Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII K 649/15

Dnia 21 kwietnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Marta Przybylska

Protokolant Kamila Kolowca

w obecności oskarżyciela publicznego z Inspektoratu Kontroli Skarbowej w P. A. G.

po rozpoznaniu dnia 04.02.16r., 21.04.16r.

sprawy A. R. (1)

syna W. i A. zd. W.

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że

w okresie od 25.03.2008 r. do 25.05.2010 r. w K., w złożonych w Drugim Urzędzie Skarbowym w K. w deklaracjach VAT-7 za okres od lutego 2008 r. do kwietnia 2010 r. z wyłączeniem miesięcy: stycznia, sierpnia, września i listopada 2008 r., stycznia, lutego, marca, października i listopada 2009 r. oraz marca 2010 r., nierzetelnie prowadząc ewidencję zakupu VAT w firmie Zakład (...), (...)-(...) K., (...), podał nieprawdziwe dane w deklaracjach VAT-7 rozliczających podatek od towarów i usług za miesiące od lutego 2008 r. do kwietnia 2010 r. przez co uszczuplił podatek od towarów i usług w łącznej kwocie 16.162 zł, w tym: za luty 2008 r. w kwocie 2.911 zł, za marzec 2008 r. w kwocie 402 zł, za kwiecień 2008 r. w kwocie 330 zł, za maj 2008 r. w kwocie 1.731 zł, za czerwiec 2008 r. w kwocie 1.405 zł, za lipiec 2008 r. w kwocie 764 zł, za październik 2008 r. w kwocie 593 zł, za grudzień 2008 r. w kwocie 599 zł, za kwiecień 2009 r. w kwocie 430 zł, za maj 2009 r. w kwocie 549 zł, za czerwiec 2009 r. w kwocie 188 zł, za lipiec 2009 r. w kwocie 607 zł, za sierpień 2009 r. w kwocie 2.121 zł, za wrzesień 2009 r. w kwocie 1.942 zł, za grudzień 2009 r. w kwocie 779 zł, za styczeń 2010 r. w kwocie 370 zł, za luty 2010 r. w kwocie 269 zł, za kwiecień 2010 r. w kwocie 172 zł, na skutek zawyżenia podatku naliczonego VAT na łączną kwotę 16.161,71 zł zawartego w fakturach VAT zakupu:

- od Gminnej Spółdzielni (...) w O. ul. (...), NIP (...) w okresie od lutego 2008 r. do grudnia 2008 r. i od kwietnia 2009 r. do grudnia 2009 r. oraz w kwietniu 2010 r. dokumentujące zakup węgla, miału oraz materiałów budowlanych na łączna kwotę netto 76.207,99 zł i podatek VAT 15.522,61 zł,

- od firmy handlowej (...) w K., ul. (...) w miesiącu styczniu i lutym 2010 r. za zakup materiałów budowlanych tj. drzwi, wyposażenie łazienki na łączną kwotę netto 2.905 zł i podatek VAT 639,10 zł,

które nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną, czym naruszył art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a) ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zw. z art. 193 § 4 i § 6 ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 ze zm.),

tj. o czyn z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

1. uznaje oskarżonego A. R. (1) za winnego zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 56§2 kks w zw. z art. 6§2 kks i za to na podstawie art. 56§2 kks wymierza mu karę grzywny 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych;

2. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 380 (trzysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

SSR Marta Przybylska

Sygn. akt VII K 649/15

UZASADNIENIE

Oskarżony A. R. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Zakład (...) w miejscowości (...), gmina K., jest podatnikiem podatku VAT.

Prowadzenie księgowości firmy oskarżony zlecił na podstawie ustnej umowy A. T. (1) - prowadzącej nieoficjalne biuro księgowe i nie mającej do tego żadnych uprawnień (o czym oskarżony wiedział). W/w umówili się, iż będzie dostarczał A. T. (1) dokumenty potrzebne do rozliczenia podatku VAT a ta będzie na podstawie informacji udzielonych przez oskarżonego i przedłożonych dokumentów wypełniać deklaracje VAT-7, podpisywać je imieniem i nazwiskiem oskarżonego oraz przedkładać w Drugim Urzędzie Skarbowym w K.. Oskarżony nie podpisał A. T. (1) żadnego pełnomocnictwa do działania w jego imieniu. Dysponował on wiedzą co do sposobu rozliczania podatku VAT oraz konieczności przedkładania stosownych dokumentów.

