Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 58/16
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 21 czerwca 2016 r.,
sprawy D. N.,
skazanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 i 3 k.k.,
z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego,
od wyroku Sądu Apelacyjnego,
z dnia 26 sierpnia 2015 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w L.,
z dnia 27 stycznia 2015 r.,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację, jako oczywiście bezzasadną;
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. akt III K
…/15, D. N. został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w
zw. z art. 148 § 1 i 3 k.k., za które na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 3
k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 2 i § 6 pkt 2 k.k. wymierzono mu karę 8 (ośmiu) lat
pozbawienia wolności.
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2015 r., sygn. akt II AKa …/15,
po rozpoznaniu między innymi apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego D.
N., zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego D. N. w ten sposób, że
wyeliminował z opisu czynu zawartego w pkt II części wstępnej, przypisanego
2
oskarżonemu w pkt I części dyspozytywnej, sformułowania: „działając razem z K.
K., pseudonim P., R. S., pseudonim D., P. P., pseudonim P. oraz innymi
nieustalonymi osobami”, a w pozostałym zakresie tenże wyrok utrzymuje w mocy.
Kasację od prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 26 sierpnia
2015 r. wniósł obrońca skazanego D. N., zarzucając rażące naruszenie prawa
procesowego, mające istotny wpływ na treść orzeczenia, w postaci art. 440 k.p.k. w
zw. z art. 452 § 2 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k.
W konkluzji obrońca skazanego D. N. wniósł o uchylenie pkt III
zaskarżonego wyroku.
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w pisemnej odpowiedzi na kasację
wniósł o jej oddalenie, jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego D. N. jest bezzasadna i to w stopniu
oczywistym, uzasadniającym jej oddalenie w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
W wywiedzionym przez obrońcę skazanego w kasacji zarzucie
skoncentrowano się na próbie wykazania, że w sprawie – na etapie postępowania
odwoławczego – zaszła konieczność przeprowadzenia dowodu z uzupełniających
zeznań świadka T. F., na okoliczność udziału D. N. w zdarzeniu z dnia 6 sierpnia
2008 roku. Obrońca wskazywał bowiem, że świadek T. F. już po zapadnięciu
wyroku Sądu Okręgowego w L., w innym postępowaniu złożył zeznania o
odmiennej treści od tych, jakie składał w przedmiotowej sprawie. Na rozprawie
odwoławczej obrońca D. N. przedłożył kserokopię protokołu rozprawy głównej Sądu
Okręgowego w L. z dnia 2 lipca 2015 roku w sprawie o sygn. III K …/12, odwołując
się do treści złożonych w tym postępowaniu zeznań przez T. F. Z załączonego do
akt sprawy protokołu rozprawy głównej z dnia 2 lipca 2015 r. wynika, że T.F.
stwierdził początkowo, iż „w czasie kiedy w B. strzelano do nas byłem w
samochodzie z A. M. i M. Ś. Strzelał do nas D. N., ale co do tego nie jestem pewien
na 100 %”, aczkolwiek po chwili dodał, że „faktycznie tak było, że najpierw N. do
nas strzelał, a godzinę później jechałem z nim w samochodzie” (s. 5-6 protokołu, k.
3543-3544).
Wniosek dowodowy obrońcy D. N. o przesłuchanie świadka T. F. został
oddalony na rozprawie apelacyjnej w dniu 26 sierpnia 2015 r., a Sąd Apelacyjny
3
poprzestał na dopuszczeniu dowodu z kserokopii protokołu z dnia 2 lipca 2015 r. (k.
3548v). Tego rodzaju postąpienia nie sposób uznać za rażąco błędne. Zauważyć
bowiem należy, że Sąd I instancji na kartach pisemnego uzasadnienia wyroku
dokonał wręcz drobiazgowej oceny zeznań T. F. oraz jego wyjaśnień składanych w
charakterze podejrzanego. Ocena ta uwzględniała także pozostałe dowody
zgromadzone w sprawie, a – jak trafnie zauważył Sąd odwoławczy – podawane
przez T. F. fakty znajdowały potwierdzenie w dowodach zabezpieczonych na
miejscu zdarzenia oraz w dowodzie w postaci uszkodzeń samochodu VW Golf,
który użytkował A. M. Zarówno Sąd Okręgowy w L., jak i Sąd Apelacyjny
kategorycznie wykluczyły ponadto pomyłkę we wskazaniu D. N. jako sprawcy
oddania dwóch strzałów z broni palnej, skoro wcześniej poznali się z T. F., mieli ze
sobą bezpośredni kontakt, a ponadto razem odjeżdżając z miejsca zdarzenia
przebywali w jednym samochodzie. Okoliczności te potwierdził T. F. na rozprawie w
dniu 2 lipca 2015 r. w sprawie o sygn. III K …/12, której odpis protokołu obrońca
skazanego złożył do akt sprawy. W związku z powyższym brak było podstaw do
kolejnego przesłuchania T. F. – tym razem w postępowaniu apelacyjnym – a Sąd
odwoławczy tak procedując nie dopuścił się, w realiach przedmiotowej sprawy,
wskazywanego przez obrońcę rażącego i mającego istotny wpływ na treść jego
orzeczenia naruszenia art. 452 § 2 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k.
W tym kontekście stwierdzić ponadto należy, odnosząc się do
podnoszonego przez obrońcę skazanego naruszenia art. 440 k.p.k., że stosowanie
tego przepisu jest pozostawione uznaniu sądu odwoławczego i ograniczone jest do
sytuacji, w których uzna on, że utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku byłoby
rażąco niesprawiedliwe (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia
2013 r., III KK 315/13, LEX nr 1403885). Skoro zaś Sąd Apelacyjny w ramach
swego uznania nie doszedł do przekonania o konieczności zastosowania
wspomnianego przepisu, to oczywiście nie można czynić z tego faktu zarzutu
rażącego naruszenia prawa procesowego.
Nie znajdując zatem podstaw do uwzględnienia wniesionej kasacji, Sąd
Najwyższy orzekł o jej oddaleniu, jako oczywiście bezzasadnej, przy czym kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego obciążył skazanego.
eb
4

V KK 58/16

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia