Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 934/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przyznał R. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 29 lutego 2016 r. wobec orzeczenia przez Komisję Lekarską ZUS okresowej częściowej niezdolności do pracy. (decyzja – k. 29 akt ZUS)

Od decyzji ZUS odwołanie w dniu 26 marca 2015 r. złożył wnioskodawca. Wskazał w uzasadnieniu, że stan jego zdrowia uległ pogorszeniu, gdyż był leczony na oddziale kardiologii szpitala MSWiA w Ł.. Posiada liczne schorzenia takie jak m.in. obecność tętniaka w układzie sercowo – naczyniowym, miażdżycę, nadciśnienie, niewydolność krążenia, chorobę niedokrwienną serca, depresję, cukrzycę. Ponadto szybko się męczy, ma duszności i ucisk w klatce piersiowej co nie pozwala mu na podjęcie pracy zarobkowej. Nie zgadza się z orzeczoną częściową niezdolnością do pracy z powodu stanu zdrowia i wnosi o ustalenie renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe. (odwołanie – k. 2 - 3 )

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji. (odpowiedź na odwołanie – k. 4)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca R. M. urodził się (...) Posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe. Z zawodu jest tokarzem, ostatnio krojczy, nie pracuje od 2013 r. (okoliczności bezsporne)

Wnioskodawca posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe. (okoliczności bezsporne)

Ubezpieczony od 15 lutego 2014 r. do 28 lutego 2015 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. (okoliczności bezsporne).

W dniu 12 stycznia 2015 r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. (wniosek – akta ZUS)

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 9 lutego 2015 r. stwierdzono wobec wnioskodawcy częściową niezdolność do pracy do 29 lutego 2016 r. biorąc pod uwagę rodzaj jego schorzeń, stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek, predyspozycje psychofizyczne. W rozpoznaniu Lekarz Orzecznik stwierdził przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, stan po (...) / październik 2013 r./, po (...) / (...), (...) listopad 2013 r./, po (...) i P. OMg z inplantacją stentu powlekanego / marzec 2014 r., (...)+2xDES / maj 2014 r./ , nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu II, mieszane zaburzenia lękowo depresyjne łagodne, ziarniniaka W. (orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k. 26 , k.41 dokumentacji medycznej akt ZUS )

Ubezpieczony w dniu 11 lutego 2015 r. złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS. (sprzeciw – k. 42 dokumentacji medycznej)

Komisja lekarska w dniu 25 lutego 2015 r. rozpoznała u ubezpieczonego przewlekłą chorobę niedokrwienną sera, stan po (...), stan po (...), stan po (...) i P. OMg z implantacją stentu powlekanego, stan po P. (...) + 2 x DES, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu II, mieszane zaburzenia lękowo – depresyjne łagodne, Z. W.. Poprawa w zakresie układu krążenia – stabilizacja choroby niedokrwiennej serca przy istniejących schorzeniach towarzyszących uzasadnia orzeczenie dalszej długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z posiadanym II poziomem kwalifikacji. Brak natomiast niezdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej. (orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 28 akt ZUS, opinia lekarska – k. 53 dokumentacji medycznej)

W konsekwencji powyższego orzeczenia organ rentowy decyzją z dnia 16 marca 2015 r. przyznał R. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 15 marca 2015 r. do dnia 29 lutego 2016 r. (decyzja – k. 29 akt ZUS)

U R. M. rozpoznano stan po dawno przebytej operacji żylaków obu kończyn dolnych z dość dobrym wynikiem, przewlekłą niewydolność żylną obu kończyn dolnych w stopniu zaawansowania C 4 w sześciostopniowej skali (...) i stan po chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego. Stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy wyłącznie z przyczyn chirurgicznych nie skutkuje długotrwałą niezdolnością do pracy zarobkowej (opinia lekarza biegłego sądowego M. G. z zakresu chirurgii ogólnej chirurgii naczyniowej i torakochirurgii – k. 9 , opinia uzupełniająca lekarza biegłego sądowego M. G. z zakresu chirurgii ogólnej chirurgii naczyniowej i torakochirurgii – k. 75)

U wnioskodawcy rozpoznano cukrzycę typu 2, wyrównaną i niepowikłaną, chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze. Stopień zaawansowania cukrzycy nie powoduje niezdolności do pracy dotychczas wykonywanej przez wnioskodawcę. Z diabetologicznego punktu widzenia wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy. ( opinia lekarza biegłego sądowego M. P. internisty – diabetologa – k. 12).

