Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO w Gdańsku Ewa Downar-Zapolska

Protokolant: st. sekr. sądowy Alina Meier

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2013 r. w Gdańsku

sprawy K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o rentę rodzinną

na skutek odwołania K. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

z dnia 12 sierpnia 2011r. nr (...) I

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje małoletniemu M. K. (1) prawo do renty rodzinnej po zmarłej matce M. K. (2) od dnia 12 października 2010r. płatnej do rąk ojca K. K.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. na rzecz wnioskodawcy kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  ustala, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VII U 1886/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 sierpnia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił K. K. prawa do renty rodzinnej. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 1 sierpnia 2011 r. uznała, że zmarła M. K. (2) była trwale całkowicie niezdolna do pracy od 1 września 2010 r. W dziesięcioleciu badanym na dzień powstania niezdolności do pracy tj. od 2 września 2000 r. do 1 września 2010 r. udokumentowano wymagany okres składkowy i nieskładkowy lecz niezdolność do pracy powstała później niż 18 miesięcy od ustania ostatniego okresu składkowego (ostatni okres składkowy ustał w dniu 7 sierpnia 2008 r.). Z uwagi na brak prawa zmarłej do renty z tytułu niezdolności do pracy brak było podstaw do przyznania prawa do renty rodzinnej na rzecz jej syna. Równocześnie organ uchylił decyzję z dnia 7 lutego 2011 r.

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł ubezpieczony M. K. (1), wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do renty rodzinnej po zmarłej w dniu 12 października 2010 r. matce M. K. (2) oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz ubezpieczonego kosztów postępowania. Nadto wniósł o stwierdzenie odpowiedzialności pozwanego za wydanie błędnej decyzji na podstawie. Art., 118 st. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1127 ze zm.) oraz o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego onkologa na okoliczność ustalenia daty powstania niezdolności do pracy zmarłej M. K. (2) na podstawie dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach sprawy pozwanego oraz dostarczonych przez ubezpieczonego, a w szczególności na okoliczność ustalenia, że całkowita niezdolność do pracy powstała między marcem 2008 r. a dniem 7 lutego 2010 r. a nie w dniu 1 września 2010 r. jak to błędnie ustalił Lekarz Orzecznik ZUS.

W uzasadnieniu ubezpieczony wskazał, że w dniu 12 października 2010 r. zmarła matka małoletniego ubezpieczonego, a jej śmierć była poprzedzona co najmniej trzyletnim okresem niezdolności do zarobkowania w związku z tym, że schorzenia ograniczały tę zdolność w stopniu znacznym i powstały w czasie zatrudnienia. Zmarła matka małoletniego ubezpieczonego już w marcu 2008 r.,to jest jeszcze w czasie zatrudnienia na skutek olbrzymich dolegliwości spowodowanych chorobą zgłosiła się do lekarza. Pomimo licznych objawów choroby dopiero we wrześniu 2010 r. rozpoznano u niej chorobę nowotworową. Matka małoletniego zmarła miesiąc po prawidłowym rozpoznaniu choroby w szpitalu. Przywołana dokumentacja wskazuje niezbicie, że niezdolność do pracy w stopniu znacznym powstała już w marcu 2008r. i trwała nieprzerwanie do dnia śmierci.

Ponadto, w ocenie ubezpieczonego data ustalona przez Lekarza Orzecznika, a znajdująca oparcie w przyjęciu M. K. (2) do szpitala jako data powstania całkowitej niezdolności do pracy na trwale jest błędna i wskazuje, że Lekarz Orzecznik nie dokonał rzetelnej oceny dokumentacji medycznej dlatego na podstawie art. 118 ust 1a w/w ustawy zachodzą przesłanki do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego za wydanie błędnej decyzji.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie z dnia 19 stycznia 2012 r. wniósł o jego oddalenie powołując się na argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji.