W opisany powyżej sposób w okresie od 25 marca 2008r do 25 maja 2010 r. następowało rozliczenie podatku VAT należnego od A. R. (1). Deklaracje wypełniała A. T. (1) w oparciu o dane i faktury dostarczone przez oskarżonego.

Przeciwko A. T. (1) toczyło się postępowanie karne zakończone wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 8 września 2014r. w sprawie o sygn. akt III K 33/14. Została ona prawomocnie skazana za kilkadziesiąt czynów związanych z prowadzeniem nieformalnego biura księgowego, m.in uznano ją za winną tego , że w okresie od grudnia 2007r. do 31 sierpnia 2011r.w L. działając w warunkach przestępstwa ciągłego ze z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej prowadziła bez wymaganych uprawnień działalność usługową w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych na rzecz co najmniej 74 osób polegającą na gromadzeniu i przechowywaniu dowodów rachunkowych oraz prowadzeniu księgi przychodów i rozchodów z wykorzystaniem specjalistycznego programu komputerowego oraz za to, że w okresie od 1 stycznia do 31 sierpnia 2011 r. w L. nie będąc do tego uprawnioną wykonywała zarobkowo czynności z zakresu doradztwa podatkowego polegające na odpłatnym sporządzaniu deklaracji podatkowych w imieniu i na rzecz podatników lub udzielaniu pomocy w ich sporządzaniu.

Ponadto uznano ją za winną tego, że w okresie od 30 grudnia 2002 r. do 26 maja 2011 r. w L. i K. działając w warunkach przestępstwa ciągłego w celu użycia za autentyczne deklaracji podatkowych składanych w Drugim Urzędzie Skarbowym w K. podrobiła podpisy A. R. (1) złożone na deklaracjach w zakresie podatku od towarów i usług (...)-7.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 1119, odpis wyroku k. 1031 - 1070, zeznania świadka A. T. (1) k. 1019 - 1020, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Kaliszu z dn. 08.09.2014r. sygn. akt III K 33/14 w sprawie A. T. k. 842-881

A. T. (1) została skazana również w przedmiotowej sprawie toczącej się pod sygnaturą VII K 389/15 za to, że w okresie od od 25 lutego 2008 r. do 20 grudnia 2010 r. w K., w złożonych w Drugim Urzędzie Skarbowym w K. deklaracjach VAT-7 za okres od stycznia 2008 r. do listopada 2010 r. z wyłączeniem miesięcy: czerwca, lipca, września i października 2010 r., faktycznie zajmując się sprawami finansowymi w wyniku nierzetelnego prowadzenia ewidencji sprzedaży i zakupu VAT w firmie Zakład (...), (...)-(...) K., (...), podała nieprawdziwe dane w deklaracjach VAT-7 rozliczających podatek od towarów i usług za miesiące od stycznia 2008 r. do listopada 2010 r. firmy (...) z wyłączeniem miesięcy: kwietnia, czerwca, lipca, września i października 2010 r.,

(dowód: wyrok k. 971 - 972, zeznania świadka A. T. (1) k. 1019 – 1020)

W trakcie postępowania przygotowawczego zabezpieczono u A. T. (1) komputer oraz dokumenty źródłowe, w tym uproszczoną dokumentację firmy (...). Ustalono, iż deklaracje VAT złożone przez Zakład (...) nie pokrywały się z zabezpieczoną dokumentacją.

