Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IC 404)13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2014 r.

Sąd w Częstochowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Krystyna Mieszkowska

Protokolant: Mateusz Kmieć

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2014 r. w Częstochowie

na rozprawie

sprawy z powództwa I. K.

przeciwko Z. G. i D. G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanych Z. G. i D. G. na rzecz powódki I. K. kwotę 2.815,65 zł (dwa tysiące osiemset piętnaście złotych sześćdziesiąt pięć groszy) z ustawowymi odsetkami w wysokości 13 % w stosunku rocznym i kolejnymi ustawowymi odsetkami w razie zmiany ich wysokości od dnia 9 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty, z tym zastrzeżeniem, że zapłata przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego;

2.  zasądza od pozwanego Z. G. na rzecz powódki I. K. kwotę 8.446,98 zł (osiem tysięcy czterysta czterdzieści sześć złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami w wysokości 13 % w stosunku rocznym i kolejnymi ustawowymi odsetkami w razie zmiany ich wysokości od dnia 9 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  przyznaje adwokatowi S. K. od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Częstochowie kwotę 4.428 zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych) tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanym z urzędu;

5.  nakazuje pobrać od powódki I. K. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Częstochowie z zasądzonego roszczenia kwotę 3.224,90 zł (trzy tysiące dwieście dwadzieścia cztery złote dziewięćdziesiąt groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych w części, w której powództwo zostało oddalone;

6.  nakazuje pobrać od pozwanego Z. G. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Częstochowie kwotę 569,10 zł (pięćset sześćdziesiąt dziewięć złotych dziesięć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych w części, w której powództwo zostało uwzględnione;

7.  nie obciąża pozwanej D. G. nieuiszczonymi kosztami sądowymi w części, w której powództwo zostało uwzględnione.

Sygn. akt IC 404/13

UZASADNIENIE

W pozwie, złożonym w dniu 18 października 2013r. (data nadania w urzędzie pocztowym), powódka I. K. wystąpiła przeciwko pozwanym Z. G. i D. G. o zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kwoty 37 931 zł 31 gr wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem, że zapłata przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego oraz o zasądzenie od pozwanego Z. G. na rzecz powódki kwoty 37 931 zł 31 gr wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, jak również o zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania powódka podała, że A. K. (1) i pozwany Z. G. prowadzili działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej Firma Handlowo-Usługowa (...) s.c.; jako wspólnicy tej spółki zawarli w dniu 15 marca 2001r. umowę pożyczki nr (...) z Agencją Rozwoju Przemysłu S.A. na kwotę 90 000 zł. Zabezpieczeniem spłaty pożyczki były wystawione weksle in blanco z poręczeniem wekslowym powódki oraz pozwanej D. G.. Z uwagi na brak spłaty pożyczki Sąd Okręgowy w. (...) w sprawie(...) zasądził na rzecz Agencji kwotę 83 746 zł 83 gr wraz z odsetkami i kosztami w oparciu o uzupełniony weksel in blanco. W okresie pomiędzy 1 stycznia 2004r. a 31 marca 2012r. powódka dokonała samodzielnej spłaty zobowiązania objętego nakazem zapłaty jako dłużnik solidarny w zakresie kwoty 75 862 zł 62 gr. Powódka podniosła, że ona i pozwani zostali zobowiązani solidarnie do zapłaty kwoty objętej tytułem wykonawczym wydanym w sprawie (...). Prawidłowe rozliczenie roszczeń regresowych pomiędzy dłużnikami solidarnymi wymaga ustalenia treści stosunku prawnego istniejącego pomiędzy tymi dłużnikami. Stosunkiem prawnym istniejącym pomiędzy dłużnikami solidarnymi był weksel wystawiony przez A. K. (1) oraz Z. G. i poręczony wekslowo przez małżonki wystawców pozwaną D. G. oraz powódkę. Treść stosunku podstawowego powoduje zróżnicowanie reżimu odpowiedzialności pozwanych za spłatę części roszczenia wekslowego przez powódkę. Podstawą prawną roszczenia poręczyciela wekslowego w stosunku do Z. G. (wystawcy weksla) jest przepis art. 32 prawa wekslowego, co oznacza, że powódka dokonując zapłaty weksla nabyła roszczenie przeciwko osobie, za którą dokonała poręczenia wekslowego, tj. Z. G. do wysokości zapłaconej kwoty 75 862 zł 62 gr. Natomiast roszczenie w stosunku do pozwanej D. G. jest oparte w całości o przepis art. 376 § 1 k.c. Przepis ten wyraźnie wskazuje, iż roszczenie regresowe skierowane przeciwko dłużnikom solidarnym dzieli się, w wypadku, gdy nic innego nie wynika ze stosunku wewnętrznego, na równe części. Zatem powódka nabyła w stosunku do pozwanej roszczenie o zapłatę kwoty 37 931 zł 31 gr.