W piśmie procesowym z dnia 18 marca 2013 r. ubezpieczony wniósł o dopuszczenie w poczet materiału dowodowego zdjęcia z dnia 10 sierpnia 2008 r. przedstawiającą zmarłą, na występowania u niej choroby nowotworowej w okresie wcześniejszym niż wskazano w opinii lekarskiej, a co za tym idzie powstania niezdolności do pracy w okresie wcześniejszym niż zostało to określone. Nadto, wniósł o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków, w tym w szczególności najbliższej rodziny – B. K., B. P., N. K. oraz M. D., co do stanu zdrowia zmarłej i okresu kiedy pojawiły się u zmarłej problemu zdrowotne, na okoliczność przechodzenia choroby, jej intensywności, reakcji na bodźce zewnętrzne, bólu i cierpienia oraz okresu kiedy te objawy powstały, zdiagnozowanych schorzeń, błędnego rozpoznania lekarskiego powstałej u zmarłej choroby, okresy całkowitej niezdolności do pracy i do normalnego funkcjonowania.

Sąd ustalił, co następuje:

M. K. (2) w dniu (...) urodziła syna M. K. (1).

M. K. (2) w okresie do dnia 31 grudnia 2008 r. była zatrudniona w Sklepie (...)w G., a od dnia 27 lutego 2009 r. do 11 marca 2009 r. pobierała zasiłek z Powiatowego Urzędu Pracy w G..

W dniu 12 października 2010 r., w wyniku choroby nowotworowej, ubezpieczona M. K. (2) zmarła.

W dniu 27 października 2010 r. ubezpieczony M. K. (1), zastępowany przez przedstawiciela ustawowego ojca K. K., złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniosek rentę rodzinną.

(okoliczności niesporne, a nadto vide: odpis skrócony aktu zgonu, odpis skrócony aktu urodzenia – k. 10-11, wniosek – k. 2-9 świadectwo pracy z dnia 31 grudnia 2008 r. – k. 20-22, zaświadczenie – k. 62-63 akt rentowych)

Decyzją z dnia 22 grudnia 2010 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty rodzinnej skazując, iż w dziesięcioleciu przed dniem zgonu tj. od 13 października 2010 r. do 12 października 2010 r. udowodnił wymagany okres składkowy i nieskładkowy zmarłej (tj. 11 lat, 9 miesięcy i 26 dni), lecz niezdolność do pracy – zgon nastąpił później niż 18 miesięcy od ustania okresu składkowego.

(vide: decyzja z dnia 22 grudnia 2010 r. – k. 58-59 akt rentowych)

Wnioskodawca zwrócił się do organu rentowego o ponowne rozpatrzenie jego wniosku, w uzasadnieniu przytaczając historie choroby zmarłej.

(vide: wniosek z dnia 13 stycznia 2011 r. – k. 60-61 akt rentowych)

Lekarz Orzecznik ZUS rozpoznał u zmarłej guza rakowego jamy brzusznej i uznał, że była niezdolna do pracy od dnia 1 września 2010 r. na trwałe.

(vide: opinia lekarska z dnia 20 stycznia 2011 r. - k. 27 dokumentacji medycznej ZUS, orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 20 stycznia 2011 r. - k. 66 akt rentowych)

Decyzją z dnia 7 lutego 2011 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty rodzinnej, w uzasadnieniu powołując się na okoliczności jak w decyzji z dnia 22 grudnia 2010 r.

(vide: decyzja z dnia 7 lutego 2011 r. – k. 72-73 akt rentowych)

W wyniku sprzeciwu wnioskodawcy, Komisja Lekarska ZUS dokonała ponownej oceny zdolności do pracy zmarłej i rozpoznała nowotwór złośliwy jamy brzusznej. W orzeczeniu z dnia 1 sierpnia 2011 r. ponownie uznała, że całkowita niezdolność do pracy powstała u M. K. (2) w dniu 1 września 2010 r.

(vide: sprzeciw – k. 106-109, opinia lekarska z dnia 1 sierpnia 2011 r.– k. 29 dokumentacji medycznej ZUS, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 1 sierpnia 2011 r. – k. 126-127 akt rentowych)

Zaskarżoną w sprawie decyzją z dnia 12 sierpnia 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ponownie odmówił M. K. (1) prawa do renty rodzinnej. Równocześnie organ rentowy uchylił decyzję z dnia 7 lutego 2011 r.