W wyniku kontroli ustalono ,iż w okresie od lutego 2008 r. do kwietnia 2010 r. z wyłączeniem miesięcy: stycznia, sierpnia, września i listopada 2008 r., stycznia, lutego, marca, października i listopada 2009 r. oraz marca 2010 r. oskarżony, podał nieprawdziwe dane w deklaracjach VAT-7 rozliczających podatek od towarów i usług za miesiące od lutego 2008 r. do kwietnia 2010 r. przez co uszczuplił podatek od towarów i usług w łącznej kwocie 16.162 zł, w tym: za luty 2008 r. w kwocie 2.911 zł, za marzec 2008 r. w kwocie 402 zł, za kwiecień 2008 r. w kwocie 330 zł, za maj 2008 r. w kwocie 1.731 zł, za czerwiec 2008 r. w kwocie 1.405 zł, za lipiec 2008 r. w kwocie 764 zł, za październik 2008 r. w kwocie 593 zł, za grudzień 2008 r. w kwocie 599 zł, za kwiecień 2009 r. w kwocie 430 zł, za maj 2009 r. w kwocie 549 zł, za czerwiec 2009 r. w kwocie 188 zł, za lipiec 2009 r. w kwocie 607 zł, za sierpień 2009 r. w kwocie 2.121 zł, za wrzesień 2009 r. w kwocie 1.942 zł, za grudzień 2009 r. w kwocie 779 zł, za styczeń 2010 r. w kwocie 370 zł, za luty 2010 r. w kwocie 269 zł, za kwiecień 2010 r. w kwocie 172 zł, na skutek zawyżenia podatku naliczonego VAT na łączną kwotę 16.161,71 zł zawartego w fakturach VAT zakupu: od Gminnej Spółdzielni (...) w O. w okresie od lutego 2008 r. do grudnia 2008 r. i od kwietnia 2009 r. do grudnia 2009 r. oraz w kwietniu 2010 r. dokumentujące zakup węgla, miału oraz materiałów budowlanych na łączna kwotę netto 76.207,99 zł i podatek VAT 15.522,61 zł oraz od firmy handlowej (...) w K. w miesiącu styczniu i lutym 2010 r. za zakup materiałów budowlanych tj. drzwi, wyposażenie łazienki na łączną kwotę netto 2.905 zł i podatek VAT 639,10 zł, które nie były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie miały związku ze sprzedażą opodatkowaną.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 1119, zeznania świadka A. T. (1) k. 1019 – 1020 , zeznania świadka T. D. k. zaświadczenie z banku (...) Bank Spółdzielczy Ziemi (...) z dn. 08.02.2012r. + wyciąg rachunku bankowego A. R. za lata 2008-2010 k.69-91, protokół sprawdzenia prawidłowości i rzetelności badanych dokumentów u kontrahenta kontrolowanego dot. PHU (...) S spółka z o.o. w (...), zeznania roczne PIT-28 za lata 2008-2010 k.113-121, deklaracje VAT-7 za 2008r. k. 122-133, wydruk z systemu (...) deklaracji VAT-7 za lata 2009-2010 k.134-183, zestawienie różnic pomiędzy kwotami ujętymi w deklaracjach VAT-7 a kwotami wynikającymi ze sporządzonych rejestrów sprzedaży VAT za poszczególne miesiące 2008, 2009, 2010 roku k.259-263, protokół badania ksiąg podatkowych z dnia 05.09.2012r. nr (...) k.293-338, zestawienia sprzedaży za lata 2008-2010 dla PHU (...) Spółka z o.o. k. 339-343, zestawienie zakupów za lata 2008-2010 dot. Zakładu (...). R. k. 344-392, kserokopie faktur VAT wystawionych przez GS (...) w O. za lata 2008-2010 k. 393-458, kserokopia faktur VAT wystawionych przez (...) Spółka z o.o. k. 459-461, zestawienie zakupów po umniejszeniu o faktury, które nie miały związku ze sprzedażą opodatkowaną za lata 2008-2010 k. 465-505, kopia umowy (...), kosztorysy (...)- (...)

W dniu 28 września 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. wydał decyzje w zakresie zryczałtowanego podatku od towarów i usług ewidencjonowanych za lata 2008r. – 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzjami z dnia 25 kwietnia 2013 r. oraz 27 maja 2013 r. utrzymał w mocy wyżej wymienione decyzje w zakresie zryczałtowanego podatku od towarów i usług ewidencjonowanych w części dotyczącej zobowiązania podatkowego. Wyrokami z dnia 30 stycznia 2014 r. oraz 24 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. oddalił skargi A. R. (1) na w/w decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w P..

