Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Małgorzata Nowak - Januchta

Protokolant Paulina Puzia, Łukasz Gajowniczek

w obecności

Prokuratora – Ewy Gołębiowskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu: 08.04.2015r., 17.06.2015 r., 17.08.2015r., 05.01.2016r., 22.02.2016r., 25.03.2016r., 10.05.2016r., 03.06.2016 r. i 08.08.2016 r.

sprawy R. P. s. W. i W. z d. K., urodz. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 13 czerwca 2013 roku w W. dokonał kradzieży z włamaniem zaparkowanego przy skrzyżowaniu ul. (...)/Wileńskiej samochodu m- ki M. (...) nr rej. (...) zamkniętego na zamki fabryczne, wartości 25 000 zł po uprzedniej kradzieży kluczyków wraz z zawartością zegarków m- ki P. w ilości 20 szt. wartości 500 zł, telefonem komórkowym m-ki N. (bdb) wartości 150 zł, pieniędzmi w kwocie 2 200 zł, koszulkami polo szt. 3 i koszulami szt. 2 wartości 300 zł oraz kluczykami do w/w pojazdu, dowodem rejestracyjnym, ubezpieczeniem OC oraz prawem jazdy, czym spowodował straty w wysokości 28 150 zł na szkodę S. K.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk

II.  w dniu 19 czerwca 2013 r. w W. przy ul. (...) w lokalu nr (...) posiadał 1 krzak konopi innej niż włókniste o wysokości 60 cm, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się przed upływem 5 – ciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 63 § 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk;

orzeka:

I.  oskarżonego R. P. w ramach czynu zarzucanego mu w pkt I uznaje za winnego tego, że w dniu 13 czerwca 2013 roku w W. dokonał przywłaszczenia powierzonego mu przez S. K. do przechowania, zaparkowanego przy skrzyżowaniu ul. (...)/Wileńskiej, samochodu m- ki M. (...) nr rej. (...) wartości około 25 000 zł wraz z zawartością zegarków m- ki P. w ilości 20 szt. wartości około 500 zł, telefonem komórkowym m-ki N. (bdb) wartości około 150 zł, pieniędzmi w kwocie 2 200 zł, koszulkami polo szt. 3 i koszulami szt. 2 wartości około 300 zł oraz kluczykami do w/w pojazdu, dowodem rejestracyjnym, ubezpieczeniem OC oraz prawem jazdy, czym spowodował straty w wysokości około 28 150 zł na szkodę S. K., tj. czynu z art. 284 § 2 kk i za to na podstawie art. 284 § 2 kk skazuje go i wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego R. P. uznaje za winnego czynu zarzucanego mu w pkt II z tym, że ustala iż oskarżony uprawiał 1 krzak konopi innych niż włókniste oraz czyn ten kwalifikuje z art. 63 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk i za to skazuje go, a na podstawie art. 63 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 kk w zw. z art. 86 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres zatrzymania w dniach od 20 do 21.06.2013 r.;

V.  na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych zarejestrowanych w wykazie dowodów rzeczowych Drz (...);

VI.  na podstawie art. 44 § 1 kk orzeka przepadek poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych zarejestrowanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 10/13 (k. 240) pod poz. 1 – 5;

VII.  na podstawie art. 230 § 2 kpk dowód rzeczowy zarejestrowany w wykazie dowodów rzeczowych Drz (...) zwraca (...) W. VI, zaś dowód rzeczowy zarejestrowany w wykazie dowodów rzeczowych Drz (...) zwraca (...) P. ul. (...) W.;

VIII.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. J. kwotę 1476 zł (tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych) zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego;

IX.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt IV K 754/13

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W pierwszej połowie czerwca 2013 r. S. K. przyjechał do W. wraz ze swoim kolegą S. W., samochodem marki M. (...) o nr rej. (...) stanowiącym jego własność, w celu zakupu zegarków męskich i damskich, a następnie ich dalszej sprzedaży. S. K. wraz ze S. W. zatrzymali się na kilka dni w wynajętym lokalu przy ul. (...). W trakcie pobytu w W. najpierw wspólnie spożywali alkohol, a następnie w ciągu kolejnych dni czas spędzali u ich znajomego M. K. zamieszkałego przy ul. (...) w W., z którym także spożywali alkohol. W dniu 12 czerwca 2013 r. około godz. 16.00 na ul. (...) w W. S. K. kierując ww. pojazdem marki M. nie utrzymując niezbędnego odstępu od poprzedzającego go pojazdu marki S. o nr rej. (...), doprowadził do zderzenia i uszkodzenia tego pojazdu, po czym oddalił się z miejsca zdarzenia. Po kolizji pojazd marki M. został zaparkowany na chodniku przy skrzyżowaniu ulic (...).