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości. Zarzucili, że powódka nie zapłaciła kwoty, której zasądzenia domaga się w pozwie, gdyż kwota ta została uiszczona przez jej małżonka A. K. (1). Pozwani podnieśli, że małżonkowie K. pozostają w rozdzielności majątkowej, a z informacji wierzyciela Agencji Rozwoju Przemysłu nie wynika, aby powódka spłaciła dług samodzielnie z własnego majątku. Zdaniem pozwanych wpłaty były dokonywane z majątku odrębnego A. K. (1); ze zdecydowanej większości kopii dowodów wpłat wynika, że dokonywane były na rzecz spłaty pożyczki I. i A. K. (1) przez inne osoby. Zaś wedle wiedzy pozwanych, w okresie od 2004r. do 2012r. powódka znajdowała się w trudnej sytuacji materialnej i nie dysponowała środkami na dokonywanie wpłat. Ponadto, w świetle art. 376 § 1 k.c. należy mieć na uwadze, że dłużnik, który spełnił świadczenie na rzecz wierzyciela odpowiada jedynie za część długu, która na niego przypada, a w niniejszej sprawie jest czterech poręczycieli wekslowych, w tym sama powódka, czego żądanie pozwu nie uwzględnia. Podobnie, jeśli idzie o roszczenie wobec Z. G., które ma swoje źródło w art. 32 prawa wekslowego, podkreślić należy, iż spłacając roszczenie wekslowe, poręczyciel wchodzi w prawa wierzyciela wekslowego, a zatem służy mu roszczenie do obu dłużników wekslowych. Nadto, istotne staje się ustalenie jaka część z kwot wpłat została zaliczona na poczet kosztów sądowych i kosztów egzekucyjnych albowiem powódka nie ma roszczenia o zwrot wartości odpowiadającej uiszczonym kosztom (k.- 54-55. 106-110).

Sąd ustalił, co następuje:

Umową nr (...) zawartą 15 marca 2001r. Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. z siedzibą w W. (jako pożyczkodawca) udzieliła A. K. (1) i Z. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo-Usługowa (...) s.c. G. Z., K. A. z siedzibą w S. (jako pożyczkobiorcy) pożyczki w kwocie 90 000 zł z przeznaczeniem na współfinansowanie tworzenia nowych miejsc pracy dla byłych pracowników. Prawnym zabezpieczeniem spłaty pożyczki stanowiły między innymi dwa weksle własne in blanco wystawione przez pożyczkobiorców (A. K. (1) i Z. G.) poręczone przez ich małżonki – I. K. i D. G. oraz poręczenie wekslowe R. A. i T. B..

Umową majątkową zawartą w dniu 3 stycznia 2002r. przed notariuszem K. M. A. K. (1) i I. K. wyłączyli wspólność ustawową małżeńską całego majątku ruchomego i nieruchomego, nabytego przez jednego lub oboje z nich po zawarciu przez nich małżeństwa pod jakimkolwiek tytułem i postanowili wprowadzić od dnia 3 stycznia 2002r. ustrój rozdzielności majątkowej.

Wobec braku spłaty zobowiązań wynikających z zawartej umowy pożyczki, pożyczkodawca domagał się spełnienia świadczenia w postępowaniu sądowym. Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym w dniu 13 września 2005r. w sprawie (...) Sąd Okręgowy w. (...) zasądził na rzecz powoda Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. w W. solidarnie od pozwanych A. K. (1), Z. G., I. K., D. G., T. B. i R. A. kwotę 83 746 zł 83 gr z ustawowymi odsetkami od dnia 25 maja 2005r. i kosztami procesu w kwocie 5 021 zł 20 gr. Od nakazu zapłaty zarzuty wnieśli: A. K. (1) i Z. G..

