Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Od grudnia 2014 roku Z. S. (1) oraz A. M. (1) wielokrotnie udawali na stację paliw S. w miejscowości Z. przy ulicy (...). Z. S. (1) oraz A. M. (1) za każdym razem, korzystając z nieuwagi pracowników, zabierali płyny do spryskiwaczy średnio po około 4 płyny każdy z nich, i nie uiszczając za nie opłaty oddalali z terenu stacji się w kierunku pobliskich pól. Płyny do spryskiwacza umieszczone były na zewnątrz stacji, w miejscu nie objętym kamerami monitoringu. Znajdowała się tam płyny firmy (...) o pojemności 4 l w cenie 29,99 zł za sztukę oraz firmy (...) o pojemności 4l w cenie 19,99 zł za sztukę.

Dnia 27 stycznia 2015 roku około godziny 10, Z. S. (1) oraz A. M. (1) ponownie udali się w kierunku stacji w celu zabrania płynów do spryskiwaczy. Po zbliżeniu się do miejsca w którym ustawione były płyny Z. S. (1) oraz A. M. (1) zabrali 4 sztuki płynu zimowego do spryskiwaczy firmy (...) i ponowie nie uiszczając należności za towar oddalili się z terenu stacji. W tym czasie R. P. (1) odwoził żonę D. P. (1) do pracy i w pewnej chwili oboje dostrzegli mężczyzn niosących płyny do spryskiwaczy, którzy oddalają się z terenu stacji -polami w kierunku drogi krajowej w stronę G.. D. P. (1) niezwłocznie poinformowała o tym fakcie kierownika stacji K. W., która to udała się za mężczyznami . Z. S. (1) oraz A. M. (1) zobaczywszy to zaczęli uciekać , wyrzucili równie na pobocze zabrane ze stacji płyny. K. W. wezwał policję, która zatrzymała niezwłocznie Z. S. (1) i A. M. (1).

Łącznie od grudnia 2014 roku do 27 stycznia 2015 roku Z. S. (1) i A. M. (1) dokonali zaboru płynu do spryskiwaczy marki (...) o pojemności 4 l w ilości 46 sztuk o wartości 1379,54 zł oraz płynu marki (...) w ilości 38 sztuk o wartości 1379,54 zł powodując łączna stratę w wysokości 2139,16 zł na szkodę (...) sp. z o.o.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków: K. W. (k.2-3, 32-33, 109-110, 119-120,134), E. P. (k.37-38, 111), D. P. (1) (k.40, 111-112), D. P. (2) (k.43, 112) i R. P. (1) (k. 119, 134) oraz dowodów nieosobowych w postaci : protokołu oględzin (k. 6), protokołu zatrzymania osoby (k.8, 12), protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości (k.11,15), protokołu przeszukania (k.17-18, 21-22), informacji z systemu e-pułap (k.85-86,87-89) oraz karty karnej (k.56,58-59, 90,127, 129).

Oskarżona A. M. (1) (k.26, 108) w postępowaniu przygotowawczym i sądowym nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Oskarżony Z. S. (1) (k.31, 108) w toku postępowania przygotowawczego i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Sąd Rejonowy zważył, co następuję:

W toku całego postępowania oskarżeni nie złożyli wyjaśnień , korzystając z prawa do odmowy ich składania dlatego też Sąd nie mógł uwzględnił ich przy dokonywaniu ustaleń faktycznych. Sąd nie dał wiary nie przyznaniu się Z. S. (1) i A. M. (1) do popełnienia przypisanego im czynu. Na fakt popełnienia przez oskarżonych czynu wskazuje bowiem zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności zeznania K. W., D. P. (1) oraz dowody nieosobowe w postaci protokołu oględzin i protokołu zatrzymania osoby. W ocenie Sądu analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, prowadzi do wniosku, iż nieprzyznanie się do winy jest jedynie przyjętą linię obrony, pozostającą w opozycji z materiałem dowodowymi zebrany w toku postępowania przygotowawczego jak również sądowego.