Z punktu widzenia psychologicznego wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy. W badaniu psychometrycznym wnioskodawcy funkcjonowanie intelektualne na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, w badaniu klinicznym nie ujawniły się cechy upośledzenia umysłowego. Badanie wnioskodawcy wskazuje na cechy organicznych zaburzeń (...), jednak należy podkreślić wpływ na wynik obniżonej motywacji do badania poprzez koncentrację wnioskodawcy na własnej osobie i małą mobilność umysłową. U wnioskodawcy nie stwierdzono psychotycznych zaburzeń osobowości natomiast stwierdza się niewielkiego stopnia zaburzenia neurotyczne osobowości, wskazujące na obniżone przystosowanie do otoczenia. Nie ujawniły się u wnioskodawcy objawy wytwórcze. Podjęcie pracy może stanowić czynnik mobilizujący i aktywizujący. (opinia biegłego sądowego z zakresu psychologii A. T. – k. 14 – 19).

Z punktu widzenia psychiatrycznego wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Wnioskodawca ma zaburzenia depresyjne. Nasilenie objawów choroby nie powoduje u R. M. całkowitej niezdolności do pracy. W badaniu psychologicznym nie ujawniły się zaburzenia funkcji poznawczych, które uzasadniałyby orzeczenie całkowitej niezdolności do pracy . ( opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu psychiatrii K. K. – k. 48 ).

U wnioskodawcy rozpoznano przewlekłą stabilną, zaawansowaną chorobę niedokrwienną serca. Stan po przebytych dwóch zawałach mięśnia serca ( 2013 r., 2014 r. ), przebyta operacja serca, rewaskularyzacja mięśnia serca, pomostowanie tętnic wieńcowych, (...) 27 listopada 2013 r., stan po przebytych koronaroplastykach ( 20 marca 2014 r. , 28 maja 2014 r. ), nadciśnienie tętnicze z zajęciem serca, cukrzycę, zaburzenia depresyjne. Przewlekła zaawansowana, ale obecnie stabilna choroba niedokrwienna serca, po koronaroplastykach kilku tętnic wieńcowych ( 2014 r. ), po operacji pomostowania tętnic wieńcowych 2013 r., z dobrą globalną funkcją skurczową lewej komory EF 54% obniża sprawność wnioskodawcy w stopniu powodującym długotrwałą, częściową niezdolność do pracy. W badaniu w dniu 12 stycznia 2016 r. nie stwierdzono powiększenia tarczycy. Z punktu widzenia kardiologicznego wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 30 kwietnia 2018 r. (opinia lekarza biegłego sądowego specjalisty chorób wewnętrznych, kardiologa B. Lao – G. – k. 40 – 41, opinia uzupełniająca lekarza biegłego sądowego specjalisty chorób wewnętrznych, kardiologa B. Lao – G. – k. 76, opinia uzupełniająca lekarza biegłego sądowego specjalisty chorób wewnętrznych, kardiologa B. Lao – G. – k. 89 )

Kolejną decyzją Zakładu Ubezpieczeń społecznych II Oddział w Ł. z dnia 29 marca 2016 r. wobec orzeczenia przez lekarza orzecznika ZUS o okresowej częściowej niezdolności do pracy wnioskodawcy przyznano mu prawo do renty od dnia 1 marca 2016 r. do 30 kwietnia 2018 r. ( pismo ZUS- u z dnia 31 marca 2016 roku wraz z załącznikami -k. 70, orzeczenie k.57).

