Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 166/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 sierpnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Dariusz Wiśniewski

Protokolant Joanna Radziszewska

przy udziale Prokuratora Anatola Tarasiuka

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 8 sierpnia 2016 roku

sprawy:

M. S. , syna W. i K. z domu P., urodzonego w dniu (...) w B.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 maja 2016 roku około godziny 18:05 w ruchu lądowym na drodze publicznej w miejscowości S., gmina B., będąc uprzednio prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, prowadził samochód marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w stanie nietrzeźwości, to jest I. badanie 0,33 mg/dm ( 3), II. badanie 0,29 mg/dm ( 3) alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów samochodowych objętych prawem jazdy kategorii „B” od dnia 20 lipca 2015 roku do dnia 20 lipca 2018 roku, orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w B., sygnatura akt (...), z dnia 21 września 2015 roku,

to jest czyn z art. 178a § 4 k.k. ,

I.  Oskarżonego uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, z tym, że przyjmuje, iż dopuścił się go „w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów samochodowych objętych prawem jazdy kategorii „B”, orzeczonego na okres od dnia 20 lipca 2015 roku do dnia 20 lipca 2018 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w B. sygnatura akt (...) z dnia 21 września 2015 roku, w związku ze skazaniem za przestępstwo”, i za to na mocy art. 178a § 4 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na mocy art. 42 § 2 i § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 (dziesięciu) lat.

III.  Na mocy art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych.

IV.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty
oraz kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych w sprawie.

Sędzia :

II K 166/16

UZASADNIENIE

Zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k., wobec złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku wydanego w trybie art. 343 k.p.k., Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku
i omówienia rozstrzygnięć w zakresie wymiaru kary oraz środków karnych.

Zebrany materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości co do tego, że w dniu 16 maja 2016 roku, około godziny 18:05, M. S. prowadził w ruchu lądowym, to jest na drodze publicznej
w miejscowości S. w gminie B., pojazd mechaniczny, czyli samochód osobowy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, to znaczy posiadając w kolejnych badaniach 0,33 i 0,29 mg/dm ( 3) alkoholu w wydychanym powietrzu. Bezspornym jest też, że wyżej wymieniony został w przeszłości prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w B., wydanym w dniu 21 września 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt (...), na mocy którego orzeczono wobec niego, w związku ze skazaniem za przestępstwo, zakaz prowadzenia pojazdów samochodowych objętych prawem jazdy kategorii „B” na okres od dnia 20 lipca 2015 roku do dnia 20 lipca 2018 roku. Powyższe ustalenia dały podstawę do przyjęcia, że oskarżony wypełnił swoim zachowaniem ustawowe znamiona występku z art. 178a § 4 k.k.

Sąd wymierzył M. S. karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, proponowaną przez prokuratora w oparciu o wniosek samego oskarżonego, uznając, że będzie ona w pełni adekwatna do stopnia jego winy oraz całokształtu okoliczności przypisanego mu występku. Sąd miał na względzie fakt, że M. S. był w przeszłości dwukrotnie karany sądownie (niespełna dwa miesiące wcześniej został też prawomocnie skazany za czyn z art. 244 k.k.), prowadził samochód po drodze publicznej bez ważnej życiowo potrzeby i bezpośrednio po spożyciu alkoholu, a więc w pełni świadomy, że znajduje się on w jego organizmie. Co więcej, pojazd, którym się poruszał, nie był dopuszczony do ruchu, a on sam nie posiadał wykupionego ubezpieczenia OC. Uwadze Sądu nie umknęło zarazem, że M. S. przyznał się do winy oraz wyraził żal z powodu swojego zachowania – chociaż wagę tych okoliczności umniejsza fakt, że został ujęty na gorącym uczynku przestępstwa – ponadto jest osobą młodą, poruszał się lokalną drogą o małym natężeniu ruchu, a zawartość alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu stosunkowo nieznacznie przekraczała ustawową granicę stanu nietrzeźwości. Nagromadzenie istotnych przesłanek łagodzących zadecydowało ostatecznie o wymierzeniu M. S. minimalnej kary (czyn z art. 178a § 4 k.k. jest bowiem zagrożony karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności).

Z uwagi na wcześniejszą karalność oskarżonego oraz treść art. 69 § 1 k.k., nie było możliwości zastosowania w tej sprawie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary, w związku z czym została ona ukształtowana jako kara o charakterze bezwzględnym.

Zgodnie z dyspozycją art. 42 § 3 k.k., w razie popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 k.k., sąd orzeka wobec sprawcy zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami (przy czym w takim wypadku, wobec treści art. 42 § 2 k.k., nie może w ogóle odstąpić od orzeczenia tego środka karnego, lecz może nałożyć go na okres od 3 do 15 lat). Nie tracąc tutaj z pola widzenia przedstawionych wyżej okoliczności obciążających, ale mając zarazem na uwadze młody wiek oskarżonego i stopień jego nietrzeźwości w chwili czynu, Sąd uznał, że w odniesieniu do niego zachodzi takowy „wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami” i orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na 10 lat, stojąc na stanowisku, że będzie to adekwatne do stopnia jego winy, jak też stwarzanego przez niego zagrożenia dla bezpieczeństwa innych uczestników ruchu.

Wobec skazania M. S. za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k., zgodnie z treścią art. 43a § 2 k.k., obowiązkiem Sądu było również orzeczenie od niego świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 10.000 złotych. Mając na uwadze sytuację majątkową oraz możliwości finansowe oskarżonego, Sąd uznał, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do orzekania tego świadczenia pieniężnego w kwocie wyższej niż minimalna.

Ponownie podkreślić wypada, że wymiar obu wskazanych wyżej środków karnych jest zgodny z wnioskiem sformułowanym przez prokuratora w oparciu o postulaty samego oskarżonego.

O kosztach sądowych orzeczono zgodnie z treścią art. 627 k.p.k., w tym o wysokości opłaty z uwzględnieniem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223, z późn. zm.).

Sędzia :