Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 26 kwietnia 2012 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny

Przewodniczący: SSA w SO Wiesław Rodziewicz

Protokolant: Patrycja Korż

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej: Ireny Wilczyńskiej

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2012 r.

na posiedzeniu sprawy skazanego J. (...)

o wydanie wyroku łącznego

na podstawie art. 572 k.p.k. oraz art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k.

postanowił

1.  na podstawie art. 572 k.p.k. umorzyć postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego, co do wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia
11 września 2009r. sygn. akt III K 364/08;

2.  w pozostałym zakresie na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. stwierdzić swoją niewłaściwość i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Wałbrzychu, jako właściwemu miejscowo i rzeczowo;

3.  zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. Andrzeja Dobrowolskiegokwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt gorszy) złotych brutto tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu,

4.  zwolnić skazanego od kosztów sądowych w sprawie zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Skazany – J. D. złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego poprzez połączenie kar orzeczonych w stosunku do jego osoby poprzez zastosowanie zasady pełnej absorpcji.

W oparciu o wypis z Krajowego Rejestru Karnego, odpisy wyroków znajdujących się w aktach sprawy oraz akta spraw sądowych, Sąd ustalił, iż J. D. był skazany następującymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 29 grudnia 1998r., sygn. akt II K 761/97, za czyn z art. 199 § 1 d.k.k. i art. 205 § 1 d.k.k. i art. 11 § 1 d.k.k. w zw. z art. 199 § 1 d.k.k. i art. 265 § 1 d.k.k. w zw. z art. 10 § 2 d.k.k. i art. 58 d.k.k. popełniony w okresie od r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby, a następnie postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2001r. zarządzono jej wykonanie oraz karę 400 złotych grzywny;

2.  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 13 czerwca 2000r., sygn. akt II K 113/00, za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniach 24 i 26 stycznia 2000r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby, a następnie postanowieniem z dnia 9 grudnia 2003r. zarządzono jej wykonanie;

3.  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 21 lipca 2000 r., sygn. akt II K 351/00, za czyn z art. 284 § 2 k.k. popełniony w dniu 24 listopada 1999r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby, a następnie postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2004r. zarządzono jej wykonanie;

4.  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 8 października 2002r., sygn. akt II K 185/02 , za czyn z art. 290 § 1 k.k. popełniony w nieustalonym dniu w okresie od listopada 2001r. do 5 grudnia 2001r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

5.  Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 11 września 2009r., sygn. III K 364/08 , za:

a) czyn z art. 148 § 1 k.k. popełniony w nocy z 8 na 9 grudnia 2007r. na karę 12 lat pozbawienia wolności,

b) czyn z art. 159 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w nocy z 8 na 9 grudnia 2007r. na karę 2 lat pozbawienia wolności,

c) czyn z art. 190 § 1 k.k. popełniony w nocy z 8 na 9 grudnia 2007r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

orzekającym karę łączną 12 lat pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego J. D. w zakresie dotyczącym wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 11 września 2009r. (sygn. akt III K 364/08) skazującego za czyny popełnione w nocy z 8 na 9 grudnia 2007r. należało umorzyć.

Zgodnie z art. 572 k.p.k. jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania. Warunki, o których mowa w tym przepisie określa art. 85 k.k. zgodnie, z którym jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną.

Pierwszą przesłanką, która otwiera drogę do połączenia kar jest zatem specyficzna korelacja czasowa między popełnieniem kolejnych czynów, a momentem zapadnięcia pierwszego orzeczenia co do któregokolwiek z nich. Otóż, ustawodawca jasno przesądził, że wyrok łączny może obejmować kary za kilka przestępstw, które jednak zostały popełnione zanim zapadł wyrok, choćby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich. Badając możliwość połączenia poszczególnych wyroków w wyroku łącznym Sąd meriti zobowiązany jest do zbadania daty popełnienia poszczególnych przestępstw, ustawienia ich w chronologicznym porządku i postawienia granicy dla możliwości połączenia kar za nie wymierzonych w postaci pierwszego wyroku – nadającego się do połączenia - zapadłego co do któregokolwiek z nich. Możliwe jest również wystąpienie więcej niż jednego zbiegu, z których każdy tworzony będzie przez grupę przestępstw. W takiej sytuacji dla kolejnych zbiegów, o ile tylko wobec poszczególnych występujących w nim czynów zastosowanie znajdą reguły orzekania o karze łącznej z art. 85 k.k., zasady orzekania wyrokiem łącznym znajdą pełne zastosowanie, a owym "pierwszym wyrokiem" będzie ten, który otwiera drugą grupę przestępstw popełnionych w zbiegu realnym, pozostających nadto wobec siebie w relacjach określonych treścią art. 85 k.k. (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27.07.2007r., II AKz 369/05, Prokuratura i Prawo 2006/2/27).

Odnosząc te rozważania do rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, iż wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 11 września 2009r. nie nadaje się do połączenia z żadnym z wcześniejszych wyroków. Wyrok ten będący ostatnim skazaniem J. D. odnosi się do czynów popełnionych w nocy z 8 na 9 grudnia 2007r. Wcześniejszy wyrok skazujący to wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 8 października 2002r. Czyn, który objął wyrok Sądu Okręgowego został zatem dokonany po wydaniu nieprawomocnego orzeczenia przez Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w sprawie II K 185/02. Korelacja czasowa w niniejszej sprawie powoduje zatem, iż czyn, za który skazano J. D. w sprawie III K 364/08, został popełniony po zapadnięciu wcześniejszych wyroków skazujących i nie nadaje się do połączenia z żadnym z nich.

Warunki do wydania wyroku łącznego wobec J. D. mogą spełniać natomiast wyroki wydane w sprawach o sygn. akt: II K 761/97, II K 113/00, II K 351/00 oraz II K 185/02, które zostały wydane przez Sąd Rejonowy w Wałbrzychu. Zdaniem Sądu właściwe w takiej sytuacji jest przekazanie sprawy do rozpoznania właściwemu sądowi rejonowemu tj. sądowy rejonowemu, który wydał ostatni wyrok skazujący. Stanowisko to znajduje poparcie w orzeczeniu Sadu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 kwietnia 2006r. (sygn. akt II AKz 106/06, KZS 2006/4/44), który stwierdził, iż w sytuacji „gdy okazało się, że postępowanie o wyrok łączny obejmujące skazanie także przez sąd okręgowy podlega umorzeniu, a do połączenia zostają wyroki sądów rejonowych, trafnie postąpiono umarzając postępowanie o wyrok łączny i przekazując sprawę według właściwości odpowiedniemu sądowi rejonowemu (art. 35 § 1 i 569 § 1 k.p.k.). Odmienne postąpienie skutkowałoby wydanie wyroku łącznego przez sąd niewłaściwy rzeczowo i miejscowo (art. 569 § 2 k.p.k.)”.

Z powyższych względów, Sąd – zgodnie z dyspozycją art. 569 § 1 k.p.k. – przekazał w tym zakresie sprawę do rozpoznania sądowi, który orzekał jako ostatni – Sądowi Rejonowemu w Wałbrzychu.

Kierując się przedstawionymi argumentami orzeczono jak w sentencji postanowienia.