Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 349/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Muszyński

Protokolant: Ewa Gonerska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia- Stare Miasto Małgorzaty Kalecińskiej

po rozpoznaniu w dniach 18.03.2015 r., 01.04.2015 r., 17.06.2015 r., 31.08.2015 r., 30.09.2015 r., 12.10.2015 r., 26.10.2015 r., 16.11.2015 r., 07.12.2015 r., 05.01.2016 r., 20.01.2016 r., 24.02.2016 r., 15.03.2016 r., 06.04.2016 r., 20.04.2016 r. 10.05.2016r., 02.06.2016 r., 14.06.2016 r., 23.06.2016 r., 01.07.2016 r.

sprawy

1.  M. S.

urodzonego (...) w O.

syna R. i M. z domu K.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 10 lutego 2010 r. do 20 sierpnia 2013 r. we W. oraz w D. udzielił pomocy R. J. (1), K. H. (1), K. G. (1), P. R., P. G., K. W., K. H. (2), D. D. (1), K. K. (1), G. S. (1), M. B. (1) i innej osobie, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania w doprowadzeniu oraz usiłowaniu doprowadzenia Banku (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 336.316,76 zł. w ten sposób, że w związku z zajmowanym stanowiskiem doradcy klienta, mając istotny wpływ na wynik decyzji o udzieleniu kredytów i pożyczek, tj. będąc osobą upoważnioną do przyjmowania i weryfikowania przedkładanych przez klientów banku dokumentów dotyczących ich zdolności kredytowej oraz do podpisywania w imieniu banku umów kredytów i pożyczek w zamian za korzyść osobistą w postaci możliwości nieodpłatnego korzystania z należącej do R. J. (1) siłowni, nie dopełnił ciążących na nim obowiązków w tym zakresie w ten sposób, że przyjął i wprowadził do bankowego systemu komputerowego wnioski kredytowe, wiedząc, że dołączone do nich dokumenty w postaci zaświadczeń o zatrudnieniu poświadczają nieprawdę i doprowadził do podpisania umów kredytu na łączną kwotę 127.412,76 zł., w ten sposób, że:

- w dniu 10 lutego 2010 r. przyjął od K. H. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 24.575 zł.,

- w dniu 12 lutego 2010 r. przyjął od K. G. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w okresie od 26 lutego do 13 kwietnia 2010 r. przyjął od P. R. wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 20.550 zł.,

- w okresie od 12 kwietnia 2010 r. do 8 lutego 2011 r. przyjął od P. G. wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy o kartę kredytową z limitem w wysokości 1.000 zł.,

- w dniu 25 sierpnia 2010 r. przyjął od K. W. wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy o kartę kredytową z limitem w wysokości 5.000 zł.,

- w okresie od 23 września do 5 listopada 2010 r. przyjął od K. H. (2) wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...), wniosek o limit w rachunku bieżącym oraz wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 25.711,50 zł.

- w okresie od 25 października do 23 listopada 2010 r. przyjął od D. D. (1) wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 14.783,63 zł.

- w okresie od 3 do 13 sierpnia 2012 r. przyjął od K. K. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) o i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 10 czerwca 2013 r. przyjął od G. S. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w okresie od 18 do 27 czerwca 2013 r. przyjął od M. B. (1) wniosek o kredyt w wysokości o numerze (...) , wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) oraz potwierdził zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 35.792,63 zł.

- w okresie od 2 lipca do 20 sierpnia 2013 r. we W. przyjął od innej osoby, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania wniosek o kredyt o numerze (...) oraz (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

tj. o czyn z art. 296 a § 1 k.k. i art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II.  w okresie od 3 grudnia 2012 r. do 24 lipca 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w łącznej kwocie nie mniejszej niż 277.072,26 zł., w ten sposób, że będąc doradcą klienta, mając istotny wpływ na podejmowane decyzje o udzieleniu kredytów i pożyczek, tj. będąc osobą upoważnioną do przyjmowania i weryfikowania przedkładanych przez klientów banku dokumentów dotyczących ich zdolności kredytowej oraz do podpisywania w imieniu banku umów kredytów i pożyczek przyjął i wprowadził do bankowego systemu komputerowego wnioski kredytowe, wiedząc, że dołączone do nich dokumenty w postaci zaświadczeń o zatrudnieniu poświadczają nieprawdę lub są sfałszowane oraz usiłował w ten sposób doprowadzić wskazany bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w łącznej kwocie nie mniejszej niż 392.264,45 zł., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na negatywne decyzje kredytowe, a w tym:

- w dniu 3 grudnia 2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 24.000 zł w ten sposób, że przyjął od S. N. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 4 grudnia 2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 28.068 zł., w ten sposób, że przyjął od M. N. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

- w dniu 18 grudnia 2012 r. po uprzednim sfałszowaniu zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”, sporządził i wprowadził do systemu komputerowego wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko R. T. usiłując doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 8.500 zł.

- w dniu 1 lutego 2013 r. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.940,75 zł., w ten sposób, że sporządził i wprowadził do systemu komputerowego wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko S. W. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”,

- w dniu 4 lutego 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu M. R. (1) i inną osobą, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 zł. w ten sposób, że przyjął od nich wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko T. P. (1) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w okresie od 8 do 14 lutego 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z G. H. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 65.000 zł. w ten sposób, że przyjął od A. Ł. wniosek o kredyt o numerze (...) wiedząc, że przedłożone dokumenty w postaci deklaracji podatkowych PIT-36 i PIT/B za rok 2011 i 2012 oraz zaświadczenia ZUS o niezaleganiu w opłacaniu składek ubezpieczenia społecznego i US o niezaleganiu w podatkach, są sfałszowane,

- w dniu 8 lutego 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z G. H. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000 zł w ten sposób, że przyjął od J. Ł. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 22 lutego 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z G. H., A. H. i Z. P. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000 zł, w ten sposób, że przyjął od Z. P. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 1 marca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z M. R. (1) i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000 zł, w ten sposób, że przyjął od A. S. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowę zaciągnięcia zobowiązania kredytowego przez A. S. (1),

- w dniu 4 marca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z G. H., A. H. i Z. W. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000 zł, w ten sposób, że przyjął od Z. W. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w okresie od 13 marca do 5 kwietnia 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z G. H., A. H. i M. D. doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 23.712 zł. w ten sposób, że przyjął od M. D. wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o limit w rachunku bieżącym o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 22 marca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z J. A. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.000 zł, w ten sposób, że przyjął od J. A. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 10 maja 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i M. R. (2) usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7.514,10 zł., w ten sposób, że przyjął od M. R. (2) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 28 maja 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 18.000 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko Ł. W. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 4 czerwca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 zł. w ten sposób, że wprowadził do systemu komputerowego banku wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko M. M. (2) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w okresie od 5 do 10 czerwca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 14.000 zł., oraz doprowadził wskazany Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 16.373 zł, w ten sposób, że przyjął od B. B. (1) wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w dniu 27 czerwca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i G. S. (2) usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 19.000 zł., w ten sposób, że przyjął od G. S. (2) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w okresie od 2 lipca do 1 sierpnia 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z P. W. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.500 zł., oraz doprowadził wskazany Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 19.881,50 zł. w ten sposób, że przyjął od P. W. wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w okresie od 3 do 31 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.800 zł., oraz doprowadził wskazany Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 30.559,50 zł. w ten sposób, że przyjął od J. W. wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...), wniosek o limit w rachunku bieżącym o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w okresie od 4 do 5 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i A. S. (2) doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.034 zł. w ten sposób przyjął od A. S. (2) wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument, poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w okresie od 4 do 5 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i S. Z. doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20.478,10 zł. w ten sposób, że przyjął od S. Z. wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w okresie od 9 do 10 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i R. P. doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.373 zł. w ten sposób, że przyjął od R. P. wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w dniu 11 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko S. K. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w okresie do 11 lipca 2013 r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej działając wspólnie i w porozumieniu z M. T., P. W. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 19.881,50 zł., w ten sposób, że przyjął od M. T. wniosek o kredyt i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

- w dniu 15 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko A. D. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 16 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i inną osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 16.000 zł., w ten sposób, że przyjął od B. B. (2) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził weryfikację zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 16 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i P. P. (1) doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11.110,25 zł. w ten sposób, że przyjął od P. P. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

- w dniu 17 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i M. P. doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 14.618,75 zł. w ten sposób, że przyjął od M. P. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

- w dniu 18 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i G. B. (1) doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.864,50 zł. w ten sposób, że przyjął od G. B. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

- w dniu 19 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i D. K. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.800 zł, w ten sposób, że przyjął od D. K. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 23 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.700 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko Ł. C. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 28 maja 2013 r., działając wspólnie i w porozumieniu z G. H. i inną osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 70.000 w ten sposób, że przyjął od J. Ł. wniosek o kredyt wiedząc, że przedłożone dokumenty w postaci deklaracji podatkowych PIT-36 i PIT/B za rok 2011 i 2012 oraz zaświadczenia ZUS o niezaleganiu w opłacaniu składek ubezpieczenia społecznego i US o niezaleganiu w podatkach, są sfałszowane,

- w dniu 24 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko M. K. (2) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

III.  w dniu 25 marca 2013 r. we W. doprowadził A. O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 8.000 zł., w ten sposób, że wprowadził w błąd Ł. K. i M. R. (1), co do możliwości uzyskania kredytu przez A. O. na podstawie posiadanego przez nią zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) podając im nieprawdziwe informacje, iż podjął dodatkowe niezgodne z prawem zabiegi w celu pozytywnego rozpoznania wniosku o kredyt w wysokości 19.881,50 zł. o numerze (...) oraz wniosku o kartę kredytową z limitem w wysokości 1.000 zł. o numerze (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

2.  M. D.

urodzonego (...) we W.

syna M. i E. z domu M.

oskarżonego o to, że:

IV.  ( wg a/o VII) - w okresie od 13 marca do 5 kwietnia 2013 r. we W., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S., A. H. i G. H. doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 23.712 zł., w ten sposób, że:

- w trakcie składania w dniu 13 marca 2013 r. wniosku o kredyt w wysokości 18.712 zł. o numerze (...) przedłożył sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...),

- w trakcie składania w dniu 5 kwietnia 2013 r. wniosku o kartę kredytową z limitem w wysokości 2.000 zł. o numerze (...) przedłożył sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...),

- w trakcie składania w dniu 5 kwietnia 2013 r. wniosku o limit w rachunku bieżącym w wysokości 3.000 zł. o numerze (...) przedłożył sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

M. P.

urodzonego (...) w K.

syna A. i D. z domu K.

oskarżonego o to, że:

V.  (wg a/o XXV) - w dniu 17 lipca 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 14.618,75 zł. w ten sposób, że w trakcie składania wniosku o kredyt o numerze (...) przedłożył sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

3.  K. Z. (1)

urodzonego (...) w R.

syna J. i M. z domu M.

oskarżonego o to, że:

VI.  (wg a/o XXXVI) - w okresie od 17 do 19 czerwca 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim prowadzeniu w błąd do co swojej sytuacji majątkowej, doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że w celu uzyskania limitu kredytowego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym o numerze (...) 0000 0001 1984 (...) w wysokości 100.000 zł. złożył sfałszowane zaświadczenie o swoim zatrudnieniu i wysokości zarobków w przedsiębiorstwie (...), a następnie podpisał umowę o limit w rachunku bieżącym o numerze (...) i wykorzystał przyznany mu limit do wysokości 13.644,47 zł,

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

4.  G. H.

urodzonego (...) w O.

syna J. i U. z domu W.

oskarżonego o to, że:

VII.  (wg a/o XXXVII) - w dniu 8 lutego 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S. i inną osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 19.881,50 zł., w ten sposób, że polecił J. Ł. złożenie wniosku o kredyt i przedłożenie sfałszowanego zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowną decyzję kredytową,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

VIII.  (wg a/o XXXVIII) - w dniu 28 maja 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S. i inną osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 70.000 zł., w ten sposób, że polecił J. Ł. złożenie wniosku o kredyt o numerze i przedłożenie sfałszowanych dokumentów w postaci deklaracji PIT-36 i PIT/B za rok 2012 oraz nieprawdziwego pisemnego oświadczenia co do wysokości dochodu osiąganego z prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowną decyzję kredytową,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

IX.  (wg a/o XXXIX) - w dniu 17 czerwca 2013 r. we W. udzielił pomocy K. Z. (1) w doprowadzeniu Banku (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 100.000 zł. w ten sposób, że wiedząc o zamiarze uzyskania przez niego limitu kredytowego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym o numerze (...) 0000 0001 1984 (...), dostarczył mu sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków osiąganych z tytułu zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...)

tj. o przestępstwo określone w art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

X.  (wg a/o XL) - w dniu 22 lutego 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S., A. H., Z. P. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 19.881,50 zł., w ten sposób, że dostarczył innej osobie uprzednio sfałszowane przez A. H. zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków Z. P. w firmie (...), w celu przekazania go wymienionemu, a następnie przedłożenia podczas składania wniosku o kredyt o numerze (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowną decyzję kredytową,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XI.  (wg a/o XLI) - w okresie od 13 marca 2013 r. do 5 kwietnia 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu M. S., A. H. i M. D. doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 23.712 zł., w ten sposób, że dostarczył M. D. uprzednio sfałszowane przez A. H. zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), w celu przedłożenia go podczas składania:

- w dniu 13 marca 2013 r. wniosku o kredyt w wysokości 18.712 zł. o numerze (...)

- w dniu 5 kwietnia 2013 r. wniosku o kartę kredytową z limitem w wysokości 2.000 zł. o numerze (...)

- w dniu 5 kwietnia 2013 r. wniosku o limit w rachunku bieżącym w wysokości 3.000 zł. o numerze (...) ,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

XII.  (wg a/o XLII) - w okresie do 4 marca 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. H., M. S. i Z. W. usiłował doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 19.881,50 zł., w ten sposób, że dostarczył Z. W. uprzednio sfałszowane przez A. H. zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), w celu przedłożenia go podczas składania wniosku o kredyt o numerze (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowną decyzję kredytową,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

5.  A. H. z domu A.

urodzoną (...) w O.

córkę F. i D. z domu K.

oskarżoną o to, że:

XIII.  (wg a/o XLIII) - w dniu 17 czerwca 2013 r. we W. udzieliła pomocy K. Z. (1) w doprowadzeniu Banku (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 100.000 zł. w ten sposób, że wiedząc o zamiarze uzyskania przez niego limitu kredytowego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym o numerze (...) 0000 0001 1984 (...), przedstawiając się jako sekretarka zatrudniona w przedsiębiorstwie (...) potwierdziła w rozmowie telefonicznej z dyrektorem 7 Oddziału (...) SA R. M. (1) fakt zatrudnienia K. Z. (1) we wskazanym przedsiębiorstwie oraz wystawienia zaświadczenia o jego zatrudnieniu i wysokości zarobków, podczas gdy w rzeczywistości K. Z. (1) nie był zatrudniony w przedsiębiorstwie (...), zaś przedłożone zaświadczenie było sfałszowane,

tj. o przestępstwo określone w art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

XIV.  (wg a/o XLIV) - w okresie od 21 do 22 lutego 2013 r. w nieustalonym miejscu działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S., G. H., Z. P. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłowała doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 19.881,50 zł., w ten sposób, że wypełniła zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków Z. P. w firmie (...) w celu przedłożenia go przez wymienionego trakcie składania wniosku o kredyt o numerze (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na odmowną decyzję kredytową,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

XV.  (wg a/o XLV) - w okresie od 1 do 4 marca 2013 r. w nieustalonym miejscu działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S., Z. H. i Z. W. usiłowała doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 19.881,50 zł., w ten sposób, że wypełniła zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków Z. W. w firmie (...) w celu przedłożenia go przez wymienionego trakcie składania wniosku o kredyt o numerze (...), lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na odmowną decyzję kredytową,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

XVI.  (wg a/o XLVI) - w okresie od 1 marca do 5 kwietnia 2013 r. w nieustalonym miejscu, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S., G. H. i M. D. doprowadziła Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 23.712 zł., w ten sposób, że wypełniła zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków M. D. w firmie (...) w celu przedłożenia go przez wymienionego:

- w trakcie składania w dniu 13 marca 2013 r. wniosku o kredyt w wysokości 18.712 zł. o numerze (...),

- w trakcie składania w dniu 5 kwietnia 2013 r. wniosku o kartę kredytową z limitem w wysokości 2.000 zł. o numerze (...),

- w trakcie składania w dniu 5 kwietnia 2013 r. wniosku o limit w rachunku bieżącym w wysokości 3.000 zł. o numerze (...)

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

6.  K. G. (1)

urodzonego (...) we W.

syna J. i C. z domu K.

oskarżonego o to, że:

XVII.  (wg a/o LI ) - w dniu 12 lutego 2010 r. w D. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z R. J. (1) i inną osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 19.550 zł., w ten sposób, że w trakcie składania wniosku o kredyt o numerze (...) przedłożył sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)” , lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na negatywną decyzję kredytową,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k..

7.  A. S. (2)

urodzonego (...) we W.

syna J. i E. z domu C.

oskarżonego o to, że:

XVIII.  (wg a/o LII) - w okresie od 4 do 5 lipca 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 15.034 zł. w ten sposób:

- w trakcie składania w dniu 4 lipca 2013 r. wniosku o kredyt w wysokości 14.034 zł. o numerze (...) przedłożył sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...),

- w trakcie składania w dniu 5 lipca 2013 r. wniosku o kartę kredytową z limitem w wysokości 1.000 zł. o numerze (...) przedłożył sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

8.  P. W.

urodzonego (...) w O.

syna W. i M. z domu W.

oskarżonego o to, że:

XIX.  (wg a/o LIII) - w okresie od 2 lipca do 1 sierpnia 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. S. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 9.500 zł., oraz doprowadził wskazany bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 19.881,50 zł. w ten sposób, że:

- w trakcie składania w dniu 2 lipca 2013 r. wniosku o kredyt w wysokości 19.881,50 zł. o numerze (...) przedłożył sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...),

- w trakcie składania w dniu 1 sierpnia 2013 r. wniosku o kredyt w wysokości 9.500 zł. o numerze (...) przedłożył sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...),

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

XX.  (wg a/o LIV) - w okresie od 10 do 11 lipca 2013 r. we W. działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z M. T., M. S. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 19.881,50 zł., w ten sposób, że sfałszował zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) i dostarczył je M. T., a następnie polecił mu złożenie wniosku o kredyt o numerze (...),

tj. o czyn z art.286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

*****

I.  uznaje oskarżonego M. S. za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w okresie od 10 lutego 2010 r. do 08 lutego 2011 r. w D. działając wspólnie i w porozumieniu
z R. J. (1) doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 91.620,13 zł. w ten sposób, że w związku z zajmowanym stanowiskiem doradcy klienta, mając istotny wpływ na wynik decyzji o udzieleniu kredytów i pożyczek, tj. będąc osobą upoważnioną do przyjmowania
i weryfikowania przedkładanych przez klientów banku dokumentów dotyczących ich zdolności kredytowej oraz do podpisywania w imieniu banku umów kredytów i pożyczek, w zamian za korzyść osobistą w postaci możliwości nieodpłatnego korzystania z należącej do R. J. (1) siłowni, nie dopełnił ciążących na nim obowiązków w ten sposób, że przyjął i wprowadził do bankowego systemu komputerowego wnioski kredytowe, wiedząc, że dołączone do nich dokumenty w postaci zaświadczeń oraz oświadczeń o zatrudnieniu poświadczają nieprawdę oraz usiłował w ten sposób doprowadzić wskazany bank do rozporządzenia mieniem i nie mniejszej niż 92.700,00 zł w ten sposób, że:

- w dniu 10 lutego 2010 r. przyjął od K. H. (1) wniosek o kredyt
o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...)
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 24.575 zł.,

- w dniu 12 lutego 2010 r. przyjął od K. G. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w okresie od 26 lutego do 13 kwietnia 2010 r. przyjął od P. R. wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 20.550 zł.,

- w okresie od 12 kwietnia 2010 r. do 8 lutego 2011 r. przyjął od P. G. wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o kredyt
o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy o kartę kredytową z limitem w wysokości 1.000 zł.,

- w dniu 25 sierpnia 2010 r. przyjął od K. W. wniosek o kredyt
o numerze (...), wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,
a następnie doprowadził do podpisania umowy o kartę kredytową z limitem
w wysokości 5.000 zł.,

- w okresie od 23 września do 5 listopada 2010 r. przyjął od K. H. (2) wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...), wniosek o limit w rachunku bieżącym oraz wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 25.711,50 zł.

- w okresie od 25 października do 23 listopada 2010 r. przyjął od D. D. (1) wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 14.783,63 zł,

tj. popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k.
i art. 296a § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) zł;

II.  uznaje oskarżonego M. S. za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w okresie od 3 sierpnia 2012 r. do 20 sierpnia 2013 r. we W. oraz w D. działając wspólnie
i w porozumieniu z R. J. (1), E. S., Ł. K. oraz innymi osobami doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 155.339,23 zł. w ten sposób, że w związku z zajmowanym stanowiskiem doradcy klienta, mając istotny wpływ na wynik decyzji
o udzieleniu kredytów i pożyczek, tj. będąc osobą upoważnioną do przyjmowania i weryfikowania przedkładanych przez klientów banku dokumentów dotyczących ich zdolności kredytowej oraz do podpisywania w imieniu banku umów kredytów i pożyczek, w zamian za korzyść osobistą w postaci możliwości nieodpłatnego korzystania z należącej do R. J. (1) siłowni oraz korzyści majątkowej w kwocie nie mniejszej niż 12.000 zł, nie dopełnił ciążących na nim obowiązków w ten sposób, że przyjął i wprowadził do bankowego systemu komputerowego wnioski kredytowe, wiedząc, że dołączone do nich dokumenty w postaci zaświadczeń oraz oświadczeń o zatrudnieniu poświadczają nieprawdę oraz usiłował w ten sposób doprowadzić wskazany bank do rozporządzenia mieniem znacznej wartości nie mniejszej niż 447.140,75 zł w ten sposób, że:

- w okresie od 3 do 13 sierpnia 2012 r. przyjął od K. K. (1) wniosek
o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) o
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 3 grudnia 2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 24.000 zł. w ten sposób, że przyjął od S. N. wniosek
o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 4 grudnia 2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 28.068 zł., w ten sposób, że przyjął od M. N. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

- w dniu 18 grudnia 2012 r. po uprzednim sfałszowaniu zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”, sporządził
i wprowadził do systemu komputerowego wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko R. T. usiłując doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 8.500 zł.

- w dniu 1 lutego 2013 r. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.940,75 zł., w ten sposób, że sporządził i wprowadził do systemu komputerowego wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko S. W. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp.
z o.o.”,

- w dniu 4 lutego 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu M. R. (1) i inną osobą, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 zł. w ten sposób, że przyjął od nich wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko T. P. (1)
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 1 marca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z M. R. (1) i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000, w ten sposób, że przyjął od A. S. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowę zaciągnięcia zobowiązania kredytowego przez A. S. (1),

- w dniu 10 maja 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i M. R. (2) usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7.514,10 zł., w ten sposób, że przyjął od M. R. (2) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 28 maja 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 18.000 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko Ł. W. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby
w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 4 czerwca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 zł. w ten sposób, że wprowadził do systemu komputerowego banku wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko M. M. (2) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby
w firmie (...) sp. z o.o.”, wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 10 czerwca 2013 r. przyjął od G. S. (1) wniosek o kredyt
o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w okresie od 18 do 27 czerwca 2013 r. przyjął od M. B. (1) wniosek
o kredyt o numerze (...) , wniosek o kartę kredytową
o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) oraz potwierdził zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 35.792,63 zł.

