Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 maja 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił T. K. prawa do przeliczenia świadczenia wskazując, że wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do renty, gdyż orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 27 maja 2014 r. nie została ona uznana za niezdolną do pracy. / decyzja k. 264 plik II akt ZUS/

W dniu 14 lutego 2013 r. wnioskodawczyni złożyła odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ewentualnie o jej uchylenie i przekazanie spra­wy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu. Wskazała na nierozpoznanie istoty sprawy, gdyż nie występowała o przeliczenie świadczenia, a o przyznanie prawa do renty. / odwołanie k. 2-4/.

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 18 lipca 2014 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie argumentując, że podstawę do wydania zaskarżonej decyzji stanowiło orzeczenie komisji lekarskiej ZUS. Dodatkowo podniósł, że wnioskodawczyni była uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy w okresie od 1 maja 2001 r. do 30 listopada 2012r., od 1 grudnia 2012 r. nie podlegała ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu, a zatem w celu przywrócenia prawa do renty wnioskodawczyni winna zostać zgodnie z treścią art.61 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych uznana za co najmniej częściowo niezdolną do pracy od 30 maja 2014 r. (30 listopada 2012 r. + 18 m-cy = 30 maja 2014r.). /odpowiedź na odwołanie k. 5-6/

Na rozprawie z dnia 7 czerwca 2016 r. pełnomocnik wnioskodawczyni – jej córka A. K. poparła odwołanie. Wnioskodawczyni oświadczyła, że nie zgadza się z wydanymi w sprawie opiniami. /stanowiska procesowe: 00:01:02-00:04:25, 00:05:14-00:07:13 – płyta CD k. 112/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

T. K. urodziła się (...) Ma wykształcenie zasadnicze zawodowe. Wykonywała pracę sprzedawcy. /okoliczność bezsporna/

W okresie od 1 maja 2001 r. do 30 listopada 2012 r. wnioskodawczyni miała przyznaną okresową rentę z tytułu niezdolności do pracy. / okoliczność bezsporna/

W. po ustaniu prawa do renty pobieranej do 30 listopada 2012r., od 1 grudnia 2012 r. nie podlegała ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu / okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 3 stycznia 2013 r. organ rentowy odmówił wnioskodawczyni dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W. złożyła odwołanie od tej decyzji. Odwołanie zostało oddalone przez Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 11 czerwca 2013r. w sprawie o sygn. akt VIII U 506/13. / okoliczność bezsporna/

W dniu 20 marca 2014 r. wnioskodawczyni wniosła o ustalenie uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres. /okoliczność bezsporna/

Badaniem neurologicznym u wnioskodawczyni rozpoznano ognisko poniedokrwienne w mózgu aktualnie bez istotnego deficytu neurologicznego, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym, aktualnie bez objawów powikłań korzeniowych. U badanej nie stwierdza się żadnych objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego, w szczególności mogących w istotnym stopniu ograniczać sprawność ruchową w postaci niedowładu czy porażenia kończyn oraz zaburzenia koordynacji ruchowej. Na płaszczyźnie neurologicznej brak jest podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności badanej do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych – wykształceniem zasadniczym zawodowym i wykonywanego zawodu sprzedawcy. Ze względów profilaktyki badana nie może zostać jedynie dopuszczona do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej. Może natomiast podjąć pracę na innych stanowiskach zgodnych z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych. / opinia biegłego sądowego lekarza neurologa J. Z. k. 15-16 odw./

U T. K. stwierdza się także zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym bez ograniczenia ruchomości stawów kręgosłupa, zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych z pełną ich ruchomością oraz lekkiego stopnia niedowład prawostronny z dobrze zachowaną mobilnością po przebytym (w 2001 roku) udarze mózgu. Zmiany te nie naruszają sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność badanej do pracy zarówno na dzień złożenia wniosku tj. 20 marca 2014 r., na dzień wydania decyzji tj. 27 maja 2014 r. jak i na dzień badania tj. 18. (...). Na płaszczyźnie ortopedycznej wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zgodnie z drugim poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Profilaktycznie nie powinna podejmować ciężkich prac fizycznych. /opinia biegłego sądowego lekarza ortopedy - rehabilitanta E. B. k. 35-37/.

U wnioskodawczyni stwierdza się także organiczne zaburzenia osobowości o charakterze neurotycznym ze znacznego stopnia zaburzeniami sfery emocjonalnej oraz głębokim poczuciem choroby i dolegliwości; obniżone funkcjonowanie intelektualne i sprawność procesów poznawczych w związku z zaburzeniami emocjonalnymi, co nie powoduje jednak niezdolności do pracy ubezpieczonej. /opinia biegłego psychologa A. T. k. 56-61, pisemna uzupełniająca opinia tego biegłego k. 72-75/

Wnioskodawczyni cierpi na organiczne zaburzenia osobowości i nastroju. Na płaszczyźnie psychiatrycznej nie powoduje to podstawy do przyjęcia długotrwałej niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów ustawy rentowej. Z punktu widzenia psychiatrycznego u 46-letniej wnioskodawczyni, legitymującej się wykształceniem zasadniczym zawodowym, która pracowała jako sprzedawca i pracownik fizyczny, a obecnie nie pracuje, była leczona psychiatrycznie ambulatoryjnie i nie była hospitalizowana psychiatrycznie, nie stwierdza się objawów psychotycznych. /opinia biegłego lekarza psychiatry G. P. k. 46-48, pisemne uzupełniająca opinia tego biegłego k. 63-64, 77/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu powołane dokumenty oraz opinie biegłych lekarzy.