W dniu 13 czerwca 2013 r. S. K. i S. W. około południa przyjechali na ul. (...) i po upewnieniu się, że pojazd znajduje się w miejscu, gdzie został zaparkowany, udali się na ul. (...) w celu spotkania z M. K.. W trakcie spotkania najpierw we trzech spożywali alkohol w postaci wódki, a następnie po przybyciu K. O. – znajomego M. K., wszyscy udali się pieszo na ul. (...) w W. do garażu należącego do K. O., gdzie nadal wspólnie spożywali alkohol. S. W. wyszedł jako pierwszy i wrócił do tymczasowego miejsca pobytu przy ul. (...). S. K., M. K. oraz K. O. jeszcze przez jakiś czas pozostali w garażu, po czym S. K. będąc w znacznym stanie upojenia alkoholowego, udał się w kierunku przystanku autobusowego w celu powrotu do wynajętego pokoju przy ul. (...) w W.. Idąc ul. (...) w pewnej chwili stracił równowagę i upadł na chodnik. W tym czasie chodnikiem wzdłuż ul. (...) szedł R. P., który widząc leżącego mężczyznę, podszedł do niego zapytać czy coś mu się stało. S. K. wstał i usiadł na pobliskim przystanku autobusowym, w trakcie rozmowy poinformował R. P., że pochodzi z K., że poprzedniego dnia spowodował kolizję drogową pojazdem marki M. (...) zwracając się z prośbą najpierw o sprawdzenie czy pojazd nadal znajduje się w miejscu, gdzie został zaparkowany, a następnie gdy R. P. to ustalił, poprosił go o przechowanie tego pojazdu na kilka dni. R. P. zgodził się i na kartce pozostawił S. K. swoje dane osobowe, w tym numer telefonu komórkowego, na który S. K. miał się z nim kontaktować, jednocześnie wezwał mu taksówkę, którą miał dojechać na ul. (...) w W.. R. P. po przekazaniu przez S. K. kluczyków do pojazdu M. (...) o nr rej. (...) udał się na skrzyżowanie ul. (...), skąd przeparkował pojazd na parking przy ul. (...). Będąc już w samochodzie R. P. zorientował się, że ma telefon komórkowy marki N. należący do S. K., z którego dzwonił po taksówkę. W pojeździe ponadto znajdowały się także należące do S. K.: zegarki m-ki P. w ilości 20 sztuk, pieniądze w kwocie 2.200 zł, 3 sztuki koszulek polo oraz 2 sztuki koszul, ponadto dokumenty w postaci dowodu rejestracyjnego, ubezpieczenia OC oraz prawa jazdy i dodatkowe kluczyki od pojazdu, które to przedmioty R. P. zabrał i schował w piwnicy przynależnej do zajmowanego przez niego lokalu przy ul. (...) w W.. R. P. z telefonu należącego do S. K. wykonał połączenia między innymi do swojej znajomej M. D. na nr tel. (...), a następnie telefon wyrzucił do W.. R. P. nie skontaktował się z S. K. celem dokonania zwrotu powierzonego mu na przechowanie mienia.

W dniu 14 czerwca 2013 r. S. K., który podczas rozmowy z R. P. znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu, po tym jak nie odnalazł należącego do niego pojazdu marki M. na chodniku przy skrzyżowaniu ul. (...), złożył w Komendzie Rejonowej Policji W. VI zawiadomienie o popełnieniu na jego szkodę przestępstwa kradzieży tegoż pojazdu. W toku prowadzonych przez funkcjonariuszy (...) W-wa VI czynności operacyjnych w oparciu o przeprowadzoną analizę bilingów połączeń telefonicznych z telefonu komórkowego należącego do S. K. o nr 607 482 837 ustalono, że z tego telefonu wykonywano połączenia na nr (...) użytkowany przez M. D., która wskazała, że kontaktował się z nią znajomy o pseudonimie (...), zamieszkały przy ul. (...) w W.. W dniu 20 czerwca 2013 r. funkcjonariusze (...) W-wa VI udali się do ww. lokalu, gdzie dokonali zatrzymania R. P., a przy nim ujawnili 12 sztuk zegarków marki P. należących do S. K.. W piwnicy przynależnej do lokalu funkcjonariusze ujawnili reklamówkę z zawartością kluczyków oraz dokumentów od pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...) należącego do S. K.. Ponadto w trakcie wykonywanych czynności funkcjonariusze w mieszkaniu na parapecie okna ujawnili krzak konopi indyjskich oraz trzy sztuki zegarków marki P., należących do S. K.. R. P. potwierdził, że ujawnione przedmioty pochodzą z pojazdu M., ponadto wskazał miejsce, gdzie pojazd ten został zaparkowany. Łączna wartość strat poniesionych przez S. K. na skutek przywłaszczenia przez R. P. powierzonego mu mienia stanowiła kwotę 28.150 złotych.

Jak wynika z opinii wydanej na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań fizykochemicznych zabezpieczona od R. P. roślina koloru zielonego to roślina konopi innych niż włókniste o wadze netto 18,51 grama w stadium przed zawiązaniem wiechy, która stanowi ziele konopi innych niż włókniste i zaliczana jest do środków odurzających grupy I-N i IV-N, których posiadanie jest zabronione przez ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii. Waga zabezpieczonego ziela konopi odpowiada w przybliżeniu 37 porcjom handlowym ziela konopi innych niż włókniste.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonego (k. 622-624, 872-873, 965, 192), pisemnej i ustnej uzupełniającej opinii z zakresu badań fizykochemicznych (k. 273-275, 829-830), zeznań świadków: A. W. (1) (k. 186v-187, 624-625), K. O. (k. 107-107v, 888-890), M. K. (k. 74v-75v, 870-872), S. K. (k. 720-722, 2-4, 10v, 175v-176), S. W. (k. 722 – 723, 7 – 9), zeznań świadków: B. J. (k. 149v) i M. D. (k. 151v-152) – odczytanych na rozprawie w trybie art. 392 § 1 k.p.k. (k. 625), protokołu zatrzymania osoby (k. 33-33v, 89-90, 127-128), protokołu przeszukania mieszkania (k. 38-40, 100-102, 133-136), protokołu przeszukania piwnicy (k. 144-146), protokołu oględzin (k. 157-159, 209-210, 212-226), dokumentacji fotograficznej (k. 161-173), diagramu wykazu połączeń telefonicznych (k. 203), odpisu wyroku (k. 486), opinii o oskarżonym i informacji z (...) (k. 326, 328-329v, 479-481, 589-592, 938-942).

Oskarżony R. P. w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia obydwu zarzucanych czynów i wyjaśnił, że samochód po kradzieży zaparkował za sklepem (...) przy ul. (...), dokumenty z kluczykami schował w domu w piwnicy, telefon komórkowy N. wyrzucił do W., a gdzie są pozostałe rzeczy, tego nie wie. W zakresie drugiego z zarzucanych czynów wyjaśnił, że zabezpieczona przez policjantów roślina konopi należała do niego, a nasiona nabył przez internet. Oskarżony złożył wniosek w trybie art. 335 k.p.k. o skazanie bez rozprawy (k. 192).

