Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SO 1/16
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dawid Miąsik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Staryk
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z protestu J. K.
przeciwko ważności wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 24 lutego 2016 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienia Sądu Najwyższego
z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt III SW 109/15,
odrzuca zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 17 listopada 2015 r., III SW 109/15 Sąd Najwyższy
pozostawił bez dalszego biegu protest wyborczy wniesiony przez J. K. W dniu 29
grudnia 2015 r. (data stempla pocztowego) J. K. (skarżący) wniósł zażalenie-
sprzeciw od postanowienia III SW 109/15, wyrażając niezadowolenie z
pozostawienia jego protestu bez dalszego rozpoznania. Protest ten dotyczył
wadliwego sporządzenia spisu wyborców przez Urząd Gminy w B. Wady te
polegały na umieszczeniu w spisie wyborców osób, których adres zamieszkania
pokrywał się adresem zamieszkania skarżącego, przez co osoby te nie miały prawa
głosować w wyborach do Sejmu i Senatu RP.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zasady określające procedurę wnoszenia protestów wyborczych reguluje
ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz.U. Nr 21, poz. 112 ze zm.;
dalej jako: „Kodeks wyborczy”). W przepisach Kodeksu wyborczego nie
przewidziano możliwości wnoszenia środków zaskarżenia od orzeczeń Sądu
Najwyższego wydanych w związku z rozpoznawaniem protestów wyborczych, w
tym również od postanowień Sądu Najwyższego o pozostawieniu protestu
wyborczego bez dalszego biegu (postanowienie Sądu Najwyższego z 11 sierpnia
2015 r., III SO 3/15 i powołane tam orzecznictwo).
O niedopuszczalności zażalenia w sprawie zakończonej postanowieniem
Sądu Najwyższego o pozostawieniu protestu wyborczego bez dalszego biegu
decyduje także wzgląd na ustrojową pozycję tego Sądu oraz na charakter i funkcję
postępowania w przedmiocie ważności wyborów. Przepisy ustawy z dnia 23
listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 499
ze zm.), dotyczące postępowania przed Sądem Najwyższym nie pozwalają na
przyjęcie stanowiska, że orzeczenia tego Sądu podlegają zaskarżeniu, co
musiałoby zostać wyraźnie określone w ustawie (postanowienie Sądu Najwyższego
z 5 listopada 2015 r., III SO 2/15).
Niedopuszczalność zażalenia w postępowaniu dotyczącym protestów
wyborczych wynika również z wyjątkowego trybu postępowania w przedmiocie
ważności wyborów. Rozpoznawanie protestów stanowi w tym porządku
wyodrębnioną część, będącą w istocie postępowaniem wstępnym przed wydaniem
uchwały o ważności wyborów (postanowienie Sądu Najwyższego z 5 listopada
2015 r., III SO 2/15). Po podjęciu takiej uchwały rozpatrywanie protestu byłoby
całkowicie sprzeczne z funkcją postępowania w przedmiocie ważności wyborów.
Stosowna uchwała została zaś podjęta przez Sąd Najwyższy w dniu 19 stycznia
2016 r., III SW 168-169/15.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy odrzucił na podstawie art. 13 § 2 w
związku z art. 370 i w związku z art. 39821
k.p.c. zażalenie skarżącego na
postanowienie III SW 109/15 jako niedopuszczalne.
kc
3