Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 148/15
POSTANOWIENIE
Dnia 30 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi M. G.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Rejonowego w B. z dnia 20 marca 2012 r.,
w sprawie z wniosku J. G.
przy uczestnictwie M. G., M. Gu., R.F., Gminy B. i Skarbu Państwa - Starosty
Powiatowego w B.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 września 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej M. G.
od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 28 października 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
W sprawie ze skargi o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w B. z dnia 20 marca 2012 r.,
stwierdzającym nabycie własności nieruchomości przez Ma. G., Sąd Okręgowy w K.
oddalił apelację uczestnika M. G. od postawienia Sądu Rejonowego w B. z dnia 23
maja 2014 r. oddalającego skargę.
W skardze kasacyjnej wniesionej przez tego uczestnika od wyroku Sądu
Okręgowego wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania oparty został na
przesłankach określonych w art. 3989
§ 1 pkt 1 i 4 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest kwalifikowanym środkiem prawnym, którego
rozpoznanie przez Sąd Najwyższy musi być uzasadnione względami o szczególnej
doniosłości, wykraczającymi poza indywidualny interes skarżącego, a leżącymi
w interesie powszechnym. Rozpoznanie skargi kasacyjnej powinno służyć
ochronie obowiązującego porządku prawnego przed dowolnością orzekania, oraz
zapewnieniu jednolitości orzecznictwa sądowego w takich sprawach, w których
możliwe jest dokonanie zasadniczej wykładni przepisu prawa, mającej walor
generalny i abstrakcyjny (postanowienie SN z dnia 7 kwietnia 2009 r., II CSK 13/09,
wyrok SN z dnia 23 lutego 2006 r. II CSK 126/05, postanowienie SN z dnia 4 lutego
2000 r., nie publ.).
W odniesieniu do przesłanki z art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. wymaga to, by
przedstawione zagadnienie prawne było istotne, co wyraża się w jego znaczeniu
dla rozwoju prawa lub precedensowym charakterze. Chodzi o takie zagadnienie
prawne, którego wyjaśnienie usunie istniejące wątpliwości i pozwoli przyjąć
odpowiednią wykładnię określonych przepisów prawa.
Kwalifikacji takiej nie można przypisać zagadnieniu prawnemu
sformułowanemu w skardze kasacyjnej uczestnika, którego istotność wiąże
skarżący z doniosłością podniesionych w ramach podstaw skargi zarzutów, nie
przedstawiając jednocześnie przekonującego wywodu prawnego uzasadniającego
występujące na tym tle wątpliwości co do wykładni prawa.
3
Pojęcie „oczywistej zasadności skargi”, jako przesłanki jej przyjęcia do
rozpoznania (art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.) nie jest tożsame z zasadnością skargi.
Skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, jeżeli bez wątpliwości nastąpiły
podnoszone w niej uchybienia lub gdy jest pewne, że miały one wpływ na treść
zaskarżonego orzeczenia, albo też podniesione zarzuty oczywiście uzasadniają
wniesioną skargę. Argumentacja uzasadnienia wniosku o przyjęcie wniesionej
skargi kasacyjnej do rozpoznania, poprzestająca na odwołaniu się do uzasadnienia
podstaw skargi, nie daje podstaw do takiej oceny.
W sprawie nie zachodzi nieważność postępowania przed Sądem drugiej
instancji, którą Sąd Najwyższy bierze po rozwagę z urzędu.
Z tych przyczyn na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.
eb

V CSK 148/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia