Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Witold Rękosiewicz

Protokolant: sekretarz sądowy Iwona Hutnik

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z/s w P.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej

z dnia 5 września 2014 r. znak (...)

I.  Oddala odwołanie.

II.  Zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z/s w P. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt) tytułem kosztów zastępstwa procesowego .

SSO Witold Rękosiewicz.

Sygn. akt XVII AmT 52/14

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej ( Prezes UKE, pozwany) decyzją z dnia 5 września 2014 r. nr (...) nałożył na (...) spółkę z o.o. z siedzibą w P. (powód, spółka) karę pieniężną w wysokości 4000 zł z tytułu nie wywiązania się z obowiązku sprawozdawczego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lub ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. nr 171, poz. 1800 z późn. zm. – dalej Pt) za rok 2010.

(...) sp. z o.o. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, w którym zarzuciła Prezesowi UKE naruszenie art. 210 ust.1 Pt.

Powód wskazał, iż zgodnie z powołanym przepisem kara pieniężna, o której mowa w art. 209 ust.1 Pt, nakładana jest na podstawie przychodu osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. Spółka nie wypełniła obowiązku sprawozdawczego w roku 2011 poprzez niedostarczenie w terminie określonym w art.7 ust. 2 Pt danych za rok 2010. Zdaniem powoda wysokość nałożonej decyzją kary pieniężnej powinna zostać ustalona na podstawie przychodu osiągniętego przez spółkę w roku 2010, a nie przychodu z roku 2013, jak wynika z zaskarżonej decyzji. Powód zauważył, że postępowanie administracyjne w sprawie nałożenia kary pieniężnej zostało wszczęte w roku 2011. W tym samym roku powód, na wezwanie Prezesa UKE złożył oświadczenie o wysokości osiągniętego w 2010 roku przychodu. Powód podniósł, iż wskutek 30-to miesięcznego okresu bezczynności pozwanego za podstawę wymiaru kary przyjęto poziom przychodu spółki z roku 2013, który był znacznie wyższy niż w roku 2010.

Zdaniem powoda przyjęta w decyzji podstawa ustalenia wysokości kary pieniężnej nie była właściwa, co uzasadniało jej zaskarżenie.

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej w odpowiedzi wniósł o oddalenie odwołania w całości i zasądzenie od powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wskazał, iż okoliczność, że (...) sp. z o.o. nie wykonała obowiązku określonego w art. 7 ust. 2 Pt, ponieważ nie przekazała Prezesowi UKE danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych za rok 2010, jest bezsporna. Zauważył, że przedsiębiorca sam ustala, jakim obowiązkom informacyjnym podlega i wykonuje je bez wezwania. Z uwagi na profesjonalny charakter prowadzonej przez (...) działalności gospodarczej uzasadnione jest zwiększone oczekiwanie co do umiejętności, wiedzy, oraz znajomości przez powoda przepisów obowiązującego prawa i następstw wynikających z jego naruszenia.

Nieprzekazanie Prezesowi UKE danych wymienionych w art.7 ust.2 Pt podlega karze pieniężnej stosownie do art. 209 ust.1 Pt. Pozwany podkreślił, że dane przekazywane przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych umożliwiają Prezesowi UKE skuteczne realizowanie celów regulacyjnych, w szczególności wspierania równoprawnej i skutecznej konkurencji.

Odpowiadając na zarzut odwołania Prezes UKE podniósł, że przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej kierował się wskazaniami art. 210 ust.1 i 2 Pt. Prawidłowo ustalił podstawę wymiaru kary pieniężnej. Przy określaniu wysokości kary uwzględnił zakres naruszenia, dotychczasową działalność i możliwości finansowe powoda.

Prezes UKE stwierdził, że z uwagi na fakt, iż kara pieniężna została nałożona decyzją administracyjną, zgodnie z art. 210 ust.1 Pt „ poprzednim rokiem kalendarzowym” w rozumieniu tego przepisu jest rok poprzedzający wydanie decyzji. Wobec tego, iż decyzję wydano w roku 2014, za podstawę wymiaru kary pieniężnej Prezes UKE zobowiązany był przyjąć przychód osiągnięty przez (...) w roku 2013.

Zdaniem Prezesa UKE okoliczność, iż przychód powoda w 2010 r. był niższy od przychodu w roku 2013 nie miała znaczenia dla określenia wysokości kary pieniężnej. Powołując na maksymalną wysokość kary pieniężnej pozwany wskazał, że nałożył na powoda karę pieniężną dużo niższą od maksymalnej. Podkreślił, że orzeczona w decyzji kara pieniężna nie przekracza możliwości finansowych powoda i ma charakter sankcji finansowej. Jeżeli kara nie będzie stanowiła dla ukaranego odpowiedniej do jego możliwości finansowych dolegliwości, nie będzie pełniła swojej funkcji. Pozwany dodał, że przy ocenie zakresu naruszenia uwzględnił, iż powód po terminie ustawowym i zawiadomieniu o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej złożył wymagane formularze sprawozdawcze za 2010 rok, oraz fakt, że wcześniej nie została powodowi wymierzona kara pieniężna.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny :

(...) sp. z o.o. jest podmiotem wpisanym do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych pod numerem (...). Spółka nie wykonała wynikającego z art. 7 ust. 2 Pt obowiązku sprawozdawczego za 2010 rok, polegającego na złożeniu Prezesowi UKE do dnia 31 marca 2011r. danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej w roku 2010 działalności telekomunikacyjnej. Pismem z dnia 18 listopada 2011r. Prezes UKE zawiadomił (...) sp. z o.o. o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na spółkę kary pieniężnej w związku z niewywiązaniem się z obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust.1 lub ust. 2 Pt za rok obrotowy 2010. Na podstawie art. 210 ust.3 Pt Prezes UKE wezwał jednocześnie powoda do przedstawienia informacji dotyczącej wielkości przychodu osiągniętego w roku kalendarzowym 2010. W piśmie z dnia 23 listopada 2011r. spółka wyjaśniła, że do niewykonania obowiązku doszło w wyniku zmiany formy prowadzenia rachunkowości i księgowości. Razem z pismem spółka złożyła formularze F00 i F10, zawierające informacje dotyczące prowadzonej działalności telekomunikacyjnej za rok 2010, wypełniając obowiązek sprawozdawczy. W złożonym piśmie powód nie przedstawił informacji o całkowitym przychodzie osiągniętym w roku 2010.