W trakcie rozprawy głównej oskarżony R. P. nie przyznał się do kradzieży z włamaniem do pojazdu należącego do S. K., przyznał się do przywłaszczenia tego pojazdu. Oskarżony przyznał się do popełnienia drugiego z zarzucanych mu czynów. W zakresie pierwszego zarzutu wyjaśnił, że pokrzywdzony oddał mu ten pojazd na przechowanie, bo spowodował nim kolizję i chciał ukryć pojazd, z tego względu miał wszystkie kluczyki i dokumenty w domu. Oskarżony miał otrzymać za to 2000 zł. Oskarżony wyjaśnił, że gdy wracał od kolegi zauważył leżącego na ul. (...) mężczyznę, którego stan wskazywał, że jest pod wpływem alkoholu albo narkotyków. Podszedł do niego, w trakcie rozmowy dowiedział się skąd jest, że miał kolizję oraz że zaparkował niedaleko samochód, który chciał ukryć. Poprosił oskarżonego o jego zlokalizowanie, a następnie o przechowanie. Z wyjaśnień R. P. wynika, że otrzymał od pokrzywdzonego kluczyki od pojazdu, ponadto oskarżony dał mu kartkę z numerem telefonu do siebie oraz wezwał dla pokrzywdzonego taksówkę. Oskarżony zaprzeczył jakoby spożywał z pokrzywdzonym alkohol, nie znał tej osoby. Samochód przechowywał na parkingu na ul. (...) przy spółdzielni, nie kontaktował się z pokrzywdzonym, żeby oddać mu samochód. Wyjaśnił, że liczył na to, że skontaktuje się z nim przez internet, gdyż pokrzywdzony prowadził firmę, chciał poczekać tydzień, pokrzywdzony miał zadzwonić następnego dnia ale nie nawiązał kontaktu. Oskarżony wyjaśnił także, iż powodem przyznania się w postępowaniu przygotowawczym na komisariacie policji do kradzieży z włamaniem, była chęć opuszczenia komisariatu z uwagi na to, że jego konkubina była w ciąży i sugestia ze strony funkcjonariuszy policji, że w takim przypadku zostanie zwolniony. Odnośnie drugiego czynu oskarżony wyjaśnił, że nasiona kupił przez internet, nie wiedział czy to była to konopia włóknista, chciał zobaczyć co urośnie, wyrosły same liście (k. 622-624). W trakcie rozprawy głównej w dniu 22.02.2016 r. oskarżony dodatkowo wyjaśnił, że pokrzywdzony dał mu kluczyki do pojazdu, aby go schował, gdyż spowodował jakiś wypadek z kobietą. Oskarżony zgodził się, napisał pokrzywdzonemu na kartce numer telefonu, nie brał od niego kontaktu, a jak odjechał to zauważył w samochodzie telefon. Zaprzeczył jakoby pokrzywdzony dał mu telefon, gdyż oskarżony miał swój, dokumenty z samochodu schował. Oskarżony wyjaśnił, że jakby chciał ukraść samochód, to by go sprzedał, podczas gdy zaparkował go na P., miejsce to wskazał następnie policjantom (k. 872-873). W trakcie rozprawy głównej w dniu 08.08.2016 r. oskarżony ponownie potwierdził, że telefon pokrzywdzonego znajdował się w samochodzie, nie był w stanie stwierdzić, w którym momencie zobaczył, że telefon jest w samochodzie. Potwierdził, że dzwonił po taksówkę z telefonu pokrzywdzonego, bo był na abonament, a jego był na kartę pre-paid. Zabrał ten telefon przez przypadek, wyrzucił go do W., bo był to stary model, nie był mu potrzebny, oskarżony nie wiedział dlaczego to zrobił, przestraszył się (k. 965).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego w zakresie zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia czynu, albowiem potwierdził, że uprawiał krzak konopi, a nasiono nabył za pośrednictwem Internetu oraz że zabezpieczona w dniu 19.06.2013 r. roślina stanowiła jego własność. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie korespondują z treścią pozostałego materiału dowodowego, w tym treścią zeznań świadka A. W. (1), który przeprowadzał czynności służbowe w lokalu zajmowanym przez oskarżonego i M. C. we wskazanym wyżej dniu, jak również z treścią pisemnej oraz ustnej uzupełniającej opinii biegłej I. K., która w sposób jednoznaczny i bez żadnych wątpliwości określiła rodzaj zabezpieczonej od oskarżonego rośliny, wskazując, że spełnia ona kryteria definicji ziela konopi innych niż włókniste zarówno w stanie prawnym obowiązującym na datę wydania pisemnej opinii, jak i obowiązującym od dnia 01.07.2015 r. po nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego w zakresie pierwszego z zarzucanych mu czynów Sąd miał na uwadze, że oskarżony R. P. na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do kradzieży z włamaniem pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...) wraz z zawartością, należącego do pokrzywdzonego S. K., zaś przed sądem przyznał się jedynie do przywłaszczenia tego pojazdu oraz znajdujących się w nim rzeczy jako mienia powierzonego mu do przechowania przez pokrzywdzonego, zaprzeczając kategorycznie jakoby dokonał kradzieży z włamaniem przedmiotowego pojazdu. Oceniając wyjaśnienia oskarżonego w zakresie dotyczącym tego czynu Sąd uznał za wiarygodne jedynie te złożone na rozprawie przed sądem, albowiem jedynie one są konsekwentne i w części korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, a przede wszystkim dlatego, że przeciwko przedstawionej przez niego wersji zdarzenia nie przemawiają w sposób nie budzący wątpliwości żadne inne dowody, w szczególności zeznania pokrzywdzonego S. K. i zeznania świadków S. W., M. K. oraz K. O. oraz że wszelkie nie dające się usunąć wątpliwości Sąd zgodnie z zasadą art. 5 § 2 kpk rozstrzygnął na korzyść oskarżonego. W ocenie Sądu nie można wykluczyć prawdziwości twierdzenia oskarżonego co do powodu przyznania się do winy w postępowaniu przygotowawczym, a więc że była sugestia przesłuchującego go funkcjonariusza policji, iż lepiej żeby się przyznał, to wcześniej zostanie zwolniony, co można uznać za prawdopodobne, tym bardziej, że jak wynika z treści protokołu przesłuchania z dnia 21.06.2012 r. (k. 191-192) oskarżony poza przyznaniem się do winy i złożeniem wniosku o skazanie bez rozprawy w trybie art. 335 k.p.k., złożył jedynie lakoniczne wyjaśnienia. Podkreślić bowiem należy, iż pomimo werbalnego przyznania się przez oskarżonego do zarzucanego mu w pkt I a/o czynu, treść wyjaśnień złożonych przed sądem temu przeczy, co więcej rodzi szereg wątpliwości co do okoliczności zdarzenia z dnia 13.06.2013 r. z udziałem pokrzywdzonego S. K., w tym możliwości ustalenia, że oskarżony dokonał kradzieży z włamaniem samochodu marki M. należącego do pokrzywdzonego wraz ze znajdującymi się wewnątrz rzeczami. Jednocześnie pozostały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, głównie w postaci zeznań pokrzywdzonego S. K. oraz zeznań świadków S. W., M. K., K. O. i A. W. (2), tych wątpliwości nie usuwa i nie daje podstaw do kategorycznego ustalenia, że oskarżony dokonał kradzieży z włamaniem pojazdu należącego do pokrzywdzonego.

Sąd nie uwzględnił natomiast wyjaśnień oskarżonego w zakresie dotyczącym powodów zaniechania przez niego skontaktowania się z pokrzywdzonym w celu zwrotu pojazdu oraz pozostałych rzeczy uznając, iż wyjaśnienia te stanowią przyjętą linię obrony i próbę usprawiedliwienia swojego zachowania. W ocenie Sądu nawet w sytuacji gdyby oskarżony umówił się z pokrzywdzonym, iż to pokrzywdzony miał się z nim skontaktować następnego na pozostawiony na kartce numer telefonu, to biorąc pod uwagę, iż pokrzywdzony przez kilka dni nie nawiązał kontaktu, oskarżony winien podjąć działanie w celu zwrotu przechowywanych rzeczy, tym bardziej, że dysponował pełną dokumentacją pojazdu, jak również danymi osobowymi i adresem zamieszkania pokrzywdzonego. Oskarżony miał bowiem świadomość, że przedmiotowy pojazd oraz znajdujące się w nim przedmioty były własnością pokrzywdzonego i że miał obowiązek ich zwrotu. W ocenie Sądu zaniechanie ze strony oskarżonego stanowiło celowe działanie podyktowane zamiarem przywłaszczenia tych rzeczy, co potwierdza dodatkowo okoliczność wyrzucenia telefonu komórkowego pokrzywdzonego, którym oskarżony rozporządził, nie mając do tego żadnych uprawnień. Fakt, że oskarżony pozbył się telefonu S. K. w ocenie Sądu potwierdza zamiar przywłaszczenia powierzonego mu pojazdu i rzeczy, które się w nim znajdowały albowiem nic nie stało na przeszkodzie, aby telefon zwrócić wraz z pojazdem i pozostałymi rzeczami. Analiza akt przedmiotowej sprawy prowadzi do wniosku, iż głównymi dowodami na podstawie, których zarzucono R. P. popełnienie występku kradzieży z włamaniem pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...) oraz znajdujących się w nim przedmiotów, były zeznania pokrzywdzonego S. K. oraz świadków S. W., M. K. i K. O., które to osoby w dniu 13.06.2013 r. najpierw w pobliżu miejsca zamieszkania M. K. przy ul. (...), a następnie razem z K. O. w garażu przy ul. (...) w W., spożywały wspólnie znaczne ilości alkoholu, która to okoliczność, co wynika z treści złożonych przez te osoby zeznań, miała wpływ na sposób zachowania oraz postrzegania i zapamiętywania rzeczywistości.

Analiza treści zeznań świadka S. K. potwierdza, iż w momencie zdarzenia z udziałem oskarżonego, po opuszczeniu garażu, w którym spożywał alkohol z M. K. i K. O. oraz wcześniej z S. W., pokrzywdzony był w tak znacznym stanie upojenia alkoholowego, że nie był w stanie opisać co się z nim działo, do momentu kiedy obudził się na ławce na ul. (...). Tym samym pokrzywdzony nie miał świadomości co się w tym czasie działo, jak wynika bowiem z treści zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym, gdy odzyskał świadomość i zorientował się, że nie ma samochodu, w miejscu gdzie został zaparkowany, jak również kluczyków i dokumentów, o jego kradzież zaczął podejrzewać osoby, z którymi spożywał alkohol, tj. M. K. i K. O.. W ocenie Sądu zatem zeznania pokrzywdzonego S. K. nie stanowią wiarygodnego i przekonującego materiału dowodowego pozwalającego podważyć treść wyjaśnień złożonych przed sądem przez oskarżonego, w szczególności wykluczyć, że pokrzywdzony nie powierzył oskarżonemu na przechowanie należącego do niego pojazdu oraz znajdujących się w nim przedmiotów. Zeznania S. K. zawierają także szereg sprzeczności co do okoliczności mających znaczenie przy ocenie zarówno jego zeznań jak i wiarygodności wyjaśnień oskarżonego R. P., chociażby w kwestii spowodowania kolizji w dniu 12.06.2013 r., której S. K. początkowo zaprzeczał, następnie składając zeznania w dniu 14.06.2013 r. okoliczność tę potwierdził (k. 10v). W ocenie Sądu nie sposób w świetle zasad logicznego rozumowania czy doświadczenia życiowego inaczej wyjaśnić tego, skąd oskarżony, który przypadkowo spotkał pokrzywdzonego nie znając go wcześniej, miał wiedzę, że pokrzywdzony uczestniczył w kolizji drogowej, która rzeczywiście miała miejsce i była przedmiotem odrębnie prowadzonego i prawomocnie zakończonego postępowania w sprawie o wykroczenie przed tutejszym sądem, gdyby tej informacji nie uzyskał od pokrzywdzonego. W ocenie Sądu zatem pomiędzy tymi osobami musiało dojść do rozmowy, w trakcie której ta wiedza została oskarżonemu przekazana, co więcej tę okoliczność uprawdopodobnił w treści zeznań świadek K. O., który składając wyjaśnienia w charakterze podejrzanego w zakresie innego czynu objętego prowadzonym łącznie postępowaniem przygotowawczym w niniejszej sprawie, wskazał, że obok leżącego na chodniku pokrzywdzonego stał mężczyzna, który go nie dotykał i który na zadawane pytania odpowiedział, że chciał ustalić czy coś się pokrzywdzonemu nie stało (k. 107v). Co prawda składając zeznania przed sądem K. O. odnosząc się do tej okoliczności twierdził, że zdarzenia tego nie widział, a wiedzę posiadał od sąsiada, który miał rzekomo widzieć jak jakiś mężczyzna (oskarżony) podnosi pokrzywdzonego z ziemi (k. 888-889), tym nie mniej treść zeznań K. O. w żaden sposób nie daje podstaw do stwierdzenia, że doszło wówczas do kradzieży na szkodę pokrzywdzonego i że sprawcą tego czynu był K. P.. Jednocześnie wskazane wyżej okoliczności w zestawieniu z faktem przeparkowania przez oskarżonego pojazdu pokrzywdzonego, ukryciem w miejscu zamieszkania dokumentów pojazdu oraz wartościowych rzeczy w nim się znajdujących, a także brakiem podjęcia ze strony oskarżonego działania w celu ich zwrotu osobie uprawnionej, wskazują na celowe działanie w celu przywłaszczenia tych rzeczy.