Postanowieniem z dnia 6 marca 2009r. wydanym w sprawie (...) Sąd Okręgowy w. (...) stwierdził, że nakaz zapłaty wydany 13 września 2005r. w sprawie (...) pozostaje w mocy wobec pozwanych A. K. (1) i Z. G., z uwagi na cofnięcie zarzutów przez tych pozwanych

(dowód: umowa pożyczki z dnia 15.03.2001r. /k.- 5-8/, umowa majątkowa małżeńska z dnia 3.01.2002r. /k.-80/; dokumenty znajdujące się w aktach Sądu Okręgowego w. (...) (...) ((...)) - deklaracja wekslowa I. K. i D. G. /k.- 23/, kopia weksla /k.- 48/, nakaz zapłaty z dnia 13.09.2005r. /k.-61/, zarzuty od nakazu zapłaty A. K. (1) i Z. G. /k.-62-63/, postanowienie z dnia 6.03.2009r. /k.-362/)

We wniosku złożonym w dniu 13 czerwca 2008r. Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. w W. wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w. Z. M. W. o wszczęcie egzekucji przeciwko D. G., I. K., R. A. i T. B. w oparciu o tytuł wykonawczy wydany przez Sąd Okręgowy w. (...) w sprawie sygn. akt (...) co do kwoty 83 746 zł 83 gr, ustawowych odsetek od tej kwoty od dnia 25 maja 2005r. do dnia zapłaty i kosztów procesu w wysokości 5 021 zł 20 gr. W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego (KM (...)) pozwana I. K. uiściła należności w łącznej kwocie 13 000 zł (5 000 zł + 2 500 zł + 2 500 zł + 3 000 zł), przy czym na rzecz wierzyciela zarachowano kwotę 11 262 zł 63 gr (4 308 zł 43 gr + 2 173 zł 13 gr + 2 173 zł 13 gr + 2 607 zł 94 gr).

Postanowieniem z dnia 28 maja 2009r. zawieszono postępowanie egzekucyjne w sprawie KM (...) z dniem 20 stycznia 2009r., na wniosek wierzyciela.

Postanowieniem z dnia 22 lipca 2010r. zakończono postępowanie egzekucyjne w sprawie, ustalając koszty egzekucyjne na kwotę 8 251 zł 35 gr. W uzasadnieniu orzeczenia organ egzekucyjny wskazał, iż wierzyciel w ciągu roku od dnia zawieszenia postępowania egzekucyjnego nie dokonał czynności potrzebnych do dalszego prowadzenia postępowania i nie złożył wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania. Zatem postępowanie to umorzyło się z mocy prawa na podstawie art. 823 k.p.c.

(dowód: kopia wykazu wypłat zaksięgowanych przez (...) S.A. /k.-9 akt/; dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) – karta rozliczeniowa, wniosek o wszczęcie egzekucji /k.-1-3/, dowody wpłat I. K. /k.-28, 31, 32, 43/, postanowienie z dnia 28.05.2009r. o zawieszeniu postępowania /k.-53/, postanowienie z dnia 22.07.2010r. o zakończeniu postępowania /k.-63/ ).

We wniosku złożonym w dniu 4 stycznia 2012r. Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. w W. wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w. Z. M. W. o wszczęcie egzekucji przeciwko D. G., Z. G., I. K. i A. K. (1) w oparciu o tytuł wykonawczy wydany przez Sąd Okręgowy w. (...) w sprawie sygn. akt (...) co do kwoty 37 019 zł 02 gr (w skład której wchodzi 4 700 zł tytułem należności głównej i 32 319 zł 02 gr tytułem odsetek ustawowych na dzień 20 grudnia 2011r.) oraz ustawowych odsetek od kwoty 4 700 zł od dnia 21 grudnia 2011r. do dnia zapłaty. Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2012r. zawieszono postępowanie egzekucyjne w sprawie KM 20/12 co do dłużników I. K. i A. K. (1), na wniosek wierzyciela. Postanowieniem z dnia 6 września (...). umorzono postępowanie egzekucyjne wobec dłużników D. G. i Z. G., na skutek wniosku wierzyciela w tym zakresie