- w dniu 27 czerwca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i G. S. (2) usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 19.000, w ten sposób, że przyjął od G. S. (2) wniosek o kredyt o numerze (...)
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w okresie od 2 lipca do 20 sierpnia 2013 r. we W. przyjął od innej osoby, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania wniosek o kredyt
o numerze (...) oraz (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”, wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w okresie od 4 do 5 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i A. S. (2) doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.034 zł. w ten sposób przyjął od A. S. (2) wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek
o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument, poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w okresie od 4 do 5 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i S. Z. doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20.478,10 zł. w ten sposób, że przyjął od S. Z. wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w okresie od 9 do 10 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. i R. P. doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.373 zł. w ten sposób, że przyjął od R. P. wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w dniu 11 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko S. K.
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 15 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.000 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko A. D.
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 16 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.
i inną osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 16.000 zł., w ten sposób, że przyjął od B. B. (2) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził weryfikację zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 16 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.
i P. P. (1) doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11.110,25 zł. w ten sposób, że przyjął od P. P. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

- w dniu 17 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.
i M. P. doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 14.618,75 zł. w ten sposób, że przyjął od M. P. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

- w dniu 18 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.
i G. B. (1) doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.864,50 zł. w ten sposób, że przyjął od G. B. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

- w dniu 19 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.
i D. K. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.800 zł w ten sposób, że przyjął od D. K. wniosek o kredyt o numerze (...)
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,

- w dniu 23 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.700 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko Ł. C.
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 24 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000 zł. w ten sposób, że przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko M. K. (2)
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

tj. popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k.
i art. 296a § 1 i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 297 § 1k.k. i art. 296a § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) zł;

III.  uznaje oskarżonego M. S. za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że w okresie od 8 lutego 2013 r. do 01 sierpnia 2013 r. we W. oraz w D. działając wspólnie
i w porozumieniu z G. H., A. H. oraz innymi osobami doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 177.407,50 zł. w ten sposób, że przyjął i wprowadził do bankowego systemu komputerowego wnioski kredytowe, wiedząc, że dołączone do nich dokumenty w postaci zaświadczeń oraz oświadczeń o zatrudnieniu poświadczają nieprawdę oraz usiłował w ten sposób doprowadzić wskazany bank do rozporządzenia mieniem nie mniejszej niż 166.300 zł
w ten sposób, że:

- w okresie od 8 do 14 lutego 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu
z G. H. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 65.000 zł. w ten sposób, że przyjął od A. Ł. wniosek o kredyt o numerze (...) wiedząc, że przedłożone dokumenty w postaci deklaracji podatkowych PIT-36
i PIT/B za rok 2011 i 2012 oraz zaświadczenia ZUS o niezaleganiu w opłacaniu składek ubezpieczenia społecznego i US o niezaleganiu w podatkach, są sfałszowane,

- w dniu 8 lutego 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z G. H. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000,00 zł w ten sposób, że przyjął od J. Ł. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 22 lutego 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z G. H., A. H. i Z. P. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000,00 zł,
w ten sposób, że przyjął od Z. P. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 4 marca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z G. H., A. H. i Z. W. usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.000,00 zł, w ten sposób, że przyjął od Z. W. wniosek o kredyt
o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w okresie od 13 marca do 5 kwietnia 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z G. H., A. H. i M. D. doprowadził Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 23.712 zł. w ten sposób, że przyjął od M. D. wniosek o kredyt
o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o limit w rachunku bieżącym o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 22 marca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z J. A. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.000, 00 zł, w ten sposób, że przyjął od J. A. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,

- w dniu 28 maja 2013 r., działając wspólnie i w porozumieniu z G. H. i inną osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 70.000 w ten sposób, że przyjął od J. Ł. wniosek o kredyt wiedząc, że przedłożone dokumenty w postaci deklaracji podatkowych PIT-36 i PIT/B za rok 2011 i 2012 oraz zaświadczenia ZUS
o niezaleganiu w opłacaniu składek ubezpieczenia społecznego i US
o niezaleganiu w podatkach, są sfałszowane,

- w okresie od 5 do 10 czerwca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu
z innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 14.000, oraz doprowadził wskazany Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 16.373 zł w ten sposób, że przyjął od B. B. (1) wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek
o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w okresie od 2 lipca do 1 sierpnia 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu
z P. W. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.500 zł., oraz doprowadził wskazany Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem
w łącznej kwocie 19.881,50 zł. w ten sposób, że przyjął od P. W. wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kredyt
o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w okresie od 3 do 31 lipca 2013 r. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania usiłował doprowadzić Bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.800 zł., oraz doprowadził wskazany Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 30.559,50 zł. w ten sposób, że przyjął od J. W. wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kartę kredytową o numerze (...), wniosek o limit w rachunku bieżącym
o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych;

- w okresie do 11 lipca 2013 r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej działając wspólnie i w porozumieniu z M. T., P. W. i innymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania doprowadził Bank (...) SA we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 19.881,50 zł., w ten sposób, że przyjął od M. T. wniosek o kredyt i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej,

tj. popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k.
i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. oraz art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) zł;

IV.  uznaje oskarżonego M. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku,
tj. popełnienia przestępstwa z art. art. 286 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V.  uznaje oskarżonego M. D. za winnego czynu opisanego w pkt IV części wstępnej wyroku, tj. popełnienia przestępstwa
z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art.
12 k.k.
i za to, na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

VI.  uznaje oskarżonego M. P. za winnego czynu opisanego w pkt V części wstępnej wyroku, tj. popełnienia przestępstwa z art. 286 §
1 k.k.
i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę
8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 (dziesięciu) zł;

VII.  uznaje oskarżonego K. Z. (1) za winnego czynu opisanego
w pkt VI części wstępnej wyroku, z tym ustaleniem, że czynu tego dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z A. H. i G. H.,
tj. popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw.
z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności ;

VIII.  uznaje oskarżonego G. H. za winnego popełnienia czynów opisanego w pkt VII – XII części wstępnej wyroku, z tym ustaleniem, że czynu opisanego w pkt IX dopuścił się wspólnie i w porozumieniu
z A. H. i K. Z. (1), przy czym każdy z czynów
w punktach VII, VIII, X, XII wypełnił znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., każdy z czynów w punktach IX, XI wypełnił znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. w zw. z art.12 k.k., uznając, że stanowią one ciąg przestępstw i za to, na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierza mu za tak opisany ciąg przestępstw karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności
i grzywny w liczbie 300 (trzystu) stawek dziennych, ustalając wymiar jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) zł;

IX.  uznaje oskarżoną A. H. za winną popełnienia czynów opisanych w pkt XIII - XVI części wstępnej wyroku, z tym ustaleniem, że czynu opisanego w pkt XIII dopuściła się wspólnie i w porozumieniu
z K. Z. (1) i G. H. tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., każdy z czynów z punktów XIV i XV wypełnił znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw.
z art. 12 k.k., czyn z punktu XVI wypełnił znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw.
z art. 12 k.k., uznając, że stanowią one ciąg przestępstw i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.
i art. 33 § 2 k.k. wymierza jej za tak opisany ciąg przestępstw karę
1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) zł;

X.  uznaje oskarżonego K. G. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XVII części wstępnej wyroku, tj. popełnienia przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw.
z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę
10 (dziesięciu) zł
;

XI.  uznaje oskarżonego A. S. (2) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XVIII części wstępnej wyroku, przyjmując, że czynu tego dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z E. S. i M. S., tj. popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę
1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) zł;

XII.  uznaje oskarżonego P. W. za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt XIX – XX części wstępnej wyroku, przy czym każdy z czynów opisanych w pkt XIX wypełnił znamiona przestępstwa
z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., każdy
z czynów opisanych w pkt XX wypełnił znamiona z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., uznając, że stanowią one ciąg przestępstw i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i art. 33 § 2 k.k. wymierza mu za tak opisany ciąg przestępstw karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) zł;

XIII.  na podstawie art. 85 § 1 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. S. w miejsce kar jednostkowych wymierzonych w pkt I - IV części dyspozytywnej wyroku, karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) zł;

XIV.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. (w brzmieniu przed
1 lipca 2015 r.) przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonych kar pozbawienia wolności:

- wobec oskarżonego M. D. na okres próby lat
2 (dwóch),

- wobec oskarżonego K. Z. (1) na okres próby lat 2 (dwóch),

- wobec oskarżonego K. G. (1) na okres próby lat 2 (dwóch),

- wobec oskarżonego P. W. na okres próby lat 2

(dwóch),

- wobec oskarżonej A. H. na okres próby lat 3 (trzech),

XV.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 2 k.k. (w brzmieniu przed 1 lipca 2015 r.) przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k., warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonych kar pozbawienia wolności:

-wobec A. S. (2) na okres próby lat 3 (trzech);

-wobec M. P. na okres próby lat 3 (trzech),

XVI.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddaje oskarżonych M. P. i A. S. (2) w okresie próby pod dozór kuratora;

XVII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonym na poczet wymierzonych kar, okresy ich pozbawienia wolności w sprawie:

- M. S. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia
5 marca 2014 r. godz. 6:40 do 22 grudnia 2014 r.,

- M. D. na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności, okres zatrzymania w dniu 11 marca 2014 r., na wypadek zarządzenia jej wykonania,

- M. P. na poczet wymierzonej kary grzywny, okres zatrzymania w dniu 29 maja 2014 r., przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada dwóm dziennym stawkom grzywny,

- K. Z. (1) na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności, okres zatrzymania od dnia 12 listopada 2013 r. godz. 10:30 do 13 listopada 2013 r. godz. 12:38, na wypadek zarządzenia jej wykonania,

- G. H. na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności, okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 5 marca 2014 r. godz. 8:50 do 25 lipca 2014 r.,

- A. H. na poczet wymierzonej kary grzywny, okres zatrzymania od 5 marca 2014 r. godz. 8:55 do 6 marca 2014 r. godz. 12:30, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada dwóm dziennym stawkom grzywny,

- K. G. (1) na poczet wymierzonej kary grzywny, okres zatrzymania w dniu 30 września 2014 r., przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada dwóm dziennym stawkom grzywny,

XVIII.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. (w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015r.) przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k., orzeka od oskarżonego M. S. obowiązek naprawienia szkody w części:

- w kwocie 3.361,29 złotych na rzecz (...) S.A. co do czynu opisanego w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku, solidarnie z A. S. (2),

- w kwocie 8.544,56 złotych na rzecz (...) S.A. co do czynu opisanego w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku, solidarnie z P. P. (1), wobec którego orzeczono obowiązek bieżącego spłacania rat zaciągniętego kredytu wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2015 r., sygn. akt III K 355/14;

- w kwocie 14.215,20 złotych na rzecz (...) S.A. co do czynu opisanego w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku, solidarnie z S. Z., wobec której orzeczono obowiązek naprawienia szkody wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 29 maja 2015 r, sygn. akt III K 64/15;

- w kwocie 18.868,32 złotych na rzecz (...) S.A. co do czynu opisanego w punkcie trzecim części dyspozytywnej wyroku, solidarnie
z P. W. oraz M. T., wobec którego orzeczono obowiązek naprawienia szkody wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 29 maja 2015 r, sygn. akt III K 64/15;

- w kwocie 26.532,63 złotych na rzecz (...) S.A. co do czynu opisanego w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku, solidarnie z M. N., wobec której orzeczono obowiązek naprawienia szkody wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. akt V K 887/15;

XIX.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. ( w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015r.) przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k., orzeka od oskarżonego A. S. (2) obowiązek naprawienia szkody w części w kwocie 3.361,29 złotych na rzecz (...) S.A. co do czynu opisanego w punkcie jedenastym części dyspozytywnej wyroku, solidarnie z M. S. ;

XX.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. ( w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015r.) przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k., orzeka od oskarżonego P. W. obowiązek naprawienia szkody w części w kwocie 18.868,32 złotych na rzecz (...) S.A. co do czynu opisanego w punkcie dwunastym części dyspozytywnej wyroku, solidarnie z M. S. oraz M. T. , wobec którego orzeczono obowiązek naprawienia szkody wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 29 maja 2015 r, sygn. akt III K 64/15;

XXI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych M. D. i K. Z. (1) od ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa;

XXII.  na podstawie art. 627 k.p.k., art. 633 k.p.k. zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe na nich przypadające, w tym wymierza im opłaty:

- M. S. w kwocie 1600 zł,

- M. P. w kwocie 280 zł,

- A. H. w kwocie 500 zł,

- K. G. (1) w kwocie 280 zł,

- A. S. (2) w kwocie 380 zł,

- P. W. w kwocie 380 zł

- G. H. w kwocie 900 zł .

SSO Zbigniew Muszyński

Sygn. akt. III K 349/14

UZASADNIENIE

Na podstawie zabranego w sprawie materiału dowodowego ustalono następujący stan faktyczny:

M. S. jest mieszkańcem O.. Od 15.03.1999 r. do końca 2013 r. był zatrudniony w (...) S.A. Do końca października 2012 r. pracował w Oddziale (...) S.A. w D.. Od listopada 2012 r. podjął pracę w 32 Oddziale (...) S.A. we W. przy ulicy (...). Zatrudniony był kolejno na stanowiskach: kasjer, opiekun klienta, uniwersalny doradca klienta, doradca klienta, starszy doradca klienta oraz doradca biznesowy. W okresie objętym aktem oskarżenia zajmował stanowisko starszego doradcy klienta, a następnie doradcy biznesowego. Do jego obowiązków pracowniczych należało pozyskiwanie klientów w celu sprzedaży produktów (...) S.A., w tym kredytów bankowych. Zadaniem oskarżonego w tym względzie było skompletowanie niezbędnej dokumentacji kredytowej obejmującej m.in. okoliczność zatrudnienia oraz wysokość osiąganych dochodów przez klienta, a następnie ich weryfikacja. Do jego obowiązków należało także potwierdzenie zatrudnienia klienta w rozmowie telefonicznej z jego pracodawcą. W przypadku pozytywnej weryfikacji dostarczonej dokumentacji wprowadzał dane z wniosku kredytowego do systemu teleinformatycznego i oczekiwał na decyzję kredytową. Po nadesłaniu pozytywnej decyzji przez właściwą komórkę organizacyjną (...) S.A. wraz ze swoim bezpośrednim przełożonym podpisywali z klientem umowę kredytu. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego oskarżony otrzymywał prowizję uzależnioną od realizacji planu sprzedażowego. Prowizja przysługiwała za każdy sprzedany produkt banku. W tym czasie M. S. otrzymywał kwoty od 700 zł - 1000 zł
z tytułu prowizji za sprzedane produkty .. (...) przypadku niezrealizowania założonego planu pracownik spotykał się z negatywnymi konsekwencjami w postaci obowiązku sporządzenia planu naprawczego, a w dalszej kolejności wypowiedzenia umowy
o pracę. Presja ze strony przełożonych spowodowała, że M. S. poszukiwał rozmaitych sposobów pozyskiwania klientów. Jednym z nich było pozostawienie ulotek w siłowni (...) Siłownia w O. przy ulicy (...), której właścicielem był kolega M. R. (3) J..

Dowód:

- częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. S. k. 1769-1773,

- zeznania świadka B. G. k. 1861-1864, 6425-6427,

- dokumentacja związana z zatrudnieniem oskarżonego M. S.
i procedurami bankowymi k. 1947-2029.

1. Ustalenia dotyczące (...) R. J. (1)

M. S. w celu pozyskania jak największej liczby klientów postanowił wejść w układ ze swoim kolegą R. J. (1). Mężczyźni poznali się jeszcze za czasów szkoły średniej. Byli rówieśnikami i mieszkali
w O.. R. J. (1) od dnia 28.12.2006 roku do dnia 10.03.2014 roku prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...)z siedzibą w O. przy ulicy (...). Prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie przyniosła spodziewanych dochodów.
Z uwagi na trudną sytuację materialną postanowił on uzyskać pieniądze poprzez wyłudzanie kredytów i pożyczek od (...) S.A., gdzie zatrudniony był oskarżony S.. Jako pracownik banku znał wewnętrzną procedurę (...) S.A. udzielania pożyczek i kredytów oraz sposób weryfikacji dostarczanej przez klientów dokumentacji. Znał sposoby weryfikacji zarówno zdolności kredytowej klienta, jak
i prawdziwości dostarczanej przez niego dokumentacji. Posiadał także wiedzę
z zakresu procedury sprawdzania prawidłowości obsługi kredytu oraz sposobu wyłaniania niespłacanych pożyczek. Zadaniem R. J. (1) było pozyskiwanie osób, które zawierały z bankiem umowy kredytowe w oparciu
o nieprawdziwe zaświadczenia o zatrudnieniu w jego siłowni. W rzeczywistości nie zatrudniał on żadnego pracownika, czego miał pełną świadomość M. S.. Oskarżony był nie tylko jego dobrym kolegą, lecz także stałym klientem jego siłowni. Korzystając z siłowni wiedział, że klientów obsługuje wyłącznie właściciel klubu i nie było tam innych zatrudnionych osób. R. J. (1) pozyskiwał tzw. „słupów” w swojej siłowni. Nawiązywał znajomość z poszczególnymi klientami siłowni, a następnie opowiadał im o swoich problemach finansowych. Prosił ich o pomoc finansową, która polegała na przekazaniu mu pieniędzy z uprzednio wyłudzonego kredyt. Wystawiał tym osobom fikcyjne zaświadczenia o zatrudnieniu
w swojej siłowni. M. S. instruował go, jakie kwoty zarobków należy wpisać w zaświadczeniu, aby uzyskać kredyt w określonej wysokości. R. J. (1) przywoził potencjalnych klientów do banku, gdzie pracował oskarżony. Podchodził do jego stanowiska razem z kredytobiorcą lub instruował klienta, do którego banku miał się udać i u którego doradcy klienta złożyć wniosek o kredyt. Następnie M. S. korzystając z posiadanej wiedzy na temat procedury banku przyjmował wniosek kredytowy z niezbędnymi załącznikami. Potwierdzał zatrudnienie klienta u R. J. (1) w rozmowie telefonicznej z właścicielem siłowni, a następnie wprowadzał dane klienta do systemu bankowego i oczekiwał na decyzję właściwej komórki organizacyjnej. W przypadku negatywnej decyzji kredytowej nie dochodziło zawarcia umowy z bankiem. Po uzyskaniu informacji
o pozytywnej decyzji kredytowej oskarżony S. podpisywał umowę
z klientem, a następnie przedkładał ją swojej przełożonej w celu złożenia drugiego podpisu w imieniu banku. Po wypłaceniu pieniędzy z kasy kredytobiorcy przekazywali pieniądze w całości lub w znacznej części R. J. (1), który zobowiązywał się do spłacania kredytu. Mimo składanych obietnic nie spłacał on kredytów zaciągniętych przez klientów jego siłowni. M. S. uczestnicząc w tym procederze uzyskiwał lepsze wyniki sprzedażowe, co z kolei przekładało się na wysokość premii. Dodatkowo mógł, zgodnie z umową, bezpłatnie korzystać
z siłowni R. J. (1). Mężczyźni wpłacali z uzyskanych pieniędzy trzy pierwsze raty kredytu. W ten sposób M. S. zabezpieczał wszystkie zainteresowane osoby (w tym siebie) przed wykryciem przestępstwa ze strony właściwej komórki (...) S.A.

W okresie od lutego 2010 r. do sierpnia 2013 r. R. J. (1) nakłonił jedenaście osób do złożenia wniosku o kredyt:

1.  W dniu 10 lutego 2010 r. K. H. (1) udała się wspólnie
z R. J. (1) do Oddziału (...) w D. w celu uzyskania kredytu. M. S. przyjął od niej wniosek o kredyt
o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)”. Wymieniona podpisała tego dnia umowę o kredyt gotówkowy na kwotę 24.575 zł., a nadto uzyskała limit na karcie kredytowej, z którego później jednak nie skorzystała. Po wyjściu z placówki banku, przekazała całą sumę pieniędzy R. J. (1), który zobowiązał się spłacać kredyt. Początkowo przekazywał pieniądze na poczet rat kredytu.
Z czasem jednak K. H. (1) musiała spłacać kredyt
z własnych środków.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania K. H. (1) k. 4919-4921, 6275,

- częściowe wyjaśnienia oraz zeznania R. J. (1) k. 3725-3727, 6395-6397,

- dokumentacja bankowa k. 4899-4915.

2.  K. G. (1) mieszkał w O. i utrzymywał się z prac dorywczych. Z uwagi na trudną sytuację materialną przyjął propozycję swojego kolegi D. B., który zaoferował mu załatwienie kredytu wraz ze swoim kolegą R. J. (1). W dniu 12 lutego 2010 r. D. B. i R. J. (2) przyjechali po K. G. (1) białym V. (...). R. J. (1) wypełnił zaświadczenie o zatrudnieniu K. G. (1) w swojej siłowni
i zawiózł go wraz z D. B. tego samego dnia do oddziału banku (...) S.A. w D.. Polecił mu podejść w banku bezpośrednio do mężczyzny, który był doradcą klienta w tym oddziale, a nie do pracujących tam kobiet. R. J. (1) zaznaczył, że pracownik banku był jego kolegą. K. G. (2) miał się ubiegać o jak najwyższą kwotę kredytu. Z uzyskanej kwoty miał zatrzymać dla siebie kwotę 2.000 zł,
a resztę pieniędzy miał przekazać D. B. i R. J. (1). W banku, zgodnie z instrukcją R. J. (1), podszedł do jedynego obsługującego mężczyzny i powiedział, że ubiega się o kredyt. M. S. odpowiedział mu wówczas ściszonym głosem, że już o tym wie. Kredytobiorca przedłożył mu swój dowód osobisty oraz sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu w siłowni R. J. (1). Złożył jednocześnie wniosek o przyznanie kredytu
w wysokości 19.550 zł. Z uwagi na inne zobowiązania finansowe otrzymał negatywną decyzję kredytową. Następnie wyszedł z banku i wsiadł do samochodu, w którym czekali na niego D. B. i R. J. (1). Wtedy mężczyźni oświadczyli, że już wiedzą o negatywnej decyzji kredytowej.

Dowód:

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- wyjaśnienia podejrzanego K. G. (2) k. 5378-5380,

- dokumentacja bankowa k. 5373-5374.

3.  P. R. udał się w dniu 26.02.2010 r. do banku w D. i złożył wniosek o kredyt w kwocie 20.000 zł. M. S. przyjął od klienta wniosek o numerze (...) i sfałszowane zaświadczenie
o zatrudnieniu. Nie zadawał przy tym klientowi żadnych pytań. Nigdzie też przy nim nie dzwonił. Kredytobiorca podpisał umowę o kredyt i wypłacił 20.000 zł. Następnie wrócił do domu i zgodnie z umową pożyczył R. J. (1) kwotę około 5.000-6.000 zł., z czego ten oddał mu jedynie kwotę 1.500 zł. W dniu 03.03.2010 roku P. R. złożył w tej samej placówce banku wniosek o kartę kredytową z limitem 1.000 zł o numerze (...). W tym celu także posłużył się sfałszowanym zaświadczeniem
o zatrudnieniu w siłowni R. J. (1).

Dowód:

- wyjaśnienia podejrzanego P. R. k. 4883-4885,

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- potwierdzenie wpłaty x 4 k. 4876-4879,

- dokumentacja bankowa k. 3694-3647.

4.  W kwietniu 2010 roku P. G. zgodził się pomóc R. J. (1) i w dniu 12.04.2010 roku złożył wniosek o kredyt w Oddziale (...) w D.. M. S. i P. G. znali się z siłowni. Mimo że ich znajomość nie była bliska, oskarżony miał pełną świadomość, że P. G. nigdy nie był zatrudniony przez R. J. (1). Często ćwiczyli wspólnie na siłowni, a także utrzymywali kontakty towarzyskie. Oskarżony przyjął od P. G. wniosek o kredyt wraz z zaświadczeniem o zatrudnieniu
w siłowni R. J. (1) na stanowisku pracownika recepcji wiedząc, że dokumenty poświadczają nieprawdę. Następnie odnotował na sfałszowanym zaświadczeniu o zatrudnieniu informację o pozytywnej weryfikacji zatrudnienia z R. J. (1) i przyjął wniosek o nr (...). P. G. dowiedział się o negatywnej decyzji nie od pracownika banku, lecz od R. J. (1), który uprzednio został
o tym fakcie poinformowany przez oskarżonego S.. Po jakimś czasie R. J. (1) zaproponował P. G., aby ponownie spróbował złożyć wniosek o kredyt. Wszystko przebiegało podobnie jak przy pierwszym wniosku. Wniosek o nr (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) wypełnił R. J. (1) i ponownie sfałszował zaświadczenie o zatrudnieniu. W dniu 17.08.2010 roku M. S. przyjął wnioski wraz
z zaświadczeniem o zatrudnieniu i poświadczył o pozytywnej weryfikacji. P. G. ponownie otrzymał telefon od R. J. (1), że kredytu nie otrzymał, ale prawdopodobnie zostanie przyznany limit na karcie kredytowej. Tak jak przy wcześniejszych próbach uzyskania pieniędzy oskarżony i tym razem przyjął zaświadczenie o zatrudnieniu
i odnotował informację o jego pozytywnej weryfikacji wiedząc, że jest sfałszowane. P. G. otrzymał limit na karcie kredytowej
w wysokości 1.000 zł i przekazał całość R. J. (1), który zobowiązał się zwrócić całą kwotę. W lutym 2011 roku wymieniony kredytobiorca ponownie złożył wniosek o kredyt o nr (...) według tego samego schematu. Decyzja banku była jednak negatywna i z tego powodu nie doszło do zawarcia umowy.

Dowód:

- wyjaśnienia podejrzanego P. G. k. 4747-4749,

- częściowe zeznania świadka P. G. k. 6273-6274,

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- dokumentacja bankowa k. 3551-3564.

5.  W dniu 25.08.2010 roku R. J. (1) przyjechał do K. W. i razem pojechali do Oddziału (...) w D.. Na miejscu, pracownik banku (...) czekał na klienta
z wypełnionymi dokumentami. Kredytobiorca podpisał się pod wnioskiem
o kredyt i sfałszowanym zaświadczeniem o zatrudnieniu w siłowni R. J. (1). Oskarżony przyjął od niego wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)” wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy o kartę kredytową z limitem w wysokości 5.000 zł. Z uwagi na negatywną decyzję banku nie doszło do podpisania umowy kredytu.

Dowód:

- wyjaśnienia podejrzanego K. W. k. 4855-4857,

- zeznania świadka K. W. k. 6391-6392,

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- dokumentacja bankowa k. 3565-3570.

6.  W dniu 23.09.2010 roku R. J. (1) i K. H. (2) wspólnie pojechali do Oddziału (...) w D.. Na miejscu R. J. (1) ustalał wszystkie szczegóły z M. S.. K. H. (2) okazał dowód osobisty, natomiast J. przedłożył sfałszowane zaświadczenie o jego zatrudnieniu w swojej siłowni, ponieważ oświadczenie o zatrudnieniu w restauracji było niewystarczające. Tego dnia oskarżony przyjął od K. H. (2) wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek o udzielenie limitu kredytowego w rachunku osobistym o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)” wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę
i doprowadził tym samym do podpisania z nim umowy na łączną kwotę 6.000 zł. z uwagi na pozytywną decyzję banku w zakresie karty kredytowej oraz limitu na koncie osobistym. Wniosek o kredyt został rozpatrzony negatywnie. Następnie w dniu 05.11.2010 roku K. H. (2) ponownie złożył wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 17.000 zł przedkładając sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu w siłowni R. J. (1). Tym razem decyzja banku była pozytywna i ostatecznie kredytobiorca zawarł umowę kredytu na kwotę 19.711,50 zł.

Dowód:

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- wyjaśnienia podejrzanego K. H. (2) k. 4945-4947,

- zeznania świadka K. H. (2) k.6318-636319,

- dokumentacja bankowa k. 3571-3586.