Zeznania świadków S. W. oraz M. K. dla dokonanych ustaleń w sprawie miały charakter uzupełniający, albowiem ww. osoby nie miały wiedzy w zakresie tego co działo się z pokrzywdzonym po opuszczeniu przez niego wieczorem 13.06.2013 r. garażu przy ul. (...), gdzie w tym dniu wspólnie z K. O. spożywali alkohol. S. W., który wcześniej opuścił garaż, w tym czasie wracał już do wynajętego lokalu przy ul. (...) w W. i jak wynika z treści złożonych zeznań, o utracie pojazdu dowiedział się od pokrzywdzonego S. K.. Wówczas obydwaj ponownie wrócili na ul. (...) podejrzewając, że kradzieży mogli dokonać M. K. albo K. O.. Z kolei M. K., który pozostał w garażu z K. O. po wyjściu pokrzywdzonego, widział go jedynie odchodzącego w stronę ul. (...). Z zeznań M. K. wynika, że był wówczas w stanie znacznego upojenia alkoholowego i nie pamięta w jaki sposób znalazł się w domu, a o zniknięciu samochodu dowiedział się następnego dnia. Oceniając zeznania S. W. stwierdzić należy, iż cechuje je także niespójność i wewnętrzna sprzeczność, chociażby co do okoliczności kolizji pojazdu pokrzywdzonego w dniu 12.06.2013 r., czemu S. W. zaprzeczył (k. 8), a co potwierdził pokrzywdzony S. K..

Sąd uwzględnił zeznania świadków B. J. i M. D., albowiem są logiczne, spójne oraz zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Zeznania te mają charakter uzupełniający, albowiem nie dotyczą zdarzenia z dnia 13.06.2013 r. z udziałem oskarżonego oraz pokrzywdzonego, a odnoszą się do kwestii ustalenia przez (...) W-wa VI użytkownika numeru (...), na który były wykonywane połączenia z telefonu pokrzywdzonego w okresie po utracie przez niego pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...). Jak wynika z treści zeznań ww. osób, to M. D. była użytkownikiem ww. numeru abonenckiego, na ten numer dzwonił jej znajomy o ps. (...), którym jak się okazało był oskarżony R. P.. M. D. w treści zeznań wskazała, że oskarżony kontaktował się z nią w sprawie ładowarki do laptopa, którą chciał pożyczyć oraz że dzwonił z nieznanego jej numeru telefonu. Zeznania świadków B. J. i M. D. Sąd odczytał na rozprawie w dniu 08 kwietnia 2015 r. w trybie art. 392 § 1 k.p.k. uznając wobec braku sprzeciwu stron, że ich bezpośrednie przesłuchanie przed sądem, nie jest niezbędne (k. 625).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka A. W. (1), który będąc funkcjonariuszem policji w ramach czynności służbowych, po ustaleniu, że to oskarżony K. P. dzwonił z telefonu pokrzywdzonego do M. D. już po utracie przez S. K. pojazdu oraz znajdujących się w nim przedmiotów, w dniu 19.06.2013 r. dokonał przeszukania pomieszczeń mieszkalnych zajmowanych przez oskarżonego przy ul. (...) w W. oraz piwnicznych, gdzie ujawnił jeden krzak konopi innych niż włókniste uprawiany przez oskarżonego, jak również rzeczy należące do pokrzywdzonego w postaci zegarków męskich, a także kluczyki i dokumenty pojazdu marki M. (...). Z treści zeznań świadka A. W. (1) wynika, że oskarżony przyznał, że przedmiotowa roślina należy do niego, ponadto, że ujawnione zegarki pochodzą z pojazdu pokrzywdzonego, ponadto wskazał skrytkę w piwnicy, w której ukrył kluczyki i dokumenty od pojazdu pokrzywdzonego, a następnie wskazał miejsce, gdzie zaparkował pojazd należący do pokrzywdzonego. Zeznania te są zgodne z treścią pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w tym treścią protokołów przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez oskarżonego oraz zatrzymania rzeczy, także protokołu okazania tych przedmiotów pokrzywdzonemu, który potwierdził, że należą do niego. Sąd uznał jednakże, iż w zakresie dotyczącym zarzucanego w pkt I aktu oskarżenia czynu, zeznania te mają charakter jedynie uzupełniający, albowiem A. W. (1) nie miał wiedzy co do okoliczności przebiegu zdarzenia z dnia 13.06.2013 r. z udziałem oskarżonego oraz S. K..

Z treści opinii wydanej na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań fizykochemicznych wynika, że zabezpieczona od R. P. w dniu 19.06.2013 r. roślina koloru zielonego to roślina konopi innych niż włókniste o wadze netto 18,51 grama w stadium przed zawiązaniem wiechy, która stanowi ziele konopi innych niż włókniste zaliczane do środków odurzających grupy I-N i IV-N, których posiadanie jest zabronione przez ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii. Według biegłej waga zabezpieczonego ziela konopi odpowiada w przybliżeniu 37 porcjom handlowym ziela konopi innych niż włókniste (k. 273-275).