(dowód: dokumenty znajdujące się w aktach egzekucyjnych KM (...) karta rozliczeniowa, wniosek o wszczęcie egzekucji /k.-1-3/, wniosek wierzyciela o zawieszenie postępowania /k.-53/, postanowienie z dnia 12.06.2012r. o zawieszeniu postępowania /k.-54/, wniosek wierzyciela o umorzenie postępowania /k.-72/, postanowienie z dnia 6.09.2012r. o umorzeniu postępowania /k.-75/ ).

We wniosku złożonym do Sądu Rejonowego w Z. (...) 30 sierpnia 2012r. A. K. (1) wystąpił o zawezwanie Z. G. do próby ugodowej w sprawie o zapłatę na rzecz wnioskodawcy kwoty 39 317 zł 42 gr. W uzasadnieniu wniosku A. K. (1) podał, że wraz z uczestnikiem Z. G., jako wspólnicy spółki cywilnej (...), zawarli 15 marca 2001r. z Agencją Rozwoju Przemysłu S.A. umowę pożyczki nr (...) na kwotę 90 000 zł. Z uwagi na niewywiązywanie się z umowy przez wspólników Sąd Okręgowy w. (...) nakazem zapłaty zasądził na rzecz wierzyciela kwotę 83 746 zł 83 gr z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. A. K. (1) podniósł, że w okresie od 1 stycznia 2004r. do 31 marca 2012r. dokonał samodzielnej spłaty zobowiązania tytułem pożyczki nr (...) jako dłużnik solidarny w zakresie kwoty 78 634 zł 85 gr. Zatem przysługuje mu roszczenie regresowe do Z. G. w zakresie ½ sumy dokonanych wpłat, tj. kwoty 39 317 zł 42 gr.

W ramach postępowania pojednawczego nie doszło do zawarcia ugody

(dowód: dokumenty znajdujące się w aktach I Co 1803/12 SR w. Z. – wniosek o zawezwanie do próby ugodowej /k.-2/, protokół posiedzenia z dnia 12.10.2012r. /k.-16/ ).

Kwestie związane z zadłużeniem pożyczkobiorców w ramach umowy pożyczki z dnia 15 marca 2001r. były także regulowane przez strony tejże umowy ugodą zawartą 15 stycznia 2009r., aneksowaną 14 czerwca 2010r., następnie kolejnymi ugodami zawartymi 11 maja 2012r. i 21 maja 2012r.

Tytułem zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki z dnia 15 marca 2001r. Z. G. uiścił kwotę 17 700 zł (w okresie od marca 2010r. do sierpnia 2011r.), R. A. – kwotę 6 818 zł 27 gr (od listopada 2008r. do marca 2012r.), I. K. – kwotę 11 262 zł 63 gr (wrzesień, październik i grudzień 2008r.), zaś A. K. (1) – kwotę 64 600 zł (grudzień 2004r. i od lutego 2009r. do stycznia 2012r.)

(dowód: kopia aneksu do ugody z dnia 15.01.2009r. /k.- (...), kopie ugód z dnia 11.05.2012r. /k.-36-39, 40-43/, kopia ugody z dnia 21.05.2012r. /k.-62-63/, kopia wykazu wypłat zaksięgowanych przez (...) S.A. /k.-9/, kopia pisma wierzyciela dot. wysokości spłat /k.-60/, kopie dowodów wpłat /k.-47-51; 68-79/, zeznania pozwanego Z. G. /nagranie, adnotacje – k.-199-200/; dokument znajdujący się w aktach IC 1/12 SO w Częstochowie – protokół rozprawy z dnia 9.10.2012r. /k.-126-127/ ).