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 1119, decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 28.09.2012r. nr (...) k. 523-530, decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 28.09.2012r. nr (...) k. 532-539, decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 28.09.2012r. nr (...) k. 541-548, decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 28.09.2012r. nr (...) k. 550-580, decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 25.04.2013r. nr PT- (...)- (...) k. 721-729, decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 27.05.2013r. nr PD- (...)- (...) k. 732-740, decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 27.05.2013r.. nr PD- (...)- (...) k. 741-749, decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 27.05.2013r. nr PD- (...)- (...) k. 750-758, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dn. 30.01.2014r. sygn. akt I SA/Po654/13 k. 779-784, spis dokumentów zgromadzonych w toku postępowania odwoławczego w tomie nr IV sporządzony przez Izbę Skarbowa w P. k. 787, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dn. 24.04.2014r. sygn. akt I SA/Po 762/13 k. 789-797, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dn. 24.04.2014r. sygn. akt I SA/Po 763/13 k. 798-806, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dn. 24.04.2014r. sygn. akt I SA/Po 764/13 k. 807-815 )

Oskarżony A. R. (1) ma 62 lata, z zawodu jest murarzem. Oskarżony od 1980 r. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Zakład (...) w miejscowości P.. Oskarżony nie był wcześniej karany.

( dowód : wyjaśnienia oskarżonego k. 1119, karta karna 917, (...))

Oskarżony na rozprawie przed sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Wskazał, iż opał kupował w celu dogrzania pomieszczeń w których pracowali jego pracownicy. Podkreślił, iż wszelkie sprawy księgowe prowadziła w jego imieniu A. T. (1), z którą nie zawarł żadnej umowy na piśmie, ani nie udzielił jej żadnego pełnomocnictwa do prowadzenia spraw księgowych. On zawoził jej dokumenty źródłowe i pieniądze niezbędne do uiszczenia podatku. A. T. (1) sporządzała deklaracje i podpisywała je jego imieniem i nazwiskiem. Przyznał, iż wszelkie materiały budowlane niezbędne do wykonania prac dostarczał inwestor firma (...). W trakcie przesłuchania w dniu 12 kwietnia 2012 r. wyjaśnił, iż zakupy od firmy (...) w O. i firmy (...) były dokonywane na użytek własny podnosząc, iż nie wiedział o potrzebie ich weryfikacji. Wyjaśnienia te podtrzymał w dniu 8 czerwca 2015 r. oraz na rozprawie przed sądem.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie sposobu prowadzenia rozliczeń podatkowych firmy za w pełni wiarygodne albowiem znajdują one pełne potwierdzenie w zgromadzonej w sprawie dokumentacji oraz zeznaniach świadków A. T. (1) i T. D.. Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego jakoby materiały w postaci węgla, miału oraz materiałów budowlanych zakupione w firmie (...) w O. oraz drzwi i wyposażenia łazienki zakupione w firmie (...) nabyte były w związku z wykonywaniem usług dla firmy (...). Oskarżony w swych wyjaśnieniach sam początkowo wskazał, iż w/w zakupy były dokonywane na własny użytek. Dopiero na rozprawie przed sądem wskazał, iż opał był używany dla ogrzania pracowników na terenie budowy. Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w tym zakresie w sprzeczności z zeznaniami T. D. oraz zgromadzonymi dokumentami – w tym kopiami umów z firmą (...). Świadek D. kategorycznie stwierdził, iż wszelkie materiały niezbędne do wykonania umowy dostarczała jego firma, a na budowie nie było żadnych urządzeń grzewczych w których można by użyć opału.