(vide: decyzja ZUS z dnia 12 sierpnia 2011 r. – k. 128 akt rentowych, odwołanie – k. 2-3 akt sprawy)

Ustalenia w sprawie wymagało, czy stan zdrowia zmarłej matki strony M. K. (2) wskazywał, że utraciła ona przed dniem zgonu całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu, przy czym przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy należało ustalić stopień naruszenia sprawności organizmu oraz najwcześniejszą datę powstania ustalonego stopnia niezdolności do pracy a w szczególności czy częściowa lub całkowita niezdolność do pracy powstała między marcem 2008 r. a dniem 7 lutego 2010 r. W związku z powyższym Sąd, na podstawie art. 279, 284 i 292 k.p.c., dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza sądowego onkologa, zgodnie z rodzajem schorzenia występującego u zmarłej M. K. (2).

W ocenie biegłego sądowego onkologa całkowita niezdolność do pracy wystąpiła u M. K. (2) na 2 tygodnie przed przyjęciem (4 września 2010 r.) do Szpitala Wojewódzkiego tj. od 20 sierpnia 2010 r.

W historii choroby z Oddziału Gastroenterologii w wywiadzie napisano: „...od 2 tygodni nasilenie dolegliwości, temp. 38,8, wymioty…”. Przy powyższym rozpoznaniu bez względu na czas trwania choroby istotne jest „przyspieszenie: wzrostu guza i dolegliwości obserwowanych przez chorych i lekarzy w ostatnich miesiącach życia. U M. K. (2) silniejsze dolegliwości bólowe pojawiły się w późniejszym okresie miejscowo zaawansowanej choroby, Wcześniej jak podała pacjentka w wywiadzie lekarzowi na Oddziale Chemioterapii „od 3 lat okresowo-kolkowe bóle brzucha (wg chorej 1 raz na 3 miesiące)” Bóle 1 raz na 3 miesiące nie dają podstawy do orzeczenia częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy.

(dowód: dokumentacja medyczna – 25,27, 31, 33, opinia onkologiczna biegłego sądowego z dnia 7 listopada 20112 r. – k. 52-54 akt sprawy)

Wnioskodawca złożył zastrzeżenia do powyższej opinii biegłego zarzucając, że została ona wydana w oderwaniu od realiów przedmiotowej sprawy. Biegły zbyt ogólnikowo odniósł się do wszystkich danych zawartych w zgromadzonej dokumentacji lekarskiej oraz zgłaszanych przez nią dolegliwości wskazujących na występowania niezdolności do pracy w okresie pomiędzy marcem 2008 r. a lutym 2010 r., kiedy to zmarła uskarżała się na bardzo silne bóle brzucha.

(vide: zastrzeżenia z dnia 1 grudnia 2012 r. – k. 66-67 akt sprawy)

W opinii uzupełniającej z dnia 28 stycznia 2013 r. biegły sądowy onkolog podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie wskazując, iż w sposób szczegółowy odniósł się do zgromadzonej dokumentacji medycznej i wymienił wizyty lekarskie zmarłej wraz z dokonanym rozpoznaniem. Ponadto podkreślił, że pomiędzy marcem 2008 r. a lutym2010 r. M. K. (2) była wielokrotnie przeziębiona i z tego powodu zgłaszała się do lekarz Poradni Ogólnej. Gorączkowała okresowo z powodu zapalenia oskrzeli (12 lutego 2009 r.), zapalenia gardła (12 marca 2009 r.), zapalenia krtani (24 listopada 2009 r.). Poza okresem powyższych infekcji nie gorączkowała. Przy wizytach tych nie zgłaszała bólów brzucha. W okresie tym zgłosiła bóle brzucha, wzdęcia, nudności w dniu 25 marca 2008 r., a 18 listopada 2008 r. powiedziała lekarzowi, że czuje się lepiej. Ponownie bóle brzucha w okolicy pępka zgłosiła 18 marca 2010 r. Od marca 2008 r. do lutego 2010 r. tj. 2 lata był u lekarza rodzinnego dziesięć razy. Zmarła powiedziała lekarzowi onkologami, który zbierał wywiad na Oddziale Chemioterapii 11 października 2010 r. przy przyjęciu, że bóle brzucha miała okresowo, typu kolkowego, średnio 1 raz na 3 miesiące.

