Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 listopada 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że W. K. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu , rentowym oraz wypadkowemu w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2014 r. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą. Organ rentowy określił także miesięczne podstawy wymiaru składek na: obowiązkowe ubezpieczenia społeczne tj. emerytalne , rentowe i wypadkowe za miesiące od stycznia 1999 r. do grudnia 2014 r. , ubezpieczenie zdrowotne za miesiące od stycznia 1999 r. do grudnia 2014 r. , Fundusz Pracy za miesiące od stycznia 1999 r. do czerwca 2009 r.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podkreślił , że z wpisu do ewidencji do działalności gospodarczej nr (...) wynika , że W. K. rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej od dnia 2 stycznia 1995 r. , a z dniem 31 grudnia 2014 r. ją zlikwidowała. We wskazanym okresie W. K. nie dokonała zgłoszenia płatnia składek oraz zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego ( z ww. tytułu nie złożyła również miesięcznych dokumentów rozliczeniowych). Jak podkreślił organ rentowy w okresie od 2 stycznia 1995 r. do 31 grudnia 1998 r. osoby nieposiadające obywatelstwa polskiego , a prowadzące działalność gospodarczą , nie podlegały ubezpieczeniom społecznym. W dniu 1 stycznia 1999 r. weszły w życie nowe przepisy i na ich mocy osoby fizyczne , które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej prowadzą działalność gospodarczą podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym. Tym samym regulacji tej podlegają nie tylko obywatele polscy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ponadto ,iż osoby prowadzące działalność gospodarczą , a spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi , zgodnie z obowiązującymi od 1 stycznia 1999 r. regulacjami prawnymi, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. W odniesieniu do ustalonych podstaw wymiaru składek na Fundusz Pracy organ rentowy wskazał ,że składki na ten fundusz opłaca się za osoby , które nie ukończyły 55 lat ( w przypadku kobiet) bądź 60 lat ( w przypadku mężczyzn).

W odniesieniu do ustalonej wysokości podstawy wymiaru składek Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że w świetle art. 18 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w brzmieniu obowiązującym do 26 grudnia 2008r. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowiła zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, zastrzeżeniem ust. 9 i 10. Składka w nowej wysokości obowiązywała od trzeciego miesiąca następnego kwartału. Natomiast w myśl art. 18 ust. 8 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 27 grudnia 2008r., w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60 % prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Kwota wynagrodzenia, o którym mowa powyżej jest ogłaszana do końca poprzedniego roku kalendarzowego przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczpospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Przepis art. 18 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 października 2008r. stosuje się do składek należnych za okres od dnia 1 stycznia 2009r. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe w/wym. osób w myśl art. 20 ust. l ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2. W myśl art. 21 ust. 1 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność stosowało się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 2b. W związku z powyższym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne w/wym. osób do 31 marca 2003r. stanowiła zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, z uwzględnieniem ust. 9 i 10 art. 18 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz art. 81 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w brzmieniu obowiązującym do 26 marca 2009r., podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowiła zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75% przeciętnego wynagrodzenia. Składka w nowej wysokości obowiązywała od trzeciego miesiąca następnego kwartału. Natomiast w myśl art. 81 ust. 2 powołanej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w brzmieniu obowiązującym od 27 marca 2009r., podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Składka w nowej wysokości obowiązuje od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku. Powołany art. 81 ust. 2 stosuje się do składek należnych za okres od dnia 1 marca 2009r. W myśl art. 21 ust. 2 powołanej ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz art. 79 ust. 2 powołanej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych składka na ubezpieczenie zdrowotne jest miesięczna i niepodzielna. W świetle art. 53 ust. 1 i art. 56 ust. 1 obowiązującej do 31 maja 2004r. ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz zgodnie z art. 104 ust. 1 i art. 107 ust. 1 obowiązującej od 1 czerwca2004r. ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy- o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę (do 31 grudnia 2002r. co najmniej najniższe wynagrodzenie) opłacają osoby prowadzące pozarolniczą działalność za okres trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenia społeczne. Od 1 lipca 2009r. zgodnie z art. 104 b ust. 2 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy składki na Fundusz Pracy, o których mowa w art. 104 ust.l, opłaca się za osoby wymienione w art. 104 ust. l pkt 1-3 (m.in. osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą).

