Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 456/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Raciborzu Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marzena Korzonek

Protokolant: Karolina Lenart

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 roku w Raciborzu

na rozprawie

sprawy z powództwa: Banku (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko : M. F.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. F. na rzecz powódki Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 41.699,47 zł (czterdzieści jeden tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 47/100) wraz z umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 40.582,33 złotych od dnia 01 marca 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego M. F. na rzecz powódki Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 5.800,00 zł (pięć tysięcy osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 456/16

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 15 marca 2016 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym powódka Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła
o zasądzenie od pozwanego M. F. kwoty 41 669,47 zł z odsetkami umownymi
w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego od kwoty 40 582,33 zł liczonymi od dnia 1 marca 2016 roku do dnia zapłaty. Nadto wniosła
o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka podała, że dochodzona pozwem należność wynika
z zawartej z pozwanym umowy kredytu, z której to pozwany się nie wywiązał. Wskazała,
że w dniu 18 stycznia 2016 roku wezwała pozwanego do zapłaty, a w dniu 29 lutego 2016 roku wystawiła przeciwko pozwanemu wyciąg z ksiąg bankowych. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się: 40 582,33 zł – kapitał, 1072,05 zł – odsetki umowne, 45,09 zł – odsetki karne.

Na rozprawie w dniu 16 czerwca 2016 roku pozwany przyznał fakty podane w pozwie i uznała żądanie pozwu. Wniósł o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 stycznia 2015 roku (...) Spółka Akcyjna w W. zawarła
z M. F. umowę kredytu gotówkowego na cel konsumpcyjny w kwocie 42 548,67 zł. Oprocentowanie kredytu wynosiło 12% w stosunku rocznym. M. F. zobowiązał się spłacić kredyt w równych ratach miesięcznych, do dnia 13 stycznia 2023 roku.

M. F. nie wywiązał się z powyższej umowy. Pismem z dnia 18 stycznia 2016 roku (...) Spółka Akcyjna w W. wystosowała dla M. F. polubowne wezwanie do zapłaty.

Bezsporne, potwierdzone umową kredytu k. 17-20, harmonogramem spłat k. 14-16, wezwaniem do zapłaty k. 13.

Bank (...) Spółka Akcyjna w W. jest następcą prawnym (...) Spółki Akcyjnej w W.

Dowód:

- odpis KRS k. 23-33.

M. F. jest rozwiedziony, mieszka u matki. Prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie 1700 zł netto. Miesięczne wydatki M. F. obejmują kwoty: 400 zł – tytułem alimentów, 400-500 zł tytułem opłat za mieszkanie, 600 zł – tytułem egzekucji komorniczej. Nadto posiada on zobowiązania z tytułu kredytów. Obecnie nie posiada środków na spłatę zadłużenia.

Dowód:

- zeznania pozwanego M. F. k. 40.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dokumentów, przesłuchania pozwanego M. F. i twierdzeń którym pozwany nie zaprzeczył.

Sąd zważył, co następuje:

Mając na uwadze ustalony stan faktyczny w ocenie Sądu Rejonowego powództwo
o zapłatę kwoty 41 669,47 zł zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe
(t.j.: Dz.U. z 2012 roku, poz. 1376 z późn. zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych
z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Pozwany nie wywiązał się ze swego zobowiązania. Ponadto pozwany przyznał roszczenie i uznał żądanie pozwu domagając się rozłożenia świadczenia na raty. Stosownie
do treści art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Sąd uznał, iż uznanie powództwa w przedmiotowej sprawie nie jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego i nie zmierza do obejścia prawa.

Z uwagi na powyższe Sąd w punkcie I wyroku zasądził od M. F. na rzecz powódki Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 41 699,47 zł wraz
z umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie
od kwoty 40 582,33 zł od dnia 1 marca 2016 roku do dnia zapłaty. O odsetkach orzeczono
na mocy art. 481 § 1 i § 2 1 k.c.

Zgodnie z art. 320 k.p.c., w szczególnie uzasadnionych wypadkach, sąd może
w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przepis ten daje sądowi możliwość wydania orzeczenia zasądzającego roszczenie powoda z uwzględnieniem interesów pozwanego w zakresie czasu wykonania wyroku. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia ze „szczególnie uzasadnionym wypadkiem”. Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny, zdrowotny spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłoczne lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia przez pozwanego byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody (M. Jędrzejewska [w opracowaniu J. Gudowskiego] [w:] Kodeks postępowania cywilnego..., t. 2, red. T. Ereciński, s. 35; zob. też E. Gapska, Czynności...,
s. 134; A. Góra-Błaszczykowska, Orzeczenia..., s. 40; M. Uliasz, Kodeks postępowania cywilnego..., s. 422). W realiach niniejszej sprawy pozwany nie wykazał, aby niezwłoczne lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia było niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody. Nie można również tracić
z pola widzenia, że osiąga on stały dochód. Jego sytuacja majątkowa jest trudna, ale nie znajduje się on w niedostatku.

Orzeczenie w przedmiocie zwrotu kosztów procesu uzasadniał art. 98 § 1 k.p.c.
w zw. z art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 109 k.p.c. Zgodnie z art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, a do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd stawiennictwa strony. W niniejszej sprawie niezbędne koszty procesu powódki wyniosły 5800 zł, z czego: 1000 zł tytułem opłaty od pozwu, 4800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego udzielonego przez radcę prawnego (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych [Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804])

Mając powyższe na uwadze w punkcie II wyroku Sąd zasądził od pozwanego M. F. na rzecz powódki Banku (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 5800 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W punkcie III wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności, co uzasadniał art. 333 § 2 k.p.c.