Za wiarygodne uznano zeznania świadka A. T. (1) albowiem korespondują one z treścią wyroku w sprawie II K 33/14 Sądu Okręgowego w Kaliszu oraz VII K 389/15 Sądu Rejonowego w Kaliszu , wynikami kontroli, zgromadzonymi w sprawie dokumentami oraz zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Z zeznań świadka wynika wyraźnie, iż oskarżony posiadał wiedzę o sposobie rozliczania podatku VAT- wiedział jak powinno to wyglądać prawidłowo. Wszystkie dokumenty które oskarżony przekazywał A. T. (1) miały być związane wyłącznie z działalnością gospodarczą A. R. (1). Na obecnym etapie postępowania – wobec prawomocnego wyroku skazującego świadka- trudno przyjąć by złożenie zeznań obciążających A. R. (1) wiązało się z jakąkolwiek korzyścią dla A. T. (1). Tym bardziej, że jest to osoba obca dla niego.

Sąd uznał zeznania świadka T. D. – prezesa zarządu spółki D. za w pełni wiarygodne. Wskazał on , iż kierowana przez niego spółka zawarła z oskarżonym umowy w zakresie wykonania usług budowlanych. Usługi te były wykonywane przy użyciu wyłącznie materiałów dostarczonych przez firmę (...). Wskazał, iż bywał na terenie budowy, jednak nie widział aby pracownicy oskarżonego w jakikolwiek sposób ogrzewali pomieszczenia. Podkreślił przy tym, iż pomieszczenia były na tyle duże, iż nie dało by się ich ogrzać małymi piecykami. Świadek jednoznacznie zaprzeczył, jakoby oskarżony montował na jego budowie zakupione przez siebie kabiny prysznicowe wskazując, iż firma oskarżonego nie dokonywała tzw. białego montażu. Zeznania świadka znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, w szczególności w kopiach umów dotyczących usług świadczonych przez oskarżonego na rzecz firmy (...).

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty. Zostały one sporządzone przez uprawnione organy w zakresie przysługujących ich kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudzała wątpliwości, nie była też kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje :

A. R. (1) swoim zachowaniem polegającym na tym, że w okresie od 25.03.2008 r. do 25.05.2010 r. w K., w złożonych w Drugim Urzędzie Skarbowym w K. w deklaracjach VAT-7 za okres od lutego 2008 r. do kwietnia 2010 r. z wyłączeniem miesięcy: stycznia, sierpnia, września i listopada 2008 r., stycznia, lutego, marca, października i listopada 2009 r. oraz marca 2010 r., nierzetelnie prowadząc ewidencję zakupu VAT w firmie Zakład (...), (...)-(...) K., (...), podał nieprawdziwe dane w deklaracjach VAT-7 rozliczających podatek od towarów i usług za miesiące od lutego 2008 r. do kwietnia 2010 r. przez co uszczuplił podatek od towarów i usług w łącznej kwocie 16.162 zł, w tym: za luty 2008 r. w kwocie 2.911 zł, za marzec 2008 r. w kwocie 402 zł, za kwiecień 2008 r. w kwocie 330 zł, za maj 2008 r. w kwocie 1.731 zł, za czerwiec 2008 r. w kwocie 1.405 zł, za lipiec 2008 r. w kwocie 764 zł, za październik 2008 r. w kwocie 593 zł, za grudzień 2008 r. w kwocie 599 zł, za kwiecień 2009 r. w kwocie 430 zł, za maj 2009 r. w kwocie 549 zł, za czerwiec 2009 r. w kwocie 188 zł, za lipiec 2009 r. w kwocie 607 zł, za sierpień 2009 r. w kwocie 2.121 zł, za wrzesień 2009 r. w kwocie 1.942 zł, za grudzień 2009 r. w kwocie 779 zł, za styczeń 2010 r. w kwocie 370 zł, za luty 2010 r. w kwocie 269 zł, za kwiecień 2010 r. w kwocie 172 zł, na skutek zawyżenia podatku naliczonego VAT na łączną kwotę 16.161,71 zł zawartego w fakturach VAT zakupu: od Gminnej Spółdzielni (...) w O. ul. (...), NIP (...) w okresie od lutego 2008 r. do grudnia 2008 r. i od kwietnia 2009 r. do grudnia 2009 r. oraz w kwietniu 2010 r. dokumentujące zakup węgla, miału oraz materiałów budowlanych na łączna kwotę netto 76.207,99 zł i podatek VAT 15.522,61 zł, od firmy handlowej (...) w K., ul. (...) w miesiącu styczniu i lutym 2010 r. za zakup materiałów budowlanych tj. drzwi, wyposażenie łazienki na łączną kwotę netto 2.905 zł i podatek VAT 639,10 zł, które nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną, czym naruszył art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a) ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zw. z art. 193 § 4 i § 6 ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 ze zm.), wyczerpał ustawowe dyspozycje art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