/decyzja k.155-165 akt ZUS/

W dniu 30 grudnia 2015 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie W. K. od w/w decyzji. Odwołująca wniosła o jej zmianę lub jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ rentowy. W. K. podkreśliła ,że sytuacja materialna w jakiej się znajduje ( otrzymuje zasiłek z pomocy społecznej) nie pozwala jej na ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika i zasadnym jest jego powołanie przez sąd. Wnioskodawczyni wskazała ,że zaskarżona decyzja nie jest prawidłowa , gdyż decyzją z dnia 10 maja 1995 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych określił ,że z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej ( tj. handlu obwoźnego) od dnia 2 stycznia 1995 r. nie podlega ubezpieczeniom społecznym. W. K. podniosła ,że od dnia 19 września 2011 r. posiada obywatelstwo polskie , a działalność gospodarczą w niewielkim zakresie prowadziła do końca 2014 r.

/odwołanie k.2-3/

W odpowiedzi na odwołanie, która wpłynęła do tutejszego Sądu w dniu 18 stycznia 2016 r., organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/ odpowiedź na odwołanie k.12-13 odwrót/

W piśmie procesowym złożonym w tutejszym Sądzie w dniu 29 marca 2016 r. pełnomocnik wnioskodawczyni wskazał ,że w okresie wskazanym w decyzji nie osiągała ona dochodów , które pozwalałyby jej opłacać składki od podstaw wskazanych w zaskarżonej decyzji. Pełnomocnik wnioskodawczyni wskazał ,że wskazane podstawy wymiaru składek są za wysokie , a ponadto ,że z uwagi na przedawnienie nie jest możliwe ustalenie czy wnioskodawczyni podlegała ubezpieczeniom i z tego tytułu jest zobowiązana do zapłaty składek. Pełnomocnik W. K. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie ,że odwołująca w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2014 r. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom.

/pismo procesowe k.23-24/

Na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2016 r. pełnomocnik wnioskodawczyni oświadczył ,że podstawy wymiaru składek zostały obliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz podtrzymał zarzut przedawnienia.

/oświadczenie pełnomocnika wnioskodawczyni min.00:12:08 – 00:15:40 protokołu rozprawy z dnia 1 sierpnia 2016 r. płyta CD k.36/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawczyni W. K. urodziła się (...) , a obywatelstwo polskie posiada od dnia 15 września 2011 r.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 2 stycznia 1995 r. W. K. rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej ( pod firmą (...)) polegającej na handlu obwoźnym. W okresie prowadzenia działalności nie zatrudniała pracowników.

/okoliczności bezsporne/

Decyzją z dnia 10 maja 1995 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził , że W. K. od dnia 2 stycznia 1995 r. nie podlega ubezpieczeniu społecznemu unormowanemu w ustawie z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin ( Dz. U. Nr 46 , poz.250 z 1989 r. z późn. zm.)

/decyzja k.4 akt ZUS /

W latach 1999 – 2014 r. W. K. figurowała w ewidencji podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, Urzędu Skarbowego Ł.. We wskazanym okresie składała roczne zeznania podatkowe o przychodach z działalności prowadzonej na własne nazwisko.

/dokumentacja objęta tajemnicą skarbową k.21 akt ZUS , dokumentacja skarbowa k.31-141 akt ZUS/

Wnioskodawczyni zaprzestała wykonywać działalność gospodarczą w dniu 31 grudnia 2014 r. , a formalne zawieszenie wykonywania działalności nastąpiło w dniu 15 czerwca 2015 r. ( wykreślenie z rejestru nastąpiło w dniu 22 czerwca 2015 r.).

/wypis z (...) k.15 oraz wypis z (...) k.17 akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zawartej w aktach organu rentowego oraz dokumentacji złożonej przez odwołującą.