Powódka I. K. od 1 stycznia 2007r. jest zatrudniona w Szpitalu (...) w S. na stanowisku pielęgniarki. W 2007r. roczne wynagrodzenie brutto z tego tytułu wyniosło 21 962 zł 22 gr, po potrąceniach – 14 529 zł 02 gr. W 2008r. roczne wynagrodzenie brutto powódki wyniosło 27 367 zł 45 gr , po potrąceniach – 19 016 zł 55 gr. W 2009r. roczne wynagrodzenie brutto powódki wyniosło 29 518 zł 11 gr, po potrąceniach – 20 432 zł 90 gr. W 2010r. roczne wynagrodzenie brutto powódki wyniosło 29 841 zł 53 gr, po potrąceniach – 18 436 zł 83 gr. W 2011r. roczne wynagrodzenie brutto powódki wyniosło 32 711 zł 69 gr, po potrąceniach – 12 499 zł 79 gr. W styczniu i lutym 2012r. łącznie wynagrodzenie brutto powódki wyniosło 5 377 zł 90 gr, po potrąceniach – 2 223 zł 72 gr.

(dowód: informacja o wysokości zarobków powódki /k.-122-127/ ).

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powódka, jako poręczycielka wekslowa, występuje przeciwko wystawcy weksla (Z. G.) i współporęczycielce weksla (D. G.) o zwrot należności jaką uiściła samodzielnie wierzycielowi realizując zobowiązanie wynikające z nakazu zapłaty wydanego w sprawie (...).

Odpowiedzialność pozwanych oparta jest na różnych podstawach prawnych, stąd zasądzenie należnej sumy nie mogło zostać dokonane według zasad regulujących solidarność dłużników. Co do zasady między dłużnikami będącymi poręczycielami wekslowymi ma zastosowanie art. 376 k.c. Przyjmuje się bowiem, iż roszczenie zwrotne dłużnika, który dokonał zapłaty w charakterze współporęczyciela, nie ma charakteru wekslowego. Zatem, jeżeli jeden ze współporęczycieli spełnił świadczenie, treść istniejącego między nimi stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od pozostałych poręczycieli. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, poręczyciel, który spełnił świadczenie, może żądać zwrotu w częściach równych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 września 2003r., I ACa 1286/02, LEX nr 149720; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2013r., I ACa 1412/12, LEX nr 1313328; zob. Maciej Kaliński [w:] J. Jastrzębski, M. Kaliński „Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz”, Warszawa 2008, str. 303).

Jak wynika z treści weksla I. K., D. G., T. B. i R. A. poręczyli zobowiązanie wekslowe dłużników głównych – A. K. (1) i Z. G.. Z treści tegoż stosunku nie wynika, aby którykolwiek z poręczycieli ograniczony był do jakiejkolwiek części, zatem powódce (jako poręczycielce) służy w stosunku do pozwanej D. G. (współporęczycielce) roszczenie o zwrot ¼ tego, co zapłaciła jako poręczycielka (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1986r., I CR 278/86, LEX nr 3328).

Co do zasady przedmiotem regresu jest to, co dłużnik uiścił na rzecz wierzyciela; przy czym roszczenie regresowe powstaje z chwilą spełnienia świadczenia na rzecz wierzyciela i nie jest przy tym wymagane, aby wierzyciel został zaspokojony w całości. Za wystarczające należy uznać jego częściowe zaspokojenie. Zdaniem Sądu w przypadku częściowego zaspokojenia wierzyciela ta spełniona część podlega rozliczeniu zgodnie z zasadami określonymi w art. 376 k.c., a więc według treści stosunku wewnętrznego lub pro rata parte, niezależnie od tego, czy wysokość spełnionego świadczenia przewyższa część obciążającą świadczącego dłużnika (tak też Agnieszka Pyrzyńska [w:] „Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – część ogólna” pod red. A. Kidyby, opublikowany w zbiorze LEX 2010 – komentarz do art. 376, teza 3).

Natomiast roszczenie powódki w stosunku do wystawców weksla (pozwanego Z. G., a także A. K. (1)) ma swe źródło w art. 32 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936r. – Prawo wekslowe (Dz.U. z 1936r., Nr 37, poz. 282 z późn. zm.) stanowiącego, iż poręczyciel wekslowy, który zapłacił weksel, nabywa prawa, wynikające z weksla przeciw osobie, za którą poręczył. Powódka spłacając roszczenie wekslowe wchodzi w prawa wierzyciela wekslowego ( (...) S.A.), przysługuje jej więc roszczenie do obu dłużników o zapłatę całej kwoty wynikającej z weksla.