(dowód: opinia uzupełniająca z dnia 28 stycznia 2013 r. – k. 73-74 akt sprawy)

M. K. (2) problemy zdrowotne zaczęła zgłaszać na przełomie 2007/2008 r. Z uwagi na silne bóle brzucha i osłabienie korzystała z urlopu bezpłatnego. Na początku 2008 r. rozpoznano u niej grzybice jamy ustnej i jelito drażliwe. M. K. (2) wymagała pomocy przy opiece nad dzieckiem i w zakupach, co miedzy innymi uniemożliwiało jej powrót do pracy. Od 2007 r. przyjmowała leki takie jak K. N., No-spę i leki na żołądek. Badanie USG nie wykazało żadnych zmian.

Zmarła trafiła do szpitala w dniu 4 września 2010 r., gdzie po dokonaniu operacji guza w jamie brzusznej (o wielkości 16 cm) i zbadaniu wycinka rozpoznano u niej chorobę nowotworową. Choroba nowotworowa w początkowym stadium przebiega bezobjawowo, a następnie może dawać objawy niecharakterystyczne takie jak zgłaszane przez M. K. (2) (pełność jamy brzusznej, wzdęcia, utrata wagi, brak apetytu).

(dowód: zeznania świadków M. D., N. K., B. K. i B. P. – k. 101-104 akt sprawy)

Biegły onkolog po ponownym przeanalizowaniu dokumentacji sądowo-medycznej i zapoznaniu się z nowymi dowodami tj. zeznaniami świadków, z których wynika, że dolegliwości M. K. (2) rozpoczęły się od 2007 r. bólami brzucha. Leczenie u chorej rozpoczęto we wrześniu 2010 r., w stadium, bardzo zaawansowanej choroby nowotworowej. W wywiadzie w trakcie pobytu na Oddziale Gastroenterologii we wrześniu 2010 r. chora podała, że ma bóle brzucha od 2 lat. Ponieważ zeznania świadków, najbliższej rodziny(teściowej, matki, siostry) Sąd uznał za wiarygodne, pomimo braku dokumentacji lekarskiej, należy uznać, że częściowa niezdolność do pracy u M. K. (2) wystąpiła od sierpnia 2008 r. tj. 2 lata przed uznaniem całkowitej niezdolności do pracy.

(dowód: opinia uzupełniająca z dnia 31 maja 2013 r. – k. 105 akt sprawy)

W piśmie procesowym z dnia 18 lipca 2013 r. pozwany organ rentowy zakwestionował treści opinii biegłego sądowego onkologa orzekającą początkową datę częściowej niezdolności do pracy na sierpień 2008 r. Główny Lekarz Orzecznik ZUS podniósł, iż przedmiotowa opinia nie została oparta na obiektywnych przesłankach tj. dokumentacji potwierdzającej rozpoznanie choroby i rozpoczęcie leczenia, ale na zeznaniach najbliższych członków rodziny M. K. (2). Brakuje jakichkolwiek dowodów leczenia, diagnostyki, korzystania ze zwolnień lekarskich. Powołane okoliczności zaprzeczają ustalonej prze zbiegłego dacie powstania częściowej niezdolności do pracy. W związku z powyższym pozwany wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego onkologa na okoliczność powstania niezdolności do pracy ewentualnie o oddalenie odwołania.

(vide: pismo z dnia 18 lipca 2013 r. – k. 116 akt sprawy)

Bezsporny stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, w aktach rentowych pozwanego oraz dokumentacji lekarskiej ZUS, których prawdziwości i rzetelności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Sąd również nie znalazł podstaw, by odmówić im wiarygodności.

Na okoliczność ustalenia, od kiedy u zmarłej M. K. (2) pojawiły się problemy zdrowotne oraz od kiedy stan zdrowia uległ pogorszeniu w stopniu, w którym uniemożliwiał jej wykonywanie zatrudnienia Sąd Okręgowy dopuścił także dowód z zeznań świadków M. D., N. K., B. K. i B. P., które jako logiczne i wzajemnie spójne uznał za wiarygodny środek dowodowy. Ponadto podkreślenia wymaga, że zeznania zostały złożone po odebraniu od świadków przysięgi.