Art. 56 § 1 kks penalizuje oszustwo podatkowe, które popełnia się w deklaracji podatkowej lub w oświadczeniu podatkowym, składanym organowi podatkowemu lub innemu uprawnionemu organowi (np. celnemu, przy podatku VAT od importu - art. 33 u.p.t.u.) albo płatnikowi podatku, poprzez podanie nieprawdy, zatajenie prawdy albo niedopełnieniu obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych przez podatnika, co naraża podatek na uszczuplenie. W zależności od wielkości podatku narażonego na uszczuplenie oszustwo podatkowe występuje w formie podstawowej (art. 56 § 1) lub jako uprzywilejowany typ przestępstwa skarbowego, przy tzw. małej wartości podatku narażonego (art. 56 § 2).

Przepis art. 6 § 2 kks wprowadza instytucję czynu ciągłego, w myśl którego dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony; w zakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie.

Obowiązek podatkowy i wynikające z niego zobowiązanie podatkowe, zgodnie z art. 4 i 5 ustawy ordynacja podatkowa mają charakter osobisty. Odpowiedzialność podatkową zawsze ponosi bowiem podatnik i nie może tej odpowiedzialności przenieść na inne podmioty. Zakres odpowiedzialności podatkowej wynika z przepisów prawa podatkowego. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony prowadząc działalność gospodarczą od 1980 r. wiedział jakie są obowiązujące przepisy podatkowe. Wiedział też jakie przedmioty można uwzględnić przy rozliczaniu podatku VAT. Przekazując faktury nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą wiedział, iż A. T. (1) dokona ich rozliczenia w związku z podatkiem VAT i chciał takiego efektu swego zachowania.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy będący przedmiotem oceny i analizy sądu pozwolił zatem na przypisanie oskarżonemu A. R. (1) winy za zarzucany mu czyn z art. 56 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

Oskarżony od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Jak sam podał znał treść obowiązujących przepisów podatkowych. A. R. (1) miał świadomość tego, że podając nieprawdziwe dane w deklaracjach VAT-7 rozliczających podatek od towarów i usług uszczupli podatek od towarów i usług i chciał takiego efektu swego zachowania. Podnoszona przez oskarżonego okoliczność, że deklaracje sporządzała i podpisywała w jego imieniu A. T. (1) nie stanowi okoliczności wyłączającej odpowiedzialność oskarżonego. A. R. (1) jako osoba zawodowo trudniąca się prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie usług budowlanych winna znać i prawidłowo stosować obowiązujące przepisy.

Zarzucany oskarżonemu czyn był przez niego zawiniony, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanego mu czynu rozumiał jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem

Oskarżony w chwili czynu miał pełną zdolność prawną, nie znajdował się w żadnej szczególnej sytuacji motywacyjnej. Stopień winy należało uznać za umiarkowany.

Mając powyższe na uwadze, Sąd kierując się określonymi w art. 12 i 13 kks dyrektywami wymiaru kary wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych ustalając wysokości stawki dziennej na kwotę 60 złotych. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Przy wymiarze tej kary Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność obciążającą rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu oraz rodzaj i stopień naruszenia obowiązku finansowego. Sąd uwzględnił również fakt, iż oskarżony jest osobą zawodowo trudniącą się prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie usług budowlanych .

Wymierzając oskarżonemu karę, jako okoliczność łagodzącą uznano uprzednią niekaralność oskarżonego.

O kosztach sądowych orzeczono w myśl art.627. Na zasadzone koszty złożyły się: opłata za skazanie na karę grzywny orzeczona na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1247), należności za uzyskanie danych o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, ryczałt za doręczenia pism w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym – Dz.U. z 2013r, poz. 663 - § 1 ).

SSR Marta Przybylska