje ich naruszania. Posiada wykształcenie zawodowe- jest kierowcą, operatorem ciężkiego sprzętu budowalnego. Podejmuje prace dorywcze. Jest rozwiedziony. Ma troje dorosłych dzieci. Nie ma nikogo na utrzymaniu.

W ocenie Sądu, oskarżony S. daje gwarancję prawidłowego funkcjonowania w warunkach wolnościowych. Z uwagi na podejmowane przez oskarżonego prace dorywcze, Sąd wymierzył L. S. również karę grzywny.

W ocenie Sądu Rejonowego, wymierzona kara wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie jego powrotowi do popełniania czynów zabronionych. Zaspokoi również społeczne poczucie sprawiedliwości. Należy w tym miejscu również wskazać, że Sąd przy wymiarze kary zastosował brzmienie przepisów przed dniem 1 lipca 2015 roku, ponieważ są one względniejsze. Wynika to z przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania kary, określonych w obecnie obowiązującym art.69 kk. Także z uwagi na konieczność wymierzenia oskarżonemu obowiązków określonych w art. 72 kk.

Zważywszy również na treść prawomocnego wyroku skazującego, dotyczącego P. R. (1), który na podstawie art.46§1 kk zobowiązuje skazanego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Ł. S. (1) kwoty 6.250 zł, Sąd nie orzekał takiego obowiązku względem oskarżonego Ł. S. (2).

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk oraz art.2ust.1 pkt.1 i art.3 ust.2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r. nr 49, poz. 223 z późn. zm.).