W ocenie Sądu, opinia wydana w sprawie przez biegłego sądowego, została sporządzona w sposób rzeczowy i konkretny, zawiera jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Została ona uzasadniona w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłego, dlatego też Sąd w pełni ją podzielił. Opinia ta została wydana w oparciu o treść przedłożonej w toku niniejszego postępowania dokumentacji medycznej, dokumentacji lekarskiej ZUS oraz na podstawie zeznań świadków M. D., N. K., B. K. i B. P.. Wyczerpująco zostało opisane stwierdzone u ubezpieczonej schorzenie i jego wpływ na zdolność do pracy oraz wskazano datę powstania niezdolności do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłego, uznając, iż stanowi ona wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy M. K. (1), stanowiące przedmiot niniejszego postępowania, jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 65 ust. 1 ustawy z dni 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.

Stosownie do treści art. 65 ust. 2 cytowanej ustawy, przy ocenie prawa do renty przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia czy w dacie śmierci M. K. (2) spełniała warunki wymagane do ustalenia prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zgodnie z treścią art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości i nie było kwestionowane przez żadną ze stron postępowania, iż zmarła M. K. (2) legitymuje się wymaganym ustawowo okresem składkowy i nieskładkowy wynoszącym 11 lat, 9 miesięcy i 26 dni.

W świetle przepisów cytowanej wyżej ustawy podstawą odmowy przyznania małoletniemu wnioskodawcy prawa do renty rodzinnej była okoliczność, że zmarła M. K. (2) nie spełniała w chwili śmierci warunków wymaganych do przyznania jej renty z tytułu niezdolności do pracy, tj. niezdolność do pracy nie powstała w okresie ubezpieczenia, ani w ciągu 18 m-cy od jego ustania.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż ostatni okres składkowy zmarłej M. K. (2) ustał w dniu 7 sierpnia 2008 r. Oznacza to, iż aby zmarła spełniała w chwili śmierci warunki wymagane do przyznania jej renty z tytułu niezdolności do pracy, niezdolność do pracy winna powstać najpóźniej do dnia 7 lutego 2010 r.

Biegły sądowy specjalista onkolog, w oparciu o zgromadzoną w sprawie dokumentacje medyczną, początkowo w opiniach z dnia 7 listopada 20112 r. oraz z dnia 28 stycznia 2013 r. wskazywał, że całkowita niezdolność do pracy wystąpiła u M. K. (2) na 2 tygodnie przed przyjęciem (4 września 2010 r.) do Szpitala Wojewódzkiego tj. od 20 sierpnia 2010 r.

Na okoliczność ustalenia, od kiedy u zmarłej M. K. (2) pojawiły się problemy zdrowotne oraz od kiedy stan zdrowia uległ pogorszeniu w stopniu, w którym uniemożliwiał jej wykonywanie zatrudnienia Sąd Okręgowy dopuścił także dowód z zeznań świadków M. D., N. K., B. K. i B. P.. Świadkowie N. K., B. K. i B. P. zgodnie podali, że zmarła M. K. (2) problemy zdrowotne zaczęła zgłaszać na przełomie 2007/2008 r. Z uwagi na silne bóle brzucha i osłabienie korzystała z urlopu bezpłatnego. Na początku 2008 r. rozpoznano u niej grzybice jamy ustnej i jelito drażliwe. Wymagała pomocy przy opiece nad dzieckiem i w zakupach, co miedzy innymi uniemożliwiało jej powrót do pracy. Od 2007 r. przyjmowała leki takie jak K. N., No-spę i leki na żołądek. Badanie USG nie wykazało żadnych zmian.

Ponadto, z treści zeznań M. D., N. K., B. K. i B. P. wynikało, że zmarła trafiła do szpitala w dniu 4 września 2010 r., gdzie po dokonaniu operacji guza w jamie brzusznej (o wielkości 16 cm) i zbadaniu wycinka, rozpoznano u niej chorobę nowotworową. Świadek M. D.– lekarz, który operował zmarłą podał również, ze choroba nowotworowa w początkowym stadium przebiega bezobjawowo, a następnie może dawać objawy niecharakterystyczne takie jak zgłaszane przez M. K. (2) (pełność jamy brzusznej, wzdęcia, utrata wagi, brak apetytu).Lekarz leczący zeznał że tworzenie się guza trwało kilka miesięcy a może i więcej. Raczej nie kilka tygodni. W tym okresie mogło występować uczucie senności, zmniejszenie sił witalnych

