Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 436/15
POSTANOWIENIE
Dnia 10 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Włodzimierz Wróbel (przewodniczący)
SSN Andrzej Ryński
SSN Jacek Sobczak (sprawozdawca)
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
w sprawie R. G.
skazanego z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 10 grudnia 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w B.
z dnia 5 maja 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w B. i
przekazuje sprawę R. G. do ponownego rozpoznania temu
Sądowi.
UZASADNIENIE
Do Sądu Rejonowego w B. skierowano akt oskarżenia przeciwko R. G.
oskarżonemu o popełnienie czynu z art. 286 § 1 k.k. Prokurator do aktu oskarżenia
dołączył wniosek - w trybie art. 335 § 1 k.p.k. - o wydanie wyroku skazującego bez
przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie oskarżonemu kary 10 miesięcy
pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres
próby 3 lat, także orzeczenie grzywny w wymiarze 40 stawek dziennych po 20 zł
oraz orzeczenie na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązania do naprawienia szkody
na rzecz pokrzywdzonego i obciążenie oskarżonego kosztami sądowymi. (k. 70).
2
Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia 5 maja 2014 r., uznał R. G. winnym
popełnia zarzucanego mu czynu z art. 286 § 1 k.k. i za ten czyn wymierzył mu karę
10 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 40 stawek dziennych
przy przyjęciu jednej stawki na kwotę 20 zł. Na zasadzie art. 69 § 1 § 2 k.k. i art. 70
§ 1 pkt 1 k.k., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary warunkowo zawiesił
na okres próby lat 3, zaś na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec niego
obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego K. G.
kwoty 280 zł. Zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 430 zł
tytułem kosztów sądowych.
Wyrok uprawomocnił się 13 maja 2014 r., nie będąc zaskarżonym przez
strony.
Kasację od tego orzeczenia wywiódł Prokurator Generalny, na korzyść R. G.,
podnosząc rażące naruszenie prawa procesowego mające istotny wpływ na treść
wyroku, tj. art. 335 § 1 k.p.k. w zw. z art. 343 § 7 k.p.k., w brzmieniu obowiązującym
do dnia 1 lipca 2015 r., polegające na uwzględnieniu dołączonego do aktu
oskarżenia wadliwego wniosku prokuratora o skazanie R. G. bez przeprowadzenia
rozprawy za popełnienie przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i wydaniu wyroku
zgodnego z tym wnioskiem, który nie odpowiadał treści ugody zawartej przez
prokuratora z oskarżonym, gdyż dotyczył wymierzenia kary 10 miesięcy
pozbawienia wolności zamiast 7 miesięcy pozbawienia wolności, obie z
warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby lat 3, a także zawierał
uzgodnione z oskarżonym zobowiązanie do naprawienia szkody na podstawie
art.46 § 1 k.k., chociaż szkoda została już naprawiona, co spowodowało, iż wyrok
rażąco narusza ten przepis prawa materialnego.
Skarżący wniósł w konkluzji o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna w stopniu oczywistym.
Bezspornie rację ma skarżący dowodząc, iż w przedmiotowej sprawie w
odniesieniu do R. G. doszło do rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku
naruszenia wskazanych w petitum skargi przepisów prawa procesowego, ale także
przepisu prawa materialnego, tj. art. 46 § 1 k.k.
3
Prokurator dołączył do aktu oskarżenia wadliwy wniosek o skazanie
oskarżonego bez rozprawy, m. in. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, gdy
tymczasem zgodnie z treścią ugody zwartej z oskarżonym winno być 7 miesięcy
pozbawienia wolności (k.53 i 54).
W rzeczywistości Sąd Rejonowy uwzględnił wniosek prokuratora, który nie
odpowiadał rzeczywistemu uzgodnieniu i porozumieniu z oskarżonym. W tym oto
zakresie wniosek skierowany do Sądu był wadliwy, co stało się bezpośrednią
przyczyną powstania wytkniętych w kasacji uchybień (art. 335 § 1 k.p.k. i art. 343 §
7 k.p.k.).
Z akt sprawy wynika, że to nie jedyne uchybienie, jakim obarczone zostało
orzeczenie Sądu Rejonowego. Jak już podniesiono wyżej, w toku procedowania
dopuszczono się także obrazy przepisu prawa materialnego, tj. art. 46 § 1 k.k.
Zgodnie z wnioskiem o dobrowolne poddanie się karze zawarto także porozumienie
co do zobowiązania oskarżonego do naprawienia szkody w wysokości 280 zł na
rzecz pokrzywdzonego. Oczywiście tej treści porozumienie znalazło
odzwierciedlenie w wyroku skazujacym, tym niemniej było to rozstrzygniecie
bezprzedmiotowe wobec naprawienia przez oskarżonego szkody wyrządzonej K.
G. jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego. Z protokołu przesłuchania
świadka K. G. jasno wynika, iż w dniu 13 lutego 2015 r. na swoje konto bankowe
otrzymał od R. G. zwrot całej kwoty 280 zł (k. 58v). Okoliczność ta została
przeoczona przez prokuratora, który skierował do Sądu Rejonowego akt oskarżenia
w tym rzeczony wniosek zawierający omawiany środek kompensacyjny.
Wskazane powyżej uchybienia miały charakter rażących i bezpośrednio
rzutujących na treść zaskarżonego wyroku.
W tym miejscu wytknąć należy, iż skierowanie przez prokuratora wniosku
zgodnie z art. 335 § 1 k.p.k., w żadnym razie nie zwalnia rozstrzygającego Sądu z
kompetencji sprawdzenia zgodności wniosku z obowiązującymi przepisami, ale
przede wszystkim jego zgodności z załączonymi do akt dokumentami i
informacjami.
W toku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Rejonowy winien uwzględnić
wskazane powyżej uwagi. Podda stosownej korekcie wniosek o skazanie
4
oskarżonego bez rozprawy, a w przypadku braku porozumienia i zgody stron,
skieruje sprawę do rozpoznania na zasadach ogólnych.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
wyroku.
kc