Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 107/15
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Owczarek (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi K. I.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 5 listopada 2014 r.,
i wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia 29 listopada 2013 r.
wydanym w sprawie z powództwa K. I.
przeciwko Miastu P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 lutego 2016 r.,
zażalenia skarżącego K. I.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 sierpnia 2015 r.,
1) oddala zażalenie;
2) przyznaje adw. J. E. z Kancelarii Adwokackiej od Skarbu
Państwa - Sądu Apelacyjnego kwotę 3600 zł (trzy tysiące
sześćset złotych) wraz z należnym podatkiem od towarów i usług
tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu powodowi
w postępowaniu zażaleniowym.
UZASADNIENIE
2
Dnia 27 kwietnia 2015 r. K. I. wniósł do Sądu Apelacyjnego skargę o
wznowienie postępowania w sprawie o zapłatę z jego powództwa przeciwko Miastu
P., zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 5 listopada 2014 r.,
powołując się na wykrycie nowych okoliczności faktycznych co do środków
dowodowych, z których nie mógł skorzystać w poprzednim postępowaniu. Skarżący
wyjaśnił, że w toku postępowania, w dniu 29 listopada 2011 r., złożył pismo wraz z
załącznikami, których brak w aktach sprawy dostrzegła dopiero jego żona S. I.,
przeglądając akta dnia 23 kwietnia 2015 r.
Postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2015 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę o
wznowienie postępowania na podstawie art. 410. k.p.c., jako nieopartą na
ustawowej podstawie wznowienia, stypizowanej w art. 403 § 2 k.p.c.
Na powyższe rozstrzygnięcie skarżący wniósł zażalenie do Sądu
Najwyższego zarzucając naruszenie art. 410 § 1 k.p.c. poprzez przedwczesne
i nieuzasadnione odrzucenie skargi na wznowienie postępowania w sytuacji zajścia
okoliczności uzasadniających jej wniesienie.
Sąd Najwyższy zważył:
Przedmiotem badania w postępowaniu wszczętym skargą o wznowienie
postępowania jest okoliczność, czy sytuacja faktyczna przytoczona na jej
uzasadnienie odpowiada pod względem formalnym którejś z podstaw
przewidzianych dla tego środka zaskarżenia w art. 401, 4011
i 403 k.p.c.
Jeżeli opis okoliczności przedstawiony przez skarżącego już prima facie nie mieści
się w zakresie żadnej z nich, sąd powinien skargę odrzucić, jako nieopartą na
podstawie ustawowej.
Zgodnie ze stanowiskiem formułowanym w piśmiennictwie i w orzecznictwie
skargę o wznowienie postępowania może uzasadniać wykrycie nowych
okoliczności faktycznych po uprawomocnieniu się wyroku, jednak ocena możliwości
ich wykrycia oraz wykorzystania w toku zakończonego już postępowania powinna
odbywać się według wzorca obiektywnego. Oznacza to konieczność porównania
staranności działań i dbałości o własne interesy procesowe skarżącego
ze stopniem staranności i dbałości, jakich moglibyśmy oczekiwać od przeciętnego,
3
rozsądnego uczestnika postępowania sądowego. Sąd Najwyższy nie kwestionuje
faktu, że okoliczność niewłączenia nadesłanych załączników do akt sprawy stała
się znana skarżącemu dopiero po uprawomocnieniu się wyroku, jednak stwierdza,
że po otrzymaniu niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, w którego
uzasadnieniu brakowało szczegółowych odniesień do złożonych przez stronę
środków dowodowych w postaci dokumentów, przeciętna, rozsądnie działająca
strona powinna podjąć próbę wyjaśnienia tej sytuacji poprzez zaskarżenie
wydanego rozstrzygnięcia lub wnioskowanie o jego uzupełnienie. W aktach sprawy
brakuje jednak śladów jakichkolwiek zabiegów, które osoba należycie dbająca o
swoje interesy powinna przedsięwziąć w takiej sytuacji. Dlatego też Sąd Najwyższy
podziela ocenę dokonaną w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia przez Sąd
Apelacyjny, wskazując, że już prima facie późniejsze wykrycie braku dokumentów
w aktach sprawy nie może wypełnić przesłanki wykrycia nowych faktów lub
dowodów, ponieważ strona miała już wcześniej możliwość podnieść zarzut ich
braku w aktach, tj. jeszcze w apelacji, a więc przed uprawomocnieniem się
zaskarżonego orzeczenia. Z tej przyczyny Sąd Najwyższy nie podzielił stanowiska
żalącego kwestionującego odrzucenie skargi o wznowienie postępowania i oddalił
zażalenie na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie § 2 ust. 3,
§ 6 pkt 7, § 13 ust. 2 pkt 2, §§ 20-21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. (Dz. U. 2013, poz. 461), znajdującego w sprawie
zastosowanie na podstawie § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015,
poz. 1800).
kc