7.  W dniu 25.10.2010 roku R. J. (1) i D. D. (1) udali się wspólnie do Oddziału (...) w D.. Razem podeszli do stanowiska M. S.. Kredytobiorca przedłożył sfałszowane zaświadczenie
o zatrudnieniu w siłowni J.. Oskarżony przyjął od klienta wniosek o kredyt o numerze (...) wraz z zaświadczeniem
o zatrudnieniu i bez uprzedniej weryfikacji zatrudnienia zamieścił adnotację na zaświadczeniu o jego pozytywnej weryfikacji. Następnie wprowadził wniosek do systemu bankowego i następnego dnia doszło do zawarcia umowy kredytowej na kwotę 14.783,63 zł. W dniu 02.11.2010 roku
i 23.11.2010 roku D. D. (1) złożył kolejne dwa wnioski o kartę kredytową o numerze (...) oraz (...) z limitem po 1.000 zł, jednak z uwagi na negatywną decyzję banku, nie doszło do zawarcia umowy.

Dowód:

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- dokumentacja bankowa k. 3587-3595, k. 3615-3619.

8.  M. S. przyjął w dniu 03.08.2012 roku od K. K. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)” wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę. Do podpisania umowy nie doszło
z powodu negatywnej decyzji kredytowej. Następnie w dniu 13.08.2012 roku K. K. (1) ponownie złożył wniosek o kredyt w tym samym banku, ale tak jak za pierwszym razem do podpisania umowy nie doszło
z uwagi na negatywną decyzję banku.

Dowód:

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- wyjaśnienia podejrzanego K. K. (1) k. 4709-4711,

- częściowo zeznania świadka K. H. (1) k. 6275-6276,

- dokumentacja bankowa k. 3596-3598.

9.  W dniu 10.06.2013 roku R. J. (1) przyjechał z M. S. w godzinach wieczornych do G. S. (1) w celu zgromadzenia niezbędnej dokumentacji do uzyskania kredytu. Ten znał wcześniej oskarżonego jedynie z widzenia, ćwiczyli na tej samej siłowni
w O.. M. S. wypełnił wniosek o kredyt w samochodzie w oparciu o dowód osobisty G. S. (1), a R. J. (1) przedłożył zaświadczenie o jego zatrudnieniu w swojej siłowni. Kredytobiorca podpisał wniosek i dowiedział się, że ma zaczekać na telefon w sprawie kredytu. M. S. przyjął od niego wniosek
o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)” wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę. Z uwagi na negatywną decyzje banku nie doszło do zawarcia umowy kredytu.

Dowód:

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- wyjaśnienia podejrzanego G. S. (1) k. 4772-4773,

- zeznania świadka G. S. (1) k. 6390-6391,

- dokumentacja bankowa k. 3531.

10.  W dniu 18.06.2013 roku R. J. (1) zawiózł M. B. (1) do Oddziału (...) we W. przy ulicy (...), gdzie pracował M. S.. Wspólnie podeszli do jego stanowiska. Wszystkie szczegóły z pracownikiem banku omawiał R. J. (1). Kredytobiorca podpisał wniosek kredytowy oraz sfałszowane zaświadczenie
o zatrudnieniu. R. J. (1) i M. S. sprawiali wrażenie, że się nie znają. W sposób oficjalny rozmawiali o szczegółach kredytu. J. potwierdził, że kredytobiorca u niego pracuje i potrzebuje pieniędzy na remont mieszkania. Powiedział też, że chodzi o jak najwyższą kwotę kredytu. Oskarżony przyjął wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...), potwierdził zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)” wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę i wprowadził dane do systemu banku. Decyzja banku była pozytywna i jeszcze tego samego dnia doszło do zawarcia dwóch umów kredytowych na łączną kwotę 20.881,50 zł. Następnie w dniu 27.06.2013 roku M. S. przyjął wniosek
o kredyt o numerze (...) oraz potwierdził zaświadczenie
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)” wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej na kwotę 14.911,13 zł. Jeszcze przed uruchomieniem środków z kredytu oskarżony dokonał przelewu w kwocie 557,60 zł z rachunku M. B. (1) na rachunek swojej karty kredytowej. W dniu 21.10.2013 roku oskarżony poprosił koleżankę z pracy O. P., aby dokonała wpłaty na rachunek M. B. (1), a następnie wypłaciła 300 zł z tego rachunku bez dyspozycji klienta, która została następnie uzupełniona.

Dowód:

-częściowe wyjaśnienia oskarżonego M. S. k. 1769-1773, 1833-1834,

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego M. k. 4646-4647, 4653-4656,

- zeznania świadka O. P. k. 1865-1867, 6428-6429,

- dokumentacja bankowa k. 3521-3530, k. 3532-3543, 4622-4638.

11.  W dniu 02.07.2013 r. M. S. przyjął od M. B. (2) wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 14.034 zł oraz sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu w siłowni R. J. (1). Następnie potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków w firmie (...) R. J. (1)” wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę. Nie doszło jednak do zawarcia umowy, z uwagi na negatywną decyzję kredytową. Wymieniony podjął kolejną próbę zaciągnięcia kredytu w dniu 20.08.2013 r. Tego dnia oskarżony przyjął od niego wniosek o numerze (...) na kwotę 14.870 zł oraz sfałszowanie zaświadczenie
o zatrudnieniu w siłowni (...). Decyzja banku i tym razem była odmowna.

Dowód:

- zeznania świadka M. B. (2) k. 6588-6589,

- częściowe wyjaśnienia podejrzanego R. J. (1) k. 3725-3727,

- częściowe zeznania świadka R. J. (1) k. 6395-6396,

- dokumentacja bankowa k. 3544-3546 oraz k. 3549-3550.

2. Ustalenia dotyczące (...) sp. z o.o.

Ł. K. jest mieszkańcem O. i poznał M. S. około 10 lat wcześniej. Ćwiczyli na tej samej siłowni w O..
W 2012 roku Ł. K. pojechał z żoną do Oddziału (...)
w D., ponieważ chcieli wziąć kredyt. Spotkali tam oskarżonego, który poinformował ich o swoich przenosinach do oddziału banku w pobliżu Galerii (...) we W. i może pomóc przy ewentualnych kredytach dla osób nieposiadających zdolności kredytowej. Pomoc miała polegać na tym, że
w przypadku niskich dochodów miał on podjąć określone działania, aby taka osoba dostała kredyty. Zaznaczył przy tym, że w zamian za załatwienie kredytu bierze od 10% do 20% wartości kredytu dla siebie oraz odpowiednią kwotę na poczet trzech pierwszych rat. Powiedział także, że byłoby dobrze, jeśli kredytobiorca zapłaciłby kolejne dwie raty, a następnie on pomoże sporządzić odpowiednie pismo o utracie pracy przez kredytobiorcę, co doprowadzi do zawieszenia spłaty. Podczas rozmowy oskarżony i Ł. K. wymienili się numerami telefonów. Tego dnia wziął on kredyt na żonę u innego pracownika banku w D.. W tym czasie prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) Ł. K.. Nawiązał on współpracę z M. S.. Mężczyźni umówili się, że Ł. K. będzie przyprowadzał mu klientów posługujących się nieprawdziwym zaświadczeniem o zatrudnieniu w firmie (...). Świadek instruował potencjalnych kredytobiorców, że mają w banku podejść do jedynego pracującego tam mężczyzny i wypełnić potrzebne dokumenty.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania Ł. K. k. 2648-2652, 2769-2770, 6356-6357,

- wyjaśnienia oraz zeznania M. R. (1) k. 2405-2409, 2410-2411a, (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...).

W opisany wyżej sposób Ł. K. namówił następujące osoby do ubiegania się o kredyt:

1.  W dniu 3 grudnia 2012 r. M. S. przyjął od S. N. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.” wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę. Kredytobiorca na skutek upośledzenia umysłowego miał trudności ze złożeniem podpisu we wskazanych miejscach. Z uwagi na negatywną decyzję kredytową nie doszło do zawarcia z nim umowy kredytowej.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania Ł. K. k. 2648-2652, 2769-2770, 6356-6357,

- wyjaśnienia oraz zeznania M. R. (1) k. 2405-2409, 2410-2411a, (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...),

- zeznania świadka M. N. k. 6554-6555,

- dokumentacja bankowa k. 2343.

2.  W dniu 4 grudnia 2012 r. Ł. K. przywiózł do oddziału banku siostrę S. M. N.. Tego dnia M. S. przyjął od niej wniosek o kredyt o numerze (...)
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.” wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej na kwotę 28.068 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania Ł. K. k. 2648-2652, 2769-2770, 6356-6357,

- wyjaśnienia oraz zeznania M. R. (1) k. 2405-2409, 2410-2411a, (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...),

- zeznania świadka M. N. k. 6554-6555,

- dokumentacja bankowa k. 2345-2347, 2350-2351.

3.  W dniu 18 grudnia 2012 r. M. S. wypełnił poszczególne rubryki oświadczenia o zatrudnieniu na nazwisko R. T., pod którym podpisała się inna osoba używając nazwiska (...). Następnie oskarżony wprowadził do systemu komputerowego wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko R. T. na kwotę 8.500 zł. Nie doszło do podpisania umowy kredytowej z uwagi na negatywną decyzję kredytową.

Dowód:

- częściowo zeznania świadka R. T. k. 6588-6589,

- informacja z systemu (...) k. 6597-6597,

- oświadczenie o zatrudnieniu k. 2353,

- opinia grafologiczna k. 5316-5328.

4.  W dniu 1 lutego 2013 r. M. S. sporządził i wprowadził do systemu komputerowego wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko S. W. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.”, jednakże ostatecznie nie doszło do zawarcia umowy kredytowej.

Dowód:

- zeznania świadka S. W. k. 6588-6589,

- informacja (...) S.A. k. 2341.

5.  W dniu 4 lutego 2013 r. Ł. K. udał się wraz z kolegą M. R. (4) do Oddziału (...) we W. przy ulicy (...), aby uzyskać kredyt na sfałszowany dowód osobisty na nazwisko T. P. (1). M. R. (1) dał przedmiotowy dokument Ł. K., który sam poszedł do stanowiska M. S.. To Ł. K. złożył wniosek o kredyt na nazwisko T. P. (1) i wystawił zaświadczenie o jego zatrudnieniu w swojej firmie (...). Oskarżony przyjął wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko T. P. (1) oraz sfałszowane zaświadczenie od kolegi wiedząc, że poświadcza nieprawdę oraz że Ł. K. posługuje się sfałszowanym dowodem osobistym. M. S. potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby
w firmie (...) sp. z o.o.” i wprowadził dane do systemu banku. Nie doszło jednak do podpisania umowy kredytu z uwagi na negatywną decyzję ze strony banku.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania Ł. K. k. 2648-2652, 2769-2770, 6356-6357,

- wyjaśnienia oraz zeznania M. R. (1) k. 2405-2409, 2410-2411a, (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)-6430,

- opinia grafologiczna k. 2871-2884

- dokumentacja bankowa k. 2354-2355,

- kserokopia dowodu osobistego n nazwisko T. P. (1) k. 2806.

6.  M. R. (1) był mieszkańcem O.. A. S. (1) poznał przez G. Z., która skontaktowała się z nim telefonicznie w lutym 2013 roku i powiedziała, że jej znajoma A. S. (1) miała problemy finansowe. Poprosiła M. R. (1) o pomoc w zaciągnięciu pożyczki. Ten wiedział od samego Ł. K., że wraz z M. S. załatwiają kredyty osobom, które nie mają zdolności kredytowej. Po telefonie G. Z. M. R. (1) udał się do znajomego Ł. K. i przekazał informację, że zgłosiła się kobieta, która szuka pomocy przy uzyskaniu kredytu. A. S. (1) uzyskała od swojego pracodawcy zaświadczenie o zatrudnieniu, lecz jej zarobki były za niskie, aby uzyskać kolejną już pożyczkę. W dniu 01.03.2013 roku M. R. (1) i Ł. K. zawieźli ją do banku we W.. Towarzyszyła im G. Z.. Po drodze Ł. K. zadzwonił do M. S. i poinformował go, że przyjdzie do niego koleżanka w sprawie kredytu i ma ją obsłużyć. Rozmawiali jak zawsze szyfrem, aby utrudnić ujawnienie przestępczego procederu. Ł. K. poinstruował A. S. (1), że ma podejść w banku do M. S., który był jedynym pracującym tam mężczyzną. W samochodzie Ł. K. wypełnił i wręczył A. S. (1) zaświadczenie
o zatrudnieniu w firmie (...) i wyjaśnił, że jak uda się uzyskać kredyt, to będzie musiała im oddać połowę kwoty. Miała to być zapłata za pomoc przy jego załatwieniu. Kobieta udała się do banku wraz z G. Z.. Podeszły do oskarżonego, przedłożyła dowód osobisty oraz zaświadczenia
o zatrudnieniu zarówno od swojego pracodawcy, jak i sfałszowane przez Ł. K.. A. S. (1) powiedziała, że chciałaby zaciągnąć kredyt. M. S. przyjął od klientki zaświadczenia i wykonał telefon do jej pracodawcy. Ostatecznie jednak nie doszło do zawarcia umowy kredytu z uwagi na inne zobowiązania finansowe kredytobiorcy. M. S. zaproponował jej pożyczkę w kwocie 3.000 zł, ale odmówiła. Oskarżony przyjął od A. S. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) sp. z o.o.” wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę.

Dowód:

- zeznania świadka M. R. (1) k. 2405-2409, 6429-6430,

- zeznania świadka A. S. (1) k. 2360-2363, 6490-6491,

- wniosek o kredyt A. S. (1) k. 2356,

- zeznania A. O. k. 2366-2372, 2777-2780, 6393-6394,

- zaświadczenia o zatrudnieniu A. S. (1) k. 2357-2358,

- zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa k. 2340-2342.

7.  W dniu 25 marca 2013 r. Ł. K. i M. R. (1) przywieźli do banku (...). Kobieta posiadała zaświadczenie o zatrudnieniu od swojego pracodawcy. Wymieniona złożyła tego dnia wniosek o kredyt
o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową z limitem w wysokości 1.000 zł o numerze (...) w oparciu o zgodne z prawdą oświadczenie
o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmie (...). M. S. przekazał wówczas Ł. K. i M. R. (1), że zaświadczenie pracodawcy A. O. było niewystarczające
i musiał podrobić dokument, aby kobieta uzyskała kredyt. Informacja ta nie była prawdziwa. W rzeczywistości A. O. uzyskała kredyt zgodnie z prawem. Jednakże Ł. K. i M. R. (1) przekazali jej nieprawdziwą informację uzyskaną od M. S.
i zażądali od kobiety kwotę stanowiącą połowę uzyskanego kredytu w zamian za pomoc w zawarciu umowy. Oskarżony zażądał natomiast wyższej kwoty niż zwykle dla siebie z uwagi na to, że jak twierdził, zmuszony został do sfałszowania dokumentu.

Dowód:

- wyjaśnienia Ł. K. k. 2648-2652,

- wyjaśnienia M. R. (1) k. 2406-2409, 2410-2411, 6429-6430,

- zeznania A. O. k. 2366-2372, 2777-2780, 6393-6394,

- zeznania A. S. (1) k. 2360-2363, 6490-6491,

- dokumentacja bankowa k. 2782a-2782k.

8.  W dniu 4 czerwca 2013 r. M. S. wprowadził do systemu komputerowego banku wniosek o kredyt o numerze (...) na nazwisko M. M. (2) i potwierdził fakt weryfikacji sfałszowanego zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w firmie (...) sp.
z o.o.”, mimo że ten nigdy nie był w oddziale banku. Z uwagi na negatywną decyzję kredytową nie doszło do zawarcia umowy.

Dowód:

- zeznania świadka M. M. (2) k. 2864-2866,

- zaświadczenie o zatrudnieniu k. 2873.

3. Ustalenia dotyczące P. oraz O.

A. i J. Ł. pochodzą z niewielkiej miejscowości J.. Od dziecka znają A. H., która także wychowała się w tej miejscowości. Współpracowali ze sobą także na stopie zawodowej. A. H. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą (...) W ramach prowadzonej działalności zajmowała się sprzedażą detaliczną oleju silnikowego. Towar kupowała od J. Ł.. W dniu 31.01.2013 roku A. Ł. udzielił jej pełnomocnictwa do reprezentowania P. J. Ł. we wszystkich sprawach związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z tej samej miejscowości pochodził mąż A. G. H., który także znał braci Ł.. W lutym 2013 roku za namową G. H. A. Ł. postanowił wziąć kredyt na zakup auta. Kredyt miał zostać udzielony na podstawie nieprawdziwych dokumentów poświadczających kondycję finansową P. A. Ł.. G. H. wskazał w tym celu bank we W., w którym pracował jego kolega - M. S.. J. Ł. udał się do banku. Był to Oddział (...) we W. przy ulicy (...). M. S. przyjął od A. Ł. wniosek o kredyt o numerze (...) wiedząc, że przedłożone dokumenty w postaci deklaracji podatkowych PIT-36 i PIT/B za rok 2011 i 2012 oraz zaświadczenia ZUS
o niezaleganiu w opłacaniu składek ubezpieczenia społecznego i US o niezaleganiu w podatkach są sfałszowane. Tym samym oskarżony doprowadził swoim działaniem do zawarcia umowy kredytu z A. Ł. w kwocie 65.000 zł. Wymieniony spłacił zaledwie trzy raty kredytu i z uwagi na odbywanie kary pozbawienia wolności zaprzestał dalszego ich spłacania.

J. Ł. został zwolniony z aresztu śledczego w dniu 25.01.2013 roku. W tym okresie znajdował się w trudnej sytuacji finansowej, ponieważ nie był nigdzie zatrudniony. Poprosił brata o wystawienie zaświadczenia o zatrudnieniu
w firmie (...). W dniu 08.02.2013 r. za namową G. H. zdecydował się wziąć kredyt u M. S. zatrudnionego
w Oddziale (...) we W.. G. H. poinstruował go dokładnie, gdzie ma się udać. Powiedział, że w banku obsługują same kobiety i jeden mężczyzna i to właśnie do niego należy się udać. J. Ł. miał podpisać umowę kredytu na kwotę 20.000 zł. Dla siebie miał zatrzymać kwotę 3.000 zł,
a resztę miał zabrać G. H.. M. S. wiedział, że pojawi się klient o takim nazwisku i będzie chciał kredyt na kwotę 20.000 zł na zaświadczenie
o zatrudnieniu z firmy (...). Tego dnia oskarżony przyjął od J. Ł. wniosek o kredyt i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...), wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany. Oskarżony w rzeczywistości nie zweryfikował zatrudnienia klienta. Ostatecznie nie doszło jednak do zawarcia umowy z uwagi na negatywną decyzję kredytową.

W dniu 28 maja 2013 r., J. Ł. udał się do Banku (...) we W. przy ulicy (...) i postanowił ubiegać się o kredyt na działalność gospodarczą w kwocie 70.000 zł., także w oparciu o sfałszowaną dokumentację. M. S. przyjął od niego wniosek o kredyt wiedząc, że przedłożone dokumenty w postaci deklaracji podatkowych PIT-36 i PIT/B za rok 2012 oraz oświadczenia o osiągniętym przychodzie w okresie od 01.01.2013 r. do 30.04.2013 r. są sfałszowane. Do zawarcia umowy nie doszło z uwagi na negatywną decyzję banku.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia podejrzanego J. Ł. k. 86-90, k. 100-103 oraz k. 192-193,

- częściowo zeznania świadka J. Ł. k. 6358-6359,

- częściowo wyjaśnienia podejrzanego A. Ł. k. 503-506 oraz 699-700,

- częściowo zeznania świadka A. Ł. k. 6359-6360,

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. H. k. 1044-1046, 1066-1067, 1231-1232, 6236-6238,

- wyjaśnienia oskarżonej A. H. k. 1037-1038, 1191-1192, 6237-6238,

- dokumentacja bankowa k. 30, 352, 374-379-396, 397-398,

- dokumentacja urzędu skarbowa k. 420-472,

- pismo ZUS k. 478-482.

G. H. znał M. S. z O.. Podobnie jak R. J. (1) i Ł. K. współpracował z M. S. przy wyłudzaniu kredytów w oparciu o nieprawdziwe zaświadczenia oraz oświadczenia
o zatrudnieniu i osiąganych dochodach. Jego zadaniem było pozyskiwanie potencjalnych kredytobiorców. W tym celu nawiązywał kontakt w rozmaity sposób
z kredytobiorcami. Jego żona - A. H. wystawiała zaświadczenia
o zatrudnieniu tym osobom na firmę (...). G. H. dostarczał pozyskanym klientom sfałszowane zaświadczenie i instruował, do którego banku mieli się udać. Wskazywał, że mają się udać do jedynego obsługującego tam mężczyzny, którym był oskarżony. G. H. informował telefonicznie M. S., że przyjdzie do niego osoba ubiegająca się o kredyt w oparciu
o sfałszowane zaświadczenie. W przypadku pozytywnej decyzji kredytowej klient wypłacał pieniądze w kasie banku zaraz po podpisaniu umowy i wychodził z banku. W pobliżu banku zawsze czekał na niego G. H., który pobierał z tych pieniędzy umówione wynagrodzenie za nieprawdziwe zaświadczenie o zatrudnieniu. Część z tych pieniędzy przekazywał M. S.. W ten sposób G. H. namówił na kredyt następujące osoby:

1.  Z. P. miał zaciągnąć kredyt i podzielić się z G. H. pieniędzmi w ten sposób, że faktyczny kredytobiorca miał zatrzymać dla siebie kwotę 5.000 zł. Mężczyźni pojechali w dniu 22.02.2013 r. do W. do banku. Przedtem jednak udali się na ul. (...) w O.. G. H. wziął od Z. P. dowód osobisty i wszedł do jednego z mieszkań przy ulicy (...). Po kilku minutach wrócił ze sfałszowanym zaświadczeniem
o zatrudnieniu Z. P. w firmie (...). Następnie mężczyźni pojechali razem autobusem do W. na Plac (...). M. S. bez zadawania jakichkolwiek pytań wypełnił wniosek
o kredyt, zaś Z. P. go podpisał. Ostatecznie nie doszło do podpisania umowy, ponieważ przełożona oskarżonego zweryfikowała klienta pod kątem zadłużenia ze skutkiem negatywnym. Z. P. widniał w bazie BIK, co stanowiło istotna przeszkodę w zawarciu umowy kredytowej. Następnie kredytobiorca wyszedł z banku i poinformował G. H., że nie dostał kredytu. Oskarżony się zdenerwował i wypomniał koledze, że jest mu winien 2.000 zł za załatwienie zaświadczenia o zatrudnieniu. Poinstruował go także, że w razie prowadzenia postępowania karnego ma się do niczego nie przyznawać i ma powiedzieć, że nic nie wie w sprawie.

Dowód:

- wyjaśnienia podejrzanego Z. P. k. 1409-1411,

- dokumentacja bankowa k. 397-398.

2.  W marciu 2013 roku M. S. przyjął od Z. W. wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany.
Z uwagi jednak na odmowną decyzję kredytową nie doszło do zawarcia umowy. M. S. zadzwonił do G. H. i poinformował go
o negatywnej decyzji. Kiedy Z. W. wyszedł z banku, G. H. już nie było.

Dowód:

- zeznania świadka Z. W. k. 1393-1395,

- wniosek o kredyt Z. W. wraz z zaświadczeniem o zatrudnieniu k. 354, 398.

3.  M. D. był mieszkańcem W.. Z. 2013 roku nie pracował
i potrzebował pieniędzy. Umieścił w związku z tym ogłoszenie na portalu internetowym G., z którego treści wynikało, że poszukiwał osoby, która pomoże załatwić mu kredyt na dowód osobisty. Skontaktował się z nim G. H., który załatwił mu sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu. Powiedział mu także, że może się ubiegać o kredyt w wysokości 25.000 zł
i z tej kwoty miał oddać G. H. kwotę 10.000 zł. M. D. udał się zgodnie z instrukcją oskarżonego do wskazanego banku
i podszedł do stanowiska M. S., który przyjął od niego wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany. Nie wykonał także telefonu do pracodawcy wbrew wewnętrznej procedurze Banku (...). Kredytobiorca podpisał następnie umowę kredytową i wypłacił
w kasie całą kwotę kredytu. Po wyjściu z banku podszedł do G. H. i poinformował go, że otrzymał kredyt, ale w niższej kwocie. Ten zażądał od niego zapłaty za pomoc przy uzyskaniu kredytu w wysokości 5.000 zł. M. D. zapłacił G. H. żądaną sumę pieniędzy i wrócił do domu. Wkrótce otrzymał pismo z Banku (...) z ofertą kolejnych produktów bankowych. W dniu 05.04.2013 r. udał się ponownie do tej samej placówki Banku (...) we W. i podpisał z M. S. kolejne dwie umowy o kartę kredytową oraz o ustanowienie limitu na rachunku bankowym. Oskarżony przyjął od M. D. wniosek o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o limit
w rachunku bieżącym o numerze (...) i podpisał w imieniu (...) S.A. umowę z klientem w oparciu o sfałszowane oświadczenie o zatrudnieniu
i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany. Kredytobiorca spłacił zaledwie kilka pierwszych rat kredytu.

Dowód:

- wyjaśnienia podejrzanego M. D. k. 698-701,

- umowa o kredyt wraz z harmonogramem spłat kredytu oraz certyfikatem ubezpieczenia k. 355-359,

- wniosek o udzielenie kredytu k. 361,

- umowa o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej k. 361-363,

- wniosek o wydanie karty kredytowej k. 364,

- oświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach k. 365,

- umowa o limit kredytowy k. 367,

- wniosek o udzielenie limitu kredytowego na koncie osobistym k. 370,

- zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach k. 399,

- kopie materiałów ujawnionych w toku przeszukania M. D. k. 694-694e.

4.  J. A. był uzależniony od narkotyków i hazardu. W związku z tym był stałym klientem salonu gier przy ulicy (...) we W., gdzie został namówiony do wyłudzenia kredytu przez nieznanego mu mężczyznę, który współpracował z G. H.. Mężczyzna ten zawiózł go w dniu 22.03.2013 r. wraz z inną osobą terenowym samochodem do Galerii (...). J. A. udał się do wskazanego przez nich Oddziału (...) S.A. i zgodnie z ich instrukcją podszedł do stanowiska M. S., który wiedział, że przyjdzie kolejny klient ze sfałszowanym zaświadczeniem o zatrudnieniu i zarobkach. W dniu 22 marca 2013 r. oskarżony przyjął od J. A. wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 12.000 zł i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany. Nie wykonał także telefonu do pracodawcy klienta wbrew procedurze wewnętrznej banku. Nie doszło jednak do zawarcia umowy kredytowej z uwagi na negatywną decyzję kredytową. Kiedy J. A. wrócił na parking, mężczyźni już wiedzieli, że nie otrzymał kredytu.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia podejrzanego J. A. k. 714-717, 725-728,

- zeznania świadka J. A. k. 6270-6272,

- wniosek o kredyt k. 499,

- zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach k. 366.