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych kardiologa, chirurga naczyniowego, psychologa, psychiatry, diabetologa.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawcy.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie oraz opinie uzupełniające biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych, zarówno pisemne jak i pisemne uzupełniające w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłych w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych w opiniach uzupełniających.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009 r. Nr 153 , poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek całkowitej niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, w oparciu o opinie biegłych, w tym biegłego kardiologa Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawcy schorzenia kardiologiczne powodują, że jest on częściowo niezdolny do pracy.

Pozostałe opinie biegłych z zakresu chirurgii naczyniowej, psychologii, psychiatrii, diabetologii nie wskazują na inne przyczyny niezdolności do pracy wnioskodawcy niż schorzenia o podłożu kardiologicznym

Wnioskodawca w toku postępowania zgłaszał uwagi do opinii biegłego sądowego kardiologa i biegłego sądowego chirurga naczyniowego oraz biegłego sądowego psychologa.

W ocenie Sądu wszystkie wątpliwości co do opinii biegłych kardiologa oraz chirurga naczyniowego w sposób dostateczny, zostały wyjaśnione przez biegłych w opiniach uzupełniających. Zapoznali się oni z zarzutami wnioskodawcy i odpowiedzieli na jego wątpliwości. Nie uszło także uwadze Sądu, iż wnioskodawca w piśmie procesowym z dnia 29 marca 2016 r. wskazywał na orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 9 marca 2016 r. z uwagi na kolejną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. z dnia 29 marca 2016 r. wobec orzeczenia przez lekarza orzecznika ZUS o okresowej częściowej niezdolności do pracy wnioskodawcy przyznano mu prawo do renty od dnia 1 marca 2016 r. do 30 kwietnia 2018 r. /k.62/. Wnioskodawca podkreślał, iż nie zgadza się z powyższym orzeczeniem, jednakże przedmiotem zainteresowania Sądu była kwestia prawidłowości decyzji z dnia 16 marca 2015 r. , nie zaś decyzja z dnia 29 marca 2016 r. , jaka zapadła w wyniku rozpoznania przez organ rentowy wniosku z dnia 25 stycznia 2016 r. /k.71-72/. Stąd też różnice w opinii podstawowej i uzupełniającej biegłego kardiologa, który odpowiadając na zarzuty wnioskodawcy miał już do wglądu dalszą dokumentację medyczną wnioskodawcy oraz wnioski orzecznicze organu rentowego. Wnioskodawca od orzeczenia LO z dnia 9 marca 2016 r. nie składał sprzeciwu, tylko pismo procesowe do Sądu, stąd w konsekwencji doręczenie go ZUS celem potraktowania jako sprzeciwu i ewentualnego przywrócenia terminu do jego złożenia /k.95/.

Odnośnie natomiast biegłego psychologa brak było w ocenie Sądu podstaw do dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej wobec zarzutu wnioskodawcy co do stwierdzenia przez biegłego o podjęciu przez niego pracy jako czynnika mobilizującego. Natomiast nie zakwestionował faktu, że w ocenie biegłego nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych opinii biegłych w każdym wypadku, gdy opinia złożona jest niekorzystna dla strony (vide wyrok SN z 15.02.1974 r. II CR 817/73 LEX nr 7404), co potwierdza również późniejsze orzecznictwo (wyrok SN z 6.05.2009 r., II CSK 642/08 LEX nr 511998, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 25.06.2009 r. V Ca 139/09 LEX nr 551993, postanowienie SN z 19.08.2009 r., III CSK 7/09 LEX 533130, wyrok SN z 16.09.2009 r., I PK 79/09 LEX nr 5543670, wyrok SN z 30.05.2007 r., IV CSK 41/07 LEX nr 346211).

Biegli w swoich opiniach wyjaśnili dlaczego w taki właśnie sposób ocenili wyniki badań wnioskodawcy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawcy zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawcy i wpływu dolegliwości na jego zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie pisemne jak i opinie pisemne uzupełniające biegłych uznając, iż są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Reasumując biegli w swoich wnioskach końcowych zgodnie i precyzyjnie uzasadnili tezę, zgodnie z którą wnioskodawca w obecnym stanie zdrowia nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawcy jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 14 §1 kpc.