Zatem rzeczą powódki w niniejszym procesie było wykazanie, iż istotnie to ona spełniła świadczenie na rzecz wierzyciela – Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. w W. z tytułu poręczenia wekslowego. Wedle twierdzeń powódki spełnione przez nią świadczenie z tego tytułu zamyka się w kwocie 75 862 zł 62 gr, co – w jej ocenie – wynika z wykazu wpłat zaksięgowanych przez wierzyciela na dzień 31 marca 2012r. i z dowodów wpłat. Pozwani podnieśli, iż w rzeczywistości wpłaty te dokonywane były tylko przez A. K. (1) według ustnych ustaleń dokonanych pomiędzy wystawcami weksla.

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznać należy, że powódka nie wykazała, aby samodzielnie spełniła świadczenie w tej wysokości. Przede wszystkim na wykazie spłat sporządzonym przez wierzyciela w dniu 28 maja 2012r. odnotowany jest ogólnie tytuł zarachowania poszczególnych kwot jako „I.A. K.” (k.-9/verte); podobnie, jeśli idzie o potwierdzenia transakcji, także i tutaj mamy do czynienia jedynie z ogólnym nazwaniem tytułu dokonanej wpłaty – „spłata pożyczki I. K., A. K. (1)” (k.-68-79). Zaś oceny tych dokumentów nie można czynić w oderwaniu od pozostałych dowodów w sprawie.

Na uwagę zasługuje przede wszystkim fakt, iż w innych postępowaniach sądowych sam wystawca weksla A. K. (1) wskazał na samodzielne uregulowanie zadłużenia wynikającego z zobowiązania wekslowego stanowiącego zabezpieczenie umowy pożyczki z dnia 15 marca 2001r. Występując w sierpniu 2012r. do Sądu Rejonowego w. Z. z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej przeciwko drugiemu wystawcy weksla Z. G. powoływał się na fakt samodzielnej spłaty w/w zobowiązania, dołączając do wniosku wykaz spłat sporządzony przez wierzyciela 28 maja 2012r., ten sam, na który powołuje się w niniejszej sprawie powódka. Kwestia uiszczenia zadłużenia była też podnoszona przez A. K. (1) w sprawie o zapłatę należności z innego tytułu, w którym to postępowaniu A. K. (1) podnosił, iż ‘nie poczuwa się do spłaty długu (ze sprawy IC 286/01), gdyż spłacił inne długi związane z firmą’ (por. protokół rozprawy z dnia 9.10.2012r. k.- 126-127 akt IC 1/12). Okoliczności te znajdują odzwierciedlenie w zeznaniach pozwanego Z. G., z których wynika, że wespół z A. K. (1), jako dłużnicy główni, ustalili sposób regulowania obciążających ich należności, także w odniesieniu do pożyczki z dnia 15 marca 2001r., nadto, że powódka nie była zorientowana w sprawie rozliczeń, nie była osobą decyzyjną w tym aspekcie: „(….) ustnie ustaliłem z panem K., że on samodzielnie będzie spłacał tę pożyczkę. Powódka nie brała udziału w żadnych rozmowach (…) ja i żona spłaciliśmy z tej pożyczki 16 000 zł, było to już po wydaniu nakazu zapłaty (…) Od powódki wiem, że nie wiedziała nic o dokonywanych wpłatach z tytułu tej pożyczki (…) mówiła, żebym wszystko uzgadniał z panem K. (…)” – zeznania pozwanego Z. G. /adnotacje k.-199/verte/.

Podkreślić również należy, że część dokonywanych wpłat w ramach umowy pożyczki z dnia 15 marca 2001r. była czyniona z rachunku bankowego przedsiębiorstwa (...) w S., prowadzonego przez córkę powódki K. D., w którym osobą aktywną zawodowo jest A. K. (1) (ojciec K. D.): „(…) T. dużo pomagał mi w firmie (…) miał i ma moje pełnomocnictwo do dysponowania moim kontem firmowym (…)” – zeznania świadka K. D. /adnotacje k.-140/; „(….) jedyny kontakt jaki miałem z kimś prowadzącym tę firmę, to A. K. (1). Koszty rozłożenia na raty uzgodniłem z A. K. (1) (…)” – zeznania B. B. /adnotacje k.-141/. Sama zaś K. D. nie była zorientowana w rozliczeniach stron umowy pożyczki, w dokonywanych przelewach z tego tytułu, także dokonywanych z jej rachunków, stąd do jej zeznań w tym zakresie należy podejść z dużą dozą ostrożności.