5.  W okresie od 5 do 10 czerwca 2013 r. M. S. przyjął od B. B. (1) wniosek o kredyt o numerze (...), wniosek
o kartę kredytową o numerze (...) oraz wniosek o kredyt o numerze (...). Następnie potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany i wprowadził wnioski kredytowe do systemu teleinformatycznego. Na skutek tych działań doprowadził do podpisania umów kredytowych z B. B. (1) w łącznej kwocie 18.373 zł.

Dowód:

- dokumentacja bankowa k. 71-78, 310-313,

- zawiadomienie (...) S.A. o podejrzeniu popełnienia przestępstwa k. 68-70.

6.  P. W. pochodzi z miejscowości J., gdzie poznał J. Ł. i G. H.. W dniu 02.07.2013 r. podszedł do stanowiska M. S. i przedłożył sfałszowane zaświadczenie
o zatrudnieniu i zarobkach oraz dowód osobisty. Oskarżony przyjął od niego wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,
a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej w kwocie 19.881,50 zł. Następnie P. W. pomógł koledze - M. T. w uzyskaniu kredytu. Wymienieni znali się z siłowni
w O.. Razem trenowali także w klubie (...) we W.. M. T. dał swój dowód osobisty P. W.,
a cztery dni później otrzymał od niego zaświadczenie o zatrudnieniu w firmie (...), które sam wypełnił. P. W. skierował kolegę do oddziału (...) S.A. we W. koło Galerii (...). Miał podejść do stanowiska obsługiwanego przez jedynego pracującego tam mężczyznę w wieku około 30 lat. M. S. przyjął od M. T. wniosek o kredyt i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany,
a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej na kwotę 19.881,50 zł. Kredytobiorca otrzymał kwotę 15.000 zł, ponieważ około 4.000 zł miało stanowić ubezpieczenie kredytu. Całą pobraną w kasie kwotę przekazał dwie godziny później P. W., który dał mu z tej kwoty 3.000 zł. Według ustaleń pieniądze te miały być przeznaczone na spłatę jednej raty kredytu. Zobowiązanie nie zostało w pozostałym zakresie spełnione. W dniu 01.08.2013 r. P. W. ponownie ubiegał się
o kredyt w tym samym oddziale banku. Tego dnia także podszedł do stanowiska M. S. i złożył wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 9.500 zł. Oskarżony potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, lecz nie doszło do zawarcia umowy kredytowej z uwagi na negatywną decyzję banku. P. W. spłacił trzy raty kredytu. W pozostałym zakresie nie wypełnił zobowiązania. W dniu 03.07.2013 r. wniosek o kredyt złożył J. W.. M. S. przyjął od niego wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na kwotę 26.559,50 zł. Następnie w dniu 15.07.2013 r. przyjął od niego wniosek
o limit w rachunku bieżącym o numerze (...) i oświadczenie
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej na kwotę 4.000 zł. W dniu 31.07.2013 r. J. W. ponownie ubiegał się o kredyt w oddziale (...) S.A. we W. przy ulicy (...). Oskarżony S. przyjął od niego wówczas wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 9.800 zł
i oświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w firmie (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany, jednakże nie doszło do podpisania umowy.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia podejrzanego P. W. k. 231-233, 237-238,

- wyjaśnienia podejrzanego M. T. k. 198-201, 203-205,

- zeznania świadka M. T. k. 6316-6318,

- opinia grafologiczna k. 1151-1174,

- dokumentacja bankowa k. 314-347.

K. Z. (1) był znajomym G. H.. W czerwcu 2013 r. udał się do Oddziału Banku (...) we W., w którym pracował znany mu R. M. (1), w celu wyłudzenia kredytu. Rok wcześniej oskarżony kupił od niego nieruchomość. K. Z. (1) przedłożył pracownikowi banku sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w przedsiębiorstwie (...). W celu potwierdzenia zatrudnienia R. M. (1) zadzwonił do wskazanej firmy. Telefon odebrała A. H.. Kobieta przedstawiła się jako sekretarka i potwierdziła fakt zatrudnienia K. Z. (1) w firmie (...). W ten sposób K. Z. (1) uzyskał limit kredytowy w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym o numerze (...) 0000 0001 1984 (...) w wysokości 100.000 zł. Ostatecznie wykorzystał przyznany mu limit do wysokości 13.644,47 zł, a następnie zwrócił przyznaną mu kwotę limitu.

Dowód:

- częściowe wyjaśnienia oskarżonego K. Z. (1) k. 747-748, 6241-6243,

- częściowe wyjaśnienia oskarżonego G. H. k. 1044-1046, 1066-1067, 1231-1232, 6236-6237,

- częściowe wyjaśnienia oskarżonej A. H. k. 1037-1038, 1191-1192,6237-6238,

- częściowe zeznania świadka R. M. (1) k. 820-822, 6422-6424,

- odpis aktów notarialnych 773-778,

- dokumentacja bankowa k. 745a, (...)- (...), (...)-6250,

- dokumentacja Y. k. 119-139, 1685, 1690.

4. Ustalenia dotyczące Firmy Handlowo Usługowej (...)

E. S. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo Usługowa (...). Przedmiotem jej działalności było doradztwo finansowe. W maju 2013 r. firma znalazła się w trudnej sytuacji finansowej. Wraz
z partnerem G. R. nie mieli pieniędzy na opłatę za wynajem mieszkania. Wymieniona wystawiła wówczas zaświadczenie o zatrudnieniu brata swojego partnera - M. R. (2), aby zorientować się, czy na tej podstawie uzyska kredyt.
W dniu 10 maja 2013 r. M. R. (2) udał się do Banku (...) we W. przy ulicy (...), ponieważ w tym banku posiadał rachunek oszczędnościowy. Został obsłużony przez M. S., który przyjął od niego wniosek
o kredyt o numerze (...) na kwotę 6.900 zł., przyjął i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...). Podczas tej transakcji oskarżony nie wiedział, że przedłożone zaświadczenie jest sfałszowane. Z uwagi na zaległość na rachunku bankowym M. R. (2) nie otrzymał kredytu. Widząc możliwość wyłudzenia kredytów E. S. poszła do M. S. i zapytała o możliwość współpracy, która miała polegać na kierowaniu do niego swoich klientów w celu uzyskania kredytu. Po kilku dniach oskarżony zadzwonił do niej, umówili się na spotkanie w banku, podczas którego zgodził się na współpracę. E. S. zapytała, jak będą postępować
z klientami, którzy nie mają zdolności kredytowej. Oskarżony odpowiedział wówczas, że wszystkim się zajmie. Polecił kobiecie wystawianie takim klientom sfałszowanych zaświadczeń o zatrudnieniu w jej firmie. Umotywował swoją propozycję tym, że zaświadczenia zostają w oddziale banku i nie są przekazywane do centrali. Zaznaczył przy tym, że będzie musiał telefonować do niej, aby upozorować weryfikację zatrudnienia klienta. Oskarżony zastrzegł podczas spotkania, że za każdy udzielony kredyt będzie pobierał kwotę 2.000 zł i to niezależnie od wysokości kredytu. E. S. zgodziła się na taki układ. Klientów pozyskiwała poprzez ogłoszenia na portalach internetowych G..pl lub Tablica.pl, a także z polecenia innych osób.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- wyjaśnienia podejrzanego M. R. (2) k. 5261-5263,

- wniosek o kredyt M. R. (2) k. 4387,

- zaświadczenie o zatrudnieniu M. R. (2) k. 4388.

W opisany wyżej sposób E. S. namówiła do ubiegania się o kredyt w oparciu o wystawione przez siebie zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych zarobkach następujące osoby:

1.  w dniu 27.06.2013 r. E. S. wystawiła G. S. (2) zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...), a następnie zaprowadziła go do banku (...) S.A. M. S. przyjął od kredytobiorcy tego dnia wniosek o kredyt
o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 162-165, 4451-4452, 4453-4454.

2.  S. Z. wiosną 2013 r. umieściła w Internecie ogłoszenie, w którym wskazała chęć ubiegania się o pożyczkę. Skontaktowała się z nią telefonicznie E. S. i powiedziała, że załatwiła jej kredyt w wysokości 14.000 zł,
z czego część pieniędzy miała być przeznaczona dla niej. Uprzedziła przy tym M. S., że przyjdzie do niego klientka o tym nazwisku. W dniu 05.07.2013 r. E. S. zaprowadziła ją do Oddziału (...) S.A. przy ulicy (...). Obie kobiety weszły do oddziału banku. Klientka okazała dowód osobisty, a następnie M. S. przyniósł już wypełniony wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 16.000 zł oraz wniosek
o kartę kredytową o numerze (...) z limitem 2.000 zł, potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie przedłożył jej do podpisu umowy
i pokazał, w których miejscach potrzebny jest jej podpis. Zapytał się jedynie klientki, czy kwota się zgadza. Kobieta wypłaciła w kasie kwotę, tj. 14.876,09 zł i udała się z E. S. do pobliskiej kawiarni, gdzie podzieliły się pieniędzmi. E. S. przekazała M. S. z tej kwoty 2.000 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia podejrzanej S. Z. k. 5207-5210,

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 4417-4427.

3.  A. S. (2) w 2013 r. był pracownikiem Urzędu Gminy w L.. Na skutek uzależnienia od hazardu popadł w długi i potrzebował pieniędzy. Kolega z pracy o imieniu K. przekazał mu kontakt do E. S.. Przyjechał do W. w umówionym terminie, tj. 05.07.2013 r. W Banku (...) przy ulicy (...) była z nim E. S.. Zaświadczenie
o zatrudnieniu kobieta wypełniła i podpisała nazwiskiem A. S. (2). M. S. dzień wcześniej wprowadził dane do systemu z wniosku
o kartę kredytową i polecił koleżance z pracy wprowadzenie danych dotyczących wniosku o kredyt A. S. (2). W dniu 05.07.2013 r. przyjął od niego wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę. A. S. (2) podpisał się jedynie we wskazanych przez doradcę miejscach,
a następnie pobrał z kasy kwotę 10.798,36 zł. Po wyjściu z banku przekazał E. S. 2.500 zł za załatwienie kredytu. Ta z kolei przekazała kwotę 2.000 zł zgodnie z ustaleniami M. S.. E. S. zapewniła kredytobiorcę, że kredyt był całkowicie legalny i wszystko będzie dobrze, jeśli ten kredyt spłaci.

Dowód:

- wyjaśnienia podejrzanego A. S. (2) k. 5404-5408,

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 4391-4401.

4.  R. P. przebywał w noclegowni w K. przy ulicy (...). Latem 2013 roku jego znajoma – D. G. namówiła go na zawarcie umowy kredytowej z (...) S.A. W dniu 10.07.2013 r. pojechali razem taksówką do W.. Po drodze znajoma wyjaśniła mu, że dostanie kredyt w wysokości 14.000 zł., z czego będzie jej musiał oddać kwotę 3.000 zł oraz 4.000 zł dla E. S., która wypisała zaświadczenie
o zatrudnieniu. Kredyt miała spłacić D. G.. E. S. zaprowadziła kredytobiorcę do stanowiska M. S., który przedłożył gotową dokumentację do podpisu. Oskarżony przyjął od R. P. wniosek o kredyt o numerze (...) oraz wniosek o kartę kredytową o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę,
a następnie doprowadził do podpisania umów kredytowych na łączną kwotę 17.373 zł. Kredytobiorca wypłacił tego dnia w kasie banku pieniądze i podzielił się zgodnie z umową z D. G. i E. S.. Do dnia dzisiejszego nie została zapłacona ani jedna rata kredytu.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- wyjaśnienia podejrzanego R. P. k. 5125-5127,

- zeznania świadka R. P. k. 6392-6393,

- dokumentacja bankowa k. 4402-4412.

5.  W dniu 16 lipca 2013 r. E. S. wystawiła B. B. (2) zaświadczenie o zatrudnieniu w Firmie Handlowo – Usługowej (...). M. S. przyjął od B. B. (2) wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 16.000 zł i potwierdził weryfikację zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę. Do zawarcia umowy ostatecznie nie doszło z uwagi na negatywną decyzję ze strony banku.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 4428-4429.

6.  P. P. (1) udał się w lipcu 2013 r. na ulicę (...) we W. do biura, które udzielała tzw. „chwilówek”. Nie uzyskał jednak kredytu, ponieważ nie miał skończonych 21 lat. W tym momencie podeszła do niego pracująca tam E. S. i powiedziała, że ma znajomego, który pracuje w banku
i załatwi dla niego kredyty na innych zasadach. Wzięła od klienta dowód osobisty i wypisała zaświadczenie o zatrudnieniu go w swojej firmie. Następnie zadzwoniła do M. S. i poinformowała go, że przyjdzie za 10 minut z klientem. Poprosiła by ten na nich czekał. Poinstruowała następnie klienta, żeby w banku nic nie mówił, ponieważ pracownik banku wie, na jakich zasadach ma zostać udzielony ten kredyt. E. S. weszła do Banku (...) przy ulicy (...) we W. wraz z klientem. Podeszli razem do M. S.. Kobieta wręczyła mu zaświadczenie i mrugnęła do niego okiem, aby zasygnalizować, że jest to kolejny klient ze sfałszowanym zaświadczeniem. W dniu 16 lipca 2013 r. oskarżony przyjął od P. P. (1) wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej w kwocie 11.110,25 zł. Kredytobiorca wypłacił następnie kwotę kredytu i spotkał się z E. S.. Zgodnie z jej żądaniem dał jej 5.000 zł za pomoc przy jego uzyskaniu. Kobieta powiedziała mu przy tym, że jest to kwota do podziału pomiędzy nią
a pracownikiem banku. Kredyt miała spłacać E. S..

Dowód:

- wyjaśnienia podejrzanego P. P. (1) k. 5096-5068,

- zeznania świadka P. P. (1) k. 6315-6316,

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- protokół przeszukania mieszkania P. P. (1) wraz z ujawnioną dokumentacją bankową k. 5083-5093,

- dokumentacja bankowa k. 4430-4436.

7.  W dniu 17 lipca 2013 r. M. P. przyjechał do W. i spotkał się
z E. S.. Poszli do kawiarni w pobliżu Galerii (...), gdzie wymieniona kobieta wypisała mu zaświadczenie o zatrudnieniu w swojej firmie na podstawie danych z jego dowodu osobistego. Następnie zaprowadziła klienta pod oddział Banku (...) przy ulicy (...) i pokazała przez szybę M. S.. Powiedziała, że ma się do niego skierować,
a ten pracownik banku już o wszystkim wie. Oskarżony przyjął od kredytobiorcy wniosek o kredyt o numerze (...) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, po czym doprowadził do podpisania umowy kredytowej na kwotę 14.618,75 zł. Kredytobiorca wypłacił pieniądze w kasie banku i spotkał się ponownie z E. S.. Wręczył jej zgodnie z umową kwotę 4.000 zł. Wtedy zapytała go, czy nie chciałby, aby to ona spłacała kredyt. Musiałby jednak dać jej kolejne 4.000 zł. M. P. zgodził się i dał jej łącznie kwotę 8.000 zł. Ani M. P. ani też E. S. nie zapłacili do dnia dzisiejszego nawet jednej raty kredytu.

Dowód:

- wyjaśnienia podejrzanego M. P. k. 4603-4605,

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- wyjaśnienia podejrzanej S. Z. k. 5207-5210,

- dokumentacja bankowa k. 4437-4443.

8.  W dniu 18 lipca 2013 r. G. B. (1) pojechał razem z E. H. do W.. W samochodzie był także jej syn oraz nieznana młoda dziewczyna z chłopakiem. Niedaleko banku (...) spotkali się
z E. S., która wskazała klientowi, że ma wejść do banku przy ulicy (...) i podejść do stanowiska po prawej stronie. Zgodnie ze wskazaniem podszedł on do M. S. wyłącznie z samym dowodem osobistym. Oskarżony wypisał niezwłocznie wniosek o kredyt. Dopiero wówczas kredytobiorca dowiedział się, o jaką kwotę kredytu się ubiega. Oskarżony przyjął od niego wniosek o kredyt o numerze (...)
i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę, a następnie doprowadził do podpisania umowy kredytowej na kwotę 12.864,50 zł. Kredytobiorca wypłacił następnie gotówkę i udał się z pieniędzmi do kawiarni, w której czekały E. S. i E. H.. Z otrzymanych pieniędzy zapłacił E. S. kwotę 5.000 zł za załatwienie kredytu. Umówili się, że będą spłacać kredyt wspólnie - każdy swoją część.

Dowód:

- wyjaśnienia G. B. (1) k. 5230-5232, 6313-6314,

- wyjaśnienia oraz zeznania D. K. k. 5112-5114, 6424-6425,

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 4444-4450.

9.  W dniu 19 lipca 2013 r. D. K. pojechała do W.
z E. H., jej chłopakiem oraz dwoma mężczyznami. Pod Galerią (...) spotkali się z E. S., która wypisała zaświadczenia
o zatrudnieniu D. K. i dwóch mężczyzn, z którymi jechała samochodem. D. K. weszła do banku razem z E. S. i podeszły do M. S.. Pracownik banku rozmawiał wprawdzie z E. S. w sposób oficjalny, lecz sprawiali przy tym wrażenie, jakby się dobrze znali. Następnie E. S. wyszła, zaś D. K. złożyła wniosek o kredyt. Oskarżony przyjął od niej wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 14.969,60 zł i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument poświadcza nieprawdę. Do zawarcia umowy ostatecznie nie doszło z powodu negatywnej decyzji banku. Kredytobiorca zalegał bowiem z opłatami za telefon i w związku z tym bank odmówił podpisania z nim umowy kredytowej. Następnie o kredyt starali się dwaj mężczyźni, którzy również przyjechali
z K. z E. H.. Jeden z nich otrzymał decyzję negatywną ze strony banku. Drugi mężczyzna - G. B. (1) otrzymał kredyt i podzielił się pieniędzmi z E. S..

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania D. K. k. 5112-5114, 6424-6425,

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- wyjaśnienia oraz zeznania G. B. (2) k. 5230-5232, 6313-6315,

- dokumentacja bankowa k. 4444-4450.

E. S. wystawiła ponadto w czerwcu i lipcu 2013 r. szereg zaświadczeń o zatrudnieniu innych osób, na podstawie których próbowała uzyskać kredyt przy pomocy M. S.:

1.  W dniu 28 maja 2013 r. M. S. przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 18.000 zł na nazwisko Ł. W. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 162-163.

2.  W dniu 11 lipca 2013 r. M. S. przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 15.000 zł na nazwisko S. K. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 4413-4414.

3.  W dniu 15 lipca 2013 r. M. S. przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 15.000 zł na nazwisko A. D. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 4451-4452.

4.  W dniu 23 lipca 2013 r. M. S. przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 10.700 zł na nazwisko Ł. C. i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 4453-4454.

5.  W dniu 24 lipca 2013 r. M. S. przyjął od E. S. wniosek o kredyt o numerze (...) na kwotę 17.000 zł na nazwisko M. K. (2) i potwierdził fakt weryfikacji zaświadczenia o zatrudnieniu
i wysokości zarobków tej osoby w Firmie Handlowo – Usługowej (...) wiedząc, że przedłożony dokument jest sfałszowany.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- dokumentacja bankowa k. 164-165,

- opinia grafologiczna k. 5438-5480.

M. S. przyjął wyżej wymienione wnioski o kredyt od E. S., mimo że klienci nie przyszli osobiście do banku, a zaświadczenia były wypisywane przez E. S. w banku w jego obecności. Weryfikacja zatrudnienia fikcyjnych klientów polegała na tym, że wymieniona kobieta wychodziła z banku po to, aby oskarżony w tym czasie mógł do niej zadzwonić i potwierdzić zatrudnienie. Nie doszło jednak do zawarcia umów na wymienione wyżej nazwiska
z uwagi na negatywne decyzje banku.

Dowód:

- wyjaśnienia oraz zeznania E. S. k. 4985-4992, 5035-5041, 6555-6557,

- wyjaśnienia M. K. (2) k. 5425-5427,

- wyjaśnienia S. K. k. 5066-5067,

- opinia grafologiczna k. 5438-5480.

W dniu 02.10.2013 r. Komenda Miejska Policji we W. Wydział do (...) z Przestępczością Gospodarczą poinformowała Departament Zapobiegania Przestępstwom Finansowym Banku (...) o powzięciu informacji, że grupa osób zawarła z tym bankiem szereg umów kredytowych w oparciu o sfałszowane zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w firmach (...) oraz P. (...) A. Ł.. W odpowiedzi na tę informację (...) złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa i przekazał posiadaną dokumentację bankową.

Dowód:

- pismo K. we W. z dnia 02.10.2013 r. k. 112,

- zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa k. 68-70, 2340-2342.

W toku postępowania przygotowawczego dokonano szereg czynności zmierzających do ujawnienia obszernej dokumentacji bankowej. Bank (...) S.A. przekazał dokumentację, z której wynika, że doszło do zawarcia szeregu umów kredytowych na podstawie sfałszowanego zaświadczenia o zatrudnieniu w firmach: (...) Siłownia R. J. (1), Firmie Handlowo – Usługowej (...), (...) sp. z o.o., O. (...) J. Ł. oraz P.-O. A. Ł.. Zabezpieczono także sfałszowaną dokumentację skarbową. Oprócz skutecznie zawartych umów, ujawniono i zabezpieczono także szereg wniosków kredytowych, gdzie w oparciu o zaświadczenia o zatrudnieniu w/w firm ostatecznie nie doszło do zawarcia umowy z bankiem. Wspólnym mianownikiem przedmiotowej dokumentacji był ten sam pracownik banku - M. S.. Z adnotacji znajdujących się na zabezpieczonych dokumentach wynika, że dokonał pozytywnej weryfikacji zatrudnienia każdego z tych klientów. Podpisał także wraz ze swoją przełożoną wszystkie ujawnione umowy. Dokumentacja wskazuje ponadto, że w czerwcu 2013 r. zostały wykonane dwa przelewy z rachunku należącego do M. B. (1) i J. G. na rachunek karty kredytowej M. S.. Z dokumentacji przekazanej przez (...) S.A. wynika także, że M. S. obsługiwał klienta posługującego się sfałszowanym dowodem osobistym na nazwisko T. P. (1).

Dowód:

- dokumentacja bankowa k. 71-78, 159-165, 310-370, 374-401, 404, 1729-1732, 2343-2358, 2781-2782k, (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...),

- dokumentacja skarbowa firm (...) oraz P. A. Ł. k. 405-472, 5516-5527, 5552,

- pismo ZUS k. 478-482,

- dokumentacja księgowa prowadzona przez Biuro (...) k. 1449-1684,

- kserokopia dowodu osobistego na nazwisko T. P. (1) k. 2806.

Dokumentacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych potwierdziła, że klienci posługujący się w banku zaświadczeniami o zatrudnieniu w firmach: (...) Siłownia R. J. (1), Firmie Handlowo – Usługowej (...), (...) sp. z o.o., O. oraz (...) (...) nie zostali zgłoszeni jako pracownicy do ZUS.

Dowód:

- pismo ZUS k. 2603-2607.

W toku śledztwa przeprowadzono ponadto szereg czynności przeszukania osób oraz miejsc zamieszkania tych osób, które posługiwały się w banku sfałszowanym zaświadczeniem o zatrudnieniu i osiąganych zarobkach oraz które te zaświadczenia wystawiały. W toku tych czynności ujawniono i zabezpieczono szereg dokumentacji bankowej, która potwierdziła zawarcie umów kredytowych przez te osoby oraz zaleganie ze spłatą zobowiązań kredytowych.

Dowód:

- protokoły przeszukania osób oraz ich miejsca zamieszkania k. 7-14, 39-43, 214-215, 489-490, 492-495, 689-693, 752-758, 994-997, 999-1003, 1024-2027, 1403-1406, 1750-1757, 2381-2386, 2787-2791, 2856-2859, 2901-2922, 3651-3656, 4598-4599, 4617-4621, 4680-4684,4720-4725, 4757-4763, 4832-4838, 4869-4875, 4894-4898, 4936-4939, 4953-4960, 5054-5056, 5081-5085, 5103-5107, 5120-5121, 5171-5172, 5365-5368,

- dokumentacja ujawniona w toku przeszukania k. 15-38, 44-56, 497-498, 694-694e, 776-786, 2387-2388, 2595-2598, 2815-1832, 4622-4642, 4685-4706, 4726-4744, 4764-4768, 4839-4851, 4876-4879, 4899-4915, 4970-4975, 5058-5062, 5086-5093, 5176-5204.

Przeprowadzona w toku postępowania przygotowawczego opinia grafologiczna z dnia 10.09.2014 r. wykazała, że poszczególne rubryki zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) z dnia 10.07.2013 r. na nazwisko M. T. wypełnił P. W.. Badanie nie wykazało, kto wypełnił poszczególne rubryki zaświadczeń firmy (...) na nazwiska P. W., J. W., J. A., B. B. (1), J. Ł. oraz K. Z. (1). Biegły wykluczył, aby poszczególne rubryki tych zaświadczeń wypełniły osoby, których to zaświadczenie dotyczyło lub A. H., G. H., P. W., J. W., J. Ł., A. Ł. czy też I. W..

Dowód:

- opinia grafologiczna k. 1151-1174.

W opinii grafologicznej z dnia 18.08.2014 r. biegły ustalił, że Ł. K. wypełnił poszczególne rubryki zaświadczanie o zatrudnieniu i zarobkach T. P. (1) w spółce (...). Nie wypełnił natomiast poszczególnych rubryk zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach w spółce (...).