Opiniując na rozprawie w dniu 05.01.2016 r. biegła I. K. podtrzymując pisemną opinię dodatkowo wskazała, że stadium przed zawiązaniem wiechy oznacza, że roślina nie miała jeszcze zawiązanych kwiatostanów, kwitnących wierzchołków, przy czym z tej rośliny bez kwiatostanów można wytworzyć środki odurzające. W treści ustnej opinii biegła wskazała, że zabezpieczona od oskarżonego roślina spełniała kryteria definicji ziela konopi innych niż włókniste zarówno na datę przeprowadzonego badania, jak i w świetle definicji obowiązującej od dnia 01.07.2015 r. po nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Biegła wskazała, że w poprzednim stanie prawnym zielem konopi były kwiatowe lub owocujące wierzchołki konopi, których zawartość (...) wynosiła powyżej 0,20 %, przy czym w przypadku roślin w stadium przed zawiązaniem wiechy – za ziele konopi uważało się także liście i łodygi, a więc cała roślina zabezpieczona od oskarżonego stanowiła ziele konopi innych niż włókniste. W ocenie biegłej gdyby ta roślina miała wykształcone kwiatostany, to wtedy same kwiatostany traktowane byłyby jako ziele konopi. Z kolei zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami zielem konopi innych niż włókniste jest każda naziemna cześć rośliny, a więc kwiatostany, łodygi i liście. Z treści ustnej opinii biegłej wynika także, iż w sytuacji gdy zawartość (...) wynosiła powyżej 0,2 %, bez znaczenia jest czy jest to odmiana męska czy żeńska, albowiem jako całość stanowi ziele konopi innych niż włókniste. Ponadto obydwie odmiany mogą mieć stężenie (...) powyżej 0,2 %. Sąd podzielił wnioski wynikające zarówno z pisemnej, jak i ustnej uzupełniającej opinii biegłej I. K., albowiem obydwie opinie są jasne, pełne, wewnętrznie i wzajemnie niesprzeczne, sporządzone przez osobę mającą fachową wiedzę w dziedzinie stanowiącej ich przedmiot. Jednocześnie opiniując na rozprawie biegła w sposób rzeczowy i wyczerpujący odniosła się do zgłaszanych przez strony wątpliwości co do wniosków zawartych w pisemnej opinii w szczególności w kwestii określenia rodzaju zabezpieczonej od oskarżonego rośliny w świetle definicji zawartych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd nie znalazł więc podstaw aby kwestionować wiarygodność i rzetelność wydanych przez biegłą w niniejszej sprawie opinii.

Z treści opinii sądowo-psychiatrycznej dotyczącej oskarżonego wynika, że biegli nie rozpoznali u niego choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznali natomiast osobowość nieprawidłową o cechach dyssocjalnych oraz szkodliwe używanie (...) i innych substancji. Zgodnie uznali, iż ten stan psychiczny nie znosił ani nie ograniczał w stopniu znacznym jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem (k. 595-597). Sąd podzielił wnioski płynące z ww. opinii sądowo – psychiatrycznej, albowiem jest jasna, pełna i wewnętrznie niesprzeczna oraz została sporządzona przez osoby fachowe, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami procedury karnej.

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie zaliczonych w poczet materiału dowodowego na podstawie art. 394 § 2 k.p.k., w szczególności w postaci: protokołu zatrzymania osoby (k. 33-33v, 89-90, 127-128), protokołu przeszukania mieszkania (k. 38-40, 100-102, 133-136), protokołu przeszukania piwnicy (k. 144-146), protokołu oględzin (k. 157-159, 209-210, 212-226), dokumentacji fotograficznej (k. 161-173), diagramu wykazu połączeń telefonicznych (k. 203), odpisu wyroku (k. 486), opinii o oskarżonym i informacji z (...) (k. 326, 328-329v, 479-481, 589-592, 938-942), Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności ani prawdziwości zawartych w nich treści.