Zeznania K. W. zasługują na walor wiarygodności. Są one rzeczowe i logicznie układają się w kompleksowy obraz zdarzeń. Przedstawione fakty nie zawierają zbędnej koloryzacji wydarzeń. K. W. był naocznym świadkiem działania oskarżonych, udał się za nimi i to ona powiadomiła Policję o fakcie popełnienia przestępstwa. Ponadto zeznania te w pełni korelują i współgrają z pozostałymi dowodami w szczególności zeznaniami R. P. (2) i D. P. (1) jak również protokołem zatrzymania i protokołem oględzin. Podkreślić należy, iż świadek podczas rozprawy dnia 5 lutego 2016 roku rozpoznał oskarżonych i wskazywał jako sprawców czynu. Brak przy tym było podstaw do kwestionowania jego szczerości. Świadek jest osobą obcą dla oskarżonych, dlatego nie może tu być mowy o żadnych osobistych powodach, które mogłyby mieć ewentualny wpływ na treść składanych przez zeznań, które są rzeczowe, pozbawione elementów ocennych, sprowadzają się do opisania zachowań oskarżonych oraz przebiegu zdarzenia. Ocenie Sądu nie umknąć fakt, iż świadek przesłuchiwany w toku rozprawy głównej nie pamiętał wszystkich szczegółów popełnienia czynu. Zdaniem Sądu drobne rozbieżności w zeznaniach, nie mają zasadniczego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, dotyczą jedynie okoliczności drugorzędnych. Zrozumiały jest przy tym, iż rozbieżności te spowodowane są znacznym upływem czasu i związanego z tym procesu zapominania oraz nagminnością popełnianych na stacji paliw S. podobnego typu przestępstw, jednakże nie deprecjonują one wartości dowodowej zeznań, bowiem taki stan uznać należy za naturalny będący efektem upływu czasu od opisywanych wydarzeń .

W ocenie Sądu Rejonowego brak jest również podstaw do odmowy przymiotu wiarygodności zeznaniom świadków E. P., D. P. (1), D. P. (2) i R. P. (1). Zeznania ich są bowiem rzeczowe i logicznie układają się w kompleksowy obraz zdarzeń. W pełni korelują i współgrają z pozostałymi dowodami. W zeznaniach brak było sformułowań o charakterze emocjonalnym czy tendencyjnych wskazujących na negatywne nastawienie do oskarżonego albo w inny sposób mogących wpływać na wiarygodność tych zeznań. Nie deprecjonują wartości dowodowej zeznań świadka drobne rozbieżności w zeznaniach złożonych przed Sądem, bowiem w naturalny sposób są one efektem upływu czasu od opisywanych wydarzeń

Sąd uwzględnił w swoich ustaleniach wymienione nieosobowe, żadne z nich nie zostały bowiem podważone ani kwestionowane przez którąkolwiek ze stron. Nie budzą one przy tym wątpliwości Sądu, są sporządzone w stosownej formie i przez uprawnione do tego podmioty. Zarówno te zebrane w toku postępowania przygotowawczego, jak i na rozprawie zostały uwzględnione przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

Oceniając wszystkie zgromadzone w sprawie dowody, przyjąć należy, iż wina Z. S. (1) i A. M. (1), w świetle art. 278 § 1 kk, nie może budzić żadnych wątpliwości. Sąd uznał, iż kwalifikacja prawna czynu popełnionego w warunkach czynu ciągłego z art. 12 kk przez oskarżonych została określona przez Prokuratora prawidłowo. W ocenie Sądu, Z. S. (1) i A. M. (1) naruszyli dyspozycję art. 278 § 1 kk. Warunkiem odpowiedzialności z tego artykułu jest dokonanie zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Jednocześnie przy ocenie wyczerpania wszystkich znamion przestępstwa opisanego w tym przepisie należy mieć na względzie treść art. 119 § 1 kw. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że oskarżeni A. M. (1) i Z. S. (1) działał wspólnie i w porozumieniu, z zamiarem bezpośrednim popełnienia przestępstwa. W ramach porozumienia sprawcy ustalili, iż wspólnie dokonają kradzieży płynów (...) oraz płynu marki (...) powodując tym szkodę na rzecz (...) sp. z o.o. w łącznej wysokości 2139,16 zł . Zamiar przywłaszczenia przez A. M. (1) i Z. S. (1) polegał na tym ,iż zabierali płyny z miejsca znajdującego się na zewnątrz stacji, znajdującego się poza zasięganiem kamer monitoringu, i bez uiszczenia należności za płyny i oddalili się z jej terenu ( najczęściej pobliskimi polami). Podkreślić trzeba również, iż w dniu 27 stycznia 2015 roku zostali ujęci na bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, dzięki postawie kierownika stacji K. W. , która to udał się za nimi i o fakcie popełnienia przestępstwa zawiadomiła policję. Zdaniem Sądu oskarżeni umyślnie, w zamiarze bezpośrednim, popełniła przestępstwo polegające na dokonaniu zaboru w celu przywłaszczenia (kradzieży) płynów marki (...) o łącznej wartości 1379,54 zł oraz płynów marki (...) o wartości 1379,54 zł czym spowodowali stratę o wartości 2139,16 zł na szkodę (...) sp. z o.o.

Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika niezbicie, iż oskarżeni wielokrotnie (czasem nawet dwa razy dziennie) wyczerpali czasownikowe znamię „zaboru” rzeczy, poprzez zabranie płynów do spryskiwaczy , a następnie bez uiszczenia należności oddalili się z terenu stacji paliw. Nie budzi więc żadnych wątpliwości, że celem działania A. M. (1) i Z. S. (1) było wyjęcie tych rzeczy spod władztwa prawnego właściciela i włączenie ich do swojego majątku, a więc ich przywłaszczenie, co wyczerpuje ostatnie znamię opisanego w tym przepisie typu przestępstwa.

Przechodząc do wymiaru kary Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Społeczna szkodliwość czynu popełnionego jest znaczna, zwłaszcza biorąc pod uwagę okoliczności popełnienia czynów oraz wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków. Zachowanie oskarżonych godziło w dobro prawne w postaci własności. Te okoliczności, jak i wielość czynów popełnionych w krótkich odstępach czasu przekonują o wysokim stopniu ich społecznej szkodliwości, jak i znacznym stopniu zawinienia oskarżonego.

Okoliczność obciążającą z cała pewności stanowił uprzednia karalności obu oskarżonych.

Dlatego też pamiętając, iż dolegliwość kary nie powinna przekraczać stopnia winy, w tym konkretnym przypadku za właściwą Sąd Rejonowy uznał wobec Z. S. (2) i A. M. (1) karę w wysokości po 7 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieopłatnej kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin miesięcznie. W ocenie Sądu taka kara jest zgodna z dyrektywami określonymi w art. 53 kk i jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stanowi wypadkową wziętych pod uwagę zarówno okoliczności obciążających, jak i łagodzących. Należało mieć również na uwadze treść art. 58 § 1 kk, który ustanawia dyrektywę pierwszeństwa kar wolnościowych nad izolacyjnymi, zezwalając Sądowi na orzeczenie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania tylko wówczas, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. Kara ograniczenia wolności powinna spełnić cele ukarania, zarówno w znaczeniu prewencji indywidualnej, jak i ogólnej. Zdaniem Sądu orzeczona kara (wraz z orzeczonym środkiem kompensacyjnym) będzie również wystarczający dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Powołane powyżej okoliczności wskazują, że pobyt oskarżonych w warunkach izolacji więziennej, mógłby przynieść skutki odwrotne od zamierzonych, przy uwzględnieniu celów, jakie kara ma odnieść w stosunku do sprawcy przy kształtowaniu prawidłowych postaw życiowych.

Sąd nie znalazł jednocześnie podstaw do nie nałożenia na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o., osób prawnej która faktycznie poniosły uszczerbek finansowy w związku z dokonaniem przywłaszczenia mienia w postaci płynów do spryskiwaczy (...) oraz (...) o łącznej wartości 2139,16 zł .

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk, zwalniając oskarżonych z obowiązku ich ponoszenia, uwzględniając ich trudną sytuację materialną i życiową.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Z./odpis wyroku wraz z uzasadnieniem i pouczeniem doręczyć oskarżonemu A. M.