Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt SDI 67/15
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Rafał Malarski
w sprawie adwokata J.M.
obwinionego z art. 80 ustawy Prawo o adwokaturze i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 17 listopada 2015 r.
wniosku jego obrońcy
o wznowienie postępowania kasacyjnego,
zakończonego postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 29 września 2015 r.
p o s t a n o w i ł :
1. zwolnić J.M. od obowiązku uiszczenia opłaty od wniosku o
wznowienie postępowania;
2. wniosek oddalić;
3. kosztami sądowymi postępowania wznowieniowego
obciążyć Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
W dniu 7 października 2015 r. do Sądu Najwyższego wpłynął
wniosek obrońcy adwokata J. M. „o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 29 września 2015
r.”. Podniesiono w nim, że po wydaniu orzeczenia ujawniły się nowe
2
fakty nie znane przedtem Sądowi Najwyższemu rozstrzygające kwestię
kary. Zdaniem wnioskodawcy Sąd ten nie rozpoznał zarzutu rażącej
niewspółmierności kary, podniesionego w kasacji od wyroku Wyższego
Sądu Dyscyplinarnego w […] z dnia 28 czerwca 2014 r., uznając go za
niedopuszczalny, co było sprzeczne z treścią przepisu art. 91b ustawy
z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz.U. z 2015, poz.
615 ze zm.), modyfikującego podstawy kasacyjne określone w art. 523
§ 1 k.p.k.
Wskazując na tę okoliczność obrońca J. M. wniósł o wznowienie
postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 29
września 2015 r., rozpoznanie zarzutu kasacji dotyczącego rażącej
niewspółmierności kary i zmianę zaskarżonego orzeczenia Wyższego
Sądu Dyscyplinarnego poprzez obniżenie kary zawieszenia w
czynnościach zawodowych wymierzonej obwinionemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że rozpoznawany
wniosek został potraktowany jako wniosek o wznowienie postępowania
kasacyjnego, a nie postępowania toczącego się przed organami
samorządu adwokackiego, co znajduje uzasadnienie w argumentacji
zaprezentowanej we wniosku, dotyczącej procedowania Sądu
Najwyższego. W tym kontekście trzeba jeszcze zauważyć, że
postępowanie kasacyjne zostało zakończone orzeczeniem w formie
postanowienia, a nie wyroku, jak to wskazuje wnioskodawca, albowiem
kasacja obrońcy obwinionego została oddalona jako oczywiście
bezzasadna.
3
Przechodząc do rozważań merytorycznych należy stwierdzić, że
wskazywana przez obrońcę J. M. okoliczność nie wpisuje się w
przesłankę określoną w art. 540 § 1 pkt 2 lit. b k.p.k., ani tym bardziej w
jakąkolwiek inną z podstaw wznowienia postępowania. We
wspomnianym przepisie wskazano expressis verbis, że jedną z
podstaw wznowienia postępowania jest sytuacja, w której „po wydaniu
orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody wskazujące na to, iż nie
uwzględniono okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego
złagodzenia kary albo też błędnie przyjęto okoliczności wpływające na
nadzwyczajne obostrzenie kary”. Kwestia prawidłowości rozpoznania
zarzutu kasacyjnego w żadnym razie nie może zostać uznana za nowy
fakt lub dowód w rozumieniu zacytowanego przepisu, albowiem dotyczy
wyłącznie realiów procesowych, a nie faktycznych sprawy.
Należy ponadto zauważyć, że na gruncie odpowiedzialności
dyscyplinarnej adwokatów nie występują instytucje, które obligowałyby
do nadzwyczajnego złagodzenia kary, jak również brak jest podstaw
normatywnych do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary.
Wskazane mechanizmy wpływające na wymiar kary nie mają również
zastosowania poprzez odpowiednie stosowanie przepisów Kodeksu
karnego, albowiem w zakresie odesłania do rozdz. I-III Kodeksu
karnego nie występują przepisy nakazujące obligatoryjne złagodzenie
kary ani umożliwiające jej zaostrzenie. Trzeba zresztą zauważyć, że z
uwagi na specyfikę kar dyscyplinarnych i innych środków reakcji na
przewinienie dyscyplinarne określonych w art. 81 u.p.a., tj. zwłaszcza
ich w większości nieterminowy charakter, stosowanie unormowań
Kodeksu karnego w tym zakresie byłoby niemożliwe. Także zatem i z
tego względu bezprzedmiotowe dla kwestii wznowienia postępowania
4
jest to, czy Sąd Najwyższy rozpoznał zarzut rażącej niewspółmierności
kary, skoro argumentacja przedstawiona na jego poparcie nie mogła
dotyczyć przesłanek określonych w art. 540 § 1 pkt 2 lit. b k.p.k.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, nie stwierdzając
podstaw wznowienia postępowania z urzędu, Sąd Najwyższy orzekł jak
w postanowieniu.
kc