W świetle tak ukształtowanego materiału dowodowego, po dokonaniu jego oceny w oparciu o kryteria zawarte w art. 7 k.p.k. w ramach zarzucanego w pkt I aktu oskarżenia czynu Sąd uznał R. P. za winnego tego, że w dniu 13 czerwca 2013 r. w W. dokonał przywłaszczenia powierzonego mu przez S. K. do przechowania, zaparkowanego przy skrzyżowaniu ul. (...)/(...), samochodu m- ki M. (...) nr rej. (...) wartości około 25 000 zł wraz z zawartością zegarków m- ki P. w ilości 20 szt. wartości około 500 zł, telefonem komórkowym m-ki N. (bdb) wartości około 150 zł, pieniędzmi w kwocie 2 200 zł, koszulkami polo szt. 3 i koszulami szt. 2 wartości około 300 zł oraz kluczykami do w/w pojazdu, dowodem rejestracyjnym, ubezpieczeniem OC oraz prawem jazdy, czym spowodował straty w wysokości około 28 150 zł na szkodę S. K.. Sąd zmienił opis i kwalifikację prawną przypisanego czynu uznając, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, który stanowią w głównej mierze zeznania świadków S. K., S. W., M. K. czy K. O. nie stanowi wystarczającej podstawy do ustalenia, że oskarżony R. P. dopuścił się występku kradzieży z włamaniem czy kradzieży pojazdu wraz z ze wskazaną wyżej zawartością na szkodę S. K.. W sprawie istnieją bowiem wątpliwości co do przebiegu zdarzenia z dnia 13.06.2013 r. na ul. (...) w W. z udziałem oskarżonego i pokrzywdzonego, jednocześnie mając na uwadze rozbieżne wersje tego zdarzenia przedstawiane przez R. P. oraz S. K., uwzględniając stan w jakim znajdował się wówczas pokrzywdzony, brak jest możliwości jednoznacznego i nie budzącego wątpliwości ustalenia, że oskarżony dokonał kradzieży z włamaniem pojazdu należącego do S. K., a zarazem podważenia treści jego wyjaśnień złożonych przed sądem odnośnie powierzenia mu na przechowanie przez pokrzywdzonego pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...) wraz z zawartością. Nie sposób bowiem wyjaśnić wiedzy oskarżonego o kolizji pojazdu pokrzywdzonego, która rzeczywiście miała miejsce w dniu 12.06.2013 r. w W. inaczej, niż w ten sposób, że oskarżony wiedzę tę posiadał od pokrzywdzonego, którą ten przekazał mu w trakcie rozmowy na ul. (...) w dniu 13.06.2013 r. W ocenie Sądu pomiędzy tymi osobami musiało wówczas dojść do rozmowy, czego pokrzywdzony nie pamiętał, gdyż stracił świadomość, jak wynika z zeznań złożonych w trakcie postępowania przygotowawczego (k. 2-4), a co także potwierdził świadek K. O. (k. 107-107v). Jednocześnie trudno racjonalnie wyjaśnić w jakim innym celu pokrzywdzony miałby informować oskarżonego o tej okoliczności, gdyby nie chodziło o przechowanie tego pojazdu. Wówczas doszło do przekazania oskarżonemu kluczyków do pojazdu, a następnie do zaparkowania przez oskarżonego pojazdu na parkingu przy ul. (...) w W., gdzie pojazd ten znajdował się aż do dnia zatrzymania oskarżonego przez policję i wskazania miejsca jego przechowywania. Oceniając z kolei zachowanie oskarżonego, po wejściu w posiadanie należących do pokrzywdzonego rzeczy, niewątpliwe jest, że R. P. był w posiadaniu dokumentacji dotyczącej pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...), a także znajdujących się w nim przedmiotów w postaci zegarków, odzieży, także telefonu komórkowego marki N.. Bezsporne jest zatem, że oskarżony dysponował danymi osobowymi pokrzywdzonego, a także miał możliwość, pomimo, że jak twierdzi, nie posiadał numeru jego telefonu komórkowego, nawiązania z nim kontaktu w celu zwrotu przechowywanych rzeczy. W ocenie Sądu zaniechanie ze strony oskarżonego zwrotu tych rzeczy stanowiło celowe działanie podyktowane zamiarem ich przywłaszczenia, na co wskazuje dodatkowo okoliczność wyrzucenia przez oskarżonego telefonu komórkowego pokrzywdzonego, a więc rozporządzenia nim jak właściciel, nie mając do tego uprawnień. W świetle powyższych okoliczności, uwzględniając normę art. 5 § 2 k.p.k. – Sąd rozstrzygnął nie dające się usunąć wątpliwości w zakresie przyjętej przez oskarżyciela publicznego w pkt I aktu oskarżenia kwalifikacji prawnej czynu na korzyść oskarżonego uznając, że brak jest podstaw do uznania, że dopuścił się występku kradzieży z włamaniem wskazanego wyżej mienia na szkodę S. K.. Jednocześnie Sąd uznał, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 284 § 2 k.p.k., a więc dopuścił się występku przywłaszczenia powierzonego mu przez S. K. mienia w postaci samochodu m- ki M. (...) nr rej. (...) wraz z zawartością zegarków m- ki P. w ilości 20 szt., telefonem komórkowym m-ki N., pieniędzmi w kwocie 2 200 zł, koszulkami polo szt. 3 i koszulami szt. 2 oraz kluczykami do w/w pojazdu, dowodem rejestracyjnym, ubezpieczeniem OC oraz prawem jazdy na szkodę pokrzywdzonego S. K..

Sąd również uznał oskarżonego R. P. za winnego tego, że w dniu 19 czerwca 2013 r. w W. przy ul. (...) w lokalu nr (...) uprawiał 1 krzak konopi innej niż włókniste o wysokości 60 cm, co stanowi występek z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Przepis ten penalizuje zachowanie polegające na uprawianiu wbrew przepisom ustawy maku, z wyjątkiem maku niskomorfinowego, konopi, z wyjątkiem konopi włóknistych lub krzewu koki. Zgodnie z art. 4 pkt 37 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.07.2015 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 24 czerwca 2015 r.) ziele konopi innych włókniste to każda naziemna część rośliny konopi (pojedynczą lub w mieszaninie), z wyłączeniem nasion, zawierająca powyżej 0,20% sumy delta-9-tetrahydrokannabinolu oraz kwasu tetrahydrokannabinolowego (kwasu delta-9 - (...)2-karboksylowego). Z kolei zgodnie z treścią art. 4 pkt 37 ustawy w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przez oskarżonego przypisanego w wyroku czynu ziele konopi stanowiły kwiatowe lub owocujące wierzchołki konopi, z których nie usunięto żywicy, a w przypadku roślin w stadium przed zawiązaniem wiechy - liście i łodygi konopi. Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym treść pisemnej oraz ustnej uzupełniającej opinii biegłej I. K. wydanej po przeprowadzeniu ekspertyzy z zakresu badań fizykochemicznych Sąd nie miał wątpliwości, że zabezpieczona w mieszkaniu oskarżonego w dniu 19.06.2013 r. roślina to krzak konopi innych niż włókniste w rozumieniu przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zarówno w obecnym, jak i obowiązującym w okresie od 02.02.2012 r. do 30.06.2015 r. brzmieniu ww. ustawy. Uwzględniając treści opinii biegłej bez znaczenia pozostaje okoliczność podnoszona przez oskarżonego i jego obrońcę co do męskiej czy żeńskiej odmiany tej rośliny, jak również braku kwiatostanu. Z treści wydanych opinii jednoznacznie wynika bowiem, że zawartość delta-9-tetrahydrokannabinolu (9 (...)) wynosiła powyżej 0,2 %. W świetle definicji ustawowej obowiązującej od dnia 02.02.2012 r. do dnia 01.07.2015 r. w sytuacji gdy nie było jeszcze wykształconego kwiatostanu, za ziele konopi innych niż włókniste uznawana była cała roślina (liście i łodygi), zaś gdyby wykształcony był kwiatostan, to wówczas same kwiatostany stanowiłyby ziele konopi innych niż włókniste. Z kolei w świetle aktualnie obowiązujących przepisów każda naziemna część rośliny to ziele konopi innych niż włókniste. Tym samym bezsporne jest, że oskarżony K. P. uprawiał jeden krzak konopi innych niż włókniste w rozumieniu art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Jednocześnie czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, albowiem na mocy wyroku z dnia 20 marca 2006 r. wydanego przez Sąd Rejonowy dla Warszawy M. w sprawie o sygn. akt III K 178/06, został skazany za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, która następnie została zarządzona do wykonania, a którą odbywał w okresie od 21.04.2010 r. do 23.05.2011 r., kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary, które odwołano postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25.04.2013 r. (odpis wyroku, dane o karalności oraz informacja z (...) k. 486, 921-922, 938-942). W związku z tym zachowanie oskarżonego należy zakwalifikować jako przestępstwo z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające w stosunku do oskarżonego R. P. Sąd potraktował w zakresie obydwu przypisanych w wyroku czynów uprzednią, wielokrotną karalność oskarżonego, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu oraz występki stypizowane w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, w tym posiadanie czy udzielanie środków odurzających (karta karna - k. 921-923), znaczną szkodliwość społeczną przypisanego w pkt I wyroku czynu, w szczególności znaczną wartość przywłaszczonego mienia. Okoliczność obciążającą stanowi także fakt, iż działanie oskarżonego w zakresie drugiego z przypisanych czynów miało miejsce w ramach powrotu do przestępstwa w rozumieniu art. 64 § 1 k.k.

