Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt III C 354/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 12 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Joanna Suchecka

Protokolant:sekretarz sądowy Joanna Schultz

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2016 r. S.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. S.

- o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej M. S. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 315,86 zł ( trzysta piętnaście złotych osiemdziesiąt sześć groszy ) za okres od 27 stycznia 2016 r. do 27 czerwca 2016 r.;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  odstępuje od obciążania pozwanej kosztami postepowania.

SSR Joanna Suchecka

Sygn. akt III C 354/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 sierpnia 2016r. wydanego w postępowaniu uproszczonym.

Pozwem złożonym w dniu 27 stycznia 2016r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powódka (...) S.A. w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej M. S. kwoty 708,13 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 stycznia 2016r. i kosztów procesu.

Powódka wskazała, że powyższej kwoty dochodzi tytułem należności wynikających z umowy o świadczenie usług z dnia 9 października 2012r. łączącej strony, w tym zaległości abonamentowych w kwocie 287,65 zł, odsetek od zaległości w zapłacie abonamentu 28,21 zł, kary umownej za brak zwrotu sprzętu w wyznaczonym terminie w kwocie 100 zł, odszkodowania w wysokości 292,27 zł za przedterminowe rozwiązanie umowy z winy pozwanej.

Postanowieniem z dnia 10 lutego 2016r. Sąd stwierdził brak podstaw do wykazania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o „odstąpienie od sprawy sądowej”. Wskazała, że nie uchyla się od spłaty swoich zobowiązań, jednak znalazła się w trudnej sytuacji finansowej, utraciła pracę, a obecnie od trzech miesięcy pracuje w L.. Podała pozwana, że kiedy dowiedziała się o niniejszej sprawie i wysokości dochodzonej należności niezwłocznie dokonała wpłaty, na dowód czego przedłożyła potwierdzenie przyjęcia dyspozycji przelewu z dnia 27 czerwca 2016r. na kwotę 708,13 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 października 2012r. pozwana M. S. zawarła z (...) (...) S.A. w W. umowę o abonament na okres 6 miesięcy, obejmującą zestaw promocyjny: start HD. W umowie strony postanowiły, że rozliczenia będą pozwane doręczane w formie komunikatu przesyłanego na dekoder. Pozwanej został wydany sprzęt.

Bezsporne, a nadt o dowód umowa o abonament k. 23

Z dniem 2 czerwca 2014r. w wyniku połączenia spółek wszelkie prawa i obowiązki (...) (...) S.A. w W. przejęła spółka (...) S.A. w W..

Bezsporne

Umowa stron uległa rozwiązaniu 30 czerwca 2015r.

Z tytułu opłat abonamentowych pozwana zalegała kwotą 291,79 zł.

Powódka naliczyła karę umowną za niedotrzymanie warunków promocji w kwocie 292,27 zł. oraz karę umowną z tytułu niedotrzymania terminu zwrotu sprzętu w kwocie 100zł.

Bezsporne, a nadto pismo z dnia 16 lipca 2015r., noty księgowe k. 28,29

W dniu 27 czerwca 2016r. pozwana dokonała wpłaty na rzecz powódki kwoty 708,13zł tytułem powyższych należności.

Dowód: potwierdzenie przyjęcia dyspozycji przelewu k. 69

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne jedynie w niewielkim zakresie.

Powódka nie przedstawiła materiału pozwalającego na zweryfikowania prawidłowości naliczenia przez nią opłat dochodzonych w niniejszym procesie. Przedstawiona przez powódkę umowa została zawarta w dniu 9 października 2012 r. na okres 6 miesięcy, natomiast z pism powódki kierowanych do pozwanej wynika, że umowa, z której powódka wywodzi swoje roszczenia, została rozwiązana z dniem 30 czerwca 2015r., a przy tym – co istotne – w związku z rozwiązaniem tej umowy powódka naliczyła odszkodowanie za rozwiązanie umowy przed terminem. Tym samym powódka nie przedstawiła umowy, jaka łączyła strony po upływie wskazanych wyżej 6 miesięcy i która stanowiła podstawę obciążenia pozwanej odszkodowaniem. W istocie na podstawie materiałów przedstawionych przez powódkę nie sposób ustalić żadnych okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia, albowiem albo brak jest jakichkolwiek dowodów w tym zakresie, albo powódka przedłożyła jedynie wystawione przez siebie faktury i noty księgowe lub pisma, których moc dowodowa ogranicza się do tego, że zostały złożone oświadczenia woli o treści zawartej w tych materiałach. Przyjęcie, iż powództwo w dacie złożenia pozwu było zasadne możliwe było wyłącznie wobec stanowiska pozwanej, która w żadnym zakresie nie zakwestionowała swojej odpowiedzialności zarówno co do zasady jak i wysokości, wskazała, że miała świadomość swoich zobowiązań, lecz z uwagi na trudną sytuację finansową nie miała możliwości ich uregulować. Pozwana po uzyskaniu informacji o niniejszym procesie dokonała spłaty należności głównej w całości.

Z tego względu mimo, że inicjatywa dowodowa powódki okazała się całkowicie nieskuteczna, Sąd uznał roszczenie za zasadne stosując art. 229 k.p.c. Wobec spłaty należności głównej, Sąd uwzględnił roszczenie jedynie co do odsetek za okres od wytoczenia powództwa (jak domagała się powódka) do dnia zapłaty, w oparciu o art. 481 § 1 k.c.

W pozostałym zakresie powództwo wobec uregulowania należności zostało oddalone.

Na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu. Sąd miał na uwadze, że w sprawie wystąpiły okoliczności w znacznym zakresie wypełniające przesłanki z art. 101 k.p.c., bowiem pozwana niezwłocznie, gdy dowiedziała się o procesie uregulowała całą należność główną, powódka zaś nie wykazała, aby przed wytoczeniem procesu skierowała do pozwanej wezwanie do zapłaty, a co za tym idzie, że podjęła czynności w celu ugodowego zakończenia postępowania. Ujawnione okoliczności pozwalają sądzić, że wytoczenie niniejszego powództwa nie było niezbędne do tego, aby powódka mogła uzyskać zaspokojenie swojej należności. Sąd nadto uwzględnił wskazane przez pozwaną przyczyny braku wcześniejszej zapłaty Sąd. Sąd pobocznie również uwzględnił fakt, że dokumenty przedstawione w sprawie nie dawały możliwości zweryfikowania żądania, a podstawą dokonanych ustaleń było uznanie roszczeń przez pozwaną w całości. Brak inicjatywy dowodowej ze strony powódki, która była reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika jest czynnikiem, który w połączeniu z powyżej opisanymi nakazał uznać, że obciążenie pozwanej kosztami procesu naruszałoby zasady słuszności.

SSR Joanna Suchecka