Dowód:

-opinia grafologiczna k. 2871-2884.

Przeprowadzone w dniu 23.08.2014 r. badanie graficzno-porównawcze pisma ręcznego wykazało, że M. B. (1) podpisał własnoręcznie dyspozycję przelewu kwoty 557,60 zł z dnia 27.06.2013 r. na rachunek karty kredytowej M. S.. Również dyspozycja wpłaty kwoty 1000 zł z dnia 21.10.2013 r. została przez niego własnoręcznie podpisana. Podpis pod dyspozycją wypłaty kwoty 300 zł
z rachunku bankowego należącego do M. B. (1) z dnia 21.10.2013 r. został także przez niego nakreślony.

Dowód:

- opinia grafologiczna k. 5297-5309.

Opinia grafologiczna z dnia 29.08.2014 r. potwierdziła, że R. T. nie złożył podpisu pod oświadczeniem o zatrudnieniu i zarobkach na swoje nazwisko, zaś poszczególne rubryki oświadczenia zostały wypełnione przez M. S..

Dowód:

- opinia grafologiczna k. 5316-5328.

Biegły z zakresu grafologii i badań dokumentów stwierdził na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego, że M. M. (2) nie złożył prawdopodobnie podpisu pod wnioskiem kredytowym na nazwisko M. M. (2) nr (...). Sposób nakreślenia tego podpisu biegły ocenił jako nienaturalny. Natomiast podpis pod zaświadczeniem o zatrudnieniu na to samo nazwisko został nakreślony przez M. M. (2). Z opinii wynika także, że M. K. (2) nie złożyła podpisu pod wnioskiem kredytowym na swoje nazwisko w dniu 24.07.2013 r. oraz pod zaświadczeniem o zatrudnieniu i zarobkach wystawionym przez Firmę Handlowo-Usługową (...). W ocenie biegłego Ł. W. prawdopodobnie nie złożył podpisu pod wnioskiem kredytowym na swoje nazwisko z dnia 28.05.2013 r. oraz pod zaświadczeniem o zatrudnieniu
i zarobkach wystawionym przez E. S.. Nieczytelny podpis pod wnioskiem kredytowym na nazwisko R. T. z dnia 18.12.2012 r. nie został zakwalifikowany do badania ze względu na brak możliwości wyodrębnienia odpowiedniej ilości bezspornych cech osobniczych z uwagi na nienaturalny sposób kreślenia podpisu oraz jego krótką formę graficzną.

Dowód:

- opinia grafologiczna k. 5438-5480.

Na podstawie przeprowadzonych w dniu 19.05.2014 r. badań graficzno-porównawczych pisma ręcznego biegły ustalił, że A. H. wypełniła poszczególne rubryki zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) na nazwiska: Z. P., Z. W. oraz M. D..

Dowód:

- opinia grafologiczna k. 5466-5480.

Analiza połączeń telefonicznych aparatów znajdujących się w (...) (...) we W. wykazała, że w okresie od 01.10.2012 r. do 31.12.2013 r. zostały zarejestrowane liczne połączenia wychodzące na numery telefonów firm (...), A. Ł., Ł. K. oraz R. J. (1). Z analizy połączeń wynika także, że w dniu 18.06.2013 r. w (...) (...) we W. zostało wykonane jedno połączenie z telefonu przypisanego do R. M. (1).

Dowód:

- pismo (...) S.A. k. 816,

- wykaz połączeń telefonicznych k. 1844-1952.

Z dokumentacji przedłożonej przez operatora telekomunikacyjnego Y. wynika, że w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych adres korespondencyjny oraz dane do kontaktu należą do G. H.. Przedmiotowa umowa dotyczyła numeru telefonu firmy (...). Podczas przeszukania A. P. zabezpieczyła faktury wystawione na G. H. przez firmę (...).

Dowód:

- dokumentacja przedłożona przez Y. k. 119-139,

- faktury vat k. 1015-1016.

M. S. posiada jedno pełnoletnie dziecko. Ma wykształcenie wyższe i jest z zawodu technikiem-ekonomistą. Obecnie nie pracuje. Do końca 2013 r. pracował w (...) S.A. na stanowisku doradcy biznesowego. Posiada mieszkanie w kredycie oraz samochód osobowy marki H. (...) o wartości 16.000 zł. Nie był wcześniej karany. Oskarżony nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo.

Dowód:

- protokół przesłuchania podejrzanego k. 1769-1770,

- karta karna k. 1794-1795, 6653.

M. D. ma (...)i mieszka na stałe we W. przy ulicy (...). Ma wykształcenie niepełne średnie i nie posiada wyuczonego zawodu. Jest kawalerem, bezdzietny. Nie ma zatrudnienia i pozostaje na utrzymaniu rodziny. Nie posiada majątku o większej wartości. W przeszłości nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Oskarżony był wcześniej karany:

- wyrokiem Sądu Rejonowego dla (...) z dnia 12.09.2008 r., sygn. akt V K 927/08 za czyn z art. 222 § 1 k.k. na karę grzywny 100 stawek dziennych po 40 zł;

- wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej z dnia 15.03.2011 r., sygn. akt XII K 1131/10 za czyny z art. 288 § 1 k.k., art. 157 § 2 k.k., art. 190 § 1 k.k. na karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, grzywnę 40 stawek dziennych po 10 zł z obowiązkiem naprawienia szkody i nawiązką na rzecz pokrzywdzonego. Wykonanie kary pozbawienia wolności zostało zawieszone na okres próby 2 lat.

Dowód:

- protokół przesłuchania podejrzanego k. 698-699,

- karta karna k. 706a-706-c, 6644-6646.

M. P. ma (...), jest bezdzietnym kawalerem i mieszka w K.. Ma wykształcenie podstawowe i nie posiada wyuczonego zawodu. Nie posiada stałego zatrudnienia, utrzymuje się z pracy dorywczej w (...). Osiąga z tego tytułu dochód w wysokości ok. 1200 zł miesięcznie. Nie posiada żadnego majątku. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. W przeszłości nie był karany.

Dowód:

- protokół przesłuchania podejrzanego k. 4603-4604,

- karta karna k. 4607, 6650.

K. Z. (1) mieszka we W.. Ma wykształcenie średnie i nie posiada wyuczonego zawodu. Oskarżony prowadzi działalność gospodarczą - (...). Jest właścicielem samochodu osobowego marki M. o wartości ok. 10.000 zł Żyje w konkubinacie i posiada z tego związku jedno dziecko w wieku (...)na swoim utrzymaniu. Leczył się psychiatrycznie i neurologicznie z powodu urazu głowy w sierpniu 2012 r. Biegli psychiatrzy stwierdzili, że stan zdrowia oskarżonego nie miał wpływu na jego poczytalność w chwili zdarzenia. W ocenie biegłych tempore criminis oskarżony nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Biegli rozpoznali natomiast u niego organiczne zaburzenia osobowości. W ocenie biegłych demonstrowane zaburzenia pamięci przez oskarżonego nie mają podłoża chorobowego i są skutkiem jego postawy. Oskarżony nie był wcześniej karany sądownie.

Dowód:

- protokół przesłuchania podejrzanego k. 747-748,

- opinia sądowo-psychiatryczna k. 804-810,

- karta karna k. 815, 6652.

G. H. mieszkał przed tymczasowym aresztowaniem w O.
z żoną A. H. i synami w wieku(...). Ma wykształcenie średnie i nie posiada wyuczonego zawodu. Przed tymczasowym aresztowaniem nie miał stałego zatrudnienia, utrzymywała go żona oraz inne osoby z rodziny. W przeszłości leczył się psychiatrycznie i neurologicznie z powodu niepsychotycznych zaburzeń emocjonalnych o charakterze nerwicowym, nie był natomiast leczony odwykowo. Biegli psychiatrzy stwierdzili, że oskarżony nie jest chory psychicznie i nie był chory psychicznie w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu. Wcześniejsze leczenie psychiatryczne nie ma w ocenie biegłych znaczenia dla oceny poczytalności oskarżonego. Biegli stwierdzili, że tempore criminis nie miał zniesionej ani
w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanych mu czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony nie był w przeszłości karany sądownie.

Dowód:

- protokół przesłuchania podejrzanego k. 1044-1045,

- karta karna k. 1056-1058,6673,

- opinia sądowo-psychiatryczna k. 1259-1261.

A. H. jest mężatką. Ze związku małżeńskiego posiada (...). Ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest (...). Prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest (...). Osiąga z tego tytułu dochód w wysokości 2.000-3.000 zł. Nie posiada majątku o większej wartości. Na jej utrzymaniu pozostają dzieci oraz mąż. Oskarżona nie była wcześniej karana sądownie. Leczyła się psychiatrycznie i neurologicznie.

Dowód:

- protokół przesłuchania podejrzanej k. 1037-1038,

- informacja z K. k. 1033, 6615.

K. G. (1) ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest (...). Jest rozwiedziony, ojcem (...). Nie posiada stałego zatrudnienia, utrzymuje się z prac dorywczych. Uzyskuje z tego tytułu dochód w wysokości 2.000 zł. miesięcznie. Nie posiada majątku o większej wartości. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Dowód:

- protokół przesłuchania podejrzanego k. 5378-5379.

P. W. ma (...). Jest rozwiedziony i posiada dziecko w wieku (...), które pozostaje na jego utrzymaniu. Z zawodu jest (...). Utrzymuje się
z prac dorywczych, z których osiąga dochód w wysokości 1.500 zł miesięcznie. Nie posiada majątku o większej wartości. W przeszłości nie był karany sądownie i nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Dowód:

- protokół przesłuchania podejrzanego k. 231-232,

- informacja z K. k. 249 a, (...).

A. S. (2) ma (...). Posiada wykształcenie średnie i nie posiada wyuczonego zawodu. Pracuje na terytorium (...) jako (...). Osiąga z tego tytułu dochód w wysokości 1.400 euro. Nie posiada majątku o większej wartości.
W przeszłości nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.
W przeszłości był karany:

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim z dnia 24.08.2012 r., sygn. akt II K 364/12, za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. na karę
1 roku pozbawienia wolności z zawieszeniem wykonania orzeczonej kary na okres próby lat 4,

-wyrokiem Sądu Rejonowego we Włocławku z dnia 23.02.2013 r., sygn. akt
II K 2331/12 za przestępstwa z ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 4.

Dowód:

- protokół przesłuchania k. 5404-5405,

- karta karna k. 5408a-5408c, (...)- (...).

M. S. konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Podczas pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił, że nigdy nie przyjął żadnej korzyści majątkowej i nie chciał nikogo oszukać. Wyjaśnił, że kontakt z A. Ł. miał przez B. G. - ówczesną dyrektor oddziału banku, w którym był zatrudniony.
W ramach udzielonego kredytu A. Ł. rola oskarżonego sprowadzała się do wprowadzenia danych z dokumentów do systemu bankowego. Odbył także standardową wizytę u klienta w O. w celu potwierdzenia faktycznego wykonywania działalności gospodarczej. Wyjaśnił, że biuro znajdowało się przy ulicy (...), natomiast działalność faktycznie była prowadzona
w miejscu zamieszkania. W szopie znajdowały się beczki z olejem i części samochodowe. Podczas wizyty oskarżony nie zauważył żadnego pracownika. Wraz ze swoją przełożoną - B. G. poprosili A. N., aby polecał M. S. innym klientom. Następnie w banku zaczęli pojawiać się klienci, którzy posługiwali się zaświadczeniem o zatrudnieniu w firmie (...). Oskarżony wyjaśnił, że za każdym razem działał zgodnie z procedurą banku i sprawdzał firmę w rejestrze (...), a następnie potwierdzał zatrudnienie telefonicznie u A. Ł. lub jego brata. Następnie o kredyt na swoją firmę starał się u niego J. Ł.. Kredyt nie został mu udzielony z uwagi na wcześniejsze zadłużenie. Wyjaśnił, że nie znał wcześniej braci Ł.,
a znajomość ta nie miała charakteru towarzyskiego. Podał nadto, że kredyty te były początkowo spłacane i nie wiedział, że nie były prawidłowo obsługiwane. Po przeprowadzonej kontroli w banku przez Departament F. okazało się, że nie są spłacane kredyty udzielone firmom (...), T. P. (2) oraz R. J. (1) i ich pracownikom. Został następnie zmuszony do złożenia wypowiedzenia umowy o pracę. Odnośnie R. J. (1) oskarżony wyjaśnił, że znał go od około 20 lat i korzystał z prowadzonej przez niego siłowni. Zostawiał tam swoje wizytówki i ulotki bankowe. Widywał także pracowników R. J. (1). Oskarżony wiedział, że te kredyty nie były prawidłowo obsługiwane, ponieważ osobiście telefonował do klientów z informacją o zadłużeniu. Usprawiedliwił wówczas tę sytuację przypadkowym brakiem szczęścia. Oskarżony wyjaśnił ponadto, że znał Ł. K. z O. i widział się z nim 4-5 razy w ciągu ostatnich dwóch lat. Wiedział, że do banku w D. przychodzili po kredyt jego pracownicy, ponieważ przedkładali zaświadczenie o zatrudnieniu w jego firmie. Oskarżony znał również G. H. z O., ale jak wynika z jego relacji, nie utrzymywali kontaktów towarzyskich. Dopytywał się w banku o kredyt hipoteczny dla kuzynki. Znał żonę G. H. jedynie z widzenia i nie wiedział, że była pełnomocnikiem firm braci Ł.. Stwierdził, że nie znał osobiście E. S.. Poznał ją telefonicznie podczas weryfikacji zatrudnienia. Nie znał także M. R. (1). Oświadczył, że zeznania świadków na temat przyjmowania pieniędzy przez oskarżonego z udzielonych kredytów są kłamstwem i pomówieniami. Wyjaśnił, że znał M. B. (1). Był on pracownikiem R. J. (1) i brał u niego kredyt. Pożyczył także od oskarżonego pieniądze, które oddał przelewem bankowym na jego rachunek (k. 1769-1773).

Podczas posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania wyjaśnił, że nie znał tych ludzi, wiedział tylko o niektórych, a jego „głupota i naiwność jest potężna” (k. 1782-1784).

Podczas kolejnego przesłuchania w dniu 13.05.2014 r. oskarżony podtrzymał dotychczas złożone wyjaśnienia i dodał, że nie groził E. S. i nie brał od niej żadnych pieniędzy. Także wyjaśnienia Ł. K. ocenił jako niezgodne z prawdą. Jak wynika z jego relacji, nie polecił nikomu wypisywania zaświadczeń i nie przyjmował pieniędzy za udzielone kredyty (k. 1833-1834).

W dniu 12.11.2014 r. M. S. podtrzymał wcześniej złożone wyjaśnienia i nie przyznał się także do zarzutu oszustwa na szkodę A. O.. Wyjaśnił, że nie pamięta klienta o nazwisku R. T. i nie sfałszował jego dokumentacji. Zgodnie z jego relacją wypełnianie poszczególnych rubryk w formularzach było normalną praktyką pracowników banku. Klient mógł także przynieść do banku już wypełniony i podpisany wniosek kredytowy. Wyjaśnił, że znał z widzenia M. R. (1). Podkreślił, że ze strony przełożonych był stały nacisk na wyniki sprzedaży, przez co był codziennie rozliczany z ilości sprzedanych produktów bankowych. Premia była uzależniona od realizacji planu sprzedażowego, zaś pracownicy, którzy nie realizowali planów, byli z czasem zwalniani. Wobec tego oskarżony rozdawał klientom ulotki, prosił znajomych o polecanie i podsyłanie klientów, a nawet spotykał się z klientami po godzinach pracy. Wyjaśnił, że jego rolą było przede wszystkim pozyskanie klienta oraz sprawdzenie, czy dana firma istnieje
i czy zatrudnia określonego pracownika, a następnie wprowadzenie danych do systemu, przygotowanie dokumentacji i przekazanie jej szefowej. Oświadczył, że nie miał wpływu na decyzję kredytową, o tym decydował automatycznie system lub centrum analiz kredytowych. Środki do wypłaty akceptowała w systemie przełożona oskarżonego, natomiast umowy podpisywali wspólnie (k. 2332-2334).

Podczas składania wyjaśnień przed Sądem na rozprawie głównej M. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i podtrzymał dotychczas złożone wyjaśnienia. Oskarżony wyjaśnił, że nie sugerował klientom starającym się o kredyt, aby wpisywali wyższe kwoty wynagrodzenia w celu uzyskania kredytu. Nigdy nie uzależniał składanych wniosków kredytowych od osobistych korzyści majątkowych, a tym bardziej w zamian za nieodpłatne korzystanie z siłowni R. J. (1). Korzystał z siłowni nieodpłatnie z uwagi na pomoc, jaką udzielił koledze podczas remontu siłowni. Nie wiedział o tym, że przedkładane przez klientów zaświadczenia o zatrudnieniu są nieprawdziwe, ponieważ pracodawcy potwierdzali telefonicznie zatrudnienie tych osób.
W przypadku pozytywnej decyzji kredytowej drukował automatycznie wygenerowaną przez system umowę i przedkładał ją klientowi, który parafował każdą stronę
i podpisywał się pod umową na ostatniej stronie w jego obecności. Następnie oskarżony przynosił swojej przełożonej B. G. podpisaną przez klienta umowę w celu podpisania jej w imieniu banku. Ta sama procedura obowiązywała również przy umowach o kartę kredytową lub limit na rachunku klienta. Wyjaśnił, że ilość pracowników oraz wysokość ich zarobków w siłowni R. J. (1) nie wzbudziły jego podejrzeń. Dodał, że w banku funkcjonuje tzw. kalkulator zdolności kredytowej, gdzie na podstawie wprowadzonych danych można wstępnie określić, czy klient posiada zdolność kredytową (k. 6232-6236).

M. D. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że na początku 2013 roku potrzebował pieniędzy, lecz nigdzie nie pracował i żaden bank nie chciał udzielić mu kredytu. Wobec tego umieścił ogłoszenie w Internecie na portalu gumtree.pl. W treści ogłoszenia wskazał, że poszukuje osoby, która pomoże mu w załatwieniu kredytu na dowód osobisty. W odpowiedzi na ogłoszenie skontaktował się z nim mężczyzna, który zaproponował w tej sprawie spotkanie. Podczas okazania rozpoznał osobę G. H.. Nieznany mu wówczas mężczyzna wręczył mu zaświadczenie o zatrudnieniu i osiąganych dochodach i powiedział, że może dostać kredyt na kwotę 25.000 zł. G. H. wskazał M. D. bank koło Galerii (...) we W., do którego oskarżony miał wejść i udać się prosto do jedynego pracującego tam mężczyzny. Powiedział przy tym, że pracownik został poinformowany o jego wizycie w banku. Po wyjściu z banku (...) miał oddać kwotę 10.000 zł G. H.. W jego ocenie M. S. rzeczywiście wiedział, że taki klient jak on przyjdzie, ponieważ o nic go nie pytał. Wprowadził jedynie dane do systemu i poinformował o możliwości udzielenia kredytu w wysokości 18.712 zł. Nie wykonał w tym czasie żadnego połączenia telefonicznego, jedynie odbierał połączenia przychodzące. Z uwagi na uzyskanie niższej kwoty kredytu niż planowana G. H. zażądał ostatecznie kwoty 5.000 zł. Następnie oskarżony otrzymał propozycję ze strony banku na inne produkty kredytowe. Wobec tego pojechał ponownie do banku i podpisał kolejne dwie umowy kredytowe z M. S.. Wyjaśnił, że początkowo spłacił 4-5 rat, ale zaprzestał z powodu utraty pracy. Pieniądze uzyskane z kredytu wydatkował na spłatę wcześniejszych zobowiązań, imprezy oraz na zakup butów (k. 698-700).

M. P. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony wyjaśnił, że w lipcu 2013 roku uzyskał od znajomej S. Z. kontakt do kobiety, która pomagała załatwić kredyt poprzez wystawienie nieprawdziwego zaświadczenia o zatrudnieniu. Umówił się z tą kobietą na spotkanie we W., w kawiarni wypisała mu zaświadczenie o zatrudnieniu M. P. w swojej firmie. Poinstruowała następnie oskarżonego o możliwości uzyskania kredytu
w maksymalnej kwocie 12.000 zł. Wskazała przez szybę, do którego pracownika należy podejść w banku. Kobieta powiedziała, że ten pracownik o wszystkim wie
i tylko zadzwoni do niej w celu potwierdzenia zatrudnienia. Jak wyjaśnił oskarżony, doradca klienta przyjął od niego dowód osobisty i zaświadczenie o zatrudnieniu,
a następnie wprowadził potrzebne dane do systemu. Zapytał jedynie o jaką kwotę kredytu klient chce się ubiegać i wykonał telefon w celu potwierdzenia zatrudnienia do kobiety, która wystawiła zaświadczenie. W jego ocenie pracownik banku telefonował tylko dlatego, aby nie wzbudzić podejrzeń siedzących obok pracownic banku. Po wypłaceniu pieniędzy udał się do kawiarni, gdzie czekała na niego kobieta, która wystawiła mu wcześniej zaświadczenie. Umówili się, że to ona będzie spłacać kredyt w zamian za zapłatę kwoty 8.000 zł. Oskarżony wręczył kobiecie umówioną kwotę i nie miał z nią więcej kontaktu (k. 4603-4605).

K. Z. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Podczas składania wyjaśnień na etapie postępowania przygotowawczego oświadczył, że nie rozumie przedstawionych mu zarzutów. Wyjaśnił, że nie starał się o żaden kredyt, nie zna A. ani J. Ł. i nigdy u nich nie pracował. Posiadał rachunek w (...) S.A. Po okazaniu dokumentacji wyjaśnił, że to może być jego podpis, ale żadnego kredytu nie otrzymał. W banku dostawał wiele dokumentów do podpisania. Nie pamiętał, czy zna R. M. (1) i czy coś od niego kupował. Oświadczył wówczas, że ma kłopoty z pamięcią na skutek pobicia
(k. 747-748).

Oskarżony podtrzymał przed Sądem złożone wcześniej wyjaśnienia. Zakwestionował swój podpis pod okazanym mu zaświadczeniem o zatrudnieniu. Wyjaśnił, że nie wie, w jaki sposób na jego rachunku bankowym znalazła się kwota 100.000 zł. Pieniądze zostały zwrócone, kiedy się o nich dowiedział po 6-7 miesiącach. Wyjaśnił, że nie pamięta, czy zna dyrektora oddziału Banku (...), w którym ma rachunek. Oświadczył, że leczy się psychiatrycznie, neurologicznie, laryngologicznie i okulistycznie. Korzysta także z pomocy psychologa. Wyjaśnił ponadto, że zna G. H. (k. 6241-6243).

G. H. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Podczas składania wyjaśnień w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił, że nie nakłaniał J. Ł. do wzięcia kredytu i nie dał żadnego zaświadczenia K. Z. (1). Znał braci Ł., ponieważ jego rodzice mieszkają w J., a jego żona kupuje olej od J. Ł.. Wyjaśnił, że nie ma wiedzy, aby rachunki za telefon przychodziły na jego adres. K. Z. (1) jest jego kolegą, ale nie wie czy Ł. go zna. Oskarżony nie potrafił wyjaśnić, dlaczego na zaświadczeniu K. Z. (1) o zatrudnieniu w firmie (...) jest adnotacja dyrektora banku, że rozmawiał z A. H.. Nie wiedział, że żona jest pełnomocnikiem J. Ł., wiedział jedynie, że pomagała mu podczas zakładania działalności gospodarczej. Podał, że nie zna M. S.. Znał natomiast braci W. z J.. Oskarżony wyjaśnił, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest użytkownikiem pojazdu marki I.
(k. 1044-1046).

Podczas posiedzenia w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania wyjaśnił, że nie był w żadnym banku, nie brał żadnego kredytu i nie ma z tą sprawą nic wspólnego (k. 1066-1067).

Podczas kolejnego przesłuchania w dniu 25.07.2014 roku nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że nie przekazywał nikomu zaświadczeń o zatrudnieniu od braci Ł. i nie wiedział, że jego żona takie zaświadczenia wystawiała (k. 1231-1232).

G. H. podtrzymał przed Sądem złożone wcześniej wyjaśnienia
i wskazał, że w tamtym okresie nie znał M. S. z nazwiska, a jedynie
z widzenia i nie wiedział, w którym banku pracuje. Wyjaśnił, że nie miał żadnego kontaktu z dokumentami, które są wskazane w zarzutach. W okresie objętym zarzutami mieszkał w O. i nie działał na terenie W., a z Bankiem (...) nic go nie łączyło. Nigdy też nie był w placówce z wymienionymi
w zarzutach osobami (k. 6236-6237).

A. H. nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Podczas pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanej wyjaśniła, że znała A. Ł. od dziecka, bowiem pochodzą z tej samej miejscowości. Pomagała jedynie A. Ł. w założeniu działalności gospodarczej. Wyjaśniła, że nie współpracowała z A. Ł., lecz z firmą jego brata - J. Ł.. Dodała także, że nie potwierdzała zatrudnienia K. Z. (1) (k. 1038-1039).

Podczas przesłuchania w dniu 18.07.2014 r. nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i oświadczyła, że nie wypisała żadnego z zaświadczeń, które zostały wskazane w zarzutach (k. 1191-1192).

Oskarżona nie przyznała się przed Sądem do popełnienia zarzucanych jej czynów i podtrzymała wcześniej złożone wyjaśnienia. Oświadczyła, że znała M. S. tylko z widzenia. Nie przypominała sobie, aby wypełniała zaświadczenie i nikt do niej nie dzwonił z banku w celu potwierdzenia zatrudnienia
(k. 6237-6238).