Okolicznością łagodzącą jest przyznanie się oskarżonego do przywłaszczenia pojazdu wraz z jego zawartością.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu R. P. kary jednostkowe - za czyn z art. 284 § 2 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności, za czyn z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k. karę 3 miesięcy pozbawienia wolności - uznając ww. kary za adekwatne zarówno do stopnia winy jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych czynów, jak również za realizujące swoje w zakresie zapobiegawczego i wychowawczego oddziaływania na osobę oskarżonego, ponadto za sprawiedliwe w odczuciu społecznym.

Sąd wymierzył oskarżonemu R. P. karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, a więc na zasadzie absorpcji, mając na względzie, iż między czynami zabronionymi przypisanymi w wyroku zachodzi dość ścisły związek podmiotowo-przedmiotowy, w szczególności jeżeli chodzi o czas ich popełnienia przez oskarżonego.

Jednocześnie Sąd nie miał wątpliwości, że brak jest w obecnej chwili podstaw do uznania, iż w stosunku do oskarżonego występuje pozytywna prognoza kryminologiczna odnośnie przestrzegania przez niego porządku prawnego w przyszłości, której istnienie uzasadniałoby zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności. Za takim stwierdzeniem przemawia fakt, iż R. P. był już wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu oraz z art. 62 ust.1 i art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, także na karę pozbawienia wolności z zastosowaniem środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia jej wykonania, którą następnie zarządzano do wykonania, jak również bezwzględne kary pobawienia wolności. Należy zatem stwierdzić, że dotychczasowe skazania nie wpłynęły pozytywnie na zmianę jego postępowania. R. P. w dalszym ciągu nie wykazuje respektu i poszanowania dla obwiązującego prawa, co potwierdza także jego kilkukrotna karalność w okresie po dacie popełnienia czynów objętym niniejszym postępowaniem karnym. W związku z powyższym Sąd uznał, iż wobec oskarżonego nie występuje pozytywna prognoza kryminologiczna warunkująca orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, wręcz przeciwnie biorąc pod uwagę demoralizację i niepoprawność zachowania oskarżonego, jego dalsza resocjalizacja powinna odbywać się w warunkach pełnej izolacji i tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności, skłoni go do przemyślenia swojego dotychczasowego postępowania i jego zmiany w przyszłości, ponadto, co niemniej ważne, stanowić będzie karę sprawiedliwą w odczuciu społecznym.

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności stosownie do treści art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 20 d0 21.06.2013 r.

Wskazać należy, iż orzeczenie w przedmiocie kary łącznej oraz zaliczenia na poczet kary łącznej okresu rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie zostało wydane w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy z dnia 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., Nr 396), tj. przed datą 01 lipca 2015 r. Sąd kierował się bowiem dyrektywą z art. 4 § 1 k.k., zgodnie z którą jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Sąd miał na uwadze, iż „ przy ocenie, która z konkurencyjnych ustaw jest względniejsza dla sprawcy, bierze się pod uwagę całą ustawę, a nie tylko poszczególne jej przepisy, przy czym należy uwzględniać sankcje grożące za rozpatrywane przestępstwo, a także możliwości zamiany kary na łagodniejszą rodzajowo, warunkowego zawieszenia jej wykonania, nadzwyczajnego złagodzenia kary, obowiązki próby, jakie można nałożyć na sprawcę, wreszcie możliwość lub obowiązek orzeczenia obok kary środka karnego albo poprzestania tylko na środku karnym . Nie jest dopuszczalne stosowanie kombinacji przepisów konkurujących ustaw, chociażby to było dla sprawcy "najwzględniejsze", lecz na podstawie wymienionych zasad należy dokonać wyboru jednej z konkurencyjnych ustaw ” (tak A. Marek w: Komentarzu do Kodeksu Karnego wyd. 2010, Lex Omega, również wyrok 7 Sędziów SN z 13.01.970 r., V KRN 402/69, OSNKW 1970/4-5/37, wyrok SN z dnia 04.07.2001 r., V KKN 346/99, Orz. Prok. i Pr. 2001, nr 12, poz. 1). Mając powyższe na uwadze i porównując treść regulacji w zakresie wymiaru kary łącznej oraz regulacji dotyczących dokonywania zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary, Sąd nie miał wątpliwości, iż ustawą względniejszą dla sprawcy jest Kodeks karny z dnia 06.06.1997 r. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw i dlatego uwzględnił w podstawie prawnej orzeczonych środków probacyjnych normę art. 4 § 1 k.k.

Stosownie do dyspozycji art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł o przepadku na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie dowodu rzeczowego w postaci zatrzymanego u oskarżonego krzaka konopi innych niż włókniste jako przedmiotu przestępstwa.

Na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzeczono o przepadku na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci śladów biologicznych, osmologicznych i linii papilarnych zarejestrowanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 10/13 (k. 240) pod poz. 1-5.

Stosownie do treści art. 230 § 2 k.p.k. dowody rzeczowe w postaci płyt CD z nagraniem monitoringu zarejestrowane w wykazie dowodów rzeczowych Drz (...) (poz. 1 - k. 249) oraz Drz (...) (poz. 5 – k. 249) zwrócono uprawnionym podmiotom, tj. odpowiednio (...) W. VI i (...) P. ul. (...) W..

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 1 i 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. J. kwotę 1476 złotych zawierającą należny podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Uwzględniając sytuację majątkową i finansową oskarżonego Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił go w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.