Sąd Okręgowy dał wiarę powyższym zeznaniom, ponieważ były one logiczne i wzajemnie spójne. Ponadto zeznania te pochodziły od osób, które miały bezpośredni kontakt ze zmarłą i obserwowały przebieg jej choroby. Sąd zwrócił uwagę iż świadkowie, za wyjątkiem M. D., nie posiadali wiedzy specjalistycznej pozwalającej na ocenę stanu zdrowia M. K. (2), jednakże uznał, że posiadali wiedzę pozwalającą na opisanie w sposób szczegółowy objawów choroby ubezpieczonej i jej wpływ na możliwość wykonywania pracy. W związku z powyższym, w ocenie Sądu powyższe zeznania stanowią miarodajny środek dowody w niniejszej sprawie.

Biegły onkolog po ponownym przeanalizowaniu dokumentacji sądowo-medycznej i zapoznaniu się z nowymi dowodami tj. zeznaniami świadków w opinii z dnia 31 maja 2013 r. uznał, że częściowa niezdolność do pracy u M. K. (2) wystąpiła od sierpnia 2008 r. tj. 2 lata przed uznaniem całkowitej niezdolności do pracy.

Zważyć w tym miejscu należy, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłych sądowych wyraża się tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen.

Sąd zważył, iż opinia sporządzona przez biegłego jest rzetelna, a jej wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Sąd w pełni podzielił jej ustalenia i wnioski. Opinia została wydana przez biegłego po analizie wszelkiej dostępnej dokumentacji medycznej oraz na podstawie treści zeznań świadków. Ponadto, opinia ta została sporządzona w sposób rzeczowy i kompetentny, a nadto zawiera jasne, logiczne i przekonywujące wnioski i twierdzenia. Opinia została również uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłego.

Zaznaczyć trzeba, że w piśmie procesowym z dnia 18 lipca 2013 r. pozwany organ rentowy zakwestionował treści opinii biegłego sądowego onkologa orzekającą początkową datę częściowej niezdolności do pracy na sierpień 2008 r. Zdaniem Sądu nie przedstawił żadnych argumentów, które mogłyby wpłynąć na treść opinii biegłego sądowego onkologa. Nie jest bowiem rzeczą stron, a w tym przypadku pozwanego, ocena wiarygodności zeznań świadków, a jedynie stosowna argumentacja własnego stanowiska poparta dowodami. Tym samym, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania ze próba podważenia ustaleń biegłego sądowego onkologa przez pozwanego stanowi bezpodstawną polemikę ze stanowiskiem specjalisty z zakresu medycyny i nie zasługuje na uwzględnienie. Z tych samych względów, pominął również wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego onkologa na okoliczność powstania niezdolności do pracy.

Reasumując, w związku z powyższym, na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd uznał, iż zmarła M. K. (2) w chwili śmierci spełniała wszystkie warunki wymaganych do przyznania jej renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ niezdolność do pracy powstała w ciągu 18 m-cy od ustania ubezpieczenia.

W konkluzji z przytoczonych wyżej względów Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w zw. z cytowanymi wyżej przepisami w punkcie I wyroku zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego z dnia 12 sierpnia 2012 r. w ten sposób ze przyznał małoletniemu M. K. (1) prawo do renty rodzinnej po zmarłej matce M. K. (2) od dnia 12 października 2010 r. płatnej do rąk ojca K. K..

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku, na podstawie art. 98 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) uznając udział, iż nakład pracy pełnomocnika nie uzasadniał zasadzenia tych kosztów w stawce wyższej niż podstawowa.

W punkcie III sentencji wyroku Sąd Okręgowy, na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wnioskując a contrario uznał z kolei, iż pozwany organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nie ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji z uwagi na to, że dopiero przeprowadzenie obszernego postępowania dowodowego w toku postępowania przed sądem, w tym w szczególności dopuszczenie dowodu z akt dokumentacji medycznej M. K. (2) oraz z zeznań świadków, pozwoliło na ustalenia daty powstania u niej niezdolności do pracy.

SSA w SO Ewa Downar-Zapolska