IV KO 15/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-03-2016
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 15/16
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie W. K.
oskarżonego o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 23 marca 2016 r.,
wniosku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 12 lutego 2016 r.,
o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
wniosek uwzględnić i przekazać sprawę do merytorycznego
rozpoznania Sądowi Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 12 lutego 2016 r., , wystąpił
do Sądu Najwyższego z inicjatywą przekazania sprawy dotyczącej
oskarżonego W. K. do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na
dobro wymiaru sprawiedliwości. We wniosku wskazano na zły stan zdrowia
oskarżonego uniemożliwiający mu stawiennictwo w sądzie miejscowo
właściwym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Wniosek Sądu Rejonowego w K., o przekazanie sprawy innemu
równorzędnemu sądowi z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości, zasługuje
na uwzględnienie.
Podnieść należy, że przez dobro wymiaru sprawiedliwości, stanowiące
jedyną przesłankę odstąpienia od reguł właściwości miejscowej, stosownie do
treści art. 37 k.p.k., należy rozumieć potrzebę doprowadzenia do
przeprowadzenia procesu, który bez podjęcia takiej właśnie inicjatywy,
wydaje się być mało realny. W szczególności z taką sytuacją będziemy mieć do
czynienia wówczas, gdy ustalony, stosowną opinią biegłego, stan zdrowia
oskarżonego wprawdzie nie wyklucza w ogóle stawiennictwa w sądzie
miejscowo właściwym, odległym od jego miejsca zamieszkania, ale w sposób
istotny stawiennictwo to utrudnia, jednocześnie umożliwiając uczestnictwo w
procesie przed sądem miejsca jego zamieszkania.
Bezspornie tego rodzaju okoliczności wystąpiły w przedmiotowej sprawie.
Sąd Okręgowy w K. dwukrotnie zasięgnął opinii biegłego dr n. med. P. D.,
specjalisty chorób wewnętrznych, odnośnie stanu zdrowia W. K. i możliwości
jego uczestnictwa w rozprawie przed Sądem Okręgowym w K. Wnioski opinii z
dnia 21 października 2014 r. (winno być 2015 r.) – k. 1548 i n., t. VIII,
uzupełnione wnioskami opinii z dnia 8 lutego 2016 r. – k.1572 i n., t. VIII, nie
pozostawiają złudzeń, najogólniej rzecz ujmując, co do tego, że aktualny stan
zdrowia oskarżonego nie pozwala mu na uczestniczenie w procesie poza jego
miejscem zamieszkania, natomiast istnieją pozytywne rokowania, że W. K.
mógłby brać udział w postępowaniu przed sadem właściwym dla jego miejsca
zamieszkania, tj. przed Sądem Okręgowym w W. Co więcej w opinii podano,
że w przyszłości, nawet w przypadku kolejnego zaostrzenia reumatoidalnego
3
zapalenia stawów, uczestnictwo w rozprawach przed sądem właściwym dla
jego miejsca zamieszkania byłoby możliwe. W. K. byłby zdolny do
uczestniczenia w rozprawach przed sądem właściwym dla jego miejsca
zamieszkania również wówczas, kiedy otrzymałby „zaświadczenie lekarskie”
wystawione na druku ZUS-ZLA o jego niezdolności do pracy, jeżeli na tymże
druku, w pozycji 15 „Wskazania lekarskie” nie zostanie zakreślone, „że chory
powinien leżeć” (k. 1577-1578, t. VIII).
W tym stanie rzeczy zważywszy z jednej strony na znaczną odległość
dzielącą sąd miejscowo właściwy od miejsca zamieszkania, z drugiej zaś stan
zdrowia oskarżonego, uznać należało, wniosek Sądu Rejonowego o
przekazanie w celu merytorycznego rozpoznania sprawy Sądowi Okręgowemu
w W. za w pełni zasadny.
Z tych też względów postanowiono jak wyżej.
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie W. K.
oskarżonego o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 23 marca 2016 r.,
wniosku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 12 lutego 2016 r.,
o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
wniosek uwzględnić i przekazać sprawę do merytorycznego
rozpoznania Sądowi Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 12 lutego 2016 r., , wystąpił
do Sądu Najwyższego z inicjatywą przekazania sprawy dotyczącej
oskarżonego W. K. do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na
dobro wymiaru sprawiedliwości. We wniosku wskazano na zły stan zdrowia
oskarżonego uniemożliwiający mu stawiennictwo w sądzie miejscowo
właściwym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Wniosek Sądu Rejonowego w K., o przekazanie sprawy innemu
równorzędnemu sądowi z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości, zasługuje
na uwzględnienie.
Podnieść należy, że przez dobro wymiaru sprawiedliwości, stanowiące
jedyną przesłankę odstąpienia od reguł właściwości miejscowej, stosownie do
treści art. 37 k.p.k., należy rozumieć potrzebę doprowadzenia do
przeprowadzenia procesu, który bez podjęcia takiej właśnie inicjatywy,
wydaje się być mało realny. W szczególności z taką sytuacją będziemy mieć do
czynienia wówczas, gdy ustalony, stosowną opinią biegłego, stan zdrowia
oskarżonego wprawdzie nie wyklucza w ogóle stawiennictwa w sądzie
miejscowo właściwym, odległym od jego miejsca zamieszkania, ale w sposób
istotny stawiennictwo to utrudnia, jednocześnie umożliwiając uczestnictwo w
procesie przed sądem miejsca jego zamieszkania.
Bezspornie tego rodzaju okoliczności wystąpiły w przedmiotowej sprawie.
Sąd Okręgowy w K. dwukrotnie zasięgnął opinii biegłego dr n. med. P. D.,
specjalisty chorób wewnętrznych, odnośnie stanu zdrowia W. K. i możliwości
jego uczestnictwa w rozprawie przed Sądem Okręgowym w K. Wnioski opinii z
dnia 21 października 2014 r. (winno być 2015 r.) – k. 1548 i n., t. VIII,
uzupełnione wnioskami opinii z dnia 8 lutego 2016 r. – k.1572 i n., t. VIII, nie
pozostawiają złudzeń, najogólniej rzecz ujmując, co do tego, że aktualny stan
zdrowia oskarżonego nie pozwala mu na uczestniczenie w procesie poza jego
miejscem zamieszkania, natomiast istnieją pozytywne rokowania, że W. K.
mógłby brać udział w postępowaniu przed sadem właściwym dla jego miejsca
zamieszkania, tj. przed Sądem Okręgowym w W. Co więcej w opinii podano,
że w przyszłości, nawet w przypadku kolejnego zaostrzenia reumatoidalnego
3
zapalenia stawów, uczestnictwo w rozprawach przed sądem właściwym dla
jego miejsca zamieszkania byłoby możliwe. W. K. byłby zdolny do
uczestniczenia w rozprawach przed sądem właściwym dla jego miejsca
zamieszkania również wówczas, kiedy otrzymałby „zaświadczenie lekarskie”
wystawione na druku ZUS-ZLA o jego niezdolności do pracy, jeżeli na tymże
druku, w pozycji 15 „Wskazania lekarskie” nie zostanie zakreślone, „że chory
powinien leżeć” (k. 1577-1578, t. VIII).
W tym stanie rzeczy zważywszy z jednej strony na znaczną odległość
dzielącą sąd miejscowo właściwy od miejsca zamieszkania, z drugiej zaś stan
zdrowia oskarżonego, uznać należało, wniosek Sądu Rejonowego o
przekazanie w celu merytorycznego rozpoznania sprawy Sądowi Okręgowemu
w W. za w pełni zasadny.
Z tych też względów postanowiono jak wyżej.