Te wszystkie okoliczności w powiązaniu z realnymi dochodami uzyskiwanymi przez powódkę rzędu ok. 1 500 – 1 600 zł netto, w ramach zatrudnienia na stanowisku pielęgniarki w Szpitalu (...) w S., stanowią asumpt do częściowego podzielenia stanowiska pozwanych co do osoby płatnika. Całokształt dowodów przemawia bowiem za koniecznością przyjęcia tezy, iż rzeczywistym źródłem dochodów powódki jest praca świadczona w charakterze pielęgniarki (k.- 139).

Zdaniem Sądu, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, uznać należy, że w ramach zobowiązania wynikającego z nakazu zapłaty wydanego w sprawie (...) powódka spełniła świadczenie na rzecz wierzyciela (Agencji Rozwoju Przemysłu S.A.) na łączną kwotę 11 262 zł 63 gr, poprzez wpłaty dokonane w postępowaniu egzekucyjnym KM (...). W pozostałym zakresie, tj. co do kwoty 64 600 zł, powódka nie wykazała, aby samodzielnie uiściła należność w tym rozmiarze, co skutkowało oddaleniem powództwa w tej części.

Zatem, w odniesieniu do pozwanego Z. G., powódce – w oparciu o art. 32 prawa wekslowego - służy roszczenie o zwrot całej zapłaconej przez nią kwoty 11 262 zł 63 gr. Natomiast co do pozwanej D. G. przysługuje jej roszczenie o zwrot ¼ tej kwoty – 2 815 zł 65 gr, na zasadzie art. 376 zdanie drugie k.c.

Stosownie do art. 369 k.c., zobowiązanie jest solidarne, jeżeli to wynika z ustawy lub z czynności prawnej. Żaden przepis prawa nie stanowi o solidarności wystawcy weksla i poręczyciela w stosunku do innego poręczyciela, który spłacił należność wekslową (w całości lub w części). W takim przypadku mamy do czynienia z tzw. solidarnością nieprawidłową ( in solidum), gdzie wierzyciel może dochodzić swego roszczenia od kilku osób, lecz na podstawie odrębnych stosunków prawnych, jakie go łączą z poszczególnymi osobami, z zaznaczeniem, że w razie spełnienia świadczenia przez jednego z dłużników, zobowiązanie wygasa w stosunku do pozostałych dłużników. W niniejszej sprawie odpowiedzialność in solidum zachodzi co do kwoty 2 815 zł 65 gr, co zostało uwzględnione w punkcie pierwszym wyroku.

Sąd zasądził odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia od dnia 9 grudnia 2013r., tj. dnia doręczenia pozwanym odpisu pozwu albowiem powódka nie wykazała, aby wzywała pozwanych do wykonania zobowiązania z tego tytułu (art. 455 § 1 k.c. i art. 481 § 1 k.c.).

Orzeczenie w przedmiocie kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanym z urzędu przez adwokata S. K. uzasadnia przepis art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982r. – Prawo o adwokaturze (tekst jednolity - Dz.U. 2002r., Nr 123, poz. 1058 z późn. zm.) w związku z § 2 ust. 3 i § 6 pkt 6) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

Koszty sądowe poniesione w toku procesu przez Skarb Państwa obejmowały opłatę od pozwu w kwocie 3 794 zł.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005r., nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa od powódki z zasądzonego roszczenia kwotę 3 224 zł 90 gr tytułem zwrotu w/w kosztów sądowych. Kwota ta stanowi należne koszty sądowe, w części co do której powództwo zostało oddalone (85%).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 u.k.s.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 569 zł 10 gr tytułem zwrotu kosztów sądowych w części co do której powództwo zostało uwzględnione (15%).

Natomiast na podstawie art. 113 ust. 4 u.k.s.c., Sąd odstąpił od obciążenia pozwanej D. G. kosztami sądowymi.