S ąd zważył, co następuje:

Odwołanie jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Na wstępie zauważyć należy, że decyzja o objęciu określonym tytułem ubezpieczenia społecznego, jak również decyzja ustalająca podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne ma charakter decyzji deklaratoryjnej, albowiem stwierdza jedynie zaistnienie stanu prawnego zgodnego z przepisami prawa ubezpieczeń społecznych. Na kształt decyzji dotyczącej ubezpieczenia wpływa tym samym jedynie fakt istnienia bądź nieistnienia tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, a w drugim przypadku – istnienie takiej sytuacji faktycznej, która odpowiada konkretnemu przepisowi regulującemu podstawę wymiaru składki.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1976r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989r. nr 46 poz. 250 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 1998r. obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu określonemu ustawą podlegały osoby fizyczne mające obywatelstwo polskie. Prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej lub koncesji, określonych w przepisach o działalności gospodarczej bądź na podstawie uprawnień określonych w przepisach szczególnych.

Obowiązujące od 1 stycznia 1999r. zasady ubezpieczeń społecznych osób prowadzących pozarolniczą działalność reguluje ustawa z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 121 ze zm.) Powołana ustawa wprowadziła obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne i rentowe dla osób fizycznych, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi działalność gospodarczą oraz określiła kogo należy uważać za takie osoby. Wobec powyższego począwszy od 1 stycznia 1999r. osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność są nie tylko obywatele polscy, ale również obcokrajowcy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność. W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają także obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu.

Zgodnie z art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2008r. osoby prowadzące działalność pozarolniczą podlegały obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu – od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności. Natomiast zgodnie z powołanym artykułem w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2008r. osoby te podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania te działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 8 pkt 1 litera „c” obowiązującej od 1 stycznia 1999r. do 31 marca 2003r. ustawy z dnia 6 lutego 1997r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, art. 9 ust. 1 pkt 1 litera „c” obowiązującej od 1 kwietnia 2003r. do 30 września 2004r. ustawy z dnia 23 stycznia 2003r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz art. 66 ust. 1 pkt 1 litera „c” obowiązującej od 1 października 2004r. ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w brzmieniu obowiązującym do 19 września 2008r. obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegały osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, które były osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą. Natomiast stosownie do art. 66 ust. 1 pkt 1 litera „c” powołanej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w brzmieniu obowiązującym od 20 września 2008r. obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, które są osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą z wyłączeniem osób, które zawiesiły wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób prowadzących działalność pozarolniczą powstaje i wygasa w terminach określonych w przepisach o ubezpieczeniach społecznych (art. 11 ust. 1 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, art. 12 ust. 1 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, art. 69 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). Do ubezpieczenia zdrowotnego osób objętych ubezpieczeniami społecznymi stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zasad, trybu i terminu zgłaszania do ubezpieczenia społecznego (art. 16 ust. 1 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, art. 17 ust. 1 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, art. 74 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych).

W świetle art. 18 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w brzmieniu obowiązującym do 26 grudnia 2008r., podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowiła zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, zastrzeżeniem ust. 9 i 10. Składka w nowej wysokości obowiązywała od trzeciego miesiąca następnego kwartału. Natomiast w myśl art. 18 ust. 8 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 27 grudnia 2008r., w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60 % prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Kwota wynagrodzenia, o którym mowa powyżej jest ogłaszana do końca poprzedniego roku kalendarzowego przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczpospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Przepis art. 18 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 października 2008r. stosuje się do składek należnych za okres od dnia 1 stycznia 2009r. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe w/wym. osób w myśl art. 20 ust. l ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2. W myśl art. 21 ust. 1 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność stosowało się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 2b. W związku z powyższym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne w/wym. osób do 31 marca 2003r. stanowiła zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, z uwzględnieniem ust. 9 i 10 art. 18 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz art. 81 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w brzmieniu obowiązującym do 26 marca 2009r., podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowiła zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75% przeciętnego wynagrodzenia. Składka w nowej wysokości obowiązywała od trzeciego miesiąca następnego kwartału. Natomiast w myśl art. 81 ust. 2 powołanej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w brzmieniu obowiązującym od 27 marca 2009r., podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Składka w nowej wysokości obowiązuje od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku. Powołany art. 81 ust. 2 stosuje się do składek należnych za okres od dnia 1 marca 2009r. W myśl art. 21 ust. 2 powołanej ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz art. 79 ust. 2 powołanej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych składka na ubezpieczenie zdrowotne jest miesięczna i niepodzielna. W świetle art. 53 ust. 1 i art. 56 ust. 1 obowiązującej do 31 maja 2004r. ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz zgodnie z art. 104 ust. 1 i art. 107 ust. 1 obowiązującej od 1 czerwca2004r. ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy- o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę (do 31 grudnia 2002r. co najmniej najniższe wynagrodzenie) opłacają osoby prowadzące pozarolniczą działalność za okres trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenia społeczne. Od 1 lipca 2009r. zgodnie z art. 104 b ust. 2 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy składki na Fundusz Pracy, o których mowa w art. 104 ust.l, opłaca się za osoby wymienione w art. 104 ust. l pkt 1-3 (m.in. osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą) , które nie osiągnęły wieku wynoszącego co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn.

W odniesieniu do ustalonego w sprawie stanu faktycznego oraz zacytowanych powyżej przepisów prawa wskazać należy ,że zaskarżona przez wnioskodawczynię decyzja jest prawidłowa. Nie ulega wątpliwości ,że w chwili rozpoczynania działalności gospodarczej wnioskodawczyni nie posiadała obywatelstwa polskiego co w świetle obowiązujących wówczas ( tj. do dnia 31 grudnia 1998 r. ) przepisów nie dawało jej tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Nie ulega również wątpliwości ,że z dniem 1 stycznia 1999 r. weszły przepisy , które objęły obowiązkiem podlegania ubezpieczeniom społecznym również obcokrajowców wykonujących działalność gospodarczą na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym od tego dnia na wnioskodawczyni spoczywał obowiązek zgłoszenia swojej osoby do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. Powoływanie się zaś przez wnioskodawczynię na decyzję z dnia 10 maja 1995 r. wskazująca ,że od dnia 2 stycznia 1995 r. nie podlega ona ubezpieczeniu społecznemu nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy , gdyż decyzja ta została wydana zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami.

W odniesieniu zaś do podnoszonego zarzutu przedawnienia - co do podlegania ubezpieczeniom społecznym przez W. K. z tytułu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej , wskazać należy, że nie mógł on zostać uwzględniony. Zgodnie z art. 24 ust.4-6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych należności z tytułu składek na ubezpieczenie społecznej ulegają przedawnieniu po upływie 10 lat od ich wymagalności. Od dnia 1 stycznia 2003 r. art. 24 wprowadził zasadę ,iż należności z tytułu składek przedawniają się po upływie 10 lat i tym samym wszystkie wymagalne zobowiązania powstałe do 31 grudnia 2002 r. ( o ile przed tą datą nie uległy przedawnieniu) jaki i powstałe po tej dacie objęte są takim okresem przedawnienia.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd przyznał ze Skarbu Państwa – Kasy Sądu Okręgowego w Łodzi dla adwokata M. P. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych i czterdzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku o adwokaturze (tj. Dz. U. z 2014 roku poz. 635 ze zm.) koszty pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ponosi Skarb Państwa. W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 roku Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( t.j. Dz. U. z 2013 r., poz.461 z późn. zm.) zasądzając opłatę za czynności adwokackie z tytułu zastępstwa prawnego, Sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Stosownie do § 12 ust. 2 w/w rozporządzenia stawki minimalne w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego wynoszą 180 zł. Zgodnie z § 2 ust.3 w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1 § 2, Sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Z tych względów Sąd zwiększył należną kwotę o kwotę podatku VAT tj. o kwotę 41,40 zł. Sąd ustalając w/w kwotę wziął pod uwagę także treść § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie. ( Dz. U. z 2015 roku , poz.1800).

W punkcie 3 sentencji wyroku na podstawie art. 98 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał wypłacić w/w kwotę ze środków Skarbu Państwa – kasy Sądu Okręgowego w Łodzi

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.