K. G. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w okresie objętym zarzutem nie miał pieniędzy i jego kolega D. B. zaproponował mu załatwienie kredytu. Przyjechał do niego z mężczyzną, który wystawił w samochodzie dla oskarżonego zaświadczenie o zatrudnieniu w swojej siłowni. Następnie zawiózł go wraz z D. B. jeszcze tego samego dnia do banku w D. i poinstruował oskarżonego, aby podszedł do konkretnej osoby
w banku - jego kolegi i ubiegał się o jak najwyższą kwotę kredytu. Oskarżony miał dla siebie zostawić kwotę 2.000 zł, a pozostałą część pieniędzy miał oddać D. B. i mężczyźnie, który wystawił mu zaświadczenie o zatrudnieniu. Wszedł do banku sam i skierował się do jedynego pracującego tam mężczyzny. Wręczył mu zaświadczenie oraz dowód osobisty i powiedział, że chce się ubiegać o kredyt. Jak wynika z relacji oskarżonego, pracownik banku odpowiedział mu półgłosem, że o tym wie. Ostatecznie doradca klienta poinformował go, że nie otrzyma kredytu z uwagi na wcześniejsze zadłużenie. Pracownik banku nie telefonował nigdzie w tym czasie, natomiast jak K. G. (1) wyszedł z banku i wsiadł do samochodu, to D. B. i mężczyzna wystawiający zaświadczenie już wiedzieli, że nie otrzymał kredytu (k. 6379-5380).

A. S. (2) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podczas składania wyjaśnień w dniu 31.10.2014 r. oświadczył, że w czasie objętym zarzutem uprawiał hazard i miał długi. Kolega z pracy o imieniu K. powiedział mu, że znał kobietę o imieniu E., która pomagała w załatwieniu kredytu. Wysłał jej kopię dowodu osobistego, a następnie otrzymał informację zwrotną o możliwości uzyskania kredytu. W umówionym dniu pojechał do W. i poszedł do banku
z panią E.. Musieli zaczekać, ponieważ kredytu miał udzielić konkretny pracownik banku i akurat w tym momencie obsługiwał innych klientów. Wyjaśnił, że pani E. miała już przygotowane wszystkie dokumenty. Oskarżony miał się nie odzywać
w banku i jedynie złożyć swój podpis we wskazanych miejscach. Pracownik banku rozmawiał tylko z panią E., kazał oskarżonemu zachować spokój i pokazał,
w którym miejscu należy się podpisać. Oświadczył, że uzyskał tego dnia kredyt
w wysokości 10.000 zł i po wyjściu z banku dał pani E. umówione 2.500 zł. Kobieta poinformowała go, że wszystko jest zgodne z prawem i jak spłaci kredyt, to będzie wszystko dobrze. Oskarżony oświadczył, że spłaca kredyt i nie działał wobec tego na szkodę banku (k. 5404-5408).

P. W. początkowo przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Podczas pierwszego przesłuchania w dniu 30.04.2014 r. w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił, że w okresie objętym zarzutami potrzebował pieniędzy. Pracował wówczas jako ochroniarz w dyskotece w K.. Poznał tam mężczyznę o pseudonimie (...), który sprawiał wrażenie zamożnego. Mężczyzna ten zaproponował mu załatwienie kredytu. (...) przywiózł zgodnie z umową potrzebny dokument do klubu i poinstruował go, gdzie ma się udać w celu uzyskania kredytu. Oskarżony zgodnie z instrukcją pojechał do W. do banku obok Galerii (...) i skierował się do określonego pracownika. Wręczył pracownikowi banku sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i dowód osobisty. Bankowiec wykonał telefon w celu potwierdzenia zatrudnienia,
a następnie doszło do podpisania umowy kredytowej. P. W. wyjaśnił, że otrzymał wówczas kwotę 15.500 zł. Pieniądze wydał w całości i nikomu nie zapłacił za pomoc przy udzieleniu kredytu. Trzy tygodnie później oskarżony poprosił (...) o kolejne sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu, ale tym razem nie udało się zawrzeć umowy kredytu. I tym razem (...) nie domagał się zapłaty za udzieloną pomoc. P. W. oświadczył, że znał J. Ł., ponieważ pochodzą z jednej wioski. Jednakże to nie J. Ł. dostarczył mu zaświadczenie. Spłacił trzy pierwsze raty kredytu, a następnie zaprzestał, ponieważ nie miał pieniędzy. Znał także G. H. z J.. Oskarżony przyznał ponadto, że załatwił od (...) zaświadczenie o zatrudnieniu dla kolegi - M. T., który następnie wziął na siebie kredyt i przekazał oskarżonemu resztę pieniędzy, czyli kwotę 12.000 zł. M. T. zgodnie z umową zostawił dla siebie kwotę 2.000 zł, natomiast kredyt miał spłacać P. W.. Przyznał ponadto, że na jego prośbę (...) dostarczył sfałszowane zaświadczenie dla jego brata - J. W. (k. 231-233).

Podczas kolejnego przesłuchania w dniu 09.10.2014 r. oskarżony nie zgodził się z wnioskami biegłego grafologa i oznajmił, że biegły się pomylił. Wyjaśnił, że niczego nie podpisywał. Zgodnie z jego relacją M. T. zatrzymał dla siebie kwotę 3.000 zł, a resztę wręczył oskarżonemu i mieli spłacić wspólnie kredyt, każdy swoją część. P. W. nie wywiązał się z tego zobowiązania, ponieważ nie miał na to pieniędzy. Chciał spłacić kredyt z dochodów uzyskiwanych z prac dorywczych (k. 237-128).

Oskarżony nie przyznał się przed Sądem do popełnienia zarzucanych mu czynów. Oświadczył, że wprawdzie składał odczytane mu wyjaśnienia, lecz od początku się nie przyznawał do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił przed Sądem: „Ja tylko dostałem dokumenty i tyle (…) Ja nie usiłowałem wyłudzić tych kredytów.” (k. 6238-6239).

Sąd zważył, co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonych nie budzą wątpliwości.

Ustalony stan faktyczny zdaniem Sądu w pełni oddaje wiarygodność
i kolejność wydarzeń w zakresie przypisanym oskarżonym czynów. Celem ustalenia czy oskarżeni złożyli wiarygodne wyjaśnienia Sąd odniósł się do całości zebranych
w sprawie dowodów.

W niniejszej sprawie linia obrony oskarżonego M. S. zmierzała w kierunku wykazania, że świadkowie go pomawiają. Sąd pragnie zwrócić uwagę, że sam fakt zmiany statusu oskarżonych na świadków nie zmienia wartości dowodowej relacji tych osób. Treść pomówienia winna być oceniana według tych samych reguł dowodowych co każde zeznania świadków oraz wyjaśnienia oskarżonych. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów powszechnych dla uprawdopodobnienia popełnienia czynu w stopniu o którym mowa w art. 249 § 1 k.p.k. nie jest wymagana określona ilość czy rodzaj dowodów. Nawet, gdy jedynym dowodem wskazującym na popełnienie zarzucanych oskarżonemu czynów są wyjaśnienia współpodejrzanego, należy stwierdzić, że choć dowód z pomówienia współpodejrzanego winien być oceniony z dużą dozą ostrożności, nie oznacza to, by nie był to dowód wystarczający dla realizacji przesłanki o jakiej mowa w art. 249 § 1 k.p.k. (zob. postanowienie SA w Lublinie z dnia 13 maja 2009 r., sygn. AKz 272/09, LEX nr 513120).

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się zarówno na wyjaśnieniach oskarżonych M. D., M. P. oraz K. G. (1), którzy przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów, jak i na wyjaśnieniach oskarżonych A. S. (2) i P. W., którzy wprawdzie nie przyznali się do ich popełnienia, lecz odtworzyli precyzyjnie przebieg przestępnego procederu. Wziął pod uwagę także szeroko zgromadzoną dokumentację bankową oraz opinie grafologiczne. Sąd jedynie w niewielkiej części oparł się na wyjaśnieniach oskarżonych M. S., A. H. oraz G. H., uznając je w znacznej części za niewiarygodne.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego M. D., które znajdują potwierdzenie w dokumentacji bankowej oraz opinii grafologicznej. Sąd w pełni dał im wiarę z uwagi na ich spójność i logikę zdarzeń. Wiarygodność tych wyjaśnień podkreśla także fakt, że oskarżony ten przedstawił sposób działania M. S. tożsamy z wyjaśnieniami M. P., K. G. (1), A. S. (2), P. W., a także z zeznaniami świadków występujących w sprawie. Co więcej, oskarżony rozpoznał podczas czynności okazania G. H.. Opinia grafologiczna potwierdza jedynie prawdziwość relacji M. D..

Za wiarygodne Sąd uznał także wyjaśnienia M. P.. Przedstawiony przez oskarżonego przebieg zdarzenia w pełni koresponduje z zeznaniami świadka E. S., dokumentacją bankową i prezentuje ten sam sposób działania M. S. co wyjaśnienia M. D., K. G. (1), A. S. (2), P. W. oraz wielu świadków. Wyjaśnienia M. P., w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, nie budzą
w ocenie Sądu żadnych wątpliwości.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom K. G. (1), który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony w sposób logiczny i spójny opisał przebieg zdarzenia wskazując, podobnie jak oskarżeni M. D. i M. P. oraz wielu świadków, że M. S. działał wspólnie i w porozumieniu z osobami, które wystawiały kredytobiorcom sfałszowane zaświadczenia
o zatrudnieniu. Wyjaśnienia oskarżonego nie budzą także wątpliwości w przedmiocie wystawienia zaświadczenia o zatrudnieniu, ponieważ w pełni korespondują
z zeznaniami świadka R. J. (1) oraz zgromadzoną w toku śledztwa dokumentacją bankową.

Nie budziły wątpliwości Sądu także wyjaśnienia A. S. (2), pomimo braku przyznania się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przedstawił on okoliczności zawarcia umowy kredytowej z bankiem w sposób tożsamy z zeznaniami świadka E. S. oraz zbieżny z dokumentacją bankową. Wyjaśnienia jego tworzą zatem logiczną całość. Brak przyznania się do popełnienia zarzuconego oskarżonemu czyny wynika w ocenie Sądu z jego błędnego przekonania o niewypełnieniu swoim zachowaniem znamion czynu zabronionego. Subiektywne przekonanie o tym, że nie popełnił żadnego przestępstwa nie miało wpływu w ocenie Sądu na wiarygodność jego wyjaśnień.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom P. W., w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów w części dotyczącej faktu zawarcia umowy kredytowej przez oskarżonego, jego brata J. W. oraz M. T.. Sąd oparł ustalenia faktyczne na jego wyjaśnieniach także
w przedmiocie otrzymania od innej osoby instrukcji co do konkretnej placówki banku
i pracownika, który następnie obsługiwał ww. mężczyzn. Sąd natomiast uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie uzyskania zaświadczeń
o zatrudnieniu i osiąganych dochodach od mężczyzny o pseudonimie (...) oraz w części dotyczącej podziału pieniędzy pochodzących z umowy kredytowej M. T.. Oskarżony wyjaśnił, że znał J. Ł., lecz zaświadczenie
o zatrudnieniu w jego firmie otrzymał od nieznanego wcześniej mężczyzny
o pseudonimie (...). Wyjaśnienia jego w tej części są sprzeczne z opinią grafologiczną, z której wynika, że to P. W. wypełnił poszczególne rubryki zaświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach M. T.. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie miały zdaniem Sądu na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej. Co więcej, podczas przesłuchania w dniu 30.04.2014 r. wyjaśnił on, że M. T. zatrzymał dla siebie kwotę 2.000 zł,
a następnie w dniu 09.10.2014 r. zmienił w tej części swoje wyjaśnienia i oświadczył, że M. T. z uzyskanego kredytu zachował dla siebie kwotę 3.000 zł. Sąd w tym zakresie dał wiarę relacji P. W., która jest zbieżna
z zeznaniami świadka M. T.. Świadek przyznał, że zatrzymał dla siebie kwotę 3.000 zł. W kontekście zebranych dowodów Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom P. W. w części, w której nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Za niewiarygodne w znacznej części Sąd uznał wyjaśnienia M. S., który nie przyznał się do popełniania zarzucanych mu czynów. Sąd oparł ustalenia faktyczne w oparciu o jego wyjaśnienie jedynie w zakresie faktów dotyczących zatrudnienia, warunków pracy i płacy oskarżonego oraz wykonywanej pracy w (...) Banku (...) S.A. w D. oraz we W. przy ulicy (...). Sąd uznał także za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego
w części dotyczącej procedur bankowych, ponieważ informacje te są zbieżne
z zeznaniami pracowników banku oraz zgromadzoną w tym przedmiocie dokumentacją. Sąd uznał za wiarygodne także wyjaśnienia w części dotyczącej znajomości z R. J. (1), Ł. K., G. H., M. B. (1) oraz M. R. (1) i A. H.. W przedmiocie popełnienia przez M. S. zarzuconych mu czynów jego wyjaśnienia Sąd uznał za niewiarygodne, ponieważ są sprzeczne z resztą materiału dowodowego, zasadami logiki oraz doświadczeniem życiowym. Przedstawiona przez oskarżonego relacja pozostaje w opozycji z wyjaśnieniami M. D., M. P., K. G. (1), A. S. (2), P. W. oraz wielu świadków, w szczególności z zeznaniami E. S. i Ł. K.. Sprzeczne z zasadami logiki oraz doświadczeniem życiowym ocenił Sąd twierdzenie oskarżonego, że to pech zadecydował o tym, że tak wielu jego klientów nie spłacało swoich zobowiązań wobec banku. Za niewiarygodne uznał także Sąd wyjaśnienia oskarżonego w przedmiocie braku wiedzy na temat zatrudnianych pracowników przez R. J. (1), A. Ł., Ł. K. oraz E. S.. Oskarżony wyjaśnił, że korzystał często z siłowni R. J. (1), który był jego kolegą. Przebywając na siłowni oskarżony dostrzegł brak pracowników. Nielogiczne są zatem jego wyjaśnienia,
w których podał, że ilość pracowników R. J. (1) nie wzbudziła w nim podejrzeń. Co więcej, oskarżony odbył rutynową wizytę w miejscu wykonywania działalności gospodarczej przez A. Ł.. Wyjaśnił, że w szopie znajdowały się oleje oraz narzędzia i to było faktyczne miejsce wykonywania działalności. Podczas swojej wizyty nie zauważył żadnego pracownika. Sąd nie dał zatem wiary wyjaśnieniom oskarżonego i w tym zakresie, że ilość zatrudnianych przez A. Ł. pracowników nie wzbudziła w nim żadnych wątpliwości
i nie mógł wiedzieć, że zaświadczenia klientów są sfałszowane skoro pracodawcy potwierdzali ich zatrudnienie. Jego relacja jest w tym względzie z goła odmienna od zeznań świadków E. S. oraz Ł. K., którzy jasno wskazali, że M. S. otrzymywał część pieniędzy uzyskanych z kredytów udzielonych na podstawie sfałszowanych zaświadczeń o zatrudnieniu. Także wielu kredytobiorców dostrzegło, że M. S. doskonale wiedział o tym, że jego klienci posługują się sfałszowanymi zaświadczeniami. Wyjaśnienia oskarżonego
w tym zakresie wynikały w ocenie Sądu z przyjętej przez niego linii obrony.

Za niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego G. H.. Są bowiem sprzeczne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym,
w szczególności z wyjaśnieniami M. D. oraz wielu świadków,
w szczególności z zeznaniami J. A.. Co więcej, z dokumentacji przekazanej przez firmę (...) wynika, że to oskarżony wraz ze swoją żoną użytkowali numer telefonu, pod którym M. S. weryfikował zatrudnienie osób posługujących się zaświadczeniem o zatrudnieniu w firmach braci Ł.. Rachunki za telefon przychodziły na ich adres zamieszkania, zaś
w umowie jako numer do kontaktu z klientem został wskazany numer telefonu G. H.. Sąd zatem uznał jego wyjaśnienia za niewiarygodne. Jego rola
w przestępnym procederze była istotna.

Sąd nie dał wiary także wyjaśnieniom A. H., która nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Są nielogiczne i niespójne, a w dodatku sprzeczne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. W szczególności opinia grafologiczna wykazała, że to oskarżona wypełniała poszczególne rubryki zaświadczeń o zatrudnieniu w firmach braci Ł.. Ponadto świadek R. M. (1) zeznał, że podczas weryfikacji zatrudnienia K. Z. (1) rozmawiał z nią, która przedstawiła się jako sekretarka i potwierdziła fakt zatrudnienia K. Z. (1). W świetle całości materiału dowodowego należało ocenić wyjaśnienia oskarżonej jako niewiarygodne i zmierzające jedynie do uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwa.

Sąd nie dał wiary także wyjaśnieniom oskarżonego K. Z. (1), który nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jego wyjaśnienia są sprzeczne m.in. z aktem notarialnym z 30.07.2012 r., z którego wprost wynika, że nabył od R. M. (1) nieruchomość niespełna rok przed tym, jak wymieniony świadek przyznał mu w imieniu banku limit na rachunku bieżącym w oparciu
o sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu. Wobec jego wyjaśnień, że nie pamięta czy zna R. M. (2), Sąd nie dał im wiary. Oskarżony ten zasłaniał się podczas składania wyjaśnień niepamięcią na skutek doznanych urazów. Mając na względzie jego dokumentację medyczną oraz opinię biegłych psychiatrów Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom w przedmiocie niepamięci co do zawarcia umowy z bankiem o limit na rachunku bieżącym oraz posługiwanie się sfałszowanym zaświadczeniem
o zatrudnieniu. W ocenie Sądu relacja oskarżonego wynika jedynie z przyjętej przez niego linii obrony.

W celu ustalenia stanu faktycznego uwzględnione zostały wiarygodne zeznania świadka J. A., który rozpoznał G. H. składając wyjaśnienia w charakterze podejrzanego. Wyjaśnił wówczas, że został poinstruowany, do którego stanowiska miał podejść w banku. W jego ocenie pracownik banku musiał o wszystkim wiedzieć, ponieważ świadek był wówczas wychudzony i zaniedbany, zatem nie mógł sprawiać wrażenia osoby pracującej. Po wyjściu z banku (...) poszedł do samochodu mężczyzn, z którymi przyjechał. Z jego relacji wynika, że mężczyźni wiedzieli już, że kredyt nie został przyznany. Sąd uznał także za wiarygodne zeznania M. B. (1), który zeznał, że R. J. (1) był z nim w banku podczas zawierania umowy kredytowej
i rozmawiał z M. S. w sposób oficjalny, udając, że się nie znają. Ustalając stan faktyczny Sąd częściowo oparł swoje ustalenia o relację P. G.. Sąd dał wiarę jego wyjaśnieniom składanym w charakterze podejrzanego na etapie postępowania przygotowawczego. Wyjaśnił wówczas, że M. S. był jego kolegą i z całą pewnością wiedział, że R. J. (1) nie zatrudniał go. Wyjaśnił także, że to R. J. (1) zadzwonił do niego po kilku dniach z informacją o negatywnej decyzji kredytowej. Na podstawie jego relacji Sąd ustalił w sposób bezsporny, że M. S. miał pełną świadomość, że R. J. (1) nie zatrudniał w swojej siłowni P. G.. Sąd natomiast nie dał wiary odmiennym zeznaniom świadka złożonym przed Sądem. W ocenie Sądu relacja przedstawiona podczas pierwszego przesłuchania niejako na „świeżo” jest autentyczna i zasługuje na uwzględnienie. Zeznania złożone przed Sądem
w charakterze świadka zostały złożone półtora roku później, po prawomocnym skazaniu P. G. przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu za przedmiotowe zdarzenie. Składając zatem zeznania przed Sądem w niniejszej sprawie
w charakterze świadka przedstawił wersję zdarzenia korzystną dla swojego kolegi M. S.. Ustalając stan faktyczny Sąd uwzględnił wiarygodne zeznania K. H. (1). To R. J. (1) powiedział jej, że ma kolegę w banku, więc nie będzie problemu z kredytem. Z jej relacji wynika nadto, że to R. J. (1) załatwiał wszelkie formalności w banku z M. S., świadek podała jedynie swoje dane i podpisała się we wskazanych miejscach. Sąd
w znacznej mierze dał wiarę zeznaniom K. K. (1). Za niewiarygodne Sąd uznał zeznania świadka złożone przed Sądem w zakresie rozmowy M. S. z R. J. (1). Podczas pierwszego przesłuchania
w charakterze podejrzanego K. K. (1) podał, że mężczyźni swobodnie rozmawiali i zwracali się do siebie po imieniu. Podczas składania zeznań
w charakterze świadka przed Sądem (po znacznym upływie czasu) zmienił swoją relację wskazując, że mężczyźni rozmawiali ze sobą oficjalnie. Doświadczenie życiowe oraz zasady logiki doprowadziły Sąd do przekonania, że świadek lepiej pamiętał szczegóły podczas pierwszego przesłuchania, krótko po zdarzeniu. Sąd dał wiarę zeznaniom P. R. złożonym przed Sądem. Świadek zmienił przed Sądem częściowo swoje zeznania w zakresie podziału pieniędzy pomiędzy nim a R. J. (1) oraz w zakresie ilości umów kredytowych. Zeznania złożone przed Sądem korespondują z zeznaniami R. J. (1) i w związku z tym Sąd dał im wiarę. Nie uwzględnił jednocześnie w tym zakresie wyjaśnień P. R. złożonych w toku postępowania przygotowawczego. W celu ustalenia stanu faktycznego uwzględnione zostały wiarygodne zeznania świadka P. P. (1), który w sposób spójny i logiczny przedstawił, że E. S. zadzwoniła do pracownika banku i uprzedziła, że przyjdzie za 10 minut z klientem. Następnie po uzyskaniu kredytu zażądała w zamian za pomoc kwoty 5.000 zł. Powiedziała P. P. (1), że jest to kwota do podziału pomiędzy nią a pracownikiem banku. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom Ł. K. złożonym na etapie postępowania przygotowawczego, w których wskazał, że M. S. zaproponował współpracę w zakresie załatwiania kredytów. Jak wyjaśnił wówczas podejrzany Ł. K.: „pomoc S. miała polegać na tym, że jak ktoś miał za niskie zarobki, to on miał to jakoś tak zrobić, żeby mimo tego dostał kredyt. Powiedział, że bierze za to od 10 do 20 % plus kwotę na spłatę pierwszych trzech rat (…) żeby nie było wyłudzenia (…) a potem on miał pomóc napisać pismo, że ta osoba utraciła pracę i żeby zawiesić spłatę”. Na podstawie wyjaśnień Ł. K. Sąd ustalił także sposób i miejsce przekazywania pieniędzy M. S. oraz fakt jego współdziałania z G. H.
w przestępczym procederze. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom złożonym w postępowaniu przygotowawczym przez J. Ł. jedynie w zakresie okoliczności usiłowania wyłudzenia przez niego kredytu w dniu 8 lutego 2013 r. W pozostałym zakresie jego relacja jest niewiarygodna wobec sprzeczności ze zgromadzonym
w sprawie materiałem dowodowym. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania G. S. (1), który podał, że M. S. i R. J. (1) przyjechali do niego
w godzinach wieczornych i wypełniali dokumenty w samochodzie. Jak wynika
z relacji świadka, M. S. nie poinformował go bezpośrednio
o negatywnej decyzji banku, lecz za pośrednictwem R. J. (1). Sąd dał ponadto wiarę zeznaniom A. O., która podczas czynności okazania rozpoznała M. R. (1) i zeznała, że dała mu pieniądze w kwocie około 9.000 zł. Na podstawie jej zeznań Sąd ustalił, że M. R. (1) przyjął pieniądze od A. O. w zamian za pomoc przy załatwieniu kredytu i wręczył część z tych pieniędzy M. S.. Sąd oparł ustalenia faktyczne o zeznania R. J. (1) w części dotyczącej jego przyznania się do zarzuconych mu czynów. Sąd natomiast nie dał wiary jego zeznaniom w zakresie braku wiedzy M. S. na temat posługiwania się przez kredytobiorców sfałszowanymi zaświadczeniami o zatrudnieniu w firmie (...). Informacja ta jest bowiem sprzeczna z relacją tych kredytobiorców, zaś w ocenie Sądu zeznania R. J. (1) w tym zakresie miały na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej przez jego kolegę - M. S..

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka E. S., która w sposób logiczny oraz korespondujący z całością materiału dowodowego podała, że przyprowadzała do M. S. kredytobiorców, którzy nie mieli zdolności kredytowej. W celu wyłudzenia kredytu wystawiała ona zaświadczenia o zatrudnieniu dla tych osób, zaś M. S. ułatwiał uzyskanie pozytywnej decyzji kredytowej, przyjmując sfałszowane zaświadczenia od klientów oraz potwierdzając
z nią fikcyjne zatrudnienia telefonicznie. W zamian za udzielanie kredytów w oparciu o fikcyjne zatrudnienie M. S. otrzymywał po 2.000 zł za każdy udzielony kredyt bez względu na jego wartość. Zeznała także, że uprzedzała go
o tym, że przyjdzie klient posługujący się zaświadczeniem o zatrudnieniu w jej firmie. Na podstawie zeznań świadka Sąd ustalił także, że w trakcie procedury weryfikacji zatrudnienia M. R. (2) M. S. nie wiedział, że klient posłużył się sfałszowanym zaświadczeniem. Porozumienie w zakresie współpracy świadka
z M. S. przy wyłudzaniu kredytów nastąpiło dopiero po tym zdarzeniu.
E. S. została prawomocnie skazana wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 24 września 2015 r. Jej zeznania korespondują z zeznaniami kredytobiorców, jak i z dokumentacją bankową. Sąd
w związku z powyższym wysoko ocenił ich wartość dowodową. W tym miejscu Sąd zauważył, że mimo tak dokonanej oceny, nieprawidłowo przypisał oskarżonemu M. S. popełnienie przestępstwa wspólnie z E. S.
i M. R. (2) w dniu 10 maja 2013r. Czyn ten, wchodzący w skład przestępstwa ciągłego w pkt II części dyspozytywnej wyroku, winien być z niego wyeliminowany. Omyłka wyniknęła z przeoczenia z uwagi na bardzo dużą liczbę zarzutów i ich wzajemne powiązanie między oskarżonymi. Nie wpływa ona jednak na kwalifikację prawną czynu ani nie ma przełożenia na obowiązek naprawienia przez oskarżonego szkody. Jedynie wartość usiłowania wyłudzenia mienia w pkt II części dyspozytywnej wyroku winna być ustalona na kwotę nie mniejszą niż 439.626,65 zł.