Sąd, oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii powołanych w sprawie biegłych lekarzy neurologa, ortopedy, psychologa i psychiatry. Opinie są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli określili schorzenia występujące u badanej, ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy oraz wyjaśnili przyczynę uznania wnioskodawczyni za osobę zdolną do pracy. Wnioski opinii zostały przez biegłych wyczerpująco uzasadnione, tak w pisemnych opiniach głównych, jak i w pisemnych opiniach uzupełniających złożonych przez biegłych psychologa i psychiatrę. Zostały poparte rzeczową i w pełni przekonującą argumentacją, którą ocenić należy za zgodną z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. W ocenie Sądu, złożone do sprawy opinie nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Przesłanką powołania kolejnego biegłego nie może być jedynie oczekiwanie jednej ze stron, iż kolejny biegły wyda opinię zgodną z jej oczekiwaniami. Odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona, która wnioskuje o przeprowadzenie dowodu. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem SN potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia powołania innego biegłego (wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 roku I PKN 20/99 OSNP 2000/22/807). W ocenie Sądu wnioskodawczyni i jej pełnomocnik w żaden sposób nie podważyli miarodajności złożonych opinii, a tym samym Sąd nie znalazł podstaw do powoływania dowodów z opinii kolejnych biegłych tej samej specjalności. Tym samym Sąd oddalił wniosek strony odwołującej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych z zakresu neuropsychologii i psychiatrii.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2015 r. Nr 748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy, dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik. Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia /ust. 2a/. Komisja lekarska, rozpatrując sprzeciw, dokonuje oceny niezdolności do pracy i jej stopnia oraz ustalenia okoliczności, o których mowa w ust. 1. Rozstrzygnięcia komisja lekarska dokonuje w formie orzeczenia /ust. 2e, ust. 2f/. Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej, stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji /ust. 3/.

W rozpoznawanej sprawie ustalono, że odwołująca się T. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy pobierała w okresie od 1 maja 2001 r. do 30 listopada 2012 r. Decyzją z dnia 3 stycznia 2013 r., utrzymaną w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 11 czerwca 2013r. w sprawie o sygn. akt VIII U 506/13 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił T. K. dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Następnie zaskarżoną decyzją z dnia 30 maja 2014 r. organ rentowy, w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej stwierdzające brak niezdolności do pracy, odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, błędnie wskazując odmowę przeliczenia świadczenia. Zasadność takiego stanowiska zakwestionowała ubezpieczona.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dało podstaw dla uwzględnienia odwołania. Na okoliczność oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii, ortopedii, psychologii i psychiatrii. Opinie biegłych są zgodne i jednoznaczne co do tego, że następujące schorzenia wnioskodawczyni: ognisko poniedokrwienne w mózgu aktualnie bez istotnego deficytu neurologicznego, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym aktualnie bez objawów powikłań korzeniowych; zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym bez ograniczenia ruchomości stawów kręgosłupa a także zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych z pełną ich ruchomością oraz lekkiego stopnia niedowład prawostronny z dobrze zachowaną mobilnością badanej; organiczne zaburzenia osobowości o charakterze neurotycznym ze znacznego stopnia zaburzeniami sfery emocjonalnej oraz głębokim poczuciem choroby i dolegliwości, funkcjonowanie intelektualne i sprawność procesów poznawczych obniżona w związku z zaburzeniami emocjonalnymi; organiczne zaburzenia osobowości i nastroju, aktualnie nie powodują niezdolności do pracy, nawet w stopniu częściowej niezdolności.

Opinie biegłych są zgodne we wnioskach co do tego, że stwierdzone u wnioskodawczyni schorzenia w obecnym stopniu ich zaawansowania nie ograniczają zdolności wnioskodawczyni do pracy zgodnej z posiadanymi przez nią kwalifikacjami zawodowymi. W szczególności z powodów neurologicznych i ortopedycznych ze względów profilaktyki badana nie może zostać jedynie dopuszczona do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej, może natomiast podjąć pracę na innych stanowiskach zgodnych z posiadanym poziomem kwalifikacji. Natomiast występujące u wnioskodawczyni zaburzenia osobowości i emocjonalne, problemy z funkcjonowaniem społecznym są możliwe do zmiany w procesie psychoterapii. Wreszcie ze względów psychiatrycznych nie stwierdza się objawów psychotycznych, bez istotnie chorobowo obniżonego nastroju.

Skoro zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że wnioskodawczyni w aktualnym stanie zdrowia może świadczyć pracę zgodną z poziomem posiadanych kwalifikacji, to stwierdzić należało, że zaskarżona decyzja organu rentowego odpowiada prawu.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na postawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, orzekł jak w sentencji wyroku.