Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SW 85/15
POSTANOWIENIE
Dnia 8 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska (sprawozdawca)
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z protestu B. W.
z udziałem:
1. Prokuratora Generalnego,
2. Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej
przeciwko ważności referendum,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 8 października 2015 r.,
postanawia:
pozostawić protest bez dalszego biegu.
UZASADNIENIE
B. W., w piśmie z dnia 18 września 2015 r. – proteście przeciwko ważności
referendum zarządzonego na podstawie art. 125 ust. 2 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 60 pkt 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o
referendum ogólnokrajowym (Dz.U. z 2015 r., poz. 318) postanowieniem
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 czerwca 2015 r. na dzień 6
września 2015 r. (Dz.U. poz. 852), którego wynik został obwieszczony w dniu 11
września 2015 r. (Dz.U. poz. 1375) – wniósł o jego unieważnienie, zarzucając
naruszenie art. 125 ust. 2 Konstytucji. Podniósł, że „ustawa o referendum
ogólnokrajowym nie obowiązuje, gdyż jest sprzeczna z przepisem ustępu 2 art. 129
2
Konstytucji przez to, że nie został dochowany tryb wymagany do jej wydania”.
Wyjaśnił, że ustawa z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta RP nie jest
aktem wykonawczym wobec art. 129 ust. 2 Konstytucji RP, gdyż nie mieści się w
granicach upoważnienia. Ostatecznie stwierdził, że brak ustawy wykonawczej do
art. 129 ust. 2 Konstytucji RP oznacza, że ważność wyboru na Prezydenta
Rzeczypospolitej Aleksandra Kwaśniewskiego, dokonanego w dniu 8 października
2000 r., stwierdzona przez Sąd Najwyższy w dniu 6 listopada 2000 r., III SW 87/00
(Dz.U. Nr 96, poz. 1052); Lecha Kaczyńskiego, dokonanego w dniu 23 października
2005 r., stwierdzona przez Sąd Najwyższy dnia 23 listopada 2005 r. III SW 195/95
(Dz.U. Nr 232, poz. 1966); Bronisława Komorowskiego, dokonanego w dniu 4 lipca
2010 r., stwierdzona przez Sąd Najwyższy dnia 3 sierpnia 2010 r., III SW 370/10
(Dz.U. Nr 139, poz. 936) i Andrzeja Dudy, dokonanego w dniu 24 maja 2015 r.,
stwierdzona przez Sąd Najwyższy dnia 23 czerwca 2015 r. III SW 66/15 (Dz.U. z
2015 r., poz. 952) nie ma skutków prawnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum
ogólnokrajowym (Dz.U. Nr 57, poz. 507 ze zm.), każda osoba uprawniona do
udziału w referendum może wnieść protest ze względu na zarzut dopuszczenia się
przestępstwa przeciwko referendum lub naruszenia przez Państwową Komisję
Wyborczą przepisów tej ustawy dotyczących ustalenia wyników głosowania lub
wyniku referendum.
Żaden z zarzutów postawionych przez wnoszącego protest nie nawiązuje do
tych okoliczności, co powoduje, że wniesione pismo nie jest co do istoty – mimo
nadania takiej nazwy – protestem przeciwko referendum.
Na postawie art. 243 § 1 Kodeksu wyborczego, stosowanym na podstawie
art. 34 ust. 2 ustawy o referendum ogólnokrajowym do warunków i trybu wnoszenia
protestu oraz sposobu jego rozpatrzenia i trybu podejmowania uchwały w tej
sprawie przez Sąd Najwyższy, protest B. W. został pozostawiony bez dalszego
biegu, jak w sentencji.
3