Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie, Wydział VIII Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Kądziołka

Sędziowie: SSO Piotr Sałamaj

SSO Leon Miroszewski (sprawozdawca)

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2013 roku, w S.,

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z powództwa B. Ł. i K. K.

przeciwko (...) Bank spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zwolnienie spod egzekucji

zażalenia pozwanej na postanowienie o kosztach zawarte w punkcie II wyroku z dnia 26 marca 2013 roku, sygnatura akt X GC 819/12

postanawia:

oddala zażalenie

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 26 marca 2013 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie oddalił powództwo B. Ł. i K. K. o zwolnienie spod egzekucji samochodu A. (...), jako będącego składnikiem majątku wspólnego wspólników spółki cywilnej, przeciwko którym łącznie wierzyciel, (...) Bank SA, nie posiada tytułu egzekucyjnego. W punkcie II tego wyroku Sąd Rejonowy zasądził od powódek solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 3.617 złotych tytułem kosztów procesu. Powódki przegrały proces, toteż zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. winny zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Do kosztów pozwanego zaliczył wynagrodzenie radcy prawnego według stawki minimalnej oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa procesowego.

Powódki wniosły zażalenie na rozstrzygnięcie o kosztach procesu zarzucając naruszenia art. 102 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie, że powódki przegrały sprawę, choć z materiału dowodowego sprawy wynika, że na skutek błędnych działań komornika powódki były zmuszone skorzystać z przysługujących im uprawnień w postaci powództwa przeciwegzekucyjnego, a nadto pozwana nie ustosunkowała się do kierowanych do niej wezwać sprzed wytoczenia powództwa. Wskazując na ten zarzut powódki wniosły o odstąpienie od obciążania ich kosztami procesu i wzajemne zniesienie kosztów oraz zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

W uzasadnieniu powódki powołały się na konieczność wytoczenia powództwa z uwagi na krótki termin jego dopuszczalności, podniosły też, że w chwili wytoczenia powództwa w dysponowaniu przysługującym im prawem własności samochodu osobowego A. (...), bowiem z zaświadczenia Prezydenta Miasta S. wynikało, że pojazd ten jest zajęty przez komornika. Stwierdziły, że dopiero postanowieniem Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie VI Wydział Egzekucyjny z dnia 19 marca 2013 roku zostały uchylone wniosku komornika sądowego kierowane do Wydziału Ewidencji Pojazdów o dokonanie wpisu w rejestrze pojazdów zastrzeżenia, że samochód ten został zajęty.

W odpowiedzi na zażalenie pozwany wniósł o jego oddalenie. Podniósł, że powódki wytoczyły proces nie czekając na odpowiedź pozwanego na ich żądanie o zwolnienie z zajęcia ich pojazdu. Dodał, że nie wnosił o to zajęcie we wniosku egzekucyjnym, musiał też ustalić czy do zajęcia faktycznie doszło. Podniósł też, że komornik nie dokonał zajęcia, toteż powódki nie miały podstaw do wniesienia powództwa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

W treści zażalenia stwierdzono, że powodem ich wystąpienia z powództwem był błąd komornika. Już samo to świadczy o tym, że działaniem, które należało przedsięwziąć nie powinno być wniesienie powództwa o zwolnienie spod egzekucji tylko zwalczanie wadliwych czynności komornika. Nie może więc korzystać z ochrony polegającej na odmowie przyznania kosztów ponoszącemu je przeciwnikowi, strona, która podjęła czynność inną niż ta, która była adekwatna do zabezpieczenia własnego interesu, bądź równolegle do takiej właśnie czynności. Skoro powódki zdecydowały się na wystąpienie z powództwem i na jego podtrzymywanie, również w sytuacji gdy mogło być wszczęte postępowanie ze skargi na czynności komornika, i w sytuacji gdy w końcu takie postępowanie zostało wszczęte, to musiały liczyć się z ryzykiem, że będą ponosić tego koszty.

Niezależnie od powyższego, powódki nie powołały się w pozwie o zwolnienie spod egzekucji samochodu A. (...), jako należącego do nich, gdy egzekucja nie była prowadzona przeciwko nim, na jakiekolwiek zawiadomienie komornika o zajęciu tego pojazdu. Świadczy o tym to, że fakt ten zamierzały dowodzić zeznaniami świadków, a nie powołując się na jakiekolwiek dokumenty.

Zgodnie z art. 847 § 1 k.p.c. w egzekucji sądowej z ruchomości komornik dokonuje zajęcia przez wpisanie ruchomości do protokołu zajęcia. Jego odpis należy doręczyć dłużnikowi i wpółwłaścicielom zajętej ruchomości, którzy nie są dłużnikami. Powódki nie powołały się na te czynności, a nadto – jak to wynika z ustaleń dokonanych przez Sąd Rejonowy – takich czynności nie było, toteż nie było podstaw do przyjęcia, że do zajęcia doszło.

Zważywszy na powyższe, Sąd Rejonowy słusznie uznał pozwanego za stronę wygrywającą proces. Jednocześnie nie było podstaw do uznania, że po stronie powódek wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek, w związku z którym można było nie obciążać ich w ogóle kosztami. Warto dodać, że ocena, czy zachodzi wypadek, o którym mowa w art. 102 k.p.c., ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu, kształtowanym własnym przekonaniem sądu oraz oceną okoliczności rozpoznawanej sprawy (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 roku, III CZ 10/12). W związku z tym może być podważona przez sąd wyższej instancji tylko wtedy, gdy jest rażąco niesprawiedliwa.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c. należało oddalić zażalenie jako bezzasadne.

SSO Piotr Sałamaj SSO Agnieszka Kądziołka SSO Leon Miroszewski