III SO 2/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-11-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III SO 2/15
POSTANOWIENIE
Dnia 5 listopada 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Krzysztof Staryk
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)
w sprawie z protestu I. N.
przeciwko wyborowi Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 5 listopada 2015 r.,
zażalenia protestującej na postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt III SW 39/15,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy pozostawił bez
dalszego biegu protest I. N. przeciwko wyborowi Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, jako złożony z przekroczeniem terminu określonego w art. 321 § 1 ustawy
z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy (Dz.U. Nr 21, poz. 112 ze zm.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca wniosła o „rozpatrzenie
skargi wyborczej”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Przepisy Kodeksu wyborczego i Kodeksu postępowania cywilnego nie
przewidują możliwości zaskarżenia orzeczeń Sądu Najwyższego ani skargą
2
kasacyjną (art. 3981
k.p.c.), ani zażaleniem (art. 3941
k.p.c.), ani skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
k.p.c.).
O niedopuszczalności zażalenia w sprawie zakończonej postanowieniem Sądu
Najwyższego o pozostawieniu protestu wyborczego bez dalszego biegu decyduje
także wzgląd na ustrojową pozycję tego Sądu oraz na charakter i funkcję
postępowania w przedmiocie ważności wyborów. Zakres zadań Sądu Najwyższego
został określony w ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym
(jednolity tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 499 ze zm.). Przepisy tej ustawy dotyczące
postępowania przed Sądem Najwyższym nie pozwalają na przyjęcie stanowiska, że
orzeczenia tego Sądu podlegają zaskarżeniu, co musiałoby zostać wyraźnie
określone w ustawie. Niedopuszczalność zażalenia w postępowaniu dotyczącym
protestów wyborczych wynika również z wyjątkowego trybu postępowania w
przedmiocie ważności wyborów. Rozpoznawanie protestów stanowi w tym
porządku wyodrębnioną część, będącą w istocie postępowaniem wstępnym przed
wydaniem uchwały o ważności wyborów. Po podjęciu takiej uchwały rozpatrywanie
protestu byłoby całkowicie sprzeczne z funkcją postępowania w przedmiocie
ważności wyborów. Uchwałą z dnia 23 czerwca 2015 r., III SW 66/15 (Dz.U. z
2015 r., poz. 952) Sąd Najwyższy stwierdził ważność wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej dokonanego w dniu 24 maja 2015 r. Po podjęciu uchwały
o ważności wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 324 §
1 i 2 Kodeksu wyborczego, jakakolwiek kontrola prawidłowości postanowień w
przedmiocie protestów wyborczych jest niedopuszczalna (por. także postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r., III SO 17/11, OSNP 2012 nr 23-24,
poz. 301; z dnia 2 lutego 2012 r., III SO 21/11, LEX nr 1215452; z dnia 27 sierpnia
2014 r., III SO 6/14, LEX nr 1504920; z dnia 27 sierpnia 2014 r., III SO 7/14, LEX nr
1738510; z dnia 4 grudnia 2014 r., III SO 10/14, LEX nr 1616915).
Z powyższych względów Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji na
podstawie art. 13 § 2 w związku z art. 370 i w związku z art. 39821
k.p.c.
kc
3
POSTANOWIENIE
Dnia 5 listopada 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
SSN Krzysztof Staryk
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)
w sprawie z protestu I. N.
przeciwko wyborowi Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 5 listopada 2015 r.,
zażalenia protestującej na postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt III SW 39/15,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 2 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy pozostawił bez
dalszego biegu protest I. N. przeciwko wyborowi Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, jako złożony z przekroczeniem terminu określonego w art. 321 § 1 ustawy
z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy (Dz.U. Nr 21, poz. 112 ze zm.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca wniosła o „rozpatrzenie
skargi wyborczej”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Przepisy Kodeksu wyborczego i Kodeksu postępowania cywilnego nie
przewidują możliwości zaskarżenia orzeczeń Sądu Najwyższego ani skargą
2
kasacyjną (art. 3981
k.p.c.), ani zażaleniem (art. 3941
k.p.c.), ani skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 4241
k.p.c.).
O niedopuszczalności zażalenia w sprawie zakończonej postanowieniem Sądu
Najwyższego o pozostawieniu protestu wyborczego bez dalszego biegu decyduje
także wzgląd na ustrojową pozycję tego Sądu oraz na charakter i funkcję
postępowania w przedmiocie ważności wyborów. Zakres zadań Sądu Najwyższego
został określony w ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym
(jednolity tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 499 ze zm.). Przepisy tej ustawy dotyczące
postępowania przed Sądem Najwyższym nie pozwalają na przyjęcie stanowiska, że
orzeczenia tego Sądu podlegają zaskarżeniu, co musiałoby zostać wyraźnie
określone w ustawie. Niedopuszczalność zażalenia w postępowaniu dotyczącym
protestów wyborczych wynika również z wyjątkowego trybu postępowania w
przedmiocie ważności wyborów. Rozpoznawanie protestów stanowi w tym
porządku wyodrębnioną część, będącą w istocie postępowaniem wstępnym przed
wydaniem uchwały o ważności wyborów. Po podjęciu takiej uchwały rozpatrywanie
protestu byłoby całkowicie sprzeczne z funkcją postępowania w przedmiocie
ważności wyborów. Uchwałą z dnia 23 czerwca 2015 r., III SW 66/15 (Dz.U. z
2015 r., poz. 952) Sąd Najwyższy stwierdził ważność wyboru Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej dokonanego w dniu 24 maja 2015 r. Po podjęciu uchwały
o ważności wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 324 §
1 i 2 Kodeksu wyborczego, jakakolwiek kontrola prawidłowości postanowień w
przedmiocie protestów wyborczych jest niedopuszczalna (por. także postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r., III SO 17/11, OSNP 2012 nr 23-24,
poz. 301; z dnia 2 lutego 2012 r., III SO 21/11, LEX nr 1215452; z dnia 27 sierpnia
2014 r., III SO 6/14, LEX nr 1504920; z dnia 27 sierpnia 2014 r., III SO 7/14, LEX nr
1738510; z dnia 4 grudnia 2014 r., III SO 10/14, LEX nr 1616915).
Z powyższych względów Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji na
podstawie art. 13 § 2 w związku z art. 370 i w związku z art. 39821
k.p.c.
kc
3