W celu ustalenia stanu faktycznego uwzględnione zostały wiarygodne zeznania świadków wraz z wyjaśnieniami, które złożyli w charakterze podejrzanych
w toku postępowania przygotowawczego: G. B. (1), M. R. (2), M. T., K. H. (2), S. Z., Z. W., K. W., J. W., R. P., M. K. (2), G. S. (1), Z. P., M. R. (1), D. K., P. P. (1) oraz M. M. (2). Treść zeznań wyżej wymienionych świadków jest logiczna, zborna i koresponduje z całością materiału dowodowego.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków: M. R. (1), A. D., A. B., A. O., K. K. (5), P. K., K. Z. (2), E. W., K. S., A. S. (1), M. N., M. B. (2) oraz S. W.. Zeznania tych świadków znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym, a ponadto są logiczne i spójne. Na podstawie zeznań pracowników firmy telekomunikacyjnej Y. Sąd ustalił, że A. H. była obecna podczas montażu usług telekomunikacyjnych numeru telefonu firmy (...). Podczas podpisania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zostało przedłożone pełnomocnictwo A. Ł. do reprezentowania interesów jego firmy przez A. H.. Na podstawie zeznań pracowników firmy (...) Sąd ustalił, że rzeczywistym użytkownikiem numeru telefonu wskazanego na pieczątce firmy (...) była A. H. oraz G. H.. Zeznania R. M. (1) oraz dokumentacja przedłożona przez firmę (...) jedynie potwierdzają prawdziwość relacji wskazanych świadków.

Sąd uwzględnił także zeznania świadka M. Z., który zeznał, że nigdy nie pracował u Ł. K. i nie starał się o kredyt.

Sąd dał także wiarę S. K., która zeznała, że nie składała wniosku o kredyt. Informacja ta jest zbieżna z zeznaniami świadka E. S..

Budując stan faktyczny Sąd oparł swoje ustalenia o zeznania świadka B. G., która była przełożoną M. S. w okresie objętym zarzutami. Na podstawie jej zeznań Sąd ustalił procedurę obowiązującą w banku w zakresie udzielania kredytów oraz obowiązki doradcy klienta w zakresie weryfikacji dokumentacji. Sąd ustalił ponadto, że wypełnianie poszczególnych rubryk wniosku
o kredyt przez doradcę klienta nie było normalną praktyką.

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania pracownika banku (...), która zeznała, że na polecenie M. S. dokonała wypłaty z rachunku M. B. (1) bez dyspozycji klienta.

Za niewiarygodne Sąd uznał zeznania D. D. (1) oraz wyjaśnienia A. Ł. złożone w postępowaniu przygotowawczym. Relacja tych świadków jest niespójna i sprzeczna z całością materiału dowodowego.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka R. T., który zeznał, że
w okresie, kiedy został złożony wniosek kredytowy na jego nazwisko, był pozbawiony wolności. Z informacji (...)wynika wprost, że R. T. w grudniu 2012 roku nie był pozbawiony wolności. Wobec tego jego zeznania Sąd uznał za niewiarygodne.

Sąd w znacznej części uwzględnił zeznania świadka R. M. (1). Sąd nie dał świadkowi wiary jedynie w zakresie jego znajomości z K. Z. (1). Jak wynika z odpisu aktu notarialnego rok przed zdarzeniem byli stronami umowy sprzedaży nieruchomości. Sąd zatem nie dał wiary R. M. (2), że nie znał wcześniej K. Z. (1). W pozostałym zakresie zeznania świadka zasługują na uwzględnienie.

Sąd nie dał wiary zeznaniom S. N. i J. P.. Relacja tych świadków jest sprzeczna z zeznaniami M. N., Ł. K. i M. R. (1), które Sąd uznał za wiarygodne.

Ustalając stan faktyczny Sąd uwzględnił opinie sądowo-psychiatryczne oraz opinie grafologiczne. W oparciu o opinię grafologiczną Sąd ustalił, że A. H. wypełniała poszczególne rubryki zaświadczeń o zatrudnieniu firmy (...). Sąd ustalił także w oparciu o opinię grafologiczną, że M. S. wypełnił poszczególne rubryki zaświadczenia o zatrudnieniu na nazwisko R. T., zaś pod zaświadczeniem nie podpisał się ani R. T., ani M. S.. Sąd ustalił ponadto, że P. W. wypełnił poszczególne rubryki zaświadczenia o zatrudnieniu dla M. T..
W oparciu o opinię grafologiczną Sąd ustalił, że M. B. (1) podpisał się własnoręcznie pod zleceniami transakcji. Opinie przeprowadzone w przedmiotowej sprawie są jasne i pełne, a ponadto zawierają rzeczowe konkluzje ze wskazaniem przesłanek, którymi kierowali się biegli przy ich wydaniu. Mając powyższe na uwadze oraz fakt, iż opinie zostały wydane w oparciu o wiedzę specjalistyczną, Sąd wysoko ocenił ich wartość dowodową. Sporządzone w sprawie opinie sądowo-psychologiczne oraz grafologiczne stanowiły podstawę do poczynienia ustaleń faktycznych.

Sąd nie skorzystał natomiast przy ustalaniu stanu faktycznego z opinii biegłych z zakresu informatyki. Odczytane dane z zabezpieczonych komputerów oskarżonych nie zawierały istotnych dla sprawy informacji i tym samym nie przyczyniły się do ustalenia stanu faktycznego.

Sąd oparł ustalenia faktyczne na dowodach z dokumentów w postaci licznych protokołów, dokumentacji bankowej, informacji banku, dokumentacji przedłożonej przez firmę (...), informacji z rejestru (...), bazy (...) oraz (...), dokumentacji księgowej, dokumentacji skarbowej, dokumentacji związanej
z zatrudnieniem M. S. w (...) S.A., dokumentacji zabezpieczonej podczas przeszukania, a także kserokopii dowodu na nazwisko T. P. (1). Dokumenty te zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie budzą wątpliwości. Zgromadzone w sprawie dokumenty wraz
z materiałami poglądowymi nie budziły zastrzeżeń co do ich autentyczności
i wiarygodności. Sąd uwzględnił całość ujawnionej na rozprawie i zaliczonej w poczet materiału dowodowego dokumentacji.

Budując stan faktyczny Sąd nie skorzystał z danych odczytanych
z zabezpieczonych w toku śledztwa telefonów oraz wykazów połączeń, jak i ze sprawozdania z analizy kryminalnej. Brak jest bowiem danych umożliwiających analizę tego materiału. Sąd nie uwzględnił ponadto dokumentacji bankowej na nazwisko P., ponieważ materiał ten nie ma związku z zarzucanymi oskarżonym czynami w niniejszej sprawie. Sąd zważył, iż zarówno dane odczytane
z zabezpieczonych telefonów i komputerów wraz ze sprawozdaniem z analizy kryminalistycznej, jak i dokumentacja bankowa P. P. (2) nie mają żadnej wartości dowodowej.

Sąd nie oparł swoich ustaleń także o notatkę M. S. oraz O. P., które sporządzili jako pracownicy banku z uwagi na zakaz dowodowy zastępowania wyjaśnień oskarżonych oraz zeznań świadków zapiskami oraz notatkami. Zgodnie z przepisem art. 174 k.p.k. dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub zeznań świadka nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem nie wolno dokonywać ustaleń sprzecznych z wyjaśnieniami oskarżonego, czy zeznań świadka na podstawie treści notatki urzędowej, ponieważ prowadziłoby to do zastąpienia ich zeznań treścią notatki (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt
II AKa 119/14, LEX nr 1500822).

Kwalifikacja prawna czynów

W kontekście powyższych ustaleń Sąd uznał, że oskarżeni wyczerpali swym zachowaniem znamiona przypisanych im czynów.

Zgodnie z treścią przepisu art. 286 § 1 k.k. przestępstwo oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Działanie sprawcy, określone w tym przepisie jako doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, sprowadza się do trzech wymienionych w tym przepisie sposobów: wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu, wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Jeżeli chodzi o dwa pierwsze sposoby działania, to zawsze przy ich stosowaniu warunkiem zrealizowania skutku jest błąd po stronie pokrzywdzonego. Może to być błąd co do osoby, błąd co do rzeczy, błąd co do zjawiska lub zdarzenia. W sytuacji wprowadzenia w błąd sprawca wywołuje w świadomości pokrzywdzonego fałszywe wyobrażenie (rozbieżność między rzeczywistością), zaś w przypadku wyzyskania błędu ta rozbieżność już istnieje, a sprawca nie koryguje jej, lecz korzysta z tego błędu dla uzyskania przez siebie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji majątkowej (por. wyrok SN
z 2 grudnia 2002 roku, IV KKN 135/00). Wprowadzenie w błąd może przejawiać się
w najrozmaitszych formach. Może zostać dokonane słowem, pismem, gestem lub
w jakikolwiek inny sposób. Może polegać na podjęciu przez sprawcę określonego działania, na przykład złożeniu określonego oświadczenia, dokumentów stwierdzających nieprawdę lub sfałszowanych. Takie też działania podejmowali oskarżeni posługując się sfałszowanymi zaświadczeniami lub oświadczeniami
o zatrudnieniu i osiąganych dochodach. Zaświadczenia zostały wystawione osobom, które nigdy nie pracowały w firmie wskazanej w zaświadczeniu. Zarówno kredytobiorcy, osoby wystawiające zaświadczenia, jak i M. S. wprowadzali w ten sposób w błąd Bank (...). Wprowadzenie w błąd było na tyle istotne, iż dotyczyło okoliczności warunkujących udzielenie kredytu.
W przeciwnym razie nie doszłoby do zawarcia umów kredytowych. Wystawiając nieprawdziwe zaświadczenie i potwierdzając zatrudnienie osób, które nigdy
u danego pracodawcy nie były zatrudnione, A. H. wypełniła swym zachowaniem znamię wprowadzenia w błąd. Podobnie G. H. wręczając kredytobiorcom owe zaświadczenia posługiwał się nimi. Sami kredytobiorcy przedkładali sfałszowane zaświadczenia w banku bądź składali fałszywe oświadczenia i tym samym K. G. (1), M. D., M. P., K. Z. (1), P. W. i A. S. (2) wyczerpali swym zachowaniem znamię przestępstwa oszustwa. Także M. S. wprowadził w błąd Bank (...) poprzez świadome przyjęcie od klientów banku sfałszowanych zaświadczeń bądź oświadczeń i posłużenie się nimi w dalszej procedurze kredytowej. Przedkładając swojej przełożonej zaświadczenia i oświadczenia posługiwał się nimi w celu wprowadzenia w błąd Banku (...). Tym samym oskarżeni w ramach tych czynów kreowali fałszywy obraz rzeczywistości za pomocą dokumentów stwierdzających nieistniejący stan faktyczny (fakt rzeczywistego zatrudnienia i uzyskiwania dochodu). Każdy z oskarżonych dążąc swym zachowaniem do wyłudzenia kredytu nie miał zamiaru spełnienia zobowiązania. Spłacenie trzech pierwszych rat kredytu było charakterystyczne dla niemal wszystkich kredytów i miało na celu jedynie ominięcie procedury typowania nieprawidłowo obsługiwanych kredytów i tym samym uniknięcie odpowiedzialności karnej za wyłudzone kredyty. Po stronie oskarżonych istniał bezpośredni zamiar kierunkowy popełnienia przestępstwa oszustwa - działali w celu osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej. Po stronie kredytobiorców korzyść majątkowa stanowiła uzyskaną kwotę kredytu. Następnie dochodziło do podziału pieniędzy
i przekazania umówionej wcześniej kwoty osobie, która pomogła załatwić kredyt,
a następnie w niektórych transakcjach dochodziło kolejno do przekazania części kwoty M. S.. Oskarżony uzyskiwał ponadto premię od swojego pracodawcy w związku z osiąganymi wynikami sprzedażowymi. Co więcej, w zamian za swój udział w wyłudzaniu kredytów mógł bezpłatnie korzystać z siłowni R. J. (1).

Przedmiotem oszustwa jest mienie w szerokim tego słowa znaczeniu, czyli rzeczy ruchome, nieruchomości i wszelkie prawa majątkowe. Natomiast "niekorzystne rozporządzenie mieniem" należy rozumieć jako wszelkie działania powodujące niekorzystne zmiany w majątku pokrzywdzonego. Dla istoty tego przestępstwa nie jest istotne, czy w chwili zawierania umowy sprawca nie miał zamiaru zapłacić za uzyskane świadczenie. Wystarczające jest ustalenie, że pokrzywdzony nie zawarłby umowy, gdyby wiedział o okolicznościach, które były przedmiotem wprowadzenia go w błąd przez sprawcę (zob. wyrok SN z dnia 2 października 2015 r., sygn. III K 148/15, LEX nr 1816561). Wystąpienie szkody nie jest zatem warunkiem koniecznym niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Niekorzystność nie oznacza bowiem konieczności wyrządzenia rzeczywistej szkody. O tym czy doszło do "niekorzystnego rozporządzenia mieniem" decyduje brak oczekiwanego efektu w zamian za to "rozporządzenie mieniem". O niekorzystności rozporządzenia mieniem przesądza zatem ocena rozporządzenia z punktu widzenia interesów pokrzywdzonego (zob. wyrok SN z 2 października 2015 r., sygn.
III KK 148/15, LEX nr 1816561; wyrok SA w Katowicach z 25 września 2015 r., sygn. II AKa 299/15, LEX nr 1950316; wyrok SA w Warszawie z 21 sierpnia 2015 r., sygn. II Aka 193/15, LEX nr 1843228).

Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozostawia najmniejszych wątpliwości co do tego, iż zachowanie oskarżonych sprowadzało się do wytworzenia w świadomości pokrzywdzonych fałszywego obrazu wycinka rzeczywistości i rozporządzenia mieniem w oparciu o tenże uświadomiony i zarazem nieprawdziwy obraz rzeczywistości.

Strona podmiotowa przestępstwa oszustwa polega na umyślności. Sprawca swym działaniem dąży do osiągnięcia celu w postaci korzyści majątkowej. Wymagana jest więc szczególna postać zamiaru bezpośredniego kierunkowego ( dolus directus coloratus). Zamiar bezpośredni winien obejmować zarówno cel, jak
i sposób działania zmierzający do zrealizowania tego celu. Istotą przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k. jest obejmowanie przez sprawcę swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko wprowadzenia w błąd (względnie wyzyskania błędu), ale także doprowadzenia pokrzywdzonego w ten sposób do niekorzystnego rozporządzania mieniem z jednoczesną wolą wypełnienia tych znamion tego przestępstwa (zob. wyrok SN z dnia 4 czerwca 2009 r., WA 16/09, Prok. i Pr.-wkł. 2009, Nr 11–12, poz. 8, por. także wyrok SN z dnia 11 lutego 2009 r., III KK 245/08, Prok. i Pr.-wkł. 2009, nr 6, poz. 15). W przypadku formy zjawiskowej pomocnictwa do tego przestępstwa sprawca może działać również z zamiarem ewentualnym (zob. wyrok SN z dnia 27 marca 2013 r., III KK 308/12, LEX nr 1308127).

Zamiar sprawcy oszustwa obejmuje dwa elementy. Pierwszy element to wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu czy niezdolności należytego pojmowania przedsiębranego działania, drugi natomiast polega na chęci osiągnięcia korzyści majątkowej w następstwie jednego ze sposobów opisanego działania. Konieczne jest przy tym wystąpienie związku przyczynowego pomiędzy sposobem działania, przyjętym w konkretnym stanie faktycznym, a dyspozycją majątkową pokrzywdzonego (por. Z. Kukuła, glosa ..., WPP 2011, nr 3, s. 63 i n.).

Motywacją oskarżonych była niewątpliwie chęć osiągnięcia korzyści majątkowej. Sąd nie miał wątpliwości co do wystąpienia po stronie oskarżonych zamiaru bezpośredniego kierunkowego. Zachowanie oskarżonych miało bowiem na celu osiągnięcie tej korzyści. Zarówno wystawianie nieprawdziwych zaświadczeń, posługiwanie się nimi, namawianie potencjalnych kredytobiorców do złożenia wniosku o kredyt, jak i omijanie procedury banku miały na celu uzyskanie pieniędzy.

Działając na szkodę A. O. M. S. wypełnił znamiona zarówno strony podmiotowej, jak i przedmiotowej przestępstwa oszustwa. Oskarżony wprowadził pokrzywdzoną w błąd przekazując nieprawdziwą informację, że nie uzyska kredytu w oparciu o zaświadczenie pracodawcy. Jego celem było doprowadzenie pokrzywdzonej do przekonania, że otrzymała kredyt na skutek jego przestępnego działania. W rzeczywistości A. O. podpisała zgodną z prawem umowę kredytową, a następnie podzieliła się pieniędzmi z kredytu z osobami, które przekonały ją, że pieniądze pochodzą z przestępstwa. Celem M. S. było otrzymanie niejako „wynagrodzenia” za pomoc w wyłudzeniu kredytu.

Sąd przypisał M. S. w pkt II części dyspozytywnej wyroku usiłowanie popełnienia przestępstwa z art. 286 § k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. z uwagi na usiłowanie doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości. Zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 115 § 5 k.k. mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 złotych. Nie budzi wątpliwości kwalifikacja prawna przypisana w pkt IV części dyspozytywnej wyroku, tj. popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

W kwestii pozostałych czynów oskarżeni swoim działaniem wypełnili ponadto znamiona przestępstwa oszustwa kredytowego stypizowanego w art. 297 § 1 k.k. Strona przedmiotowa występku określonego w art. 297 § 1 polega na przedłożeniu przez sprawcę – działającego w celu uzyskania dla siebie lub dla kogo innego określonych w przepisie świadczeń – sfałszowanego dokumentu albo nierzetelnego pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności mających istotne znaczenie dla uzyskania określonego świadczenia pieniężnego, instrumentu płatniczego lub zamówienia. Przestępstwo określone w art. 297 § 1 może popełnić każdy podmiot zdolny do ponoszenia odpowiedzialności karnej, w tym pracownik instytucji przyznającej jedno z wyłudzanych świadczeń (A. Michalska-Warias, komentarz do art. 297 Kodeksu karnego [w:] T. Bojarski (red.), A. Michalska-Warias, J. Piórkowska-Flieger, M. Szwarczyk, Kodeks karny. Komentarz, Lex 2016).

Oskarżeni w celu uzyskania kredytu, posłużyli się uprzednio podrobionymi dokumentami. Przestępstwo z art. 297 § 1 k.k. należy do grupy przestępstw abstrakcyjnego zagrożenia i jest ono dokonane nawet, gdy kredyt w ogóle nie został przyznany, jak też, gdy był przyznany i nie wiązał się on dla banku z niekorzystnym rozporządzeniem mieniem, a więc gdy nie są spełnione znamiona usiłowania lub dokonania przestępstwa oszustwa. Sprawca przestępstwa z art. 297 § 1 k.k. ponosi odpowiedzialność za samo wprowadzenie w błąd co do okoliczności istotnej m.in. do uzyskania kredytu, co nie znaczy przecież, iż gdy to wprowadzenie w błąd spowodowało niekorzystne rozporządzenie mieniem i było dokonane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nie poniesie on odpowiedzialności także za oszustwo określone w art. 286 § 1 k.k. Pomiędzy przepisami art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. zachodzi rzeczywisty zbieg. Warunkiem przypisania sprawcy przestępstwa z art. 297 § 1 k.k. kumulatywnej odpowiedzialności z art. 286 § 1 k.k. jest brak zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania w chwili jego powstania. Istotny jest zatem z góry powzięty zamiar niespłacenia kredytu już
w chwili przedkładania sfałszowanej dokumentacji. Działanie w celu uzyskania kredytu nie jest tożsame z działaniem w celu uzyskania korzyści majątkowej (zob. wyrok SA w Katowicach z 23 sierpnia 2013 r., sygn. II AKa 262/13, LEX nr 1366070). Zbędna jest natomiast kumulatywna kwalifikacja prawna przestępstwa z art. 297 § 1 k.k. oraz art. 270 § 1 k.k., jeżeli kredytobiorca posługujący się sfałszowanym dokumentem nie brał udziału w jego sfałszowaniu. Dopiero w sytuacji, gdy przedkłada uprzednio podrobiony przez siebie dokument, należy przyjąć kumulatywną kwalifikację przestępstwa z art. 297 § 1 k.k. oraz art. 270 § 1 k.k. (zob. wyrok SA w Katowicach z 6 grudnia 2012 r., II AKa 426/12, LEX nr 1298143).

Mając na uwadze powyższe wszyscy oskarżeni wypełnili swym zachowaniem znamiona występku z art. 297 § 1 k.k. Każdy z oskarżonych działał bowiem w celu uzyskania kredytu od pokrzywdzonego Banku (...) w oparciu
o sfałszowane zaświadczenia bądź oświadczenia o zatrudnieniu i osiąganych dochodach.

Zgodnie z treścią przepisu art. 13 § 1 k.k. usiłowanie występuje, gdy sprawca w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Do znamion usiłowania należy zamiar popełnienia czynu, zachowanie zmierzające bezpośrednio do dokonania przestępstwa oraz jednoczesny brak jego dokonania. Nie ulega wątpliwości, że sprawcy działali w zamiarze bezpośrednim oszustwa, co zostało wyżej omówione. Wymóg ustawodawcy, aby sprawca zmierzał w sposób bezpośredni do dokonania przestępstwa stanowi podstawową przesłankę rozgraniczenia usiłowania i przygotowania. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego należy przyjąć, że sprawca zmierza do dokonania przestępstwa w sposób bezpośredni, gdy oceniając jego działanie z punktu widzenia jego zamiaru można stwierdzić, iż działanie to przechodzi w ostatnią fazą urzeczywistnienia tego zamiaru /wyrok SN z dnia 23 października 1967 r., III KR 113/67, OSP 1970, z. 3, poz. 65/. Oskarżeni zastosowali środki zmierzające bezpośrednio do dokonania oszustwa. Nie zawsze jednak mimo posłużenia się sfałszowanym zaświadczeniem lub oświadczeniem o zatrudnieniu i osiąganych dochodach doszło do zawarcia umowy kredytowej. W stosunku do czynów, które nie zakończyły się udzieleniem kredytu, Sąd przypisał oskarżonym usiłowanie oszustwa. Sąd nie miał bowiem wątpliwości, że jedynym powodem, dla którego nie wystąpił skutek w postaci zawarcia umowy kredytowej była negatywna decyzja ze strony banku. Oskarżeni swoim zachowaniem dążyli natomiast do dokonania oszustwa i dopiero ostatnia faza czynu zadecydowała niezależnie od woli sprawców o braku skutku w postaci rozporządzenia mieniem.

Przestępstwo z art. 270 § 1 k.k. popełnia osoba, która w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa. W przepisie tym określone są więc trzy czynności wykonawcze: „podrabia", „przerabia", „używa". Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem „dokument jest podrobiony wówczas, gdy nie pochodzi od tej osoby, w której imieniu został sporządzony" (zob. także wyrok SN z dnia 5 marca 2003 r.,
III KKN 165/01, OSNwSK 2003, poz. 516). Przerobienie dokumentu polega natomiast na nieuprawnionym wprowadzeniu zmiany do dokumentu autentycznego. Z kolei użycie polega na posłużeniu się dokumentem w związku z jego przeznaczeniem.

W oparciu o opinie grafologiczne Sąd ustalił, że P. W. oraz A. H. podrobili zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...). Wypełnili bowiem własnoręcznie poszczególne rubryki zaświadczeń nieprawdziwymi informacjami oraz w imieniu firmy (...). Z kolei M. S. wypełnił poszczególne rubryki wniosków kredytowych, pod którymi nie podpisała się osoba, której wniosek dotyczył. Co więcej, z pełną świadomością pochodzenia sfałszowanych zaświadczeń przedkładanych przez kredytobiorców używał ich następnie w celu dopełnienia procedury i doprowadzenia do podpisania umowy pomiędzy bankiem a kredytobiorcą. Mając na uwadze powyższe Sąd przypisał wyżej wymienionym oskarżonym popełnienie przestępstwa
z art. 270 § 1 k.k.

Sąd przypisał ponadto M. S. popełnienie przestępstwa
z art. 296a § 1 k.k. w stosunku do czynów opisanych w pkt I-II części dyspozytywnej wyroku. Strona przedmiotowa czynu stypizowanego w art. 296a § 1 k.k. polega na żądaniu lub przyjmowaniu korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy
w zamian za podjęcie wymienionych w przepisie zachowań. Jest to przestępstwo indywidualne, które może popełnić jedynie osoba, która pełni funkcję kierowniczą
w jednostce organizacyjnej wykonującej działalność gospodarczą lub pozostaje z nią w stosunku pracy, umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Oskarżony był w okresie objętym zarzutami w stosunku pracy z Bankiem (...) S.A. Nie ulega zatem wątpliwości, iż był jednym z podmiotów określonych w treści przepisu art. 296a § 1 k.k. Sąd ustalił, że przyjął on od E. S. w zamian za niedopełnienie ciążących na nim obowiązków kwotę nie mniejszą niż 12.000 zł. Oskarżony działał tym samym na szkodę swojego pracodawcy - (...) S.A. Będąc zobowiązanym do weryfikacji przedłożonej przez klientów dokumentacji świadomie przyjmował tę dokumentację od kredytobiorców i wykorzystywał ją w dalszej procedurze kredytowej. W zamian za podejmowanie tych działań uzyskiwał określone korzyści. W przypadku kredytobiorców posługujących się zaświadczeniem bądź oświadczeniem o zatrudnieniu i osiąganych dochodach w siłowni R. J. (1), oskarżony w zamian za ułatwienie uzyskania kredytu mógł bezpłatnie korzystać z jego siłowni. Z kolei w przypadku klientów E. S. i Ł. K. M. S. przyjmował określoną kwotę pieniędzy. Od E. S. otrzymał po 2.000 zł za każdy udzielony kredyt. Natomiast od Ł. K. otrzymywał kwoty po 10-20 % wartości kredytu. Sąd ustalił także, że M. S. nie przyjmował pieniędzy od G. H..