Pismem z dnia 7 maja 2014 r. Prezes UKE potwierdził otrzymanie pisma spółki z 23 listopada 2011r. Wskazał, że wystąpiły określone w art. 209 ust.1 pkt 1 Pt obiektywne przesłanki do obligatoryjnego nałożenia na powoda kary pieniężnej, ponieważ spółka przedstawiła dane wymienione w art. 7 Pt po terminie ustawowym. Stwierdził, że wszczęcie postępowania w sprawie nałożenia (...) kary pieniężnej było uzasadnione i wezwał spółkę do podania wysokości przychodu osiągniętego w 2013 roku.

W piśmie z dnia 4 czerwca 2014 r. spółka przedstawiła informacje o wysokości całkowitego przychodu osiągniętego w roku 2010 ((...) zł) i roku 2013 ((...) zł).

Po uzyskaniu od (...) informacji o wysokości przychodu w 2013 r. Prezes UKE wydał decyzję o nałożeniu na powoda kary pieniężnej.

Powyższe okoliczności nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Okoliczność niewykonania przez (...) sp. z o.o. obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust.2 Pt nie była przez powoda kwestionowana. Zdaniem powoda przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej Prezes UKE błędnie przyjął za podstawę jej wyliczenia wysokość przychodu osiągniętego przez spółkę w roku 2013.

Zgodnie z art. 210 ust.1 Pt za podstawę do ustalenia kary pieniężnej przyjmuje się poziom przychodu osiągniętego przez przedsiębiorcę w roku poprzedzającym rok, w którym została wydana decyzja o nałożeniu kary. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że Prezes UKE w zawiadomieniu z dnia 18 listopada 2011r. o wszczęciu postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej, wzywając spółkę do przekazania informacji o wielkości przychodu osiągniętego w roku 2010 wyjaśnił, że w rozumieniu art. 210 ust.1 Pt przychodem jest suma wszystkich przychodów stanowiąca podstawę do ustalenia podatku dochodowego. W piśmie z dnia 23 listopada 2011r. powód w formularzach F10 i F00 przedstawił informacje o wysokości przychodu osiągniętego z działalności telekomunikacyjnej i świadczenia usług telekomunikacyjnych (k.8 i k.10 akt adm.). Informację o całkowitym poziomie przychodu spółka złożyła dopiero na ponowne wezwanie Prezesa UKE z dnia 7 maja 2014r., w piśmie z dnia 4 czerwca 2014r. (k.18 akt adm.). W związku z tym Prezes UKE dopiero po uzyskaniu tej informacji mógł ustalić wysokość kary pieniężnej i wydać decyzję o jej nałożeniu. Oznacza to, że powód swoim zachowaniem w pewnym stopniu przyczynił się do tego, iż za podstawę ustalenia kary pieniężnej pozwany był zmuszony przyjąć poziom przychodu spółki z roku 2013.

Zdaniem Sądu okoliczność, że w 2013r. powód osiągnął znacznie wyższy niż w roku 2010 przychód całkowity nie miała wpływu na wysokość nałożonej decyzją kary pieniężnej. Zgodnie z przepisem art. 210 ust.1 Pt wysokość nałożonej decyzją kary nie może przekroczyć 3% przychodu przedsiębiorcy. Oznacza to, że zarówno, gdyby za podstawę do ustalenia wysokości kary pieniężnej Prezes UKE przyjął poziom przychodu powoda osiągniętego w roku 2010 ((...) zł), jak i w przypadku, gdy przychód stanowiący podstawę do ustalenia wysokości kary pieniężnej wynosił (...) zł, nałożona decyzją kara pieniężna w wysokości 4000 zł mieściłaby się w granicach ustawowych 3% przychodu powoda stanowiącego podstawę jej wymiaru.

W odwołaniu powód nie udowodnił, że gdyby za podstawę wymiaru kary został przyjęty przychód osiągnięty przez spółkę w roku 2010, Prezes UKE musiałby nałożyć w wydanej decyzji karę pieniężną w niższej wysokości. Przyjęte przez powoda w odwołaniu takie założenie nie zostało poparte żadnymi dowodami.

Wątpliwości Sądu nie budzi jednak, iż wobec wydania zaskarżonej decyzji w roku 2014 Prezes UKE w sposób prawidłowy, zgodnie z treścią art. 210 ust.1Pt przyjął za podstawę wyliczenia kary pieniężnej wysokość przychodu osiągniętego przez (...) sp. z o.o. w roku 2013. Jeżeli w ocenie Prezesa UKE nałożona decyzją kara pieniężna spełnia ustawowe funkcje kary i jest wystarczająco dolegliwa dla powoda, zdaniem Sądu w sprawie brak było podstaw do jej obniżenia lub uchylenia zaskarżonej decyzji.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, na podstawie art. 479 ⁶⁴ §1 kpc oddalił odwołanie, jako bezzasadne.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na postawie art.98 kpc stosownie do wyniku sporu.

SSO Witold Rękosiewicz.