Sąd zmienił kwalifikację prawną czynów zarzucanych M. S., G. H. i A. H., kwalifikowanych jako pomocnictwo na współsprawstwo. Uznał, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu czynów opisanych w pkt I części wstępnej wyroku wspólnie i w porozumieniu
z innymi osobami. Istota działania wspólnie i w porozumieniu sprowadza się do rzeczywistego współdziałania w samym wykonaniu poprzez określony podziału ról. Nie ma przy tym znaczenia, czy sprawcy określili podział ról wcześniej, czy też
w trakcie wypełniania znamion czynu zabronionego. Istotne jest natomiast, aby każdy ze współsprawców obejmował swoim zamiarem cały zespół znamion czynu zabronionego. Nie ulega najmniejszych wątpliwości, że w przedmiotowej sprawie M. S. działał w ramach porozumienia. Porozumienie to przejawiało się na różne sposoby. Porozumienie z E. S. i Ł. K. zostało wyrażone wprost podczas ustalania warunków współpracy i sposobu podziału pieniędzy. W przypadku R. J. (1), oskarżony jako klient siłowni
i dobry kolega zdawał sobie sprawę z tego, że R. J. (1) nikogo nie zatrudniał w swojej siłowni, a jego działalność nie przynosiła żadnych dochodów. Przyjęcie i wprowadzenie zatem do systemu komputerowego banku zaświadczeń
o zatrudnieniu kredytobiorców w siłowni R. J. (1) oznaczało, iż w sposób dorozumiany oskarżony dążył do tego samego celu co R. J. (1) oraz kredytobiorca. Jego rola była natomiast na tyle istotna w popełnieniu przestępstwa, że Sąd nie podzielił stanowiska prokuratora i odrzucił konstrukcję pomocnictwa na rzecz współsprawstwa. W ocenie Sądu rola M. S. była wręcz kluczowa. Bez jego udziału w procederze nie doszłoby do popełnienia przestępstw przypisanych oskarżonym. Znajomość przez niego procedury banku przy udzielaniu kredytów doprowadziła do wykorzystania przez M. S. jej słabych punktów. Jako pracownik banku nie tylko przyjmował sfałszowane zaświadczania, lecz także wykonywał fikcyjne telefony w celu potwierdzenia zatrudnienia i wpłacał trzy pierwsze raty kredytu po to, aby nie doszło do wykrycia przestępnego procederu. Dla rozróżnienia współsprawstwa od pomocnictwa istotne jest działanie w ramach określonego podziału ról. Współsprawcą jest nie tylko osoba, która realizuje całość lub część znamion czynu zabronionego, lecz także osoba, której działanie stanowi istotny wkład w realizacji przestępstwa (zob. wyrok SN z dnia 8 grudnia 2011, sygn.
II KK 162/11, OSNKW 2012/3/28, Prok. I Pr. wkł. 2012/5/1, Biul. SN 2012/3/20-21, wyrok SO w Koszalinie z dnia 24 września 2013 r., sygn. V Ka 456/13, LEX nr 1715461). Pomocnik natomiast nie uczestniczy w popełnieniu przestępstwa, jedynie ułatwia swoim działaniem jego popełnienie (zob. wyrok SA w Krakowie z 3 lutego 2015, sygn. II AKa 190/14, KZS 2015/3/56, Prok. I Pr.- wkł. 2015/10/24). Wspólnie
i w porozumieniu z M. S. działali także A. H.
i G. H.. G. H. miał za zadanie pozyskiwanie potencjalnych kredytobiorców, wręczanie im sfałszowanego zaświadczenia o zatrudnieniu, które wystawiała A. H., a następnie dopilnowanie, aby potencjalny kredytobiorca udał się do banku, a konkretnie do M. S., po czym przekazał mu umówioną część pieniędzy z uzyskanego kredytu. Wskazani oskarżeni mieli pełną świadomość wspólnego wykonywania czynu zabronionego, a więc przynajmniej wiedzieli o sobie i zdawali sobie sprawę, że podejmowana czynność składa się na realizację wspólnie wykonywanej całości przedsięwzięcia. W ocenie Sądu fakt działania przez oskarżonych wspólnie i w porozumieniu nie budzi wątpliwości. Oskarżeni A. H. oraz G. H. w celu popełnienia przestępstwa korzystali z numeru telefonu przypisanego do firmy (...). A. H. była obecna podczas montażu sprzętu, zaś G. H. otrzymywał na swoje nazwisko faktury od firmy (...). Nie budzi zatem wątpliwości fakt działania wskazanych oskarżonych wspólnie i w porozumieniu. Bez ich aktywnego udziału niemożliwe było zrealizowanie przestępnego procederu.

M. D. działał wspólnie i w porozumieniu z G. H., który wręczył mu sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu i poinstruował go, do którego banku ma się udać w celu uzyskania kredytu. Poinformował go także, że M. S. wie o jego osobie, starającej się o kredyt. Oskarżony M. D. zdawał sobie sprawę, że działa z pracownikiem banku w celu osiągnięcia tego samego celu. W tym samym celu otrzymał także sfałszowane zaświadczenie. Mając świadomość, że elementem przestępstwa jest posłużenie się sfałszowanym zaświadczeniem o zatrudnieniu, oskarżony ten działał także wspólnie
i w porozumieniu z A. H.. Działanie A. H. było zbyt doniosłe dla przestępczego procederu, aby można było uznać jej działanie jako udzielenie pomocy. Wskazani oskarżeni wypełnili wspólnie znamiona przypisanych im czynów.

M. P. działał wspólnie i w porozumieniu z E. S. oraz M. S.. Porozumienie oraz podział ról pomiędzy oskarżonym
a E. S. nastąpiło wprost w czasie ich rozmowy. E. S. wypisała
w obecności oskarżonego zaświadczenie o zatrudnieniu i pokazała przez szybę, do którego pracownika banku oskarżony ma się udać. M. P. domyślił się, że pracownik banku zachowuje pozory prawidłowego wykonywania przez siebie obowiązków pracowniczych w związku z obecnością innych pracowników banku. Można zatem przyjąć, że zawarli porozumienie w sposób dorozumiany.

K. Z. (1) działał wspólnie i w porozumieniu z G. H.
i A. H.. Przedłożył bowiem sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu
w firmie (...), na którym znajdowała się pieczątka firmy z numerem telefonu. Jak wynika z dokumentacji przedłożonej przez firmę (...) oraz z zeznań pracowników tej firmy, numer telefonu kontaktowy został podany do G. H. - kolegi K. Z. (1). W rzeczywistości numer telefonu firmy (...) obsługiwała A. H., która posiadała ponadto pełnomocnictwo J. Ł.. Potwierdzając telefonicznie zatrudnienie K. Z. (1) A. H. dążyła wspólnie z G. H. i K. Z. (1) do osiągnięcia wspólnego celu.

K. G. (1) działał wspólnie i w porozumieniu z R. J. (1), który wręczył mu sfałszowane zaświadczenie o zatrudnieniu w swojej siłowni. Nie ulega zatem wątpliwości, że w ramach uzgodnionego podziału ról oskarżeni wspólnie wypełnili znamiona przestępstwa oszustwa.

A. S. (2) działał wspólnie i w porozumieniu z M. S. oraz E. S.. Z E. S. zawarł porozumienie wprost, uzgadniając podział ról. Oskarżony zorientował się w banku, że M. S. współpracuje z E. S., ponieważ czekali aż skończy obsługiwać innych klientów, aby do niego podejść. Bankowiec uzgadniał wszystko z E. S., a kredytobiorcy wskazał jedynie miejsca, w których należało się podpisać. W związku z tym dążył wspólnie z E. S. oraz w sposób dorozumiany z M. S. do uzyskania kredytu.

P. W. posłużył się zaświadczeniem o zatrudnieniu w firmie (...), który udzielił pełnomocnictwa A. H.. Na zaświadczeniu znajdowała się pieczątka z numerem telefonu, którym posługiwała się w rzeczywistości A. H., zaś pracownikom firmy komunikacyjnej został podany do kontaktu numer telefonu G. H.. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że w ramach porozumienia oskarżeni działali wspólnie. Odnośnie kredytu M. T. biegły grafolog wskazał, że P. W. wypełnił poszczególne rubryki tego zaświadczenia. Sam oskarżony przyznał także, że dostarczył koledze zaświadczenie. Nie ulega zatem wątpliwości, że P. W. wypełnił swym zachowaniem znamiona przestępstwa oszustwa wraz
z M. T..

Sąd nieco inaczej ocenił także przestępstwo ciągłe zarzucane M. S.. Dokonał oceny z uwzględnieniem doktryny i orzecznictwa obowiązującego w tym przedmiocie. Uznał, że niektóre czyny popełnione były w zbyt dużej odległości czasowej (np. 2 lata), przez co nie mogły tworzyć przestępstwa ciągłego.

Analizując modus operandi oskarżonych Sąd uznał, że w sprawie doszło do aktualizacji w sprawie konstrukcji czynu ciągłego. Do przypisania tej formy popełnienia czynu konieczne jest bowiem na podstawie art. 12 k.k. łączne spełnienie następujących warunków: 1) dopuszczenie się co najmniej dwóch zachowań,
2) z góry powzięty zamiar sprawcy, 3) krótkie odstępy czasu pomiędzy poszczególnymi zachowaniami. Nie ulega bowiem wątpliwości, że zamiar oskarżonych istniał już przed podjęciem pierwszego z nich, względnie w chwili podejmowania pierwszego zachowania miał już zamiar popełnienia wszystkich zindywidualizowanych, co najmniej w ogólnym zarysie, zachowań, składających się na czyn ciągły.

Z kolei ciąg przestępstw jest odmianą zbiegu rzeczywistego przestępstw rozumianego jako popełnienie przez sprawcę dwóch lub więcej przestępstw (Kardas, Przestępstwo..., s. 324; Zalewski, Przestępstwo..., s. 82; Dąbrowska-Kardas, Kardas, Czyn..., s. 115-116; Zoll, Problem..., s. 61; Kulik, glosa do uchwały SN z dnia 19 sierpnia 1999 r., s. 143). Możliwe jest przyjęcie ciągu przestępstw, gdy jedno przestępstwo zostało popełnione jednym zachowaniem, a inne - w warunkach czynu ciągłego z art. 12 k.k. (Kardas (w:) Zoll I, s. 1157). Wykorzystanie takiej samej sposobności przy popełnieniu każdego z przestępstw składających się na ciąg zachodzi w razie wykorzystywania przez sprawcę tej samej powtarzającej się sytuacji czy okazji do popełnienia przestępstwa. O tym, czy sprawca popełnił czyn
z wykorzystaniem takiej samej sposobności, decydują kryteria obiektywne związane
z czasem, miejscem, sytuacją, cechami pokrzywdzonego lub sprawcy (Gałązka (w:) Grześkowiak, Wiak, s. 591).

W przypadku G. H. i A. H. sposobność do popełnienia przestępstwa związana była nierozerwalnie z wystawianiem sfałszowanych zaświadczeń o zatrudnieniu, namawianiu innych osób do zaciągnięcia zobowiązania i wykorzystywaniem wiedzy oraz zajmowanego stanowiska przez M. S. w związku z wykonywaną przez niego pracą w banku. Z kolei P. W. w niewątpliwie krótkim odstępie czasu, w oparciu
o sfałszowane zaświadczenia na tę samą firmę dokonał dwóch oszustw. Jego zachowanie także wyczerpało znamię takiej samej sposobności.

Sąd nie przyjął natomiast konstrukcji ciągu przestępstw w przypadku M. S. z uwagi na brak spełnienia poszczególnych przesłanek. Opisany w pkt IV części dyspozytywnej wyroku czyn nie spełnia przesłanki takiej samej sposobności w stosunku do pozostałych czynów. Oskarżony w tym przypadku przyjął bowiem prawdziwe zaświadczenie o zatrudnieniu A. O., nie zaś sfałszowane, tak jak to miało miejsce przy popełnieniu pozostałych czynów. Co więcej oszustwo zostało dokonane na jej szkodę a nie na szkodę banku. Sposobność oskarżonego w ramach tego czynu powstała dopiero na skutek długotrwałej działalności w ramach wyłudzania kredytów, nie zaś z samego faktu zajmowania stanowiska doradcy klienta. Z kolei usiłowanie popełnienia oszustwa
w typie kwalifikowanym z pkt II części dyspozytywnej wyroku uniemożliwia przyjęcie ciągu z pozostałymi przestępstwami popełnionymi w typie podstawowym. Brak spełnienia przesłanki krótkich odstępów czasu uniemożliwił z kolei utworzenie konstrukcji ciągu przestępstw pomiędzy czynem opisanym w pkt I części dyspozytywnej wyroku a czynem opisanym w tej części w pkt III. Zgodnie
z ugruntowanym orzecznictwem za krótkie odstępy czasu uważa się okres do kilku miesięcy (zob. wyrok SA w Katowicach z dnia 9 maja 2002 r., II AKa 118/02, KZS 2002, z. 11, poz. 57, Kardas [w:] Zoll I, s. 1163).

Przestępstwa przeciwko mieniu naruszają własność, uznawaną w świetle Konstytucji za podstawowe i nienaruszalne prawo każdej jednostki. Z tego względu zasługują na szczególne potępienie i stosowanie w przypadku ich popełnienia surowych sankcji. Zachowanie oskarżonego M. S. było szczególnie naganne ze względu na fakt, że godziło w prawidłowość funkcjonowania obrotu gospodarczego, przez co było jednoznacznie i istotnie społecznie szkodliwe.

Wymierzając oskarżonym karę Sąd miał na względzie wszystkie dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności zawarte w art. 53 k.k. Jak wynika z art. 53 § 1 i 2 k.k., Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze
i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby
w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie
o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Podkreślenia wymaga fakt, że dyrektywy wymiaru kary są objęte zasadą swobodnego sędziowskiego uznania /zob. postanowienie SN z dnia 26 stycznia 2011 r., III KK 335/10, LEX nr 736755/.

Sąd miał również na uwadze dyrektywę społecznego oddziaływania kary. Wskazać trzeba, iż dyrektywa ta, ujęta jako kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, związana jest ściśle z dyrektywą stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz dyrektywą stopnia winy. Należy przy tym podkreślić, iż realizacja tych dwóch dyrektyw stanowi jeden z warunków skutecznego kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Tylko bowiem kara sprawiedliwa, współmierna do stopnia społecznej szkodliwości konkretnego czynu, a przy tym wymierzona w granicach winy sprawcy, może mieć pozytywny wpływ na społeczeństwo /por. Zofia Sienkiewicz (w:) A. Wąsek, Kodeks Karny. Komentarz, t. II, Gdańsk 1999/. Okoliczność nieuchronności ukarania z punktu widzenia społecznego oddziaływania kary jest szczególnie istotna /zob. wyrok SA w Gdańsku z dnia 27 września 2012 r.,
II AKa 307/12, LEX nr 1236130/.

Pojęcie „stopień społecznej szkodliwości” nie jest ogólnikiem wykorzystywanym dla uzasadnienia dowolnych ocen. Jest to tzw. kategoria ogólna,
a to ocena wynikająca z objętych nią przesłanek. Pojęcie to wyraża łączną miarę czynu przestępczego, obejmującą jego elementy przedmiotowe (społeczną szkodliwość) i podmiotowe (rodzaj zamiaru, motywy i pobudki działania sprawcy). Uwzględnianie stopnia społecznej szkodliwości czynu oznacza uwzględnianie poziomu ujemnej wagi ocenianego czynu.

W kontekście powyższych okoliczności Sad uznał, że wobec M. S. i G. H. jedynie kara bezwzględna pozbawienia wolności spełni swe cele zapobiegawcze i wychowawcze. Wobec pozostałych oskarżonych uznał, że karą wystarczającą będzie kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Sąd wymierzając oskarżonym kary zważył na całokształt okoliczności dotyczących ich osoby.

M. S. dopuścił się przestępstw z winy umyślnej, w zamiarze bezpośrednim. Wymierzając oskarżonemu karę za przestępstwa opisane w pkt. I-IV części dyspozytywnej wyroku Sąd miał na względzie postać zamiaru sprawcy oraz stopień szkodliwości jego czynu. Oskarżony ten pełnił zasadniczą i najważniejszą rolę w przestępczym procederze. Był tym ogniwem, bez którego ten proceder nie mógłby funkcjonować. Jako pracownik banku wykorzystał wiedzę zdobytą podczas wykonywanej pracy, działając na szkodę banku. Dopuszczał się oszustw przez długi okres czasu – ponad 3 lata. W przypadku czynu popełnionego na szkodę A. O. dopuścił się oszustwa na szkodę klientki banku. Podejmował także działania mające na celu udaremnienie ujawnienia tak dużej skali przestępstw. Wpłacając bowiem pierwsze trzy raty kredytu próbował zatrzeć ślady i nie dopuścić do wykrycia popełnionych przestępstw. Stopień winy limituje wymiar kary zgodnie
z treścią art. 53 § 1 k.k.

Za okoliczność obciążającą Sąd uznał brak skruchy ze strony oskarżonego, nie przeprosił pokrzywdzonych, nie podjął jakichkolwiek kroków w kierunku naprawienia wyrządzonej szkody.

Z kolei za okoliczności łagodzące Sąd uznał brak uprzedniej karalności.

Mając na uwadze powyższe Sąd zmodyfikował kwalifikacje prawną i wymierzył M. S.:

I.  za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 296a § 1 k.k. i art. 13 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k.
i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. karę
1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 zł,

II.  za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. art. 270 § 1 k.k. i art. 296a § 1 k.k. i art. 13 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 296a § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 zł,

III.  za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 13 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 zł,

IV.  za czyn z art. 286 § 1 k.k. karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając M. S. kary jednostkowe pozbawienia wolności i grzywny Sąd wziął pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu, wagę naruszonego dobra prawnego oraz możliwości finansowe oskarżonego.

Sąd orzekł na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wobec oskarżonego M. S. w miejsce kar jednostkowych karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 zł. Orzekając karę łączną pozbawienia wolności Sąd zastosował zasadę absorpcji. W tym względzie podzielił stanowisko, iż zasadę pełnej absorpcji zastosować można wówczas, gdy albo wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo gdy orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też, gdy istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby oskarżonego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego
w K. z dnia 8 marca 2001 r., II A Ka 59/2001, Prokuratura i Prawo - dodatek 2002/3, poz. 21, a także nadal aktualny wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29.04.1974 r., Biuletyn SN 1974, Nr 9-10, poz. 112).

Sąd miał na uwadze z jednej strony bliską więź podmiotową i przedmiotową czynów, a z drugiej strony bliskość czasową popełnionych przestępstw.

Sąd wymierzył M. D. za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat. W ocenie Sądu jest to kara odpowiednia do stopnia winy, społecznej szkodliwości oraz rodzaju naruszonego dobra. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał przyznanie się oskarżonego do popełnienia przestępstwa i ujawnienie istotnych okoliczności sprawy.

M. P. Sąd wymierzył za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz 50 stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł. Sąd miał na uwadze fakt, że M. P. jest młodociany. Z tego powodu wymierzając mu karę Sąd miał przede wszystkim na uwadze jej wychowawczy charakter. Sąd oddał oskarżonego obligatoryjnie w okresie próby pod dozór kuratora.

Sąd wymierzył K. Z. (1) za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat.

Sąd wymierzył G. H. za ciąg przestępstw z art. 13 § 1 k.k.
w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. w zw. z art.12 k.k. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i 300 stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł. Sąd miał na względzie istotną rolę oskarżonego
w przestępczym procederze, działał w sposób przemyślany i zaplanowany. Działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim w celu osiągnięcia bezprawnej korzyści majątkowej. Współpracował z oskarżonym M. S., a jego rola polegała na wyszukiwaniu potencjalnych klientów banku. Wykorzystywał naiwność innych osób – potencjalnych kredytobiorców, wprowadzając ich w błąd. Inkasował za to pieniądze. Z dokumentacji przekazanej przez firmę (...) wynika, że to oskarżony wraz ze swoją żoną użytkowali numer telefonu, pod którym M. S. weryfikował zatrudnienie osób posługujących się zaświadczeniem
o zatrudnieniu w firmach braci Ł.. Rachunki za telefon przychodziły na ich adres zamieszkania, zaś w umowie jako numer do kontaktu z klientem został wskazany numer telefonu G. H.. Jego zachowanie cechuje się znaczną społeczną szkodliwością. Aktualny brak karalności sądowej stanowi niewątpliwie okoliczność łagodzącą dla wymiaru kary, jednak nie w takim stopniu, aby warunkowo zawiesić jej wykonanie. Zdaniem Sądu jedynie kara bezwzględna pozbawienia wolności odniesie wobec oskarżonego swe cele wychowawcze i zapobiegawcze.

Sąd wymierzył A. H. za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k.
i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.
i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz
z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw.
z art. 12 k.k. karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności
z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. Za okoliczność łagodzącą Sąd uznał brak uprzedniej karalności oraz dotychczasowy tryb życia. Wymierzona oskarżonej kara odzwierciedla stopień winy, wysoki stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu oraz wagę naruszonego dobra prawnego.

Sąd wymierzył oskarżonemu K. G. (1) za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat oraz 50 stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 (dziesięciu) zł.

Sąd wymierzył A. S. (2) za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł. Oskarżony jest osobą młodocianą. W związku z tym Sąd oddał oskarżonego obligatoryjnie w okresie próby pod dozór kuratora. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara czyni zadość dyrektywom wymiaru kary i uwzględnia jej wychowawczy charakter.

Sąd wymierzył P. W. za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k.
w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k.
i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat oraz grzywny w liczbie 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wymiar jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 (dziesięciu) zł.

Sąd pragnie nadmienić, że przy warunkowym zawieszeniu wykonania kar pozbawienia wolności zastosował przepis art. 69 § 1 k.k. obowiązujący przed 1 lipca 2015r., albowiem jest one względniejszy dla oskarżonych.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonym na poczet orzeczonych kar okresy ich rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

Pełnomocnik pokrzywdzonego Banku (...) S.A. złożyła przed rozpoczęciem przewodu sądowego wniosek o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie 308.023,29 zł. Zgodnie z dyspozycją art. 46 § 1 k.k.
w przypadku złożenia wniosku Sąd obligatoryjnie orzeka obowiązek naprawienia szkody. Pojęcie szkody należy rozumieć jako uszczerbek majątkowy. Naprawienie szkody, o którym obejmuje wyrównanie straty, którą poszkodowany poniósł. Sąd orzekając obowiązek naprawienia szkody uwzględnia ewentualne dotychczasowe jej pokrycie, w szczególności wartość uprzednio odzyskanego w stanie niepogorszonym mienia (wyrok SN z dnia 29 marca 2011 r., III KK 392/10, LEX nr 794161). Warunkiem orzeczenia obowiązku naprawienia szkody jest zatem jej istnienie
w chwili orzekania. Sąd Okręgowy ustalił rozmiar szkody w oparciu o pisemną informację pełnomocnika pokrzywdzonego banku. W piśmie uzupełniającym z dnia 08.02.2016 r. (data wpływu) pełnomocnik pokrzywdzonego banku wskazał wysokość przeterminowania poszczególnych kredytów. Sąd Okręgowy nie uwzględnił jedynie kwoty 94.999 zł, ponieważ dotyczy kredytu, nie będącego przedmiotem niniejszego postępowania. Sąd nie orzekł ponadto obowiązku naprawienia szkody w przedmiocie kredytu J. W., przeciwko któremu nie zapadł prawomocny wyrok skazujący oraz w przedmiocie kredytu M. D., który wskazał, że otrzymał korespondencję od firmy windykacyjnej. Orzeczenie obowiązku naprawienia szkody jest bowiem możliwe jedynie w przypadku skazania za przestępstwo,
z którego wynikła szkoda. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł obowiązek naprawienia szkody w części od M. S.: w kwocie 3.361,29 złotych solidarnie z A. S. (2), w kwocie 8.544,56 złotych solidarnie z P. P. (1), wobec którego orzeczono obowiązek bieżącego spłacania rat zaciągniętego kredytu wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2015r., sygn. akt III K 355/14, w kwocie 14.215,20 złotych na rzecz (...) S.A. solidarnie z S. Z., wobec której orzeczono obowiązek naprawienia szkody wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 29 maja 2015 r, sygn. akt III K 64/15, w kwocie 18.868,32 złotych na rzecz (...) S.A. solidarnie
z P. W. oraz M. T., wobec którego orzeczono obowiązek naprawienia szkody wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 29 maja 2015 r, sygn. akt III K 64/15, w kwocie 26.532,63 złotych solidarnie z M. N., wobec której orzeczono obowiązek naprawienia szkody wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. akt V K 887/15. Sąd orzekł ponadto od oskarżonego A. S. (2) obowiązek naprawienia szkody w części w kwocie 3.361,29 złotych solidarnie
z M. S. oraz od oskarżonego P. W.
w części w kwocie 18.868,32 złotych co do czynu opisanego w punkcie dziesiątym części dyspozytywnej wyroku, solidarnie z M. S. oraz M. T., wobec którego orzeczono obowiązek naprawienia szkody wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 29 maja 2015 r, sygn. akt III K 64/15.

W przypadku orzeczenia obowiązku naprawienia szkody, Sąd zastosował przepis art. 46 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r., albowiem jest on względniejszy dla oskarżonych.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonych M. D. i K. Z. (1) od ponoszenia kosztów sądowych, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa. Sąd uznał, że ich uiszczenie byłoby dla oskarżonych zbyt uciążliwe z uwagi trudną sytuację materialną.

Na podstawie art. 627 k.p.k., art. 633 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe im przypadające, w tym wymierzył im opłaty:

- M. S. w kwocie 1600 zł,

- M. P. w kwocie 280 zł,

- A. H. w kwocie 500 zł,

- K. G. (1) w kwocie 280 zł,

- A. S. (2) w kwocie 380 zł,

- P. W. w kwocie 380 zł,

- G. H. w kwocie 900 zł.